Λίγες προσθήκες και καλές, χημεία και σταθερότητα. Όχι πάλι ριζικές αλλαγές.
Είναι η περίοδος που υπάρχει στάση αναμονής για τον Παναθηναϊκό. Όταν όλα κινούνται γύρω από τον αστερισμό «Καλάθης» είναι λογικό να υπάρχει στασιμότητα στα πάντα. Ούτε ανανεώσεις (οκ γράφτηκαν για Βουγιούκα, Ντένμον, Αντετοκούνμπο, αλλά δεν έχουν πάρει επίσημη μορφή), ούτε μεταγραφές ακόμα. Και ως Έλληνες το σύνδρομο της καταστροφολογίας έχει περάσει για τα καλά στην καθημερινότητά μας. Ένα ακόμα αγαπημένο χόμπι του Έλληνα φιλάθλου επίσης άρχισε και προφανώς επηρεασμένος από το football manager (κρίμα και άδικο να την βγάζουμε στο μπάσκετ μόνο με το fantasy) έχει φέρει και έχει διώξει καράβια παίκτες. Εμείς σαν badbasket.gr πιστοί στο μότο μας, με μεταγραφολογία δεν πρόκειται να ασχοληθούμε. Ούτε με φήμες προφανώς. Άλλωστε η περίοδος αυτή είναι η χαρά των μάνατζερ και των δημοσιογράφων που αναπαράγουν ότι τους μεταφέρει ο εκπρόσωπος του εκάστοτε παίκτη. Οπότε το κείμενο αυτό δεν θα είναι κάτι τέτοιο. Θα είναι μεν η επόμενη μέρα του Παναθηναϊκού, εξετάζοντας ωστόσο μονάχα το υπάρχον ρόστερ, την πορεία του αλλά και το τι έλειψε από την ομάδα αυτή τη σεζόν. Μια ματιά λοιπόν στο μέλλον χωρίς φήμες και ονοματολογία. Και αν και είναι περιττό θα το πω: Δεν έχω κανένα inside info, ενημερώνομαι από sites, διαβάζω ότι κυκλοφορεί στο twitter, και το παρόν κείμενο είναι καθαρά μια εντελώς υποκειμενική άποψη μου.
Δεν θα μπω σε διαδικασία ανασκόπησης της σεζόν της ομάδας αλλά ούτε και των παικτών. Οι ανασκοπήσεις είναι κάτι το οποίο προσωπικά δεν μου αρέσει να κάνω. Όσοι έχουν δει φέτος τους αγώνες της ομάδας ξέρουν τι έκανε ο Παναθηναϊκός. Και βάση αυτής της εικόνας μπορώ να γράψω τι ήταν αυτό που μου έλειψε περισσότερο, τι διαφορετικό θα ήθελα να δω, τι μπορεί να βελτιωθεί.
Αυτό το..κάτι διαφορετικό
Το παιχνίδι από το post. Το παιχνίδι της ομάδας ήταν σχεδόν μονοδιάστατο. Εντυπωσιακό σε κάποιες στιγμές του, ωστόσο φαινόταν σαν να μην υπάρχει plan B. Η ομάδα δομήθηκε πάνω στις εμπνεύσεις του Νικ Καλάθη και την ικανότητά του να βλέπει το γήπεδο όπως λίγοι μπορούν στην Ευρώπη. Το πρόβλημα ξεκινούσε όταν κάποια ομάδα έβρισκε τρόπο να αποκόψει την δημιουργία του ομογενή γκαρντ. Τι εννοώ με αυτό: το πλάνο ήταν να έχει την μπάλα στα χέρια του και να μοιράζει στα φτερά σε δύο εξαιρετικούς σουτέρ αλλά και να δημιουργεί το πολυπαιγμένο και αξιόπιστο pnr με τους ψηλούς και δημιουργεί καταστάσεις αιφνιδιασμού. Το plan B ήρθε με τον Τζέιμς, όπου έγινε ακόμα πιο μονοδιάστατο αφού η ομάδα κατέφυγε κυρίως στο 1vs1 παιχνίδι. Στην ουσία αυτό που μου έλειψε ήταν μια διαφορετική προσέγγιση όταν οι 2 αυτοί παίκτες είτε δεν ήταν καλά, είτε αντιμετωπίζονταν σωστά από τους αντιπάλους τους. Ουσιαστικά έλειψε το post παιχνίδι. Με εξαίρεση τον Βουγιούκα κανένας άλλος παίκτης δεν μπορούσε φέτος να παίξει με πλάτη στο καλάθι, μειώνοντας έτσι τις επιλογές της ομάδας επιθετικά. Και δεν είναι απόλυτο το post να έρχεται από το 5. Να θυμίσω Μασιούλις;Τι μου έλειψε
