Θα αναδυθούν οι Blazers ως μία εκ των κορυφαίων ομάδων στο NBA;
Τι είχες Γιάννη; Τι είχα πάντα. Αυτή είναι μια φράση που μπορούμε να πούμε πως χαρακτηρίζει τους Portland Trail Blazers εδώ και αρκετά χρόνια. Πρόκειται για μια ομάδα που κάθε χρόνο έχει να πει την ίδια ακριβώς ιστορία. Δεν υπάρχουν κόντρες και εντάσεις μεταξύ των παικτών, ούτε περίοδοι αστάθειας και κακού μπάσκετ, ούτε και παραδείγματα κακής διοίκησης. Στο Portland παίζουν κάθε χρόνο ως μαχητές. Με πολύ καλό μπάσκετ, εξαιρετική χημεία και προσπάθεια, τα τελευταία χρόνια πετώντας κάτω από το ραντάρ, καταλήγουν να βρίσκονται στις υψηλότερες θέσεις του βαθμολογικού πίνακα στην Δυτική Περιφέρεια. Δεν είναι υπερομάδα και δεν υπήρξαν ποτέ φαβορί για τίτλο. Παρόλα τα «δεν» και τα «ούτε» όμως, που πριν λίγο χρησιμοποίησα, κάθε χρόνο εμφανίζονται ως μια από τις καλύτερες ομάδες στο NBA. Στην regular season τουλάχιστον.
Αυτό είναι το μισό κομμάτι της επαναλαμβανόμενης ιστορίας που έχει να πει το Portland. Μια ιστορία που δεν μας εκπλήσσει πλέον, γιατί πάντα καταλήγει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Πάντα μας απογοητεύουν στα playoffs. Δεν κάνουν το βήμα παραπάνω, δεν πατούν το γκάζι. Πατούν φρένο. Εξ ου και οι απογοητευτικές τους εμφανίσεις στην post season. Ωστόσο, η περσινή σεζόν μας έδωσε λόγους να ελπίζουμε και να θεωρούμε τους Blazers ως έναν καλό contender. Πέρυσι πήγαν πολύ καλά, φτάνοντας ως τους τελικούς της Δύσης. Ανεβασμένη ψυχολογία και αυτοπεποίθηση είναι τα εφόδιά τους για την νέα χρονιά και με αυτά θα πορευτούν.
Το Depth Chart
Point Guards: Damian Lillard, Anfernee Simons, London Perrantes
Shooting Guards: CJ McCollum, Kent Bazemore, Gary Trent Jr.
Small Forwards: Rodney Hood, Mario Hezonjia, Anthony Tolliver, Nassir Little
Power Forwards: Zach Collins, Skal Labissiere
Centers: Hassan Whiteside, Jusuf Nurkic, Pau Gasol, Moses Brown
Νέες προσθήκες και νέες ευκαιρίες
Όπως περιγράψαμε προηγουμένως, οι Portland Trail Blazers δεν κατάφεραν να μπουν ποτέ στην εικόνα διεκδίκησης του τίτλου, ρεαλιστικά τουλάχιστον. Ο λόγος είναι ότι, όσο καλοί και να θεωρούνται οι Lillard-McCollum, τους έλειπε αυτό το κάτι. Αυτό το κάτι δεν το απέκτησαν ούτε φέτος. Απέκτησαν όμως κάποιους δυνατούς βετεράνους, κάποιους καλούς παίκτες και ελπίζουν να επιτύχουν σε όλα τους τα πειράματα. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, απέκτησαν τους Kent Bazemore, Pau Gasol, Hassan Whiteside, Mario Hezonjia και Anthony Tolliver. Γενικά, όπως μπορούμε να δούμε, ακολουθούν σε γενικές γραμμές ένα μοντέλο που ακολουθούσαν οι Spurs για χρόνια. Κράτησαν δηλαδή τον πυρήνα της ομάδας τους σταθερό και τον πλαισίωσαν με έμπειρους παίκτες, ενώ σκοπεύουν να δώσουν ευκαιρίες και σε νέα παιδιά. Μπορεί πράγματι αυτό το roster να μην βγάζει μάτι, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν είναι δυνατό. Θα είναι κλασσικά υποτιμημένοι, αλλά άμα οι προσδοκίες τους επιτευχθούν, θα έχουν βρει αυτό το κάτι που έψαχναν, συνδυαστικά στο supporting cast.
