Μία σου και μία μου

Διπλό στο ΣΕΦ για τον Παναθηναϊκό και η σειρά μεταφέρεται και πάλι στο ΟΑΚΑ.

Όταν το ματς βρίσκεται 5 λεπτά πριν την λήξη στο +12 τότε πρέπει απλά να το καθαρίσεις. Είναι τόσο απλό, είναι τόσο καίριο να μην δώσεις καμία ελπίδα στον αντίπαλο να πιστέψει ότι μπορεί να πάρει το ματς. Γιατί ένα σουτ, ένα κλέψιμο, είναι ικανά να αλλάξουν όλη την ροή του αγώνα και ένα σχετικά εύκολα διαχειρίσιμο ματς, να γίνει ροντέο. Ξεκινάω έτσι το σχόλιό μου για την χθεσινή νίκη του Παναθηναϊκού γιατί η αλήθεια είναι ότι αυτό μου έμεινε. Δεν λέω ότι το ματς ήταν εύκολο και πήρε άνετη νίκη η ομάδα, ωστόσο όταν στην πιο κρίσιμη στιγμή του ματς είσαι μπροστά με 12, έχεις το momentum και είσαι πιο κοντά στην νίκη. Αλλά η ανυπομονησία (?) του διπλού ή το πλάνο που ακολουθήθηκε πιθανά να άγχωσε την ομάδα και τον κόσμο της. Ως και το 35 πάντως και ειδικά από 20' και για τα επόμενα 15 λεπτά, οι πράσινοι ήταν σαφώς ανώτεροι του Ολυμπιακού, είχαν περισσότερες ιδέες, έπαιξαν εξαιρετική άμυνα, πήραν διαφορά και όδευαν προς το break. Το τελευταίο 5λεπτο βάλθηκε να μας αποδείξει πως τίποτα δεν κρίνεται πριν το σφύριγμα της λήξης, ειδικότερα αν παίζει ανοργάνωτα, αλλοπρόσαλλα και χωρίς στόχευση.

Άλλαξε η 5άδα, άλλαξε το πρόσωπο. Του βγήκε ο Όγκαστ

Αυτό που έλεγα στο προηγούμενο κείμενό μου για ήττα του Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ σε μέσες άκρες ήταν το εξής: οι αμυντικές επιλογές του Ολυμπιακού «φώναζαν» για διαφορετικά σχήματα ειδικότερα στα γκαρντ. Το Καλάθης-Τζέιμς-Θανάσης δεν είχε καμία απολύτως χρησιμότητα από την στιγμή που 2/3 είναι μέτριοι ως κακοί σουτέρ. Ήδη από την αρχική 5άδα του Πασκουάλ, είδα στο παρκέ αυτό που ακριβώς εννοούσα. Ο Καλάθης στο 1, Λοτζέσκι στο 2 και Ρίβερς στο 3. Είναι απολύτως λογικό όταν ο βασικός pg σου υστερεί στο κομμάτι του σουτ, να πλαισιώνεται από παίκτες που μπορούν να σουτάρουν. Η αρχική λοιπόν 5άδα στο ΣΕΦ είχε 3/5 παίκτες που μπορούν να εκτελέσουν εξαιρετικά από μακρινή απόσταση (αυτή τη στιγμή δεν κρίνω απόδοση, αλλά χαρακτηριστικά 5άδας). Πάμε σε βασικές αρχές του recruiting αλλά ήδη έχουμε τέλος σεζόν. Στο ΟΑΚΑ σχήμα με Καλάθη, Γκιστ, Αντετοκούνμπο ήταν αυτό που ουσιαστικά δεν προσέφερε παρά ελάχιστα στην επιθετική λειτουργία της ομάδας. Αντίθετα στο ΣΕΦ η τακτική αυτή αλλαγή του Πασκουάλ ήταν αυτή που έκρινε τον αγώνα. Είναι θετικό που δεν υπάρχουν εμμονές στον προπονητή του Παναθηναϊκού και έκρινε σωστά στο που πρέπει να βασιστεί η επίθεση της ομάδας. Το σχήμα λοιπόν που επέλεξε δεν έδινε το δικαίωμα στους παίκτες του κόουτς Σφαιρόπουλου να κλείνουν προς τα μέσα ακόμα και στο under πάνω στον Καλάθη. Οι αντίπαλοι αμυντικοί ήταν αναγκασμένοι να ακολουθούν συνέχεια τους Λοτζέσκι και Ρίβερς λόγω του σουτ, με αποτέλεσμα να υπάρχει χώρος κίνησης για τον Νικ. Το βασικό λοιπόν στοιχείο που έδωσε την νίκη στον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ, εξουδετερώθηκε μόνο και μόνο με την σωστή επιλογή 5άδας από τον Τσάβι.

