Kenneth Faried: The Man They Call the Manimal

Τα 29 του χρόνια κλείνει ένας από τους καλύτερους αθλητές που πάτησαν το πόδι τους σε παρκέ.

Μερικές δεκαετίες πριν, και πιο συγκεκριμένα σε αυτή των '80s, στην Αμερική μεταδιδόταν μια τηλεοπτική σειρά με τίτλο «Manimal», στην οποία ο πρωταγωνιστής μεταμορφωνόταν από άνθρωπος σε ζώο, κάθε φορά που ήθελε να πατάξει το έγκλημα. Επανερχόμαστε στη δεκαετία που διανύουμε και το συγκεκριμένο προσωνύμιο ταυτίζεται με μία από τις πλέον αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της μοντέρνας αμερικάνικης καλαθοσφαίρισης, και πρέπει να παραδεχθούμε πως του ταιριάζει γάντι! Μιλάμε, φυσικά, για τον νυν forward των Brooklyn Nets, τον σύγχρονο manimal, ή αλλιώς κατά κόσμον Kenneth Bernard Faried Lewis.

Ακριβώς 29 χρόνια πριν, έρχεται στη ζωή ο Faried, στην πολυπληθέστερη πόλη του New Jersey, τη Newark. Οι γονείς του, Kenneth Lewis και Waudda Faried, τον σύστησαν από πολύ μικρή ηλικία στο μπάσκετ και είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για το σκληροτράχηλο στυλ παιχνιδιού του, μεγαλώνοντάς τον στα ανοιχτά του Νιου Τζέρσεϊ. Ο Faried θυμάται χαρακτηριστικά μία από τις πρώτες φορές που έπαιξε μπάσκετ, όταν ο πατέρας του δε δίστασε να καρφώσει πάνω του και του δίδαξε έτσι με τον καλύτερο τρόπο πως απαγορεύεται να αφήσεις κάποιον άλλον να καρφώσει «στη μούρη σου» . Η μητέρα του τόνιζε συνεχώς πως αν δεν προσπαθεί να παίρνει ριμπάουντ, δε θα πηγαίνει να παίζει μαζί με τους γονείς του. Και αυτό ήταν μόνο η αρχή.... η αρχή ενός από τους καλύτερους σύγχρονους ριμπάουντερς που έχουμε δει στις οθόνες μας.

Τα πρώτα βήματα στο μπάσκετ 

Αγωνιζόμενος σε λύκειο της πόλης του, το Technology High School, έλαβε προσφορές από κολέγια στη γειτονική Νέα Υόρκη, όπως το Iona ή το Marist. Τελικά, αποφάσισε να κατευθυνθεί νοτιοδυτικά, προς Kentucky μεριά, για να παίξει για λογαριασμό του Morehead State University. Εκεί αγωνίστηκε για τέσσερα χρόνια, όντας πρωταγωνιστής της ομάδας, με μέσο όρο νταμπλ-νταμπλ με πόντους και ριμπάουντ τις τελευταίες τρεις από τις τέσσερις χρονιές. Αποκορύφωμα της κολεγιακής του καριέρας η τελευταία του σεζόν, όταν κατέγραψε μ.ό. 17,3 πόντους, 14,5 ριμπάουντ με ποσοστό 62%, ενώ ήταν πανταχού παρών και στην άμυνα με 2,3 τάπες και 1,9 κλεψίματα ανά αγώνα.

Οι διακρίσεις δεν άργησαν να έρθουν για τον Faried, αφού η έφεσή του στο ριμπάουντ έκανε εντύπωση σε όλη τη μπασκετική κοινότητα του κολεγίου. Ειδικά η τελευταία του σεζόν ως μέλος των Eagles ανέβασε κατακόρυφα τις μετοχές του ενόψει του ντραφτ του 2011. Έσπασε το ρεκόρ που μέχρι τότε κατείχε ο θρυλικός Tim Duncan (από το 1973 και μετά), έχοντας τη μεγαλύτερη συνολική συγκομιδή ριμπάουντ στην ιστορία (!) του NCAA με 1673 ριμπάουντ. Μάλιστα, η ομοσπονδία κολεγιακών προπονητών καλαθοσφαίρισης (NABC) τον ανακήρυξε την ίδια χρονιά κορυφαίο αμυντικό της χρονιάς. Στη θητεία του ως «αετός» ανέβασε την ομάδα του πολλά επίπεδα φτάνοντας το Morehead στην κορυφή σε τοπικό αλλά και διεθνές επίπεδο. 

Στις 23 Ιουνίου του 2011, επιλέχθηκε από τους Denver Nuggets στο νούμερο 22 του πρώτου γύρου του ντραφτ. Έγινε, έτσι, ο πρώτος απόφοιτος του πανεπιστημίου του που επιλέγεται σε ντραφτ από το 2004 και γενικά ο πρώτος απόφοιτος του Morehead που επιλέγεται στο πρώτο γύρο. 

