Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός: Και τώρα οι δυο τους...

0 Petros Perakis Πέμπτη, 31 Μαΐου 2018 Edit this post

Στην τελική ευθεία το πρωτάθλημα με το αιώνιο ζευγάρι να ψάχνει για 13η συνεχόμενη φορά τον τίτλο του πρωταθλητή.

Το τυπικό κομμάτι των playoff τελείωσε και τώρα μπαίνουμε στο ουσιαστικό. Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός θα πολεμήσουν για ακόμα μία φορά, την 13η συνεχόμενη, για τον μοναδικό τίτλο που μπορούν να διεκδικήσουν την φετινή σεζόν. Οι ήττες από την ΑΕΚ τους στέρησαν το κύπελλο, ενώ οι αποκλεισμοί από Ρεάλ και Ζαλγκίρις τους άφησαν εκτός Final 4 Βελιγραδίου. Με το βλέμμα πλέον στο πρωτάθλημα, οι πράσινοι για αρχή σκούπισαν με 2-0 τον Κολοσσό και 3-0 τον ΠΑΟΚ σε 2 σειρές που δεν συνάντησαν σχεδόν κανένα πρόβλημα ή αντίσταση, ενώ με τα ίδια σκορ, αλλά με προφανώς μεγαλύτερη δυσκολία, οι ερυθρόλευκοι πέρασαν την Κύμη πρώτα και στην συνέχεια τον Προμηθέα. Και δυστυχώς ήταν εντελώς τυπικά τα προημιτελικά και τα ημιτελικά αφού επί της ουσίας δεν τέθηκε ούτε μία στιγμή το ερώτημα αν θα είναι πάλι αυτό το ζευγάρι των τελικών. Μπορεί ο ΟΣΦΠ να πήρε ένα ματς με την Κύμη και ένα ματς με τον Προμηθέα στα τελευταία δευτερόλεπτα, ωστόσο αποτελούσαν την εξαίρεση. Από την άλλη ο ΠΑΟ δεν δυσκολεύτηκε σε κανένα σημείο των σειρών με εξαίρεση ένα ημίχρονο στην Πυλαία. Όπως και να έχει το αναμενόμενο επιβεβαιώθηκε και την Κυριακή ξεκινούν οι αναμετρήσεις.

Εντυπωσιακές σκούπες...

Πάμε καταρχήν να ασχοληθούμε με τους πράσινους. Στις 2 σειρές φάνηκαν να έχουν αφήσει πίσω τους τον αποκλεισμό από την Ρεάλ Μαδρίτης και εμφανίστηκαν αρκετά προσηλωμένοι στον στόχο του πρωταθλήματος. Οι αγώνες απέναντι στον Κολοσσό Ρόδο στην ουσία δεν είχαν απολύτως κανένα ενδιαφέρον αφού οι διαφορές έφτασαν σε τεράστιες τιμές και οι νίκες ήταν πανεύκολες. Αν πάντως οι πράσινοι περίμεναν από την σειρά με την ΠΑΟΚ να κάνουν μερικές καλές προπονήσεις ενόψει τελικών διαψεύστηκαν και εκεί. Στους 2 αγώνες στην Αθήνα ο ΠΑΟΚ έχασε με κάτω τα χέρια, χωρίς να προβάλει αντίσταση. Στην Πυλαία όμως υπήρξε μια καλή προπόνηση τουλάχιστον για ένα ημίχρονο. Οι παίκτες του Παπαθεοδώρου παίζοντας εξαιρετικά στοχευμένη άμυνα πέτυχαν να μπλοκάρουν την επιθετική λειτουργία του Παναθηναϊκού και να βρίσκονται μπροστά με 6 πόντους στο τέλος του ημιχρόνου. Στην επανάληψη όμως οι παίκτες του Πασκουάλ ανέβασαν ρυθμό και παίζοντας και αυτοί με την σειρά τους εξαιρετική άμυνα καθάρισαν το ματς, πηγαίνοντας την διαφορά ακόμα και στους 20 πόντους, διαφορά που προφανώς δεν αντικατοπτρίζει την συνολική εικόνα της αναμέτρησης. Έτσι με 3-0 ο ΠΑΟ πήρε το εισιτήριο για τον μεγάλο τελικό όπου εκεί θα περιμένει τον αιώνιο αντίπαλο.

