Ρεάλ Μαδρίτης-Τσσκα Μόσχας 88-93: Η αξία του ρυθμού

0 0 Τάσος Κοτσίρης Παρασκευή, 30 Νοεμβρίου 2018 Edit this post

H Τσσκα Μόσχας επιβλήθηκε της Ρεάλ στην Μαδρίτη και ατενίζει το μέλλον από την κορυφή του βαθμολογικού πίνακα.

Στην WiZink Arena της Μαδρίτης, Ρεάλ και Τσσκα διασταύρωσαν τα ξίφη τους με κάποιους κοινούς στόχους και παρανομαστές. Αφενός να διατηρηθούν στην κορυφή της βαθμολογίας της Euroleague (συγκατοικούσαν μαζί με 8-1 στην 1η θέση) και αφετέρου να ξεπεράσουν τις πρώτες τους ήττες στην διοργάνωση σε ΣΕΦ και Ποντγκόριτσα, αντίστοιχα. Παράλληλα οι δύο μονομάχοι παρατάχθηκαν με μία σημαντική απουσία έκαστος (Γιούλ από την μία, Ροντρίγκεθ από τη άλλη), κάτι που σίγουρα θα επηρέαζε σε σημαντικό βαθμό την κατανομή των ρόλωνστην περιφέρεια. Τελικά, οι Ρώσοι πέτυχαν ένα μεγάλο διπλό με 88-93, τόσο από βαθμολογικής, όσο και από ψυχολογικής άποψης, το οποίο δημιουργεί και την πρώτη μικρή αγωνιστική κρίση στους Μαδριλένους (3η σερί ήττα μετά από Ολυμπιακό και Μπαρτσελόνα στην ACB).

Εναλλαγές του momentum

«Το ξεκίνημα του παιχνιδιού είχε όλα τα χαρακτηριστικά ενός ντέρμπι». Αυτή θα ήταν υπό κανονικές συνθήκες η κλισέ φράση που θα χρησιμοποιούσαμε. Παρόλα αυτά, οι Ρώσοι μπήκαν «αφηνιασμένοι» στο ματς και μετέτρεψαν τα πρώτα λεπτά σε παράσταση για έναν ρόλο. Με την σκληράδα του Χάκετ στα μετόπισθεν, σωστό spacing και τρομερά ποσοστά ευστοχίας οι φιλοξενούμενοι προηγήθηκαν νωρίς με 1-10 (4ο λεπτό). Και ενώ περιμέναμε αντίδραση από τους Μαδριλένους, η Τσσκα συνέχισε να παίζει στο δικό της tempo σε επίπεδα ανεξήγητα, θα λέγαμε, για συνθήκες εκτός έδρας αγώνα. Στον αντίποδα οι γηπεδούχοι βρίσκονταν σε άλλο γήπεδο στις αρχές. Είχαν κακές αποστάσεις και κυρίως πολύ κακές επιστροφές στην άμυνα, με αποτέλεσμα να επιτρέψουν στους αντιπάλους τους να τρέξουν στο ανοιχτό γήπεδο και να διευρύνουν την διαφορά τους (3-17 στο 6').

Το time out του Λάσο στο σημείο εκείνο έδειξε να αφυπνίζει τους παίκτες του. Με post up επιθέσεις του Ράντολφ και κυρίως χάρη στον επιθετικό οίστρο του Καμπάτσο (9 π. στην πρώτη περίοδο), η διαφορά συμμαζεύτηκε γρήγορα. Μάλιστα το «τρελό» τρίποντο του Αργεντίνου PG στην λήξη του δεκαλέπτου έφερε την Ρεάλ σε απόσταση αναπνοής, ακόμα και αν η Τσσκα βάσει εικόνας μάλλον άξιζε κάτι παραπάνω (20-24 στο 10').

