Ο νέος Ολυμπιακός του David Blatt περνάει από ακτίνες-χ.
Σε ένα κομβικό σημείο της σύγχρονης ιστορίας του ο Ολυμπιακός προσπαθεί να αλλάξει για να μην μείνει πίσω. Οι αδελφοί Αγγελόπουλοι δίνουν τα κλειδιά σε έναν προπονητή με τεράστιες περγαμηνές όπως ο Ντέιβιντ Μπλατ και το κλαμπ συνολικά φαίνεται να αλλάζει «ρότα» στην προσέγγιση του αθλήματος και να «συμβιβάζεται» με τις επιταγές των καιρών. Στο πλαίσιο αυτό επιχειρούμε μια πρώτη προσέγγιση του νέου Ολυμπιακού, προσπαθώντας να αφουγκραστούμε τον φρέσκο αέρα που πνέει στο λιμάνι του Πειραιά.
Το χθες
Η περσινή σεζόν άφησε τους ερυθρόλευκους με συναισθήματα απογοήτευσης και σκεπτικισμού. Η ομάδα έμεινε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά χωρίς τίτλο, «τσακισμένη» από τους συνεχείς τραυματισμούς και τα αγωνιστικά προβλήματα. Στην Euroleague πέτυχε μερικές πολύ μεγάλες από άποψη prestige νίκες (διπλά μέσα σε ΟΑΚΑ, Μαδρίτη, Κωνσταντινούπολη) και συνολικά μέτρησε βραδιές επιβλητικών εμφανίσεων που της έδωσαν την 3η θέση στη Regular Season και το πλεονέκτημα έδρας στα Playoffs. Την ώρα όμως που μετρούσαν όλα, η ομάδα του Πειραιά εμφανίστηκε κατώτερη των περιστάσεων χάνοντας κατά κράτος με σκορ 1-3 από την Ζαλγκίρις του Σάρας. Στα εγχώρια, λίγους μήνες πριν είχε προηγηθεί και η απώλεια του Κυπέλλου από την ΑΕΚ στον τελικό. Το κερασάκι στην τούρτα ήρθε στους ελληνικούς τελικούς της Basket League, όπου ο Ολυμπιακός έχασε και το πρωτάθλημα από τον «αιώνιο αντίπαλο» Παναθηναϊκό στο 5ο ματς της σειράς.
Τα ζητήματα στην φετινή off-season φαίνονταν πολλά. Η νέα απώλεια τίτλων, το «αναχρονιστικό» μπάσκετ που παρουσίασαν οι ερυθρόλευκοι στο μεγαλύτερο κομμάτι της χρονιάς, οι συνεχείς τραυματισμοί των τελευταίων χρόνων και η έλλειψη εμπιστοσύνης από μεγάλη μερίδα του κόσμου (μισοάδειο το ΣΕΦ στα περισσότερα παιχνίδια) έφεραν σε σκέψεις τον σύλλογο. Σκέψεις που περιστρέφονταν γύρω από έναν άξονα: ότι αυτή η ομάδα είχε κάνει τον κύκλο της. Στο πλαίσιο αυτό οι αδελφοί Αγγελόπουλοι αποχαιρέτησαν μετά από τέσσερα, γεμάτα καλές και άσχημες στιγμές, χρόνια τον coach Σφαιρόπουλο, επιζητώντας ένα νέο ξεκίνημα. Ταυτόχρονα η ομάδα βίωσε και μια «υποστολή σημαίας» με τον Μίλαν Τόμιτς να αποχωρεί θέλοντας να δοκιμάσει την τύχη του σαν πρώτος προπονητής στον Ερυθρό Αστέρα. Έτσι, υπέγραψαν έναν «mastermind» των πάγκων, όπως ο Μπλατ, αντιλαμβανόμενοι την ανάγκη ο σύλλογος να προσεγγίσει τις σύγχρονες πτυχές του παιχνιδιού εντός των τεσσάρων γραμμών του παρκέ.
