Παρουσίαση και scout report του γκαρντ που απέκτησαν οι νεοφώτιστοι για να κάνει τη διαφορά.
Καλοκαιράκι είναι και οι μεταγραφές συνεχίζονται για όλους. Άλλωστε οι μεταγραφές δεν γνωρίζουν τάξεις και διακρίσεις... ως γνωστόν είναι σοσιαλιστικών αντιλήψεων, τους αφορούν όλους. Έτσι, αφού ο υπογράφων έχει ασχοληθεί κατά τον προηγούμενο καιρό με τις κινήσεις Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού, ήρθε η ώρα να καταπιαστούμε και με τα πιο «σκοτεινά» εγχώρια πρότζεκτς. Ένα από αυτά, ίσως το πιο ενδιαφέρον του χειμώνα που μας έρχεται, είναι αυτό του νεοφώτιστου Χολαργού, στον πάγκο του οποίου θα κάθεται ένας εξαιρετικά ικανός προπονητής που έχει αφήσει τα διαπιστευτήρια του στην εν Ελλάδι πραγματικότητα, ο Άρης Λυκογιάννης.
Περνάω στο δια ταύτα. Ο Λυκογιάννης μετά την επιλογή του Οκερέαφορ (πέρυσι τον είδαμε στην Κύμη) και του Λοβ έπρεπε να πάει σε μία aggressive επιθετικά κίνηση που θα συνδυάζει την οργάνωση με το σκορ, συμπληρώνοντας τις αδυναμίες των δύο πρώτων. Για αυτόν τον λόγο αποκτήθηκε ο νέος παίκτης του Χολαργού και ο πρωταγωνιστής του κειμένου που διαβάζετε, Ντάριν Ντόρσεϊ. Πάμε λοιπόν να εξετάσουμε πιο συγκεκριμένα τον 31χρονο γκαρντ από την Αριζόνα.
Σκορ και θέαμα
Είναι σύνηθες και γνωστό πως ομάδες επιπέδου Χολαργού, πρωτοεμφανιζόμενες στην πρώτη κατηγορία του ελληνικού μπάσκετ, στρέφονται σε παίκτες που είναι θρασείς επιθετικά και διαθέτουν την... τρέλα για να κουβαλούν την ομάδα τους στο σκορ. Αυτός ο παίκτης για τον Χολαργό είναι ο Ντόρσεϊ (και ο Λοβ), ένας παίκτης γρήγορος, διεισδυτικός που δεν διστάζει να έρθει σε επαφή με αντιπάλους αμυντικούς ψηλότερους και πιο ογκώδεις από αυτόν. Διατηρεί επίσης ένα αξιόλογο ποσοστό από την γραμμή του τρίποντου (41.5% στην regular season του BCL) με πολλά από τα σουτ που επιχειρεί να είναι είτε υπό πίεση, είτε και εκτός ισορροπίας.
Εκτός από την ουσία, όμως, για ομάδες σαν τον Χολαργό, επαρχιακές/προαστιακές που θέλουν να προσεγγίσουν κόσμο και να παίζουν σε γεμάτα γήπεδα παίζει σημαντικό ρόλο και το πόσο θελκτικό στο μάτι είναι το μπάσκετ που παίζουν. Με άλλα λόγια πέρα από το αποτέλεσμα που είναι το μείζον, σημασία έχει και το θέαμα. Με τον Ντόρσεϊ να αποτελεί τον βασικό SG της ομάδας, οι άνθρωποι των νεοφώτιστων θα πρέπει να μείνουν ήσυχοι ως προς αυτόν τον τομέα, αφού ο Αμερικάνος combo guard είναι ταχύς και χαρακτηρίζεται από μία ιδιαιτέρως φαντεζί προσέγγιση του παιχνιδιού, όπως θα παρατηρήσετε και στο παρακάτω βίντεο.
