Όταν ο Pitino «κατέστρεψε» τους Celtics!

Η ομολογουμένως αποτυχημένη θητεία του Rick Pitino στην Βοστόνη...

Επικοινωνιακός, μεθοδικός, χαρισματικός, ταλαντούχος, εργατικός, ηγετικός, παθιασμένος, θρυλικός, ενίοτε εκκεντρικός, διχαστικός και αμφιλεγόμενος... Αμέτρητοι είναι οι επιθετικοί προσδιορισμοί, οι οποίοι μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να χαρακτηρίσουν τον Rick Pitino. Μια, όμως, είναι η λέξη η οποία έμπρακτα τον συνοδεύει σε όλη του την ζωή και αυτή είναι η επιτυχία.Ο 66χρόνος γέννημα θρέμμα της πόλης που δεν κοιμάται ποτέ ως άλλος Μίδας φαίνεται πως με ό,τι καταπιάνεται του προσδίδει και μια χρυσαφένια υπόσταση. Πέρα από τα μπασκετικά του κατορθώματα στην μέχρι τώρα σαραντάχρονη σταδιοδρομία του, τα οποία τον οδήγησαν με κάθε επισημότητα στο "Hall Of Fame" καθιστώντας τον έναν ζωντανό θρύλο, είναι με εξίσου ανάλογη επιτυχία από συγγραφέας βιβλίων και motivational-speaker μέχρι επιχειρηματίας και ιδιοκτήτης στάβλων με άλογα.

Είναι εύλογο, λοιπόν, να αναρωτηθεί κάνεις τι γυρεύει μια τόσο πετυχημένη, ολοκληρωμένη και φανταχτερή διασημότητα στα μέρη μας και τον Παναθηναϊκό... Τι παραπάνω έχει να κερδίσει; Αυτή είναι μια δύσκολη ερώτηση, η οποία είτε μπορεί να απαντηθεί εύκολα (δηλαδή το πάθος του για την προπονητική) είτε κατά πάσα πιθανότητα είναι ρητορική. Το μόνο που είναι σίγουρο είναι το ότι ο κύριος Γιαννακόπουλος τον προσέγγισε και τον έπεισε λέγοντας του τα σωστά πράγματα που ήθελε να ακούσει. Όπως και να έχει, ο όλος ντόρος, ο οποίος γίνεται γύρω από αυτή την ηχηρή έλευση στην Αθήνα είναι κατά πολύ μεγάλο βαθμό δικαιολογημένος.

Με τον coach Pitino να έχει δώσει ήδη τα πρώτα δείγματα γραφής του σε Euroleague και Α1 και τον ενθουσιασμό που έγειρε η πρόσληψή του να έχει κατευναστεί αρκετά, θα αποπειραθούμε να ρίξουμε μια ματιά σε μια όχι και τόσο πετυχημένη περίοδο του κατά τα άλλα άκρως επιτυχημένου Pitino. Δεν θα αναφερθούμε στην εμπλοκή του ονόματός του σε σκάνδαλα χρηματισμού παικτών στο κολέγιο (κτλ.), που είχαν ως αποτέλεσμα την αποπομπή του από το NCAA, καθώς έχουν ήδη λιγότερο ή περισσότερο γραφτεί και ειπωθεί πολλάκις όπως μάλλον και όλα τα παραπάνω. Πρόκειται να αφιερώσουμε μνεία στην ομολογουμένως αποτυχημένη θητεία του ως προπονητής και συνάμα παράγοντας στους Boston Celtics από το 1997 έως το 2001, η οποία οδήγησε τον οργανισμό σε σκοτεινές μέρες μαρασμού.

O Pitino σαν άλλος «Μεσσίας»!

Στις 6 Μαΐου του 1997 στην Βοστόνη ο Rick Pitino παρουσιάστηκε επισήμως μπροστά σε μια πληθώρα από κάμερες και δημοσιογράφους και πίσω από τα banners των πρωταθλημάτων των «Κελτών» ως ο νέος προπονητής και πρόεδρος των Celtics. Τότε το ουσιαστικά νέο αφεντικό της ομάδας έκανε κάτι που ξέρει πολύ καλά...είπε με περίσσια ευκολία, αβίαστη αυτοπεποίθηση και θαυμαστή άνεση τα σωστά πράγματα με τον πλέον ενδεδειγμένο τρόπο.

