Χαμένη στη μετάφραση...

Ανάλυση του Παναθηναϊκού στο ντέρμπι του ΟΑΚΑ απέναντι στην ομάδα του Μπλατ.

Οι Πράσινοι την Παρασκευή στο ΟΑΚΑ απέναντι στον Ολυμπιακό έφτασαν στην πολυπόθητη νίκη χάρη σε δύο πρωταγωνιστές (Αντετοκούνμπο- Λεκαβίτσιους) που δεν αποτελούν σημείο αναφοράς της ομάδας, αλλά σίγουρα ήταν απαραίτητοι τη δεδομένη στιγμή με τις συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί. Ο φετινός Παναθηναϊκός στερείται σε ποιότητα σε σχέση με το περσινό ρόστερ, ενώ σε αθλητικό κομμάτι έχει δυναμώσει ειδικά στις θέσεις της frontline με αθλητικά κορμιά στο 3 και στο 5. Έτσι και χθες το πρόβλημα που αντιμετώπισαν οι γηπεδούχοι στο σκοράρισμα σε όλο το πρώτο 20 λεπτο έπρεπε να το λύσουν μέσω μιας άλλης οδού, της άμυνας... 

Τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου...

Η ομάδα του Πασκουάλ για ένα ακόμα πρώτο ημίχρονο μπήκε νωθρή, χωρίς νεύρο έρμαιο στις ορέξεις του Ολυμπιακού. Για ένα ολόκληρο εικοσάλεπτο παρακολουθούσε αποσβολωμένη τον φιλοξενούμενο να κάνει το παιχνίδι του χωρίς να υπάρχει κάποια αντίδραση. Με το ψηλό σχήμα που ξεκίνησε ο Πασκουάλ θέλησε να παίξει άμυνα με αλλαγές απέναντι στην εξίσου ψηλή πεντάδα των ερυθρολεύκων. Οι γκαρντ, όμως, των φιλοξενούμενων έβαζαν με ευκολία την μπάλα στο ποστ απ’ το ξεκίνημα κυρίως στον Πρίντεζη, ο οποίος σκόραρε όποτε ήθελε απέναντι στον soft Τόμας (ή ακόμα και στον Λάσμε). Η κίνηση του Καταλανού να επιλέξει δυναμικό ντουμπλάρισμα στις ποστ απ καταστάσεις, έφερε ελεύθερα σουτ κυρίως από τον Τίμα, ο οποίος ήταν αλάνθαστος από τα 6.75 στο πρώτο μέρος. Στην επίθεση τώρα οι πράσινοι στο πρώτο μέρος στόχευσαν επανειλημμένως τον Σπανούλη, προφανώς  για να τον φθείρουν και να εκμεταλλευτούν το mismatch αλλά πέρα απ’ αυτό δεν είδαμε κάποιο άλλο επιθετικό πλάνο. Σε κάποια χρονικά σημεία προσπάθησαν να χτυπήσουν τον Μιλουτίνοφ με τα midrange σουτ του Λάσμε, αλλά εντάξει το ‘χει βελτιώσει το σουτάκι του ο Γκαμπονέζος, δεν είναι όμως και.. Γιανκούνας. Επίσης τα isos του Λάνγκφορντ δεν βρήκαν στόχο και παράλληλα αυτή η συνθήκη μείωσε συνολικά και το επιθετικό efficiency της ομάδας με τους υπόλοιπους παίκτες να παρακολουθούν αμέτοχοι τον Αμερικανό γκαρντ.

Μόνη δίοδος... η άμυνα

Στην επανάληψη ο Πασκουάλ επέλεξε τον Θανάση αντί του Παπαπέτρου με ξεκάθαρη εντολή να πιέσει τον αντίπαλο γκαρντ της ομάδας με απώτερο σκοπό να νιώσει «έξω απ’ τα νερά της» η καλοκουρδισμένη μέχρι εκείνο το σημείο επίθεση του Ολυμπιακού. Οι γηπεδούχοι μ’ αυτό τον τρόπο έκλεψαν μπάλες, άλλαξαν το ρυθμό του παιχνιδιού και βρήκαν εύκολους transition πόντους. Όταν μπήκε και στην εξίσωση ο Λιθουανός γκαρντ με το instant σκορ που πρόσφερε, αλλά και την ενέργεια που έβγαλε και στις δυο πλευρές του παρκέ όλα πήραν το δρόμο τους. Ο Ολυμπιακός σε κανένα σημείο του δεύτερου μέρους δεν μπόρεσε να αλλάξει το momentum με τον υπαρχηγό των φιλοξενούμενων να είναι απελπιστικά μόνος του.

Ηλίου φαεινότερον...

