Χάρτινα Θεμέλια

Η ήττα του Ολυμπιακού από την Μπαρτσελόνα φέρνει σε δύσκολη θέση την ομάδα του Πειραιά, εμφανίζοντας πολλές από τις αγωνιστικές της αδυναμίες.

Σε ένα παιχνίδι κομβικό, ένα «ματς-τελικό» σε αυτό το σημείο της σεζόν, ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε «γυμνός» στη μάχη. Οι ερυθρόλευκοι ηττήθηκαν στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας από την Μπαρτσελόνα με το βαρύ 55-76 και δεν απέκτησαν μόνο συγκάτοικο στην 5η θέση της Euroleague (και οι δυο ομάδες έχουν πλέον ρεκόρ 12-9), αλλά απώλεσαν και το +9 με το οποίο είχαν κερδίσει στη Βαρκελώνη. 

Αγωνιστικά και πνευματικά ανέτοιμοι, οι Πειραιώτες δεν διεκδίκησαν ουσιαστικά σε κανένα σημείο του παιχνιδιού τη νίκη. Στο χρονικό όριο που έχουμε φτάσει, μια απλή ανάλυση της αγωνιστικής κατάστασης δεν αρκεί. Και αυτό, διότι το βράδυ της Πέμπτης οι ερυθρόλευκοι έχασαν άλλο ένα παιχνίδι πρωτίστως σε πνευματικό επίπεδο.

Αιφνιδιασμός και Ανετοιμότητα μέσα και έξω από το παρκέ

Το αγωνιστικό σκέλος δεν επιδέχεται και μακροσκελή ανάλυση. Οι Καταλανοί μπήκαν στο γήπεδο πολύ καλά προετοιμασμένοι, με τεράστια αποθέματα ενέργειας σε σχέση με τους αντιπάλους τους και πάνω από όλα έδειχναν να πιστεύουν όχι μόνο στη νίκη, αλλά και στην κάλυψη της διαφοράς. Οι παίκτες του Πέσιτς είχαν καλές αποστάσεις, δυναμικά hedge out και «διαβασμένες» αλληλοκαλύψεις, που δεν επέτρεπαν στους αντιπάλους τους να πάρουν ανάσα... Γνωρίζοντας την δύναμη και τον όγκο της ομάδας του κάτω από το καλάθι ο coach των Μπλαουγκράνα ακούμπησε πολλές φορές την μπάλα στον Τόμιτς στο χαμηλό post, κατάσταση που δύσκολα μπορούσαν να αναχαιτίσουν οι παίκτες του Μπλατ. Το στοιχείο αυτό δεν έφερε μόνο πόντους μέσα στη ρακέτα, αλλά ταυτόχρονα «γέννησε» για τους φιλοξενούμενους πολλά ελεύθερα σουτ και σαν απόρροια αυτού ψυχολογία στα ύψη.

Ποια ήταν η αντίδραση των ερυθρολεύκων απέναντι σε έναν τόσο καλά προετοιμασμένο αντίπαλο; Απολύτως καμία... Σε ένα παιχνίδι είναι «ανθρώπινο» να μην σου μπαίνουν τα σουτ. Είναι όμως αδικαιολόγητο να μην διαβάζεις τις συνθήκες, να μην μπορείς να αντιδράσεις, να μην έχεις καμιά παρέμβαση από τον πάγκο. Για παράδειγμα, οι ερυθρόλευκοι γκαρντ είδαν τους αντιπάλους τους να πιέζουν στα 3/4 ή ακόμη και σε ολόκληρο το γήπεδο. Πέραν του ότι στις περισσότερες περιπτώσεις δεν υπήρχε καν το «σκαλοπάτι» στο κέντρο για ενδιάμεση πάσα (από τα βασικά για να σπάσεις συνθήκες πίεσης), στο σημείο αυτό του παιχνιδιού δεν είδαμε κανέναν παίκτη να «βάζει το κορμί του» στο παρκέ, να παίρνει με άλλα λόγια της επαφές. Που οφείλεται αυτό; Ξεκάθαρα στην έλλειψη ενέργειας και καθαρού μυαλού. Όσο για το διάβασμα του αγώνα, όπως προείπαμε, χαρακτηρίζεται επίσης «φτωχό». Ο Ολυμπιακός όχι μόνο δυσκολευόταν να περάσει την μπάλα στο post (Μιλουτίνοφ και Πρίντεζης σχεδόν θεατές στην  επίθεση), αλλά είχε απενεργοποιηθεί τόσο πολύ από την δυνατή ισπανική άμυνα, που συχνά αδυνατούσε να βγάλει ένα απλό σύστημα... Αποτέλεσμα αυτού μόλις 6 (!) πόντοι στην 1η περίοδο, με ένα drive του Σπανούλη και δυο «σκοτωμένα» (χωρίς ισορροπία, ατομικές προσπάθειες υπό κακές προϋποθέσεις) σουτ του Στρέλνιεκς.

