Αρκετές οι συγκινήσεις στο τριφύλλι και η ψυχολογία από το ναδίρ στο ζενίθ.
Είναι εκείνη η περίοδος που θες να γράψεις και τελικά οι εξελίξεις σε προλαβαίνουν. Οπότε από το να γράψω και να σχολιάσω κάτι για το οποίο μέσα σε λιγότερο από ένα 24ωρο θα έπρεπε να το αναιρέσω ή να το παρουσιάσω διαφορετικά επέλεξα να περιμένω να καθίσει η σκόνη. Και τώρα που κάθισε μπορώ σχετικά πιο εύκολα να εκφράσω άποψη για τις εξελίξεις. Και λέω σχετικά εύκολα γιατί το ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού σε καθημερινή βάση είναι τίγκα από εκπλήξεις. Πως θα συνδέσω τώρα: α) την ήττα από τον Προμηθέα, β) τα γκάζια του προέδρου, γ) την «αυθόρμητη» συγγνώμη της ομάδας, δ) την κόντρα προέδρου-Ράις, ε) την ήττα από την Άλμπα με τον τρόπο που όλοι θαυμάσαμε, στ) την απόλυση Πεδουλάκη, ζ) την πρόσληψη Πιτίνο και η) τα 2 διπλά στην διαβολοβδομάδα της Ευρωλίγκας, είναι κομματάκι ζόρικο, αλλά νομίζω ότι όλοι ξέρουμε ότι όλα αυτά ήταν κάτι το αναμενόμενο, κάτι το συνηθισμένο για τον Παναθηναϊκό.
Αργύρη δυστυχώς χάσαμε
Δυστυχώς, και το λέω με κάθε σοβαρότητα και με κάθε γνώση, οι εξελίξεις στο πράσινο στρατόπεδο ήταν προδιαγεγραμμένες από την ημέρα κιόλας που προσλήφθηκε στον πάγκο της ομάδας ο Αργύρης Πεδουλάκης. Δεν είμαι μελλοντολόγος για να το έχω προβλέψει ούτε χρειάζεται κάποιος άλλος να έχει χάρισμα. Είναι πιο απλό το πράγμα. Κάποτε η πρόσληψη του Πεδουλάκη ήταν η μόνη διέξοδος από το τέλμα που κόντεψε να μπει η ομάδα το 2012. Τώρα ούτε ως τέτοια μπορούσε να χαρακτηριστεί ούτε ως λύση ανάγκης. Ο κόσμος όσο και αν εκτιμάει το έργο του και την προσφορά του στην ομάδα ή ακόμα και στις άλλες ομάδες, ξέρει πως ο Αργύρης δυστυχώς δεν μπορεί να είναι αυτός που θα ανεβάσει επίπεδο τον Παναθηναϊκό. Όχι γιατί δεν είναι άξιος. Αλλά γιατί είναι καμένο χαρτί. Είναι τόσο απλό. Δεν έχει να κάνει ούτε με προπονητική αξία, ούτε με χαρακτήρα. Απλά έχει να κάνει με όλα τα γεγονότα που έχουν γίνει με τον συγκεκριμένο προπονητή όσο προπονούσε την ομάδα την πρώτη και την δεύτερη χρονιά.Η πρόσληψή του λοιπόν δημιούργησε κάποιες συνθήκες. Πρώτον ότι δεν θα υπήρχε πίστη από τον κόσμο στην προσπάθεια και δεύτερον που είναι και η επέκταση του πρώτου ότι στην πρώτη στραβή ο κόσμος θα άρχιζε την γκρίνια. Προσοχή! Όλα αυτά αμέσως μετά την ανακοίνωση του Πεδουλάκη, πριν καν τις πρώτες μεταγραφές της ομάδας. Το είχα γράψει και τότε άλλωστε. Ο Αργύρης είναι τόσο καμένο χαρτί που πλέον τον κόσμο δεν μπορεί να τον εμπνεύσει. Και προσωπικά μιλώντας την εικόνα που έδειξε ο Παναθηναϊκός στην πρώτη του θητεία την δεύτερη χρονιά μου είναι αδύνατο να την ξεχάσω ακόμα. Μια βόλτα στα social media να έκανε κάποιος εκείνη την περίοδο δεν ήταν δύσκολο να αντιληφθεί τι κλίμα υπήρχε.