Όπως είπαμε και στον πρόλογο οι πράσινοι αντιμετωπίζουν προβλήματα επιθετικά έως τώρα στη διοργάνωση ειδικά σε επιθέσεις μισού γηπέδου. Το ίδιο συνέβη και την Παρασκευή και ήταν ξεκάθαρο ότι έπρεπε να γίνει κάτι δραστικό για να αλλάξει το pace που παιζόταν το ματς. Η ομάδα του Ολυμπιακού κατέβηκε, ελλείψει και Στρέλνιεκς, ουσιαστικά με 2 καθαρά γκαρντ, καθώς ο Μπλατ φάνηκε ότι δεν υπολόγιζε για το ντέρμπι τον Μάντζαρη. Οπότε η επιλογή του Πασκουάλ να ρίξει τον Αντετοκούνμπο απέναντι στο αντίπαλο γκαρντ (είτε Σπανούλη είτε Γκος) στο 2ο μέρος ήταν σωστή, αλλά άργησε 20 ολόκληρα λεπτά. Και στο παρελθόν έχει φανεί πως ο Καταλανός δεν ρισκάρει μέσα στο ματς και πηγαίνει σε πιο safe επιλογές. Θυμηθείτε και πέρσι στα playoffs με τη Ρεάλ στην Ισπανία, στο δεύτερο μέρος του 4ου Game, αν θυμάμαι καλά, επέλεξε μια ζώνη 3-2 που χάλασε το μυαλό των Μαδριλένων και επέτρεψε στους πράσινους να ξαναμπούν στο ματς. Τώρα τι μας λες, περσινά ξινά σταφύλια... Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ο Πασκουάλ, παρόλο που διαβάζει εξαίρετα τα ματς δεν επιλέγει να παρέμβει γρήγορα και ορισμένες φορές να ρισκάρει όταν κάτι που έχει σχεδιαστεί εκ των προτέρων δεν του βγαίνει. Έτσι, λοιπόν και με τον Ολυμπιακό όταν επέλεξε αυτού του είδους την αντιμετώπιση απέναντι στο ελλιπές backcourt των ερυθρολεύκων, πέρα από τους πόντους στον αιφνιδιασμό που απέφερε, η επίθεση των φιλοξενούμενων ένιωσε άβολα, κόπηκε στα δύο, ενώ απέφερε λογικά και σωματική κόπωση στους Σπανούλη/Γκος.

Στο ρυθμό που βολεύεται

Έτσι όταν οι γηπεδούχοι άνοιξαν το ρυθμό και βρήκαν εύκολα καλάθια από πρωτεύοντα ή δευτερεύοντα αιφνιδιασμό, μπήκε και ο κόσμος στην εξίσωση, ενώ και οι ίδιοι οι παίκτες ένιωσαν πιο άνετα και έβαλαν τα ελεύθερα σουτ που πήραν. Ένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ομάδα όταν βρίσκεται ο Θανάσης στο παρκέ είναι ότι υστερεί στην επίθεση καθώς στην άμυνα όλοι ξέρουμε τι ενέργεια μπορεί να βγάλει. Αντ’ αυτού χθες είδαμε ότι και στην επίθεση έπαιξε όλη η ομάδα έξυπνα και γι αυτόν, καθώς τροφοδοτήθηκε ουκ ολίγες φορές απέναντι σε κοντύτερο αντίπαλο κοντά στη ρακέτα (κυρίως Σπανούλη) και απέφερε κρίσιμους πόντους στην ομάδα. Άλλωστε αυτό είναι και το στοίχημα του προπονητικού staff, όσον αφορά τους παίκτες ρόλων που διαθέτει η ομάδα. Να βρει σχήματα και ρόλους που θα είναι συμβατοί και θα αποδίδουν και στις δύο πλευρές του παρκέ και δεν θα αποτελούν τροχοπέδη για να ρολάρει επιθετικά ή αμυντικά η ομάδα. Το σκορ από τη θέση 3 αποτελεί σε κάθε ματς ένα ερωτηματικό για τους πράσινους καθώς πέρα από τον υγιή Λοτζέσκι κανείς από τους Παπαπέτρου, Αντετοκούμπο δεν προσφέρουν σταθερό σκορ. Στο συγκεκριμένο παιχνίδι η συγκομιδή έδειξε σύνολο πόντων 29 (10+7+12) πράγμα πολύ βασικό για την εύρυθμη λειτουργία μιας επίθεσης.

