Βόννη - ΑΕΚ 86-90: Οι τρεις σωματοφύλακες

Η ΑΕΚ προκρίθηκε στους 8 του BCL επικρατώντας της Βόννης με 86-90

Η ΑΕΚ ταξίδεψε στη Βόννη με μοναδικό στόχο να τελειώσει τη σειρά και να μην επιστρέψει στην Αθήνα κουβαλώντας στις βαλίτσες της το «πρέπει» της νίκης σε ενδεχόμενη τρίτη αναμέτρηση, πράγμα που εν τέλει έπραξε, παρόλο που δεν έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ σε μεγάλο διάστημα του αγώνα, κυρίως στον αμυντικό τομέα.

Σε συνδυασμό με τις δύο νίκες της Νίμπουργκ επί της Μπαντίρμα γνωρίζουμε ήδη πως ο δρόμος της κυπελλούχου Ελλάδας για το final-4 της διοργάνωσης θα περάσει από την Τσεχία, με μειονέκτημα έδρας.

Ο αγώνας

Το παιχνίδι δε διέφερε πολύ από αυτό της προηγούμενης εβδομάδας στο ΟΑΚΑ. Ίσως η μεγαλύτερη διαφορά να ήταν οι άδειες κερκίδες υπό τον φόβο του Κορονοϊού. Ο στόχος της Ένωσης θα έπρεπε να ήταν ο ίδιος, δηλαδή να περιορίσει το transition παιχνίδι των αντιπάλων της και να ορίσει το τέμπο του παιχνιδιού μέσω της δικής άμυνας, κάτι που δεν έκανε για σχεδόν 25 λεπτά στο παρκέ.

Ο Γκραντ ήταν επιθετικός στο hedge out στο ξεκίνημα βοηθώντας την ΑΕΚ να μπει καλά στο παιχνίδι, όμως χάνοντας σιγά σιγά τη συγκέντρωση στις επιστροφές η Βόννη πήρε τα ηνία του αγώνα. Το ημίχρονο έκλεισε με τους γηπεδούχους να έχουν σκοράρει ήδη 10 πόντους στον αιφνιδιασμό από τους 49 συνολικά.

Το πλάνο του Παπαθεοδώρου ήταν αρχικά να δώσει την μπάλα στα χέρια του Ζήση και να επιτεθεί στο pick and roll, ειδικά απέναντι στον πιο αργό Μπράουν, εκμεταλλευόμενος την παθητική στάση των δύο ψηλών των Γερμανών πίσω από τα σκριν και να δημιουργήσει έτσι το αρχικό ρήγμα. Αν σε κάποιον τομέα οι Κιτρινόμαυροι πήραν άριστα ήταν η φθορά που κατάφεραν να προκαλέσουν στον Μπράουν, όπου μετά από τη ζημιά που προκάλεσε με το περιφερειακό του σουτ στον πρώτο αγώνα, σήμερα ήταν μη παράγων με 9 μόλις πόντους.

«Παίζουμε στον ρυθμό τους»

Με τον Λάνγκφορντ να έρχεται από τον πάγκο και να επωμίζεται πλέον το μεγαλύτερο μέρος των επιθέσεων, αλλά και τη μεταφορά αρκετών κατοχών στο ποστ, με τον Χρυσικόπουλο να πλεονεκτεί απέναντι στον Σίμονς η Ένωση κατάφερε να μείνει σε απόσταση 4 πόντων (49-45 στο ημίχρονο) έχοντας 4/16 σουτ και μόλις 4 ασίστ για 4 λάθη. Ακόμα και οι 4 περισσότερες κατοχές από επιθετικά ριμπάουντ (3-7 στο ημίχρονο) δεν έφεραν κάποιο ουσιαστικό κέρδος, αφού με αυτά τα ποσοστά η ΑΕΚ δεν μπορούσε να το εκμεταλλευτεί.

Το zone press που κατέληγε σε μια ζώνη 2-3 και χρησιμοποιήθηκε ακόμα περισσότερο και από το πρώτο παιχνίδι από τη Βόννη αποδιοργάνωσε πλήρως την επίθεση της ΑΕΚ που έμοιαζε να παίζει δίχως στόχευση από ένα σημείο και έπειτα. Η μπάλα δεν κυκλοφορούσε και τα βιαστικά σουτ που γινόταν ουσιαστικά χωρίς πάσα ανάγκασαν τον Παπαθεοδώρου να ωρύεται στον πάγκο, με τη φωνή του να περνάει από τα μικρόφωνα «3η συνεχόμενη επίθεση δεν κάνουμε τίποτα, παιζουμε στο ρυθμό τους».