Η δεύτερη περίοδος, λοιπόν, έρχεται να μας υπενθυμίσει την σημασία διαχείρισης του ρυθμού σε παιχνίδια στην Μαδρίτη. Η Τσσκα μπήκε στο παρκέ, μεταμορφωμένη προς το χειρότερο. Η πιεστική άμυνα της Ρεάλ έδειξε εν μέρει να χαλάει το μυαλό των Ρώσων, κάτι που είχε ως συνέπεια να αποκοπεί κάθε γραμμή δημιουργίας και οι παίκτες του Ιτούδη (με μπροστάρη τον Χίγκινς που άργησε πολύ να βρει ρυθμό) να επιδοθούν σε μια σειρά «χλιαρών» και άστοχων midrange και longerange σουτ. Όταν μάλιστα έχεις απέναντι σου μια ομάδα που αρέσκεται στον γρήγορο ρυθμό, ενώ μπορεί να ελέγχει και το μακρινό ριμπάουντ, τότε καταλαβαίνουμε ότι τα πράγματα είναι δύσκολα. Οι Μαδριλένοι είχαν τον Καμπάτσο σε φοβερό επιθετικό βράδυ, ενώ στην εξίσωση μπήκαν και άλλοι παίκτες (Ρέγιες, Κάρολ). Κάπως έτσι οι Μαδριλένοι έτρεξαν ένα επιμέρους 15-0 (από το τέλος του 1ου δεκαλέπτου) και προηγήθηκαν με 32-24 (το μεγαλύτερο προβάδισμά τους στο παιχνίδι). Για να έχουμε μια εικόνα του σημείου αυτού, αξίζει να αναφέρουμε ότι η Τσσκα, ενώ ξεκίνησε με 4/5 τρίποντα έφτασε να σουτάρει με 4/10, ενώ χαρακτηριστική είναι η φάση που ο Κουρμπάνοφ χάνει λόγω νωχελικότητας (ποιός ο Κουρμπάνοφ!) το αμυντικό ριμπάουντ δίνοντας εύκολο καλάθι στον Ρέγιες.

Πέντε λεπτά κακού μπάσκετ ήταν πολλά για την Τσσκα, η οποία με την επάνοδο του Χάκετ και του Ντε Κολό στο παιχνίδι, αλλά και την σημαντική συμβολή του Peters έτρεξε ένα δικό της σερί 8-0 και ισοφάρισε γρήγορα (32-32 στο 16'). Στα εναπομείναντα λεπτά του πρώτου ημιχρόνου παρακολουθήσαμε μια άτυπη μονομαχία Καμπάτσο-Ρούντι εναντίον της ομάδας του Ιτούδη, η οποία παρόλα αυτά (και παρά τον μεγαλύτερο πλουραλισμό των Ρώσων) έβγαλε νικήτρια την Ρεάλ μέχρι το 20ο λεπτό (21-14 η δεύτερη περίοδος και 41-38 το ημίχρονο).

«Κλωτσοπατινάδα» και τρίποντο σφυροκόπημα

Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε, όπως τελείωσε το πρώτο. Ο Λάσο πόνταρε πολύ στην πίεση της ομάδας του στην πρώτη γραμμή πάσας των Ρώσων, ενώ επιθετικά έδωσε αρκετά individual plays κυρίως στους περιφερειακούς και τους forwards, όπως ο Taylor (δεν είδαμε πολύ παιχνίδι από Tavares και Ayon σε εκείνο το σημείο). Μάλιστα, στο πρώτο κομμάτι της περιόδου οι Μαδριλένοι πατούσαν καλύτερα στο παρκέ, αλλά δεν κατάφεραν να ξεφύγουν χάρη στα «τραβηγμένα» τρίποντα του Ντε Κολό και την έλλειψη καθαρού μυαλού σε ορισμένες φάσεις (π.χ. το ανόητο αντιαθλητικό φάουλ του Taylor). Ταυτόχρονα, η «ομάδα του στρατού» έδειχνε να έχει παραπάνω λύσεις στο rotation και με πρωτεργάτες τους Χάκετ, Κλάιμπερν και Χίγκινς, πήρε μετά από ώρα το πρώτο της προβάδισμα (49-52 στο 25'). Το σημείο αυτό του αγώνα ήταν και το πλέον κομβικό, μιας και ουσιαστικά οι φιλοξενούμενοι μετά από αυτό το προβάδισμα δεν ξανακοίταξαν ποτέ πίσω τους.

Το ψυχολογικό έναυσμα που πήραν οι παίκτες του Ιτούδη, μετουσιώθηκε στη συνέχεια και στο ανάλογο επιθετικό ξέσπασμα. Η Τσσκα συνέχισε να «εκτελεί» έξω από τα 6.75 (έφτασε να έχει 10/18 κάποια στιγμή), κάτι που άνοιξε εκ νέου τους χώρους και της επέτρεψε να βρει και κάποιες συνεργασίες μέσα στο ζωγραφιστό (κυρίως με τον Hunter). Στον αντίποδα οι Ισπανοί έχασαν την συγκέντρωσή τους (πολλές διαμαρτυρίες, σκληρό παιχνίδι πολλών επαφών) και δυσκολεύονταν να αποκωδικοποιήσουν τα δικά τους αγωνιστικά προβλήματα. Αυτό είχε και ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα να μείνουν εκ νέου πίσω στο σκορ (57-67 στο 29'). Βέβαια, παραδόξως (με βάσει τον ρυθμό του αγώνα) ένα μικρό ξέσπασμα των γηπεδούχων στο τέλος του δεκαλέπτου μας έκανε να πιστεύουμε ότι μπορεί να έχουμε ακόμη ντέρμπι (61-67 στο 30').