Πρώτη περίοδος, λοιπόν, με σκορ 6-27. Συνολικό PIR -4 ο Ολυμπιακός (!), 33 η Μπαρτσελόνα. Και ταυτόχρονα 0/6 τρίποντα για τους Πειραιώτες απέναντι στα 4/6 των Καταλανών. Τραγικό ξεκίνημα για τους γηπεδούχους, που δεν αιφνιδίασε μόνο την ομάδα εντός παρκέ, αλλά έβγαλε εκτός εξίσωσης και τον κόσμο. Δεν χρειάζεται περαιτέρω μετάφραση ο «Γολγοθάς» που είχαν να ανέβουν οι γηπεδούχοι στην συνέχεια...

Το γήπεδο «έγειρε» προς στιγμήν

Δεδομένα, ο Ολυμπιακός έψαχνε μια κάποια αντίδραση. Ή καλύτερα να πούμε μια κάποια εκκίνηση. Όπως τονίσαμε, άλλωστε παραπάνω, η «σπίθα θα άναβε», μόνο αν οι ερυθρόλευκοι αποκτούσαν πιο aggresive νοοτροπία. Αυτό ακριβώς και έγινε. Με περίσσεια ενέργεια στις δυο πλευρές του παρκέ και «παίκτη-κλειδί  τον Τουπάν (πολύ δυναμική άμυνα στην περιφέρεια) οι Πειραιώτες μετέτρεψαν τον αγώνα σε μια «run n' gun» μάχη. Συνεχές transition, πολύ τρέξιμο στις περιστροφές, ένα γήπεδο «στις φλόγες» και μια απίθανη δυστοκία της Μπαρτσελόνα (0/12 σουτ μετρούσαν κάποια στιγμή) έφερε ένα επιμέρους σκορ 15-0 και τον Ολυμπιακό στο 21-27. Και στο πλαίσιο αυτό οι παίκτες του Μπλατ έκαναν το αυτονόητο, ώστε να αναχαιτίσουν την πίεση τον αντιπάλων τους: πήραν τις επαφές. Αποτέλεσμα αυτού οι φιλοξενούμενοι να φτάσουν τα 5 ομαδικά νωρίς και αναπόφευκτα να χαλαρώσουν την άμυνά τους. Το γεγονός, ότι οι γηπεδούχοι έκαναν 6 λάθη στο πρώτο δεκάλεπτο και κανένα (!) στο δεύτερο λέει πολλά.

Ας είμαστε όμως ειλικρινείς. Ο Ολυμπιακός πήγε να γυρίσει το ματς με «κλεφτοπόλεμο». Άναρχο μπάσκετ, κακή τακτική προσέγγιση και συναίσθημα πάνω από το μυαλό. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι Καταλανοί σε πολλά από τα σουτ, στα οποία αστόχησαν ήταν εντελώς αφύλακτοι... Το οξύμωρο της υπόθεσης ήταν πως οι ερυθρόλευκοι θα μπορούσαν να πλησιάσουν περισσότερο, αν δεν έχαναν τρεις σερί επιθέσεις, πριν ο Μπλάζιτς βάλει τους πρώτους πόντους της ομάδας του στο δεκάλεπτο (τρίποντο για το 21-30). Σίγουρα όμως κάτω από αυτές τις συνθήκες οι Πειραιώτες δεν «άξιζαν» (με μπασκετικά κριτήρια) να γυρίσουν το παιχνίδι. Το 28-38 του ημιχρόνου, πάντως,  κρατούσε τους γηπεδούχους στην διεκδίκηση, όχι μόνο του παιχνιδιού, αλλά και της διαφοράς (ας μην ξεχνάμε και το +9 της Βαρκελώνης).

