Οι προσθαφαιρέσεις του καλοκαιριού προς το παρόν φέρνουν τον Παναθηναϊκό στον ίδιο παρονομαστή.
Ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε εντός έδρας από την Armani Milan, χάνοντας για δεύτερη συνεχόμενη φορά μετά τη νίκη της πρεμιέρας. Η πορεία του σκορ του παιχνιδιού απέναντι στην Ιταλική ομάδα ήταν πιο κλειστή σε σχέση με αυτή απέναντι στην Villeurbanne, αλλά οι πράσινοι για άλλη μια φορά άφησαν ανεκμετάλλευτη μια ευκαιρία για να ξεφύγουν στο σκορ και να εξασφαλίσουν την νίκη.
Η κατάληξη σε ακόμη μια ήττα που κρίθηκε και πάλι σε τελευταία, άστοχη επίθεση του Παναθηναϊκού με την μπάλα στα χέρια του Νικ Καλάθη, μας κάνει να αναρωτηθούμε τι και πόσο άλλαξε στην αγωνιστική εικόνα της ομάδας σε σχέση με πέρυσι. Τα πλεονεκτήματα αυτού του ρόστερ μπορούν να καλύψουν σε βάθος χρόνου τα κενά που υπάρχουν;
Εδώ θα βρείτε τα στατιστικά των παικτών του Παναθηναϊκού στα πρώτα 3 παιχνίδια του στην φετινή Ευρωλίγκα από τη βάση στατιστικών που διατηρώ στο tableau public και παρουσιάζω στο Βadbasketgr:
 |
| Πηγή |
 |
| Πηγή |
Βλέποντας τους πίνακες είναι φανερό ότι ο Καλάθης τα πάει πάρα πολύ καλά ως σκόρερ (19 πόντοι ανά αγώνα με 67,1 eFG%), κάτι που δείχνει ότι το συγκεκριμενο ρόστερ του δίνει τους χώρους που χρειάζεται, αλλά και την βελτίωση του ίδιου στο μακρινό σουτ τουλάχιστον σε αυτό το διάστημα. Το πρόβλημα βέβαια, είναι ότι το ροστερ του Παναθηναϊκού δεν είναι το μόνο που του προσφέρει χώρο.
Κάθε σεζόν που περνάει, οι αντίπαλες άμυνες ωθούν τον Νικ να γίνει σκόρερ, με σκοπό να αποκόψουν, όσο είναι αυτό δυνατό, το υπόλοιπο ρόστερ από την δημιουργία του και ειδικά παίκτες που δεν έχουν την ευχέρεια να σκοράρουν συχνά μετά από ντρίμπλά. Φέτος αυτή η στρατηγική φαίνεται να αποδίδει καρπούς, αφού ο Νικ τελειώνει τα παιχνίδια με πολύ καλές στατιστικές γραμμές, αλλά με την σύνδεση του με το υπόλοιπο ρόστερ να ελαττώνεται σημαντικά σε μεγάλα κομμάτια του παιχνιδιού.
 |
| Πηγή |
Φέτος το ποσοστό των εύστοχων σουτ των συμπαικτών του που τροφοδοτεί ο ίδιος ο Καλάθης όσο βρίσκεται στο παρκέ έχει μειωθεί σε 33,7%*, πολύ πιο κάτω από το περσινό (47,2 AST%) και αυτό του 2018 (53,2 AST%). Την ίδια στιγμή, τα λάθη του ανά 100 κατοχές παίρνουν την ανιούσα (από 14,2 TO% σε 18,5 πέρσι και 27,5 φέτος). Κάτι που φαίνεται επίσης μέσα στο γήπεδο, είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης που δείχνει μερικές φορές σε πλαϊνούς σουτέρ που είναι όντως ελεύθεροι, τελειώνοντας τελικά μόνος του τις φάσεις. Αυτό απ΄τη μια ίσως έχει να κάνει με την αστοχία μερικών παικτών, απ΄την άλλη σε κάποιες κατοχές οι επιλογες του δεν έχουν ιδιαίτερη λογική αν λάβουμε υπόψη και την αντίδραση της άμυνας.