Σημείωση: Ο μέσος όρος συμμετοχής του πρώην παίκτη των Σαλόν και Ουσάκ Σπορτίφ την σεζόν που πέρασε στο BCL ήταν 22.8 λεπτά. Σε αυτόν τον χρόνο επιχειρούσε κάτι λιγότερο από οκτώ σουτ εντός πεδιάς (σκοράροντας 8.1 πόντους μέσο όρο) εκ των οποίων τα περισσότερα ήταν με προσπάθειες από το δίποντο (4.2) και τα λιγότερα έξω από την γραμμή των 6.75μ. Όσο για την προτίμηση του στο παιχνίδι επαφής μέσω διεισδύσεων, το παράδοξο είναι πως παρά τις... μπούκες του εκτελούσε κατά μέσο όρο 1.7 βολές ανά παιχνίδι, διατηρώντας ένα μέτριο ποσοστό ευστοχίας από την γραμμή της φιλανθρωπίας περί του 73.7%. Επίσης, η μηχανική του σουτ του θυμίζει (συγγνώμη από τώρα για την ιεροσυλία) Άλεν Άιβερσον... Μία συγγνώμη την είπα.
Δημιουργία και οργάνωση
Ήδη από την παραπάνω παράγραφο και τις στατιστικές του παίκτη καταλαβαίνει κανείς πως δεν πρόκειται για έναν παίκτη που το μόνο που κάνει στο παρκέ είναι να σκοράρει. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να πω πως αυτό είναι και το δεδομένο που με προβληματίζει για το αν θα κάνει τη διαφορά στον Χολαργό. Βλέπετε, ο 31χρονος, ύψους 1.88μ. γκαρντ δεν ήταν το πρώτο βιολί στο σκοράρισμα για τις ομάδες του παρόλο που είναι αρκετά ταλαντούχος σε αυτόν τον τομέα.
Αυτό, βέβαια, που τον κάνει να ξεχωρίζει είναι πως έχει συμμετοχή σε όλες τις επιθέσεις των ομάδων του, όταν πατά στο γήπεδο. Η μπάλα περνά συνεχώς από αυτόν είτε πρόκειται για παιχνίδι 5 εναντίον 5, είτε όταν η ομάδα του έχει χώρο να τρέξει στο transition. Τη σεζόν που αφήσαμε πίσω μας μοίραζε κατά μέσο όρο 4 ασίστς στο BCL με την Σαλόν, ενώ μία χρονιά πριν, με την Λε Πορτέλ, ξεπερνούσε για λίγο τις 4 και πάλι ανά παιχνίδι.
Κάπου εδώ, όπως θα παρατηρήσετε και στο επόμενο βίντεο, να πω πως το παιχνίδι του στον τομέα της δημιουργίας έχει κινήσεις υψηλού επιπέδου που πολλές φορές μας φέρνουν στο μυαλό «αλήτικα» παιχνίδια streetball. Μιλώντας γενικά, πρόκειται για έναν παίκτη που παρότι διαθέτει τα στοιχεία του κλασσικού Αμερικανού σκόρερ που έχουμε δει πολλάκις στο πρωτάθλημα μας δεν επικεντρώνεται αποκλειστικά στο πως θα βρει επαφή ο ίδιος με το καλάθι, αφού του αρέσει να παίζει ομαδικά κάνοντας χαρούμενους και τους συμπαίκτες του.
*Highlights από την κορυφαία (κατά τη γνώμη μου) σεζόν της καριέρας του πριν δύο χρόνια με την φανέλα των Poiters 86, όπου τελείωσε τη χρονιά με 16.9 πόντος και 4.3 ασίστς.
Και αφού μιλάμε για δημιουργία να αναφέρουμε πως πρόκειται για έναν παίκτη με εξαιρετικό ball handling, γεγονός που τον κάνει streetballer πρώτης γραμμής.
Άμυνα, σωματοδομή και λάθη
Βλέποντας τον κόσμο από το 1 μέτρο και τα 88 εκατοστά είναι απολύτως φυσικό ο Ντόρσεϊ να έχει κάποιες αδυναμίες στο πίσω μέρος του γηπέδου. Για παράδειγμα, θα τα βρει σκούρα απέναντι σε ψηλότερα γκαρντ που ποστάρουν (υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι παίκτες στη λίγκα μας) και ίσως αντιμετωπίσει πρόβλημα στην άμυνα 5on5 σε αργό τέμπο, αφού είναι ένας παίκτης που παίζει συνεχώς με το πόδι στο γκάζι. Παρόλα αυτά, το σώμα του τον βοηθά να έχει καλό έλεγχο των κινήσεων του και να μπορεί εύκολα να αλλάζει ρυθμό στο παιχνίδι της ομάδας του, ενώ από άποψη δύναμης σίγουρα δεν αποτελεί... μπουλντόζα, αφού είναι μικρός στο δέμας.