Πλήρης Καθίζηση

Με αυτές τις συνθήκες και το ματς ακόμη «ανοιχτό» μπαίνουμε στο δεύτερο ημίχρονο. Προσωπικά, όσα χρόνια παρακολουθώ μπάσκετ, θεωρώ πως αυτό είναι ένα από τα πιο «σκληρά» ημίχρονα της εποχής Αγγελόπουλων. Και δεν θα σταθούμε μόνο στο αγωνιστικό. Άλλωστε μέσα στο παρκέ έγινε ξεκάθαρο, ότι η β' περίοδος ήταν απλώς μια παρένθεση στην συνολική βραδιά της Πέμπτης. Η Μπαρτσελόνα απέδειξε ότι ήταν πιο έτοιμη αγωνιστικά, «χτύπησε» ξανά στην αδυναμία των Πειραιωτών στο post και βρήκε τόσα ελεύθερα σουτ (μεγάλη ζημιά από τον Σίνγκλετον με 5/8 τρίποντα και τα περισσότερα καρμπόν) που ο Ολυμπιακός θα πρέπει να λέει και «ευτυχώς» με το τελικό παθητικό του να γράφει μόνο 76 πόντους. Βέβαια η κακή βραδιά φαίνεται ξεκάθαρα από την επιθετική συγκομιδή των 55 (!) πόντων. Αποτελεί μάλιστα και αρνητικό ρεκόρ για εντός έδρας αγώνα του συλλόγου, επομένως δεν μπορεί να αμεληθεί. 

Η συγκομιδή αυτή, βέβαια, έχει και ολοφάνερα αίτια. Όπως και στο πρώτο δεκάλεπτο, τα μεγάλα κορμιά των Καταλανών απέκοψαν ολοκληρωτικά τις διόδους του Ολυμπιακού προς το καλάθι και τον ανάγκασαν να επιτεθεί από μακριά. Η αναλογία 27 διπόντων-23 τριπόντων είναι ασυνήθιστη για τους Πειραιώτες και όταν μάλιστα συνδυάζεται με 4/23 τρίποντα (17% ποσοστό) γίνεται και συνθήκη καταδικαστική... Μάλιστα, με αναλογία ασίστ/λαθών 11/12 για τον Ολυμπιακό και 13/7 για την Μπαρτσελόνα δεν πρέπει να απορούμε για τις συνθήκες του ματς. ΄Άλλωστε, οι πόντοι από λάθη αντιπάλου ήταν 4-20! Ακόμη και στα ριμπάουντ, τομέα που έλεγχαν οι Πειραιώτες στο πρώτο ημίχρονο, εν τέλει επικράτησαν οι Καταλανοί (31-40), αποτέλεσμα και των πολλών χαμένων επιθέσεων των γηπεδούχων. Μιλάμε, όμως, συνολικά για ένα από τα πιο «υποτονικά» ημίχρονα της ομάδας τα τελευταία χρόνια. Μηδέν αντίδραση σε συνθήκες, που τουλάχιστον θα μπορούσε να προστατευθεί η διαφορά σε περίπτωση ισοβαθμίας (ο Ολυμπιακός, άλλωστε, μπήκε στην τελευταία περίοδο στο -12)...

Προς τα που κοιτάμε;

Η ήττα αυτή είναι βαριά για τους Πειραιώτες. Σημασία έχει να μην είναι και... ασήκωτη. Ο Ολυμπιακός έχασε την ευκαιρία να βγάλει «knock out» έναν βασικό του αντίπαλο για την μάχη της πέμπτης θέσης, ενώ βλέπει και το «όνειρο» της τετράδας να απομακρύνεται. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε, πως η 6η θέση ή πιο κάτω σημαίνει στα playoffs διαστάυρωση με Τσσκα (πιθανότατα στο ζευγάρι 3-6), Ρεάλ ή Φενέρ. Επομένως από βαθμολογικής πλευράς η απώλεια είναι μεγάλη. 