Αρκετά πράγματα αλλά αν εστιάσω σε 2 συγκεκριμένα, θα πω 1) έναν αξιόπιστο pg για αλλαγή του Καλάθη και 2) έναν σέντερ που να είναι αναφορά στο ζωγραφιστό. Όσον αφορά το πρώτο κομμάτι, θεωρώ πως είναι θέμα ισορροπίας να υπάρχει ένας ακόμα playmaker (καθαρός όχι combo ή κατ'ανάγκην pg) για να παίζει όταν ο Καλάθης θα είναι στον πάγκο. Ο Τζέιμς τέτοιος δεν είναι, ο Παππάς δεν είναι, ο Ντένμον δεν είναι και ο Λεκαβίτσιους δεν είναι. Η έλλειψη φαντασίας στην δημιουργία ήταν εμφανέστατη όταν ο 29χρονος γκαρντ ξεκουραζόταν. Στο δεύτερο κομμάτι που ίσως το θεωρώ πιο σημαντικό, η σεζόν βγήκε ουσιαστικά με 2 παίκτες. Και όπως ήταν απόλυτα λογικό και οι 2 είτε σε κάποια ματς ήταν κουρασμένοι είτε δεν είχαν την απόδοση που περιμέναμε. Ο Όγκαστ δεν έπεισε ποτέ, ο Γκάμπριελ είναι αρκετά ελαφρύς για δώσει αυτά που χρειαζόταν η ομάδα, ο Βουγιούκας αξιόπιστος μεν αλλά για λίγα λεπτά και δεν αρκεί, ο Μήτογλου άγουρος και ο Πέιν μέχρι να εγκληματιστεί έχασε το τρένο. Οπότε μου έλειψε πολύ ένας σέντερ που να μπορεί να προστατεύει το ζωγραφιστό, να παίζει με πλάτη και να έχει καλό mid range σουτ. Υπάρχει ένας τέτοιος παίκτης θα ρωτήσετε. Ακόμα και να μην βρει τα στοιχεία αυτά σε έναν παίκτη μπορεί να τα βρει σε περισσότερους..
Άμεση βελτίωση
Προφανέστατη απάντηση. Το second unit. Αυτό που ζήσαμε φέτος ειδικά στις β περιόδους ήταν αρκετά άρρωστο. Η επιλογή να γίνονται 5 σχεδόν ταυτόχρονες αλλαγές έριχνε στον μέγιστο βαθμό την ποιότητα της ομάδας για αυτό και βλέπαμε να εξανεμίζονται ακόμα και διαφορές 20 πόντων. Από τον πάγκο πρέπει να έρχονται παίκτες που θα μπορούν να καλύψουν ως ένα σημείο την ποιότητα της πρώτης 5άδας, να είναι σταθερά...σταθεροί και δίνουν αυτό το κάτι μη αναμενόμενο στο σύνολο.Ποτέ ξανά
Εννιά (9) ξένοι. Πέρα από το προφανές του γιατί να υπάρχει η «υποχρέωση» να πληρώνεις 9 ξένους παίκτες όταν στην Ελλάδα θα παίζουν οι 6 και στην Ευρωλίγκα μάξιμουμ οι 7, υπάρχει και το «διπλό» ρόστερ. Δηλαδή δυσκολία στην χημεία της ομάδας, συνεχώς δοκιμές, παίκτες να μην βρίσκουν ρυθμό, επιλογές ξένων στην Α1 που εμπεριέχουν ρίσκο και κατ επέκταση και σπέκουλες για το αν οι επιλογές ήταν ενδεδειγμένες. Φυσικά και σε αυτό κολλάει και το ξεχειλωμένο ρόστερ των 16 παικτών όπου κάποιοι μένουν εκτός ομάδας. Γενικά τρενάκι ψυχολογίας για κάποιους παίκτες που πρέπει να παλέψουν να βρουν ακόμα και κίνητρο.