Αξιοσημείωτο είναι πως παρά το σχετικά μικρό του ύψος είναι ένας combo guard που μαζεύει ριμπάουντ και βοηθά και σε αυτόν τον τομέα την ομάδα του, μετρώντας περίπου 2 ανά παιχνίδι. Πέρυσι μέτρησε 1 κλέψιμο ανά αγώνα (συνηθίζει να πηγαίνει σε βοήθειες και δυναμικές άμυνες κάνοντας 2.3 φάουλ μέσο όρο), ενώ στα υπέρ του είναι τα λίγα λάθη που κάνει. Πιο συγκεκριμένα σε 22.8 λεπτά συμμετοχής την περσινή χρονιά έκανε 1.6 λάθη κατά μέσο όρο, ποσοστό αρκετά ικανοποιητικό αν σκεφτεί κανείς πως κρατά πολύ την μπάλα στα χέρια του.
Συνοψίζοντας, θεωρώ πως ο Ντόρσεϊ αποτελεί μία κίνηση-στοίχημα για τον Άρη Λυκογιάννη, αφού είναι αβέβαιο αν θα ταιριάξει σε ικανοποιητικό βαθμό με τους Χόκινς, Λοβ και Οκερέαφορ. Βέβαια, έχει στοιχεία στο παιχνίδι του που λείπουν από το ρόστερ των νεοφώτιστων και μπορεί να χαρίσει ταυτόχρονα μπασκετική τρέλα και υπομονή (όποτε το θέλει) στην ομάδα του. Ας μην ξεχνάμε πως είναι ένας παίκτης που έχει αγωνιστεί στα ευρωπαϊκά σαλόνια, είναι 31 ετών και διαθέτει σημαντικότατη εμπειρία στα παρκέ. Το σημαντικό είναι πως πέρα από την ικανότητα του στο σκοράρισμα, έχει την ευχέρεια να ταΐζει τους ψηλούς της ομάδας του δίνοντας τους εύκολους πόντους (Κώττας, Φίτζπατρικ), υστερώντας όμως στον τομέα της άμυνας και της δύναμης, ενώ πολλές φορές μέσα στο παιχνίδι χάνει τη συγκέντρωση του.
Προσωπική μου άποψη είναι πως ο Ντόρσεϊ θα ξεχωρίσει στον Χολαργό και θα αποτελέσει έναν από τους πιο αξιόλογους Αμερικανούς του πρωταθλήματος που μας έρχεται. Βέβαια αυτή είναι μία απλή πρόβλεψη. Τα υπόλοιπα από Οκτώβρη.
Σκορ και θέαμα
Είναι σύνηθες και γνωστό πως ομάδες επιπέδου Χολαργού, πρωτοεμφανιζόμενες στην πρώτη κατηγορία του ελληνικού μπάσκετ, στρέφονται σε παίκτες που είναι θρασείς επιθετικά και διαθέτουν την... τρέλα για να κουβαλούν την ομάδα τους στο σκορ. Αυτός ο παίκτης για τον Χολαργό είναι ο Ντόρσεϊ (και ο Λοβ), ένας παίκτης γρήγορος, διεισδυτικός που δεν διστάζει να έρθει σε επαφή με αντιπάλους αμυντικούς ψηλότερους και πιο ογκώδεις από αυτόν. Διατηρεί επίσης ένα αξιόλογο ποσοστό από την γραμμή του τρίποντου (41.5% στην regular season του BCL) με πολλά από τα σουτ που επιχειρεί να είναι είτε υπό πίεση, είτε και εκτός ισορροπίας.
