Τα νούμερα ζαλίζουν...οπότε καρδιακοί, επιληπτικοί, εγκυμονούσες κτλ...ας διαβάσουν κάτι άλλο...
Λεφτά φαίνεται πως υπάρχουν στην κορυφαία μπασκετική λίγκα του κόσμου...το NBA και μάλιστα με το τσουβάλι. Οι πιθανότητες, όμως, για κάποιον να αποτελέσει μέλος αυτού του γκέτο είναι απειροελάχιστες, αλλά όσοι λίγοι και εκλεκτοί τα καταφέρουν είναι σε θέση να απολαύσουν -δικαίως ή αδίκως- εξωπραγματικές απολαβές ως απότοκα του καμάτου και του ταλέντου τους. Παρόλο αυτά, σύμφωνα με μια διάσημη έρευνα του Sports Illustrated, η οποία διεξήχθη το 2009, περίπου το 60% των παικτών, που αποσύρονται από το NBA χάνουν ολόκληρη ή μεγάλο μέρος της περιουσίας τους μέσα σε πέντε χρόνια από την λήξη της καριέρας τους. Όπως και να έχει ας, αποπειραθούμε να ρίξουμε μια κλεφτή ματιά στα χρήματα, τα οποία αναμένεται να ξοδευτούν αυτή τη σεζόν, η οποία μόλις ξεκίνησε. Τα νούμερα έχουν ξεφύγει...
Δέκα χρόνια πριν σε σχέση με το σήμερα...
Ξεκινώντας, αξίζει να τονίσουμε την ραγδαία αύξηση των ποσών, που ξοδεύονται σήμερα σε σύγκριση με μια δεκαετία πριν (*χωρίς να λάβουμε υπόψη τον πληθωρισμό). Την σεζόν 2008-2009 ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης ήταν ο Kevin Garnett με διαφορά από τον δεύτερο. Αμειβόταν με 24.75 εκατομμύρια δολάρια ετησίως και οι Jason Kidd και Jermain O'Neal ερχόντουσαν δεύτεροι με 21.3 εκατομμύρια δολάρια τον χρόνο. Με τα σημερινά δεδομένα ο Garnett δεν βρίσκεται ούτε στο top-20 των πιο ακριβοπληρωμένων, με τον Curry στα 37.45 εκατομμύρια να είναι πρώτος στην λίστα.
Πριν δέκα χρόνια μόνο 9 παίκτες έπαιρναν πάνω από 20 εκατομμύρια, σήμερα με τουλάχιστον 20 μύρια αμείβονται πάνω από 40 αθλητές. Τη σεζόν '08-'09 κανένας δεν κέρδιζε πάνω από 25 εκατομμύρια, πλέον περισσότεροι από 20 παίκτες χαίρουν ανάλογες ή μεγαλύτερες απολαβές. Ακόμη, πριν μια δεκαετία 59 παίκτες αμείβονταν με παραπάνω από 10 εκατομμύρια, σήμερα ο αριθμός τους έχει ξεπεράσει τους 120!
Τέλος, τότε το salary-cap ήταν στα 58.6 εκατομμύρια δολάρια και πλέον βρίσκεται στα 101.8 εκατομμύρια. Χαρακτηριστικό είναι πως οι Miami Heat, οι οποίοι σήμερα έχουν τα περισσότερα έξοδα από όλους τους άλλους οργανισμούς (158 εκατομμύρια), υπερβαίνουν περίπου τρεις φορές το salary-cap της σεζόν 2008-09.
Πριν δέκα χρόνια μόνο 9 παίκτες έπαιρναν πάνω από 20 εκατομμύρια, σήμερα με τουλάχιστον 20 μύρια αμείβονται πάνω από 40 αθλητές. Τη σεζόν '08-'09 κανένας δεν κέρδιζε πάνω από 25 εκατομμύρια, πλέον περισσότεροι από 20 παίκτες χαίρουν ανάλογες ή μεγαλύτερες απολαβές. Ακόμη, πριν μια δεκαετία 59 παίκτες αμείβονταν με παραπάνω από 10 εκατομμύρια, σήμερα ο αριθμός τους έχει ξεπεράσει τους 120!
