Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός 65-75: Face off και break.

Μπαμ με το καλημέρα για τον Ολυμπιακό που έσπασε την έδρα του τριφυλλιού και πήρε το πλεονέκτημα

Την ταινία Face Off την έχετε δει; Το στόρι λοιπόν αυτής της ταινίας του 1997 με πρωταγωνιστές τους Τζον Τραβόλτα και Νίκολας Κέιτζ έχει ως εξής: Οι 2 πρωταγωνιστές, ένας εγκληματίας και ένας πράκτορας του FBI προχωρούν σε πλαστικές επεμβάσεις και ο ένας παίρνει το πρόσωπο του άλλου. Την συνέχεια μπορείτε να την φανταστείτε καθώς πρόκειται για κλασσικό αμερικάνικο παλαιάς κοπής blockbuster, αλλά που κολλάει με τους αιώνιους αντιπάλους; Προσωπικά οι 2 ομάδες μου έδωσαν χτες την εντύπωση πως η μία πήρε την θέση της άλλης παρουσιάζοντας ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο συγκριτικά με αυτό που είχαμε δει από τους αποκλεισμούς τους από το F4 και μετά. Η δυσβάσταχτη εικόνα του Ολυμπιακού έδωσε την θέση της σε μια καλά οργανωμένη και προσηλωμένη στο πλάνο του προπονητή ομάδα, την ώρα που ο «διαστημικός» και αήττητος ως χτες στο πρωτάθλημα Παναθηναϊκός, έγινε αναιμικός και αδύναμος να αντεπεξέλθει στις συνθήκες του αγώνα. Έτσι λοιπόν το break έγινε, οι ερυθρόλευκοι πάνε στο ΣΕΦ με το ανέλπιστο μέχρι χτες 0-1 και οι πράσινοι βυθίζονται βαθιά στις παθογένειές τους, που η αλήθεια είναι ότι εμφανίζονται σε κάθε κρίσιμο αγώνα.

Ολυμπιακός: Αμυνάρα και εύκολα το break

Ο Ολυμπιακός έκανε το 1-0 στο ΟΑΚΑ σε μια περίοδο που όλοι τον είχαν τελειωμένο. Εμφάνισε ανεκτό πρόσωπο στον πρώτο αγώνα, προσήλωση σε ένα συγκεκριμένο πλάνο, ο κόουτς μπόρεσε να ξεπεράσει κάποιες από τις εμμονές του (σε κάποιες άλλες επέμεινε αλλά του βγήκαν) και έτσι πήρε το τεράστιο διπλό, μέσα σε κλίμα έντονης αμφισβήτησης ιδιαίτερα από τον κόσμο του. Πάντως όσο χάλια και να παίζει κάποια ομάδα, δεν νοείται να υπάρχει καμία απολύτως υποτίμηση ιδιαίτερα όταν πρόκειται για τον Ολυμπιακό που έχει αποδείξει πως το μέταλλό του στα δύσκολα είναι εξαιρετικά σφυρηλατημένο. Με Στρέλνικες, Μάντζαρη, Παπαπέτρου και Παπανικολάου για πρωταγωνιστές και του Μιλουτίνοφ, Πρίντεζη, Σπανούλη σχεδόν εκτός ματς, η νίκη παίρνει ακόμα μεγαλύτερη αξία, αφού δεν είναι από τις συνηθισμένες. Ο κόουτς Σφαιρόπουλος πήρε γενναία απόφαση να αφήσει αρκετή ώρα τον αρχηγό του στον πάγκο. Και η αλήθεια είναι πως του βγήκε αφού είδαμε την ομάδα να θυμίζει λίγο το σύνολο που βλέπαμε στις αρχές τις σεζόν. Η μπάλα γύρισε περισσότερο, οι επιθέσεις μοιράστηκαν, το σκορ ήρθε από αρκετούς παίκτες και έτσι το αναπάντεχο, το κάτι έξτρα που χρειαζόταν η ομάδα ήρθε. Δεν είναι μομφή προς τον Σπανούλη το παραπάνω, αλλά είναι μια πραγματικότητα. Ο Kill Bill γνωρίζουμε πως όταν βρίσκεται στο παρκέ μονοπωλεί σχεδόν τις επιθέσεις και το σύνολο εξαρτάται από τα κέφια του. Χτες αν κάτι έκανε καλά ο Παναθηναϊκός ήταν να κλείσει τον V-Span. Ο Σφαιρόπουλος το διέγνωσε, τον πέρασε στον πάγκο και έτσι η λειτουργία της ομάδας του έγινε λιγότερο προβλέψιμη.