  
Ο Pitino όπως ομολογεί είχε τριάντα λόγους για να αποδεχτεί την πρόταση στην γνώριμη για αυτόν Βοστόνη και ανέλαβε τα νέα του καθήκοντα υπογράφοντας ένα πολυετές και ηγεμονικό συμβόλαιο (ρεκόρ) διάρκειας δέκα ολόκληρων χρόνων με τις απολαβές του να ανέρχονται στα 50 εκατομμύρια δολάρια με το πέρας της δεκαετίας -αυτός ήταν μάλλον και ο σημαντικότερος λόγος. Την προηγούμενη σεζόν (1996-97) οι Celtics είχαν κερδίσει μόλις 15 παιχνίδια, γεγονός το οποίο οδήγησε στην στην αποχώρηση του τότε τεχνικού τους, Carr. Οι «Κέλτες» διέθεταν δύο lottery-picks για το αμέσως επόμενο Draft και χρειαζόντουσαν μια ηχηρή φυσιογνωμία, που θα καθοδηγούσε αποτελεσματικά τον οργανισμό μέσω της ανοικοδόμησης ξανά στις οικίες για τους Celtics και ολόκληρη την Βοστόνη επιτυχίες. Οι περισσότεροι υποδέχτηκαν με θετικά συναισθήματα τον Pitino, καθώς πίστευαν πως διέθετε ό,τι απαιτούνταν για να αντεπεξέλθει στις υψηλές απαιτήσεις. Άλλωστε το βιογραφικό του ήταν γεμάτο επιτυχίες στο NCAA, αλλά και στο NBA όταν βρέθηκε στον πάγκο των Knicks. To σημαντικότερο, όμως, ήταν πως ο Pitino είχε αποδείξει έμπρακτα ξανά και ξανά πως γνωρίζει το πως να μετατρέπει ομάδες αουτσάιντερ σε πρωταγωνίστριες. Κοινώς είχε λάβει ή πιο σωστά είχε κερδίσει το χρίσμα του «θαυματοποιού».

Αναμφίβολα αξίζει να σημειωθεί το ότι οι ιθύνοντες του οργανισμού για χάρη του Pitino έβγαλαν εκτός της εξίσωσης για την θέση του προπονητή τον θρύλο των Celtics αλλά και ολόκληρης της λίγκας Larry Bird, ο οποίος έπιασε δουλειά στους Pacers κερδίζοντας, μάλιστα, το βραβείο του καλύτερου προπονητή της χρονιάς στην πρώτη του σεζόν. Ακόμη στο ίδιο πλαίσιο οι υπεύθυνοι του franchise φρόντισαν και ο μυθικός για τους «Κέλτες» Red Auerbach να σταματήσει από τα καθήκοντα της προεδρίας, ώστε να εξασφαλίσουν τον διπλό ρόλο του Νεοϋορκέζου τεχνικού στην Βοστόνη.               

To Draft του '97 πήγε στραβά...το έφαγε και ο γάιδαρος...  

Ο Pitino πριν ξεκινήσει να κοουτσάρει όφειλε να διευθετήσει κάποια ζητήματα του οργανισμού προβαίνοντας σε κινήσεις αλλαγών, αφού άλλωστε είχε και αυτή την υποχρέωση. Πραγματοποίησε ένα trade, το οποίο έφερε στους Celtics τον GM, Chris Wallace, από τους Heat. Οι δύο άνδρες ξεκίνησαν μαζί να προετοιμάζονται για το Draft του '97, το οποίο όμως δυστυχώς για αυτούς δεν ήταν τόσο ευγενικό μαζί τους... Σε μεταγενέστερη δήλωσή του το 2000 ο νυν προπονητής του Παναθηναϊκού είχε πει: «Αυτό που με προσέλκυσε εδώ [Boston Celtics] ήταν η ιδέα πως θα παίρναμε τον Tim Duncan (...) Αλλά αν αυτό δεν συνέβαινε, ήταν σχεδόν 50% βέβαιο πως θα παίρναμε το δεύτερο pick και τον Keith Van Horn». H πραγματικότητα, όμως, διέψευσε πανηγυρικά τις προσδοκίες του Pitino, αφού τελικά η ομάδα του πήρε το τρίτο και έκτο pick. 

