Φινάλε με νίκη, στην αναμονή για αντίπαλο.

Με τον Τζέιμς να κάνει και πάλι τα... δικά του, ο Παναθηναϊκός έκλεισε την regular με νίκη στην Αρμάνι (95-96) και ρεκόρ 19-11.

Μετά από 40 κύματα οι πράσινοι κατάφεραν να πάρουν το διπλό στην έδρα της Αρμάνι και να συνεχίσουν να έχουν ελπίδες για το πλεονέκτημα έδρας. Ωστόσο η εικόνα της ομάδας δεν ήταν και η καλύτερη δυνατή. Ή μάλλον για να είμαι ειλικρινής ίσως ήταν μία από τις χειρότερες εμφανίσεις που έχει κάνει φέτος ο Παναθηναϊκός για τα πρώτα 30 αγωνιστικά λεπτά. Άλλωστε σε αυτό το διάστημα η αποκλεισμένη και αδιάφορη Αρμάνι είχε φτάσει να προηγείται ακόμα και με 17 πόντους, την ώρα που το τριφύλλι γνώριζε πως με δική του νίκη μπορούσε να μπει στην 4άδα, αν στα ματς της Παρασκευής του ερχόταν ένα δωράκι είτε από Ζαλγκίρις είτε από Ρεάλ. Η ομάδα φάνηκε να ξυπνάει στην τελευταία περίοδο, γύρισε τούμπα το ματς, πήρε διαφορά 3 πόντων, 4'' πριν την λήξη αλλά το χαζό φάουλ του Σίνγκλετον έστειλε τον Μπερτράνς να ευστοχήσει σε 3 βολές, να πάει το ματς στην παράταση και εκεί με αυτοκαλάθι του Μ'Μπαγιέ να πάρει εντέλει την νίκη. Αυτό το διπλό μπορεί να σημαίνει πολλά μπορεί και τίποτα αφού πλέον δεν εξαρτάται τίποτα από τον Παναθηναϊκό. Δυστυχώς η ομάδα κρέμεται από τις ορέξεις του Ολυμπιακού και της Ζαλγκίρις...

Μπάτε σκύλοι αλέστε...

Την άμυνα του Παναθηναϊκού την έχω χαρακτηρίσει με διάφορα κοσμητικά. Τι παιδική χαρά την έχω πει, τι ανύπαρκτη, τι αδιάφορη. Ε χτες απέναντι στην Αρμάνι απλά δεν υπήρχε. Κανένας από τους πρώτους 5 που πάτησαν το παρκέ δεν είχε καταφέρει σε καμία φάση να βγάλει μια σωστή άμυνα. Ούτε καν ο Καλάθης. Με πρώτο και καλύτερο τον Θανάση ο οποίος όσο ενέργεια έχει, τόσο λάθος την βγάζει. Ανέλαβε το μαρκάρισμα του Μ'Μπαγιέ ο οποίος βρέθηκε στις πρώτες φάσεις μόνος του ευστοχώντας στα σουτ που επιχείρησε. Παράλληλα στις αλλαγές βρέθηκε και πάνω στον Κουζμίνσκας όπου ο Λιθουανός ήταν ο πρώτος παίκτης που έφτασε σε διψήφιους πόντους. Γενικά ο Αντετοκούνμπο ενώ δείχνει να έχει βελτιώσει αρκετά στοιχεία στο παιχνίδι του (βλέπε το μακρινό σουτ, ή ακόμα και τις βολές) στο κομμάτι των αλλαγών στην άμυνα δείχνει να έχει βαλτώσει. Πάντα φτάνει πιο αργά, πάντα χάνει το «ταίρι» του και πάντα πάνω του έρχονται οι πρώτοι πόντοι του αντιπάλου. Ο Θανάσης έχει χαρακτηριστικά που τον καθιστούν πυρηνικό όπλο για την άμυνα της ομάδας του, ωστόσο χρειάζεται να προσπαθήσει να τιθασεύσει την ενέργειά του, βγάζοντάς την εκεί που πρέπει και όχι παντού, αλλά και να αμυνθεί περισσότερο με το μυαλό παρά με τα μούσκουλα. Και το λέω αυτό γιατί και στην ατομική του άμυνα, έδωσε 2 φορές λάθος διάδρομο στον παίκτη που μάρκαρε με αποτέλεσμα 2 πόντους για τους Ιταλούς. 