Οι προσθαφαιρέσεις
Προσθήκες: David Blatt (coach, Darussafaka), Nigel Williams-Goss (Partizan), Zach LeDay (Hapoel Holon), Sasha Vezenkov (Barcelona), Axel Toupane (Zalgiris Kaunas), Janis Timma (Baskonia)
Αποχωρήσεις: Γιάννης Σφαιρόπουλος (coach, ελεύθερος), Hollis Thompson (ελεύθερος), Ιωάννης Παπαπέτρου (Παναθηναϊκός), Bobby Brown (ελεύθερος), Kyle Wiltjer (Unicaja Malaga), Bryan Roberts (Unicaja Malaga), Jamel McLean (Lokomotiv Kuban), Kim Tillie (Gran Canaria), Νίκος Αρσενόπουλος (δανεικός στο Ψυχικό)
Depth Chart
PG: Nigel Williams-Goss/ Βαγγέλης Μάντζαρης/ Βασίλης Τολιόπουλος
SG: Βασίλης Σπανούλης/ Janis Strelnieks
SF: Κώστας Παπανικολάου/ Janis Timma/ Axel Toupane
PF: Γιώργος Πρίντεζης/ Sasha Vezenkov/ Δημήτρης Αγραβάνης
C: Nikola Milutinov/ Zach LeDay/ Γιώργος Μπόγρης
Τα πρώτα φλας στην άκρη του πάγκου
Αναμφίβολα η κίνηση που τάραξε τα νερά περισσότερο στη φετινή off-season του Ολυμπιακού δεν είναι άλλη από πρόσληψη του Ντέιβιντ Μπλατ. Ο Αμερικανοϊσραηλινός coach έρχεται στον Πειραιά με ένα βαρύ βιογραφικό που μεταξύ άλλων περιλαμβάνει τρόπαιο Euroleague με την Μακάμπι Τελ Αβιβ, Eurocup με την Darussafaka, Eurobasket με την Εθνική Ρωσίας, καθώς και συνύπαρξη με τον Lebron James στους Cleveland Cavaliers.
Φυσικά το status που έχει δημιουργήσει ο coach Μπλατ δεν συνδέεται μόνο με το πλούσιο παλμαρέ του, αλλά κυρίως με το τρίπτυχο που χαρακτηρίζει την δουλειά του όλα αυτά τα χρόνια: ελκυστικό μπάσκετ, επενδύσεις σε παίκτες που μετατρέπονται σε υπεραξία, επιρροή στην εξέλιξη ενός αγώνα. Αν το σκεφτεί κανείς προσεκτικά, αυτά ήταν και τα κύρια στοιχεία που έλλειπαν από τον περσινό Ολυμπιακό. Πόσες φορές είχαν περάσει από τα μυαλό μας ερωτήματα περί στατικότητας των επιθέσεων, έλλειψης ποιότητας, επιλογών και φαντασίας; Πόσες φορές είδαμε τον περσινό Ολυμπιακό να παραπέει όταν το ματς ξέφευγε λίγο από το δικό του αυστηρά δομημένο momentum; Με βάση το παρελθόν του coach Μπλατ υπάρχει η ελπίδα πως τα δεδομένα αυτά θα εξαλειφθούν. Ρίχνοντας για παράδειγμα μια ματιά στα πρόσφατα φιλικά είδαμε τον Ολυμπιακό να επιστρέφει από μεγάλες διαφορές και στα δύο ματς του Gomelsky Cup, απέναντι σε Εφές και Ούνιξ.
Μάλιστα το τρίπτυχο που αναφέραμε νωρίτερα δείχνει να είναι το τέλειο fit στην νοοτροπία-πολιτική της ερυθρόλευκης διοίκησης τα τελευταία χρόνια. Μιας και οικονομικές υπερβάσεις δεν γίνονται, ζητούμενο είναι οι επενδύσεις. Οι επενδύσεις σε παίκτες, που με κίνητρο το prestige του συλλόγου και την συνεργασία με τον Μπλατ, θα ανεβάσουν κατακόρυφα τις μετοχές τους. Κάτι στο οποίο ο νέος προπονητή του Ολυμπιακού είναι «master» (βλ. Χίκμαν-Ράις στη Μακαμπι, Κλάιμπερν-Ουίλμπεκιν στην Νταρουσάφακα κ.α.).
Επειδή μαζί με τον Μπλατ είχαμε και ριζικές αλλαγές και στο υπόλοιπο προπονητικό staff καλό είναι να σταθούμε και εκεί για μια λίγο. Άμεσος συνεργάτης του Μπλατ (στη θέση του Μίλαν Τομιτς) θα είναι ο Κεστούτις Κεμζούρα. Προπονητής με τεράστια εμπειρία στους πάγκους και χρόνια βοηθός του Μπλατ, με πιο γνωστή διάκριση σαν πρώτος προπονητής το χάλκινο μετάλλιο με την Εθνική Λιθουανίας στο Μουντομπάσκετ του 2010. Στο staff προστέθηκε και ο Γιώργος Δέδας, ο οποίος μέχρι πριν λίγα χρόνια αγωνιζόταν με τα χρώματα του ΠΑΟΚ, κίνηση που δείχνει την «φρεσκάδα» και στο πόστο αυτό. Τέλος σημαντική προσθήκη ήταν και αυτή του Μιχάλη Καλαβρού, ενός από τους καλύτερους player developers στην Ελλάδα, που αναμένεται να ανεβάσει το επίπεδο των παικτών και δη των Ελλήνων (πχ. αξιοποίηση Μάντζαρη).