Είναι δεδομένο πως και οι 5 αγώνες που έδωσε ο Παναθηναϊκός στις πρώτες φάσεις των playoff δεν προσφέρονται για ασφαλή συμπεράσματα. Αν όμως πρέπει ντε και καλά να κρατήσουμε κάτι είτε θετικό είτε αρνητικό είναι τα παρακάτω:
*Ο Νίκος Παππάς δείχνει να βρίσκει και πάλι την φόρμα του. Στα περισσότερα από τα ματς των σειρών, ήταν από τους διακριθέντες γεγονός που βοήθησε την ομάδα να έχει ακόμα πιο εύκολο έργο. Με εξαίρεση το 1ο ματς της σειρά με τον ΠΑΟΚ που πέτυχε 5 πόντους, σε όλα τα υπόλοιπα ήταν διψήφιος, έχοντας ουσιαστικά 12.4 πόντους μ.ο στα p.o. Το πόσο έλειψε ο καλός Νίκος Παππάς φάνηκε στα ματς με την Ρεάλ. Τώρα που αρχίζει να ανεβαίνει θα είναι κλειδί για τις αναμετρήσεις με τον ΟΣΦΠ.
* Ο Λεκαβίτσιους και πάλι ήταν χρήσιμος και μάλιστα στον τελευταίο αγώνα με τον ΠΑΟΚ ήταν αυτός που ξεκόλλησε την ομάδα παίρνοντας πρωτοβουλίες. Έχει εξαιρετικό σουτ και πρέπει η ομάδα να το εκμεταλλευτεί.
*Ο Νικ Καλάθης συνεχίζει από κει που σταμάτησε και τα λόγια είναι περιττά. Όπως είναι και περιττό να πω το πόσο σημαντικό θα είναι να παραμείνει στην ομάδα αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης.
*Ο Ρίβερς δεν λέει να συνέλθει. Δυστυχώς μπαίνοντας στην τελική ευθεία ο Αμερικάνος forward δείχνει να μην έχει βρει ακόμα το σουτ του. Ειδικά στους αγώνες απέναντι στον Ολυμπιακό έχει αποδείξει ότι είναι παίκτης βαρόμετρο, ωστόσο τα μηνύματα δεν είναι αισιόδοξα.
* Ο Ντίνος Μήτογλου γίνεται ολοένα και περισσότερο ενεργό μέλος του rotation. Μάλιστα με την απόφαση του Πασκουάλ να κόψει Γκάμπριελ και Πέιν από τους ψηλούς, γίνεται κατανοητό πως ο ρόλος του θα είναι αναβαθμισμένος.
*Ο Τζέιμς δεν χρειάστηκε να ανεβάσει ρυθμούς σε αυτά τα παιχνίδια και ήταν σχεδόν απαρατήρητος.

Προβλημάτισε αλλά και αυτός σκούπα...

