Οι επιλογές του Ανδρέα Χριστοφόρου για τα βραβεία της σεζόν της Ευρωλίγκας 2018-19.
Η κανονική περίοδος της Ευρωλίγκας ολοκληρώθηκε και οι οκτώ κορυφαίες ομάδες της διοργάνωσης ετοιμάζονται για τις σειρές που θα τους προσφέρουν μια θέση στο F4 της Βιτόρια. Από το 2005, όταν καθιερώθηκε το βραβείο του Πολυτιμότερου παίκτη της σεζόν, δεν έχουμε δει MVP ο οποίος να μην έχει οδηγήσει την ομάδα του στο F4.
Αυτό από μόνο του συνεπάγεται ότι ακόμη και τώρα, είμαστε μια φάση μακριά από την περίοδο επιλογής, με την αποτυχία μιας ομάδας στα πλέι οφ να βγάζει, μέχρι σήμερα, τους παίκτες της εκτός συζήτησης για το κορυφαίο ατομικό βραβείο της σεζόν. Παρ' όλα αυτά, στις παραγράφους και στους πίνακες που ακολουθούν θα παρουσιάσω τις δικές μου επιλογές τόσο για το MVP, όσο και για τα υπόλοιπα ατομικά βραβεία της σεζόν.
Αυτό από μόνο του συνεπάγεται ότι ακόμη και τώρα, είμαστε μια φάση μακριά από την περίοδο επιλογής, με την αποτυχία μιας ομάδας στα πλέι οφ να βγάζει, μέχρι σήμερα, τους παίκτες της εκτός συζήτησης για το κορυφαίο ατομικό βραβείο της σεζόν. Παρ' όλα αυτά, στις παραγράφους και στους πίνακες που ακολουθούν θα παρουσιάσω τις δικές μου επιλογές τόσο για το MVP, όσο και για τα υπόλοιπα ατομικά βραβεία της σεζόν.
Πολυτιμότερος παίκτης (MVP)
Στους πίνακες που ακολουθούν, θα δούμε τους μέσους όρους και τα Player Impact Estimate (PIE) των παικτών στα παιχνίδια στα οποία αγωνίστηκε ο καθένας.
Την επιλογή αυτή την έχουμε μέσω του αρχείου των boxscores, σε αντίθεση με τους συγκεντρωτικούς πίνακες που λαμβάνουν υπόψη τα ομαδικά στατιστικά όλων των παιχνιδιών μιας ομάδας για να υπολογίσουν αυτά τα ποσοστά.
Ας δούμε λοιπόν τι γίνεται στην Fenerbahce, την ομάδα που τελείωσε τον μαραθώνιο των 30 παιχνιδιών στη κορυφή της κατάταξης (25-5). Το σύνολο του Ζέλικο Ομπράντοβιτς έχει μεν μεγάλο βάθος, όμως δύο συγκεκριμένοι παίκτες της ηγούνται της όλης προσπάθειας.
Ο Jan Vesely είναι ένας εκ των τεσσάρων παικτών ομάδων που βρίσκονται στα πλέι οφ με διψήφιο PIE στα παιχνίδια στα οποία αγωνίστηκαν (10,5 σε 25 παιχνίδια), έχει όμως πίσω του και τον Κώστα Σλούκα με 9,1 PIE σε 27 αναμετρήσεις να είναι ξεκάθαρα ο δεύτερος παίκτης της Φενέρ σε στατιστική συμβολή. Κάτι που πρέπει να ληφθεί επίσης υπόψη είναι το γεγονός ότι στα παιχνίδια στα οποία ο Τσέχος σέντερ ήταν απών, το σύνολο του Ομπράντοβιτς είχε ρεκόρ 4-1 κάτι που δίνει την εντύπωση ότι η απουσία του δεν ήταν ιδιαίτερα κρίσιμη για ένα τόσο ποιοτικό σύνολο.
Αν δούμε και την λίστα των Win Shares των ομάδων που βρίσκονται στα πλέι οφ, βλέπουμε τον Vesely στη κορυφή της με 4,2 WS και 0,168 WS ανά νίκη, με τον Κώστα Σλούκα να ακολουθεί με 3,8 WS σε δύο επιπλέον παιχνίδια.
Σε κάθε περίπτωση, η επιρροή του Κώστα Σλούκα είναι αρκετά μεγάλη για να του εξασφαλίσει μια θέση στη πρώτη πεντάδα της διοργάνωσης, ως έναν εκ των πιο επιδραστικών παικτών της. Αν χωρίσουμε όμως τα στατιστικά των παικτών στις νίκες και στις ήττες της ομάδας τους, βλέπουμε μια κρίσιμη διαφορά όσον αφορά την συζήτηση για τον MVP. Ο Vesely έχει 10,2 PIE σε 21 νίκες και 11.7 PIE σε 4 ήττες, με τον Έλληνα γκαρντ να έχει 9,5 PIE σε 22 νίκες, αλλά το (σχετικά πάντα) χαμηλό 7,5 PIE σε 5 ήττες.
Στην CSKA (24-6) έχουμε συνωστισμό σε στατιστική επίδραση, με τα PIE τριών παικτών να ξεχωρίζουν, αν και σε μια από αυτές τις περιπτώσεις προηγήθηκαν μερικές σεζόν τόσο καλές, που κάνουν τη φετινή αντικείμενο προβληματισμού.
