Στο δεύτερο μέρος του αφιερώματος στον Μανού Τζινόμπιλι, καταπιανόμαστε με την καριέρα του στην Εθνική, μέχρι την μεγαλύτερη στιγμή του με τα χρώματα της Αργεντινής
Συνεχίζοντας το αφιέρωμα στον Τζινόμπιλι, ας περάσουμε στα χρόνια του στην Εθνική, ξεκινώντας από ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο του Λουίς Σκόλα (πηγή: https://www.theplayerstribune.com/en-us/articles/luis-scola-how-we-play-basketball-in-argentina).
«Νομίζω ότι είναι ασφαλές να ισχυριστεί κανείς ότι ο Μανού είναι ο μεγαλύτερος παίκτης καλαθοσφαίρισης που έχει παράγει ποτέ η χώρα μας. Η αλήθεια όμως είναι αυτή: Όταν ο Μανού ήταν μικρός, ήταν απλά μέτριος. Δεν κατάφερε καν να επιλεχθεί στην Εθνική Νέων της χώρας (national youth team). Είχε θέματα. Δεν ήταν ψηλός. Ήταν υπερβολικά αδύνατος. Δεν θεωρούνταν παίκτης με προοπτική για κανένα λόγο. Αυτή άλλωστε ήταν η χρυσή γενιά του Αργεντίνικου μπάσκετ, ένα γκρουπ παικτών που κατέκτησαν τον Χρυσό στους Ολυμπιακούς του 2004. Ομπέρτο. Νοτσιόνι. Πέπε Σάντσεζ. Πριτζιόνι. Όταν αρχίσαμε να παίζουμε όλοι μαζί το 1996, ο Μανού δεν ήταν καν αρκετά καλός ώστε να μπει στην πρώτη ομάδα. Κόπηκε όταν ήταν 15.
Ενώ κάποιοι από εμάς ξεκινήσαμε την καριέρα μας στην Ευρώπη, ο Μανού έμεινε στην Αργεντινή. Έπαιξε για την Andino, μια ομάδα της Β' Κατηγορίας, προτού πάρει μεταγραφή για την Bahía Blanca. Στην αρχή δεν έπαιζε πολύ, αλλά όταν άρχισε να παίρνει χρόνο στο παρκέ, τράβηξε την προσοχή των σκάουτερ. Τελικώς ένας σκάουτερ από την Ιταλία τον έφερε στην Ρέτζιο Καλάμπρια, στην Β' Ιταλίας.
Όταν επέστρεψε στην Αργεντινή για την Εθνική ήταν ένας διαφορετικός παίκτης. Οι ανησυχίες για τον πιο αδύνατο παίκτη στο παρκέ εξαφανίστηκαν. Αντιθέτως, επέστρεψε ως ο άκρως ανταγωνιστικός παίκτης που γνωρίζετε σήμερα. »
Μελβούρνη 1997
Η πρώτη συμμετοχή του Τζινόμπιλι στην πρώτη ομάδα της Εθνικής Αργεντινής ήταν το 1997 στο Παγκόσμιο Under 22 στην Μελβούρνη, όπου η Αργεντινή κατέκτησε την 4η θέση, χάνοντας στον μικρό τελικό από την Γιουγκοσλαβία των Σκεπάνοβιτς, Ρακόσεβιτς. Ο Τζινόμπιλι τελείωσε ως ο 26ος σκόρερ της διοργάνωσης, έχοντας τα παρακάτω στατιστικά
Αθήνα 1998
H πρώτη του συμμετοχή στην Εθνική Ανδρών ήρθε το 1998, στο Παγκόσμιο της Αθήνας. Η παρουσία του, όπως και γενικότερα της Αργεντινής ήταν μέτρια, και ο αποκλεισμός ήρθε από τους Γιουγκοσλάβους στα προημιτελικά, με τους αλμπισελέστε να τερματίζουν στην 8η θέση. Τα στατιστικά του σε αυτήν την διοργάνωση είχαν ως εξής:
Στους Παναμερικανικούς του 1999 στο Πουέρτο Ρίκο (να πω την αλήθεια δεν μπόρεσα να βρω στατιστικά για την διοργάνωση) η Αργεντινή κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο, νικώντας τους διοργανωτές στον μικρό τελικό. Δεν μπόρεσε όμως να προκριθεί στους Ολυμπιακούς του 2000, μιας και το εισιτήριο πήραν οι δύο πρώτες ομάδες, ΗΠΑ και Καναδάς. Με τους Spurs να τον έχουν επιλέξει ήδη στο νούμερο 57 του ντραφτ την χρονιά εκείνη, η συγκεκριμένη διοργάνωση παρείχε την ευκαιρία στον Πόποβιτς να δει τον Τζινόμπιλι για πρώτη φορά να αγωνίζεται, με τον προπονητή των Σπιρουνιών να μένει εντυπωσιασμένος από την ανταγωνιστικότητα του 22χρονου.