Στην αντίπερα τώρα όχθη, αυτή του Ολυμπιακού κυριαρχεί το τελευταίο διάστημα ένα τεράστιο μούδιασμα, το οποίο δεν ξέρει κανείς πως θα «επηρεάσει» την ομάδα στους τελικούς. Και το βάζω σε εισαγωγικά γιατί έχουμε δει ξανά από την συγκεκριμένη ομάδα να είναι στα σχοινιά και παρόλα αυτά να βγάζει αντίδραση και να γίνεται ξαφνικά άτρωτη. Η αλήθεια όμως είναι ότι στα playoff και απέναντι στην Κύμη αλλά και σε έναν από τους 3 αγώνες με τον Προμηθέα, προβλημάτισε αρκετά. Την ομάδα από την Εύβοια την πέρασε μεν με 2-0 ωστόσο στον πρώτο αγώνα στο ΣΕΦ κινδύνευσε πραγματικά να χάσει την αναμέτρηση. Ξαφνικά σταμάτησε να παίζει μπάσκετ και έδωσε το δικαίωμα στον αντίπαλο να διεκδικήσει επί ίσοις όροις την νίκη. Τελικά το 1-0 έγινε αφού αστόχησε σε τρίποντο η φιλοξενούμενη ομάδα και το δεύτερο ματς της σειράς στην Χαλκίδα εξελίχθηκε σε τυπική διαδικασία. Με τον Προμηθέα οι ερυθρόλευκοι αφού πήραν εύκολα και εμφατικά το πρώτο ματς, στο δεύτερο παρουσίασαν εικόνα παρόμοια με αυτή επί της Κύμης. Μάλιστα χρειάστηκε στο τέλος ένα τρίποντο του Παπανικολάου για να έρθει το ροζ φύλλο αγώνα, λίγα δεύτερα πριν την λήξη. Έπαιξε με την φωτιά είναι η αλήθεια η ομάδα του κόουτς Σφαιρόπουλου αλλά δεν κάηκε και πήρε εντέλει την σειρά με 3-0, αφού στην Πάτρα παρουσιάστηκε σοβαρή και χωρίς διάθεση για έξτρα ματς. Παρά τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του, ο Ολυμπιακός για ακόμα μία χρονιά βρίσκεται στον τελικό.

Οι αγώνες που έδωσε με Κύμη και Προμηθέα σε άλλες χρονιές θα ήταν τυπικές διαδικασίες. Ωστόσο από τα 5 ματς τα 2 εντός έδρας (ένα με Κύμη και ένα με Προμηθέα) του έβαλαν αρκετούς προβληματισμούς για την συνέχεια. Προβληματισμούς που υπήρχαν βέβαια για να είμαστε ειλικρινείς και μετά την σειρά με την Ζαλγκίρις για την Ευρωλίγκα. Πάμε όμως να δούμε λίγο πιο αναλυτικά τι μας μένει από τον ΟΣΦΠ των 5 αγώνων των p.o.

*Η απόδοση του Κάιλ Ουίλτζερ. Ο 25χρονος forward δεν ήρθε με δάφνες, ωστόσο τώρα που παίρνει περισσότερο χρόνο αποδεικνύεται χρησιμότατος για τον Σφαιρόπουλο. Διαθέτει σουτ που αυτή την περίοδο δεν το χει άλλος παίκτης της ομάδας, ενώ συμμετέχει ενεργά και στο ριμπάουντ. Πρόβλημα είναι η άμυνά του προφανώς και εκεί θα πρέπει να βελτιώσει λίγο την κατάσταση μέσω της ομαδικής άμυνας ο κόουτς.
*Η επιστροφή των τραυματιών. Στο κλείσιμο των αγώνων με την Ζαλγκίρις το απουσιολόγιο είχε πάρα πολλά ονόματα. Πλέον Πρίντεζης, Παπανικολάου, Παπαπέτρου, Μιλουτίνοφ είναι κανονικά στην 12άδα, και ο μόνος που παραμένει εκτός είναι ο Τιλί.
*Μπορεί να προβλημάτισε σε 2 αγώνες αλλά στους υπόλοιπους ήταν άνετος και χωρίς κανένα πρόβλημα. Ωστόσο ότι μπήκαν τα μεγάλα σουτ μπορεί μείνει σαν το θετικό και αυτό έχει να κάνει και με την ψυχολογία των παικτών.
*Από την άλλη γιατί να χρειαστούν μεγάλα σουτ για να κερδίσεις αντιπάλους αρκετά χαμηλότερου επιπέδου;
*Επίσης πόσο εύκολα θα προλάβουν οι τραυματίες να βρουν ρυθμό για τόσο απαιτητικά παιχνίδια;
*O Σπανούλης συνεχίζει να είναι απελπιστικά μόνος στο σκοράρισμα (με κάποιες εκλάμψεις του Στρέλνιεκς) και με τον Πρίντεζη να προσπαθεί να βρει ρυθμό είναι παρακινδυνευμένο να παλεύει μόνος του ο αρχηγός της ομάδας.