Το recruiting
Έχοντας στα χέρια μας το ρόστερ του νέου Ολυμπιακού επιχειρούμε μία πρώτη αξιολόγηση της κάθε προσθήκης. Πριν ξεκινήσουμε είναι σημαντικό να τονίσουμε το εξής. Πολλές φορές (και ειδικά όταν μιλάμε για μπάτζετ με ανώτατο όριο) η στελέχωση ενός ρόστερ μπορεί να «χτυπήσει» πάνω σε περιορισμούς, οι οποίοι επιφέρουν ένα ντόμινο επιλογών. Στην φετινή μεταγραφική περίοδο των ερυθρολεύκων οι περιορισμοί συνοψίζονται σε δύο ονόματα: Ιωάννης Παπαπέτρου, Βαγγέλης Μάντζαρης. Η αποχώρηση Παπαπέτρου κατέστησε αναγκαία την ενίσχυση του ελληνικού κορμού, με αποτέλεσμα την υπογραφή του Αλέξανδρου Βεζένκοφ, την ώρα που στην θέση του θα μπορούσε να αποκτηθεί για παράδειγμα κάποιος πιο αθλητικός forward από την ξένη αγορά. Επίσης ο Μπλατ ερχόμενος συνάντησε το «παχυλό» συμβόλαιο του Μάντζαρη, το οποίο σίγουρα με βάση τα οικονομικά δεδομένα της ΚΑΕ δεν αντανακλάται σε συμβόλαιο «πέμπτου» γκαρντ. Έτσι, αν και ο ίδιος δεν συνηθίζει να επιλέγει guard με αυτά τα χαρακτηριστικά (ο Μαντζαρης δεν έχει cutting ή slashing skills, ούτε ιδιαίτερα αθλητικά προσόντα), λόγω των προηγούμενων περιορισμών προτίμησε να δουλέψει μαζί του και να τον εξελίξει μέσα από το σύστημα. Θα επανέλθουμε και στα δύο παρακάτω.
Ξεκινάμε από την αποκάλυψη των φιλικών που δείχνει να κερδίζει το στοίχημα στο rotation στην αρχή της σεζόν, τον Σάσα Βεζένκοφ. Μιλάμε για έναν παίκτη, του οποίου η μεταγραφή δεν ενθουσίασε αρχικά τους φιλάθλους, αλλά μετά τα πρώτα δείγματα, αλλά και παρακολουθώντας την φιλοσοφία του Μπλατ φαίνεται να αποτελεί πολύ καλό fit στο ροστερ. Άλλωστε η πολυδιαφημισμένη μετά την πρόσληψη Μπλατ «Princeton Offence», την οποία εφαρμόζει σε πολλά plays του ο coach απαιτεί στην θέση «4» παίκτες με ικανότητα στο σουτ, στην πάσα και στο ριμπάουντ. Και ο Βεζένκοφ δείχνει να τα διαθέτει όλα αυτά σε καλό βαθμό. Σημαντικό το «μενταλιτέ» που φαινεται να διαθέτει ο νεαρός forward και η ετοιμότητα που βγάζει μέσα στο γήπεδο να αναλάβει ευθύνες.
Οι θέσεις των forward συμπληρώθηκαν από τον Αξέλ Τουπάν και τον Γιάνις Τίμα.
Ο Γάλλος forward είναι γνωστός από την θητεία του στην Ζαλγκίρις (είχε κάνει πολύ καλές εμφανίσεις στην σειρά των playoffs με τον Ολυμπιακό). Ήρθε στην ομάδα με σκοπό να καλύψει την αθλητικότητα στο «3» μετά την αποχώρηση του Παπαπέτρου. Εξαιρετικός στην συνεχή κίνηση μακριά από την μπάλα, έχει την δυνατότητα να τελειώσει δυναμικά φάσεις κοντά στο καλάθι. Μαζί με τον Παπανικολάου θα είναι ο βασικός πυλώνας του Ολυμπιακού στην άμυνα. Έχει αξιοπρεπές σουτ, θελει όμως δουλειά στο τρίποντο. Επίσης στην περσινή Ζαλγκίρις έδειχνε να δυσκολεύεται να «διαβάσει» γρήγορα την άμυνα, με αποτέλεσμα η επίθεση των Λιθουανών πολλές φορές να «κολλάει». Το τελευταίο είναι ένα στοιχείο που πρέπει να δουλέψει οπωσδήποτε, μιας και η επιθετική φιλοσοφία του Μπλατ στηρίζεται πάρα πολύ στις αποφάσεις των παικτών και όχι σε ένα αυστηρά δομημένο σύστημα.
