Μπαρτσελόνα-Ολυμπιακός 90-80: Σαν να ήξερες το τέλος

Ο Ολυμπιακός ηττήθηκε μάλλον αναμενόμενα στην Ισπανία με 90-80 από την Μπαρτσελόνα

Κακά τα ψέματα, είναι τέτοια η διαφορά επιπέδου της φετινής Μπαρτσελόνα που μία νίκη των ερυθρόλευκων στο Παλαού μόνο ηχηρή έκπληξη μπορεί να θεωρηθεί. Πόσο μάλλον όταν στο απουσιολόγιο είναι γραμμένο το όνομα του Νίκολα Μιλουτίνοφ. Έτσι, μετά και τη φυγή του Πάντερ, ο Ολυμπιακός ήταν υποχρεωμένος να κατέβει με rotation 11 παιχτών απέναντι στο πιο πλούσιο ρόστερ ολόκληρης της Ευρώπης.

Μπορεί η εμφάνιση του ημιχρόνου να δημιούργησε προσδοκίες, όμως το 3ο δεκάλεπτο ήταν και πάλι αποκαρδιωτικό, κάνοντας σε να περιμένεις ένα τέλος προδιαγεγραμμένο απλά και μόνο για να μάθεις τον τρόπο που αυτό θα έρθει. Όσο μάλιστα ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να βάλει στο παιχνίδι τον αρχηγό του το πράγμα γινόταν όλο και πιο δύσκολο.

Χίγκινς και Χάνγκα έκαναν εξαιρετική δουλειά στην περιφερειακή άμυνα στο ξεκίνημα με αποτέλεσμα οι επιθέσεις του Ολυμπιακού να εκτελούνται αργά και υπό πίεση, δημιουργώντας και ανισορροπία στο αμυντικό transition. Ο Κεμζούρα παρενέβη στην αρχική του πεντάδα, αφού πέραν της αναγκαστικής παρουσίας του Ριντ, ο Μπράντον Πολ βρέθηκε δίπλα στους Σπανούλη, Κόνιαρη και Πρίντεζη. Κάτι που δε βοήθησε καθόλου όπως αποδείχθηκε, αφού ο Αμερικανός χάθηκε στην κακή λειτουργία στο ξεκίνημα, δεν τροφοδοτήθηκε καθόλου και σίγησε τελείως με 0/7 εντός πεδιάς. Χαρακτηριστικό πως στο 1ο ημίχρονο είχε επιχειρήσει μόλις 1 δίποντο, θυμίζοντας περισσότερο τον παίχτη που είδαμε στη Μαδρίτη με αντίπαλο τη Ρεάλ, παρά αυτόν του Βελιγραδίου πριν από λίγες ημέρες.

Αυτή τη φορά δεν ήταν κάποιο από τα αντίπαλα guard, όπως τις προηγούμενες αγωνιστικές που οι Ράις, Σβεντ και Μπράουν έγραψαν ρεκόρ καριέρας, αλλά το πληθωρικό παιχνίδι του Μίροτιτς. Οι ερυθρόλευκοι δεν είχαν κανέναν τρόπο να σταματήσουν το παιχνίδι του forward της Μπαρτσελόνα, που βρήκε χώρο δράσης και απέναντι στον προσωπικό του αντίπαλο στο ποστ αλλά και από την περιφέρεια. Δεν είναι τόσο οι 21 πόντοι όσο τα 15 ριμπάουντ, εκ των οποίων τα 4 επιθετικά που ανέδειξαν την απουσία του καλύτερου ριμπάουντερ, του Μιλουτίνοφ και πλήγωσαν ανεπανόρθωτα τον Ολυμπιακό.

Τα λεπτά ξεκούρασής του συνέπεσαν φυσικά και με το καλύτερο διάστημα του Ολυμπιακού στο 2ο δεκάλεπτο. Αυτό διότι η second unit έδωσε στην ομάδα του Κεμζούρα κάτι που μέχρι εκείνο το σημείο δεν είχε, πίεση πάνω στην μπάλα αρχικά με τον Τσέρι και κυρίως με τον Μπόλντουιν αλλά και ένα καλύτερο ματσάρισμα στη γραμμή των ψηλών με τους Βεζενκοφ/Ρούμπιτ εναντίον των Οριόλα και Ντέιβις. Παρότι ο Βεζένκοφ δεν ευστόχησε στα σουτ τριών πόντων (τελείωσε με 0/3) και οι δύο αυτοί ψηλοί επιτέθηκαν σε κάθε ευκαιρία στα close out και είτε με lay up, είτε από μέση απόσταση βρήκαν τρόπο να σκοράρουν εν τέλει αθροιστικά 24 πόντους.

