Πληρότητα και ισορροπία για τη Ρεαλ. Η προσθήκη σουτέρ δεν σώζει τον Παναθηναϊκό.
Η σειρά των πλέι οφ της Ευρωλίγκας μεταξύ της Ρεάλ Μαδρίτης και του Παναθηναϊκού ολοκληρώθηκε μετά από τρεις νικηφόρες αναμετρήσεις για την ισπανική ομάδα. Για κάποιους αυτό ήταν αναμενόμενο, άλλοι είναι απογοητευμένοι, ενώ μια άλλη σκέψη είναι ότι με δύο από τα παιχνίδια να κρίνονται με μικρές διαφορές ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να διεκδικήσει περισσότερα πράγματα.
Κάτι που γνωρίζουμε είναι η υπεροπλία αλλά και η ισορροπία στο παιχνίδι του συνόλου του Pablo Laso. Αυτά τα στοιχεία της Ρεαλ της έδωσαν την ευκαιρία να προκριθεί στο Φ4 της Βασκονίας, έχοντας ως βασικούς πρωταγωνιστές, από στατιστικής πλευράς, δύο παίκτες που παρά την συμβολή τους, κανείς δε θα τους ανέφερε σε κάποια συζήτηση για το βραβείο του MVP της διοργάνωσης.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Facundo Campazzo έχει το κοκαλάκι της νυχτερίδας, αφού στις δύο προηγούμενες σεζόν στις οποίες ήταν μέλος της Ρεαλ, αυτή έφτασε στη κορυφή της Ευρωλίγκας. Επίσης, μιας και μιλήσαμε για κοκαλάκια, ο Αργεντίνος έχει προκαλέσει αρκετό μίσος σε οπαδούς άλλων ομάδων οι οποίοι θεωρούν ότι η πολύ σκληρή άμυνα του μένει ατιμώρητη. Αυτό που σίγουρα είδαμε στα τρία παιχνίδια απέναντι στον Παναθηναϊκό είναι η κατακόρυφη επέκταση του ρόλου του αλλά και η αποτελεσματικότητα του, απέναντι σε ένα σύνολο που είχε ως πρωταρχικό στόχο να ασχοληθεί με τουλάχιστον άλλον ένα περιφερειακό (Fernandez) και τρεις ψηλούς που αναμενόταν να κάνουν τη ζωή δύσκολη σε κάθε έναν παίκτη των πρασίνων που θα προσπαθούσε να τους αντιμετωπισει μόνος του (Randolph, Tavares, Ayon).
Ο άλλος παίκτης που έδωσε το κάτι (πολύ) παραπάνω, ήταν ο Jeffery Taylor ο οποίος στη κανονική διάρκεια είχε μόλις 2,6 Player Impact Estimate (PIE) ως ένας από μόλις δύο παίκτες του βασικού ροτέισον που συμμετείχε και στα 30 παιχνίδια της κανονικής περιόδου. Πάρα τους μόλις 5 πόντους μέσο όρο σε 17,9 λεπτά συμμετοχής του, ο Taylor είχε 63,5 2FG% σε 1,7 προσπάθειες και 40 3FG% σε 1,8 προσπάθειες. Με την προσοχή που είχαν κερδίσει οι βασικοί συντελεστές της Ρεαλ στη κανονική περίοδο ο Σουηδός βρήκε τους χώρους, στα πλέι οφ, για να διπλασιάσει τις προσπάθειες του και να εκτοξεύσει τα ποσοστά του έχοντας 72,7 2FG% σε 3,7 προσπάθειες και 58,3 3FG% σε 4 προσπάθειες.
Στον παραπάνω πίνακα βλέπουμε τους κορυφαίος παίκτες σε PIE στα πρώτα τρία παιχνίδια των σειρών πλέι οφ. Ο Campazzo (15,2 PIE) βρίσκεται στη 2η θέση με μεγάλη διαφορά απο τον Taylor (8,9 PIE) ο οποίος είναι ο επόμενος συμπαίκτης του στη λίστα και ακριβώς πάνω από τον Tavares. O Gustavo Ayon, όταν είναι υγιής κάνει πάντα αισθητή τη παρουσία του. Είναι άλλωστε ο μόνος παίκτης στην ιστορία της Ευρωλίγκας με συνδυαστικά ποσοστά καριέρας 20 AST% - 3 STL% - 3 BLK% σε 2967 λεπτά.