Αυτό το supporting cast λοιπόν, όπως προαναφέρθηκε έχει πολλά να δώσει. Υπάρχουν μάλιστα και παίκτες που μπορούν να πλησιάσουν το all star επίπεδο. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Τον Lillard θα ξεκουράζει ο νεαρός Anfernee Simons. Ο νεαρός point guard δεν έχει πάρει ακόμα τον κατάλληλο χρόνο συμμετοχής για να ξεδιπλώσει το ταλέντο του. Ωστόσο, η διοίκηση και ο Terry Stotts έχουν δηλώσει ότι πιστεύουν πολύ σε αυτόν και όχι άδικα. Από τις εμφανίσεις του στο Summer League και στην G League, μπορεί κανείς να δει ότι έχει μεγάλο επιθετικό ταλέντο. Από εκεί και πέρα, οι Blazers διαθέτουν και τους Rodney Hood και Zach Collins. Ο μεν πρώτος, ήταν πολύ καλός στη θητεία του στους Jazz και πολύ κακός στη θητεία του στο Cleveland. Εξαιτίας του 2ου αυτού σταθμού στην καριέρα του, πολλοί είχαν αρχίσει να τον αμφισβητούν, ενώ ήταν φανερό ότι και ο ίδιος δεν ήταν χαρούμενος. Με το Portland όμως, ξανά βρήκε τον παλιό καλό του εαυτό, αποδείχθηκε ότι είναι πολύ σημαντική προσθήκη στα περασμένα playoffs και σίγουρα θα εξελιχθεί και άλλο. Στις καλύτερες μέρες του πλησιάζει το επίπεδο του all star, ενώ εκτός από το περιφερειακό σουτ, προσφέρει και άμυνα. Ο δε Collins έχει πολύ μεγάλο ταβάνι. Είναι πολύ καλός αμυντικός, παίζει εξαιρετικά στο pick and roll, ξέρει να κινείται στο παρκέ, ενώ δείχνει και αρκετά ευέλικτος. Τον Collins θα ξεκουράζει ο Labissiere. Ο 23χρονος power forward είναι πολύ ευκίνητος για το ύψος του, έχει πολύ καλό σουτ από μεσαία απόσταση, ενώ δείχνει να βελτιώνεται και στο τρίποντο. Επιθετικά είναι πολύ καλός και θα γίνει καλύτερος, αμυντικά θέλει δουλειά.
Τέλος, καλό θα ήταν να αναφερθούμε στους Pau Gasol, Anthony Tolliver και Kent Bazemore. Και οι 3 τους έχουν μεγάλη εμπειρία και σίγουρα θα προσφέρουν όχι μόνο καθοδήγηση στην regular season και στα playoffs, αλλά και το ταλέντο τους. Όλοι τους μπορούν να δώσουν κάποια καλά, ποιοτικά και αποτελεσματικά λεπτά στο παρκέ και σίγουρα θα αναβαθμίσουν κατά πολύ τον πάγκο.