Θεωρώ όμως, πως αυτό είναι το τελευταίο που πρέπει να απασχολεί την ομάδα του Μπλατ και τον οργανισμό συνολικά. Διότι, μια τέτοια ήττα βγάζει ξανά από το χαλάκι, πολλά κρυμμένα (;) προβλήματα. Ας μην ξεχνάμε πως αυτή είναι η τρίτη συντριβή που δέχεται ο Ολυμπιακός στην έδρα του τους τελευταίους 9 μήνες. Είχε προηγηθεί η περσινή... 30άρα πάλι από την Μπαρτσελόνα και η φετινή... 100στάρα από την Αρμάνι στο πρώτο ευρωπαϊκό εντός έδρας παιχνίδι. Επιτρέψτε μου, όμως, να θεωρώ τις συνθήκες (επομένως και το αντίκτυπο των αποτελεσμάτων) κάπως διαφορετικές. Στην περσινή ήττα ο Ολυμπιακός είχε σχεδόν εξασφαλίσει το πλεονέκτημα έδρας, επομένως δεν «πόνεσε» τόσο βαθμολογικά. Φέτος με την Αρμάνι, μιλούσαμε για μια ολοκαίνουρια ομάδα με πολλά «ελαφρυντικά», λόγω έλλειψης χημείας και κατανομής των ρόλων, απέναντι σε ένα «πυραυλοκίνητο», εκείνη την εποχή, σύνολο. Πλέον, όμως, έφτασε Φλεβάρης. Πρώτος εγώ από αυτό εδώ το βήμα πρότεινα υπομονή μερικούς μήνες μέχρι τον Φεβρουάριο για να δούμε την εξέλιξη της ομάδας. Τελικά, υπάρχει εξέλιξη, τώρα που φτάσαμε το χρονικό περιθώριο;

Η ήττα της Πέμπτης, λοιπόν, δεν προκαλεί μόνο βαθμολογικό προβληματισμό, αλλά ταυτόχρονα γεννά πολλά ερωτηματικά για τις επιλογές του οργανισμού. Πρώτο και καλύτερο το κομμάτι της ενίσχυσης. Σε μια περίοδο που ο Ολυμπιακός «φωνάζει» για θέματα στα guard και στο «5», διοίκηση και προπονητικό staff έχουν επιλέξει την αναμονή. Αναμονή με τι στόχο όμως; Προσωπικά έχω εμπιστοσύνη στην κρίση του προπονητή και «μπασκετική» του αντίληψη. Εννοώ με άλλα λόγια, ότι αν εμείς «από έξω» βλέπουμε μια λανθασμένη αγωνιστική λεπτομέρεια, το staff βλέπει 10! Επομένως η μία πλευρά λέει ότι περιμένουμε τις 7/2 που ολοκληρώνονται τα ρόστερ του NBA. Θα προλάβει, όμως, ο παίκτης που θα έρθει να προσαρμοστεί; Θα καταφέρει ο Μπλατ να ανακατέψει ξανά την τράπουλα και τους ρόλους; 

Η άλλη πλευρά (η πιο απαισιόδοξη και «οπαδική») λέει ότι η διοίκηση καθυστερεί για λόγους οικονομικούς. Θα ήθελα να πως την άποψή μου σε αυτό. Μιας και γνωρίζουμε σε ένα βαθμό τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, στις οποίες ζούμε, καλό είναι να είμαστε και λίγο ρεαλιστές σε αυτά που ζητάμε. Ταυτόχρονα, όμως, στον αθλητισμό ένα σωματείο καλλιεργεί τις προσδοκίες, τόσο βάσει της εικόνας του μέσα στο γήπεδο, όσο και με την γενικότερη επικοινωνιακή πολιτική που ακολουθεί. Σαφέστατα, οι αφοί Αγγελόπουλοι δεν διατυμπανίζουν συνθήκες F4, αλλά από την άλλη μεριά θα πρέπει να ξεκαθαρίσουν, πρώτα μέσα τους και έπειτα στον περίγυρο (που ως επί το πλείστον ζει στην αμάθεια, όσον αφορά τις συνθήκες κάτω από τις οποίες λειτουργεί ένα κορυφαίο κλαμπ), για το ποιοι είναι οι στόχοι της ομάδας. Και πλέον οι ερυθρόλευκοι, σίγουρα οφείλουν να κοιτάζουν και προς τα κάτω, μιας και η πρόκριση ακόμη δεν έχει βαθμολογικά επιτευχθεί...