Ο Will Clyburn με την σεζόν που πραγματοποιεί (10,1 PIE σε 29 παιχνίδια) έχει βάλει τον εαυτό του ψηλά τόσο στη λίστα των υποψήφιων MVP όσο και σε αυτή των υποψηφίων για το βραβείο του Αμυντικού της Χρονιάς (DPOY). O Nando De Colo δεν φαίνεται να είναι σε καλή κατάσταση φέτος, εξακολουθεί όμως να έχει μια κορυφαία στατιστική γραμμή, που καταλήγει σε 9,6 PIE σε 27 αγώνες, ενώ ο Cory Higgins βάζει γερή υποψηφιότητα για τις κορυφαίες πεντάδες της διοργάνωσης (8,0 PIE σε 26 αγώνες).
Αν δούμε τις επιδόσεις των παικτών σε νίκες και ήττες, οι τρεις τους έχουν:
Will Clyburn - 9,7 PIE σε 24 νίκες και 11,6 PIE σε 5 ήττες
Nando De Colo - 10,0 PIE σε 23 νίκες και 7.8 PIE σε 4 ήττες
Cory Higgins - 9,0 PIE σε 20 νίκες και 4,6 PIE σε 6 ήττες
Ο Will Clyburn είναι σταθερά καλός για την ομάδα του ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων, βλέπουμε όμως να έχει πίσω του δύο παίκτες που οι επιδόσεις τους αποτελούν βαρόμετρα για την πορεία του συνόλου του Δημήτρη Ιτούδη, έχοντας σημαντική συγκομιδή στις νικηφόρες αναμετρήσεις. Όπως βλέπουμε και στον πίνακα των Win Shares πιο πάνω, οι τρεις τους έχουν 3,2, 3,2 και 3,1 WS αντίστοιχα.
Η τρίτη ομάδα που ξεχωρίζει στη βαθμολογία είναι η Real (22-8) ως η μόνη άλλη με μονοψήφιο αριθμό χαμένων παιχνιδιών. Στην Μαδρίτη, η απώλεια του Luka Doncic αντιμετωπίστηκε με απόλυτη ψυχραιμία και μια καλά μοιρασμένη σεζόν σε επίπεδο στατιστικών επιδόσεων.
Το 8,7 PIE του Anthony Randolph σε 29 παιχνίδια τον κάνει να ξεχωρίζει, όμως πέρα από αυτόν έχουμε τους Walter Tavares (7,0 PIE σε 29 αγώνες) και Facundo Campazzo (5.5 PIE σε 29 αγώνες) να τον συνοδεύουν, έχοντας αγωνιστεί επίσης σχεδόν σε όλη τη σεζόν. Με κάποιες επιπλέον απώλειες σε επίπεδο συμμετοχής, έχουμε επίσης σημαντική συμβολή από τους Gustavo Ayon, Rudy Fernandez και Sergio Llull με 8,6, 6,5 και 6,0 PIE σε 26 παιχνίδια. Με τους Randolph - Ayon - Tavares - Fernandez να έχουν μεταξύ 3,3 και 2,7 WS, δεν βλέπω ένα σύνολο που θα μπορούσε να προβάλει έναν συγκεκριμένο παίκτη ως τον MVP της διοργάνωσης.
Στην Efes, έπρεπε να συμβούν πολλά καλά πράγματα για να καταφέρει να βρεθεί από τη τελευταία θέση της περσινής κανονικής περιόδου με 7 νίκες, στη 4η φετινή θέση, φτάνοντας τις 20 νίκες. Ένα από αυτά ήταν ο ερχομός του Vasilije Micic, ο οποίος με τη φετινή του απόδοση κερδίζει σίγουρα μια γερή υποψηφιότητα για τον πιο βελτιωμένο παίκτη της σεζόν. Η προσθήκη όμως που ήταν η πλέον κρίσιμη σε επίπεδο στατιστικής συμβολής ήταν αυτή του Adrien Moerman, ο οποίος παίζοντας σε όλη τη κανονική περίοδο, ηγείται της ομάδας του με 9,1 PIE.
Στη λίστα των WS βλέπουμε συγκεντρωμένους στη κορυφή τους Moerman (3,4) - Simon (3,1) - Dunston (3.0) με 3 ή περισσότερες, αλλά και περισσότερες από 1 σε άμυνα και επίθεση. Αν και αυτή η παρέα των τριών, η προσθήκη του Micic και η προσωπική του επίδοση σε σχέση με άλλους κάνει δύσκολη την επιλογή του Moerman ως MVP της σεζόν, σίγουρα η τόσο μεγάλη στροφή στην πορεία της Εφες θα μπορούσε να συγκινήσει κάποιους έχοντες το δικαίωμα ψήφου και μη.
Ας δούμε όμως τι γίνεται και με στα δικά μας. Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός πάλεψαν μέχρι το τέλος για μια θέση στα πλέι οφ, με τους πράσινους τελικά να τα καταφέρνουν. Αν δούμε τη σεζόν στο σύνολο της, η απόσταση του Νικ Καλάθη (10,7 PIE σε 30 παιχνίδια) από τους συμπαίκτες του βγάζει μάτι.