Οι Παπαπέτρου-Johnson είναι εντελώς εκτός ρυθμού όταν εκτελούν, ενώ η όλη προσπάθεια για κάλυψη των άλλων δύο περιφερειακών σκόρερ στην άμυνα δεν είναι αρκετή για να φέρει ισορροπία σε αυτή. Οι δύο small forward βρίσκονται συνδυαστικά στο απόλυτο 0 σε 4 προσπάθειες για τρίποντο ανά αγώνα. Την ίδια στιγμή είναι οι δύο παίκτες του Παναθηναϊκού με διψήφιο ποσοστό αμυντικών ριμπάουντ σε 50 ή περισσότερα λεπτά συμμετοχής (10,5 - 11,6 DRB%), ενώ έχουν σημαντική παρουσία και σε άλλους τομείς (2 BLK% - 0.6 STL% για τον Παπαπέτρου, 2,2 STL%-1.7 BLK% για τον Johnson).
Το γεγονός ότι ο Παπαπέτρου έχει τόσο χαμηλό ποσοστό κλεψιμάτων παραπέμπει σε μια εικόνα που βλέπουμε στο παρκέ, με τον ίδιο να προσπαθεί να καλύψει ως τελευταία γραμμή άμυνας ψηλά, σε κατοχές στις οποίες οι περιστροφές πιο πριν δεν έδωσαν όσα ήταν απαραίτητα. Βλέποντας την εικόνα και την στατιστική συγκομιδή των δυο small forward, ίσως είναι καιρός να αναβαθμιστεί ο ρόλος του Johnson, αν το προπονητικό επιτελείο βλέπει την προσαρμογή του να προχωρά σε ικανοποιητικούς ρυθμούς.
Μετά από τις τρεις πρώτες αγωνιστικές ο Νικ Καλάθης είναι ισόπαλος στην 1η θέση της διοργάνωσης σε αριθμό προσωπικών αμυντικών κατοχών με 37, σύμφωνα με τους υπολογισμούς που καταλήγουν στα αμυντικά ratings των παικτών. Ο Deshawn Thomas ο οποίος είναι ο κύριος ριμπάουντερ της ομάδας και στις δύο πλευρές του γηπέδου (12,5 ORB% - 14,3 DRB%) αλλά και εντός πλάνου σε ότι κάνει αμυντικά (1,8 STL% - 1 BLK %) είναι στην 7η θέση με 33, ενώ ο Παπαπέτρου είναι στην 13η με 31.
Βλέποντας τα ποσοστά αναχαίτισης (Stop%) των παικτών του Αργύρη Πεδουλάκη, παρατηρούμε την μέτρια επίδοση του Παπαπέτρου (43.9%) σε σχέση με τον Johnson (52% σε 19 προσωπικές αμυντικές κατοχές), αλλά και την κακή αμυντική εικόνα των δύο βασικών scoring guard, Fredette (35.8%) και Rice (36.8%), που προσπαθούν να καλύψουν αμυντικά.
Το γεγονός ότι ο Παπαπέτρου έχει τόσο χαμηλό ποσοστό κλεψιμάτων παραπέμπει σε μια εικόνα που βλέπουμε στο παρκέ, με τον ίδιο να προσπαθεί να καλύψει ως τελευταία γραμμή άμυνας ψηλά, σε κατοχές στις οποίες οι περιστροφές πιο πριν δεν έδωσαν όσα ήταν απαραίτητα. Βλέποντας την εικόνα και την στατιστική συγκομιδή των δυο small forward, ίσως είναι καιρός να αναβαθμιστεί ο ρόλος του Johnson, αν το προπονητικό επιτελείο βλέπει την προσαρμογή του να προχωρά σε ικανοποιητικούς ρυθμούς.
Μετά από τις τρεις πρώτες αγωνιστικές ο Νικ Καλάθης είναι ισόπαλος στην 1η θέση της διοργάνωσης σε αριθμό προσωπικών αμυντικών κατοχών με 37, σύμφωνα με τους υπολογισμούς που καταλήγουν στα αμυντικά ratings των παικτών. Ο Deshawn Thomas ο οποίος είναι ο κύριος ριμπάουντερ της ομάδας και στις δύο πλευρές του γηπέδου (12,5 ORB% - 14,3 DRB%) αλλά και εντός πλάνου σε ότι κάνει αμυντικά (1,8 STL% - 1 BLK %) είναι στην 7η θέση με 33, ενώ ο Παπαπέτρου είναι στην 13η με 31.