H πρωταρχική ιδέα του coach-executive ήταν να παραχωρήσει και τα δύο αυτά pick για χάρη του Scottie Pippen, αλλά οι Bulls δίχως δεύτερη αρνήθηκαν αμέσως. Η βραδιά του Draft έφτασε και ο Duncan όπως ήταν αναμενόμενο επιλέχθηκε στο νούμερο ένα από έναν άλλον προπονητή-παράγοντα, τον Popovic στους Spurs. Ο Van Horn όπως επίσης οι περισσότεροι περίμεναν επιλέχθηκε στο νούμερο δύο από τους 76ers, αλλά έγινε trade στους Nets παρά την προσπάθεια του Pitino να ασκήσει veto σε αυτή την ανταλλαγή μέσω διαμαρτυρίας του στην λίγκα. Με το τρίτο pick οι Celtics έφεραν στην Βοστόνη τον Billups από το Κολοράντο και με το έκτο pick πήραν τον πρώην παίκτη του Pitino στο Kentuky, Mercer. O Pitino σε εκείνο το Draft έχασε την μοναδική ευκαιρία να αποκτήσει τον μετέπειτα αστέρα μεγάλου βεληνεκούς McGrady, ο οποίος επιλέχθηκε από τους Raptors στο νούμερο εννέα και έμελλε να γράψει ιστορία. 

Στους Celtics o Pitino βρήκε και τον όχι τόσο παλιό του γνώριμο Antoine Walker, ο οποίος ήταν ένας σημαντικότατος παίκτης για το πανεπιστήμιο του Kentuky πριν λίγο καιρό. Οι μεταξύ τους σχέσεις λέγεται πως ήταν περίεργες και είχαν σκαμπανεβάσματα. Στο πρώτο επίσημο ματς του Rick Pitino στον πάγκο των Celtics, εκείνοι επικράτησαν των πρωταθλητών Bulls με τον Walker να κάνει σπουδαία εμφάνιση και τον Billups να είναι καταλυτικός για την έκβαση του αγώνα ερχόμενος από τον πάγκο στο ντεμπούτο του.   

        
Ο Billups φάνταζε ως ένα μεγάλο κεφάλαιο για το μέλλον του οργανισμού και υπό άλλες συνθήκες αδιαπραγμάτευτα θα ήταν ένας παίκτης στον οποίο οι Celtics θα έπρεπε να επενδύσουν και να βασιστούν πάνω του. Όμως, οι σχέσεις του με τον προπονητή του είχαν υποστεί σοβαρό πλήγμα και δεν ήταν οι ιδανικότερες. Ο Pitino είχε ξεκινήσει να κατακρίνει δημοσίως τον Billups, ο οποίος είχε δηλώσει: «Κάθε φορά που έκανα έστω δύο τρίπλες θα ούρλιαζε σε εμένα και εγώ έπρεπε να κοιτάω συνέχεια πίσω από τους ώμους μου για να δω τι πρόκειται να κάνουμε». Το διαζύγιο του Billups με τον Pitino και τους Celtics γενικότερα δεν άργησε να έρθει, καθώς μόλις μετά από 51 παιχνίδια του point-guard στην καριέρα του στο NBA έγινε trade στους Raptors για τον Kenny Anderson. O Billups εξελίχθηκε σε έναν καθιερωμένο All-Star παίκτη και MVP τελικών, αλλά όταν ήταν rookie ο Pitino φρονούσε πως δεν ήταν ο τύπος του point-guard που ήθελε... 

Οι ατέρμονες ανακατατάξεις επί ανακατατάξεων...

Η δουλεία του πρόεδρου Pitino δεν είχε τελειώσει εκεί... Όφειλε να υλοποιήσει κι άλλες κινήσεις, ούτως ώστε να διευκολύνει όσον το δυνατόν περισσότερο το έργο του προπονητή Pitino. To κατά πόσο τα κατάφερε είναι άλλη υπόθεση... Από ότι φαίνεται o Pitino λάτρευε να πραγματοποιεί trades, γεγονός το οποίο είχε ως απότοκο της αλλεπάλληλες αλλαγές στο έμψυχο δυναμικό της ομάδας. «Νομίζω πως αν κοιτάξεις το τι έκανε ο Rick Pitino εκείνη τη περίοδο θα αντιληφθείς πως έκανε trade περίπου τριάντα παίκτες. (...) Θα τους υπέγραφε και θα τους έδιωχνε αμέσως. Το επίπεδο της υπομονής του ήταν χαμηλό» είχε να πει σε μεταγενέστερη δήλωση του για τον προπονητή του ο Antoine Walker. Υπήρχε, όμως, και ένα άλλο ζήτημα στις κινήσεις του Νεοϋορκέζου πέρα από τα απανωτά trades, και αυτό ήταν το γεγονός πως προσέφερε πλουσιοπάροχα συμβόλαια σε παίκτες, οι οποίοι απλά δεν άξιζαν τόσα χρήματα ή και είχαν περάσει τα καλύτερα μπασκετικά τους χρόνια. Επομένως, στην προσπάθεια του να μην υπερβεί κατά πολύ το salary-cap άφησε αρκετούς παίκτες των Caltics ελεύθερους, μεταξύ των οποίων και τον Fox, ο οποίος έμελλε να αναδειχθεί πρωταθλητής πολλαπλές φορές με τους Lakers. Δεν χαίρει αμφιβολίας πως αυτές οι τακτικές πλήγωναν και καταδίκαζαν τους «Κέλτες» τόσο μεσοπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα...           