Παράλληλα η κίνηση αυτή προκάλεσε και κάτι άλλο, συνδυαστικά με την έλλειψη πυλώνα μέσα στο ζωγραφιστό. Στρέλνιεκς, Ρόμπερτς, Μάντζαρης, Παπανικολάου και Παπαπέτρου μπόρεσαν να αντιδράσουν και με τον αλτρουισμό τους να δώσουν αυτό το κάτι που έλειψε τόσο καιρό από την ομάδα. Η μπάλα γύρισε σωστά, τα σουτ που εκτελέστηκαν ήταν υπό εξαιρετικές προϋποθέσεις και με την εξυπνάδα τους διέγνωσαν την αδυναμία των πράσινων στις προσαρμογές και ουσιαστικά εκτελούσαν ανενόχλητοι. Αν κάποιες εμμονές του κόουτς παρέμειναν ήταν αυτές με τον Ρόμπερτς και τον Παπαπέτρου, όπου ενώ είχαν αρκετά καλή απόδοση, δεν παρέμεναν αρκετή ώρα στο παρκέ, με τον κόουτς να επιλέγει να στηριχτεί στην εμμονή Μάντζαρη, ωστόσο και αυτό του βγήκε. Ο Μάντζαρης ίσως ήταν καλός μετά από πάρα πολύ μεγάλο διάστημα, ενώ ο Παπαπέτρου έκανε ίσως την πιο σοβαρή και μεστή εμφάνισή του. Η κίνηση της μπάλας, η έξτρα πάσα, η σωστή αμυντική επιλογή (θα τα πούμε στο σχόλιο του ΠΑΟ για την άμυνα του ΟΣΦΠ πιο αναλυτικά) και φυσικά η ευστοχία των παικτών ήταν τα στοιχεία που έδωσαν την νίκη στους ερυθρόλευκους. Ο Ολυμπιακός συνολικά έδειξε εντελώς άλλο πρόσωπο από αυτό που είχαμε δει από τους αγώνες με την Ζαλγκίρις και έπειτα, ήταν πολύ καλύτερος από τον Παναθηναϊκό και δικαιότατα πήρε το ροζ φύλλο αγώνα. Αυτή η νίκη της ομάδας είναι η καλύτερη απάντηση σε όσους πράσινους ή κόκκινους αμφισβητούν έντονα τις ικανότητές τους.

Παναθηναϊκός: Καμία συγκέντρωση, κανένα plan B

Πάμε τώρα στα δικά μας (άλλωστε εγώ Παναθηναϊκό γράφω με ξέρετε). Η παραδοχή μετά τον αγώνα είναι μία και δεν δέχεται αμφισβήτησης. Ο Παναθηναϊκός ήταν άθλιος, ήταν αποκρουστικός. Προσπαθώ πολύ να θυμηθώ πότε ξανά η ομάδα δεν είχε απολύτως κανένα πλάνο μέσα στο παρκέ. Ή τα το θέσω λίγο καλύτερα. Προσπαθώ να θυμηθώ πότε η ομάδα βραχυκύκλωσε τόσο πολύ σε μια συγκεκριμένη συνθήκη που προσπαθούσε να την διασπάσει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο επί 40 ολόκληρα λεπτά. Ήταν σαν να βλέπω έναν σκύλο να κυνηγάει ασταμάτητα την ουρά του. Στην περίπτωση του σκύλου η εικόνα αυτή προκαλεί γέλιο, ωστόσο στην περίπτωση του Παναθηναϊκού προκαλεί κλάματα, προβληματισμό και αγανάκτηση. Η ομάδα ήταν αρνητική σε κάθε στιγμή της αναμέτρησης. Θυμάμαι με το τέλος του πρώτου δεκαλέπτου να μονολογώ πως σε ένα τραγικό και άθλιο δεκάλεπτο το τριφύλλι έχει καταφέρει να πετύχει 26 πόντους και να προηγείται με 7. Και για να είμαι απόλυτα ειλικρινής την ώρα που το έλεγα σκεφτόμουν το πόσο χάλια ήταν και ο αντίπαλος. Άρα κατά 50% είχα δίκιο. Οι πράσινοι ήταν κακοί, δεν είχαν πλάνο στο παιχνίδι και αυτό φάνηκε στην συνέχεια της αναμέτρησης που όταν ο Ολυμπιακός διέγνωσε τις αδυναμίες, προσαρμόστηκε και κατασπάραξε τους γηπεδούχους.