Εκτός από την ουσία, όμως, για ομάδες σαν τον Χολαργό, επαρχιακές/προαστιακές που θέλουν να προσεγγίσουν κόσμο και να παίζουν σε γεμάτα γήπεδα παίζει σημαντικό ρόλο και το πόσο θελκτικό στο μάτι είναι το μπάσκετ που παίζουν. Με άλλα λόγια πέρα από το αποτέλεσμα που είναι το μείζον, σημασία έχει και το θέαμα. Με τον Ντόρσεϊ να αποτελεί τον βασικό SG της ομάδας, οι άνθρωποι των νεοφώτιστων θα πρέπει να μείνουν ήσυχοι ως προς αυτόν τον τομέα, αφού ο Αμερικάνος combo guard είναι ταχύς και χαρακτηρίζεται από μία ιδιαιτέρως φαντεζί προσέγγιση του παιχνιδιού, όπως θα παρατηρήσετε και στο παρακάτω βίντεο.
Σημείωση: Ο μέσος όρος συμμετοχής του πρώην παίκτη των Σαλόν και Ουσάκ Σπορτίφ την σεζόν που πέρασε στο BCL ήταν 22.8 λεπτά. Σε αυτόν τον χρόνο επιχειρούσε κάτι λιγότερο από οκτώ σουτ εντός πεδιάς (σκοράροντας 8.1 πόντους μέσο όρο) εκ των οποίων τα περισσότερα ήταν με προσπάθειες από το δίποντο (4.2) και τα λιγότερα έξω από την γραμμή των 6.75μ. Όσο για την προτίμηση του στο παιχνίδι επαφής μέσω διεισδύσεων, το παράδοξο είναι πως παρά τις... μπούκες του εκτελούσε κατά μέσο όρο 1.7 βολές ανά παιχνίδι, διατηρώντας ένα μέτριο ποσοστό ευστοχίας από την γραμμή της φιλανθρωπίας περί του 73.7%. Επίσης, η μηχανική του σουτ του θυμίζει (συγγνώμη από τώρα για την ιεροσυλία) Άλεν Άιβερσον... Μία συγγνώμη την είπα.
Δημιουργία και οργάνωση
Ήδη από την παραπάνω παράγραφο και τις στατιστικές του παίκτη καταλαβαίνει κανείς πως δεν πρόκειται για έναν παίκτη που το μόνο που κάνει στο παρκέ είναι να σκοράρει. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να πω πως αυτό είναι και το δεδομένο που με προβληματίζει για το αν θα κάνει τη διαφορά στον Χολαργό. Βλέπετε, ο 31χρονος, ύψους 1.88μ. γκαρντ δεν ήταν το πρώτο βιολί στο σκοράρισμα για τις ομάδες του παρόλο που είναι αρκετά ταλαντούχος σε αυτόν τον τομέα.
Αυτό, βέβαια, που τον κάνει να ξεχωρίζει είναι πως έχει συμμετοχή σε όλες τις επιθέσεις των ομάδων του, όταν πατά στο γήπεδο. Η μπάλα περνά συνεχώς από αυτόν είτε πρόκειται για παιχνίδι 5 εναντίον 5, είτε όταν η ομάδα του έχει χώρο να τρέξει στο transition. Τη σεζόν που αφήσαμε πίσω μας μοίραζε κατά μέσο όρο 4 ασίστς στο BCL με την Σαλόν, ενώ μία χρονιά πριν, με την Λε Πορτέλ, ξεπερνούσε για λίγο τις 4 και πάλι ανά παιχνίδι.
Κάπου εδώ, όπως θα παρατηρήσετε και στο επόμενο βίντεο, να πω πως το παιχνίδι του στον τομέα της δημιουργίας έχει κινήσεις υψηλού επιπέδου που πολλές φορές μας φέρνουν στο μυαλό «αλήτικα» παιχνίδια streetball. Μιλώντας γενικά, πρόκειται για έναν παίκτη που παρότι διαθέτει τα στοιχεία του κλασσικού Αμερικανού σκόρερ που έχουμε δει πολλάκις στο πρωτάθλημα μας δεν επικεντρώνεται αποκλειστικά στο πως θα βρει επαφή ο ίδιος με το καλάθι, αφού του αρέσει να παίζει ομαδικά κάνοντας χαρούμενους και τους συμπαίκτες του.