Απομονώνοντας τα παιχνίδια 15-30, βλέπουμε ότι οι Παπαπέτρου (7,8 PIE) και Thomas (6,9 PIE) ήταν αυτοί που ξεχώρισαν στην περίοδο Πιτίνο, με τον αρχηγό του Παναθηναϊκού να ανεβάζει επίσης την επίδοση του σε 13,3 PIE σε αυτά τα 16 παιχνίδια, οδηγώντας την ομάδα του σε ρεκόρ 10-6.
Δυστυχώς όμως, η σεζόν αποτελείται από 30 παιχνίδια και η όποια αρνητική επίδραση είχε η παρουσία του Xavi Pascual στο παιχνίδι του Καλάθη και του Παναθηναϊκού μάλλον θα απασχολήσει περισσότερο στην επιλογή για τον Προπονητή της χρονιάς παρά σε αυτή για τον MVP. Υπάρχει όμως και η εικόνα του Νικ στις νίκες και στις ήττες των πρασίνων. Συνολικά στη σεζόν, είχε 14,2 PIE στις νίκες και μόλις 6,3 PIE στις ήττες, κάτι που δείχνει ότι δεν είναι μόνο ο καλύτερος παίκτης της ομάδας του αλλά και το μεγαλύτερο βαρόμετρο της απόδοσης της. Αυτή η εικόνα όμως είναι αντίθετη αυτής βασικών υποψηφίων καλύτερων ομάδων, όπως οι Vesely και Clyburn.
O Nikola Milutinov μπορεί εύκολα να χαρακτηριστεί ο πιο άτυχος κορυφαίος παίκτης της σεζόν. Ο Σέντερ του Ολυμπιακού τελείωσε στη κορυφή της λίστας των Win Shares με 4,3, κάτι που αποτελεί και την κορυφαία επίδοση σε μια σεζόν από παίκτη του Ολυμπιακού. To πόσο μόνο άφησαν τον ψηλό των ερυθρολεύκων οι απώλειες των Βασίλη Σπανούλη και Janis Strelnieks φαίνεται καθαρά στον πίνακα που ακολουθεί.
Ο Milutinov τελείωσε την σεζόν έχοντας 0,285 WS ανά νίκη του Ολυμπιακού. Ο μόνος παίκτης της φετινής διοργάνωσης με μεγαλύτερο λόγο WS/TMW ήταν ο Jeremy Evans, o οποίος τελείωσε τη σεζόν με σχεδόν 2 WS ως μέλος της Darussafaka, ομάδας 5 νικών.
Βλέποντας την μέχρι τώρα εικόνα των κορυφαίων ομάδων της διοργάνωσης και την ομαδική αγωνιστική κατάσταση στην οποία βρέθηκαν, θα επέλεγα τον Jan Vesely ως τον MVP της σεζόν. Η πορεία των πλέι οφ θα μας δώσει τις τελευταίες πληροφορίες που χρειαζόμαστε.
Αμυντικός της χρονιάς (DPOY)
O Walter Tavares είναι ο κορυφαίος της Real με 1,6 από τις συνολικά 11,5 DWS που αποδόθηκαν σε παίκτες της ομάδας. Όπως βλέπουμε όμως δεν είναι καθόλου μόνος.
Οι Μαδριλένοι έχουν 5 διαφορετικούς παίκτες που έχουν φτάσει σε τουλάχιστον 1 DWS, δείχνοντας ότι και σε αυτή την πλευρά η επιτυχία είναι προϊόν ομαδικής δουλειάς. Η θέση της ομάδας, του ίδιου του παίκτη αλλά και το γεγονός ότι από την σεζόν 2012-13 όταν αυξήθηκαν τα παιχνίδια, πέντε από τους έξι αμυντικούς της σεζόν ήταν Σέντερ, δίνει μια επιπλέον ελπίδα στον ψηλό από το Πράσινο Ακρωτήρι ότι θα είναι αυτός που θα κερδίσει την ψήφο των προπονητών για το DPOY. Παρόμοιες λίστες έχουν και οι Barcelona, Fenerbahce και Baskonia με τους Chris Singleton (1,7 DWS από 11,6), Jan Vesely (1,5 DWS από 9,9) και Vincent Poirier (1,6 DWS από 9,7) αντίστοιχα να ηγούνται των ομάδων τους.
Ένας άλλος βασικός υποψήφιος για το βραβείο του Αμυντικού της σεζόν είναι ο Will Clyburn, ο οποίος φέτος φαίνεται να κολλάει με όλα. Η οδός όμως που τον οδηγεί στις κορυφαίες επιλογές για το DPOY είναι διαφορετική. Είναι με διαφορά ο καλύτερος αμυντικός μιας ομάδας που η άμυνα της είναι μεν άνω του μετρίου αλλά όχι κορυφαία.
Αυτό φαίνεται και στις DWS των παικτών της CSKA, με εφτά παίκτες να έχουν από 0,6 ως 0,9 αμυντικές προσωπικές νίκες και τον Clyburn να ξεχωρίζει στην κορυφή με 1,5 από τις μόλις 8,6 DWS που έχουν αποδοθεί στους παίκτες της ομάδας της Μόσχας. Παρόμοια μορφή έχει και η λίστα της Zalgiris, με τον Brandon Davies (1,5 DWS από 9,1) να την οδηγεί ενώ και ο Adrien Moerman (1,6 DWS από 8,1) ξεχωρίζει για την Anadolu Efes έχοντας πίσω του τους Bryant Dunston και Krunoslav Simon.