Ο Ολυμπιακός βρίσκεται σε οριακότατο σημείο. Από την μία αγωνιστικά είναι ακόμη εντός όλων των στόχων του (καλό πλασάρισμα στην πρώτη 8άδα, κύπελλο και πλεονέκτημα έδρας στους τελικούς). Όμως, ποιοτικά και από άποψη χημείας και ρόλων δεν πείθει τελικά, σε σχέση με τους άμεσους διεκδικητές του αυτή την περίοδο (Εφές, Μπαρτσελόνα, Παναθηναϊκό). Δεν νοείται στο χρονικό σημείο που έχουμε φτάσει, ο Μπλατ να δοκιμάζει ακόμη σχήματα και συστήματα. Για να κάμπτει την αντίσταση των αντιπάλων της, θα πρέπει η ομάδα να μπαίνει στην τελική ευθεία της σεζόν με ξεκάθαρο αγωνιστικό πλάνο. Άραγε ποιος ακριβώς είναι ο ρόλος του Τίμα, του Βεζένκοφ και του Μάντζαρη; 

Το επόμενο δεκαήμερο οι ερυθρόλευκοι έχουν να περάσουν από Τελ Αβίβ, Κωνσταντινούπολη (Εφές), ΟΑΚΑ (ημιτελικός κυπέλλου), πριν υποδεχθούν την Τσσκα στο ΣΕΦ. Μέχρι τον Δεκέμβρη συνιστούσαμε υπομονή. Πλέον, όμως, ο καιρός πέρασε και ο οργανισμός του Πειραιά οφείλει να κοιταχτεί στον καθρέφτη ξανά. Έφτασε η δεύτερη αγωνιστική κρίση, άρα και η δεύτερη μεγάλη αυτοκριτική της σεζόν.  Και επειδή η Euroleague μας προσφέρει συνεχώς ευκαιρίες για συμβολισμούς, την Πέμπτη έρχεται η πρώτη αναμέτρηση απέναντι στον coach Σφαιρόπουλο. Πόσο πιο δυνατή στιγμή για αυτοκριτική, από την συνάντηση του παλιού με το νέο;

Υ.Γ.: Την Πέμπτη ο Πρίντεζης θύμισε... πιο 35άρη από ποτέ. Τα ντεπόζιτα είναι στο «κόκκινο» για τον υπαρχηγό του Ολυμπιακού και πρέπει να βρεθεί λύση στο rotation, διότι η συμβολή του είναι το επόμενο δεκαπενθήμερο αναγκαία.

Υ.Γ.2: Η ενέργεια του Παπανικολάου στην άμυνα και ο ρυθμός του στην επίθεση έλειψαν πολύ. Ο Τουπάν έδωσε πολλά στα μετόπισθεν, αλλά επιθετικά «τα έσπασε».

Υ.Γ.3: Ο προβληματισμός μου απέναντι στους Rookies έχει αρχίσει να αυξάνεται. Από την μία ο Γκος συνεχίζει να δείχνει ευάλωτος κάτω από συνθήκες πίεσης, ενώ ο LeDay σε βραδιές που δεν μπορεί να προσφέρει στο σκοράρισμα, φαντάζει «ξένο σώμα» για την ομάδα του στις δυο πλευρές του παρκέ.

Υ.Γ.3: Στο «καταθλιπτικό» ημίχρονο ας προσθέσω και το «καταθλιπτικό» γήπεδο... Πολύ κρίμα να αγωνίζεται η ομάδα σε τέτοιες συνθήκες. Ειδικά όταν βλέπεις εικόνα από έδρες, όπως το ΟΑΚΑ.

Υ.Γ.4: «Αύριο είναι μια άλλη μέρα», όπως τόνισε ο coach Μπλατ στην Συνέντευξη Τύπου. Αν η δήλωση αυτή δεν είναι για τα μάτια του κόσμου (που δεν νομίζω ότι ήταν), αποτελεί το καλύτερο σύνθημα για την συνέχεια...

*Πηγή κεντρικής φωτογραφίας: www.fws.gr