Βλέποντας τα ποσοστά αναχαίτισης (Stop%) των παικτών του Αργύρη Πεδουλάκη, παρατηρούμε την μέτρια επίδοση του Παπαπέτρου (43.9%) σε σχέση με τον Johnson (52% σε 19 προσωπικές αμυντικές κατοχές), αλλά και την κακή αμυντική εικόνα των δύο βασικών scoring guard, Fredette (35.8%) και Rice (36.8%), που προσπαθούν να καλύψουν αμυντικά.
 |
| Πηγή |
Oι Fredette και Rice ως οι δύο παίκτες που πρέπει να βρίσκονται μαζί ή αντί του Καλάθη στην πεντάδα για να έχει τον χώρο και την ενέργεια να κάνει όσα πρέπει να κάνει, είναι εξαιρετικά ευάλωτοι στην άμυνα. Η ικανότητα σε κλέψιμο και αμυντικό ριμπάουντ δεν συνεπάγονται πάντα καλή άμυνα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η απουσία τους είναι ευπρόσδεκτη. Τα αμυντικά ratings των Fredette (118,1 Drtg-100) και Rice (117.6 Drtg-100) είναι κατά 6,4 και 5,9 χειρότερα από την συνολική επίδοση της ομάδας. Αυτή είναι η εικόνα που ο Αργύρης Πεδουλάκης προσπάθει να εξομαλύνει με τη βοήθεια του βασικού του ροτέισον στις θέσεις small forward και center.
Με αντίπαλο την Αρμάνι η οποία έχει ένα σύνολο ψηλών που ο όγκος δεν είναι το κύριο χαρακτηριστικό τους, η παρουσία του Παπαγιάννη δεν φάνηκε να δίνει τα απαραίτητα συνολικά σε επίθεση και άμυνα. Ο Wiley ήταν αυτός ο οποίος έδωσε τις περισσότερες λύσεις, εκμεταλλευόμενος τα κενά στην άμυνα της ιταλικής ομάδας για να γίνει ο κύριος πρωταγωνιστής μιας προσπάθειας που έδωσε +15 πόντους από δεύτερες ευκαιρίες (25-10). σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Ευρωλίγκας. Ψάχνοντας στο play by play του αγώνα, εντόπισα 24 από τους 25 πόντους που αναφέρονται:
Τα αρχικά σουτ τα οποία ο Παναθηναϊκος ανέκτησε και στη συνέχεια κατάφερε να μετατρέψει σε σκορ θα έδιναν συνολικά 30 πόντους. Η εκτέλεση μετά την ανανέωση έδωσε τελικά στον Παναθηναϊκο 24 από αυτούς. Έξι από αυτά τα σουτ ήταν άστοχα τρίποντα που κατέληξαν σε εύστοχα δίποντα. Αν αυτό το γεγονός συνδυαστεί με την γενική αστοχία στα τρίποντα (3/20, 15%), τότε συμπεραίνουμε ότι ο Ετόρε Μεσίνα πήρε τις σωστές αποφάσεις αμυντικά. Το γήπεδο όμως έχει δύο πλευρές.
Η Αρμάνι τελείωσε το παιχνίδι με 14/26 τρίποντα παίρνοντας +33 πόντους σε +6 προσπάθειες και καλύπτοντας έτσι τους +32 πόντους που πήρε ο Παναθηναϊκός μέσα από την γραμμή του τριπόντου αλλά και από αυτή των βολών.
Αν βλέποντας το βίντεο της Novasports.gr με τα highlights του αγώνα κάποιος επικεντρωθεί σε 3-4 μακρινά σουτ τα οποία έγιναν απέναντι σε άμυνα μπορεί να αποδώσει την νίκη της ιταλικής ομάδας σε τύχη. Αν όμως δει την πλήρη εικόνα θα την αποδώσει εκεί που πρέπει, δηλαδή σε πλάνο.