Στην λειτουργία λοιπόν της συγκεκριμένης 5άδας παρατηρήσαμε και διαφορετική στόχευση. Η λογική θα έλεγε πως με 2 παίκτες στα φτερά που μπορούν να σουτάρουν εξαιρετικά, το σύστημα θα τους έβγαζε ελεύθερους για σουτ, όπως είδαμε πολλές φορές μέσα στη σεζόν. Επίσης εφόσον δεν έβγαινε το σουτ, θα υπήρχε η επιλογή του pnr με τον Γκιστ ο οποίος δεν θα είχε τόσα σώματα μπροστά του και θα μπορούσε να βυθιστεί πιο άνετα στο ζωγραφιστό. Ωστόσο η στόχευση ήταν εντελώς άλλη. Ο Καλάθης μετά από διαδοχικά screen και από την στιγμή που ο Ολυμπιακός συνέχισε να παίζει με αλλαγές σε όλα τα screen, έψαχνε να βρει το καλύτερο δυνατό miss match. Τροφοδοτήθηκε και ο Λοτζέσκι και ο Ρίβερς, είχαν καλές επιλογές, η διαφορά ήταν ότι ο πρώτος τα έβαλε και ο δεύτερος συνέχισε να βρίσκει σίδερο. Ο Αμερικανο-Βέλγος ήταν σε εξαιρετική κατάσταση μετά από καιρό. Αρκετές φορές βρέθηκε σε σημείο να ποστάρει τον αντίπαλό του και τις περισσότερες φορές ήταν εύστοχος. Στο πρώτο κιόλας 10λεπτο πέτυχε 12 πόντους με αψεγάδιαστα στατιστικά (3/3 δίποντα, 2/2 τρίποντα) και ήταν από τους πρωταγωνιστές. Αντίθετα ο Ρίβερς στις εκτελέσεις του συνέχισε από κει που είχε μείνει. Άσχημα σουτ, κακά τελειώματα, μέχρι και χαμένες βολές. Ακόμα και το τρίποντο που πετυχαίνει είναι εντελώς τυχερό. Ο τραυματισμός του προφανώς δείχνει ακόμα τα σημάδια επιρροής πάνω του. Ο KC δεν ήταν πάντως αρνητικός στον χθεσινό αγώνα. Στο κομμάτι της άμυνας που θα αναλύσουμε λίγο παρακάτω, ήταν από τους πρωταγωνιστές. 