Τέλος, τότε το salary-cap ήταν στα 58.6 εκατομμύρια δολάρια και πλέον βρίσκεται στα 101.8 εκατομμύρια. Χαρακτηριστικό είναι πως οι Miami Heat, οι οποίοι σήμερα έχουν τα περισσότερα έξοδα από όλους τους άλλους οργανισμούς (158 εκατομμύρια), υπερβαίνουν περίπου τρεις φορές το salary-cap της σεζόν 2008-09.
Όλοι υπερβαίνουν το salary-cap...
Πριν περάσουμε στην ουσία οφείλουμε να προσπαθήσουμε να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα. Το salary-cap έχει θεσπιστεί, ώστε όλοι οι οργανισμοί να είναι σε θέση να διαθέσουν έως ένα ορισμένο ποσό χρημάτων ασχέτως την οικονομική τους ευμάρεια, για να διασφαλίζεται έτσι ο δίκαιος ανταγωνισμός. Είναι γεγονός πως σε κάθε άλλη περίπτωση οργανισμοί μεγάλων αγορών όπως οι Lakers ή οι Knicks θα ήταν χιλιόμετρα μπροστά και οργανισμοί μικρών αγορών δεν θα μπορούσαν να ακολουθήσουν. Υπάρχουν δύο είδη salary-cap το hard-cap και το soft-cap. To πρώτο είναι ένα όριο, το οποίο καμιά ομάδα και σε καμιά περίπτωση δεν έχει το δικαίωμα να υπερβεί. Κάτι τέτοιο τεχνικά δεν υπάρχει στη λίγκα. Αυτό που υπάρχει είναι το δεύτερο, το soft-cap, το οποίο ναι μεν είναι και πάλι ένα όριο, αλλά είναι πιο ευέλικτο. Οι οργανισμοί εκμεταλλεύονται, λοιπόν, αυτό το γεγονός και πολύ συχνά υπερβαίνουν το salary-cap, όμως υπάρχουν συστήματα, τα οποία τιμωρούν αυτή την τακτική. Όσο περισσότερο έχεις υπερβεί το όριο τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η τιμωρία που θα σου επιβληθεί. Ο φόρος πολυτελείας (luxury tax) είναι ένα τέτοιο σύστημα, το οποίο αποτρέπει τις ομάδες από το να ξεπεράσουν κατά πολύ τα επιβεβλημένα όρια. Πιο συγκεκριμένα το luxury-tax επιβάλει ένα ποσό, το οποίο οφείλουν να πληρώσουν οι ομάδες αν υπερβούν την tax-line. To soft-cap και η tax-line δεν είναι το ίδιο, αλλά είναι πολύ κοντά μεταξύ τους, με την tax-line να είναι μεγαλύτερη. Για την περσινή σεζόν το salary-cap ήταν στα 99 εκατομμύρια, ενώ η tax-line ήταν στα 119 εκατομμύρια. Οπότε ο φόρος πολυτελείας επιβαρύνει όσους ξεπέρασαν την tax-line και ανάλογα με το πόσο την ξεπέρασαν. Αν περάσεις το όριο για λιγότερο από 5 εκατομμύρια, τότε οφείλεις να πληρώσεις 1.5 δολάριο για κάθε ένα δολάριο πάνω από το όριο. Αν τώρα ξεπεράσεις την tax-line για πάνω από 20 εκατομμύρια, καλείσαι να δώσεις με 3.75 δολάρια για κάθε ένα δολάριο πάνω από το όριο. Οι οργανισμοί δέχονται επίσης πρόσθετες κυρώσεις αν έχουν υπερβεί το όριο σε τρεις από τις τελευταίες τέσσερις σεζόν. Όλες αυτές οι τακτικές αποβλέπουν στο να αποτρέψουν τους υπεύθυνους των οργανισμών από το να ξοδεύουν απεριόριστα και έως ένα βαθμό το καταφέρνουν, διότι όσο πλούσιος και αν είναι κάποιος ιδιοκτήτης δεν θα του άρεσε να πληρώνει κοντά στα 100 εκατομμύρια σε luxury-tax.