X-factor Γκικας

Ήταν φανερό πως αυτός ο ρυθμός θα έπρεπε να αλλάξει μέσω της δικής της άμυνας. Οι παίχτες της ΑΕΚ έπρεπε να αποφασίσουν για ένα ημίχρονο να βάλουν τα κορμιά τους στην άμυνα, για να μη χρειαστεί να κριθεί η σειρά στην Αθήνα, και να ψάξουν με περισσότερη ασφάλεια τη νίκη σε ένα παιχνίδι που θα κρινόταν και πάλι στους 90 πόντους, που θεωρητικά θα βόλευε τους Γερμανούς.

Σε εκείνο το σημείο, στα μέσα του 3ου δεκαλέπτου, πέρασε για πρώτη φορά στα δύο παιχνίδια στο παρκέ ο Γκίκας που άλλαξε πλήρως την εικόνα του αγώνα. Η ΑΕΚ κατάφερε γρήγορα να μαζέψει το 55-45 και να πλησιάσει με τον Έλληνα γκαρντ να πιέζει την μπάλα και να συμπαρασύρει και τους συμπαίχτες του σε αυτό.

Η προσφορά του Γκίκα ήταν πολυεπίπεδη και στην επίθεση, καθώς ήταν αρκετά aggressive στο pick and roll, κάτι που ήταν μη αντιμετωπίσιμο από τους ψηλούς της Βόννης. Σκόραρε συνεχόμενα σουτ πίσω από το σκριν που έφεραν το παιχνίδι στα ίσια, ενώ και οι 2 του ασιστ ήταν για τελειώματα του Σλότερ σε αντίστοιχες καταστάσεις.

Ο Λάνγκφορντ και οι δύο σκληροί

Στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα η διαφορά ποιότητας θα έγερνε την πλάστιγγα προς τους Κιτρινόμαυρους, αφού ξεκίνησαν από κοινή αφετηρία με τους Γερμανούς. Είτε με τις πεντάδες των τριών γκαρντ, Ζήση-Λάνγκφορντ-Τσάλμερς, είτε με τον Γιάνκοβιτς αντί του τελευταίου η ΑΕΚ είχε και πάλι το πλεονέκτημα σε θέμα προσωπικοτήτων στο κλείσιμο.

Ο Λάνγκφορντ με τους 25 πόντους του, έβαλε όλα τα κρίσιμα σουτ στο τέλος και θύμισε για ποιον λόγο ήταν φαβορί για τον τίτλο του mvp της διοργάνωσης πριν τον τραυματισμό του. Ο Σλόαν ήταν αδύνατον να τον μαρκάρει, πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που βρήκε ρυθμό, γιατί είχε την ικανότητα ξεκινώντας τις προσπάθειές του είτε πρόσωπο είτε με πλάτη στο καλάθι να σουτάρει πάντα από πάνω του, βλέποντας καθαρά το καλάθι.

Για να φτάσει όμως στο σημείο ο Αμερικανός να έχει τη δυνατότητα να κλείσει το παιχνίδι με τα δικά του σουτ, έπρεπε πρώτα οι άλλοι δύο «σωματοφύλακες» του ρόστερ να βάλουν τα κορμιά τους στη μάχη. Ο Ματσιούλις που έβαλε τα χέρια του σε κάθε μπάλα στην άμυνα και στο ριμπάουντ και ο Σλότερ που πέραν από τα συνηθισμένα hustles και τα hedge out, έδωσε οντότητα και βάθος στην άμυνα της ΑΕΚ, αλλά και ένα μεγάλο παιχνίδι επιθετικά για πρώτη φορά με τη φανέλα της. Οι άμυνές του συνδυάστηκαν με 17 πόντους και 9 ριμπάουντ εκ των οποίων τα 5 επιθετικά.

Άλλη νοοτροπία στους 8

Για την ΑΕΚ η Βόννη ήταν ένα καλό τεστ στο δρόμο για την 8αδα. Μια καλοκουρδισμένη επιθετική μηχανή που θα της έδινε δύο πολύ δυνατά παιχνίδια αλλά δε θα μπορούσε να την απειλήσει για την πρόκριση, παρά μόνο αν η ίδια δεν ήταν σοβαρή στο παρκέ. Η ποιότητά της, ακόμα και αν αποφάσιζε να παίξει άμυνα μόνο στο τελευταίο δεκάλεπτο κάθε παιχνιδιού, θα έκανε τη δουλειά στο τέλος. Αν πιστέψει πως απέναντι στη Νίμπουργκ θα αρκεί ένα δεκάλεπτο και κάποια μεγάλα σουτ των πρωταγωνιστών της για την πρόκριση, τότε ο στόχος της τελικής τετράδας θα δυσκολέψει αρκετά.