Ακόμα ένα σημαντικό στοιχείο στην εξίσωση του αγώνα αλλά και στην τακτική προσέγγιση του ματς από τον Πασκουάλ, ήταν και η είσοδος στο παρκέ του Ζακ Όγκαστ. Η κατά ανάγκη λόγω φάουλ του Γκιστ αλλαγή του με τον ομογενή σέντερ, λειτούργησε θετικά για το τριφύλλι. Οι επιλογές ξένων σε αυτή τη σειρά των αγώνων, είναι η αλήθεια ότι έχουν πετσοκόψει την αθλητικότητα της ομάδας. Αν σκεφτούμε ότι πίσω από Γκιστ και Σίνγκλετον υπάρχει ο Βουγιούκας και ο Μήτογλου που τα αθλητικά τους προσόντα δεν πλησιάζουν τους άλλους δύο, τότε είναι φανερή η έλλειψη ενέργειας. Η συμμετοχή λοιπόν του Όγκαστ έδωσε αυτό το κάτι που έλειπε στην ρακέτα. Συμμετείχε σε αρκετές φάσεις, στις αλλαγές έβγαινε σωστά στον αντίπαλό του, διεκδικούσε τα ριμπάουντ σε σωστό χρόνο και εξασφάλισε και επιθετικά ριμπάουντ. Λογικό είναι στο 1vs1 με τον Σπανούλη να χάσει τον αρχηγό του Ολυμπιακού, όπως και στο ποστάρισμά του πάνω στον Μάντζαρη να του κλέψει ο Έλληνας διεθνής την μπάλα. Είναι όλα θέμα εμπειρίας και σε κάποιες καταστάσεις ο Ζακ δεν έχει ακόμα την απαιτούμενη. Ωστόσο τα 3-4 πράγματα που ήθελε από αυτόν ο Πασκουάλ τα έκανε και βοήθησε σημαντικά την ομάδα. Σε μία φάση ολοκλήρωσε με κάρφωμα, στην άλλη βρισκόταν στην γραμμή του τριπόντου και βρήκε με ασίστ τον Λοτζέσκι για εκτέλεση από τα 6.75. Γενικότερα ο Όγκαστ παίρνει πολύ καλό βαθμό στην χθεσινή του εμφάνιση και σίγουρα δείχνει ότι αξίζει λίγο περισσότερης εμπιστοσύνης. Τουλάχιστον αν κάνει αυτά που πρέπει σωστά, τότε ανεβαίνει επίπεδο η frontline στην αθλητικότητα και μπορεί ο κόουτς να ξεκουράζει έστω και για λίγα λεπτά κάποιον από τους Γκιστ και Σίνγκλετον που αναγκάζεται να τους χρησιμοποιεί στο maximum.

Η άμυνα έκανε το +12

Στο αμυντικό κομμάτι ο Παναθηναϊκός του β' ημιχρόνου είναι αυτός που πραγματικά μπορεί να είναι. Δέχτηκε μόλις 9 πόντους σε διάστημα 15 σχεδόν λεπτών, δείγμα του ότι η αθλητικότητα που διαθέτει αν αποδώσει μπορεί να «πνίξει» οποιονδήποτε αντίπαλο. Συνεχείς αλλαγές στα screen, σωστή αντιμετώπιση στα miss match (με τον Καλάθη να είναι ακόμα μία φορά εξαιρετικός όταν βρισκόταν στο μαρκάρισμα των Μιλουτίνοφ, Πρίντεζη, ΜακΛίν), σωστά close out, προσωπική άμυνα στον Σπανούλη εξαιρετική, στην διεκδίκηση του ριμπάουντ υπήρχε συνήθως παραπάνω από ένας παίκτης για να το πάρει, ενώ λειτούργησαν άψογα και οι περιστροφές. Ανέφερα ότι ο Ρίβερς δεν ήταν αρνητικός λόγω της προσφοράς του στην άμυνα. Η μοίρα ενός σκόρερ είναι να κρίνεται από τους πόντους του. Όμως χτες μπορεί να μην έβαλε ότι συνηθίζει, αλλά στην άμυνα βοήθησε τα μέγιστα. Οι αλλαγές του και οι καλύψεις του ήταν υποδειγματικές, η προσωπική του άμυνα ήταν εξαιρετική (ειδικά όταν ανέλαβε το μαρκάρισμα του Σπανούλη), στο post επίσης αμύνθηκε εξαιρετικά αφού όσες φορές οι παίκτες του Ολυμπιακού προσπάθησαν να τον ποστάρουν δεν μπόρεσαν. Γενικότερα είναι θετικό ότι ο παίκτης βρήκε τρόπο να είναι χρήσιμος στο παρκέ για αυτό και ο Πασκουάλ τον εμπιστεύτηκε. Η ομάδα χρησιμοποίησε και ζώνη σε κάποιο σημείο του αγώνα, ωστόσο μάλλον η ιδέα εγκαταλείφθηκε άμεσα καθώς δεν απέδωσε τα αναμενόμενα. Ειδική μνεία στον Σίνγκλετον που όπως φαίνεται ο Πρίντεζης και τα 4άρια του Ολυμπιακού του ταιριάζουν και πάντα καταφέρνει να τους μαρκάρει άψογα αγωνιζόμενος κιόλας για σχεδόν όλο το ματς.