Χωρίς να μεταγραφολογώ και χωρίς να λαμβάνω υπόψιν μου τι ειδήσεις κυκλοφορούν για τους παίκτες της ομάδας, θα συνεχίσω το άρθρο εκφράζοντας άποψη για τις μονάδες που έχει ο Παναθηναϊκός, ποιους θα κρατούσα ποιους θα έδιωχνα. Δεν θα πάρω υπόψιν μου το οικονομικό, άλλωστε δεν έχω σχέση με τα λογιστικά. Θα κρίνω την απόδοσή τους και το τι μπορεί να προσφέρουν στην ομάδα, αν κάνουν για το επίπεδο που θέλει ο Παναθηναϊκός να βρίσκεται.
Νικ Καλάθης: Χωρίς πολλά λόγια ο Καλάθης είναι ο πιο απαραίτητος παίκτης αυτή τη στιγμή στο ρόστερ της ομάδας. Ότι και να γίνει πρέπει πάση θυσία να μείνει.
Νίκος Παππάς: Περίεργη περίπτωση. Ταλέντο έχει. Πνευματικά ωστόσο θεωρώ πως έχει πολλά βήματα ακόμα να διανύσει. Ξεκίνησε δυνατά, συνέχισε υποτονικά κυρίως λόγω της έλευσης του Τζέιμς. Πρέπει να δουλέψει το πνευματικό κομμάτι. Φυσικά και έχει θέση στο ρόστερ και φυσικά πρέπει να μείνει.
Θανάσης Αντετοκούνμπο: Απαραίτητος και συνεχώς βελτιωμένος. Σκυλί στην άμυνα, χρειάζεται να μάθει να κοντρολάρει τον εαυτό του. Αξίζει θέση στο ρόστερ.
Ντίνος Μήτογλου: Από τις μεγαλύτερες ελπίδες του Παναθηναϊκού και του ελληνικού μπάσκετ. Για πρώτη σεζόν πήρε κάποιες ευκαιρίες και απέδειξε ότι μπορεί να σταθεί. Χρειάζεται βελτίωση στην αντίληψη, αυτό όμως κερδίζεται με τους αγώνες. Θα πρέπει να είναι στο ρόστερ.
Ίαν Βουγιούκας: Τιμιότατος, αξιόπιστος. Ωστόσο αξίζει να βρίσκεται στο ρόστερ μόλις για 5 λεπτά χρόνου συμμετοχής; Έχει στοιχεία που δύσκολα τα βρίσκεις όμως θεωρώ πως μπορούν να βρεθούν. Δεν θα τον κρατούσα.
Ζακ Όγκαστ: Θεωρητικά έχει ταλέντο. Πρακτικά δεν το είδαμε ποτέ. Ρίσκο να τον κρατήσεις ακόμα μία σεζόν, οπότε όχι.
Μιχάλης Λούτζης: Απέδειξε στα Τρίκαλα ότι έχει προσόντα. Ωστόσο έχω την εντύπωση πως δεν έχει ακόμα θέση στο ρόστερ και χρειάζεται να πάει ξανά δανεικός σε ομάδα καλύτερη των Τρικάλων.
Βασίλης Χαραλαμπόπουλος: Βλέποντάς τον και στον ΠΑΟΚ απογοητεύτηκα. Χρειάζεται πολύ δουλειά ακόμα. Ξανά δανεικός.
Γιώργος Καλαϊτζάκης: Στην Ελλάδα έδειξε γιατί τον πιστεύει τόσο ο Πασκουάλ. Αλλά είναι μικρός για να επωμιστεί ευθύνες Ευρωλίγκας. Αν είναι να βρίσκεται εκτός αποστολής, τότε καλό θα ήταν να δοθεί και αυτός δανεικός.
Μάικ Τζέιμς: Όταν βρίσκεται στο παρκέ μαζί με τον Καλάθη, το δίδυμο είναι απολαυστικό. Όταν όμως είναι μόνος του στο παρκέ υπάρχει θέμα. Μονοδιάστατο μπάσκετ, συγκεκριμένες επιθέσεις εύκολο διάβασμα από τον αντίπαλο (ασχέτου αποτελέσματος). Όμως το ταλέντο του είναι αδιαμφισβήτητο. Πρέπει να μείνει και οι προϋποθέσεις είναι να μείνει και ο Καλάθης αλλά και να πλαισιωθεί από ένα καθαρό ακόμα pg ώστε να είναι μόνιμα στο 2.
Λούκας Λεκαβίτσιους: Το ύψος του είναι το σοβαρότερο μειονέκτημα. Είναι και ελαφρύς οπότε αυτόματα γίνεται στόχος για τους αντιπάλους. Μπορεί να παλεύει, να προσπαθεί, ωστόσο το μειονέκτημα αυτό πάντα θα υφίσταται. Περισσότερο combo από pg, σταθερό σουτ. Τα μειονεκτήματα όμως είναι πιο σοβαρά για αυτό το επίπεδο, οπότε παρά την τεράστια συμπάθεια που του έχω, δεν θα τον κρατούσα στο ρόστερ.