Το μπράντεφερ των αιωνίων.

Μια βόλτα στα social media και δη στο twitter είναι ικανά για να πάρει κάποιος μια εικόνα για το κλίμα που επικρατεί στις τάξεις των οπαδών των δύο ομάδων. Από την μία οι πράσινοι μιλούν για σκούπες, από την άλλη οι κόκκινοι λογικά με την εικόνα της ομάδας τους το τελευταίο διάστημα κρατάνε χαμηλό προφίλ. Ωστόσο για μένα ούτε σκούπες θα υπάρξουν ούτε οι φίλοι του Ολυμπιακού χρειάζεται να είναι απαισιόδοξοι. Μαθήματα οι δύο ομάδες μας έχουν παραδώσει πάρα πολλές φορές. Έχουμε δει τον Παναθηναϊκό να κάνει σκούπα με μειονέκτημα έδρας, τον Ολυμπιακό να σπάει την έδρα του αντιπάλου του όντας σε χειρότερη κατάσταση. Γενικά έχουν δει αρκετά τα μάτια μας όλα αυτά τα χρόνια. Οπότε οι βαρύγδουπες δηλώσεις και εκφράσεις που λέγονται κατά κόρον θα μπορούσαν να λείπουν. Οι 2 αυτές ομάδες έχουν ισάξια δυναμική, ισάξια ρόστερ και εξίσου τις ίδιες πιθανότητες για τον τίτλο. Άλλωστε τα τελευταία χρόνια έχει γίνει συνήθειο να σπάει κάποια έδρα. Άρα λίγη αυτοσυγκράτηση και από τις δύο πλευρές ειδικά ότι και οι 2 σύλλογοι έχουν αποδείξει ότι τα πάντα είναι πιθανά, θα ήταν ιδανική. Δείχνει άλλωστε και τον ανάλογο σεβασμό απέναντι στον κάθε αντίπαλο.

Τα δεδομένα που υπάρχουν για αυτές τις αναμετρήσεις έστω και επιδερμικά είναι τα εξής: Από την μία ο Παναθηναϊκός είναι ετοιμοπόλεμος, έχει όλους τους παίκτες στην διάθεσή του, έπαιξε απολαυστικό μπάσκετ στους 5 αγώνες των p.o και τα βαριά χαρτιά του συνεχίζουν από κει που σταμάτησαν. Ο Ολυμπιακός δείχνει μαγκωμένος και βαδίζει στα ίδια χνάρια που βλέπουμε το τελευταίο 2μηνο. Αρκετοί τραυματισμοί που κάνουν την ομάδα να μην έχει τον απαιτούμενο ρυθμό, έλλειψη φαντασίας και λίγα πράγματα από παίκτες κλειδιά. Είναι όμως όλα αυτά ικανά να κρίνουν τόσο εύκολα τον τίτλο του πρωταθλητή; Για μένα κατηγορηματικά όχι. Μπορεί το momentum να δείχνει ξεκάθαρα Παναθηναϊκό αλλά οι ισορροπίες είναι αρκετά λεπτές σε τέτοιου είδους αναμετρήσεις. Από παλιά οι παππούδες μας έλεγαν πως δεν έχει σημασία η κατάσταση που βρίσκεται η κάθε ομάδα. Ένα ντέρμπι θα είναι πάντα ένα ντέρμπι. Και αυτό δεν χωράει βαρύγδουπες δηλώσεις ούτε υποτίμηση κανενός αντιπάλου. Στην ουσία τώρα, στο μπασκετικό κομμάτι ας δούμε που θα στηριχτούν οι αιώνιοι ώστε να πάρουν τον τίτλο του πρωταθλητή.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Στον Σπανούλη: Ο αρχηγός του Ολυμπιακού κάνει τα πάντα στο παρκέ. Οργανώνει, δημιουργεί, σκοράρει. Ο Kill Bill έχει την οξυδέρκεια να μοιράζει σωστά το παιχνίδι, στήνει κατά βάση pick and rolls (είτε κεντρικά είτε πλάγια) και μετά παίρνει την επιλογή: Είτε να πασάρει σωστό στον εκάστοτε ψηλό είτε με το γνωστό του step back σουτ να απειλήσει από μακρινή απόσταση. Μπορεί να φαίνεται απλό και εύκολα αντιμετωπίσιμο, το γεγονός ότι καμία ομάδα δεν μπορεί να του βάλει φρένο δείχνει την τεράστια αξία του. Λιγότερες φορές πλέον μπαίνει προς το καλάθι, αλλά και όταν το κάνει μπορεί να είναι και πάλι αποτελεσματικός.