Όσον αφορά τον Λετονό, έρχεται στον Πειραιά μετά από μια μέτρια χρονιά στην Μπασκόνια, στην οποία όμως δεν τα πήγε...και τραγικά. Εξαιρετικός σουτέρ τριών πόντων (ειδικά από τις γωνίες) και ικανός cutter από την baseline (τέλειο fit με το σύστημα Μπλατ). Τον θυμόμαστε και από τις καταπληκτικές τους εμφανίσεις με την Εθνική Λετονίας στο προηγούμενο Eurobasket. Στα αρνητικά του ότι χρειάζεται δουλειά στο footwork και στον χειρισμό της μπάλας. Επίσης στην Μπασκόνια πέρσι έδειχνε σε πολλές περιπτώσεις να χάνει την συγκέντρωσή του στις αμυντικές περιστροφές μετά τα 15-16 δευτερόλεπτα, δημιουργώντας ανισορροπία.
Must see
Ο Ντέιβιντ Μπλατ διαχρονικά είναι γνωστός για την απόκτηση ταλέντων με potential που τελικά εκτινάσσονται στις ομάδες του. Έτσι και στον Ολυμπιακό της αυστηρής οικονομικής πολιτικής τα δεδομένα δεν θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά, με τον Αμερικανοϊσραηλινό coach να υπογράφει δύο Rookies στην Euroleague, των οποίων η εξέλιξη αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον.
Στα guards οι ερυθρόλευκοι υπέγραψαν τον Νάιτζελ Ουίλιαμς-Γκος. Ο 24χρονος PG, απόφοιτος του Gonzaga, εντυπωσίασε πέρσι στην πρώτη του χρονιά στην Ευρώπη. Με την φανέλα της Παρτίζαν μέτρησε σε 9 αγώνες του Eurocup 17 πόντους και 6.7 assists μ.ο, έχοντας και 50% στο τρίποντο. Παρόμοια στατιστικά είχε και σε Ανδριατική Λίγκα και Σερβία. Παίκτης αρκετά αθλητικός, που φαίνεται ικανός να απειλήσει, τόσο από μακριά όσο και από drive. Σημαντικό αν σκεφτεί κανείς ότι οι προκάτοχοί του, Ρόμπερτς, Γκριν και Μπράουν δεν είχαν στο ρεπερτόριό τους την διείσδυση. Το γεγονός ότι μπορεί να προσφέρει και στην δημιουργία είναι επίσης καίριο, μιας και σε βραδιές που δεν θα του βγαίνουν επιθετικά θα κληθεί να βάλει στο παιχνίδι και τους συμπαίκτες του. Στην άμυνα είναι αρκετά φιλότιμος, αλλά λόγω της σωματοδομής του δεν ...σπάει και κόκαλα. Στα φιλικά είδαμε πολλές φορές να αντιμετωπίζει θέμα στα pick n' roll, όταν δεχόμενος το screen δυσκολευόταν είτε να το «σπάσει», είτε να κάνει «αλλαγή». Επίσης θα δούμε συχνά μέσα στην χρονιά να τον σημαδεύουν στο post. Κομβικό να παρακολουθήσουμε την αντίδρασή του αν τα πράγματα στραβώσουν μέσα στην χρονιά και γενικότερα την συμπεριφορά του απέναντι στις σημαντικές ευθύνες που πέφτουν πάνω του φέτος σε δημιουργία και εκτέλεση.