Στον πίνακα που ακολουθεί βλέπουμε απομονωμένα τα στατιστικά των παικτών της Ρεαλ στα πλέι οφ,
ενώ στον παρακάτω πίνακα θα βρούμε τα αντίστοιχα στατιστικά των παικτών του Παναθηναϊκού
Ένας παίκτης του Παναθηναϊκού που θα μπορούσε να μπει στην ίδια συζήτηση με τους Campazzo - Taylor, είναι ο Matt Lojeski. O Βέλγος δεν είχε σε καμιά περίπτωση την στατιστική επιρροή των άλλων δύο, ήταν όμως ένας παίκτης που δεν περίμεναν πολλοί να επηρεάσει τα τεκταινόμενα της σειράς. Στα δύο τελευταία παιχνίδια έδωσε μια επιπλέον λύση στο σκοράρισμα, με τη διαφορά των δύο ομάδων να είναι μηδενική στα 16,4 λεπτά που αγωνίστηκε στη μεγάλη σε έκταση ήττα στη Μαδρίτη και στο σύν 7 στα 27,6 λεπτά στα οποία αγωνίστηκε στο ΟΑΚΑ, σύμφωνα με το Overbasket. Πέραν όμως αυτού οι πρωταγωνιστές του ήταν γνωστοί από το δεύτερο μισό της κανονικής περιόδου.
Οι Thomas και Παπαπέτρου ήταν αυτοί που προσπάθησαν σε σταθερή βάση να υποστηρίξουν τo παιχνίδι των χειριστών με τους ψηλούς της ομάδας, η Ρεαλ όμως δεν άφησε πολλά περιθώρια αντίδρασης, περιορίζοντας σε μεγάλο βαθμό τους πρωταγωνιστές των πρασίνων σε αυτές τις θέσεις. Η συνολική παρουσία των Gist - Παπαγιάννη και Langford - Kilpatrick δεν ήταν θετική για τον Παναθηναϊκό, με τους Βουγιούκα, κατά διαστήματα και Καλάθη, σε όλη τη σειρά, να είναι αυτοι που κλήθηκαν να κρατήσουν την ομάδα τους στη διεκδίκηση της νίκης.
Όσον αφορά συγκεκριμένα τον ηγέτη του Παναθηναϊκού, η Ρεαλ ήταν χαρούμενη να τον βλέπει να εκτελεί, ειδικά στο μισό γήπεδο και με τον δρόμο προς το καλάθι καλυμμένο. Ο Καλάθης τελείωσε τη σειρά ως δεύτερος σκόρερ του συνόλου του Rick Pitino, έχοντας 11,7 πόντους ανά παιχνίδι με 6 ασίστ, 2,3 κλεψίματα και 3 ριμπάουντ να συμπληρώνουν τη συγκομιδή του. Η Ρεαλ όμως ανάγκασε τον Νικ σε 15,3 σουτ ανα αγώνα, περιορίζοντας τον σε 22,2 2FG% σε 9 προσπάθειες και οδηγώντας τον στην εκτέλεση όσων τριπόντων είχαν μαζι οι Thomas και Παπαπέτρου, οι οποίοι εκτελούσαν με 44 και 40 3FG% στη σειρά. Οι 3,2 επιπλέον προσπάθειες για σουτ ανα παιχνίδι στις οποίες οδηγήθηκε, σε σχέση με τους μέσους όρους του στη κανονική περίοδο με τον Rick Pitino στον πάγκο, είχαν ως συνέπεια και τη πτώση των ασίστ του κατά 3,8.
Αυτή είναι μια κατάσταση που θα παραμείνει σταθερή για τον Παναθηναϊκό, έστω κι αν η βελτίωση του ρόστερ γύρω από τον Καλάθη θα δώσει την ευκαιρία να εμφανιστεί πιο ανταγωνιστικός τη νέα αγωνιστική περίοδο. Η μη-απειλή για σουτ από τον κύριο χειριστή μιας ομάδας περιορίζει το παιχνίδι της σε μεγάλο βαθμό σε οποιοδήποτε αγωνιστικό περιβάλλον, πόσο μάλλον σε μια διοργάνωση που τα τελευταία 5 χρόνια δημιουργεί νέα ρεκόρ μέσου όρου εκτελεσμένων τριπόντων, ξεπερνώντας για πρώτη φορά τα 23.