Η τελευταία περίοδος συνδυάστηκε και με την τελευταία απέλπιδα προσπάθεια της Ρεάλ να επανέλθει το ματς. Μάλιστα, το επιθετικό φορμάρισμα του Κάρολ στις αρχές του δεκαλέπτου (ήταν πολύ καλά κλεισμένος στο υπόλοιπο ματς) έδωσε κάποια δείγματα για μια ενδεχόμενη ανατροπή. Όμως, ο Λάσο είχε υπολογίσει χωρίς τον ...πάγκο της Τσσκα. Ποιος θα περίμενε άλλωστε πως οι Ρώσοι θα απαντούσαν στην πίεση των γηπεδούχων με 5 σερί πόντους του ...Κουλάγκιν; Ταυτόχρονα ο ρυθμός παρέμενε χαμηλός, εξαιτίας των συνεχόμενων φάουλ και των διαμαρτυριών για κάποιες αποφάσεις (καλό το instant replay, αλλά οι διαιτητές το κούρασαν αυτή την φορά). Τα στοιχεία αυτά, σε συνδυασμό με την συνολική «εκνευριστική» ευστοχία των Ρώσων, δεν έφερε την ολική επαναφορά, επιτρέποντας μόνο στους Ισπανούς (με δυο τρελά τετράποντα(!) του Καμπάτσο) να μειώσουν στο τέλος σε αξιοπρεπή, βάσει εικόνας ξαναλέμε, επίπεδα.

Ο «MVP»

Ο Will Clyburn ήταν απολαυστικός για άλλη μια βραδιά. Με την αθλητικότητα και τις επιθετικές του αρετές προσέφερε σε πολλούς τομείς του παιχνιδιού της ομάδας του, κάτι που επαληθεύεται και στην γεμάτη στατιστική του (18 π., 6/9 σουτ εντός πεδιάς, 4/4 βολές, 6 ριμπ., 2 κλεψ., 6 κερδ. φάουλ). Έτσι, οι 27 βαθμοί στο σύστημα αξιολόγησης του δίνουν δικαίως τον τίτλο του MVP. Άξιος αναφοράς είναι στο συγκεκριμένο ματς και ο Daniel Hacket (πραγματοποίησε ίσως την πιο ουσιαστική εμφάνισή του από την στιγμή που κατέφθασε στη Μόσχα). Ο Ιταλός guard συνέβαλε σημαντικά σε τομείς, οι οποίοι δύσκολα μεταφράζονται στην στατιστική (άμυνα, deflections, δυνατά block out) και η παρουσία του ήταν κομβική για την εύκολη επικράτηση της ομάδας του.

Τα «Χρυσά Βατόμουρα»

Klemen Prepelic (-7 PIR σε 4:14) και Fabien Causer (-1 PIR σε 5:48) πέρασαν και δεν ακούμπησαν, αφήνοντας τον Καμπάτσο να βγάλει ουσιαστικά μόνος του τα «κάστανα από την φωτιά» στην «μαδριλένικη» περιφέρεια. Ειδικά ο Γάλλος είχε την τιμητική να βρίσκεται στο παρκέ την ώρα που η Τσσκα έκανε πάρτυ σε επίθεση και άμυνα και προηγήθηκε με 3-17...

Μικρά-Μικρά Στατιστικά

Ο Daniel Hacket είχε το μεγαλύτερο +/- σε πόντους μέσα στην βραδιά, μετρώντας +24. Στατιστικό που δείχνει και την αξία της χθεσινής του εμφάνισης.
Η Cska σούταρε με 57.7% στο τρίποντο (15/26) έχοντας κατά μ.ο. μέχρι τώρα στην σεζόν 42.3%. Το στοιχείο αυτό σε συνδυασμό με τα 8/22 τρίποντα της Ρεάλ (36%) καταδεικνύει περίτρανα τον λόγο που ήρθε ένα τόσο επιβλητικό διπλό μέσα στην Μαδρίτη.
Ο Will Clyburn άγγιξε το 70% σε True Shooting Ratio (δείκτης πραγματικής ευστοχίας ενός παίκτη). Πολύ μεγάλο νούμερο για έναν παίκτη που κλήθηκε να πάρει πολλές αποφάσεις μέσα στην βραδιά.
Ο Felippe Reyes κατέγραψε το μεγαλύτερο True Rebounding Ratio με 29.4%. Πρακτικά αυτό σημαίνει, ότι ο Ισπανός center πήρε το 30% των συνολικών ριμπάουντ, τα οποία ήταν υπό διεκδίκηση, όσο ο ίδιος βρισκόταν στο παρκέ. Στατιστικό που φανερώνει το πάθος, με το οποίο αγωνίζεται, σε συνδυασμό με την εμπειρία που φέρει πλέον στον τρόπο που τοποθετεί το κορμί του στο ζωγραφιστό.
Καμία από τις δύο ομάδες δεν κατέγραψε καθαρό καλάθι σε αιφνιδιασμό μέσα στο παιχνίδι (όσοι πόντοι σημειώθηκαν ήταν στην καλύτερη περίπτωση από δεύτερες ευκαιρίες).
Ο έλεγχος του momentum και οι αγωνιστικές συνέπειες αυτού φαίνονται παραστατικά στο παρακάτω διάγραμμα απεικόνισης των επιμέρους διαφορών μέσα στο ματς (με πορτοκαλί Ρεάλ, με μπλε Τσσκα):