Όμως, αφού οι οργανισμοί πληρώνουν φόρους μόνο υπερβαίνοντας την tax-line, ποιος ο λόγος ύπαρξης του salary-cap; Μια ομάδα δεν επιβαρύνεται με φόρο πολυτελείας αν το payroll της βρίσκεται ανάμεσα στο salary-cap και την tax-line, αλλά επιδέχεται περιορισμούς στην ολοκλήρωση trades, την ανανέωση συμβολαίων και την υπογραφή ελεύθερων παικτών. Περιορισμοί, οι οποίοι μπορούν να αποφευχθούν με κάποια παράθυρα, κάποιες εξαιρέσεις, όπως η Minimum Salary Exception ή η Larry Bird Exception ή η Μid Level Exception ή άλλες λιγότερο γνωστές.
Δεν ξέρω για εσένα...εγώ, πάντως, κουράστηκα με όλα τα παραπάνω, οπότε ας κλείσουμε αυτή την ενότητα με κάτι τελευταίο. Όλοι αυτοί οι κανόνες, οι εξαιρέσεις, τα παράθυρα και πολλά άλλα που διέπουν το NBA θεσπίζονται στο CBA (Collective Bargaining Agreement). Αυτό αποτελεί ένα προσύμφωνο, το οποίο υπογράφεται από τη λίγκα και τους παίκτες, τυπικά διαρκεί για επτά χρόνια και με την λήξη του, ένα νέο πρέπει να υπογραφεί. Αμφότερες οι δύο πλευρές σε τέτοιες περιπτώσεις εκμεταλλεύονται αυτή την κατάσταση και προσπαθούν να αλλάξουν κάποιους όρους του προσύμφωνου, γεγονός το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε lock-out (βλέπε 2011). Όμως, το τελευταίο CBA υπογράφτηκε αναίμακτα το 2017 και προβλέπεται να ισχύει για τα επόμενα τουλάχιστον πέντε χρόνια.
Σήμερα, μετά τους Heat ο οργανισμός, ο οποίος έχει τα περισσότερα έξοδα μισθοδοσίας είναι οι Warriors, αφού ξοδεύουν 147.2 εκατομμύρια δολάρια. Αξίζει να σημειωθεί πως οι τέσσερις βασικοί και υγιείς παίκτες των πρωταθλητών (βγάζουμε έξω τον Cousins) κερδίζουν μόνοι τους περισσότερα χρήματα (103,915,444 $) από ολόκληρη την ομάδα των Sacramento Kings (90,844,422 $), οι οποίοι έχουν το χαμηλότερο payroll σε όλο το NBA και είναι η μόνη ομάδα κάτω από το salary-cap.
Τώρα αν αθροίσουμε τα payrolls όλων των ομάδων της λίγκας θα φτάσουμε στο διαστημικό ποσό των 3.7 δισεκατομμυρίων δολαρίων! Καταλήξαμε σε αυτό το ποσό δίχως να συνυπολογίσουμε και το luxury-tax, το οποίο δώδεκα ομάδες είναι πιθανόν να κληθούν να καταβάλουν, αφού υπερβαίνουν την tax-line, η οποία κυμαίνεται πλέον γύρω στα 125 εκατομμύρια. Με έναν πρόχειρο υπολογισμό μπορούμε να πούμε πως οι Heat θα υποστούν μια επιβάρυνση μεγαλύτερη της τάξης των 100 εκατομμυρίων δολαρίων ένεκα του φόρου πολυτελείας, με την αντίστοιχη επιβάρυνση για το Golden State να ξεπερνά τα 80 εκατομμύρια.