Και φτάνουμε στο σήμερα. Που ο Αργύρης έχει απολυθεί και πλέον βρίσκεται άλλος στον πάγκο του Παναθηναϊκού. Θα καταθέσω τις σκέψεις μου όσο σκληρές και άδικες και αν είναι. Άλλωστε στον αθλητισμό που ασχολούμαστε δεν είναι όλα πάντα δίκαια. Ο Πεδουλάκης δεν έπρεπε να είναι ποτέ ξανά προπονητής του τριφυλλιού. Εγώ αν ήμουν ο Πεδουλάκης όσο πιστός στρατιώτης και να ήμουν, όσο dream job και να ήταν ο πάγκος του Παναθηναϊκού, όσο εγωιστής και αν ήμουν για να το κάνω καλύτερα αυτή τη φορά, δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να δεχτώ να κάτσω ξανά σε αυτόν τον πάγκο. Έχει απολυθεί 2 φορές για άσχημη εικόνα της ομάδας. Πρέπει να είσαι τρελός για να κάτσεις ξανά σε αυτόν τον πάγκο, την ώρα που τρέχεις ένα απίστευτο project στο Περιστέρι που όλοι σε έχουν για ΘΕΟ. Ένα αυτό. Δεύτερον, δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο ίδιος δεν ήξερε ότι θα είναι ο βασικός φταίχτης αν στραβώσει κάτι. Που από την εμπειρία όλων μας όλα αυτά τα χρόνια σίγουρα μέσα στην σεζόν θα υπάρξει μια περίοδος που η κάθε ομάδα δεν θα αποδίδει καλά.
Όσο λοιπόν και να τον πίστεψε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, έχει και αυτό εξίσου την μισή ευθύνη για αυτόν τον γάμο. Ότι τον εκτιμάει σαν προπονητή το γνωρίζουμε. Ωστόσο δεν μπορώ να καταλάβω πως πίστεψε πως αυτή τη φορά θα ήταν διαφορετικά. Anyway. H ουσία είναι η εξής: Ο Πεδουλάκης είναι ένας εξαιρετικός προπονητής. Ένας άνθρωπος με τρομερές γνώσεις και τρομερή «ταύλα» για το άθλημα. Όμως κατά την προσωπική μου άποψη δεν έχει τον τρόπο να εμπνεύσει παίκτες με μεγάλες προσωπικότητες. Δεν έχει τον τρόπο να κερδίσει τον σεβασμό που πρέπει να υπάρχει ανάμεσα σε παίκτη-προπονητή, σε ομάδες τέτοιου επιπέδου και σε παίκτες με μεγαλύτερη προσωπικότητα από τον ίδιο. Δυστυχώς όσο και αν τον συμπαθώ και τον αναγνωρίζω σαν προπονητή, αυτό ήταν κάτι το οποίο φαινόταν από την ημέρα κιόλας της πρόσληψής του και δυστυχώς το είδαμε και στο παρκέ. Ο γάμος αυτός δεν έπρεπε να γίνει ποτέ. Τώρα απλά χάλασε τσάμπα η εικόνα του Αργύρη και εντελώς τσάμπα στιγματίστηκε από τον κόσμο τους Παναθηναϊκού Όσο για το ματς μετά από το οποίο απολύθηκε; Η όλη τακτική προσέγγιση του αγώνα με την Άλμπα και όλο αυτό που ένοιωσα βλέποντας την αναμέτρηση είναι κάτι το οποίο επίσης δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ. Δυστυχώς είναι από τις στιγμές που μένουν βαθειά χαραγμένες μέσα μου.
Πάμε παρακάτω. Η απόλυση του Πεδουλάκη ήταν το μεγαλύτερο γιατρικό για την ομάδα. Και πρόσληψη Πιτίνο το απόλυτο boost ψυχολογικής τόνωσης. Είναι η αύρα αυτού του ανθρώπου που μπορεί να αλλάξει εντελώς μια κατάσταση. Τουλάχιστον εμένα αυτό μου βγάζει. Και το είδαμε ξεκάθαρα από τους 2 πρώτους αγώνες που έδωσε η ομάδα με τον κόσμο και τους παίκτες να γνωρίζουν ότι σύντομα θα τους προπονεί ο Αμερικάνος legend. Με Ζαλγκίρις και Μπάγερν είδαμε ξανά από τον κόουτς Βόβαρα, μερικά πράγματα τα οποία τα είχαμε δει με τον κόουτς Πιτίνο στον πάγκο της ομάδας. Μάλιστα η βελτίωση των περισσοτέρων παικτών ήταν τέτοια που σε κάνει πλέον να είσαι σίγουρος πως το στυλ που τους ταιριάζει είναι ακριβώς αυτό.