Η καθιέρωση 

Ορεξάτος μπήκε στο μαγικό κόσμο του NBA ο Faried, χωρίς όμως να έχει από την αρχή το χρόνο συμμετοχής που επιθυμούσε. Στην ίδια ομάδα βασικός ήταν ο Nene Hilario, ο οποίος ήταν σαφώς πιο έμπειρος και προερχόταν από μια αξιοπρεπή σεζόν με σχεδόν 14 πόντους και 8 ριμπάουντ. Στη μέση της χρονιάς, όμως, οι Nuggets τον αντάλλαξαν στους Washington Wizards, για να πάρουν ως αντάλλαγμα τους McGee και Turiaf, και έτσι αφέθηκε περισσότερος ελεύθερος χώρος στον «Manimal» για να ξεδιπλώσει το ταλέντο του. Ολοκλήρωσε την πρώτη του σεζόν με 10,2 πόντους και 7,7 ριμπάουντ μ.ό. ανά παιχνίδι, με την καλύτερη του στιγμή να είναι το ματς εναντίον των Warriors, όπου είχε το εξωφρενικό 27/17. Έγινε, κατά αυτόν τον τρόπο, ο πρώτος παίχτης στην εποχή του χρονομέτρου των 24 δευτερολέπτων, από τη σεζόν 1954-1955 δηλαδή, που καταγράφει 27 πόντους, 17 ριμπάουντ αγωνιζόμενος λιγότερο από εικοσιπέντε λεπτά. Μπήκε εύκολα στην καλύτερη πεντάδα πρωτοετών της χρονιάς, τερματίζοντας τρίτος στην αντίστοιχη κούρσα για το βραβείο του καλύτερου ρούκι. Τα πράγματα είχαν πάρει ήδη το δρόμο τους. Πως να μην τον έχουν πάρει ήδη άλλωστε, με τον Faried να κάνει επίδειξη της αθλητικότητάς του με το καλημέρα; Το πρώτο του καλάθι στο NBA τα λέει όλα: 

Οι επόμενες χρονιές ήταν «στον αυτόματο», αφού ήταν ευρέως γνωστό πως οι Nuggets είχαν στη διάθεσή τους μια μηχανή νταμπλ-νταμπλ. Στην sophomore σεζόν του αναδείχθηκε MVP στο Rising Stars Challenge και κλήθηκε στο διαγωνισμό καρφωμάτων του All-Star του 2013, στο Χιούστον. Τα career-highs ανανεωνόντουσαν το ένα μετά το άλλο, αφού ο Faried συνεχώς βελτιωνόταν, με τις τελικές κορυφαίες επιδόσεις να είναι 34 πόντοι, 25 ριμπάουντ, 12 επιθετικά ριμπάουντ και 5 τάπες, αποδεικνύοντας ότι αποτελεί μια από τις πιο αξιόπιστες λύσεις στη ρακέτα παγκοσμίως. Ήταν στην τρίτη του σεζόν όταν έγινε ο πρώτος παίχτης που κατέγραψε 34 πόντους με 13 ριμπάουντ σε 27 λεπτά ή λιγότερα. Παρέα με τους Lawson, Chandler και Gallinari οδήγησε τους «σβόλους» στα playoffs δύο συνεχόμενες χρονιές, τις δύο πρώτες του, με την ομάδα του να αποκλείεται και τις δύο φορές στο πρώτο γύρο. Θετικές εντυπώσεις άφησε σαν rookie στην πρώτη του χρονιά στα playoffs ενάντια στους Lakers, όταν κατέγραψε μ.ό. double-double με περίπου 10/10. 

Η κλήση στην εθνική 

Μετά από συνεχόμενες καλές χρονιές με τη φανέλα του Ντένβερ, ήρθε και η αναγνώριση σε παγκόσμιο επίπεδο αυτή τη φορά. Το καλοκαίρι του 2014, διετέλεσε μέλος της εθνικής ομάδας των Η.Π.Α., κερδίζοντας το χρυσό μετάλλιο το ίδιο καλοκαίρι στο παγκόσμιο κύπελλο, στην Ισπανία, παρέα με παίχτες όπως ο Harden, ο Curry και ο Davis. Η φήμη του συνέχισε να εξαπλώνεται, αφού εντυπωσίασε με τις εμφανίσεις του, βοηθώντας σε μεγάλο βαθμό τη χώρα του να κατακτήσει το τρόπαιο και εν τέλει, τον επέλεξαν στην καλύτερη πεντάδα του μουντομπάσκετ. 