Η μάχη των ψηλών
Ο λόγος που δεν αναφέρθηκα στους centers προηγουμένως, είναι γιατί ένιωσα πως χρειάζονται τον δικό τους χώρο. Ο Nurkic από τη μία, μας έχει αποδείξει πόσο καλός είναι και πόσο καλά συνεργάζεται με το δίδυμο Lillard-McCollum. Παρόλα αυτά, είναι πολύ επιρρεπής στους τραυματισμούς, με αποτέλεσμα να πληγώνει την ομάδα του όταν αυτή τον χρειάζεται. Αυτή την στιγμή είναι τραυματίας, όμως για πρώτη φορά δεν ανησυχούν τόσο πολύ στο Portland, αφού έχουν τον Hassan Whiteside. Ένα κλασσικό 5αρι που είχε εντυπωσιάσει τα πρώτα χρόνια παραμονής του στο Miami και σίγουρα θα ταιριάξει στη φιλοσοφία της νέας του ομάδας. Παίζει πολύ καλή άμυνα, είναι δυνατός στο ζωγραφιστό, ενώ είναι και ένας πολύ καλός ριμπάουντερ. Υπήρξε μια περίοδος που αρκετοί θεωρούσαν τον Whiteside ως ένα ανερχόμενο αστέρι, ως έναν πολλά υποσχόμενο center που μπορούσε να τα βάλει με όλους. Μας απογοήτευσε, όμως, την τελευταία διετία με τις εμφανίσεις του, όπως απογοήτευσε και τον πρώην προπονητή του, τον Spoelstra, ο οποίος έχασε την εμπιστοσύνη του προς το πρόσωπο του. Η αγωνιστική αστάθειά του ανάγκασε τον τεχνικό των Miami Heat να τον βάζει στον πάγκο κατά τη διάρκεια της 4ης περιόδου, ενώ άρχισε να χρησιμοποιεί και να εμπιστεύεται περισσότερο τον Bam Adebayo. Προφανώς και ο Whiteside είχε κουραστεί από την όλη κατάσταση και ήθελε να φύγει. Η αξία του έχει πέσει, όμως στο Portland θα έχει μια καλή ευκαιρία για εξιλέωση. Οι Nurkic και Whiteside θα μοιράζονται λεπτά στη θέση 5, ενώ θα μάχονται για την θέση τους στη βασική πεντάδα. Σίγουρα θα αναβαθμίσουν πολύ τους Blazers με την παρουσία τους.
The Duo
Όπως όλοι γνωρίζουμε, το backcourt duo των Portland Trail Blazers είναι οι Damian Lillard και CJ McCollum. Δίκαια, θεωρούνται ως ένα από τα καλύτερα δίδυμα στο NBA. Είναι τα γρανάζια της μηχανής του Portland ή αλλιώς, ολόκληρη η καρδιά του αγωνιστικού τους πλάνου. Μοιράζονται τα επιθετικά καθήκοντα και τη λήψη αποφάσεων, η μπάλα περνάει διαρκώς από τα χέρια τους και όλα τα plays της ομάδας έχουν κάποια σχέση με αυτούς. Επιπλέον, η χημεία τους είναι εξαιρετική, δεν έχουν κόντρα μεταξύ τους, πράγμα που έχουμε διαπιστώσει σε πολλά άλλα duos ταλαντούχων παικτών και όλα δουλεύουν ρολόι. Εδώ όμως το ερώτημα είναι το εξής: Αφού είναι τόσο καλοί και έχουν τόσο καλή χημεία, γιατί δεν έχουν ακόμα κάνει το βήμα παραπάνω;