Η Αρμάνι μπορεί να μην κάλυψε όλα τα τρίποντα του Παναθηναϊκού που τελικά δεν βρήκαν στόχο, φρόντισε όμως να επιβαρύνει τους σουτέρ του στην άλλη πλευρά του γηπέδου και να ωθήσει τον κόουτς Πεδουλάκη να στείλει τους ψηλούς του πάνω στους αντίπαλους σουτέρ. Είτε πάνω στην προσπάθεια της άμυνας για αλλαγή, είτε με την αλλαγή να ολοκληρώνεται και ο ψηλός να μένει πάνω στον σουτερ, το σύνολο του κόουτς Μεσίνα κατάφερε με πρωταγωνιστές τους Micov και Roll να βρεί μακρινά σουτ κάτω από καλές για αυτούς προϋποθέσεις και ταυτόχρονα να μπει στο μυαλό των Fredette και Rice.
Με την αμυντική συνταγή του Παναθηναϊκού να έχει καθιερωθεί, ο Rodriguez βρέθηκε 12" πριν το τέλος να εκτελεί τρίποντο από την κορυφή έχοντας πάνω του τους Wiley και Παπαπέτρου. Με τον Καλάθη να προσπαθεί μόνος να κρατήσει τον Biligha μακριά από το καλάθι, αυτός κέρδισε τον έλεγχο της μπάλας και έστειλε το επιθετικό ριμπάουντ στα χέρια του Micov. Αυτός έδωσε την μπάλα στον Moraschini, ο οποίος κέρδισε το φάουλ και τις δύο βολές που σφράγισαν την νίκη, από έναν εμφανώς εκτός εαυτού Καλάθη μετά από τη χαμένη μάχη στη ρακέτα του Παναθηναϊκού. Την στιγμή της διεκδίκησης του ριμπάουντ ο Thomas είχε τραβηχτεί μακριά απ΄το καλάθι για να καλύψει στη περιφέρεια και ο μόνος άλλος παίκτης που ήταν κοντά στη φάση ήταν ο Rice του 4,4 DRB% σε 3 παιχνίδια.
Ιταλική άμυνα μέσω επίθεσης
Με αντίπαλο την Αρμάνι η οποία έχει ένα σύνολο ψηλών που ο όγκος δεν είναι το κύριο χαρακτηριστικό τους, η παρουσία του Παπαγιάννη δεν φάνηκε να δίνει τα απαραίτητα συνολικά σε επίθεση και άμυνα. Ο Wiley ήταν αυτός ο οποίος έδωσε τις περισσότερες λύσεις, εκμεταλλευόμενος τα κενά στην άμυνα της ιταλικής ομάδας για να γίνει ο κύριος πρωταγωνιστής μιας προσπάθειας που έδωσε +15 πόντους από δεύτερες ευκαιρίες (25-10). σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Ευρωλίγκας. Ψάχνοντας στο play by play του αγώνα, εντόπισα 24 από τους 25 πόντους που αναφέρονται:
Τα αρχικά σουτ τα οποία ο Παναθηναϊκος ανέκτησε και στη συνέχεια κατάφερε να μετατρέψει σε σκορ θα έδιναν συνολικά 30 πόντους. Η εκτέλεση μετά την ανανέωση έδωσε τελικά στον Παναθηναϊκο 24 από αυτούς. Έξι από αυτά τα σουτ ήταν άστοχα τρίποντα που κατέληξαν σε εύστοχα δίποντα. Αν αυτό το γεγονός συνδυαστεί με την γενική αστοχία στα τρίποντα (3/20, 15%), τότε συμπεραίνουμε ότι ο Ετόρε Μεσίνα πήρε τις σωστές αποφάσεις αμυντικά. Το γήπεδο όμως έχει δύο πλευρές.
Η Αρμάνι τελείωσε το παιχνίδι με 14/26 τρίποντα παίρνοντας +33 πόντους σε +6 προσπάθειες και καλύπτοντας έτσι τους +32 πόντους που πήρε ο Παναθηναϊκός μέσα από την γραμμή του τριπόντου αλλά και από αυτή των βολών.