Τι διαφορετικό έκανε λοιπόν ο Πασκουάλ αυτή τη φορά και ήρθε η νίκη; Έκανε κάτι πολύ απλό. Μπέρδεψε λίγο την τράπουλα και κατάφερε με πιο λειτουργικά σχήματα να βρει τους πόντους που το έλειψαν στο ΟΑΚΑ. Ο Αντετοκούνμπο πήρε σαφώς λιγότερο χρόνο συμμετοχής κάτι το οποίο φώναζε και στο πρώτο ματς και με τους Ρίβερς και Λοτζέσκι είχε μια μόνιμη απειλή από μακρυά. Παράλληλα κατάφερε με αυτόν τον τρόπο να μην αφήσει μόνο και ξεκρέμαστο τον Καλάθη στην επιθετική λειτουργία της ομάδας, ο οποίος αυτή τη φορά ήταν πιο ψύχραιμος και κατάφερε να ευστοχήσει στα σουτ που πήρε. Δημιουργικά φάνηκε περισσότερο ενώ είχε και μεγάλη συμμετοχή στην εξασφάλιση του ριμπάουντ. Το πλάνο στο μεγαλύτερο σημείο του αγώνα βγήκε και αυτό οδήγησε την ομάδα να φτάσει να προηγείται ακόμα και με 12 πόντους. Μεγάλο ρόλο έπαιξε και ο Μάικ Τζέιμς ο οποίος στο δεύτερο ημίχρονο έκανε αυτό ακριβώς που του ζήτησε ο προπονητής και με συνεχόμενα παιχνίδια απομόνωσης και παιχνίδι στα πιο αργά πόδια των αντιπάλων φόρτωσε με καλάθια την άμυνα του ΟΣΦΠ. Σημείο κλειδί προφανώς και ήταν και η αφύπνιση του Γκιστ ο οποίος αξιοποίησε τις πάσες του Καλάθη, αλλά και με τα επιθετικά του ριμπάουντ κατάφερε να πετύχει εύκολους πόντους. Γενικά το κλειστό rotation του Πασκουάλ βγήκε. Στην αναμέτρηση του ΣΕΦ δεν αγωνίστηκε ο Παππάς και ο Μήτογλου ενώ οι Λεκαβίτσιους Βουγιούκας και Όγκαστ πήραν ελάχιστο χρόνο. Ο Ισπανός τεχνικός στηρίχτηκε σε 7 ουσιαστικά παίκτες σφίγγοντας το rotation και η απόδοσή τους σταδιακά ανέβαινε.

Έπαιξε με τη φωτιά χάρη στην έλλειψη συγκέντρωσης.

