Load management vs NBA.
Όταν ο Popovich καθιέρωσε το load management στους San Antonio Spurs, θέτοντας μάλιστα εκτός δράσης και τους 3 βασικούς all star παίκτες του (Parker, Duncan, Ginobili), δίνοντας και την επική δικαιολογία, "too old to play", τιμωρήθηκε με πρόστιμο. Ήταν, όμως, εκείνη την περίοδο κάτι που δεν είχε γίνει πραγματικότητα σε τόσο μεγάλο βαθμό για την υπόλοιπη λίγκα. Πλέον το load management ήρθε για να μείνει. Έχει υιοθετηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό από αρκετές ομάδες και προφανώς τα μεγάλα κανάλια μεταδόσεων των παιχνιδιών (TNT, ESPN) και οι fans, είναι εξοργισμένοι και μάλιστα δεν έχουν καθόλου άδικο. Οι συζητήσεις, βέβαια, ήταν πάντοτε πιο ήπιες. Το θέμα, όμως, φέτος έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις και αυτό οφείλεται στην επιλογή των Clippers να ξεκινήσουν να ξεκουράζουν τον Kawhi Leonard χωρίς να έχουμε φτάσει καλά καλά τα 20 παιχνίδια.
Αυτό πυροδότησε μια σειρά αντιδράσεων και μια σειρά κάθε λογής τοποθετήσεων πάνω στο θέμα, τόσο από παίκτες και ιδιοκτήτες ομάδων, όσο και από δημοσιογράφους. Υπάρχει σαφώς η μετριοπαθής άποψη του εφόσον είμαι καλά, θα παίξω, που πρεσβεύει και έχει δηλώσει κιόλας ο Lebron James. Υπάρχει η άποψη που είναι κόντρα αντίθετη στην όλη κατάσταση και τέλος υπάρχει και η άποψη που τη δικαιολογεί και θα μπορούσε να συνοψιστεί στις δηλώσεις του ιδιοκτήτη των Mavericks, Mark Cuban:«Θεωρώ ότι είναι ότι καλύτερο έχει συμβεί ποτέ στη λίγκα. Οι ομάδες πρέπει να είναι πιο έξυπνες όταν εφαρμόζουν το load management. Υποστηρίζω πλήρως το Load management. Είναι χειρότερο το να χάνεις έναν παίκτη στα playoffs, από το να τον χάνεις για ένα παιχνίδι.»
Για όσους δεν γνωρίζουν τι είναι το load management, είναι όταν η ομάδα αποφασίζει να ξεκουράσει παίκτες, πολλές φορές στη διάρκεια της σεζόν, πράγμα που συμβαίνει κυρίως στα back to back παιχνίδια. Ήρθε, λοιπόν, η ώρα να αναλύσουμε το κατά πόσο έχουν δίκιο τελικά οι ομάδες που ξεκουράζουν τους superstars τους και αν το load management κάνει καλό στο NBA.
Τα επιχειρήματα υπέρ του Load Management
Καταρχάς πριν ξεκινήσουμε, μια διευκρίνηση είναι αναγκαία. Η επιλογή της τακτικής του load management, δεν είναι πλέον αποκλειστική απόφαση του προπονητή και του GM. Λαμβάνοντας υπόψη πως το NBA είναι μια λίγκα στην οποία κυριαρχεί η δύναμη του παίκτη ως προσωπικότητας και και ως ατόμου που παίρνει αποφάσεις για τον εαυτό του, τότε αυτό πάει να πει πως η απόφαση είναι κοινή.