Ξέχασα κάποιον ή μήπως αφησα το καλό για το τέλος;
Με την έλευση του Rick Pitino, το παιχνίδι του Παναθηναϊκού βελτιώθηκε και στις δύο πλευρές του γηπέδου. Τα 108,4 Ortg - 110.6 Drtg των πρώτων 14 αγώνων έγιναν 111,8 - 107,0 μετά την έλευση του Αμερικανού προπονητή. Τα ratings είναι αποτέλεσμα της αλλαγής των επιθετικών προτεραιοτήτων των πρασίνων απ' τη μια, απ΄την άλλη δείχνουν πόσο πολύ βοήθησε η βελτίωση της άμυνας, την επίθεση.
Στους παίκτες του Παναθηναϊκού αποδώθηκαν συνολικά 4,9 OWS και 10,7 DWS με τον ηγέτη της ομάδας, Νικ Καλάθη, να έχει -0,5 OWS και 2.0 DWS. Όταν ο Pitino πάτησε το πόδι του στο παρκέ του ΟΑΚΑ για την πρώτη του προπόνηση, τα αντίστοιχα νούμερα του Νικ ήταν -1,0 OWS και 0,8 DWS. H πολύ καλή άμυνα του Νικ (4ος σε DWS μέχρι τότε), δεν ήταν αρκετή για να καλύψει την πολύ χαμηλή αποτελεσματικότητα του στην εκτέλεση (τελευταίος στη διοργάνωση σε OWS).
Ο Παναθηναϊκός έχει την 3η καλύτερη άμυνα ανά 100 κατοχές με 108.7 Drtg, έχοντας ως πολύτιμα κομμάτια στην ομαδική άμυνα και το αμυντικό ριμπάουντ τους Παπαπέτρου, Gist και Thomas αλλά οι 2,0 DWS του Καλάθη, με τις οποίες ηγείται της Ευρωλίγκας δεν αφήνουν περιθώριο αμφισβήτησης για το ποια ήταν η πλέον βασική μονάδα ενός συνόλου που βρίσκεται αυτή τη στιγμή στα πλέι οφ λόγω της άμυνας του.
Με βάση τους υπολογισμούς των ατομικών Defensive Ratings, ο Καλάθης είναι με διαφορά πρώτος σε αριθμό αντιμετωπισμένων αμυντικών κατοχών (335) μεταξύ παικτών με τουλάχιστον 49 Stop% (το κατώτερο ποσοστό παίκτη που έχει ψηφιστεί ως DPOY).
Αν πάλι ταξινομήσουμε αυτή τη λίστα προς Stop% και περιορίσουμε τον αριθμό των αντίπαλων κατοχών σε τουλάχιστον 150, βλέπουμε ότι από όλους τους παίκτες στους οποίους αναφερθήκαμε πιο πάνω, ο κορυφαίος είναι ο Walter Tavares της Real με 64,7 Stop%.
Όμως πάνω από τον Tavares θα βρείτε και τον λόγο για τον οποίο δεν θα έδινα το DPOY σε αυτόν. Ο Gustavo Ayon είναι άλλος ένας κρίσιμος ψηλός στην όλη αμυντική λειτουργία και στην ικανότητα εξασφάλισης των ριμπάουντ για την Real και αυτό επηρεάζει την υποψηφιότητα του πρώτου. Αν υπάρχει στην όλη συζήτηση ένα "πρέπει" που θέλει το DPOY να πάει σε παίκτη κορυφαίας ομάδας, τότε η επιλογή μου θα ήταν ο Will Clyburn. Αν όμως μιλήσουμε για τη μεγαλύτερη επιρροή στην επιτυχία ενός συνόλου μέσω της άμυνας τότε δεν βλέπω κάποιον άλλο υποψήφιο να το αξίζει περισσότερο από τον Νικ Καλάθη. Πάντως οι επιλογές (σε επίπεδο θέσης) του πρόσφατου παρελθόντος, καθιστούν φαβορί τους πρώτους δύο και αουτσάιντερ των γκαρντ του Παναθηναϊκού.
Αν δούμε και την λίστα των Win Shares των ομάδων που βρίσκονται στα πλέι οφ, βλέπουμε τον Vesely στη κορυφή της με 4,2 WS και 0,168 WS ανά νίκη, με τον Κώστα Σλούκα να ακολουθεί με 3,8 WS σε δύο επιπλέον παιχνίδια.
Σε κάθε περίπτωση, η επιρροή του Κώστα Σλούκα είναι αρκετά μεγάλη για να του εξασφαλίσει μια θέση στη πρώτη πεντάδα της διοργάνωσης, ως έναν εκ των πιο επιδραστικών παικτών της. Αν χωρίσουμε όμως τα στατιστικά των παικτών στις νίκες και στις ήττες της ομάδας τους, βλέπουμε μια κρίσιμη διαφορά όσον αφορά την συζήτηση για τον MVP. Ο Vesely έχει 10,2 PIE σε 21 νίκες και 11.7 PIE σε 4 ήττες, με τον Έλληνα γκαρντ να έχει 9,5 PIE σε 22 νίκες, αλλά το (σχετικά πάντα) χαμηλό 7,5 PIE σε 5 ήττες.