Στον Πρίντεζη: Ο υπαρχηγός της ομάδας είναι ο δεύτερος πυλώνας απειλής για τους ερυθρόλευκους. Αγαπημένο του παιχνίδι το post και παιχνίδι με πλάτη όπου με το γνωστό πλέον πεταχτάρι είναι άκρως αποτελεσματικός. Παράλληλα μπορεί να απειλήσει και από μακρινή απόσταση με το ποσοστό επιτυχίας να ανεβαίνει όταν η μπάλα καίει.

Στον Μιλουτίνοφ: Ο Σέρβος σέντερ είναι από τους πιο dominant ψηλούς της Ευρώπης. Παίρνοντας την μπάλα στο post είτε δεχόμενος την μπάλα μετά από pnr γίνεται άκρως αποτελεσματικός αφού δύσκολα μπορεί να τον κόψει κάποιος ψηλά.

Στην άμυνα σε συγκεκριμένους παίκτες: Καλάθης, Τζέιμς, Ρίβερς είναι πάντα τα 3 βασικά προβλήματα του Ολυμπιακού. Ο ένας για την δημιουργία του, ο δεύτερος για το αναπάντεχο και ο 3ος για το σουτ του. Οι παίκτες του Σφαιρόπουλου χρειάζεται να παίξουν έξυπνα και να καταφέρουν να προβληματίσουν τους συγκεκριμένους παίκτες. Ειδικά για τον Καλάθη που διαχειρίζεται όλη την επιθετική λειτουργία είναι SOS.

Στην άμυνά του: Η επιθετική άμυνα που επιλέγει ο κόουτς Σφαιρόπουλος έχει βραχυκυκλώσει αρκετές ομάδες όλα αυτά τα χρόνια φέρνοντας σημαντικές νίκες. Ο κόουτς διαθέτει στο ρόστερ του παίκτες όπως ο Παπανικολάου, ο Παπαπέτρου και ο Μάντζαρης που έχουν αναλάβει κατά διαστήματα ειδικές αποστολές και τα έχουν φέρει εις πέρας.

Στην αφύπνιση παικτών: Αυτό το κομμάτι είναι το βασικό πρόβλημα της φετινής ομάδας. Πολλές από τις μεταγραφές δεν βγήκαν καθόλου (Τόμπσον, Τιλί λόγω τραυματισμού, Μπράουν), άλλες λιγότερο (Ρόμπερτς), αλλά αυτό που πόνεσε περισσότερο ήταν η κακή σεζόν που έκανε ο Μάντζαρης. Παίκτης που σταθερά πρόσθετε πόντους και άμυνα στην ομάδα φέτος είναι σκιά του εαυτό του. Αν καταφέρει και αφυπνιστεί θα λύσει αρκετά προβλήματα του κόουτς. Στην ίδια κατηγορία είναι και ο Μακ Λιν αλλά και ο Παπαπέτρου οι οποίοι έχουν αρκετά σκαμπανεβάσματα όλη την σεζόν.

Στον ρυθμό: Αν καταφέρει να επιβάλει τον ρυθμό του τότε σίγουρα θα μπορέσει να διεκδικήσει τα αποτελέσματα που θέλει. Θα αγωνιστεί απέναντι σε μια ομάδα που ο ρυθμός της είναι το παν, και αν καταφέρει να τον περιορίσει τότε θα έχει ένα σημαντικό συν.