Στην θέση «5» ο Μπλατ πλαισίωσε τον Μιλουτίνοφ με τον Zach LeDay. Έναν ακόμη παίκτη που «τσιμπάει» ο coach από την ισραηλινή αγορά, μιας και ο Αμερικανός «έβγαλε μάτια» πέρσι με την Χάποελ Γκιλμπόα Γκαλίλ. Ικανότατος σκόρερ με πρόσωπο στο καλάθι που προσεγγίζει αρκετά το επιθετικό στυλ του προκατόχου του Jamel McLean. Βέβαια είναι πιο ελαφρύς και δείχνει μεγάλη ικανότητα να στέκεται στον αέρα, με αποτέλεσμα να κερδίζει πολλά goal-foul. Μάλιστα δείχνει και αρκετά εύστοχος στις βολές, στοιχείο απαραίτητο για τον τρόπο παιχνιδιού του. Στα φιλικά φάνηκε και εύστοχος σε κάποιες προσπάθειες που πήρε έξω από τα 6.75, αλλά το στοιχείο αυτό θα δούμε αν θα χρειαστεί, μιας και εξαρτάται άμεσα από το σύστημα και την θέση που θα αγωνίζεται (θα τον δούμε και στο «4»). Αλτικός και αθλητικός παίκτης που θα μας χαρίσει σίγουρα και ωραία highlights μέσα στην σεζόν. Σημαντικό ψεγάδι για τα σύγχρονα δεδομένα το ύψος του (μόλις 2.01 m), το οποίο του δημιουργεί πρόβλημα απέναντι σε ψηλότερους και δυνατούς σέντερ στην άμυνα. Στα φιλικά είδαμε πολλάκις τους ερυθρόλευκους να δυσκολεύονται στο αμυντικό ριμπάουντ και στο post. Ίσως ο Ολυμπιακός να χρειαστεί έναν rim protector σε αυτή την θέση και να έτσι να αναγκαστεί να κοιτάξει την αγορά μέσα στην χρονιά.
Ένα πρώτο «ξεφύλλισμα» στο playbook
Έχοντας τις πρώτες εικόνες από το ρόστερ και τα φιλικά της ομάδας θα επιχειρήσουμε μια αρχική προσέγγιση στον τρόπο παιχνιδιού του coach Μπλατ, κάνοντας και τον απαραίτητο συσχετισμό με το υλικό των «ερυθρολεύκων». Στόχος μας δεν είναι να αναλύσουμε κάθε play ξεχωριστά, μιας για αυτό μπορεί να ανατρέξει κανείς στα αναλυτικά κείμενα του coach Καλογερόπουλου. Απλώς, θα δούμε κάποια βασικά σημεία, τα οποία διαφάνηκαν και στα τουρνουά προετοιμασίας.
Στην επίθεση, ο Αμερικανοΐσραηλινός προπονητής έχει συνδέσει το όνομά του με την πολυδιαφημισμένη «Princeton Offence». Ένα είδος επιθετικής λειτουργίας που περισσότερο αποτελεί φιλοσοφία, παρά ένα σύστημα αυτό καθεαυτό και αυτή την φιλοσοφία θα προσπαθήσει να περάσει και στα αποδυτήρια του ΣΕΦ. Ο φετινός Ολυμπιακός, λοιπόν, θα βασιστεί επιθετικά σε αδιάκοπη κίνηση χωρίς τη μπάλα, πολλά κοψίματα και συνεχές passing game. Θα είναι μια ομάδα που θα προσπαθήσει να δημιουργήσει χώρους περισσότερο μέσω της πάσας, παρά με ντρίπλα. Θα δούμε συχνά τα backdoor cuts στην baseline (master σε αυτό ο Παπανικολάου με τον Τουπάν), αλλά και στα κοψίματα από την weak side, παράλληλα με την εκτέλεση ενός pick n roll (το είδαμε να γίνεται στα φιλικά με μεγάλη επιτυχία από Βεζένκοφ και Τίμα). Φυσικά οι ερυθρόλευκοι θα προσπαθήσουν να «τρέξουν» και με την αθλητικότητα που διαθέτουν να περιμένουμε περισσότερο transition συγκριτικά με πέρσι.
Γενικά, οι ερυθρόλευκοι θα στηριχτούν πολύ στα off-ball screens (screens μακριά από την μπάλα) και στο pick n roll. Επίσης, η ομάδα έχει φέτος καλούς σουτέρ (Γκος, Στρέλνιεκς, Βεζένκοφ, Τίμα, Σπανούλης, Τολιόπουλος) και γενικά όλοι οι παίκτες μπορούν να απειλήσουν από μακριά. Έτσι θα δούμε αρκετά τρίποντα, όχι όμως στατικά ή βεβιασμένα, αλλά κυρίως έπειτα από σωστή και γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας. Κομβικός ο ρόλος του Μιλουτινοφ στην ροή της επίθεσης, αφού πέρα από screener, θα λειτουργήσει και ως ενδιάμεση πάσα στο high post, για να μεταφέρεται η μπάλα στην αδύνατη πλευρά (στον ρόλο αυτό προβλέπεται να δούμε αρκετά και τον Πρίντεζη). Οι δύο προαναφερθέντες θα είναι πρωταγωνιστές και στα early posts (ποστάρισμα σε αιφνιδιασμό) καθώς και σε post-up επιθέσεις με high-lows, όπως είδαμε και στα φιλικά. Συνολικά ο Μπλατ θα προσπαθήσει να χτίσει μια επίθεση που θα παραμένει σε υψηλό tempo (για αυτό ήδη από τα φιλικά θα βλέπουμε αλλαγές «χάντμπολ», ώστε να μένουν οι παίκτες σε εγρήγορση και ξεκούραστοι). Έτσι η παραγωγικότητα της ομάδας αναμένεται να ανέβει σε σχέση με την εποχή Σφαιρόπουλου, χωρίς βέβαια αυτό να φέρνει πάντοτε τη νίκη.