Νεοκουέν 2001
Οι Παναμερικανικοί του 2001 διεξήχθησαν στην Αργεντινή και ουσιαστικά αποτέλεσαν την αφετηρία τόσο του Τζινόμπιλι όσο και της Χρυσής Γενιάς των αλμπισελέστε. Με την ομάδα των ΗΠΑ να απαρτίζεται από παίκτες junior κολεγίων (είχε ήδη προκριθεί στο Παγκόσμιο του 2002 ως διοργανώτρια), η Αργεντινή δεν συνάντησε κανένα εμπόδιο στην πορεία της για Χρυσό, το οποίο κατέκτησε ως αήττητη. Ήταν το πρώτο χρυσό σε Παναμερικανικούς για την ομάδα, ενώ ο Τζινόμπιλι αναδείχτηκε MVP του τουρνουά. Το άστρο του είχε αρχίσει να ανατέλλει για τα καλά. Παρακάτω ακολουθούν τα highlights του στον ημιτελικό με τον Καναδά και τον τελικό με την Βραζιλία
«Νομίζω ότι είναι ασφαλές να ισχυριστεί κανείς ότι ο Μανού είναι ο μεγαλύτερος παίκτης καλαθοσφαίρισης που έχει παράγει ποτέ η χώρα μας. Η αλήθεια όμως είναι αυτή: Όταν ο Μανού ήταν μικρός, ήταν απλά μέτριος. Δεν κατάφερε καν να επιλεχθεί στην Εθνική Νέων της χώρας (national youth team). Είχε θέματα. Δεν ήταν ψηλός. Ήταν υπερβολικά αδύνατος. Δεν θεωρούνταν παίκτης με προοπτική για κανένα λόγο. Αυτή άλλωστε ήταν η χρυσή γενιά του Αργεντίνικου μπάσκετ, ένα γκρουπ παικτών που κατέκτησαν τον Χρυσό στους Ολυμπιακούς του 2004. Ομπέρτο. Νοτσιόνι. Πέπε Σάντσεζ. Πριτζιόνι. Όταν αρχίσαμε να παίζουμε όλοι μαζί το 1996, ο Μανού δεν ήταν καν αρκετά καλός ώστε να μπει στην πρώτη ομάδα. Κόπηκε όταν ήταν 15.
Ενώ κάποιοι από εμάς ξεκινήσαμε την καριέρα μας στην Ευρώπη, ο Μανού έμεινε στην Αργεντινή. Έπαιξε για την Andino, μια ομάδα της Β' Κατηγορίας, προτού πάρει μεταγραφή για την Bahía Blanca. Στην αρχή δεν έπαιζε πολύ, αλλά όταν άρχισε να παίρνει χρόνο στο παρκέ, τράβηξε την προσοχή των σκάουτερ. Τελικώς ένας σκάουτερ από την Ιταλία τον έφερε στην Ρέτζιο Καλάμπρια, στην Β' Ιταλίας.
