Ρεάλ - Παναθηναϊκός Playoffs Preview

Το εισιτήριο του Παναθηναϊκού για τη Βιτόρια περνάει από τη Μαδρίτη

Η τελευταία αγωνιστική της κανονικής περιόδου έδειξε rematch των περσινών playoff .Οι πράσινοι θέλουν διακαώς να πάρουν εκδίκηση για τον αποκλεισμό, ωστόσο η φετινή σειρά γίνεται υπό τελείως διαφορετικές συνθήκες. Πάμε να δούμε όμως πως φτάσαμε μέχρι εδώ.

Βίοι αντίθετοι κατά τη διάρκεια της κανονικής σεζόν για τους δύο μονομάχους. Η Ρεάλ ξεκίνησε με ένα πολύ δυνατό 8-0 τη σεζόν , το οποίο σταμάτησε ο Ολυμπιακός μέσα στο ΣΕΦ. Η βασίλισσα συνέχισε την ανοδική της πορεία σε πιο χαλαρούς ρυθμούς κι έφτασε να κλειδώσει μία θέση στα playoff επτά αγωνιστικές πριν το τέλος. Μιας και το πλεονέκτημα το είχε εξασφαλίσει άτυπα και χωρίς να ανησυχεί για την τέταρτη Εφές, ο Λάσο προσέγγισε πολύ διαφορετικά τα τελευταία παιχνίδια. Με το μυαλό του ξεκάθαρα στην postseason, ξεκούρασε συχνά πυκνά παίχτες κι άνοιξε το rotation για να τους έχει όλους έτοιμους εκεί που κρίνονται όλα, στη σειρά με τους πράσινους.

Η χρονιά του Παναθηναϊκού «πέρασε από χίλια κύματα». Κάθε καλοκαιρινός σχεδιασμός γίνεται με στόχο την επιστροφή στο final 4. Ο φετινός τα είχε όλα, από ηχηρές μεταγραφές μέχρι κινήσεις εντυπωσιασμού και πάλι από την αρχή. Εμένα προσωπικά το καλοκαίρι με βρήκε διστακτικό και να πω την αμαρτία μου η ομάδα με κέρδισε στα φιλικά του Σεπτεμβρίου. Το μπάσκετ που έπαιζε μου άρεσε κι ειλικρινά πίστεψα πως ίσως φέτος να είναι η χρονιά του. Από εκεί και πέρα ήρθε η  «κάτω βόλτα». Το μέτριο ξεκίνημα έδωσε τη θέση του στην ακόμα πιο κακή συνέχεια και φτάσαμε το Δεκέμβρη να έχουμε τον Παναθηναϊκό 11ο κι ικανό να χάσει από τον οποιοδήποτε. Η διοίκηση πάτησε το «panic button» για να σώσει ό,τι σώζεται. Απόλυση του Pascual και πυροδότηση της «βόμβας» Rick Pitino. Η ομάδα φάνηκε να παίρνει λίγο τα πάνω της κατατροπώνοντας την ΤΣΣΚΑ στο ντεμπούτο του , αλλά η συνέχεια ήταν καταστροφική. Με ένα επιμέρους σκορ 2-5 και διασυρμούς σε Πειραιά και Κωνσταντινούπολη, βρέθηκε 12ος και τέσσερις νίκες μακριά από την οχτάδα. Η συνέχεια ήταν αρκετά διαφορετική, η διακοπή για δύο εβδομάδες έδωσε άλλον αέρα στην ομάδα και με ένα τρομερό ντεμαράζ έκανε εφτά νίκες και μόλις μία ήττα για να στρογγυλοκαθίσει στην έκτη θέση την τελευταία αγωνιστική.

Όσο περίεργο κι αν ακούγεται (βάσει αποτελεσμάτων), ο Παναθηναϊκός τις δύο προηγούμενες σεζόν μπήκε ως φαβορί στα playoff. Φέτος με μειονέκτημα κι απέναντι σε μια πιο ταλαντούχα ομάδα είναι ξεκάθαρο outsider. Ωστόσο, με το χαρακτήρα που έχτισε η ομάδα τους δύο τελευταίους μήνες στους παίχτες αρέσει να τους έχουν ξεγραμμένους. Κανένας δεν έχει την απαίτηση, όπως το παρελθόν, να βρεθούν σώνει και καλά στο final 4. Πάνε ως καμικάζι στη Μαδρίτη για να συνεχίσουν το μαγικό ταξίδι που ξεκίνησε πριν δύο μήνες.