Σύντομος Σχολιασμός

Η Τσσκα ίσως χθες το βράδυ να πραγματοποίησε την πρώτη πειστική της εμφάνιση μέσα στην σεζόν. Στο μεγαλύτερο κομμάτι του αγώνα παρουσίασε καλό πρόσωπο και προσπάθησε να παράξει και μέσω της δημιουργίας παρά την αναντικατάστατη απουσία του «Ελ Τσάτσο» στον τομέα αυτόν. Στο ίδιο πλαίσιο, μάλιστα, είδαμε και την αναβάθμιση του Χάκετ στο rotation, κάτι που έδωσε νέα στοιχεία στο παιχνίδι της ομάδας (defensive stops, πίεση πάνω στην μπάλα, καλό σπάσιμο των screens). Μέσω αυτού του παράγοντα άλλωστε οι Ρώσοι κατάφεραν να βραχυκυκλώσουν την επιθετική λειτουργία της Ρεάλ και να «εξαφανίσουν» παίκτες, όπως ο Κάρολ με τα κλασικά του plays (τρίποντα πίσω από τα screen). Ο Ιτούδης ευτύχησε να έχει τους παίκτες του «καυτούς» έξω από τα 6.75, κάτι που εν μέρει ισοστάθμισε την αδυναμία στην άμεση δημιουργία και άνοιξε τους χώρους για παραπάνω pick n' roll καταστάσεις. Η Τσσκα βρίσκεται για πρώτη φορά μόνη στην κορυφή (9-1 το ρεκόρ) και θα προσπαθήσει σταδιακά να αναβαθμίσει την απόδοση στο παιχνίδι της, γιατί κακά τα ψέματα στα προηγούμενα παιχνίδια δεν είχε ικανοποιήσει (το καμπανάκι στην Ποντγκόριτσα φαίνεται πως ήχησε για τα καλά).

Από την άλλη μεριά έχουμε την Ρεάλ. Την ομάδα του 8-0 μέχρι την 8η αγωνιστική. Την ομάδα που μέχρι πριν 10 μέρες είχε μία από τις καλύτερες άμυνες στην διοργάνωση και έδειχνε να ενώνει τα κομμάτια του παζλ καλύτερα από κανέναν άλλον την συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Η ίδια ομάδα όμως είναι, που σήμερα μετράει τρεις σερί ήττες σε Ευρώπη και Ισπανία και βλέπει ακόμη τον ηγέτη της να κοιτάζει από την άκρη του πάγκου και το υπόλοιπο depth chart να δυσκολεύεται να βοηθήσει. Το βασικότερο πρόβλημα που πρέπει κατά την γνώμη μου να λύσει ο coach Λάσο είναι το γεγονός ότι απέναντι στην Τσσκα (μια ομάδα με ακριβώς τους ίδιους στόχους) δεν έδειξε σε κανένα σημείο του αγώνα να επιβάλλεται. Ακόμη και στο σημείο, όπου έτρεξε το 15-0 σερί, αυτό προήλθε κυρίως από βραχυκύκλωμα των αντιπάλων, μέσω της δυνατής περιφερειακής της άμυνας, παρά από την επιβολή του κλασικού ισπανικού ρυθμού. Φυσικά η Ρεάλ έχει τεράστιο βάθος πάγκου και ποιότητα, αλλά το θέμα είναι πως θα βγάλει στον «αφρό» τις αρετές των τελευταίων τροχών της αμάξης. Άλλωστε στόχος είναι η κορυφή και προς το παρόν έχει μπροστά της Τσσκα και (πιθανώς Φενέρ), μετρώντας πλέον ρεκόρ 8-2.