Έχω επικεντρωθεί στον Θανάση και ο λόγος είναι ότι είναι αυτό ακριβώς που χρειάζεται αμυντικά μια ομάδα. Ενέργεια, πάθος, δύναμη, ταχύτητα, άλμα που εφόσον αποδώσουν θα υπάρχει άμεσο transition και εύκολο καλάθι. Αλλά χτες δεν ήταν μόνο ο Αντετοκούνμπο που δεν πήγε καλά. Στο πρώτο ημίχρονο που δέχτηκε η ομάδα 55 πόντους (!!!) δεν έπαιξε κανείς καλή άμυνα. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Πασκουάλ χρησιμοποίησε και τους 12 παίκτες πριν την ολοκλήρωση του ημιχρόνου. Η Αρμάνι σκόραρε με κάθε τρόπο στο καλάθι του ΠΑΟ. Η συγκέντρωση και το επίπεδο ενέργειας ήταν τόσο χαμηλό που δεν άφηνε περιθώρια για σωστές αμυντικές συμπεριφορές. Ακόμα και οι σκληροί Καλάθης και Γκιστ είχαν τρομερά προβλήματα αφού Τζέρελς και Γκάουντλοκ τους περνούσαν στα πόδια και έφταναν είτε ως το lay up είτε έβρισκαν την έξτρα πάσα για εύκολο καλάθι. Χαρακτηριστικές και οι αλλαγές του Ισπανού όπου είδαμε για πρώτη φορά να αλλάζει το δίδυμο των γκαρντ του από το 7ο κιόλας λεπτό. Ακόμα και στους ψηλούς ο starter Πέιν βγήκε πολύ γρήγορα από το παρκέ αφού χανόταν και άφηνε το ζωγραφιστό ανοιχτό. Όπως και ο Βουγιούκας που δεν βοήθησε καθόλου σαν αλλαγή του Σίνγκλετον. Γενικότερα το πρώτο ημίχρονο ήταν ίσως το χειρότερο που έχει δώσει φέτος η ομάδα. Δεν υπήρχε κανένα θετικό να κρατήσεις ίσα ίσα που αν γινόταν θα τα άλλαζα όλα. Όπως και να έχει είναι ένα ακόμα κακό πρώτο ημίχρονο για την ομάδα. Δεν είναι η πρώτη φορά φέτος, γίνεται για πολλοστή φορά, και δεν μπορεί να είναι τυχαίο.

Σταθερά Καλάθη, έκπληξη Ντένμον.

Στην επανάληψη ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να παίξει καλύτερα, αλλά και πάλι τα αμυντικά κενά έδωσαν στην Αρμάνι την μέγιστη διαφορά των 17 πόντων, 3 λεπτά πριν την λήξη του δεκαλέπτου. Από κείνο το σημείο και μετά είδαμε άλλο πρόσωπο από την ομάδα. Περισσότερη συγκέντρωση στην άμυνα, καλύτερες τοποθετήσεις στο αμυντικό ριμπάουντ και καλύτερες επιλογές στην επίθεση. Ο Νικ Καλάθης αυτή τη φορά ήταν αρκετά εύστοχος και από μακρινή απόσταση βοηθώντας έτσι την ομάδα του να μειώσει και να μπορέσει να μπει για τα καλά στο παιχνίδι. Αυτός όμως που έδωσε απαντήσεις και έδειξε ότι αυτή τη δεδομένη περίοδο αξίζει να βρίσκεται πιο πάνω στο rotation από τον Λοτζέσκι πχ, είναι ο Ντένμον. Ο Αμερικάνος sg μπήκε ίσως αναγκαστικά στο παιχνίδι λόγω του ότι Λεκαβίτσιους και Παππάς δεν ήταν σε καλή μέρα, και απέδειξε ότι μπορεί να είναι χρήσιμος. Ευστόχησε σε κρίσιμα σουτ, πήρε ριμπάουντ, δεν πήρε τραβηγμένες προσπάθειες, είχε 100% στις βολές που εκτέλεσε, ενώ και στην άμυνα δεν αντιμετώπισε προβλήματα από τους αντιπάλους του. Σίγουρα η εικόνα του αφήνει ένα μικρό χαμόγελο στον Τσάβι την ίδια ώρα που βλέπει τον Λοτζέσκι να μην μπορεί να βρει ρυθμό, να είναι αργός στην άμυνα αλλά και στην επίθεση να είναι άστοχος, και τον Παππά να είναι σαφώς επηρεασμένος είτε από την μείωση του χρόνου του, είτε από την αποχή του λόγω τραυματισμού.