Μάρκους Ντένμον: Ασταθής το μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν, έδειξε όμως το ταλέντο του προς το τέλος. Σαν 5ος γκάρντ μπορεί να σταθεί. Αυτή τη στιγμή λέω όχι στην παραμονή του αλλά οριακά. Η ομάδα μπορεί να βρει κάτι καλύτερο.
Κέι Σι Ρίβερς: Ο καλός Ρίβερς δεν έχει αντίπαλο. Αν δεν είχε το πρόβλημα τραυματισμού του δεν θα συζητούσαμε καν πιθανότητες παραμονής στο ρόστερ ή όχι. Αυτή τη στιγμή όμως η πλάστιγγά μου έστω και οριακά συνεχίζει να δείχνει την παραμονή του στο ρόστερ.
Ματ Λοτζέσκι: Ο Λοτζέσκι απέδειξε ότι είναι ακόμα παίκτης επιπέδου Ευρωλίγκας. Όμως το πρόβλημα δεν βρίσκεται εκεί. Θα συνεχίσει να αντιμετωπίζει τραυματισμούς, αλλά και πάλι το μείζον θέμα δεν είναι ο ένας μήνας που θα μείνει εκτός. Το βασικό είναι ότι μετά τον μήνα που θα λείψει θα κάνει ακόμα 2 μήνες για να επιστρέψει στα στάνταρ του. Οπότε με υπό αυτό το πρίσμα δεν θα ήθελα να συνεχίσει στο ρόστερ. Δεν έχει την πολυτέλεια να παίρνει τέτοια ρίσκα ο Παναθηναϊκός.
Κένι Γκάμπριελ: Δεν απέδειξε ούτε μία στιγμή ότι αξίζει να βρίσκεται στο ρόστερ. Κάποια καλά ματς, κάποια καλά διαστήματα και ως εκεί. Ούτε καν ρολίστας πολυτελείας δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Οπότε δεν μπορεί να βρίσκεται στο ρόστερ.
Τζέιμς Γκιστ: Τον θεωρώ απαραίτητο στο ρόστερ. Όχι φυσικά στον ρόλο του πρώτου ψηλού. Τα χρόνια πέρασαν και πρέπει σταδιακά να μειώνεται ο χρόνος του για να είναι πιο αποτελεσματικός. Και του χρόνου στο ρόστερ.
Κρις Σίνγκλετον: Ακόμα ένας παίκτης που θεωρώ ότι είναι απαραίτητος στην ομάδα. Παίκτες σαν τον Σίνγκλετον είναι δύσκολο να βρεθούν.
Έντριαν Πέιν: 50-50. Δεν έχω ολοκληρωμένη άποψη. Έχει στοιχεία αλλά δεν πρόλαβε να τα δείξει. Θεωρώ ότι μπορεί να βρεθεί κάτι καλύτερο πάντως.
