Αρειανή εσωστρέφεια στο ντεμπούτο Καστρίτη

Τι είδαμε στο πρώτο παιχνίδι του Καστρίτη στον πάγκο του Άρη.

Το ξεκίνημα του Γιάννη Καστρίτη στον πάγκο του Άρη δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να χαρακτηριστεί θετικό. Παρά την καλή αρχή των «κίτρινων» κόντρα στον Χολαργό, που έφτασε τη διαφορά ακόμη και στους 17 πόντους, o Άρης κατάφερε και πάλι να απογοητεύσει και να απογοητευτεί, χάνοντας μία επιτακτική νίκη μέσα από τα χέρια του. Ο Καστρίτης προσπάθησε από την πρώτη κιόλας εμφάνιση του στο Παλέ να δείξει μερικά από τα πράγματα που θέλει να δουλέψει και να αλλάξει στα πλαίσια της αγωνιστικής λειτουργίας της ομάδας, χωρίς όμως να μπορέσει να πάρει εν τέλει το ροζ φύλλο στην πρεμιέρα του με τα «κίτρινα».

Η έμφαση στην aggresive άμυνα
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς πως στην κατάσταση που βρίσκεται ο Άρης και με το υλικό που διαθέτει, οι νίκες μπορούν να έρθουν μόνο μέσα από την άμυνα. Όσο κλισέ και αν είναι αυτή η φράση, αυτό προσπάθησε να κάνει ο Καστρίτης στο ντεμπούτο του. Πήγε το ματς στις επαφές, στο αργό τέμπο, στο κοντρολαρισμένο παιχνίδι με λίγες κατοχές. Ξεκάθαρος του στόχος είναι να πάει το ματς στην θέληση και το πάθος ή με μια φράση, στο ποιος θέλει περισσότερο την νίκη. Σωστή τακτική αλλά εν μέρει. Όταν τελείωσε το πρώτο δεκάλεπτο, με τον Άρη να προηγείται με 12 πόντους και στην πρώτη επίθεση του στο δεύτερο να την εκτοξεύει στους 15, η τακτική αυτή έπρεπε να αλλάξει, να πάει στην ταχύτητα και το transition ώστε να εκμεταλλευτεί η ομάδα το momentum και την ώθηση του κόσμου του. Κάτι τέτοιο δεν έγινε, το second unit δεν δούλεψε, με αποτέλεσμα ο Χολαργός να μαζεύει σιγά σιγά την διαφορά μέχρι το ημίχρονο. Αυτό που εγώ δεν δικαιολογώ και φάνηκε πως προβληματίζει τον Καστρίτη στις δηλώσεις του είναι οι 58 πόντοι εντός έδρας. Βάλε 60 ρε Άρη και πάρτο...

Πλάγια picks και κίνηση στην επίθεση
Στο τεχνικό κομμάτι τώρα, το μενού του Άρη είχε πολλά πλάγια pick n rolls. Είδαμε picks ακόμη και μεταξύ άσσου και τριαριού (όταν βρισκόταν στο 3 ο Σλαφτσάκης), όμως δίχως αποτέλεσμα. Σε ένα ακόμη παιχνίδι δεν δούλεψε σωστά η συνεργασία ψηλού-κοντού για εύκολους πόντους από alley oops και αυτό έχει ξεκάθαρη εξήγηση. Παρατηρούμε πως ο συγχρονισμός μεταξύ των δύο παικτών ακόμη ψάχνεται. Αλλού η πάσα του Μποχωρίδη για παράδειγμα και αλλού το πήδημα του... Κάιζερ με αποτέλεσμα το μόνο που μένει να είναι τα λάθη. Είναι φανερό πως ο Καστρίτης θέλει να δουλέψει πάνω στην βασική επιθετική λειτουργία του pick, αλλά θα χρειαστεί χρόνος και κόπος για να γίνει σωστά η δουλειά.