Όμως, αφού οι οργανισμοί πληρώνουν φόρους μόνο υπερβαίνοντας την tax-line, ποιος ο λόγος ύπαρξης του salary-cap; Μια ομάδα δεν επιβαρύνεται με φόρο πολυτελείας αν το payroll της βρίσκεται ανάμεσα στο salary-cap και την tax-line, αλλά επιδέχεται περιορισμούς στην ολοκλήρωση trades, την ανανέωση συμβολαίων και την υπογραφή ελεύθερων παικτών. Περιορισμοί, οι οποίοι μπορούν να αποφευχθούν με κάποια παράθυρα, κάποιες εξαιρέσεις, όπως η Minimum Salary Exception ή η Larry Bird Exception ή η Μid Level Exception ή άλλες λιγότερο γνωστές.
Δεν ξέρω για εσένα...εγώ, πάντως, κουράστηκα με όλα τα παραπάνω, οπότε ας κλείσουμε αυτή την ενότητα με κάτι τελευταίο. Όλοι αυτοί οι κανόνες, οι εξαιρέσεις, τα παράθυρα και πολλά άλλα που διέπουν το NBA θεσπίζονται στο CBA (Collective Bargaining Agreement). Αυτό αποτελεί ένα προσύμφωνο, το οποίο υπογράφεται από τη λίγκα και τους παίκτες, τυπικά διαρκεί για επτά χρόνια και με την λήξη του, ένα νέο πρέπει να υπογραφεί. Αμφότερες οι δύο πλευρές σε τέτοιες περιπτώσεις εκμεταλλεύονται αυτή την κατάσταση και προσπαθούν να αλλάξουν κάποιους όρους του προσύμφωνου, γεγονός το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε lock-out (βλέπε 2011). Όμως, το τελευταίο CBA υπογράφτηκε αναίμακτα το 2017 και προβλέπεται να ισχύει για τα επόμενα τουλάχιστον πέντε χρόνια.
Σήμερα, μετά τους Heat ο οργανισμός, ο οποίος έχει τα περισσότερα έξοδα μισθοδοσίας είναι οι Warriors, αφού ξοδεύουν 147.2 εκατομμύρια δολάρια. Αξίζει να σημειωθεί πως οι τέσσερις βασικοί και υγιείς παίκτες των πρωταθλητών (βγάζουμε έξω τον Cousins) κερδίζουν μόνοι τους περισσότερα χρήματα (103,915,444 $) από ολόκληρη την ομάδα των Sacramento Kings (90,844,422 $), οι οποίοι έχουν το χαμηλότερο payroll σε όλο το NBA και είναι η μόνη ομάδα κάτω από το salary-cap.
Τώρα αν αθροίσουμε τα payrolls όλων των ομάδων της λίγκας θα φτάσουμε στο διαστημικό ποσό των 3.7 δισεκατομμυρίων δολαρίων! Καταλήξαμε σε αυτό το ποσό δίχως να συνυπολογίσουμε και το luxury-tax, το οποίο δώδεκα ομάδες είναι πιθανόν να κληθούν να καταβάλουν, αφού υπερβαίνουν την tax-line, η οποία κυμαίνεται πλέον γύρω στα 125 εκατομμύρια. Με έναν πρόχειρο υπολογισμό μπορούμε να πούμε πως οι Heat θα υποστούν μια επιβάρυνση μεγαλύτερη της τάξης των 100 εκατομμυρίων δολαρίων ένεκα του φόρου πολυτελείας, με την αντίστοιχη επιβάρυνση για το Golden State να ξεπερνά τα 80 εκατομμύρια.