Στον ρυθμό των τραυματιών: Το απουσιολόγιο αυτή τη στιγμή έχει μόνο τον Τιλί. Ωστόσο λίγο καιρό πριν είχε και τους Πρίντεζη, Μιλουτίνοφ, Παπανικολάου, Μπόγρη. Αν καταφέρουν οι παραπάνω παίκτες να μπουν από την αρχή στον ρυθμό των αγώνων τότε τα κέρδη θα είναι αρκετά. Αν όμως οι παίκτες ψάχνουν να βρουν τα πατήματά τους τότε θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα.

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ

Στον Καλάθη: Ο Νικ φέτος κάνει μαγική σεζόν και μάλιστα φαίνεται ότι είναι και η πιο σταθερή του σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Είναι ο σταρ της ομάδας και όλα περνούν από τα χέρια του. Ειδικά στο θέμα οργάνωσης και δημιουργίας ο Καλάθης ανήκει στην ελίτ της Ευρώπης. Με μ.ό κοντά στις 7 ασίστ και πάνω από 10 πόντους ανά αγώνα, με άψογες συνεργασίες με τους ψηλούς της ομάδας, με transition παιχνίδι και αρκετά coast to coast. Είναι λοιπόν ξεκάθαρο πως ο Παναθηναϊκός πρέπει να εκμεταλλευτεί στο απόλυτο τον παίκτη Νικ Καλάθη.

Στον Τζέιμς: Είναι απόλυτα λογικό ο Πασκουάλ να εμπιστεύεται το ένστικτο του Τζέιμς. Ο Αμερικάνος guard έχει επιθετικό πλουραλισμό και σίγουρα αποτελεί όπλο στην φαρέτρα της ομάδας. Με συνεχόμενα 1vs1 με σουτ από μέση και μακρινή απόσταση αλλά και με ιδιαίτερη έμφαση στο transition, o Τζέιμς είναι μία από τις πιο βασικές απειλές της ομάδας.

Στην συνεργασία ψηλών κοντών: Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουν γραφτεί άρθρα για την άψογη συνεργασία που έχει κατά βάση ο Καλάθης με τους ψηλούς ή τους ημίψηλους της ομάδας. Σίνγκλετον Γκιστ και Αντετοκούμπο τροφοδοτούνται αρκετά συχνά από τον αρχηγό του τριφυλλιού προσφέροντας πέρα από εύκολα καλάθια και θέαμα. Η συνεργασία Καλάθη-Γκιστ μπορεί να χαρακτηριστεί ως ιδανική και αρκετές φορές έχει μνημονευτεί από αρκετό κόσμο που αρθρογραφεί και εκτός Ελλάδος.

Στην αθλητικότητα: Αν σε κάτι υπερτερεί ξεκάθαρα ο Παναθηναϊκός από τον Ολυμπιακό αυτό είναι η αθλητικότητα. Διαθέτει παίκτες όπως ο Γκιστ, ο Καλάθης, ο Σίνγκλετον, ο Ρίβερς, ο Τζέιμς, ο Αντετοκούνμπο που τρέχουν το γήπεδο και αμύνονται με τέτοιο ρυθμό που θα μπορούν να εξουθενώσουν τον αντίπαλο.

Στην άμυνα πάνω σε Σπανούλη: Επί χρόνια Πεδουλάκη το τρικ με τους 2 αθλητικούς ψηλούς πάνω στον σταρ του αντιπάλου έχει αποδώσει. Ειδικά στις αλλαγές που το μαρκάρισμά του το αναλάμβανε ο Γκιστ το αποτέλεσμα τις περισσότερες φορές ήταν να τον βγάλει εκτός ρυθμού. Έτσι θα γίνει και φέτος αφού θα δούμε αρχικά τον Καλάθη (ή τον Θανάση) να τον αναλαμβάνει και στην συνέχεια να βγαίνει πάνω του ο Γκιστ που μπορεί να ακολουθήσει την ταχύτητα του αρχηγού του Ολυμπιακού.