Υπάρχουν αρκετοί λόγοι. Η πολύ δυνατή Δυτική Περιφέρεια και η έλλειψη ενός δυνατότερου supporting cast, ανήκουν σε αυτούς. Πιο σημαντικά όμως κρίνονται η έλλειψη ενός αξιόπιστου και ικανού center στην περίοδο της post season και η έλλειψη ενός ακόμη δυνατού all star ή superstar επιπέδου παίκτη. Το πρώτο είναι ακριβές από τη στιγμή που θεωρούμε δεδομένη την έως τώρα απουσία του Nurkic από τα playoffs λόγω τραυματισμών. Μεγάλο μέρος, εξάλλου, της επιθετικής λειτουργίας της ομάδας, βασίζεται στην συνεργασία του ψηλού με τους περιφερειακούς, με βασικότερο στοιχείο της συνεργασίας αυτής, το pick and roll. Όσο για το δεύτερο, αναφέρομαι κυρίως στον McCollum. Ο 28χρονος shooting guard είναι ένα γνήσιο επιθετικό ταλέντο, με μεγάλη ικανότητα και μεγάλη θέληση. Δεν είναι όμως σε επίπεδο που θα ανεβάσει σκαλοπάτι τους Blazers, δεν είναι στο ύψος του παίκτη που θεωρείται superstar μεγατόνων. Δεν είναι ούτε στο επίπεδο του Lillard, ούτε στο επίπεδο άλλων shooting guards, όπως ο Klay Thompson, ο Jimmy Buttler και ο James Harden. Δεν είναι αυτό που ήταν ο Wade στον Lebron ή ο Thomson στους Warriors. Δεν λέω ότι δεν είναι πολύ καλός. Απλά λέω πως δεν είναι το αστέρι του ύψους που χρειάζονται στο Portland, για να θεωρηθούν, με το παρόν roster τους, contenders. Σε αυτό εννοείται παίζει ρόλο η αδυναμία του στην άμυνα. Εδώ βέβαια θα πρέπει να του δοθούν συγχαρητήρια για τις πολύ καλές του εμφανίσεις στα playoffs.
Από όλα τα παραπάνω, φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι δεν ήταν περίεργο που τόσα χρόνια δεν τους είδαμε να βρίσκονται σε καλή θέση για να διεκδικήσουν κάποιον τίτλο, με εξαίρεση την περασμένη σεζόν. Το γεγονός αυτό όμως, σχετίζεται και με τον τρόπο κατανομής των superstars στο NBA. Βρισκόμασταν στην περίοδο των superteams και πλέον αυτό άλλαξε. Άρα, φέτος τι πιθανότητες υπάρχουν;
Η Ετυμηγορία
Πλέον το NBA είναι η λίγκα των Duos, το ταλέντο είναι σωστά κατανεμημένο στις ομάδες και όλοι έχουν ελπίδες στην αρένα του πρωταθλήματος. Οι Portland Trail Blazers μπορεί να θεωρούνται outsiders, στην πραγματικότητα, όμως, θα είναι πολύ επικίνδυνοι. Ολόκληρο το NBA και κυρίως η Δυτική Περιφέρεια, το καλοκαίρι που μας πέρασε, βίωσαν ένα κλίμα αλλαγής. Η σωματοδομή πολλών ομάδων άλλαξε σε τέτοιο βαθμό, που ουσιαστικά είναι σαν να δημιουργούνται από το 0 καινούργια σύνολα, που δεν ξέρουμε κιόλας αν θα δουλέψουν. Υπάρχει, λοιπόν, ένα αίσθημα αμφιβολίας και υπάρχουν και συνεργασίες παικτών που λαμβάνουν χώρα πρώτη φορά, όπως η ένωση δυνάμεων ανάμεσα στους James-AD, Westbrook-Harden, Leonard-George. Όσο λοιπόν, όλες αυτές οι ομάδες θα ψάχνουν τον εαυτό τους, στο Portland τον έχουν βρει ήδη προ πολλού. Είναι το ίδιο σύνολο και ο ίδιος προπονητής, με τις ίδιες αρμοδιότητες και μια ήδη δοκιμασμένη υπάρχουσα χημεία, μόνο που είναι πολύ καλύτεροι λόγων των πολύ καλών προσθηκών που έκαναν το καλοκαίρι. Είναι ήδη έτοιμοι, λοιπόν, και σίγουρα πιο πεινασμένοι από ποτέ.
Προβλέπω ότι θα τελειώσουν 4οι στη Δυτική Περιφέρεια και θα αποκλειστούν στον δεύτερο γύρο.
COMMENTS