Τα γιγαντιαία ποσά των μισθοδοσιών και το ότι μόνο οι Kings είναι κάτω από salary-cap οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στα μεγάλα συμβόλαια, τα οποία υπογράφτηκαν κατά τις off-seasons του '15 και του '16. Πολλά από αυτά λήγουν αυτή την χρονιά και προβλέπεται πως πάνω από τις μισές ομάδες θα βρίσκονται κάτω από το salary-cap το καλοκαίρι του '19 και αρκετές από αυτές θα έχουν χώρο ακόμη και για δύο max-contracts. Άρα είναι εύλογο το γεγονός πως περιμένουμε να συμβούν κοσμογονικές αλλαγές στην λίγκα την επόμενη off-season.
Value for money / Waste of money...
Αν το σκεφτεί κανείς είναι οξύμωρο το γεγονός πως all-stars όπως οι Dragic ($18.1 εκ.), Walker ($12 εκ.), Wall ($19.1 εκ.), Thompson ($18.9 εκ.) και Green ($17.4 εκ.) αμείβονται με αρκετά λιγότερα χρήματα από τους Ryan Aderson ($20.4 εκ.), Gordon ($21.5 εκ.), LaVine ($19.5 εκ.) και άλλους οι οποίοι δεν έχουν ακόμη λάβει μέρος σε all-star-game. Ακόμη, οι Parsons και Batum, οι οποίοι προέρχονται από μη παραγωγικές χρονιές με τραυματισμούς θα βγάλουν αυτή τη σεζόν πάνω από 24 εκατομμύρια δολάρια ο καθένας. Ενώ την ίδια στιγμή οι Raptors θα δώσουν 23.1 μύρια για τον finals-MVP Leonard. Επίσης, φέτος οι Embiid και Wingins θα βάλουν στους λογαριασμούς τους ακριβώς το ίδιο ποσό ($25.46 εκ.), όπως και οι Davies και Whiteside ($25.43 εκ.) παρά την εξόφθαλμη διαφορά ποιότητας και απόδοσής τους.
Πέρσι, οι Pistons και οι Grizzlies, οι οποίοι έχουν το δέκατο και το ενδέκατο πιο ακριβό payroll στην λίγκα αντίστοιχα δεν κατάφεραν να μπουν στα playoffs, ενώ παράλληλα έχουν και παίκτη στο top-10 των πιο ακριβοπληρωμένων (Griffin $32 εκ, Conley $ 30 εκ.). Από την άλλη μεριά οι 76ers, που κατάφεραν να μπουν στην post-season, έχουν μόνο έναν παίκτη, ο οποίος αμείβεται με περισσότερα από 20 μύρια, τον Embiid.
Την ίδια στιγμή στην Γηραιά Ήπειρο...τις μεγαλύτερες απολαβές έχει ο Ρώσος Shved της Khimki, κερδίζοντας 4 εκατομμύρια δολάρια τον χρόνο. Δεύτερος έρχεται ο De Colo με 2.78 και τρίτοι οι Καλάθης και Rodrigues με 2.55 εκατομμύρια δολάρια έκαστος.
Πέρσι, οι Pistons και οι Grizzlies, οι οποίοι έχουν το δέκατο και το ενδέκατο πιο ακριβό payroll στην λίγκα αντίστοιχα δεν κατάφεραν να μπουν στα playoffs, ενώ παράλληλα έχουν και παίκτη στο top-10 των πιο ακριβοπληρωμένων (Griffin $32 εκ, Conley $ 30 εκ.). Από την άλλη μεριά οι 76ers, που κατάφεραν να μπουν στην post-season, έχουν μόνο έναν παίκτη, ο οποίος αμείβεται με περισσότερα από 20 μύρια, τον Embiid.
Την ίδια στιγμή στην Γηραιά Ήπειρο...τις μεγαλύτερες απολαβές έχει ο Ρώσος Shved της Khimki, κερδίζοντας 4 εκατομμύρια δολάρια τον χρόνο. Δεύτερος έρχεται ο De Colo με 2.78 και τρίτοι οι Καλάθης και Rodrigues με 2.55 εκατομμύρια δολάρια έκαστος.
*Πηγές: Basketball Reference, ESPN
COMMENTS