Οι καλές του εμφανίσεις του εξασφάλισαν και ένα πολύ καλό συμβόλαιο από την ομάδα του. Οι Nuggets συμφώνησαν με τον Kenneth σε επέκταση του συμβολαίου, το οποίο έγινε μαξ, με αποδοχές περίπου 50 εκατομμύρια για συνολικά πέντε χρόνια και λήγει φέτος. Για τα επόμενα δύο χρόνια συνέχισε τις καλές εμφανίσεις και το φλερτάρισμα με το νταμπλ-νταμπλ για μέσο όρο. 

Μετά από δύο χρόνια, ο Faried ξανακλήθηκε στην προετοιμασία της εθνική ομάδας, αυτή τη φορά εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων στο Ρίο. Παρόλα αυτά, δεν κατάφερε να ξεχωρίσει ανάμεσα στους τριάντα συνολικά υποψηφίους και έμεινε εκτός αποστολής.

Το διαφορετικό... background 

Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο πλέον ιστορίες επαγγελματιών παιχτών στο NBA, οι οποίοι έχουν περάσει πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια. Και ο Faried δεν είναι σε καμία περίπτωση η εξαίρεση. Η μητέρα του αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα υγείας από τότε που ο Kenneth βρισκόταν σε μικρή ηλικία. Η κυρία Faried υποφέρει εδώ και χρόνια όχι μόνο από διαβήτη και αλλά και από συστηματικό ερυθηματώδη Λύκο, κοινώς lupus, μια ασθένεια δηλαδή που προκαλεί σοβαρή βλάβη στους ιστούς.

Μερικά χρόνια αργότερα, η μητέρα του αποκάλυψε στο γιο της πως είναι ομοφυλόφιλη, ενώ έπειτα του δήλωσε πως διατηρεί δεσμό με μια άλλη κυρία. Ο μικρός τότε Kenneth ρωτήθηκε αν έχει κάποιο θέμα να συζήσει με αυτή τη γυναίκα και το γιο της, συνεπώς να αποκτήσει ακόμα μια μητέρα και έναν ετεροθαλή αδερφό. Ο ίδιος φυσικά υποδέχθηκε τα νέα μέλη της οικογένειας του με θέρμη. Παρόλα αυτά, τα επόμενα χρόνια ήταν τα πιο δύσκολα για τον Faried, αφού γινόταν συχνά θύμα σχολικού εκφοβισμού λόγω της ασυνήθιστης οικογένειάς του, με τους συμμαθητές του να τον στιγματίζουν και να τον θεωρούν και αυτόν ομοφυλόφιλο. Έτσι, πολλοί στο σχολικό του περιβάλλον προσπαθούσαν να τον βλάψουν σωματικά, για αυτό το λόγο και έμπλεκε συχνά σε καυγάδες.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, κατά τη θητεία του στο Morehead, παρουσιάστηκε ακόμα ένα θέμα με την υγεία της μητέρας του. Η Waudda είχε σοβαρό πρόβλημα με το νεφρό και οι γιατροί της έδιναν έξι μήνες ζωής, εκτός και αν κατάφερνε να κάνει μεταμόσχευση. Μετά από πολύ καιρό, βρέθηκε συμβατός δότης και έτσι η αποθεραπεία της μητέρας του ύστερα από την επέμβαση του έδωσε δύναμη για να συνεχίσει ακόμα πιο δυνατά στην κολεγιακή του καριέρα.

Ο «Manimal» δεν είχε ποτέ θέμα με την οικογένειά του και το πόσο διαφορετική ήταν και είναι από το τυπικό μοντέλο οικογένειας. Ο ίδιος δηλώνει δημόσια με περηφάνια πως μεγάλωσε με δύο μητέρες. Όταν στις 6 Μαΐου του 2013, ο Jason Collins έγινε ο πρώτος ενεργός ομοφυλόφιλος αθλητής που αγωνίζεται σε ομάδα της Big 4, ο Faried ήταν ο πρώτος, ο οποίος τον στήριξε δημόσια. Έγινε ο πρώτος παίχτης που αγωνίζεται στο NBA και είναι μέλος της Athlete Alley, μια Μ.Κ.Ο. που υπερασπίζεται τα δικαιώματα των επαγγελματιών αθλητών, που ανήκουν στην LGBTQ κοινότητα.

Με τον πατέρα του να είναι Χριστιανός και τη μητέρα του Μουσουλμάνα, σύμφωνα με τον ίδιο, ήταν μονόδρομος να επιλέξει τη διδασκαλία του Ισλάμ, από τη μικρή κιόλας ηλικία των οχτώ. Μπορεί να μεγάλωσε και με τις δύο θρησκείες, θεωρεί όμως πως το Κοράνι δίδασκε έναν πολύ πιο σωστό και υγιή τρόπο ζωής. Συνεχίζοντας να τραβάει τα βλέμματα όλων ο Faried φωτογραφήθηκε γυμνός για την ειδική έκδοση του περιοδικού του ESPN, το «Body Issue» το 2013, παρέα με τον νυν αρχηγό των Washington Wizards, John Wall.