Το θετικό που είδα εγώ επιθετικά είναι η διαρκής κίνηση του πρώτου δεκαλέπτου, με τον Άρη να βγάζει πολύ ενέργεια, να δημιουργεί χώρους και σουτ για τον Μπελ και να μπερδεύει τις αλλαγές του Χολαργού στα σκριν. Δημιουργήθηκαν αρκετά μις ματς τόσο μέσα στη ρακέτα (ΜακΓκι με κοντύτερους αντιπάλους), αλλά και έξω από αυτήν (Μποχωρίδης και Μπελ κυρίως) που ο Άρης μπόρεσε να εκμεταλλευτεί και να βρει 22 πόντους σε 10 λεπτά. Μέχρι εκεί, όμως. Από εκεί και πέρα, είδαμε τον γνωστό, κακό Άρη της επιθετικής στατικότητας και της αδυναμίας στην λήψη αποφάσεων, με αποτέλεσμα να σκοράρει 36 πόντους στα υπόλοιπα 30 αγωνιστικά λεπτά και να επιτρέψει στον Χολαργό να φύγει με το διπλό.

Το θέμα του Καστρίτη
Στα μάτια μου το ρόστερ του Άρη αρέσει στον Καστρίτη. Ο Πατρινός τεχνικός έχει στο δυναμικό του πολλούς τύπους παικτών που του αρέσουν (Μπελ, Σλαφτσάκης, ΜακΓκι μερικά παραδείγματα) και αυτό είναι σημαντικό για το ψυχολογικό κομμάτι κυρίως. Αυτό που του λείπει ξεκάθαρα και φάνηκε από το πρώτο παιχνίδι κιόλας. είναι ο παίκτης σκόρερ. Του λείπει ένας ΜακΦάντεν που θα ανοίγει χώρους, θα δημιουργεί αποστάσεις και μέσα από τα drive του θα μπορεί να βγάζει ελεύθερα σουτ για τους συμπαίκτες του. Ο νέος τεχνικός του Άρη δοκίμασε να το κάνει αυτό με τον Μποχωρίδη, ένα ψηλό γκαρντ που μπορεί να εισχωρεί στην αντίπαλη ρακέτα, όμως, το πρόβλημα του Λευτέρη στην τελική πάσα είναι ξεκάθαρο. Για αυτό και δεν του βγήκε, για αυτό δοκίμαζε συνεχώς μετά τα pick n' roll δίχως αποτέλεσμα, αφού ο Άρης δεν έχει μάθει να δουλεύει σωστά αυτήν την επίθεση. Εδώ που τα λέμε, καμία επίθεση δεν έχει μάθει να δουλεύει σωστά η ομάδα...

Η αλλαγή ψυχολογίας του ΜακΓκι
Τον ΜακΓκι ο Καστρίτης τον ξέρει πολύ καλά, όπως και τον Κάιζερ, από την περσινή τους συνεργασία στην Κύμη. Φαίνεται πως οι δυο τους έχουν πολύ καλή σχέση, που στηρίζεται στον αλληλοσεβασμό και αυτό είναι ικανό να αλλάξει κατά πολύ την απογοητευτική εικόνα του ΜακΓκι μέχρι τώρα. Τρανή απόδειξη αλλαγής ψυχολογίας, οι 4 εύστοχες βολές από τις 5 που εκτέλεσε ο Αμερικάνος, που σε αυτόν τον τομέα αδικεί τον εαυτό του. Ο Καστρίτης του έδωσε πολλές μπάλες στο low post, έχτισε επιθέσεις πάνω του, όμως με την αρχή του δεύτερου ημιχρόνου ανέβηκε ο Αγκμπελέζε από πλευράς Χολαργού και έκλεισε την είσοδο στην ρακέτα. Παρόλα αυτά, ο ΜακΓκι πραγματοποίησε καλή εμφάνιση μετά από αρκετό καιρό, και με δεδομένο το ότι ο Άρης δεν έχει την δυνατότητα να πάρει άλλον βασικό ψηλό, αυτό αποτελεί σημαντική βοήθεια για τον coach Καστρίτη.