Οι παραπάνω εκτιμήσεις έγιναν βάση αγωνιστικής αξίας, ταλέντου και με δεδομένο ότι στόχος της ομάδας είναι πάντα να βρίσκεται στο F4. Τα τελευταία χρόνια δεν τα έχει καταφέρει, όμως αυτή τη στιγμή διαθέτει στο ρόστερ της παίκτες οι οποίοι έχουν τα προσόντα να πάνε την ομάδα ένα βήμα παραπέρα. Επειδή είμαι μεγάλος θιασώτης της σταθερότητας, του κορμού και της χημείας προσωπικά δεν θα έμπαινα ποτέ στην διαδικασία για ακόμα ένα ολοκληρωτικό ξήλωμα όπως γίνεται από το 12' και μετά κατά κόρον. Δεν γίνεται να έχεις απαιτήσεις όταν ξεκινάς μια σεζόν και από το προηγούμενο ρόστερ έχουν μείνει 5 παίκτες. Δεν γίνεται ακόμα και αν πάρεις απόφαση να αλλάξεις τους ξένους. Το είδαμε και στον Ολυμπιακό φέτος. Δεν εγγυάται κανείς ότι θα πέσεις σε 6 επιλογές διάνα. Ακόμα και να πέσεις όμως χρειάζεται το απαιτούμενο χρονικό διάστημα για να μάθουν την λειτουργία, την ομάδα, ακόμα και να γνωριστούν ή να βρουν την χημεία. Για μένα όλα αυτά είναι χαμένος χρόνος. Επαναλαμβάνω. Όταν έχεις ήδη υλικό τότε πρέπει απλά να τους προσθέσεις μερικά κομμάτια και όχι να το διαλύσεις και να το φτιάξεις από την αρχή. Με βάση τα παραπάνω λοιπόν που έγραψα για τους παίκτες, θεωρώ πως το ρόστερ την επόμενη σεζόν πρέπει να ξεκινάει από τους εξής:
Καλάθης, Παππάς, Τζέιμς, Ρίβερς, Αντετοκούνμπο, Μήτογλου, Σίνγκλετον, Γκιστ
Οι παραπάνω είναι 8 παίκτες (4 Έλληνες και 4 ξένοι) όπου μπορούν να συνθέσουν με τις κατάλληλες προσθήκες (και δεν χρειάζεται να πληρώνεις εκατομμύρια για μεταγραφές, αλλά υπάρχουν αρκετά έξυπνες και σχετικά φθηνές κινήσεις) ένα ρόστερ με αρκετή ποιότητα (αρκεί να ξέρεις φυσικά την αγορά). Παίρνοντας λοιπόν υπόψιν μου και την αρχική μου ανάλυση, για πράγματα που μου έλειψαν από την ομάδα φέτος, μπορώ να πω πως στην συγκεκριμένη 8άδα, θα μπορούσε να προστεθεί:
*ένας ακόμα PG ώστε να μπορεί να βρει χρόνο ξεκούρασης ο Νικ Καλάθης, πιο αξιόπιστος και πιο «δημιουργός» από τον Λεκαβίτσιους,
*ένας SF με στοιχεία που έλειπαν, δηλαδή παιχνίδι από το post και σχετικά καλό σουτ από μακρινή απόσταση,
*ένας αθλητικός C με κύριο μέλημα τις αλλαγές στην άμυνα, το rim protection και το pnr
*ένας κλασικός C με βασικό προτέρημα το παιχνίδι με πλάτη (θα μπορούσε να συνεχίσει ο Βουγιούκας πχ)
*ένας SG με έμφαση στο σουτ σαν συμπλήρωμα στην 5άδα των γκαρντ
Ξέρω ότι αυτά που γράφω το πιθανότερο είναι να μην έχουν καμία απολύτως επαφή με την πραγματικότητα. Ωστόσο κάτω από αυτές τις αρχές θα προσπαθούσα να χτίσω μια ομάδα. Δεν με ενδιαφέρει το μπάτζετ για να είμαι ειλικρινής. Δεν είναι δικό μου πρόβλημα. Αλλά επειδή τα πάντα κινούνται με γνώμονα το μπάτζετ, αυτή τη σεζόν θα ήθελα κάτι διαφορετικό, έτσι για αλλαγή. Η ομάδα να δημιουργηθεί από την αρχή και όχι να γίνονται προσθήκες (δεν μιλάω φυσικά για περιπτώσεις τραυματισμών), κατά την διάρκεια της σεζόν. Έτσι και αλλιώς με τις όποιες προσθήκες γίνονται το αρχικό μπάτζετ ξεπερνιέται έτσι και αλλιώς. Γιατί λοιπόν η ομάδα φέτος να μην το κάνει εξαρχής στήνοντας το ρόστερ ακριβώς έτσι όπως πρέπει; Αυτό είναι ένα ερώτημα που με ταλανίζει αρκετές σεζόν πάντως. Και για να κλείσω θα πω το εξής: Οι ομάδες που πάνε μπροστά και βρίσκονται κατά ένα μεγάλο ποσοστό στο F4 είναι οι ομάδες που έκαναν απλά προσθήκες στο ρόστερ και όχι λίφτινγκ. Ξεκάθαρο ήταν το περσινό F4 όπου και οι 4 ομάδες μαζί είχαν κάνει όλη τη σεζόν συνολικά 11 μεταγραφές, την ώρα που ο Παναθηναϊκός είχε συνολικά 8 νέους παίκτες. Και θεωρώ ότι είναι και απόλυτα λογικό. Για μένα εκεί πρέπει να επενδύσει η ομάδα. Στην διατήρηση του κορμού και των καλών αθλητών που έχει και όχι στην αντικατάστασή τους από νέους έστω και ίδιας αξίας παίκτες.
COMMENTS