Αν βλέποντας το βίντεο της Novasports.gr με τα highlights του αγώνα κάποιος επικεντρωθεί σε 3-4 μακρινά σουτ τα οποία έγιναν απέναντι σε άμυνα μπορεί να αποδώσει την νίκη της ιταλικής ομάδας σε τύχη. Αν όμως δει την πλήρη εικόνα θα την αποδώσει εκεί που πρέπει, δηλαδή σε πλάνο.
Η Αρμάνι μπορεί να μην κάλυψε όλα τα τρίποντα του Παναθηναϊκού που τελικά δεν βρήκαν στόχο, φρόντισε όμως να επιβαρύνει τους σουτέρ του στην άλλη πλευρά του γηπέδου και να ωθήσει τον κόουτς Πεδουλάκη να στείλει τους ψηλούς του πάνω στους αντίπαλους σουτέρ. Είτε πάνω στην προσπάθεια της άμυνας για αλλαγή, είτε με την αλλαγή να ολοκληρώνεται και ο ψηλός να μένει πάνω στον σουτερ, το σύνολο του κόουτς Μεσίνα κατάφερε με πρωταγωνιστές τους Micov και Roll να βρεί μακρινά σουτ κάτω από καλές για αυτούς προϋποθέσεις και ταυτόχρονα να μπει στο μυαλό των Fredette και Rice.
Με την αμυντική συνταγή του Παναθηναϊκού να έχει καθιερωθεί, ο Rodriguez βρέθηκε 12" πριν το τέλος να εκτελεί τρίποντο από την κορυφή έχοντας πάνω του τους Wiley και Παπαπέτρου. Με τον Καλάθη να προσπαθεί μόνος να κρατήσει τον Biligha μακριά από το καλάθι, αυτός κέρδισε τον έλεγχο της μπάλας και έστειλε το επιθετικό ριμπάουντ στα χέρια του Micov. Αυτός έδωσε την μπάλα στον Moraschini, ο οποίος κέρδισε το φάουλ και τις δύο βολές που σφράγισαν την νίκη, από έναν εμφανώς εκτός εαυτού Καλάθη μετά από τη χαμένη μάχη στη ρακέτα του Παναθηναϊκού. Την στιγμή της διεκδίκησης του ριμπάουντ ο Thomas είχε τραβηχτεί μακριά απ΄το καλάθι για να καλύψει στη περιφέρεια και ο μόνος άλλος παίκτης που ήταν κοντά στη φάση ήταν ο Rice του 4,4 DRB% σε 3 παιχνίδια.
Είναι ο Rice επιθετική λύση για τον Παναθηναϊκό;
Ο Tyrese Rice ήρθε στον Παναθηναϊκό μετά από μια καλή σεζόν σε διοργάνωση χαμηλότερου επιπέδου, έχοντας 108/266 σουτ με 48.9 eFG%, αλλά και τις περγαμηνές του MVP του F4 της Ευρωλίγκας το μακρινό 2014. Η συγκεκριμένη σεζόν, ήταν και η καλύτερη στην καριέρα του όσον αφορά την εκτελεστική του αποτελεσματικότητα, έχοντας 52,2 TS%, μολις -2,9% κάτω από τον μέσο όρο της διοργάνωσης στα παιχνίδια στα οποία αγωνίστηκε.
 |
| Πηγή |
Η αποτελεσματικότητα του όμως ήταν πάντοτε πιο χαμηλή έως πολύ πιο χαμηλή σε σχέση με τον μέσο όρο της Ευρωλίγκας. Η φετινή σεζόν (50.6 TS%, -5.2 rTS%) είναι κάπου ανάμεσα στην καλύτερη του σεζόν το 2014 και τις δύο επόμενες με Khimki (2016) και Barcelona (2017) αλλά είναι φανερό ότι η αποτελεσματικότητα δεν είναι ένα από τα προσόντα του ως σκόρερ. Αυτή ήταν και η προσωπική μου ανησυχία το καλοκαίρι, ξέροντας ότι θα έρθει σε μια ομάδα που ήδη είχε θέμα αποτελεσματικότητας εκτέλεσης, αρχίζοντας από τον ίδιο τον ηγέτη της.