Ένα από τα βασικότερα στοιχεία που προσπαθεί να εμφυσήσει στους παίκτες του ο νέος προπονητής είναι να παίζουν παραπάνω με το ένστικτο, παρά να ακολουθούν τυφλά ένα σύστημα. Γενικότερα η επίθεση Μπλατ (και η Princeton φυσικά) στοχεύει κυρίως στον να παρέχει μια γκάμα από plays στους παίκτες και εκείνοι ανάλογα με τις συνθήκες να επιλέγουν. Αυτό βέβαια προϋποθέτει υψηλό μπασκετικό perception, το οποίο οι περισσότεροι παίκτες το διαθέτουν. Στον τομέα αυτό θεωρώ πως θέλει λίγο δουλειά ο Γκος (σημαντικό ότι έδειξε να «νιώθει» στα φιλικά), σαν PG που θα κληθεί να πάρει πολλές αποφάσεις. Επίσης πρέπει να δούμε σε τι πνευματικό επίπεδο θα κινηθεί και ο Αγραβάνης όταν επιστρέψει. Κάτι που θα ήθελα να δω παραπάνω στο ρόστερ είναι ενδεχομένως έναν ικανότερο slasher (διεισδυτικό με την μπάλα στα χέρια και καλό στο 1 vs 1). Τo διαθέτει με Γκος και Σπανούλη, αλλά ένας παίκτης τύπου Τζέιμς (στο slashing μόνο, όχι στα υπόλοιπα) θα κολλούσε υπέροχα στην επιθετική λειτουργία της ομάδας.
Στην άμυνα τώρα. Ο Μπλατ δείχνει να επιλέγει κυρίως man to man, που υπό συνθήκες μετατρέπεται σε ζώνη. Επίσης στα φιλικά εφάρμοσε πίεση σε όλα το γήπεδο με παγίδες και double team, με σκοπό να κλέψει μπάλες ή να καθυστερήσει την αντίπαλη επίθεση. Τα pick n' roll αντιμετωπίζονταν με αλλαγές παντού, αλλά είδαμε συχνά και δυναμικά hedge out από τον Πρίντεζη. Γενικά, ο coach και εδώ θα επιχειρήσει να κρατάει σταθερά υψηλό ρυθμό, με πόδια να κινούνται πάνω κάτω και χέρια απλωμένα, αυξάνοντας έτσι και τα deflections (όταν κρύβει η άμυνα την γωνία πάσας και έτσι αλλάζει την κατεύθυνση της μπάλας). Αμυντικοί πυλώνες θα είναι, όπως είπαμε οι Παπανικολάου και Τουπάν, που συχνά θα αναλαμβάνουν τον ρόλο του «κομάντο», μαρκάροντας τους star των αντιπάλων.
Βέβαια, η ομάδα σε πρώτη ανάγνωση δείχνει να έχει θέματα στον συγκεκριμένο τομέα. Η επιλογή ενός undersized center, παρά τα επιθετικά οφέλη, δημιουργεί ανισορροπία απέναντι στα ψηλότερα κορμιά και ο Ολυμπιακός αναμένεται να χτυπηθεί πολύ στο ζωγραφιστό. Ίσως η προσθήκη ενός rim protector να είναι απαραίτητη μέσα στη χρονιά (αν και ο Μιλουτίνοφ έχει βελτιωθεί στις αμυντικές του τοποθετήσεις). Η λογική λέει ότι στο ΣΕΦ θέλουν να τσεκάρουν πρώτα τον Αγραβάνη σαν εναλλακτικό 5άρι και μετά να πάρουν αποφάσεις. Επίσης στα φιλικά δημιουργήθηκαν αρκετά miss-match, όταν τα αντίπαλα guard πόσταραν τον Γκος. Το σουλούπι του άλλωστε δεν τον βοηθάει. Γενικότερα οι ερυθρόλευκοι εμφανίζουν δυσλειτουργίες στην περιφερειακή άμυνα. Σίγουρα ο Γκος είναι πιο φιλότιμος σε σχέση με Γκριν και Ρόμπερτς, αλλά δεν τον λες και ...Καλάθη ή Χάκετ. Επίσης ο Μάντζαρης έδειξε στα φιλικά μεγαλύτερη προσήλωση σε αυτό το κομμάτι, αλλά αυτό δεν αρκεί.