Όταν επέστρεψε στην Αργεντινή για την Εθνική ήταν ένας διαφορετικός παίκτης. Οι ανησυχίες για τον πιο αδύνατο παίκτη στο παρκέ εξαφανίστηκαν. Αντιθέτως, επέστρεψε ως ο άκρως ανταγωνιστικός παίκτης που γνωρίζετε σήμερα. »
Μελβούρνη 1997
Η πρώτη συμμετοχή του Τζινόμπιλι στην πρώτη ομάδα της Εθνικής Αργεντινής ήταν το 1997 στο Παγκόσμιο Under 22 στην Μελβούρνη, όπου η Αργεντινή κατέκτησε την 4η θέση, χάνοντας στον μικρό τελικό από την Γιουγκοσλαβία των Σκεπάνοβιτς, Ρακόσεβιτς. Ο Τζινόμπιλι τελείωσε ως ο 26ος σκόρερ της διοργάνωσης, έχοντας τα παρακάτω στατιστικά
Αθήνα 1998
Σαν Χουάν 1999
Νεοκουέν 2001
Οι Παναμερικανικοί του 2001 διεξήχθησαν στην Αργεντινή και ουσιαστικά αποτέλεσαν την αφετηρία τόσο του Τζινόμπιλι όσο και της Χρυσής Γενιάς των αλμπισελέστε. Με την ομάδα των ΗΠΑ να απαρτίζεται από παίκτες junior κολεγίων (είχε ήδη προκριθεί στο Παγκόσμιο του 2002 ως διοργανώτρια), η Αργεντινή δεν συνάντησε κανένα εμπόδιο στην πορεία της για Χρυσό, το οποίο κατέκτησε ως αήττητη. Ήταν το πρώτο χρυσό σε Παναμερικανικούς για την ομάδα, ενώ ο Τζινόμπιλι αναδείχτηκε MVP του τουρνουά. Το άστρο του είχε αρχίσει να ανατέλλει για τα καλά. Παρακάτω ακολουθούν τα highlights του στον ημιτελικό με τον Καναδά και τον τελικό με την Βραζιλία
2002 Ιντιανάπολις
Στο Παγκόσμιο του 2002 στην Ιντιανάπολις, η Αργεντινή κατέβηκε ως ένα από τα φαβορί για την 2η θέση, με τις ΗΠΑ να αποτελούν το αδιαφολονίκητο φαβορί, τουλάχιστον στα χαρτιά.. Οι αλμπισελέστε ξεκίνησαν με ένα 3-0, έχοντας μέσο όρο πάνω από 100 πόντους, με τον Μανού να είναι εξαιρετικός απέναντι στην Ρωσία, όπου σκόραρε 21 πόντους σε 23 λεπτά. H Αργεντινή συνέχισε με νίκη επί της Κίνας και της Γερμανίας στον δεύτερο γύρο, με τον δεύτερο αγώνα όμως, να αποτελεί πύρρειο νίκη, μιας και ο Τζινόμπιλι γύρισε τον αστράγαλό του, στην προσπάθειά του να σουτάρει τρίποντο πάνω από τα απλωμένα χέρια του Ντιρκ Νοβίτζκι. Με τον επόμενο αγώνα όμως να είναι απέναντι στους Αμερικανούς, ο Μανού έσφιξε τα δόντια και βοήθησε την ομάδα του σε μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις όλων των εποχών στο άθλημα, «χαρίζοντας» στους Αμερικανούς την πρώτη ήττα σε εθνικό επίπεδο από την στιγμή που αποφάσισαν να αγωνίζονται μόνο με επαγγελματίες.
Στα προημιτελικά, οι Αργεντίνοι νίκησαν την Βραζιλία ενώ στον ημιτελικό, για μία ακόμη φορά, την Γερμανία .
Στον τελικό οι αλμπισελέστε αντιμετώπισαν τους Γιουγκοσλαβία. Με τον Τζινόμπιλι όμως να βρίσκεται σε μέτρια κατάσταση και να αγωνίζεται μόλις 12 λεπτά, δεν κατάφεραν να νικήσουν, αν και το ματς πήγε στην παράταση. Παρότι στα κρισιμότερα ματς αγωνίστηκε ουσιαστικά τραυματίας, ο Μανού χρίστηκε μέλος της καλύτερης πεντάδας του τουρνουά, έχοντας τα παρακάτω στατιστικά
2003 Σαν Χουάν
Οι Παναμερικανικοί του Πουέρτο Ρίκο έδιναν τρία εισιτήρια για Όλυμπιακούς και οι Αργεντίνοι έδειχναν και πάλι ένα από τα φαβορί για πρόκριση. Παρόλα αυτά, η πρώτη φάση αποδείχτηκε αρκετά δύσκολη, με την ομάδα του Ρούμπεν Μανιάνο να χάνει στην πρεμιέρα από το Μεξικό ( με το παιχνίδι να είναι άκρως επεισοδιακό) και να σημειώνει οριακές νίκες με Καναδά και Πουέρτο Ρίκο.