Το γνωστό σε όλους μας ποσοστό χρησιμοποίησης (USG%) ασχολείται με την εκτέλεση και τα λάθη ενός παίκτη για να δώσει μια εκτίμηση του ποσοστού των συνολικών κατοχών μιας ομάδας που ολοκληρώνει ένας παίκτης, στο διάστημα που βρίσκεται στο παρκέ. Το Offensive Load (OFLD) του Ben Taylor, προσθέτει σε αυτά τη δημιουργία ενός παίκτη, μέσω του Box Creation (CRE). Οι δείκτες αυτοί παρουσιάζουν αποτελέσματα ανά 100 ομαδικές κατοχές και πριν από μερικούς μήνες προστέθηκαν και στη βάση στατιστικών που παρουσιάζω στο Badbasket.
Κατά τη διάρκεια της κανονικής περιόδου o Καλάθης ήταν στη δεύτερη θέση πίσω από τον Mike James με 39,8 OFLD και 6,5 CRE με τους δύο τους να ξεχωρίζουν από την υπόλοιπη λίγκα. Αυτή η εκτίμηση εμφανίζει τον Νικ να είναι υπεύθυνος για σχεδόν 40 ανά 100 επιθέσεις του Παναθηναϊκού είτε για σκοπούς εκτέλεσης είτε για σκοπούς δημιουργίας και να δημιουργεί 6,5 προσπάθειες για σκορ συμπαικτών του μέσα από αυτές. Βλέπουμε όμως ότι αν και το επιθετικό βάρος του Νικ στα πλέι οφ δεν μειώθηκε ιδιαίτερα (37,5 OFLD), οι ευκαιρίες για σκορ που δημιούργησε για συμπαίκτες του μειώθηκαν περίπου κατά ένα τρίτο (4,5 CRE).
Τα αποτελέσματα του δείκτη CRE παρουσιάζονται μειωμένα σε σχέση με τους αριθμούς των ασίστ των παικτών ανά αγώνα και σε μεγαλύτερο βαθμό αν δούμε τις ασίστ τους ανά 100 κατοχές. Το γεγονός αυτό με οδηγεί στις εξής σκέψεις:
- Η μεταφορά τους σε επίπεδο Ευρωλίγκας, ίσως να μην είναι πλήρως εφικτή με τους συντελεστές που χρησιμοποιούνται στις εξισώσεις με σκοπό την αξιολόγηση παικτών του ΝΒΑ.
- Ένα γεγονός που επηρεάζει επίσης το μέγεθος των αποτελεσμάτων είναι οι σαφώς λιγότερες ευκαιρίες που δημιουργούνται σε ένα γήπεδο προδιαγραφών και κανονισμών FIBA.
- Πρακτικά η δημιουργία ενός παίκτη δεν χρεώνεται πάντα ως ασίστ στον ίδιο, αλλά ούτε και κάθε ασίστ είναι αποτέλεσμα κίνησης του ίδιου του πασέρ που παρασύρει την άμυνα για να δώσει σε άλλο παίκτη χώρο για σκορ.
Έχοντας πει όλα αυτά, ακόμη κι αν τα αποτελέσματα φαίνονται γενικά μικρά, η κατάταξη των παικτών με βάση τη παρουσία τους στο γήπεδο είναι λογική και αυτός ήταν ο λόγος που πρόσθεσα τα OFLD και CRE στη βάση στατιστικών. Σε μια εποχή που το γήπεδο έχει ανοίξει κάπως λόγω αλλαγών στους κανονισμούς και η δημιουργία χώρων μέσω σουτ είναι πιο έντονη από ποτέ, οι δείκτες αποτελούν μια καλή προσθήκη, δίπλα στα Usage% και Assist%.
Για οποιαδήποτε παρατήρηση, σχόλιο ή ερώτηση θα με βρείτε είτε στο facebook είτε στο twitter.