Για να καταλάβουμε πόσο κακός ήταν ο ΠΑΟ ακόμα και από το πρώτο δεκάλεπτο αρκεί να δούμε ότι οι περισσότεροι πόντοι προήλθαν από προσωπικές ενέργειες του Μάικ Τζέιμς, από τρίποντο του Αντετοκούνμπο και μερικούς ελάχιστους πόντους από τον Καλάθη και τον Σίνγκλετον. Όταν λοιπόν μια ομάδα προσπαθεί να πάρει έναν τελικό στηριζόμενη αποκλειστικά στο iso και την απομόνωση του Τζέιμς, τότε αυτά παθαίνει. Η τακτική του Ολυμπιακού ήταν από την αρχή η ίδια και δεν άλλαξε καθόλου σε όλο το 40λεπτο. Στα πρώτα 10 λεπτά οι πράσινοι βρήκαν τους πόντους, όμως στα υπόλοιπα 30 πέτυχαν συνολικά ακόμα 39 πόντους. Και ήταν λογικό και επόμενο να έρθει το black out. Ο πάγκος δεν βοήθησε σε τίποτα, οι παίκτες που μπήκαν ήταν σαν να μην μπήκαν και ο προπονητής δεν άλλαξε ούτε για μία στιγμή ότι είχε σχεδιάσει πριν την έναρξη του αγώνα. Είναι ίσως το πιο σοβαρό λάθος που διαγνώστηκε χτες. Γενικά δεν είμαι άνθρωπος που μοιράζω ευθύνες και δεν μου αρέσει η ανθρωποφαγία, ωστόσο στην χθεσινή αναμέτρηση ήταν εμφανέστατο πως η ομάδα δεν πήρε απολύτως καμία βοήθεια από κανένα μέλος του πάγκου. Είτε από παίκτες είτε από προπονητή. Δεκτό ότι αρκετοί παίκτες ήταν σε κακή-κάκιστη μέρα. Όμως σε ακόμα πιο κακό βράδυ ήταν ο προπονητής της ομάδας. Η προσαρμογή σε συνθήκες είναι το βασικό ζήτημα μιας ομάδας. Και χτες ο Πασκουάλ δεν προσαρμόστηκε σε απολύτως τίποτα. Παρέμεινε πιστά σε αυτό που είχε σχεδιάσει και μοιραία ήρθε η ήττα.