Στο τελευταίο δεκάλεπτο αλλά και την παράταση ο Παναθηναϊκός έδειξε σοβαρό πρόσωπο. Σκλήρυνε στην άμυνά του, δεν άφησε χώρους στα γκαρντ της Αρμάνι για να φτάσουν ως το καλάθι ενώ στην επίθεση μπόρεσε να έχει πολύ καλύτερη κυκλοφορία με αποτέλεσμα να βρει πιο εύκολους πόντους από συνεργασίες. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μειώνεται σταδιακά η διαφορά, να περάσει στο τέλος μπροστά και αν δεν γινόταν το λάθος του Σίνγκλετον θα είχε κερδίσει στην κανονική διάρκεια. Αλλά και στην παράταση πάλι είδαμε σωστές επιλογές και στις δύο πλευρές του παρκέ και έτσι ήρθε η νίκη έστω και με τυχερό τρόπο. Αξίζει φυσικά να σταθούμε στον Μάικ Τζέιμς ο οποίος σου δίνει την εντύπωση πως θα ευστοχήσει no matter what στο τελευταίο σουτ ακόμα και να το δοκιμάσει με ανάποδο ψαλιδάκι. Ο Αμερικάνος γκαρντ το απέδειξε εν μέρη και πέρσι, αλλά φέτος δείχνει ότι είναι ο πιο clutch παίκτης της διοργάνωσης. Ο Πασκουάλ τον εμπιστεύεται για το τελευταίο σουτ, η ομάδα το ίδιο και ο ίδιος πιστεύει πολύ στον εαυτό του. Έτσι είδαμε για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι να ευστοχεί στο πιο κρίσιμο σουτ του αγώνα. Αυτό το στοιχείο του παιχνιδιού του ήταν αυτό που έκανε και τον Ισπανό προπονητή να αλλάξει την γνώμη του και να τον φέρει ξανά στο ΟΑΚΑ. Ο Τζέιμς με το απρόβλεπτο του παιχνιδιού του κατάφερε να κερδίσει με δικά του καλάθια δύο ομάδες: Την Μακάμπι που είχε κάνει ένα ολόκληρο ματς ροντέο, δηλαδή στα μέτρα του Μάικ, και την Αρμάνι που προσπάθησε να το κάνει ροντέο, αλλά ο παίκτης του ΠΑΟ παίζει καλύτερα αυτό το παιχνίδι. Η ουσία είναι όμως πως στα playoff ο Παναθηναϊκός δεν θα αντιμετωπίσει ομάδες με άναρχο στυλ μπάσκετ και εκεί πρέπει ο Τζέιμς να βρει τρόπο να ξεχωρίσει. 

Βελτίωση ανεξαρτήτου τελικής θέσης...

Η επόμενη μέρα λοιπόν βρίσκει τον Παναθηναϊκό να περιμένει την τελική του θέση. Δεν χρειάζεται να υποστηρίζω τις απόψεις του Δημήτρη Γιαννακόπουλου για να πω πως για ακόμα μία χρονιά η διοργάνωση βάλετε από την ίδια την διοργάνωση και από το ίδιο της το πρόγραμμα. Δεν μπορεί καμία ομάδα να διαλέγει αντίπαλο. Το ίδιο θα έλεγα ακόμα και αν ο Παναθηναϊκός έχανε από την Αρμάνι για να πέσει πάνω στον ΟΣΦΠ. Το πρόγραμμα λοιπόν της Ευρωλίγκα θα δείξει με ποιον θα παίξουν οι πράσινοι στην επόμενη φάση, και από ποια θέση. Η ομάδα μπορεί να έρθει από 3η έως 5η ανάλογα τα αποτελέσματα των αγώνων Ολυμπιακός-Ζαλγκίρις και Ρεάλ-Μπάμπεργκ. Οι ήττες των Κίμκι και Μπασκόνια (εντός από την Εφές!!!) αυτόματα κάνουν τους Λιθουανούς αδιάφορους για νίκη αφού έτσι και αλλιώς πιο πάνω ή πιο κάτω από την 6η θέση δεν μπορούν να πλασαριστούν. Αν έρθουν τα φυσιολογικά αποτελέσματα όπως είναι και το λογικό, οι πράσινοι θα βρεθούν με μειονέκτημα απέναντι στην Ρεάλ Μαδρίτης. Αλλά ως τότε έχουμε ακόμα μερικές ώρες για να δούμε που θα κάτσει η μπίλια. Η ουσία όμως είναι η εξής: Αν τελικά ο ΠΑΟ πάρει πλεονέκτημα (με ήττα πχ του ΟΣΦΠ από την Ζαλγκρίρις) τότε θα βγουν και θα μιλούν για δικαίωση οι Ισπανοί που βλέπουν από χτες συνεργασία ΠΑΟ-ΟΣΦΠ για πετάξουν εκτός πλεονεκτήματος την Ρεάλ. Αν από την άλλη δεν πάρει πλεονέκτημα ο ΠΑΟ θα βγουν αυτοί που τόσο καιρό φωνάζουν για το άδικο του προγράμματος της τελευταίας αγωνιστικής. Γενικότερα ότι και να γίνει θα υπάρχουν φωνές. Θα είναι πλήγμα για την διοργάνωση όπως και να χει...