Αυτή είναι μια κατάσταση που θα παραμείνει σταθερή για τον Παναθηναϊκό, έστω κι αν η βελτίωση του ρόστερ γύρω από τον Καλάθη θα δώσει την ευκαιρία να εμφανιστεί πιο ανταγωνιστικός τη νέα αγωνιστική περίοδο. Η μη-απειλή για σουτ από τον κύριο χειριστή μιας ομάδας περιορίζει το παιχνίδι της σε μεγάλο βαθμό σε οποιοδήποτε αγωνιστικό περιβάλλον, πόσο μάλλον σε μια διοργάνωση που τα τελευταία 5 χρόνια δημιουργεί νέα ρεκόρ μέσου όρου εκτελεσμένων τριπόντων, ξεπερνώντας για πρώτη φορά τα 23.
Offensive Load και Box Creation
Το γνωστό σε όλους μας ποσοστό χρησιμοποίησης (USG%) ασχολείται με την εκτέλεση και τα λάθη ενός παίκτη για να δώσει μια εκτίμηση του ποσοστού των συνολικών κατοχών μιας ομάδας που ολοκληρώνει ένας παίκτης, στο διάστημα που βρίσκεται στο παρκέ. Το Offensive Load (OFLD) του Ben Taylor, προσθέτει σε αυτά τη δημιουργία ενός παίκτη, μέσω του Box Creation (CRE). Οι δείκτες αυτοί παρουσιάζουν αποτελέσματα ανά 100 ομαδικές κατοχές και πριν από μερικούς μήνες προστέθηκαν και στη βάση στατιστικών που παρουσιάζω στο Badbasket.
Κατά τη διάρκεια της κανονικής περιόδου o Καλάθης ήταν στη δεύτερη θέση πίσω από τον Mike James με 39,8 OFLD και 6,5 CRE με τους δύο τους να ξεχωρίζουν από την υπόλοιπη λίγκα. Αυτή η εκτίμηση εμφανίζει τον Νικ να είναι υπεύθυνος για σχεδόν 40 ανά 100 επιθέσεις του Παναθηναϊκού είτε για σκοπούς εκτέλεσης είτε για σκοπούς δημιουργίας και να δημιουργεί 6,5 προσπάθειες για σκορ συμπαικτών του μέσα από αυτές. Βλέπουμε όμως ότι αν και το επιθετικό βάρος του Νικ στα πλέι οφ δεν μειώθηκε ιδιαίτερα (37,5 OFLD), οι ευκαιρίες για σκορ που δημιούργησε για συμπαίκτες του μειώθηκαν περίπου κατά ένα τρίτο (4,5 CRE).
Τα αποτελέσματα του δείκτη CRE παρουσιάζονται μειωμένα σε σχέση με τους αριθμούς των ασίστ των παικτών ανά αγώνα και σε μεγαλύτερο βαθμό αν δούμε τις ασίστ τους ανά 100 κατοχές. Το γεγονός αυτό με οδηγεί στις εξής σκέψεις:
- Η μεταφορά τους σε επίπεδο Ευρωλίγκας, ίσως να μην είναι πλήρως εφικτή με τους συντελεστές που χρησιμοποιούνται στις εξισώσεις με σκοπό την αξιολόγηση παικτών του ΝΒΑ.
- Ένα γεγονός που επηρεάζει επίσης το μέγεθος των αποτελεσμάτων είναι οι σαφώς λιγότερες ευκαιρίες που δημιουργούνται σε ένα γήπεδο προδιαγραφών και κανονισμών FIBA.
- Πρακτικά η δημιουργία ενός παίκτη δεν χρεώνεται πάντα ως ασίστ στον ίδιο, αλλά ούτε και κάθε ασίστ είναι αποτέλεσμα κίνησης του ίδιου του πασέρ που παρασύρει την άμυνα για να δώσει σε άλλο παίκτη χώρο για σκορ.
Έχοντας πει όλα αυτά, ακόμη κι αν τα αποτελέσματα φαίνονται γενικά μικρά, η κατάταξη των παικτών με βάση τη παρουσία τους στο γήπεδο είναι λογική και αυτός ήταν ο λόγος που πρόσθεσα τα OFLD και CRE στη βάση στατιστικών. Σε μια εποχή που το γήπεδο έχει ανοίξει κάπως λόγω αλλαγών στους κανονισμούς και η δημιουργία χώρων μέσω σουτ είναι πιο έντονη από ποτέ, οι δείκτες αποτελούν μια καλή προσθήκη, δίπλα στα Usage% και Assist%.
Για οποιαδήποτε παρατήρηση, σχόλιο ή ερώτηση θα με βρείτε είτε στο facebook είτε στο twitter.
COMMENTS