Αχ ρε Νικ αυτό το under

Για να δούμε λίγο πιο διεξοδικά τι ακριβώς εννοώ. Ο στόχος του Σφαιρόπουλου ήταν ίδιος με αυτόν που έχουμε δει ξανά και ξανά όταν οι 2 ομάδες βρίσκονται αντίπαλες. Κάποιος πολύ καλός αμυντικός (Παπανικολάου-Μάντζαρης) στο μαρκάρισμα του Καλάθη, δυσκολεύοντάς τον ακόμα και να υποδεχτεί την πάσα από το άουτ. Man to man σε όλο το γήπεδο ώστε να πάρει την μπάλα αρκετά αργά στο δεύτερο μισό του γηπέδου και όταν την παίρνει τότε μερικά βήματα πίσω και άμυνα under δίνοντάς του προκλητικά το σουτ. Όταν η μπάλα έφευγε από τα χέρια του και έκοβε προς τα μέσα άμυνα και πάλι πάνω του με deny μέχρι τη στιγμή που θα βγει εκτός γραμμής 6.75 όπου επανέρχεται και πάλι το under. Παράλληλα ο Ολυμπιακός χρησιμοποιούσε αλλαγές σε όλα τα screen με το under στον Καλάθη να παραμένει, αποκόπτοντας έτσι την δημιουργία, αφήνοντάς του μόνη επιλογή το σουτ από το τρίποντο. Προφανώς αυτός είναι ένας τρόπος να παίξει με τον μυαλό του Καλάθη αφού και ο ίδιος γνωρίζει ότι δεν είναι καλός σουτέρ από μακρινή απόσταση. Καλώς ή κακώς αυτός είναι ο Νικ. Στην εξέλιξη του αγώνα ο ομογενής γκαρντ πέτυχε ελάχιστους πόντους με προσωπικές ενέργειες κοντά στο καλάθι, του κόπηκε εντελώς το μεγάλο του ατού που είναι η δημιουργία και αναγκάστηκε να εκτελεί από μακρινή απόσταση. Το κοντέρ έγραψε 0/7 τρίποντα και μόλις 8 πόντους.

Ο Καλάθης αγωνίστηκε συνολικά 33 λεπτά σε έναν αγώνα που δεν «πήγε» εξαρχής. Ακόμα και όταν δίσταζε να πάρει το σουτ (αφού το μυαλό του ήδη είχε χαλάσει) η επίθεση δεν είχε την κατάλληλη κίνηση ώστε να βρεθεί δεύτερη επιλογή. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η μπάλα να πηγαίνει προς το καλάθι μετά από τραβηγμένα σουτ στο τέλος του χρόνου επίθεσης. Και εδώ είναι το πρόβλημα που ανέφερα νωρίτερα που έχει να κάνει με τον Πασκουάλ. Όταν βλέπεις ότι ο αντίπαλος έχει κλειδώσει τον καλύτερό σου παίκτη πρέπει να πας στο plan b, ακόμα και αν αυτό τοποθετεί τον Καλάθη στον πάγκο. Το όλο πρόβλημα ήταν ότι ο Ισπανός τεχνικός δεν δοκίμασε κάτι διαφορετικό, δεν άλλαξε καθόλου τον τρόπο επίθεσης. Λειτούργησε εμφανώς εμμονικά στηριζόμενος στην κλάση και την αφύπνιση των βαριών χαρτιών του. Προσωπικά δεν θα το παίξω ποτέ έξυπνος ή δεν θα γράψω κάτι με σκοπό να πω ότι κάτι δεν σκέφτηκε ο προπονητής. Αλλά υπόκειται στην κοινή λογική το γεγονός πως δεν δοκιμάστηκε κάτι το οποίο θα έβγαζε τον Ολυμπιακό από την comfort zone του. Τα 33 λεπτά του Νικ είναι τρανό παράδειγμα της υπερχρησιμοποίησής του και μάλιστα σε μια αναμέτρηση που δεν του ταίριαζε καθόλου. Και αυτό ήταν το βασικό πρόβλημα της προσαρμοστικότητας.

Ελάχιστη επιρροή από τον Πασκουάλ.