Ένα άλλο στοιχείο που αποτελεί ερωτηματικό πριν από κάθε εκκίνηση ενός ματς για το τριφύλλι είναι ποιος παίκτης θα οργανώσει/ βγει μπροστά πίσω από τον Καλάθη. Όταν ο ηγέτης του Παναθηναικού ξεκουράζεται έχουμε παρατηρήσει ότι η επίθεση παραλύει, γίνεται προβλέψιμη στατική χωρίς φαντασία και ιδέες. Πότε ο Λάνκφορντ παίρνει πρωτοβουλίες κυρίως σε καταστάσεις isolation, πότε ο Παππάς δίνει σκορ και δημιουργεί ρήγματα με τα drive του και πότε (πιο σπάνια) ο Λεκαβίτσιους παίρνει την εμπιστοσύνη του προπονητή του σ’ αυτό το ρόλο. Ο Λιθουανός είθισται από τον Καταλανό μόλις υποπέσει σε μια λάθος ενέργεια να παρκάρεται για το υπόλοιπο του ματς στον πάγκο. Αυτό στο τελευταίο ματς δεν συνέβη, αντιθέτως ο Πασκουάλ του έδειξε εμπιστοσύνη, παρά τα 2 γρήγορα λάθη και όσο εγκλιματιζόταν με τις συνθήκες του παιχνιδιού τόσο έδειχνε πόσο νευραλγικός μπορεί να αποδειχθεί για την επίθεση της ομάδας του. Χαρακτηριστική φάση στο δεύτερο μέρος όπου προσπάθησε να τρυπήσει με δύο «μπούκιες» την αντίπαλη άμυνα και εντέλει την έφερε σε ανισορροπία και με την έξτρα πάσα του Παπαπέτρου βρέθηκε το ελεύθερο σουτ.

Πέρα από αυτό ο πρώην παίκτης της Ζάλγκιρις έδωσε και κρίσιμους πόντους στο τέταρτο και καθοριστικό δεκάλεπτο πλάι δε στον Καλάθη, ως σκόρινκ γκαρντ, ένα σχήμα που είχαμε να το δούμε από πέρσι. Είναι γνωστό εδώ και καιρό ότι ο Λεκαβίτσιους αποδίδει καλύτερα δίπλα σε έναν κουμανταδόρο (Καλάθης) γι’ αυτό είχε επισημανθεί η απόκτηση ενός ακόμη γκαρντ με οργανωτικά χαρακτηριστικά και όχι με τα χαρακτηριστικά του Λάνκφορντ και του Παππά.

Μάχη στους αιθέρες...

Το αμυντικό ριμπάουντ αποτελούσε στα πρώτα 5 ματς πληγή για τους Πράσινους, κυρίως γιατί τα βασικά του γρανάζια στo froncourt, Γκιστ και Λάσμε, δεν συνεισφέρανε καθόλου σε αυτόν τον τομέα. Γενικότερα και οι δύο έχουν ξεκινήσει πολύ άσχημα τη διοργάνωση μην προσφέροντας αυτά που περίμενε ο προπονητής τους σε σκορ, ριμπάουντ, ενέργεια και... άμυνα. Και αν για τον Λάσμε τα ελαφρυντικά είναι πολλά καθώς εντάχθηκε φέτος (ξανά) στην ομάδα, είναι και κάποιας ηλικίας, για τον Γκιστ δεν ισχύει το ίδιο. Ο Αμερικανός δεν πατούσε καλά μέχρι τα πρώτα 5μιση παιχνίδια της διοργάνωσης, αλλά στο δεύτερο μέρος του ντέρμπι εμφάνισε λίγο από τον καλό του εαυτό, κυρίως στον τομέα της ενέργειας και των ριμπάουντ (5 επιθετικά) αλλά και του σκοραρίσματος και μένει να δούμε αν θα υπάρξει διάρκεια στην απόδοσή του από δω και πέρα. Έτσι όπως είναι χτισμένος στους «ψηλούς» ο φετινός Παναθηναϊκός χρειάζεται τον καλό Γκιστ, καθώς απ’ ότι φαίνεται ο Παπαγιάννης έχει ακόμα χρόνο για να θεωρηθεί παίκτης με σταθερό ρόλο στην ομάδα, ενώ και ο Βουγιούκας έχει πάει πίσω φέτος. Πάντως μιας που ανέφερα τον Ίαν, εντύπωση μου έκανε η απόφαση του Καταλανού να τον αφήσει εκτός 12αδας για ένα τέτοιο ματς ειδικών συνθηκών και να επιλέξει τον άγουρο Παπαγιάννη. Στο δικό μου το μυαλό έβλεπα τον Βουγιούκα να παίρνει επιθέσεις στο ζωγραφιστό σε κάποια σημεία του ματς που θα κολλούσε η πράσινη επίθεση, όπως και εντέλει συνέβη ειδικά στο πρώτο 20λεπτο, ενώ θα μπορούσε να ματσάρει για κάποια λεπτά και με το κορμί του Μιλουτίνοφ. Πάντως, η διάθεση των παικτών του Παναθηναϊκού φάνηκε και στα ριμπάουντ όπου στη ρακέτα του πήρε τα 19 από τα 36 που διεκδίκησε, ενώ στην αντίπαλη μάζεψε 20 επιθετικά από τα 35 που διεκδίκησε, κάτι που σε συνδυασμό με τα λάθη (8-12) του έδωσε επτά κατοχές παραπάνω.