Προβλέπω ότι σε «close-out» καταστάσεις η άμυνα του Ολυμπιακού, ειδικά μέχρι να βρεθούν αυτοματισμοί, θα «χάνεται». Με τα βαριά πόδια του Σπανούλη και όλα τα προαναφερθέντα, ο Ολυμπιακός ίσως χρειαζόταν έναν παίκτη πιο αθλητικό. Θα το δούμε μέσα στη χρονιά. Ακόμη, παρατηρήσαμε συχνά δυσκολία των παικτών στην αντιμετώπιση του pick n' pop. Όταν ο αντίπαλος center έμενε ψηλά (π.χ. Πλάις, Εντούρ) τα 5άρια αδυνατούσαν να ακολουθήσουν. Με ενδιαφέρον θα δούμε, λοιπόν, πως θα αντιμετωπιστούν παίκτες τύπου Γιανκούνας με τα γνωστα midrange σουτάκια του. Τέλος, στα φιλικά οι ερυθρόλευκοι έδειξαν συχνά να δυσκολεύονται στην επικοινωνία. Αργές αλλαγές, μπέρδεμα και γενικά άμυνα που ...ψάχνεται πολύ ακόμη, προϊόντος και της έλλειψης χημείας που υπάρχει.
Συν/Πλην
+ Η πρόσληψη ενός εκ των κορυφαίων προπονητών στην Ευρώπη, του Ντέιβιντ Μπλατ.
+ Το κίνητρο που φέρνει σε παλιούς και νέους μια αλλαγή στην τεχνική ηγεσία.
+ Το ταλέντο που φαίνεται να υπαρχει στις περισσότερες θέσεις του ρόστερ.
+ Το μεγάλο κίνητρο του Σπανούλη για ένα «τελευταίο τανγκό» στο κορυφαίο επίπεδο. Άλλωστε για τον Σπανούλη μιλάμε.
+ Η τρομερή φυσική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο Πρίντεζης στην αρχή της σεζόν. Φέτος οι ερυθρόλευκοι χρειάζονται από αυτόν μία πολύ καλή χρονιά.
+ Η αναπλήρωση του κενού στο «4» μετά απο χρόνια.
+ Το prestige και το «know how» του συλλόγου στο κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση.
+ Ο επιθετικός πλουραλισμός που χτίζει η ομάδα. Οι ερυθρόλευκοι φαίνεται πως θα είναι λιγότερο προβλέψιμοι φέτος και θα βάλουν δύσκολα στο αντίπαλο scouting.
+ Ο υψηλός ρυθμός που στοχεύει να προσδώσει ο Μπλατ θα φέρει βραδιές που η ομάδα θα κάνει πάλι μερικά «επικά comebacks», όπως την προηγούμενη δεκαετία. Η διαφορά φάνηκε ήδη στα φιλικά με Εφές και Ούνιξ.
- Η ομάδα έχει πολλά νέα πρόσωπα και η χημεία/ομοιογένεια από δεδομένο έχει μετατραπεί σε ζητούμενο.
- Οι δύο ηγέτες της ομάδας βρίσκονται στα «30φεύγα» και είναι ερώτημα αν θα αντέξουν στις απαιτήσεις της σεζόν. Και το θέμα είναι αν οι ερυθρόλευκοι θα πληρώσουν ή όχι τα «λάθη» του παρελθόντος στην διαχείριση των δύο παικτών.
- Ο Μπλατ επενδύει, αλλά ταυτόχρονα δίνει αρκετές ευθύνες σε δύο Αμερικανούς Rookies στη Euroleague, με μόλις ένα χρόνο εμπειρίας στην Ευρώπη. Θα αντέξουν άραγε το βάρος;
- Η έλλειψη ενός rim protector στο «5». Ίσως και στο «4» να υπήρχε η ανάγκη ενός πιο αθλητικού Αμερικανού (αν δεν υπήρχε και ο περιορισμός των ξένων).
- Η έλλειψη αμυντικής «σκληράδας» στην περιφέρεια.
- Μάντζαρης,Τολιόπουλος ή κανένας από τους δύο; Κρίσιμη σεζόν και για τους δύο Έλληνες που πέρσι έδειξαν στασιμότητα.
- Το ΣΕΦ κακά τα ψέματα δεν είναι «ζεστό» μπασκετικό γήπεδο και τα τελευταία χρόνια σπάνια γεμίζει. Φέτος η νέα προσπάθεια σίγουρα θα χρειαστεί στήριξη.