Είναι πολύ εύκολο να γράψω σχήματα που θα μπορούσαν να δοκιμαστούν. Δεν θα το κάνω όμως γιατί δεν υπάρχει λόγος. Ωστόσο μπορώ να αναφέρω 2-3 πραγματάκια τα οποίο συνηγορούσαν στο να δοκιμαστούν κι άλλοι παίκτες. Η αναγκαστική χρησιμοποίηση του Αντετοκούνμπο για 22 περίπου λεπτά (λόγω της κακής κατάστασης των Λοτζέσκι και Ρίβερς) είναι ένα ακόμα σημείο που αναδεικνύει το βασικό πρόβλημα. Όταν κυνηγάς στο σκορ και αναγκάζεσαι να το προσπαθήσεις με τον Θανάση μέσα, τότε σίγουρα κάτι δεν λειτουργεί σωστά. Ο Αντετοκούνμπο χτες πήρε συνολικά 8 προσπάθειες. Αν βάλουμε στην εξίσωση και τις 16 του Καλάθη και τις 14 του Τζέιμς βλέπουμε ξεκάθαρα της στόχευση του Ολυμπιακού. Εκ των πραγμάτων σχήμα με Καλάθη, Αντετοκούνμπο και Γκιστ μέσα στο παρκέ δεν είναι λειτουργικό. Οι Λεκαβίτσιους, Λοτζέσκι που δεδομένα έχουν καλύτερο σουτ, αγωνίστηκαν μόνο στο πρώτο ημίχρονο ενώ ο Ρίβερς που έπαιξε στο δεύτερο δεν πήρε προσπάθειες. Από την θέση 3 το τριφύλλι πήρε τους 4 πόντους του Αντετοκούνμπο και τους 2 του Ρίβερς. Μπορώ να δεχτώ ότι και ο Ρίβερς και ο Λοτζέσκι δεν είναι στην καλύτερή τους κατάσταση. Ωστόσο το να αγωνίζονται και απλά να περιφέρονται στο παρκέ χωρίς να τροφοδοτούνται δεν έχει καμία λογική. Και εκεί δικαιολογείται και λίγο η περιρρέουσα γκρίνια για τις επιλογές των ξένων. Προσωπικά δεν συμφωνώ και εγώ αυτούς θα έπαιρνα αφού αν κάτι φάνηκε ξεκάθαρα χτες ήταν η έλλειψη του σουτ. Οκ θα το χες από τον Ντένμον, αλλά είναι καλύτερος των Ρίβερς και Λοτζέσκι; Οι 2 παίκτες είναι παίκτες ρυθμού. Ένα σουτ είναι αρκετό. Αρκεί να το βρουν λοιπόν.

Ο Παναθηναϊκός χτες μέσα σε όλα έδειξε να έχει έλλειψη συγκέντρωσης, έλλειψη δεύτερου πλάνου και ιδεών. Και στην άμυνα ήταν εξίσου κακός. Ειδικότερα οι περιστροφές του ήταν πολύ πολύ κακές. Ο Ολυμπιακός χτύπησε στο close out και είχε την ευτυχία να είναι αρκετά εύστοχος. Η επιλογή του Τσάβι να ρίξει στο δεύτερο δεκάλεπτο όλη την second unit ήταν εξίσου ατυχέστατη. Το σχήμα με Παππά, Λεκαβίτσιους, Λοτζέσκι και Μήτογλου προφανώς είναι δυσλειτουργικό και προφανώς εντελώς αδόκιμο. Σε εκείνο το σημείο το τριφύλλι ενώ ήταν μπροστά με 29-19 δέχτηκε ως το τέλος του δευτέρου δεκαλέπτου σερί 4-16. Το σχήμα προφανώς δεν λειτούργησε αλλά δεν δικαιολογείται το να μην μπει ξανά στο παρκέ ούτε ο Λέκα ούτε ο Λοτζέσκι. Είναι και άλλα ακόμα μικρά. Η βιασύνη των παικτών στο transition όταν κατάφεραν να ισορροπήσουν στην άμυνα. Οι επιλογές ήταν μία φορά να εκτελέσει τρίποντο ο Αντετοκούνμπο και οι άλλες να πάει ο Τζέιμς ως και το καλάθι προσπαθώντας να καρφώσει ανεπιτυχώς. Επίσης υπήρχαν και λάθος πάσες δίνοντας ευκαιρία στον αντίπαλο να τρέξει. Οι επιστροφές κάκιστες, οι προσωπικές άμυνες κάτω του αναμενόμενου. Γενικότερα χτες ο Παναθηναϊκός ήταν όλος ντεφορμέ. Από τον πρώτο έως και τον τελευταίο άνθρωπο που καθόταν στον πάγκο. Σίγουρα αρκετοί παίκτες βρέθηκαν σε άσχημο βράδυ, όμως μεγαλύτερη ευθύνη έχει ο Πασκουάλ, ο όποιος δεν κατάφερε να αλλάξει ή να επιβάλει τον ρυθμό του σε κανένα σημείο του αγώνα.