Η αναβάθμιση Σλαφτσάκη-Βεργίνη
Τόσο ο Σλαφτσάκης όσο και ο Βεργίνης με τον Αγγέλου στον πάγκο ήταν περισσότερο παίκτες ειδικών συνθηκών και αναγκών παρά σημαντικά μέλη του rotation του Άρη. Από την άλλη, ο Καστρίτης φαίνεται πως πιστεύει και στους δύο και τους χρησιμοποίησε αρκετά στο ματς με τον Χολαργό. Οι δύο Έλληνες χρησιμοποιήθηκαν από τον Πατρινό τεχνικό για 19'.33'' και 17'.20'' αντίστοιχα, δίνοντας 16 πόντους συνολικά στην ομάδα τους. Ειδικά ο Διαμαντής Σλαφτσάκης είναι πολύ θετικός μέχρι στιγμής σε όσα παιχνίδια έχει αγωνιστεί. Μάχεται στην άμυνα, πιέζει και βοηθά όπως μπορεί επιθετικά, έχοντας στοιχεία που ο Άρης δεν μπορεί να βρει από άλλον παίκτη στη θέση του. Είναι, λοιπόν, φανερό πως ο Καστρίτης θέλει να τους δώσει χρόνο και ευκαιρίες που ίσως αφαιρεθούν από άλλους περισσότερο χρησιμοποιημένους παίκτες στην εποχή του Αγγέλου.

Ο περιορισμός του Νταλό
Ένας τέτοιος παίκτης είναι ο Γάλλος combo guard που στο παιχνίδι με τον Χολαργό χρησιμοποιήθηκε μόλις 9'30''. Δηλαδή κάτι παραπάνω από δέκα αγωνιστικά λεπτά λιγότερα από τον μέσο όρο του στα πρώτα εννέα παιχνίδια του Άρη στην BasketLeague (είχε μ.ο 20'.9''). Μάλιστα και στην παρουσία του στο παρκέ δεν είχε πρωταγωνιστικό ρόλο, με την μπάλα να μην περνά από τα χέρια του όσο στα προηγούμενα παιχνίδια. Σκόραρε μόλις δύο πόντους και δεν μπόρεσε να κάνει την διαφορά σε κανένα σημείο του παιχνιδιού.

Δεν είναι ώρα για πείσματα Λάκι Τζόουνς
Ήταν εκνευριστική η στάση του Λάκι Τζόουνς στο ματς με τον Χολαργό. Ύφος μπλαζέ, χαλαρότητα στις μονομαχίες και σε καμία περίπτωση δεν ήταν ο παίκτης που βλέπαμε στα προηγούμενα παιχνίδια ΄ταν αποτελούσε το επιθετικό οξυγόνο του Άρη. Η σχέση του με τον Αγγέλου είναι γνωστό πως ήταν εξαιρετική, αφού ο coach ήταν αυτός που τον έπεισε να πάει από τον ΠΑΟΚ στον Άρη και του έδωσε τον ρόλο του ηγέτη, αλλά αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία για την εικόνα του Αμερικάνου κόντρα στον Χολαργό. Στα 31 λεπτά που πάτησε παρκέ δεν βοήθησε καθόλου τον Άρη και δεδομένου το ότι αποτελεί τον πιο ποιοτικό επιθετικά παίκτη του, θα πρέπει να καταλάβει πως η ομάδα προχωρά, ο Αγγέλου έφυγε και να ξεπεράσει τα πείσματα για να ανεβάσει και αυτός όσο μπορεί τον Άρη.