Στον ρυθμό: Όταν διαθέτεις παίκτες όπως ο Καλάθης και ο Τζέιμς και υπάρχει αρκετή αθλητικότητα στο υπόλοιπο ρόστερ, τότε σίγουρα ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να κυνηγήσει να πάρει πόντους σε ανοιχτό γήπεδο. Τα δύο βασικά γκαρντ της ομάδας αρέσκονται να τρέχουν το γήπεδο και είναι σημαντικό οι υπόλοιποι να ακολουθούν στον ίδιο ρυθμό. Αν λοιπόν οι πράσινοι επιβάλουν το παιχνίδι τους τότε δύσκολα θα αντιμετωπιστεί από τον αντίπαλο.

Στο περιφερειακό σουτ: Στο σημείο αυτό στηρίχτηκε αρκετά όλη τη σεζόν. Είναι σημαντικό να μπουν τα σουτ της ομάδας αφού στο σετ παιχνίδι δείχνει κάποιες φορές να κολλάει. Παίκτες όπως ο Ρίβερς, ο Τζέιμς, ο Σίνγκλετον, ο Λοτζέσκι, ο Παππάς, ο Λεκαβίτσιους είναι παίκτες που μπορούν να απειλήσουν από μακρυά και εφόσον βρουν ρυθμό και χώρο μπορούν να σκοτώσουν τον αντίπαλο. Σημαντικό είναι να υπάρξει η άψογη εκτέλεση των συστημάτων ώστε τα σουτ να είναι υπό καλύτερες προϋποθέσεις.

Στον παλιό Ρίβερς: Σε όλα τα ματς με τον Ολυμπιακό ο Αμερικάνος forward σεληνιάζεται και ότι και αν έχει δοκιμάσει πάνω του ο Σφαιρόπουλος δεν έχει πετύχει. Ωστόσο το τελευταίο δίμηνο και μετά τον τραυματισμό του στον ώμο ο Ρίβερς δεν λέει να συνέλθει. Η εικόνα του στα ματς με την Ρεάλ και στα p.o δεν ήταν καλή, αν όμως παρουσιαστεί βελτιωμένος και σχετικά εύστοχος σε αυτούς τους αγώνες τότε θα αποτελέσει ακόμα μια σημαντική απειλή για τον αντίπαλο.

Κάνε την έκπληξη και πάρτο...

Για μένα τα βασικά σημεία αναλύθηκαν. Προφανώς υπάρχουν ακόμα περισσότερα που πρέπει να κάνουν οι δύο ομάδες ωστόσο είναι λίγο πιο μικρής σημασίας. Την Κυριακή λοιπόν ξεκινάει η μάχη ανάμεσα σε 2 κορυφαίες ομάδες που μόνο και μόνο εγωιστικά να το πάρουν θα δούμε πολύ ωραίους αγώνες. Μπορεί το κλίμα στον Ολυμπιακό να μην είναι το καλύτερο και στον Παναθηναϊκό να είναι όμως για μένα δεν παίζει ρόλο. Ρόλο παίζει το ποιος το θέλει περισσότερο, ποιος θα ματώσει περισσότερο. Κακά τα ψέμματα οι 2 ομάδες φέτος έχουν παίξει 4 φορές μεταξύ τους και λίγο πολύ το πως παίζει η κάθε ομάδα είναι γνωστό. Ο νικητής-πρωταθλητής λοιπόν θα είναι αυτός που θα καταφέρει να εκπλήξει τον αντίπαλό του. Δεν χρειάζονται mind games και δεν νομίζω ότι τσιμπάει και κανείς πλέον. Όποιος προπονητής καταφέρει να παρουσιάσει κάτι το οποίο ο αντίπαλος δεν το περιμένει τότε θα καταφέρει να κάνει ένα βήμα προς τον τίτλο. Μπορούν οι δύο προπονητές να βγάλουν λαγούς από το καπέλο τους; Για το καλό του αθλήματος και του πρωταθλήματος ελπίζω προς ναι. Καλούς τελικούς να έχουμε.

Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός 68-71 (8/10/17 για την Α1)