Στην CSKA (24-6) έχουμε συνωστισμό σε στατιστική επίδραση, με τα PIE τριών παικτών να ξεχωρίζουν, αν και σε μια από αυτές τις περιπτώσεις προηγήθηκαν μερικές σεζόν τόσο καλές, που κάνουν τη φετινή αντικείμενο προβληματισμού.
Ο Will Clyburn με την σεζόν που πραγματοποιεί (10,1 PIE σε 29 παιχνίδια) έχει βάλει τον εαυτό του ψηλά τόσο στη λίστα των υποψήφιων MVP όσο και σε αυτή των υποψηφίων για το βραβείο του Αμυντικού της Χρονιάς (DPOY). O Nando De Colo δεν φαίνεται να είναι σε καλή κατάσταση φέτος, εξακολουθεί όμως να έχει μια κορυφαία στατιστική γραμμή, που καταλήγει σε 9,6 PIE σε 27 αγώνες, ενώ ο Cory Higgins βάζει γερή υποψηφιότητα για τις κορυφαίες πεντάδες της διοργάνωσης (8,0 PIE σε 26 αγώνες).
Αν δούμε τις επιδόσεις των παικτών σε νίκες και ήττες, οι τρεις τους έχουν:
Will Clyburn - 9,7 PIE σε 24 νίκες και 11,6 PIE σε 5 ήττες
Nando De Colo - 10,0 PIE σε 23 νίκες και 7.8 PIE σε 4 ήττες
Cory Higgins - 9,0 PIE σε 20 νίκες και 4,6 PIE σε 6 ήττες
Ο Will Clyburn είναι σταθερά καλός για την ομάδα του ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων, βλέπουμε όμως να έχει πίσω του δύο παίκτες που οι επιδόσεις τους αποτελούν βαρόμετρα για την πορεία του συνόλου του Δημήτρη Ιτούδη, έχοντας σημαντική συγκομιδή στις νικηφόρες αναμετρήσεις. Όπως βλέπουμε και στον πίνακα των Win Shares πιο πάνω, οι τρεις τους έχουν 3,2, 3,2 και 3,1 WS αντίστοιχα.
Η τρίτη ομάδα που ξεχωρίζει στη βαθμολογία είναι η Real (22-8) ως η μόνη άλλη με μονοψήφιο αριθμό χαμένων παιχνιδιών. Στην Μαδρίτη, η απώλεια του Luka Doncic αντιμετωπίστηκε με απόλυτη ψυχραιμία και μια καλά μοιρασμένη σεζόν σε επίπεδο στατιστικών επιδόσεων.
Το 8,7 PIE του Anthony Randolph σε 29 παιχνίδια τον κάνει να ξεχωρίζει, όμως πέρα από αυτόν έχουμε τους Walter Tavares (7,0 PIE σε 29 αγώνες) και Facundo Campazzo (5.5 PIE σε 29 αγώνες) να τον συνοδεύουν, έχοντας αγωνιστεί επίσης σχεδόν σε όλη τη σεζόν. Με κάποιες επιπλέον απώλειες σε επίπεδο συμμετοχής, έχουμε επίσης σημαντική συμβολή από τους Gustavo Ayon, Rudy Fernandez και Sergio Llull με 8,6, 6,5 και 6,0 PIE σε 26 παιχνίδια. Με τους Randolph - Ayon - Tavares - Fernandez να έχουν μεταξύ 3,3 και 2,7 WS, δεν βλέπω ένα σύνολο που θα μπορούσε να προβάλει έναν συγκεκριμένο παίκτη ως τον MVP της διοργάνωσης.
Στην Efes, έπρεπε να συμβούν πολλά καλά πράγματα για να καταφέρει να βρεθεί από τη τελευταία θέση της περσινής κανονικής περιόδου με 7 νίκες, στη 4η φετινή θέση, φτάνοντας τις 20 νίκες. Ένα από αυτά ήταν ο ερχομός του Vasilije Micic, ο οποίος με τη φετινή του απόδοση κερδίζει σίγουρα μια γερή υποψηφιότητα για τον πιο βελτιωμένο παίκτη της σεζόν. Η προσθήκη όμως που ήταν η πλέον κρίσιμη σε επίπεδο στατιστικής συμβολής ήταν αυτή του Adrien Moerman, ο οποίος παίζοντας σε όλη τη κανονική περίοδο, ηγείται της ομάδας του με 9,1 PIE.
Ας δούμε όμως τι γίνεται και με στα δικά μας. Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός πάλεψαν μέχρι το τέλος για μια θέση στα πλέι οφ, με τους πράσινους τελικά να τα καταφέρνουν. Αν δούμε τη σεζόν στο σύνολο της, η απόσταση του Νικ Καλάθη (10,7 PIE σε 30 παιχνίδια) από τους συμπαίκτες του βγάζει μάτι.
Απομονώνοντας τα παιχνίδια 15-30, βλέπουμε ότι οι Παπαπέτρου (7,8 PIE) και Thomas (6,9 PIE) ήταν αυτοί που ξεχώρισαν στην περίοδο Πιτίνο, με τον αρχηγό του Παναθηναϊκού να ανεβάζει επίσης την επίδοση του σε 13,3 PIE σε αυτά τα 16 παιχνίδια, οδηγώντας την ομάδα του σε ρεκόρ 10-6.