Το Παλέ έπεσε 
Από την δική μου οπτική, το πιο άσχημο στην φετινή πορεία των «κίτρινων» είναι το αίσθημα ήττας που πλανάται πάνω από το κλειστό του Παλέ. Βλέπεις στο πρόσωπο του κόσμου αυτή την αβεβαιότητα, αυτό το αίσθημα ότι «κάτι θα γίνει σήμερα και θα χάσουμε πάλι» και τελικά γίνεται. Ο κόσμος γέμισε το γήπεδο, στήριξε το νέο εγχείρημα και φτιάχτηκε με το +17 που έβλεπε, αλλά έφυγε από εκεί με νεύρα και αγανάκτηση. Αυτό δεν είναι διασκέδαση, αυτό δεν είναι Άρης και όσο περνά ο καιρός και δεν έρχονται τα αποτελέσματα, το «Nick Galis Hall» θα αρχίσει να μένει άδειο. Άλλωστε, ο κόσμος που πήγε χθες στο γήπεδο, πήγε με την ελπίδα ότι κάτι άλλαξε ή τουλάχιστον θα αλλάξει σύντομα. Αν δεν ήταν νέος προπονητής στον πάγκο, δεν θα υπήρχε αυτή η προσέλευση σε καμία περίπτωση και αυτό είναι λογικό. Ο κόσμος του Άρη κουράστηκε και ξενερώνει κάθε Σαββατοκύριακο με αυτό που βλέπει.

Και τώρα Κύμη
Είχαμε γράψει εδώ στο Badbasket, ότι ο Άρης στα επόμενα πέντε παιχνίδια πρέπει να πάρει τουλάχιστον τα τέσσερα. Πως τα κατάφερε ο άτιμος και σπατάλησε την μία του ευκαιρία από το πρώτο κιόλας παιχνίδι... Κάνοντας την απλή αφαίρεση τώρα, ο Άρης θέλει το απόλυτο στα επόμενα τέσσερα παιχνίδια, αρχής γενομένης από το ματς στην Χαλκίδα. Σε μία αναμέτρηση ειδικών συνθηκών για τον Γιάννη Καστρίτη που θα επιστρέψει στην παλιά του ομάδα, ο Άρης θα πρέπει να μπει πιο ψυχωμένος από ποτέ και να φύγει με το διπλό. Φέτος η Κύμη έχει προβλήματα, δεν είναι η περσινή ομάδα που θαυμάσαμε, έχοντας μόλις μία νίκη σε δέκα αγωνιστικές. Ο Άρης έχει δύο... Σε περίπτωση που χάσει είναι σαν να αυτοκτονεί, σαν να καταστρέφεται μόνος του και δεν είμαι καθόλου υπερβολικός.

Στο επόμενο παιχνίδι, λοιπόν, η διάρκεια που ακόμη ψάχνεται πρέπει να βγει στο προσκήνιο. Ο Καστρίτης πρέπει να κάνει το τέλειο κοουτσάρισμα και οι παίκτες του να σκυλιάσουν για το (ίσως) πιο σημαντικό διπλό της χρονιάς. Πλέον η λέξη υποβιβασμός ακούγεται όλο και πιο δυνατά στο «κίτρινο» οικοδόμημα και αν δεν έρθει η νίκη στον τελικό με την Κύμη, τότε ο Άρης θα είναι ο ιδανικός αυτόχειρας της BasketLeague...

ΥΓ: Στις δηλώσεις του νεαρού τεχνικού στη συνέντευξη τύπου είδαμε πως πιστεύει στην ομάδα και τους παίκτες του. Όπως είπε, βλέπει την προσπάθεια τους, αλλά ερμήνευσε την πίεση ως βασικό παράγοντα για τις συνεχόμενες ήττες. Τουλάχιστον ξέρει σε ποια ομάδα βρίσκεται, παραδεχόμενος πως οι 5 εντός έδρας ήττες δεν αρμόζουν στην ιστορία του Άρη. Φαίνεται πως έχει μεγάλο κίνητρο, αλλά του λείπει η εμπειρία σε αυτό το μέγεθος συλλόγου. Τώρα το αν θα κυριαρχήσει η δίψα για διάκριση ή η απειρία θα φανεί στο τέλος...