Η αρχή της κατρακύλας

«Ενός κακού μύρια έπονται», όπως και λέει και το γνωστό ρητό. Η ωρίμανση των Βαλκάνιων Jokic, Nurkic είχε ως άμεση συνέπεια την καθιέρωσή τους στο ρόστερ των «σβόλων», με τον Faried να βλέπει τα λεπτά συμμετοχής του να μειώνονται ραγδαία, όπως και τα στατιστικά του. Κάποιες καλές εμφανίσεις, που θύμιζαν τον παλιό καλό «Manimal», δεν ήταν αρκετές για να καλύψουν την τραγική σεζόν, την οποία διένυε. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν μερικοί πόνοι στη μέση, στο μεγαλύτερο διάστημα της χρονιάς και κυρίως από το Φλεβάρη μέχρι τον Απρίλη, όταν έχασε παραπάνω από είκοσι παιχνίδια. Την ίδια χρονιά, οι Nuggets αντάλλαξαν τον Nurkic στους Trail Blazers, όμως η κατακόρυφη άνοδος του Jokic συνοδεύτηκε από την υπογραφή του Millsap το καλοκαίρι του '17, ο οποίος, όπως ήταν λογικό, θα είχε ρόλο βασικού, όντας ο μόνος ενεργός all-star στην ομάδα. Ο Faried δήλωσε δημόσια πως δεν ανήκει στον πάγκο και αξίζει να είναι βασικός για την ομάδα του Κολοράντο. Στην αντίπερα όχθη, ο προπονητής του δήλωσε πως δε βρίσκει λόγο να αντικαταστήσει κάποιον εκ των Jokic, Lyles και ο Faried δε χωράει στο rotation. Αν και ο τραυματισμός του Millsap έφερε μερικό καλό χρόνο συμμετοχής, το γυαλί είχε ήδη ραγίσει. Οι 5,9 πόντοι και τα 4,8 ριμπάουντ ήταν τα στατιστικά του την προηγούμενη σεζόν και δε θύμιζαν πλέον σε καμία περίπτωση τον παλιό καλό Faried.

Προφανώς, στο σύγχρονο μπάσκετ δε δείχνει να «κολλάει» καθόλου σαν παίχτης, αφού ως undersized ψηλός έχει αδυναμία στο σουτ, δεν είναι μακρύς και δεν μπορεί να μαρκάρει βαρύτερα κορμιά. Με τον Jokic να υπογράφει μαξ συμβόλαιο τον Ιούλιο που μας πέρασε και το Millsap να είναι εντελώς υγιής, δεν υπήρχε καθόλου χώρος για τον Faried. και έτσι λίγες μέρες μετά την υπογραφή του Jokic, οι Nuggets τον αντάλλαξαν μαζί με τον Darrell Arthur στους Nets. Στο Brooklyn, όπως όλα έδειχναν, θα έπαιρνε τον απαραίτητο χρόνο συμμετοχής και θα επανερχόταν στο παιχνίδι του, αφού το ταλέντο των ψηλών της ομάδας ήταν ελάχιστο και άγουρο. Δήλωνε αισιόδοξος ότι θα καταφέρει να μεταδώσει ενέργεια στο παιχνίδι της ομάδας του και στους νέους του συμπαίκτες και ότι ο παλιός του καλός εαυτός θα επανέρθει. Ήταν έτοιμος να μεταδώσει τις γνώσεις του στους πιτσιρικάδες των Nets και να αποτελέσει παράδειγμα για αυτούς. Δεν πέρασαν ούτε δύο μήνες, όμως, μετά την ανταλλαγή, όταν συνελήφθη από την τοπική αστυνομία της Νέας Υόρκης στις 21 Αυγούστου για κατοχή ινδικής κάνναβης. 

Η σεζόν που διανύουμε είναι ακόμα πιο τραγική για τον Kenneth και σίγουρα όχι αντιπροσωπευτική για τον βετεράνο πλέον forward, αφού έχει career-low σχεδόν σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες. Εμείς πάλι, για τα γενέθλιά του, του ευχόμαστε να είναι πολύχρονος, υγιής και να μπορέσει να επιστρέψει πιο δυνατός από ποτέ, να μπορέσει να διοχετεύσει εκ νέου την εμπειρία που έχει αποκτήσει στο παιχνίδι του. Θέλουμε διακαώς τον παλιό καλό «Manimal» πίσω! 

Πηγή: Ε:60 Kenneth Faried: