Συναισθηματικός Ορθολογισμός

Ο Ολυμπιακός ηττήθηκε στο πρώτο ντέρμπι της χρονιάς από τον Παναθηναϊκό με 93-80 στο κλειστό του ΟΑΚΑ.

Το πρώτο ντέρμπι αιωνίων στη φετινή σεζόν βάφτηκε με πράσινο χρώμα. Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός μοιράστηκαν από ένα καλό ημίχρονο, με τους γηπεδούχους τελικά να επικρατούν. Στον απόηχο μίας ακόμη «αιώνιας» μάχης μέχρι την επόμενη (δεν αργεί άλλωστε, το επόμενο Σαββατοκύριακο εδώ θα τα λέμε πάλι), ερχόμαστε να αναλύσουμε τις πρώτες εικόνες του «νεόχτιστου» Ολυμπιακού στην «μητέρα των μαχών».

Οι ερυθρόλευκοι την Παρασκευή ζούσαν κάτι από βραδιές πρεμιέρας. Πρώτη εμφάνιση του Ντέιβιντ Μπλατ με κόκκινη γραβάτα σε ένα γήπεδο, το οποίο έχει επισκεφθεί πολλάκις στο παρελθόν. Πρώτη εμφάνιση στο «κολλαστήριο» του ΟΑΚΑ για όλους τους rookies της ομάδας (Γκος, LeDay, Τουπάν, Τίμα). Βάζοντας, μάλιστα, μέσα και τον Βεζένκοφ (άλλο ΠΑΟ-Άρης και άλλο ΠΑΟ-ΟΣΦΠ) μιλάμε σίγουρα για πολύ ...φρέσκο πράμα. Ταυτόχρονα βέβαια, είχαμε να κάνουμε με μια ομάδα συνεπέστατη μέχρι στιγμής στις εκτός έδρας εμφανίσεις της (νίκες σε Μπασκόνια και Χίμκι και οριακή ήττα από την Τσσκα). Έτσι διαχεόταν η εύλογη απορία: θα βλέπαμε την blockbuster version του πρώτου ημιχρόνου της Μόσχας ή την παταγώδη αποτυχία της τρίτης περιόδου; Τελικά, η ομάδα του Πειραιά φρόντισε να μας παρουσιάσει και τα δύο της πρόσωπα.

Ο Ολυμπιακός ηττήθηκε κατά κράτος στο δεύτερο ημίχρονο από τους πράσινους και αυτός ήταν και ο λόγος που έχασε το παιχνίδι. Το γεγονός δηλαδή, ότι δεν κατάφερε να εκμεταλλευτεί στον ίδιο βαθμό το δικό του καλό διάστημα.Άλλωστε, το λέει η στατιστική: +7 το πρώτο ημίχρονο για τους φιλοξενούμενους, +20 η επιμέρους διαφορά στο β' για τους γηπεδούχους. Πάμε, λοιπόν, να δούμε μερικά κομβικά σημεία.

«Κόκκινη» Κυριαρχία

Το παιχνίδι ξεκίνησε με τους δύο προπονητές να δίνουν συνεχόμενες μπάλες στο post. Πρίντεζης από την μία και Παπαπέτρου και Λοτζέσκι από την άλλη προσπαθούσαν να φθείρουν την αντίπαλη άμυνα, με τον forward του Ολυμπιακού να κερδίζει κατά κράτος τη μάχη στο ζωγραφιστό. Ο Μπλατ μπορεί να μην εφάρμοσε την «κυνική» αντιμετώπιση του Καλάθη στο τρίποντο σε τόσο ακραίο βαθμό, όσο πχ ο Σάρας πριν δυο βδομάδες, αλλά παρόλα αυτά, του έδινε το ένα βήμα ελεύθερο για σουτ. Ο PG των πρασίνων ευστόχησε στο πρώτο, αστόχησε στο δεύτερο και στη συνέχεια το ...έκοψε, ενδεχομένως φοβούμενος και την τροπή που μπορούσε να πάρει το ματς.

Τα βασικά προβλήματα που είχαν να αντιμετωπίσουν οι ερυθρόλευκοι στο α' ημίχρονο, ήταν τα χαμένα αμυντικά ριμπάουντ και η πίεση που δέχονταν στο κατέβασμα της μπάλας και στην πρώτη γραμμή πάσας. Δεν είναι κρυφό μυστικό ότι ο Παναθηναϊκός διαθέτει αθλητικότητα, την οποία οι ερυθρόλευκοι δεν μπορούν να αντισταθμίσουν σε κάποιες θέσεις (πχ στα guard). Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η ομάδα του Πειραιά να στηριχθεί αρκετά στα forwards, ενώ οι πράσινοι να προσπαθούν να τρέξουν στο transition. Το transition όμως σπάνια αρκεί για να κερδίσει μια ομάδα, εκτός αν ο αντίπαλος κάνει τα πάντα λάθος (θα επανέλθουμε σε αυτό). Και αυτό το αναφέρουμε, διότι οι ερυθρόλευκοι παρουσιάστηκαν στο πρώτο μισό εκπληκτικά αποτελεσματικοί σε καταστάσεις μισού γηπέδου. Είχαν σωστές αποστάσεις, τα screen δούλευαν καλά και έτσι οι «κόκκινοι» κατάφεραν να βγάλουν συνεχόμενα ελεύθερα σουτ, αλλά και ωραίες συνεργασίες από pick n' roll.

Ο Πασκουάλ, αδυνατώντας να αντιμετωπίσει τον Πρίντεζη σε 1 vs 1, έστελνε σε κάθε φάση βοήθεια. Για καλή τύχη του Ολυμπιακού, εκείνος εκμεταλλεύτηκε άψογα τους χώρους πασάροντας σωστά και εκεί που έπρεπε κάθε φορά. Τίμα σε πρώτο λόγο και Τουπάν σε δεύτερο ευστόχησαν σε όσες ευκαιρίες τους δόθηκαν και έτσι η ομάδα τους βρέθηκε στο μεγαλύτερο διάστημα του πρώτου 20λέπτου σε θέση οδηγού. Συνολικά βέβαια, οι ερυθρόλευκοι ήταν εξαιρετικοί στην δημιουργία, έχοντας 13 ασίστ, έναντι μόλις 2(!) των πρασίνων, κάτι που φαίνεται παραστατικά και στο παρακάτω chart, που έχει επιμεληθεί ο Panagiotis S. (lost gps στο twitter) για λογαριασμό του «basketball guru»:

Στον αντίποδα, η επιθετική λειτουργία των πρασίνων ήταν κακή. Στατικότητα, καμία φαντασία και κυρίως iso επιλογές, με Λάνγκφορντ από την περιφέρεια και ...πολλούς άλλους στο post (Τόμας, Μήτογλου κλπ) συνέθεταν ένα παζλ που ελάχιστα ευχαριστούσε το μάτι. Χαρακτηριστικό είναι ότι το πρώτο ορθολογικό «ακούμπισμα» στο «low-post» έγινε γύρω στο 19' με τον Λάσμε. Για τον λόγο αυτό ο Πασκουάλ επέλεξε από νωρίς να χτυπήσει στην δυναμική άμυνα και στην σκληράδα. Αυτό έφερε πόντους στο transition, αλλά και πολλά αμυντικά φάουλ, τα οποία έστελναν συχνά τους ερυθρόλευκους στην γραμμή της φιλανθρωπίας. Το 4ο φάουλ του Λάνγκφορντ τον έστειλε νωρίς στον πάγκο. Και αν σε πρώτη ανάγνωση αυτό φάνηκε ως απώλεια, στην πραγματικότητα έλυσε τα χέρια του Πασκουάλ από άποψη rotation, όπως θα δούμε και στην συνέχεια. Και αυτό, γιατί κάπως έτσι πήρε χρόνο ο Λεκαβίτσιους. Όσον αφορά την αντιμετώπιση του Λιθουανού οι Πειραιώτες έκαναν ένα από τα μεγαλύτερα λάθη τους μέσα στη βραδιά. Αφήνοντας ελεύθερο τον αριστερό διάδρομο (όπου είναι και το καλό του χέρι), ώθησαν τον PG των πρασίνων να μετατραπεί σε ρυθμιστή του ματς, είτε με τα εύστοχα σουτ του από την περίμετρο, είτε με την πάσα. Διότι μέσα σε όλα, η «follow and recover» άμυνα του Μπλατ (τα πίσω βήματα των σέντερ δηλαδή) στην αντιμετώπιση των pick n' roll δεν δούλευε και απόψε (πολλά εύκολα καλάθια από Λεκαβίτσιους και Καλάθη κοντά στο ζωγραφιστό).

Κάπως έτσι ο Ολυμπιακός πήγε στα αποδυτήρια στο +7, σε ένα ημίχρονο που βάσει εικόνας και αν εμφάνιζε μεγαλύτερα επίπεδα συγκέντρωσης σε πολλές φάσεις, θα μπορούσε να έχει ξεφύγει και με διψήφιο. 

«Κόκκινο» Βατερλώ

Όποιος πίστευε στην ανάπαυλα ότι ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να φύγει από το ΟΑΚΑ νικητής με μόλις 20 λεπτά ποιοτικού μπάσκετ ήταν βαθιά νυχτωμένος. Ο Παναθηναϊκός ήταν βέβαιο ότι θα βγάλει αντίδραση και σε αυτό το πλαίσιο οι νεοφερμένοι των Πειραιωτών θα έδιναν το πρώτο τους «crash-test». Και αν στο πρώτο τρίλεπτο οι ερυθρόλευκοι έδειχναν να ελέγχουν ακόμη τον ρυθμό (μέχρι το 43-51 με το 5ο τρίποντο του Τίμα), η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη.

Ο Πασκουάλ έβαλε τον Αντετοκούνμπο πάνω στον Σπανούλη, ώστε να χαλάσει το μυαλό και την δημιουργία του αρχηγού του Ολυμπιακού και το πέτυχε. Ο Έλληνας forward έβγαλε τον agressive χαρακτήρα και το πάθος του στις δύο πλευρές του παρκέ, άσκησε αβυσσαλέα πίεση στην μπάλα, έτρεχε συνεχώς στο transition και κάπως έτσι οι πράσινοι είχαν αποκτήσει έναν ακόμη παράγοντα στο ματς. Πέρα από τον Αντετοκούνμπο, βέβαια οι γηπεδούχοι ανέβασαν πολύ την ένταση στην άμυνα, με αποτέλεσμα να κερδίσουν πολλές μπάλες στον αιφνιδιασμό. Στο πλαίσιο αυτό η ομάδα του Μπλατ ήρθε αντιμέτωπη με δύο μεγάλα προβλήματα: την κορύφωση της ψυχολογίας των πρασίνων σε παρκέ και κερκίδα, αλλά και την ταυτόχρονη κατάρρευση του δικού της αγωνιστικού πλάνου κάτω από συνθήκες πίεσης (έχει ήδη εντοπιστεί σε πολλά παιχνίδια, όπως με Αρμάνι ή Τσσκα). 

Σοβαρό, επίσης, πρόβλημα το ότι οι «κόκκινοι» αδυνατούσαν να βρουν έξτρα πόλο στην επίθεση. O Πρίντεζης έπαιζε ουσιαστικά μόνος του στο β' ημίχρονο, την ώρα που τα δύο βασικά guards της ομάδας (Σπανούλης και Γκος) ήταν επιθετικά απενεργοποιημένα. Χαρακτηριστικό είναι ότι στο α' ημίχρονο οι δύο προαναφερθέντες μετρούσαν μαζί 7 ασίστ, ενώ στο β' μόνο δύο. Επίσης στο δεύτερο 20λεπτο δεν έδωσαν ούτε έναν (!) πόντο στην ομάδα τους. Κάπου εδώ φαίνεται και η απουσία του Στρέλνιεκς... Μάλιστα, ειδικά ο Αμερικανός guard έγινε και στόχος των πρασίνων στο post οπότε καταλαβαίνουμε ότι η συνολική παρουσία του στο ΟΑΚΑ συγκεντρώνει αρνητικό πρόσημο. 

Με την κακή του εικόνα στο 3ο δεκάλεπτο (26-14 το επιμέρους σκορ) η αντίδραση των ερυθρολεύκων αναμενόταν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Όντως οι φιλοξενούμενοι κατάφεραν να βγάλουν σε πρώτη φάση «σφυγμό» και να πλησιάσουν στο -3 τον αντίπαλό τους, με ένα επιμέρους 7-0 σερί. Ο Πασκουάλ έριξε στο παιχνίδι το δίδυμο Λεκαβίτσιους-Καλάθη και τότε οι «κόκκινοι» τα ξαναβρήκαν «μπαστούνια». Ο Λιθουανός συνέχιζε να έχει την ...ελευθέρα στο αριστερό διάδρομο, ενώ ταυτόχρονα ο Νικ με τον υψηλό μπασκετικό perception που διαθέτει κατάλαβε ότι το τελειωτικό χτύπημα της ευάλωτης ερυθρόλευκης άμυνας θα ερχόταν από την δημιουργία. Κάπως έτσι, άρχισαν τα alley-oop με τον Γκιστ, ενώ στην εξίσωση μπήκε και ο Παπαπέτρου (δύο καθοριστικά τρίποντα) και η «σεμνή τελετή» έλαβε τέλος. Σε μια πρόχειρη ανάγνωση της τελευταίας περιόδου, θα λέγαμε πως αν ο Ολυμπιακός είχε καταφέρει να βγάλει μερικές άμυνες παραπάνω (ειδικά μέχρι το σημείο που ήταν αποδοτικός και στην επίθεση), αλλά και με μεγαλύτερη ευστοχία στις βολές, ίσως να μπορούσε να μείνει μέχρι τέλους στην διεκδίκηση του ματς. Αλλά με το αν στον μπάσκετ δεν πάμε πουθενά, μιας και κάθε αγώνας κρίνεται στην λεπτομέρεια (κάτι που είναι και η άγρια ομορφιά του).

Σημειώσεις στο μπλοκάκι

Ας κρατήσουμε και κάποια σημεία από το παιχνίδι της Παρασκευής:

• Και οι δύο ομάδες είχαν περισσότερα επιθετικά ριμπάουντ από ότι αμυντικά (20-19 ο ΠΑΟ, 17-15 ο Ολυμπιακός). Σπάνιο στατιστικό. Πάντως ο έλεγχος των ριμπάουντ (απαράδεκτο τα 20 χαμένα αμυντικά) θα είναι κομβικός με ομάδες τέτοιου επιπέδου και αυτό θα φανεί και απέναντι στην Φενέρ.
• Ο Μπλατ, ενώ έβλεπε Γκος και Σπανούλη να ζορίζονται και με τον Στρέλνιεκς απόντα, δεν άνοιξε το rotation. Μάντζαρης (2:10 με κενή στατιστική) και Τολιόπουλος είδαν το ματς από τον πάγκο. Ειδικά ο Έλληνας διεθνής θα πρέπει να μπει στο rotation στο επερχόμενο ματς του πρωταθλήματος.
• Ο Βεζένκοφ ήταν «άφαντος» στο ΟΑΚΑ. Όχι μόνο δεν πήρε πολλές προσπάθειες, αλλά συνολικά δεν τον «ένιωθες» μέσα στο παρκέ, όπως σε άλλα ματς. Θα δούμε και την δική του αντίδραση στα επόμενα ντέρμπι.
• Η drop άμυνα στα pick n' roll δεν βλέπω να δουλεύει με αυτούς τους σέντερ. Αν έρθει ένας rim protector το συζητάμε.
• Ο Ολυμπιακός για ακόμη ένα ματς καταρρέει στην τρίτη περίοδο. Επαναλαμβανόμενη σύμπτωση παύει να είναι σύμπτωση...
• Με 93 πόντους «στο κεφάλι» μέσα στο ΟΑΚΑ δεν ...πέρασε κανείς.
• Ακόμη και στην κακή του ημέρα τακτικά, ο Μπλατ φαίνεται να επιδρά στην εξέλιξη του ματς. Αλλάζει σχήματα, δοκιμάζει. Προσωπικά αυτό με εκφράζει απόλυτα.
• Όσο ήταν ο Αντετοκούνμπο στο παρκέ ο Παναθηναϊκός σκόραρε 60 πόντους/100 κατοχές παραπάνω από τον Ολυμπιακό. Επίσης ο Καλάθης είχε assist/turnover ratio 7. Τρομερά στατιστικά, που δείχνουν την επιρροή τους στο ματς.
• Πόντοι από αιφνιδιασμό: 13-5 και πόντοι από λάθη αντιπάλου 17-10 υπέρ του ΠΑΟ. Είπαμε οι λεπτομέρειες κάνουν την διαφορά.
• Από την εικόνα του ματς βγαίνει το εξής πρώτο συμπέρασμα. Ο Ολυμπιακός προσπαθεί να χτίσει σε σιγουριά και ορθολογισμό καλύπτοντας το έλλειμμά του σε aggresive συναίσθημα και δυναμισμό, την ώρα που ο Παναθηναϊκός παλεύει για το αντίθετο. Χρησιμοποιεί δηλαδή τον aggresive χαρακτήρα και την αθλητικότητά του, ώστε να καλύψει τα ελλείμματά του σε χημεία και μπασκετικές αρχές στο παιχνίδι του.
• Όλη η εικόνα του παιχνιδιού ανάμεσα στα δύο ημίχρονα αναπαρίσταται στα παρακάτω charts (ξανά από lost gps και basketball guru). Βοήθημα στην ανάγνωση: όσο πιο μεγάλες είναι οι κυψέλες, τόσο πιο πολλά σουτ εκτελέστηκαν σε εκείνο το σημείο. Επίσης κόκκινο σημαίνει καλό ποσοστό, μπλε σημαίνει κακό.

Η ουσία είναι ότι ο Ολυμπιακός βρίσκεται στο 3-3 και ο αιώνιος αντίπαλός του στο 4-2, ενώ την ερχόμενη εβδομάδα υποδέχεται την Φενέρ του Ομπράντοβιτς στο ΣΕΦ. Με ενδεχόμενο θετικό αποτέλεσμα οι ερυθρόλευκοι θα έχουν κλείσει με θετικό ρεκόρ νικών ένα πολύ δύσκολο πρόγραμμα. Ακόμη, όμως και να έρθει η ήττα, θεωρώ πως οι Πειραιώτες δεν «χάνονται», όπως δεν χάθηκαν και στο ματς του ΟΑΚΑ. Όπως λέμε κάθε εβδομάδα, ζητούμενο είναι το έξτρα βηματάκι μπροστά, με το σακούλι να γεμίζει παράλληλα με θετικά αποτελέσματα. Να τονίσουμε και κάτι στο κλείσιμο για να αποφευχθούν τυχόν παρεξηγήσεις. Το γεγονός ότι ο coach Μπλατ έχει φέρει νέο αέρα στον Πειραιά είναι δεδομένο. Όπως δεδομένος είναι και ο σεβασμός προς την αξία του. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο Αμερικανοϊσραηλινός coach είναι άμοιρος ευθυνών. Η καλοπροαίρετη πάντα κριτική στις ομάδες πρέπει να γίνεται, ώστε να υπάρξει η επιθυμητή βελτίωση. Αρκεί να γίνεται σε λογικά πλαίσιο, χωρίς μηδενισμούς. Ο Ολυμπιακός χρειάζεται πίστωση χρόνου για να «τσουλίσει». Και, προσωπική μου άποψη, αν καταφέρει να βρει σταθερότητα, ίσως χαζέψουμε ωραίο μπασκετάκι στο μέλλον. Τα υπόλοιπα τα συζητάμε στην πράξη.

Υ.Γ. Μαζί με τους rookies του Ολυμπιακού, το βράδυ της Παρασκευής έκανα και εγώ την rookie μου εμφάνιση σε «αιώνιο ντέρμπι» στο ΟΑΚΑ. Τρομερή μπασκετική έδρα.