Θα ξεκινήσω από την περιφέρεια των δύο ομάδων, εκεί που πιστεύω πως υπάρχει περισσότερη ισορροπία. Με δεδομένη την απώλεια του Γιουλ (τουλάχιστον στους αγώνες της Μαδρίτης) οι point guard των δύο ομάδων (Καμπάτσο-Καλάθης) γίνονται τα βαρόμετρα της σειράς. Αφενός ο Παναθηναϊκός δεν έχει αξιόπιστη λύση πίσω από τον Νικ κι αφετέρου τα πειράματα του Λάσο πέρυσι και φέτος με χειριστές τον Κοζέρ και τον Πρέπελιτς έχουν αποτύχει. Ο Αργεντινός έπαιξε εξαιρετική άμυνα απέναντι στον Νικ στο ΟΑΚΑ την προτελευταία αγωνιστική της κανονικής περιόδου. Το μέγεθος του, του επιτρέπει να παίζει πιο εύκολα under τον Καλάθη και να μην την πατάει στα rescreens που ζητάει ο Νικ. Όσο πιο πολύ βγει ο Καμπάτσο εκτός παιχνιδιού τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες των πρασίνων . Ο άσσος της Ρεάλ καλό θα ήταν να γίνει στόχος στο low post. Είτε σε περίπτωση αλλαγής με ψηλότερο αντίπαλο, είτε με κάποιο από τα guard που μπορούν να ποστάρουν (Νικ, Λάνγκφορντ) . Όποια ομάδα βγάλει τον αντίπαλο άσσο από την comfort zone του θα κερδίσει.

Η θέση 2 ίσως είναι η πιο γεμάτη για τον ΠΑΟ. Το χρόνο μοιράζονται Κιλπάτρικ και Λάνγκφορντ , που είναι από τους πρωταγωνιστές του τελευταίου διμήνου. Ο πρώτος έχει σταθεί εξαιρετικά στην άμυνα, παίζει κοντρολαρισμένα στην επίθεση κι αποτελεί εξαιρετικό fit δίπλα στον Νικ. Θα έχει δύσκολη αποστολή στη Μαδρίτη και θα χρειαστεί τα γρήγορα πόδια του για να κυνηγήσει Κάρολ-Κοζέρ κι ίσως Ρούντι αν χρειαστεί. Ο Λάνγκφορντ είναι τελείως διαφορετικός παίχτης, ο αυθορμητισμός του κι η έφεση του στο σκοράρισμα έχουν γλιτώσει πολλές φορές τον Παναθηναϊκό από κενά διαστήματα. Παίζει κι αυτός εξαιρετική άμυνα τον τελευταίο καιρό, αυτό που δε θέλω να δω είναι να παίζει 1vs1 και τέσσερα άτομα να τον κοιτάνε . Σε ένα τέτοιο παιχνίδι οι πράσινοι χρειάζονται πολύ παραπάνω από τις εμπνεύσεις του Αμερικανού για να κερδίσουν.

Στη θέση 3 τα πράγματα είναι αρκετά πιο απλά. Ο Ιωάννης παίζει ίσως το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας του, τον τελευταίο καιρό. Παίρνει τα σουτ που του αναλογούν, είναι σταθερός στην άμυνα και βρίσκεται με το Νικ πολύ καλά στο γήπεδο. Θα χρειαστεί να παίζει πάνω από 30 λεπτά στη σειρά κι ο μόνος παίχτης που θα ήθελα να δω να τον ξεκουράζει είναι ο Θανάσης. Ο Λότζο έχει στοιχεία στην επίθεση που δεν έχει άλλος παίχτης στο ρόστερ, ωστόσο όποτε πατάει παρκέ γίνεται στόχος στην άμυνα. Οι αντίπαλες ομάδες τον χτυπάνε αλύπητα σε pick&roll κι 1vs1 καταστάσεις. Τα αργά πόδια του Λοτζέσκι ήταν ένας από τους λόγους που ο Παναθηναϊκός δε μπόρεσε να κάνει ένα διπλό πέρυσι στη Μαδρίτη. Αν προσθέσει κανείς και το γεγονός ότι ήταν τραυματίας κι ότι δεν έχει βρει θέση στο ροτέισιον στην Ευρωλίγκα, τότε καλό θα ήταν να χρησιμοποιηθεί όσο πιο λίγο γίνεται.

Σιγά σιγά πάμε και στη frontline, όπου τα πράγματα δεν είναι και τόσο καλά για τους πράσινους. Η Ρεάλ διαθέτει την καλύτερη γραμμή ψηλών στην Ευρώπη. Η τετράδα Αγιόν, Ταβάρες, Τόμκινς και Ράντολφ είναι απλά τρομακτική. Εδώ είναι που ο Πιτίνο καλείται να βγάλει λαγούς από το καπέλο του. Με δεδομένο ότι ο Γκιστ είναι υγιής, καλό θα ήταν ο Μητογλου να μην πάρει τόσες ευθύνες στη σειρά. Για να μην παρεξηγηθώ, τον πιστεύω πάρα πολύ κι η βελτίωση του φέτος είναι αξιοσημείωτη. Αφενός όμως δεν του ταιριάζουν καθόλου τα μαρκαρίσματα (Ράντολφ-Τόμκινς) κι αφετέρου η ομάδα βρήκε ρυθμό χωρίς αυτόν στο ροτέσιον λόγω του τραυματισμού του. Ο Τόμας, που έχει βρει τον καλό του εαυτό κι ο Γκιστ μπορούν να καλύψουν τα λεπτά στο 4.

 Ο Γκιστ συγκεκριμένα χρωστάει εδώ και χρόνια μια δυνατή σειρά playoff και νομίζω ο ΠΑΟ τον χρειάζεται περισσότερο από ποτέ. Θα χρειαστεί να βάλει πλάτη και στο 5 μαζί με τον Big Papa και τον Ιαν. Εκεί, πέρα από τον πολύ καλό Αγιόν, τον ΠΑΟ περιμένει ο πολύ φορμαρισμένος Ταβάρες. Στο ΟΑΚΑ ,προτελευταία αγωνιστική, ο γίγαντας των Μαδριλέων σημείωσε 14 π. και μάζεψε 16 ρ. , ενώ απέναντι στη Ζαλγκίρις στο τελευταίο ματς της κανονικής περιόδου μέτρησε 22 π. με 10/10 εντός πεδιάς. Είμαι πραγματικά περίεργος να δω πως θα τον αντιμετωπίσει ο Πιτίνο. Ο Σάρας πάντως στο ματς της Μαδρίτης έδωσε εντολή στον Ντέιβις να απειλεί από μέση απόσταση (σουτ που δε μπορεί να μαρκάρει ο Ταβάρες) και να στήνει screen στην περιφέρεια εκτός μπάλας. Ο ψηλός της Ρεάλ χάνεται στα screen μακριά από τη μπάλα και τα αργά του πόδια δεν τον αφήνουν να δώσει βοήθειες. Την ίδια τακτική με πολύ καλά αποτελέσματα είχε χρησιμοποιήσει κι ο Τσάβι στην περσινή σειρά.

Λίγο ανησυχητικό στα τελευταία ματς ήταν το σετ παιχνίδι του ΠΑΟ. Οι πράσινοι με τη Μπασκόνια και τη Ρεάλ είχαν μεγάλα διαστήματα που πραγματικά έδειχναν ανήμποροι να σκοράρουν στο 5vs5. Ωστόσο ο γρήγορος ρυθμός στα εκτός έδρας θα ευνοήσει πιο πολύ τους γηπεδούχους. Η καλύτερη λύση θα ήταν το τέμπο που είχαν δώσει οι πράσινοι στον αγώνα με το Μιλάνο. Δηλαδή πρωτεύοντας αιφνιδιασμός και σετ παιχνίδι κι ας αφήσει το δευτερεύοντα και τα σουτ ρυθμού για τους αγώνες στο ΟΑΚΑ.

Ο Παναθηναϊκός έχει βρει τη χημεία που απαιτείται στην πιο κρίσιμη καμπή της σεζόν. Η Ρεάλ δεν έχει πια τον Ντόντσιτς κι οι πράσινοι πρέπει να πάνε στη Μαδρίτη με ψηλά το κεφάλι να διεκδικήσουν τις πιθανότητες τους. Μια πολύ δυνατή σειρά μας περιμένει.