Τελικά με την παρουσία του Fredette και την καλή εικόνα του Καλάθη το περσινό 54,9 TS% που έφερε τον Παναθηναϊκό στην 12η θέση στο τέλος της περσινής κανονικής περιόδου, βελτιώθηκε φέτος σε 56,8 TS%. Την ίδια στιγμή, η περσινή πρωτιά με 13,3 TO% και η 2η θέση με 16,5 ΤΟ% αντιπάλων, αντικαταστάθηκε με την 6η θέση με 14,7 ΤΟ% και την...15η θέση με 13,4 ΤΟ% αντιπάλων.
Όσον αφορά την κάλυψη του σουτ και την εξασφάλιση των χαμένων προσπαθειών του αντιπάλου, όλως παραδόξως ο Παναθηναϊκός έριξε την περσινή αντίπαλη γενική ευστοχία από 55,9 TS% σε 53,3 TS% αλλά παραμένει στην 3η θέση στη διοργάνωση. Την ίδια στιγμή το ποσοστό επιθετικών ριμπάουντ που αφήνει στον αντίπαλο αυξήθηκε από 33,4 ORB% σε 38,3 ORB% αλλά παραμένει η 3η χειρότερη επίδοση στην Ευρωλίγκα, φέτος μεταξύ 18 ομάδων αντί 16. Εδώ λοιπόν βλέπουμε μια βελτίωση και μια κάθοδο αντίστοιχα που μέχρι την τρίτη αγωνιστική ακολουθούν τις τάσεις της φετινής Ευρωλίγκας.
Το γεγονός ότι οι αντίπαλες εύστοχες βολές ανά εκτελεσμένο σουτ (FT/FGA) έχουν μειωθεί δραματικά (από 0,240 πέρσι σε 0,145 στα πρώτα 3 φετινά παιχνίδια) δεν είναι θετικό, αφου όπως δείχνει η πτώση στα φάουλ ανά 100 ομαδικές κατοχές (από 29,7 πέρσι σε 23,7 φέτος) η άμυνα δεν προλαβαίνει καν να κάνει αρκετά φάουλ που χρειάζεται να κάνει για να στείλει στις βολές εκτελεστές υπό καλές προϋποθέσεις. Την "λυπητερή" όλων αυτών των επιμέρους αριθμών τη βλέπουμε στο αμυντικό rating της ομάδας που από το περσινό 108,7 (3η) κατέληξε στο φετινό 111,7 (9ος).
Διαφορετική διαδρομή, προς το παρόν όμοια κατάληξη
Ο Παναθηναϊκός φέτος δείχνει να έχει ανταλλάξει αρκετές αρετές με αρκετά προβλήματα, καταλήγοντας να έχει ένα αμυδρά θετικό Net Rating νωρίς στη σεζόν. Παίκτες οι οποίοι προσθέτουν πράγματα που δεν υπήρχαν στην περσινή ομάδα, αφαιρούν και χαρακτηριστικά που είχε αυτή οδηγώντας την προς το παρόν στον ίδιο παρονομαστή.
Ο Καλάθης εξακολουθεί να είναι ο κύριος δημιουργός με διαφορά με τους δείκτες του Ben Taylor να εκτιμούν ότι δημιουργεί μέσω δικών του ενεργειών 10+ ευκαιρίες για σκορ για τους συμπαίκτες του ανά 100 ομαδικές κατοχές (CRE - Box Creation), με τους Fredette και Thomas να ακολουθούν με...1,3 και 1,2 αντίστοιχα. Η μεγαλύτερη στροφή στον Fredette για προσπάθειες θα μπορουσε να ευνοήσει τον Παναθηναϊκό, ενώ οι Παπαπέτρου-Johnson δεν θα συνεχίσουν να αστοχούν αιώνια. Επιθετικά οι πράσινοι μπορούν να βελτιωθούν και από εκεί θα φτιάξει η εικόνα τους αν αυτό γίνει. Αυτό ισχύει διότι πολλοί από τους παίκτες που θα μπορούσαν να βελτιώσουν την εικόνα του εκεί θα συνεχίσουν να έχουν προβλήματα στην άμυνα.
COMMENTS