Το αλαζονικό «εγώ» του... 

«Σιγά-σιγά ρουφούσε την ζωή των παικτών του» αυτό είχε να δηλώσει ο Bill Simmons για την συμπεριφορά και την νοοτροπία, την οποία επιδείκνυε ο Pitino προς στους αθλητές του. Είχε μάθει στο κολεγιακό πρωτάθλημα να έχει πάνω του όλα τα φώτα της δημοσιότητας λαμβάνοντας αποκλειστικά όλα τα εύσημα για την εκάστοτε επιτυχία. Επιδίωκε να νικά, αλλά με μια βασική προϋπόθεση...με τους δικούς του όρους. Όλη αυτή την στάση προσπάθησε να την φέρει και στο NBA, γεγονός το οποίο αποδεικνύουν και τα λεγόμενα ενός από τους πολλούς παίκτες που είχε διώξει, του Brown, ο οποίος τον περιγράφει ως νάρκισσο και εγωκεντρικό.

Πέρα από το γεγονός πως νόμιζε πως εξακολουθούσε να απευθύνεται σε πιτσιρικάδες, οι οποίοι ήταν διατεθειμένοι να ακολουθήσουν κατά γράμμα κάθε προσταγή του, έφερε και στην λίγκα κάτι άλλο από το NCAA. Μια συνεχή πίεση σε ολόκληρο το γήπεδο (κάτι που σπάνια βλέπουμε στο NBA), η οποία αδιαπραγμάτευτα δουλεύει με κολεγιόπαιδα, αλλά δεν δημιουργεί και άλυτα προβλήματα σε επαγγελματίες και μπορεί να γυρίσει και μπούμερανγκ καίγοντας τους παίκτες του στο βάθος των 82 παιχνιδιών της κανονικής περιόδου. 

Ο ερχομός του Pierce παράλληλα με την συνέχιση της κατρακύλας...

Την σεζόν '97-'98 οι Celtics κέρδισαν μόνο 36 παιχνίδια και το αμέσως επόμενο καλοκαίρι στην νύχτα του Draft στάθηκαν ανέλπιστα τυχεροί, καθώς στο νούμερο δέκα επέλεξαν τον μετέπειτα αστέρα του οργανισμού Paul Pierce. Ο απόφοιτος του Kansas είχε μια εξαιρετική rookie χρονιά, αλλά η ομάδα του συνέχισε να πορεύεται στην τροχιά της παρακμής σημειώνοντας ρεκόρ 19-31. Οι Celtics δεν είχαν δικαίωμα να επιλέξουν στο Draft εκείνης της χρονιάς, καθώς ο Pitino είχε παραχωρήσει το pick τους στο Cleveland με ένα trade για χάρη του Vitaly Potapenko. Την επόμενη αγωνιστική περίοδο τα πράγματα συνέχισαν να πηγαίνουν στραβά για την ομάδα της Βοστόνης, αφού ολοκλήρωσαν την χρονιά με ρεκόρ 35-47. Τον Μάρτιο του 2000 οι Raptors επικράτησαν των Celtics μέσα στο σπίτι των δεύτερων με ένα buzer-beater του Vince Carter, το οποίο προήλθε από ασίστ του McGrady -έναν παίκτη που δεν προτίμησε ο Pitino. Μετά από τον συγκεκριμένο αγώνα ο coach Rick προέβη σε μια χαρακτηριστική δήλωση, η οποία έμελλε να μείνει στην ιστορία.