Στην αρχή του κειμένου ξεκίνησα με γκάζια. Είναι σχεδόν ανεπίτρεπτο για οποιαδήποτε ομάδα τέτοιου βεληνεκούς να παθαίνει black out στα τελευταία λεπτά. Ακόμα και η αλλαγή του σχήματος από τον κόουτς Σφαιρόπουλο, αλλά και η είσοδος του Μπράουν στην λογική του «μπας και», δεν έπρεπε να προβληματίσουν τόσο τους πράσινους. Η ανατροπή των ερυθρολεύκων γίνεται χάρη στα παιδικά λάθη της άμυνας και της επίθεσης των παικτών του Πασκουάλ: Λάθος του Καλάθη, τρίποντο ο Μπράουν και η διαφορά στους 9. Επίθεση 1.5 δευτερολέπτου και επαναφορά από την τελική γραμμή και ο Πρίντεζης βρίσκει εύκολο lay up. Λάθος τρίπλα του Τζέιμς και ξανά ο Πρίντεζης πάει την διαφορά στους 5 και το ματς ξεκινά πάλι από την αρχή. Παρά τα λάθη εντός παρκέ, υπήρχαν και λάθη που έκανε και ο προπονητής της ομάδας. Η λογική του να πάει η μπάλα στα χέρια του Τζέιμς έχει βάση. Ο Αμερικάνος sg έχει την ικανότητα πετύχει καλάθια εκτός λογικής. Ωστόσο όταν ο ρεπόρτερ αγωνιστικού χώρου έπειτα από time out του Πασκουάλ ανέφερε πως ο τεχνικός του τριφυλλιού έδωσε εντολή για να πάρει επιθέσεις ο Τζέιμς θα έπρεπε να υπήρχε και ένα plan b. Δεν θυμάμαι πόσες συνεχόμενες επιθέσεις ο Τζέιμς πήρε την μπάλα στα 7-8 δευτερόλεπτα και προσπάθησε με hero balls να πάει προς το καλάθι. Η ουσία είναι ότι τα συστήματα έβγαζαν τον Μάικ απέναντι σε ψηλό παίκτη και στην ρακέτα υπήρχε σίγουρα miss match. Θα μπορούσε να τροφοδοτήσει κάποιον από τους ψηλούς. Θα μπορούσε να είναι σίγουρα αυτό το plan b. Ο προβληματισμός μου είναι αν δόθηκε τέτοια εντολή ή αν ο παίκτης δεν σκέφτηκε καν το ενδεχόμενο πάσας. Όπως και να έχει επειδή τα λάθη τα τονίζουμε για βελτίωση και μόνο και όχι για κριτική, θα ήθελα να δω λίγο πιο ομαδική δουλειά ειδικά στα κλεισίματα του αγώνα.

Και λέγοντας για ομαδική δουλειά, αυτό που πρέπει να προσέξει ο Παναθηναϊκός στην συνέχεια της σειράς είναι να ελαχιστοποιήσει τα λάθη του, να μην πνιγεί σε μια κουταλιά νερό στο τέλος και να λειτουργεί όπως στην 3η και την μισή 4η περίοδο. Τέτοια κενά διαστήματα και τέτοια χαζά λάθη δεν επιτρέπονται από την στιγμή που ο αντίπαλος είναι ο Ολυμπιακός, ο οποίος έχει αποδείξει ότι μπορεί εύκολα να αναγνώσει το πρόβλημα και να χτυπήσει τον αντίπαλο. Για το 3ο ματς της σειράς, αν ο Παναθηναϊκός δεν θέλει να βρεθεί προ εκπλήξεως θα πρέπει να συνεχίσει από το 35' του αγώνα του ΣΕΦ. Δηλαδή δυνατή άμυνα, συνεργασίες στην επίθεση και το πιο βασικό από όλα έλεγχο του ρυθμού. Και στα δύο ματς που έχουν γίνει όποια ομάδα κατάφερε να κυριαρχήσει στον ρυθμό αυτή κατάφερε και να πάρει την νίκη. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να τρέξει, να κυνηγήσει τον αιφνιδιασμό και φυσικά να επιβάλει το παιχνίδι του. Την Κυριακή ο αγώνας θα είναι ακόμα πιο δύσκολος αφού πλέον οι δύο ομάδες δεν έχουν κρυφά χαρτιά. Οπότε το βασικό για τον νικητή θα είναι ο ρυθμός. Ακούγεται μονότονο αλλά χάρη σε αυτόν έχουν πάρει τις νίκες και οι δύο αντίπαλοι.