Η κοινότητα του NBA, λοιπόν, εδώ και αρκετά χρόνια, ειδικά τη σήμερον ημέρα, έχει καθιερώσει μια συγκεκριμένη κουλτούρα, μια συγκεκριμένη ιδεολογία στο πως πρέπει να διασαφηνίζουμε τον όρο επιτυχία, είτε πρόκειται για επιτυχία σε ατομικό είτε σε συλλογικό επίπεδο. Πρόκειται για ιδεολογία που ξεκίνησε δειλά δειλά από τον Bill Russell των 11 δαχτυλιδιών και καθιερώθηκε από τον Michael Jordan και τον Phill Jackson. Ωστόσο, τότε μπήκαν απλά οι βάσεις, ενώ πλέον η λογική που δημιουργήθηκε από αυτούς τους ανθρώπους, είναι πλήρως ανεπτυγμένη και αυτό το βλέπουμε σε καθημερινή βάση στα debates των fans και των δημοσιογράφων, στις επιλογές των GMs και τις απόψεις των ίδιων των παικτών. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, αυτή η ιδεολογία είναι η εξής: Όσο πιο πολλά πρωταθλήματα έχεις, τόσο πιο επιτυχημένος παίκτης ή σύλλογος ή προπονητής είσαι. (Στην περίπτωση των παικτών βέβαια, προφανώς και πρέπει να είσαι superstar και να έχεις απίστευτο ταλέντο για να ενταχθείς στο βάθρο των καλύτερων παικτών.) Αυτός λοιπόν ο άγραφος κανόνας είναι απόλυτα λογικός. Εξάλλου η πραγματική ικανότητα κάποιου και το πραγματικό του ταβάνι δεν φαίνονται στη regular season, που πλέον πιο πολύ πανηγύρι είναι, αλλά στα playoffs. Εκεί έχουμε το πραγματικό μπάσκετ. Σε 20 χρόνια από τώρα κανείς δεν θα θυμάται το εκπληκτικό regular season record μιας ομάδας αν αυτό δεν οδήγησε σε κάποιο δαχτυλίδι. Κανείς δεν θα κατατάσσει κάποιον παίκτη που τελείωσε μια σεζόν με 35 πόντους λόγου χάρη, στους καλύτερους όλων των εποχών, άμα δεν έχει κάποιο πρωτάθλημα στο resume του. Αυτά δεν σημαίνουν πως οι συγκεκριμένοι παίκτες δεν είναι superstars. Απλά δεν μπορείς να τους κατατάξεις σε πολύ υψηλή βαθμίδα, όταν πρόκειται για τους κορυφαίους στην ιστορία του αθλήματος.
Από τη στιγμή, λοιπόν, που κάποιος έχει στόχους για κάτι παραπάνω από μια πολύ καλή πορεία και από τη στιγμή που η ιδεολογία που μόλις περιγράψαμε έχει γίνει πλέον πραγματικότητα, τότε είναι εύλογο οι ομάδες να ξεκουράζουν τους παίκτες τους στη regular season. Αυτό συμβαίνει για να είναι φρέσκοι και ξεκούραστοι στην post season και για να αποφευχθούν και οι τραυματισμοί. Άμα θες πρωτάθλημα πρέπει να προσέχεις και από τη στιγμή που το NBA δεν μεριμνεί για εσένα τότε πρέπει ο ίδιος να μεριμνήσεις για τον εαυτό σου. Γιατί κακά τα ψέματα, η λίγκα δεν ενδιαφέρεται και πολύ ως οργανισμός για τον παίκτη ως άτομο, όσον αφορά την υγεία του. Πιο πολύ ενδιαφέρονται για τα οικονομικά τους οφέλη και για την παραγωγή θεάματος. Ως εκ τούτου έχουμε 82 παιχνίδια ανά σεζόν με πολλά back to back, 12λεπτες περιόδους και μια μακρά post season με 4 το λιγότερο παιχνίδια σε κάθε γύρο. Όλα αυτά προσθέτουν κούραση στα πόδια των παικτών. Το παιχνίδι μάλιστα, πλέον παίζεται σε πολύ γρηγορότερους ρυθμούς από ότι 20 χρόνια πριν. Μπορεί η άμυνα να μην είναι το ίδιο σκληρή, αλλά τα χιλιόμετρα που διανύονται είναι πολλά και το τρέξιμο και η συχνότητα του παιχνιδιού είναι πιο γρήγορα από ποτέ. Όσο πιο πολύ λοιπόν παίζει κάποιος, τόσο πιο πολύ κουράζεται και όσο πιο πολύ κουράζεται τόσο πιο πολύ επιρρεπής είναι σε τραυματισμούς. Πόσες φορές έχουμε δει τραυματισμούς που σηματοδοτούν το τέλος της σεζόν για κάποιους παίκτες; Πόσες φορές έχουμε δει χρήση ουσιών για την αντοχή στο γήπεδο; Δεν είναι όλοι Michael Jordan και Lebron James να παίζουν 82 παιχνίδια χωρίς τραυματισμούς.
Το μήνυμα λοιπόν έχει δοθεί, λύση δεν έχει βρεθεί, οι οργανισμοί και οι παίκτες θέλουν πάση θυσία δαχτυλίδια, άρα εφαρμόζουν load management. Τους κατηγορείς που νοιάζονται για την υγεία τους; Δεν τους κατηγορείς. Τους κατηγορείς γενικά; Ναι....και μάλιστα πολύ καλά κάνεις...