Παρόλο που έχανε στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου φαινόταν να νικά στις συνεντεύξεις τύπου...

Η θαρραλέα παραδοχή της αποτυχίας του...

Την σεζόν 2000-2001 ο Pitino λέγεται πως είχε αρχίσει να μιλά ξεκάθαρα για την παραίτηση του. Πιστεύεται πως είχε πει στους παίκτες του -την πλειονότητα των οποίων ο ίδιος επέλεξε- πως αν δεν βελτίωναν την άμυνα τους μέχρι τον Ιανουάριο θα έθετε την παραίτηση του στο chairman, Paul Ganston, αφήνοντας στο τραπέζι 22 εκατομμύρια δολάρια. «Αυτή η δουλειά αποδείχθηκε περισσότερο δύσκολη από ότι περίμενα» παραδέχτηκε και ο ίδιος... Τον Ιανουάριο του 2001 ο Rick Pitino με την ομάδα του να έχει ρεκόρ 12-22 υπέβαλε επίσημα και τελεσίδικα την παραίτηση του αφήνοντας πίσω πολλά λεφτά, για να επιστρέψει στον κόσμο του NCAA. Την θέση του προπονητή ανέλαβε ο Jim O'Brian και έκλεισε εκείνη την σεζόν με προσωπικό ρεκόρ 24-24 και την αμέσως επόμενη χρονιά οδήγησε τους Boston Celics στους τελικούς της ανατολικής περιφέρειας.   

Αντί επιλόγου:

Λένε πως δεν αποτυγχάνουν μόνο όσοι δεν κινητοποιούνται, λένε πως η αποτυχία είναι πιο διδακτική από όλες τις ευτυχίες μαζί, λένε πως το "fail" σημαίνει κατά γράμμα "first attempt in learning" και άλλα πολλά... Μερικά από αυτά τα αποφθέγματα κατά πάσα πιθανότητα έχει χρησιμοποιήσει και ο Rick Pitino στις δημόσιες ομιλίες του ως motivational-speaker μπροστά σε ακροατήριο πωλητών της Amway και άλλων ή και στα βιβλία του ή ακόμη τα χρησιμοποιεί συχνά και στα αποδυτήρια της ομάδας του. Σε κάθε περίπτωση, λοιπόν, οι συγκεκριμένες σεζόν μπορεί να αμαυρώνουν (όπως και η εμπλοκή του ονόματος του σε σκάνδαλα) το λαμπερό βιογραφικό του, όμως σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να ακυρώσουν όλα τα υπόλοιπα επιτεύγματα του. Στην τελική δείξε μου έναν άνθρωπο, ο οποίος δεν κάνει λάθη και θα σου δείξω έναν άνθρωπο που δεν βελτιώνεται...ή καλύτερα το παρακάτω που το έχει πει και ο ίδιος μεταξύ πολλών άλλων...

Υ.Γ.1:

Αν διαβάζεις μέχρι εδώ, σε ευχαριστώ για την υπομονή σου και τον χρόνο σου! Μην φοβάσαι θα σε αφήσω στην ησυχία σου σε λίγες γραμμές... Θα κλείσω με μια προσωπική μου εκτίμηση, η οποία κατά πάσα πιθανότητα σου είναι αδιάφορη -και καλά κάνει εδώ που τα λέμε. Αν και οι περισσότεροι θεωρούν πως η πόρτα του NBA είναι ερμητικά κλειστή πλέον για τον Rick Pitino, έχω την εντύπωση πως έχει τις κεραίες του ανοικτές προς την άλλη μεριά του ατλαντικού και πως αν του δοθεί η ευκαιρία θα την αδράξει αμέσως δίχως πολύ σκέψη. Δεν μιλάμε μόνο για μια θέση προπονητή, αλλά και για μια ενδεχόμενη θέση γενικού διευθυντή ή σύμβουλου ή δεν ξέρω εγώ τι... Οπότε, είναι πολύ πιθανόν η παραμονή του coach Rick στα μέρη μας να είναι σύντομη. Οπότε ας την εκτιμήσουμε όσο διαρκεί...   

Υ.Γ.2:

Τις προάλλες ο coach Κώστας Καλογερόπουλος είχε παρουσιάσει αναλυτικά την προπονητική φιλοσοφία του Pitino με μια ακόμη αναλυτική ανάρτηση του στο badbasket.gr... Αν δεν την έχεις δει, κάνε κλικ εδώ.