Είδαμε κάτι πολύ βασικό. Την μείωση των αλλαγών στην άμυνα. Προσοχή γιατί το διαβάζω συχνά. Ούτε ο Βόβορας τώρα αλλά ούτε και ο Πιτίνο πέρσι έκοψαν εντελώς τις αλλαγές στην άμυνα. Απλά τις μείωσαν συγκριτικά με αυτό που έκανε και ο Πασκουάλ και ο Πεδουλάκης. Έτσι και στα 2 ματς είδαμε τον Παναθηναϊκό να δέχεται λιγότερους πόντους από άλλα ματς, είδαμε τα ριμπάουντ να προστατεύονται καλύτερα και την ομάδα να μην δέχεται εύκολους πόντους από επιθετικά ριμπάουντ των αντιπάλων. Όπως είχε αναφέρει και ο κόουτς Ιτούδης η άμυνα με αλλαγές φαίνεται στο μπάσκετ που παίζεται αυτή την εποχή να έχει πεθάνει. Θα συμφωνήσω αλλά όχι εντελώς. Επειδή το άθλημα ολοένα και περισσότερο πηγαίνει στο 1vs1 οι αλλαγές δεν μπορούν να βοηθήσουν. Όταν δεν υπάρχει αυτός ο παίκτης που θα κάνει την ζημιά με την ικανότητά του στο 1vs1 τότε οι αλλαγές στην άμυνα μπορούν να έχουν αποτέλεσμα. Στα ματς με την Ζαλγκίρις και την Μπάγερν λοιπόν είδαμε να γίνεται επιλογή σε ποιον παίκτη από την κάθε ομάδα θα γίνεται αλλαγή στο μαρκάρισμα και αυτό γιατί τα γκαρντ των δύο ομάδων μπορούν να πάνε σε 1vs1 παιχνίδι. Ο Λεκαβίτσιους και ο Μιλάκνις από την μία και ο Λο με τον Μονρό από την άλλη. Είναι εντελώς χαρακτηριστική η περίπτωση του Μονρό καθώς το μαρκάρισμά του το είχε αναλάβει ο Μήτογλου. Παρατηρείστε λοιπόν ότι ο Μήτογλου δεν αλλάζει ποτέ παίκτη και έχει πάντα να μαρκάρει τον Αμερικάνο σέντερ.
Μιας και είπα Μήτογλου ομολογώ ότι ο νεοτερισμός του κόουτς Βόβορα να τον περάσει στην θεση 5 είναι κάτι το οποίο λειτούργησε. Το μάκρος και τον όγκο για να αμυνθεί σε αντίπαλα 5άρια το έχει. Το ταλέντο να σκοράρει από μακρυά αλλά και κοντά στο καλάθι επίσης. Είναι μια αρκετά μοντέρνα εκδοχή ενός σύγχρονου σέντερ. Το είδαμε κάποια περίοδο και πέρσι αλλά φέτος είναι η πρώτη φορά που το βλέπουμε. Είδαμε καλύτερο rotation. Ακόμα και ο Καλάθης που είχε 35 λεπτά!!!! μ.ο μέχρι τώρα, σε αυτά τα 2 ματς έπαιξε 27' και 32'. Ο χρόνος μοιράστηκε σωστά, μπήκαν και άλλοι παίκτες στο rotation, παίκτες που δεν ξέραμε καν αν μπορούν να προσφέρουν όπως ο Μπέντιλ, που στα μάτια μου είναι ξεκάθαρο ότι μπορεί. Ο κόουτς Βόβορας γενικότερα αντεπεξήλθε άψογα σε αυτές τις 2 αγωνιστικές. Μπορεί ακόμα ο κόσμος να μην τον πιστεύει σαν πρώτο προπονητή ωστόσο είναι μια τρανή απόδειξη ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος δουλεύει και εξελίσσει την προπονητική του. Προσωπικά τον ζηλεύω που θα δουλέψει υπό τις οδηγίες του κόουτς Πιτίνο, καθώς αν είναι σαν άνθρωπος έτσι όπως τον έχω ψυχολογήσει, τότε θα εξελιχθεί ακόμα περισσότερο.