Δυστυχώς όμως, η σεζόν αποτελείται από 30 παιχνίδια και η όποια αρνητική επίδραση είχε η παρουσία του Xavi Pascual στο παιχνίδι του Καλάθη και του Παναθηναϊκού μάλλον θα απασχολήσει περισσότερο στην επιλογή για τον Προπονητή της χρονιάς παρά σε αυτή για τον MVP. Υπάρχει όμως και η εικόνα του Νικ στις νίκες και στις ήττες των πρασίνων. Συνολικά στη σεζόν, είχε 14,2 PIE στις νίκες και μόλις 6,3 PIE στις ήττες, κάτι που δείχνει ότι δεν είναι μόνο ο καλύτερος παίκτης της ομάδας του αλλά και το μεγαλύτερο βαρόμετρο της απόδοσης της. Αυτή η εικόνα όμως είναι αντίθετη αυτής βασικών υποψηφίων καλύτερων ομάδων, όπως οι Vesely και Clyburn.
O Nikola Milutinov μπορεί εύκολα να χαρακτηριστεί ο πιο άτυχος κορυφαίος παίκτης της σεζόν. Ο Σέντερ του Ολυμπιακού τελείωσε στη κορυφή της λίστας των Win Shares με 4,3, κάτι που αποτελεί και την κορυφαία επίδοση σε μια σεζόν από παίκτη του Ολυμπιακού. To πόσο μόνο άφησαν τον ψηλό των ερυθρολεύκων οι απώλειες των Βασίλη Σπανούλη και Janis Strelnieks φαίνεται καθαρά στον πίνακα που ακολουθεί.
Ο Milutinov τελείωσε την σεζόν έχοντας 0,285 WS ανά νίκη του Ολυμπιακού. Ο μόνος παίκτης της φετινής διοργάνωσης με μεγαλύτερο λόγο WS/TMW ήταν ο Jeremy Evans, o οποίος τελείωσε τη σεζόν με σχεδόν 2 WS ως μέλος της Darussafaka, ομάδας 5 νικών.
Βλέποντας την μέχρι τώρα εικόνα των κορυφαίων ομάδων της διοργάνωσης και την ομαδική αγωνιστική κατάσταση στην οποία βρέθηκαν, θα επέλεγα τον Jan Vesely ως τον MVP της σεζόν. Η πορεία των πλέι οφ θα μας δώσει τις τελευταίες πληροφορίες που χρειαζόμαστε.
Αμυντικός της χρονιάς (DPOY)
Βλέποντας τα ratings των οκτώ ομάδων που προκρίθηκαν στα πλέι οφ, παρατηρούμε ότι οι Barcelona (111.3) και Παναθηναϊκός (110.2) έχουν μικρότερα Offensive Ratings από τον μέσο όρο της διοργάνωσης (112.7).
Στην άλλη πλευρά του παρκέ, όλες οι ομάδες είναι πάνω από τον μέσο όρο, με τις Real και Barcelona (107,6) να έχουν το καλύτερο Defensive Rating της κανονικής περιόδου και την Anadolu Efes (111,9) να είναι αυτή που βρίσκεται πιο κοντά στον μέσο όρο της διοργάνωσης.
Οι Μαδριλένοι έχουν 5 διαφορετικούς παίκτες που έχουν φτάσει σε τουλάχιστον 1 DWS, δείχνοντας ότι και σε αυτή την πλευρά η επιτυχία είναι προϊόν ομαδικής δουλειάς. Η θέση της ομάδας, του ίδιου του παίκτη αλλά και το γεγονός ότι από την σεζόν 2012-13 όταν αυξήθηκαν τα παιχνίδια, πέντε από τους έξι αμυντικούς της σεζόν ήταν Σέντερ, δίνει μια επιπλέον ελπίδα στον ψηλό από το Πράσινο Ακρωτήρι ότι θα είναι αυτός που θα κερδίσει την ψήφο των προπονητών για το DPOY. Παρόμοιες λίστες έχουν και οι Barcelona, Fenerbahce και Baskonia με τους Chris Singleton (1,7 DWS από 11,6), Jan Vesely (1,5 DWS από 9,9) και Vincent Poirier (1,6 DWS από 9,7) αντίστοιχα να ηγούνται των ομάδων τους.
Ένας άλλος βασικός υποψήφιος για το βραβείο του Αμυντικού της σεζόν είναι ο Will Clyburn, ο οποίος φέτος φαίνεται να κολλάει με όλα. Η οδός όμως που τον οδηγεί στις κορυφαίες επιλογές για το DPOY είναι διαφορετική. Είναι με διαφορά ο καλύτερος αμυντικός μιας ομάδας που η άμυνα της είναι μεν άνω του μετρίου αλλά όχι κορυφαία.