*Highlights από την κορυφαία (κατά τη γνώμη μου) σεζόν της καριέρας του πριν δύο χρόνια με την φανέλα των Poiters 86, όπου τελείωσε τη χρονιά με 16.9 πόντος και 4.3 ασίστς.
Και αφού μιλάμε για δημιουργία να αναφέρουμε πως πρόκειται για έναν παίκτη με εξαιρετικό ball handling, γεγονός που τον κάνει streetballer πρώτης γραμμής.
Άμυνα, σωματοδομή και λάθη
Βλέποντας τον κόσμο από το 1 μέτρο και τα 88 εκατοστά είναι απολύτως φυσικό ο Ντόρσεϊ να έχει κάποιες αδυναμίες στο πίσω μέρος του γηπέδου. Για παράδειγμα, θα τα βρει σκούρα απέναντι σε ψηλότερα γκαρντ που ποστάρουν (υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι παίκτες στη λίγκα μας) και ίσως αντιμετωπίσει πρόβλημα στην άμυνα 5on5 σε αργό τέμπο, αφού είναι ένας παίκτης που παίζει συνεχώς με το πόδι στο γκάζι. Παρόλα αυτά, το σώμα του τον βοηθά να έχει καλό έλεγχο των κινήσεων του και να μπορεί εύκολα να αλλάζει ρυθμό στο παιχνίδι της ομάδας του, ενώ από άποψη δύναμης σίγουρα δεν αποτελεί... μπουλντόζα, αφού είναι μικρός στο δέμας.
Αξιοσημείωτο είναι πως παρά το σχετικά μικρό του ύψος είναι ένας combo guard που μαζεύει ριμπάουντ και βοηθά και σε αυτόν τον τομέα την ομάδα του, μετρώντας περίπου 2 ανά παιχνίδι. Πέρυσι μέτρησε 1 κλέψιμο ανά αγώνα (συνηθίζει να πηγαίνει σε βοήθειες και δυναμικές άμυνες κάνοντας 2.3 φάουλ μέσο όρο), ενώ στα υπέρ του είναι τα λίγα λάθη που κάνει. Πιο συγκεκριμένα σε 22.8 λεπτά συμμετοχής την περσινή χρονιά έκανε 1.6 λάθη κατά μέσο όρο, ποσοστό αρκετά ικανοποιητικό αν σκεφτεί κανείς πως κρατά πολύ την μπάλα στα χέρια του.
Συνοψίζοντας, θεωρώ πως ο Ντόρσεϊ αποτελεί μία κίνηση-στοίχημα για τον Άρη Λυκογιάννη, αφού είναι αβέβαιο αν θα ταιριάξει σε ικανοποιητικό βαθμό με τους Χόκινς, Λοβ και Οκερέαφορ. Βέβαια, έχει στοιχεία στο παιχνίδι του που λείπουν από το ρόστερ των νεοφώτιστων και μπορεί να χαρίσει ταυτόχρονα μπασκετική τρέλα και υπομονή (όποτε το θέλει) στην ομάδα του. Ας μην ξεχνάμε πως είναι ένας παίκτης που έχει αγωνιστεί στα ευρωπαϊκά σαλόνια, είναι 31 ετών και διαθέτει σημαντικότατη εμπειρία στα παρκέ. Το σημαντικό είναι πως πέρα από την ικανότητα του στο σκοράρισμα, έχει την ευχέρεια να ταΐζει τους ψηλούς της ομάδας του δίνοντας τους εύκολους πόντους (Κώττας, Φίτζπατρικ), υστερώντας όμως στον τομέα της άμυνας και της δύναμης, ενώ πολλές φορές μέσα στο παιχνίδι χάνει τη συγκέντρωση του.
Προσωπική μου άποψη είναι πως ο Ντόρσεϊ θα ξεχωρίσει στον Χολαργό και θα αποτελέσει έναν από τους πιο αξιόλογους Αμερικανούς του πρωταθλήματος που μας έρχεται. Βέβαια αυτή είναι μία απλή πρόβλεψη. Τα υπόλοιπα από Οκτώβρη.
COMMENTS