Το Load Management είναι η απόλυτη ασέβεια στον πελάτη
Ίσως πολλοί από εσάς να μην το γνωρίζετε, όμως το να κλείσεις θέσεις στο γήπεδο για να παρακολουθήσεις την αγαπημένη σου ομάδα να παίζει, είναι και αρκετά ακριβό και χρειάζεται προπώληση εισιτηρίων αρκετό διάστημα πριν. Τι δίνει νόημα στην παρουσία των fans στο γήπεδο, τι είναι εκείνο που ανυπομονούν να δουν, γιατί χαλάνε χρήματα για να κάτσουν στις πρώτες θέσεις του γηπέδου; Μα φυσικά για να δουν από κοντά Superstars όπως τον Kawhi Leonard, τον Lebron James, τον Γιάννη, τον Jokic κ.α. να παίζουν. Τι συμβαίνει όμως όταν ξαφνικά η ομάδα αποφασίζει να μην βάλει αυτούς τους παίκτες στο παρκέ να παίξουν χωρίς να υπάρχει κάποιος σοβαρός λόγος; Προκαλείται οργή και αγανάκτηση, πόσο μάλλον αν ο αγώνας είναι στο κρατικό κανάλι. Δεν αναφέρομαι στις περιπτώσεις που κάποιος είναι τραυματισμένος προφανώς. Είσαι τραυματίας; Εννοείται δεν θα παίξεις. Είσαι τέρμα κουρασμένος και δεν αντέχεις άλλο; Κάνε ένα διάλειμμα, το δέχομαι. Ειδικά όταν πλησιάζουμε στο τέλος της σεζόν. Έχεις κάποιον προσωπικό λόγο που δεν σου επιτρέπει να αγωνιστείς; Βεβαίως και θα γίνει αποδεκτό το να μείνεις εκτός. Κανείς ποτέ δεν κακολόγησε κανέναν όταν γίνεται λόγος για τις παραπάνω περιπτώσεις. Όταν όμως δεν ισχύει κανένας από τους παραπάνω λόγους και εμφανίζεται ξαφνικά η ομάδα και λέει πως ο τάδε παίκτης δεν θα αγωνιστεί σήμερα (γκούχου γκούχου Kawhi Leonard), τότε πάει να πει πως δεν σέβεσαι τον πελάτη σου, που πληρώνει για να σε δει. Τελεία και παύλα.
Ο λόγος που είμαι κατηγορηματικός, είναι γιατί υπάρχουν τρόποι να δουλέψουν οι σύλλογοι το θέμα περιφερειακά, ειδικά όταν βρισκόμαστε στις αρχές της σεζόν. Μπορούν να βάλουν τον παίκτη να αγωνιστεί, αλλά για λιγότερα λεπτά, μπορούν να του πουν να μην πάει στην προπόνηση πριν από τα back to back games. Υπάρχουν λύσεις. Όταν όμως είσαι απολύτως 100% καλά και δεν παίζεις τότε δεν σέβεσαι τους fans σου όσο πρέπει.
Συμπεράσματα
Καταλήγοντας, είμαι κατά του NBA, κατά των παικτών που χρησιμοποιούν το load management και υπέρ των fans. Το NBA πρέπει επιτέλους να κάνει κάτι για να βοηθήσει τους παίκτες. Πρέπει απαραιτήτως τα παιχνίδια να μειωθούν. Δεν γίνεται τόσα χρόνια οι τραυματισμοί να στοιβάζονται σε τσουβάλια και να μην κάνεις τίποτα. Από την άλλη, οι παίκτες πρέπει να παίζουν τουλάχιστον ένα 20λεπτο, όχι να βγαίνουν εκτός δράσης ενώ είναι τελείως καλά. Οι fans πλήρωσαν για χάρη τους. Όταν πληρώνεσαι εκατομμύρια για να παίζεις μπάσκετ, σε αντίθεση με τους fans που κατά συντριπτική πλειοψηφία δεν θα έχουν χρήματα να παρακολουθήσουν παραπάνω από 1-2 παιχνίδια τη σεζόν, τότε πρέπει να τους σέβεσαι. Πληρώνεσαι για να παίζεις, για να παράγεις θέαμα, όχι για να κάθεσαι. Για αυτόν τον λόγο εξάλλου το άθλημα του μπάσκετ είναι τόσο κερδοφόρο. Είναι μια πολύ επιτυχημένη επιχείρηση και για να δουλεύουν όλα ρολόι, οι εργαζόμενοι δεν θα πρέπει να παίρνουν ρεπό αυτοβούλως, όταν δεν υπάρχει λόγος.
COMMENTS