Η επόμενη μέρα βρίσκει τον Παναθηναϊκό σαφώς πιο ήρεμο και σαφώς σε καλύτερη κατάσταση μετά τα 2 διπλά. Σημειωτέον 2 συνεχόμενα διπλά το τριφύλλι έχει να πετύχει αν δεν κάνω λάθος από την εποχή του Ομπράντοβιτς. Πλέον όλοι είναι σε αναμονή της άφιξης του Πιτίνο στην Ελλάδα για να αναλάβει και επίσημα την ομάδα. Το ζητούμενο είναι να μπορεί ο καθένας να αφουγκράζεται τον κόσμο. Τι εννοώ. Είμαι εντελώς κατά μιας διοίκησης που είναι διατεθειμένη να ικανοποιεί μια μικρή μερίδα κόσμου. Αντίθετα συμπαθώς μια διοίκηση η οποία μπορεί να αντιληφθεί την γενική δυσαρέσκεια. Στην προκειμένη περίπτωση η διοίκηση του Παναθηναϊκού αντιλήφθηκε αργά το κακό κλίμα στην σχέση Πεδουλάκη-οπαδοί/φίλαθλοι, ωστόσο όταν το αντιλήφθηκε το διόρθωσε και έφερε τον κόουτς που κάνει περισσότερο γκελ στον κόσμο. Δεν ξέρω πόσες φορές το έχω αναφέρει στα κείμενά μου αλλά τον κόσμο του Παναθηναϊκού είναι πολύ δύσκολο να τον ξεγελάσεις. Ευτυχώς ή δυστυχώς τα τόσα χρόνια του Ομπράντοβιτς στον πάγκο της ομάδας ήταν ένα τεράστιο σχολείο. Μαζί με τους παίκτες, μπάσκετ έμαθε και ο κόσμος. Δεν ήταν τρελός λοιπόν ο κόσμος που από την πρώτη μέρα ανάληψης της ομάδας από τον Αργύρη φώναζε. Απλά μπορούσε να δει την εξέλιξη αυτής της σχέσης. Ούτε ήταν τρελός όταν φώναζε για παραμονή Πιτίνο ή επαναπρόσληψή του τώρα.
Για τον Παναθηναϊκό η εβδομάδα που μπαίνει τον βρίσκει με κλίμα ήρεμο και θετικό, με την αναμονή του Πιτίνο στην Ελλάδα και έναν εντός έδρας αγώνα με την Μπασκόνια. Να θυμίσω εδώ ότι παραδοσιακά σε ότι κατάσταση και αν είναι η ομάδα οι Βάσκοι πάντα βρίσκουν τρόπο να μας βάζουν δύσκολα. Έτσι το ντεμπούτο του Αμερικάνου κόουτς πρόκειται να γίνει σε έναν αγώνα πολύ σημαντικό για την πορεία της ομάδας. Όσα διπλά και να γίνουν θεωρώ πως οι εντός έδρας ήττες δεν σβήνονται, παρά μόνο αν κερδίσεις κάποιον άμεσο ανταγωνιστή της 8άδας (συμφωνώ δλδ με αυτό που είπε ο πρόεδρος χτες μέσω instagram). To ζήτημα είναι ότι αυτή η ηρεμία που υπάρχει μετά από καιρό στο πράσινο στρατόπεδο, να μην κοιμίσει άπαντες και έχουμε ακόμα ένα δύσκολο βράδυ. Τα 2 διπλά και ο ερχομός του Πιτίνο είναι ένα τρομερό momentum που πρέπει να το εκμεταλλευτεί η ομάδα όχι μόνο στον αγώνα με την Μπασκόνια και αλλά στους επόμενους αγώνες.
ΥΓ: Η ήττα από τον Προμηθέα πόνεσε γιατί χάθηκε τίτλος. Ωστόσο το τι ακολούθησε δεν τιμάει την ομάδα. Δεκτή η κατσάδα (δεν νομίζω να είναι ο πρώτος πρόεδρος που τα χώνει σε παίκτες μετά από μια ήττα) ωστόσο η συγγνώμη της ομάδας έπειτα από προτροπή και η στιχομυθία μέσω social με τον Ράις, ήταν κάτι που πέρα από αχρείαστο, δεν κάνει καλό στην εικόνα της ομάδας.
ΥΓ2: Θα το πω ξανά. Η εικόνα της ομάδας στον ματς με την Άλμπα θα μου μείνει χαραγμένη στο μυαλό και την καρδιά για πολλά χρόνια.
COMMENTS