Αυτό φαίνεται και στις DWS των παικτών της CSKA, με εφτά παίκτες να έχουν από 0,6 ως 0,9 αμυντικές προσωπικές νίκες και τον Clyburn να ξεχωρίζει στην κορυφή με 1,5 από τις μόλις 8,6 DWS που έχουν αποδοθεί στους παίκτες της ομάδας της Μόσχας. Παρόμοια μορφή έχει και η λίστα της Zalgiris, με τον Brandon Davies (1,5 DWS από 9,1) να την οδηγεί ενώ και ο Adrien Moerman (1,6 DWS από 8,1) ξεχωρίζει για την Anadolu Efes έχοντας πίσω του τους Bryant Dunston και Krunoslav Simon.
Ξέχασα κάποιον ή μήπως αφησα το καλό για το τέλος;
Με την έλευση του Rick Pitino, το παιχνίδι του Παναθηναϊκού βελτιώθηκε και στις δύο πλευρές του γηπέδου. Τα 108,4 Ortg - 110.6 Drtg των πρώτων 14 αγώνων έγιναν 111,8 - 107,0 μετά την έλευση του Αμερικανού προπονητή. Τα ratings είναι αποτέλεσμα της αλλαγής των επιθετικών προτεραιοτήτων των πρασίνων απ' τη μια, απ΄την άλλη δείχνουν πόσο πολύ βοήθησε η βελτίωση της άμυνας, την επίθεση.
Στους παίκτες του Παναθηναϊκού αποδώθηκαν συνολικά 4,9 OWS και 10,7 DWS με τον ηγέτη της ομάδας, Νικ Καλάθη, να έχει -0,5 OWS και 2.0 DWS. Όταν ο Pitino πάτησε το πόδι του στο παρκέ του ΟΑΚΑ για την πρώτη του προπόνηση, τα αντίστοιχα νούμερα του Νικ ήταν -1,0 OWS και 0,8 DWS. H πολύ καλή άμυνα του Νικ (4ος σε DWS μέχρι τότε), δεν ήταν αρκετή για να καλύψει την πολύ χαμηλή αποτελεσματικότητα του στην εκτέλεση (τελευταίος στη διοργάνωση σε OWS).
Ο Παναθηναϊκός έχει την 3η καλύτερη άμυνα ανά 100 κατοχές με 108.7 Drtg, έχοντας ως πολύτιμα κομμάτια στην ομαδική άμυνα και το αμυντικό ριμπάουντ τους Παπαπέτρου, Gist και Thomas αλλά οι 2,0 DWS του Καλάθη, με τις οποίες ηγείται της Ευρωλίγκας δεν αφήνουν περιθώριο αμφισβήτησης για το ποια ήταν η πλέον βασική μονάδα ενός συνόλου που βρίσκεται αυτή τη στιγμή στα πλέι οφ λόγω της άμυνας του.
Με βάση τους υπολογισμούς των ατομικών Defensive Ratings, ο Καλάθης είναι με διαφορά πρώτος σε αριθμό αντιμετωπισμένων αμυντικών κατοχών (335) μεταξύ παικτών με τουλάχιστον 49 Stop% (το κατώτερο ποσοστό παίκτη που έχει ψηφιστεί ως DPOY).
Αν πάλι ταξινομήσουμε αυτή τη λίστα προς Stop% και περιορίσουμε τον αριθμό των αντίπαλων κατοχών σε τουλάχιστον 150, βλέπουμε ότι από όλους τους παίκτες στους οποίους αναφερθήκαμε πιο πάνω, ο κορυφαίος είναι ο Walter Tavares της Real με 64,7 Stop%.
Όμως πάνω από τον Tavares θα βρείτε και τον λόγο για τον οποίο δεν θα έδινα το DPOY σε αυτόν. Ο Gustavo Ayon είναι άλλος ένας κρίσιμος ψηλός στην όλη αμυντική λειτουργία και στην ικανότητα εξασφάλισης των ριμπάουντ για την Real και αυτό επηρεάζει την υποψηφιότητα του πρώτου. Αν υπάρχει στην όλη συζήτηση ένα "πρέπει" που θέλει το DPOY να πάει σε παίκτη κορυφαίας ομάδας, τότε η επιλογή μου θα ήταν ο Will Clyburn. Αν όμως μιλήσουμε για τη μεγαλύτερη επιρροή στην επιτυχία ενός συνόλου μέσω της άμυνας τότε δεν βλέπω κάποιον άλλο υποψήφιο να το αξίζει περισσότερο από τον Νικ Καλάθη. Πάντως οι επιλογές (σε επίπεδο θέσης) του πρόσφατου παρελθόντος, καθιστούν φαβορί τους πρώτους δύο και αουτσάιντερ των γκαρντ του Παναθηναϊκού.
Καλύτερος νέος παίκτης (RS)
Ρίχνοντας μια ματιά στις αξιολογήσεις των παικτών που είναι ηλικιακά σε θέση να διεκδικήσουν την διάκριση του Rising Star της φετινής Ευρωλίγκας, η πρώτη σκέψη που περνά απ' το μυαλό μου είναι ότι αυτή θα μπορούσε να είναι η σεζόν του Γιώργου Παπαγιάννη. Τελικά τη 15η αγωνιστική η Ευρωλίγκα εκτός από τον Rick Pitino, που θα βοηθούσε στη βελτίωση και προώθηση του Παπαγιάννη, υποδέχθηκε και ένα θηρίο με τη φανέλα της Buducnost. Και το όνομα αυτού Goga Bitadze. Συγκρίνοντας τον Γεωργιανό ψηλό με τους κατόχους του Rising Star βλέπουμε ότι είναι 4ος μεταξύ τους σε μέσο όρο αξιολόγησης με 16,31 PIR σε 13 παιχνίδια και 2ος ανάμεσα στις δύο σεζόν του Luka Doncic (οι οποίες βέβαια είναι και οι δύο άνω των 30 αγώνων) με αξιολόγηση 18,86 PIR ανα 28 λεπτά συμμετοχής. Δεν νομίζω ότι χωράει συζήτηση για το αν του αξίζει αυτή η διάκριση.