Ο δρόμος είναι μεγάλος...

Στο κείμενο που είχα κάνει την ανάλυση των τελικών είχα τονίσει τα εξής μεταξύ άλλων: Για να κερδίσει ο ΟΣΦΠ θα έπρεπε να ελέγξει τον ρυθμό, να κλείσει τον Καλάθη, να παίξει σωστή άμυνα και να αφυπνιστούν παίκτες. Ο Ολυμπιακός παίζοντας έξυπνα έλεγξε τον ρυθμό, το under που επέλεξε στον Καλάθη τον αχρήστευσε και βρήκε νέους πρωταγωνιστές στα πρόσωπα των Παπαπέτρου, Μάντζαρη και Στρέλνιεκς. Ο κόουτς Σφαιρόπουλος κατάφερε να πάρει τα μέγιστα από τους δεύτερους παίκτες πίσω από τους πρωταγωνιστές, έμεινε πιστός στο πλάνο και πήρε την νίκη. Αντίθετα για τον ΠΑΟ έγραφα ότι για να νικήσει θα πρέπει: να συνεχίσει από κει που ήταν ο Καλάθης, να στηριχτεί στην συνεργασία ψηλών κοντών, στο καλό περιφερειακό σουτ, στον ρυθμό και τον Ρίβερς. Από τα παραπάνω δεν έκανε απολύτως τίποτα. Ο πάγκος δεν προστάτευσε τον Καλάθη και αυτό είχε ως αποτέλεσμα και ο ίδιος να είναι κακός αλλά και να μην μπορέσει να δημιουργήσει για τους ψηλούς (αν δεν κάνω λάθος το pnr βγήκε μόλις μία φορά). Ο Ρίβερς φάνηκε άτολμος αλλά στην ουσία δεν τροφοδοτήθηκε, ο ρυθμός έφυγε μέσα από τα χέρια του ενώ το 5/29 τρίποντα μιλάει από μόνο του για την απόδοση του περιφερειακού σουτ. Συμπέρασμα; Ο Ολυμπιακός από τα 10 σημεία που έπρεπε να κάνει για να κερδίσει έκανε τα 8, ενώ ο Παναθηναϊκός μάλλον έμεινε στην επιρροή του Τζέιμς.

Οι τελικοί έχουν ακόμα αρκετό μέλλον. Ο χθεσινός αγώνας είναι μια ωραία υπενθύμιση σε όλους ότι η υποτίμηση και ο υπέρμετρος ενθουσιασμός δεν χωράνε όταν αντίπαλοι βρίσκονται ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός. Το επόμενο ματς είναι την Πέμπτη στο ΣΕΦ. Οι πράσινοι για να καταφέρουν να πάρουν την νίκη θα πρέπει να εμφανίσουν κάτι καινούριο κάτι διαφορετικό. Το βασικό είναι να μην μείνουν στην ήττα αλλά να προσαρμοστούν στις συνθήκες του αγώνα. Από την άλλη ο Ολυμπιακός έχει την πεπατημένη του αγώνα του ΟΑΚΑ και μπορεί εύκολα να επενδύσει πάνω σε αυτό. Κάνε την έκπληξη και πάρτο ήταν το κλείσιμό μου στο προηγούμενο κείμενο. Από τον χθεσινό κιόλας αγώνα ο ΟΣΦΠ μας εξέπληξε και έκλεισε αρκετά στόματα. Το μότο αυτό συνεχίζει να υφίσταται και για τον αγώνα της Πέμπτης. Όποια από τις ομάδες καταφέρει να βάλει στο παρκέ νέα πράγματα νέες ιδέες θα κερδίσει.