Η δεύτερη φάση κινήθηκε στα ίδια πλαίσια, με οριακή νίκη με την Βραζιλία και ήττες από τις ΗΠΑ και την Βενεζουέλα. Παρόλα αυτά, η Αργεντινή προκρίθηκε στους 4 σε τριπλή ισοβαθμία για την δεύτερη θέση, με Καναδά και Πουέρτο Ρίκο. Στους ημιτελικούς αντιμετώπισε και πάλι τον Καναδά, όπου, με τον Τζινόμπιλι να κάνει την καλύτερη εμφάνισή του στο τουρνουά με 26 πόντους και 5/7 τρίποντα, προκρίθηκε στον τελικό, νικώντας εύκολα με 88-72. Στον τελικό αποτέλεσαν εύκολη λεία για τους Αμερικανούς, καθώς ηττήθηκαν με 106-73.
Ο Τζινόμπιλι ήταν και πάλι πρωταγωνιστής και πρώτος σκόρερ της ομάδας του, έχοντας τα παρακάτω στατιστικά
2004 Αθήνα
Η μεγαλύτερη στιγμή για τον Τζινόμπιλι και την Εθνική Αργεντινής δεν είχε φτάσει ακόμα αλλά η Χρυσή Γενιά της χώρας έμελλε να βρει το απόγειό της στους Ολυμπιακούς της Αθήνας. Με την ομάδα των ΗΠΑ να παραπαίει, ο δρόμος για το χρυσό ήταν ανοικτός για άλλες ομάδες, με την Αργεντινή να λογίζεται και πάλι ως ένα από τα φαβορί. Ο δρόμος βέβαια, ήταν κάθε άλλο παρά εύκολος.
Στην πρεμιέρα η Αργεντινή έπαιξε άλλο ένα συγκλονιστικό παιχνίδι με την Σερβία-Μαυροβούνιο, με το παιχνίδι να κρίνεται στην τελευταία φάση, με τον Τζινόμπιλι να ευστοχεί στο τελευταίο σουτ του αγώνα.
Στο επόμενο παιχνίδι όμως, οι αλμπισελέστε γνώρισαν την ήττα από την Ισπανία με 87-76 ενώ μοίρασαν τα αποτελέσματα στους δύο επόμενους αγώνες, νικώντας εύκολα την Κίνα με 82-57 και χάνοντας από την Ιταλία με 76-75. Πέρασαν πάντως στον επόμενο γύρο ως τρίτοι, όπου αντιμετώπισαν την οικοδέσποινα Ελλάδα. Σε ένα πραγματικά σκληρό ματς, το οποίο κρίθηκε στο τέλος με πρωταγωνιστή στον Τζινόμπιλι, η Αργεντινή κατάφερε να νικήσει με 64-69 και να πάρει την πρόκριση στα ημιτελικά, όπου θα αντιμετώπιζε τις ΗΠΑ.
Σε έναν πραγματικά ιστορικό αγώνα, οι Αργεντίνοι με έναν εκπληκτικό Τζινόμπιλι, ο οποίος σημείωσε 29 πόντους με 9/13 σουτ, «χάρισαν» στην Dream Team την πρώτη της ήττα σε Ολυμπιακούς Αγώνες από το 1988.
O τελικός όμως δεν ήταν εύκολη υπόθεση, μιας και οι Αργεντίνοι είχαν να αντιμετωπίσουν την Ιταλία, η οποία είχε κερδίσει στον ημιτελικό την Λιθουανία με το εμφατικό 100-91. Με τους Σκόλα, Μοντέκια, Βολκοβίτσκι και φυσικά, τον Τζινόμπιλι, να βρίσκονται σε εξαιρετική κατάσταση όμως, οι αλμπισελέστε δεν ήταν διατεθειμένοι να χάσουν για δεύτερη φορά, κατακτώντας τελικά το πρώτο Χρυσό Μετάλλιο σε Ολυμπιακούς για το μπάσκετ της χώρας, με 69-84.
Αναμενόμενα, ο Μανού κατέκτησε το βραβείο του MVP, έχοντας τα παρακάτω στατιστικά.
COMMENTS