Πιο βελτιωμένος παίκτης (MIP)
Μια καλή επιλογή για τη διάκριση του πιο βελτιωμένου παίκτη θα ήταν ο Vasilije Micic στον οποίο είχαμε αναφερθεί και παραπάνω, όταν συζητούσαμε για την κατακόρυφη βελτίωση της Efes. Μιλώντας όμως για κατακόρυφη βελτίωση, δύσκολα θα βρει κάποιος μεγαλύτερη από αυτή του Luca Vildoza της Baskonia.
O Vildoza στη δεύτερη του σεζόν στην Ευρωλίγκα, άδραξε την ευκαιρία μετά τη φυγή του Rodrigue Beaubois και σε 6 περισσότερα παιχνίδια ανέβασε τον μέσο όρο συμμετοχής του κατά +9,3 λεπτά και την αξιολόγηση του από 8,32 σε 12,87 PIR ανά 28 λεπτά συμμετοχής. Με το ρεκόρ της Baskonia να παραμένει περίπου ίδιο (από 16-14 πέρσι σε 15-15 φέτος) ο Vildoza ανέβασε τις Win Shares του από 0,16 με 0,010 WS/TMW σε 2,34 με 0,156 WS/TMW.
Προπονητής της χρονιάς (COY)
Να αδικήσεις τον Sarunas Jasikevicius; Ή να αδικήσεις τον Rick Pitino;
Οι δύο προπονητές κατάφεραν με ένα επιτυχημένο τρίτο κομμάτι της σεζόν να βάλουν τις ομάδες τους στα πλέι οφ. Η Zalgiris τελείωσε τα τελευταία 10 παιχνίδια της κανονικής περιόδου με ρεκόρ 7-3 και έξι συνεχόμενες νίκες στο τέλος και ο Παναθηναϊκός με ρεκόρ 8-2 και ένα δικό του σερί έξι νικών μέσα σε αυτά τα παιχνίδια. Ο Κώστας Καλογερόπουλος είχε αναφερθεί σε δημοσίευση του μετά τα έντεκα πρώτα παιχνίδια του Pitino στον πάγκο του Παναθηναϊκού στην στροφή στις επιθετικές επιλογές και αυτό, ως μια σοβαρή αλλαγή προπονητικής φύσης, στρέφει τη δική μου προσοχή προς τον Αμερικάνο προπονητή. Επίσης οι εντός απώλειες της Ζαλγκίρις στα πρώτα πέντε παιχνίδια της στο Κάουνας, είναι κάτι που θα έπρεπε να χρεωθεί και στον προπονητή της.
Περίληψη επιλογών και καλύτερες πεντάδες της Ευρωλίγκας
Εδώ απομονώνω τις επιλογές μου για τα φετινά βραβεία από πίνακες, συνδέσμους και άλλους περισπασμούς:
Πολυτιμότερος παίκτης (MVP): Jan Vesely - Fenerbahce
Αμυντικός της χρονιάς (DPOY): Νικ Καλάθης - Παναθηναϊκός
Καλύτερος νέος παίκτης (RS): Goga Bitadze - Buducnost
Πιο βελτιωμένος παίκτης (MIP): Luca Vildoza - Baskonia
Προπονητής της χρονιάς (COY): Rick Pitino - Παναθηναϊκός
1η πεντάδα Euroleague
Νικ Καλάθης - Παναθηναϊκός
Κώστας Σλούκας - Fenerbahce
Will Clyburn - CSKA Moscow
Anthony Randolph - Real Madrid
Jan Vesely - Fenerbahce
2η πεντάδα Euroleague
Mike James - Olimpia Milano
Cory Higgins - CSKA Moscow
Adrien Moerman - Anadolu Efes
Brandon Davies - Zalgiris
Nikola Milutinov - Olympiacos
Πολυτιμότερος παίκτης (MVP): Jan Vesely - Fenerbahce
Αμυντικός της χρονιάς (DPOY): Νικ Καλάθης - Παναθηναϊκός
Καλύτερος νέος παίκτης (RS): Goga Bitadze - Buducnost
Πιο βελτιωμένος παίκτης (MIP): Luca Vildoza - Baskonia
Προπονητής της χρονιάς (COY): Rick Pitino - Παναθηναϊκός
1η πεντάδα Euroleague
Νικ Καλάθης - Παναθηναϊκός
Κώστας Σλούκας - Fenerbahce
Will Clyburn - CSKA Moscow
Anthony Randolph - Real Madrid
Jan Vesely - Fenerbahce
2η πεντάδα Euroleague
Mike James - Olimpia Milano
Cory Higgins - CSKA Moscow
Adrien Moerman - Anadolu Efes
Brandon Davies - Zalgiris
Nikola Milutinov - Olympiacos
COMMENTS