- Η ομάδα είναι τα τελευταία χρόνια συνδεδεμένη με σωρεία τραυματισμών. Ζητούμενο να μείνει υγιές το ρόστερ για να μπορέσει να διεκδικήσει τους στόχους.
- Ο Ολυμπιακός ξεκινάει με πολύ δύσκολο πρόγραμμα (Χίμκι, Μπασκόνια, Τσσκα, ΠΑΟ εκτός, Φενέρ εντός στις πρώτες 7 αγωνιστικές). Πως θα αντιδράσει ο (πάντα απαιτητικός) κόσμος σε ένα υποτιθέμενο ρεκόρ 2-5 στις αρχές;
Ο στόχος
Οι ερυθρόλευκοι βρίσκονται αυτή την στιγμή στο μεταίχμιο δύο εποχών. Γνωρίζοντας ότι εισάγουν ένα νέο μοντέλο, πρώτος στόχος είναι ο εκσυγχρονισμός. Να πηγαίνει ο κόσμος στο γήπεδο και να ευχαριστιέται μπάσκετ. Αυτό είναι και το δεύτερο ζητούμενο, δηλαδή να ξαναγεμίσει το ΣΕΦ. Να αγκαλιάσει ξανά ο κόσμος την ομάδα. Οι αδελφοί Αγγελόπουλοι έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται ότι η στασιμότητα και η πίστη σε μονόπλευρες συγκυρίες δεν οδηγούν στην επιτυχία, αγωνιστικά και επενδυτικά. Έτσι αφού τεθούν τα νέα θεμέλια, ο Ολυμπιακός θα κληθεί να διεκδικήσει τους στόχους που κάθε ομάδα του βεληνεκούς του έχει: πρωτάθλημα, κύπελλο, F4. Και αν πρέπει να αναλύσουμε λίγο παραπάνω αυτούς τους στόχους, σημασία έχει η ομάδα να βρει ομοιογένεια και ρόλους, ώστε να «χτυπήσει» τον Μάιο, εκεί που κρίνονται όλα.
Η πρόβλεψη
Για μια τόσο καινούρια ομάδα, όπως ο Ολυμπιακός, οι προβλέψεις Σεπτέμβρη μήνα είναι ...αστεία διαδικασία. Επειδή, όπως είπαμε, η ομάδα έχει δύσκολο πρόγραμμα στην αρχή, κάποιες μαζεμένες ήττες και χαμηλή θέση στην κατάταξη μέχρι τον Νοέμβρη δεν θα μας κάνει εντύπωση (ούτε το ακριβώς αντίθετο βέβαια). Λόγω του είδους μπάσκετ που θα προσπαθήσει να παίξει ο Μπλατ, αλλά και της έλλειψης χημείας ακόμη, μην σας παραξενέψουν μεγάλες διακυμάνσεις μέσα σε έναν αγώνα ή μέσα στην χρονιά. Ο Ολυμπιακός φέτος είναι ικανός να κερδίσει στην Μαδρίτη και μετά να χάσει στο ΣΕΦ από την Μπάγερν. Με την ίδια ευκολία προβλέπεται να ανατρέπει διαφορές ή και να τις χάνει. Ένα είναι σίγουρο: το απρόβλεπτο. Η ομάδα του Μπλατ δεν θα προκαλεί φέτος πλήξη στον θεατή. Θα είναι ευχάριστη «στο μάτι». Αλλά το στοιχείο αυτό δεν φέρνει πάντα και την νίκη (ειδικά με τον ανταγωνισμό που υπάρχει φέτος). Βέβαια σε σύγκριση με την προηγούμενη εμπειρία του Ντέιβιντ Μπλατ στην Euroleague, με την Νταρουσάφακα, η διαφορά τώρα είναι ότι ο Ολυμπιακός διαθέτει βαριά χαρτιά στο τραπέζι: Σπανούλη, Πρίντεζη και ευρωπαϊκό status. Έτσι θεωρώ πως οι ερυθρόλευκοι θα καταφέρουν να μπουν στα playoffs (ίσως με χειρότερο ρεκόρ από πέρσι) και εκεί να διεκδικήσουν σε μια σειρά αγώνων την πρόκριση στην γιορτή της Βιτόρια. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ο Μπλατ είναι ειδικός στην προσαρμογή σε σειρά αγώνων (πριν δύο χρόνια π.χ. είχε πάρει διπλό στη Μαδρίτη). Όλα θα φανούν στο γήπεδο λοιπόν...
COMMENTS