Φάκελος Καλάθης & backcourt

Ο Έλληνας διεθνής για ένα ακόμη ματς έκανε μια μεστή εμφάνιση με γεμάτη στατιστική και ειδικά στο 2ο μέρος που ανέβηκε όλη η ομάδα ανέβασε κι αυτός κατακόρυφα την απόδοσή του. Ιδιαίτερα στο σημείο που αγωνίστηκε μαζί με τον Λεκαβίτσιους είδαμε ότι η επίθεση των πρασίνων είχε χώρους και διαρκή κίνηση. Άλλωστε από όλα τα γκαρντ που έχει στη διάθεσή του ο Καταλανός αυτό το δίδυμο είναι (ίσως) το πιο λειτουργικό καθώς ο Νικ για να είναι ενεργός επιθετικά θέλει την μπάλα στα χέρια του και ο Λέκα νιώθει καλύτερα στο ρόλο του σκόρινκ γκαρντ. Επίσης και στην άμυνα η παρουσία του Καλάθη πλάι του και με ταυτόχρονη παρουσία είτε του Παπαπέτρου είτε του Αντετοκούνμπο μπορεί να «κρύψει» το σωματικό μειονέκτημα του Λιθουανού. Δεν ξέρω μήπως ο Πασκουάλ σκεφτεί, λοιπόν, κάποια στιγμή να ανεβάσει στο ροτέισον τον Σακελλαρίου για να πάρει θέση στο second unit, ως back up του Καλάθη, παρέα είτε με τον Παππά είτε με τον Λάνγκφορντ στο backcourt. Ίσως μ’ αυτό τον τρόπο νιώσουν καλύτερα και οι δύο τελευταίοι, αλλά σε αυτό το σκεπτικό θα πρέπει να θυσιαστεί κάποιος forward της ομάδας.

Άλλωστε γι’ αυτό και επέλεξα τον συγκεκριμένο τίτλο, καθώς ο πρώην τεχνικός της Μπαρτσελόνα έχει πολλά θέματα να λύσει ώστε να δει την ομάδα του να αποδίδει όπως ο ίδιος, φαντάζομαι, την είχε οραματιστεί το καλοκαίρι. Μπορεί το ρόστερ όπως είπαμε και στην αρχή να είναι φτωχότερο ποιοτικά, αλλά το σίγουρο είναι ότι υπάρχουν παίκτες που μπορούν να υπηρετήσουν παραπάνω από μια θέσεις και να συνυπάρξουν σε πολλά διαφορετικά σχήματα. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο στοίχημα του τεχνικού τιμ, να βρει δηλαδή τους ρόλους και τα σχήματα που θα βοηθήσουν την ομάδα να αποκτήσει ένα two way χαρακτήρα.

Αξιοσημείωτα facts:

•  Οφείλουμε να επισημάνουμε τη βελτίωση των Πρασίνων στο αμυντικό transition, ένα κομμάτι που πονάει η ομάδα φέτος, όπου δέχτηκε μόλις 5 πόντους. Το μόνο που απομένει είναι αν αυτή η συνθήκη αποτελεί εξαίρεση ή όντως διορθώθηκε από το τεχνικό σταφ και τους παίκτες.

• Είναι απορίας άξιο αυτό που συμβαίνει με τον πρόεδρο της ομάδας. Σε μια περίοδο που η ομάδα προσπαθεί να βρει τα πατήματά της και το θέμα με τον Μπερτομέου έχει παγώσει απ’ το καλοκαίρι, ξάφνου μία ακόμα εν θερμώ αντίδρασή του είναι ικανή να τα ανατρέψει όλα και να επαναφέρει τα περσινά θέματα στο προσκήνιο.

• Το τριφύλλι πηγαίνει στην Τουρκία στο τρίτο φετινό του εκτός έδρα ματς (1-1) να αντιμετωπίσει την ανεβασμένη και πιο σοβαρή φέτος Εφές, μια ομάδα που διεκδικεί κι αυτή την είσοδό της στα φετινά playoffs. Δεν χρειάζεται να επισημάνουμε ότι τα ματς με τις ομάδες που διεκδικούν 8αδα είναι διπλά σημαντικά και μια ενδεχόμενη εκτός έδρας νίκη μπορεί να σβήσει την ήττα από τη Ζάλγκιρις στο ΟΑΚΑ.

• Συνεχίζει την παράδοση με τις καλές εμφανίσεις ο Λεκαβίτσιους απέναντι στον αιώνιο αντίπαλο.