Όσον αφορά τον Μπόλντουιν είναι πολλές φορές απορίας άξιο πως έχει μείνει τόσο πίσω στο rotation μετά από και τη διπλή αγωνιστική που οι Ερυθρόλευκοι βρέθηκαν στη Γερμανία. Το physicality του Αμερικανού και η ικανότητά του να πιέζει τον προσωπικό του αντίπαλο δίνει μια ορμή στο παιχνίδι της ομάδας του, χωρίς μάλιστα αυτό να παντρεύεται με διστακτικότητα επιθετικά. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως αρκετά καλά διαστήματα του Ολυμπιακού σε Μόναχο, Βερολίνο, ΟΑΚΑ αλλά και το 2ο δεκάλεπτο στη Βαρκελώνη συνδυάστηκαν με την παρουσία του στο παρκέ.

Η Μπαρτσελόνα ολοκλήρωσε το ημίχρονο προηγούμενη με 40-39 όμως κάπου εκεί φάνηκε να τελειώνουν όλα. Η επιστροφή στο παρκέ θύμισε Βελιγράδι. Όπως με τον Ερυθρό Αστέρα έτσι και στο Παλαού ο Κεμζούρα επανέφερε στο γήπεδο την αρχική του πεντάδα που δυσκολεύτηκε τόσο πολύ επιθετικά, μόνο που εκείνη τη στιγμή οι Καταλανοί δε θα είχαν τις νευρικές και άστοχες επιλογές του ξεκινήματος. Ο Ολυμπιακός έκανε 5 λάθη σε ισάριθμα λεπτά, δίνοντας στην Μπαρτσελόνα εκτός από δεύτερες ευκαιρίες και πολύ εύκολα καλάθια στο transition.

Μία ομάδα με τόσο πλούσιο ατομικό ταλέντο στο ρόστερ ήταν πολύ εύκολο να εκτινάξει τη διαφορά και αφού της το έκανες εύκολο να αναδείξει και τις δικές σου αδυναμίες. Όπως αυτή του Ρότσεστι, ο οποίος ήταν κορυφαίος δημιουργός με 7 ασίστ αλλά και ο μόνιμος στόχος. Πολλούς από τους 19 πόντους του ο Κάιλ Κούριτς τους πέτυχε στο ένας εναντίον ενός μαζί του, είτε αναγκάζοντας τον να τον κυνηγάει πίσω από screen σε παιχνίδι αδύνατης πλευράς. Ή όπως αυτή του Βεζένκοφ που αδυνατεί να μαρκάρει τον αντίπαλο guard μετά από τις αλλαγές, μία κατάσταση που συνήθως καταλήγει σε εύστοχο τρίποντο.

Και κάτι για τους δύο ψηλούς που κλήθηκαν να μοιραστούν τη θέση «5» με την απουσία του Μιλουτίνοφ. Ριντ και Ρούμπιτ πέτυχαν 15 και 10 πόντους, με τον πρώτο να μετράει και 7/9 δίποντα. Όμως ο νεοφερμένος σέντερ του Ολυμπιακού ακόμα φαίνεται μπερδεμένος στην προσπάθειά του να αμυνθεί, ειδικά στο PnR όπου είτε πάει αργά στο hedge out με αποτέλεσμα κάποιο φάουλ, είτε εντελώς αναιμικά μοιάζοντας να μην ξέρει τι πρέπει να κάνει σε τέτοιες καταστάσεις. Οι αλλαγές με τον Ρούμπιτ στο παρκέ φαινόταν μια πιο σωστή επιλογή που έβγαλε κερδισμένο τον Ολυμπιακό σε ορισμένες φάσεις.

Αντί επιλόγου. Ο Σπανούλης πάτησε παρκέ μόλις για 12:23, στις αρχές των δύο ημιχρόνων, προσφέροντας μόλις 1 ασίστ, 2 πόντους και 3 λάθη. Ήταν φανερό πως η Μπαρτσελόνα είχε τα κορμιά να τον αντιμετωπίσει, σαν να έστελνε και το μήνυμα πως θα πουλήσει πολύ ακριβά το ρεκόρ του δικού της εμβληματικού αρχηγού μέσα στο ίδιο του το σπίτι. Όμως δεν παύει να είναι μια ακόμη πρωτιά που δεν πρόκειται να μην κατακτήσει ο αρχηγός του Ολυμπιακού. Είναι προτιμότερο λοιπόν να το κάνει με τον δικό του τρόπο, ως ένας από τους μεγαλύτερους winners που εμφανίστηκαν στα ευρωπαϊκά παρκέ, οδηγώντας ενδεχομένως την ομάδα του σε μία νίκη στο ΣΕΦ απέναντι σε έναν σπουδαίο αντίπαλο και έναν προπονητή που συνέβαλλε αρκετά σε αυτό που είναι ο ίδιος σήμερα, παρά σε μία βραδιά που η ομάδα του φεύγει με σκυμμένα κεφάλια.