Ως τα playoff πάντως υπάρχουν ακόμα 2 εβδομάδες και ανεξάρτητα από τον αντίπαλο και το μειονέκτημα ή το πλεονέκτημα έδρας, ο Παναθηναϊκός πρέπει να σκύψει ευλαβικά πάνω από τις παθογένειες που εμφανίζει εδώ και αρκετό καιρό. Προφανώς και σε αυτό το διάστημα δεν προλαβαίνει να τις εξαλείψει, μπορεί όμως να τις ελαχιστοποιήσει ή να τις μετριάσει:

*Μετά από καιρό είδαμε την ομάδα να εκτελεί 22 βολές και να έχει ποσοστό 87% και μάλιστα σε εκτός έδρας αγώνα. Οι 19 εύστοχες βολές σε 22 προσπάθειες είναι μάλλον η εξαίρεση στον φετινό κανόνα αφού ως τώρα το ποσοστό κυμαινόταν κοντά στο 65-68%. Προφανώς με τέτοια επίδοση δεν μπορείς να προχωρήσεις πουθενά. 

*Η έναρξη των αγώνων είναι σημαντική για την πορεία του αγώνα. Ο Παναθηναϊκός κάνει πολύ άσχημες εκκινήσεις ακόμα και σε εντός έδρας αγώνες και βρίσκεται συνήθως στο ημίχρονο πίσω, έχοντας μάλιστα δεχτεί και πολλού πόντους. Αυτό σημαίνει αυτόματα ότι όλο το δεύτερο ημίχρονο θα είναι ένα κυνηγητό του σκορ, ότι θα χρειάζεται να παίζει στα κόκκινα στην άμυνα, ενώ και στην επίθεση πρέπει να διατηρεί την ψυχραιμία και την λογική αλλά να είναι παράλληλα και εύστοχος.Αυτά τα λάθη στα playoff δεν συγχωρούνται και η ομάδα οφείλει να μπαίνει στα ματς με το μαχαίρι στα δόντια.

*Και τα δύο παραπάνω bullets είναι θέμα συγκέντρωσης. Εφόσον η ομάδα μπει συγκεντρωμένη στον αγώνα θα μπορέσει να βγει το πλάνο πιο ομαλά και δεν θα χρειάζεται να υπερβάλει εαυτόν ειδικά στα δεύτερα ημίχρονα. Θα υπάρχει και η κούραση και η απογοήτευση και δεν γίνεται να ρισκάρει κάθε φορά ένα ημίχρονο.

*Τα ριμπάουντ συνεχίζουν να είναι πληγή. Ταρζέφσκι και Γκουντάιτις έκαναν πλάκα στην άμυνα του Παναθηναϊκού. Στα playoff υπάρχουν ψηλοί με μεγαλύτερη εμπειρία από τους παίκτες της Αρμάνι και σίγουρα ολιγωρίες δεν θα τις συγχωρέσουν.

*Πρέπει να βγουν και άλλοι παίκτες. Με μια 5άδα σίγουρα δεν κερδίζεις στα playoff, όπως δεν κερδίζεις και με ολόκληρη 12άδα. Στις σταθερές Καλάθη, Τζέιμς, Γκιστ, Σίνγκλετον και Ρίβερς χρειάζεται να προστεθούν τουλάχιστον 3 παίκτες ακόμα με απόδοση άνω του μετρίου. Ο Αντετοκούνμπο είναι ο ένας από τους 3 που πρέπει να αναλωθεί αμυντικά. Από κει και πέρα ιδανικό θα ήταν να βγει και ο Πέιν, ώστε να μην παίζουν 40 λεπτά Γκιστ και Σίνγκλετον, ενώ σίγουρα ένας από τους Παππά και Λοτζέσκι (Ντένμον) θα πρέπει να σταθεροποιήσει ή να ανεβάσει την απόδοσή του.

Η regular season έλαβε τέλος για τον Παναθηναϊκό, ο οποίος μάλλον θα πληρώσει το μάρμαρο των εκτός έδρας άθλιων εμφανίσεων του πρώτου γύρου. Δεν είναι κακές οι ήττες με 25 πόντους από ΤΣΣΚΑ ή Μπαρτσελόνα. Κακές είναι οι ήττες στην Βαλένθια και στην Μπάμπεργκ. Αυτές εντέλει στοιχίζουν (όπως φαίνεται) το πλεονέκτημα έδρας και αυτές πληρώνει η ομάδα. Αν αντίπαλος είναι η Ρεάλ τότε οι πράσινοι θα πρέπει να κάνουν ένα μικρό θαύμα για να βρίσκονται στο Βελιγράδι. Τίποτα δεν είναι απίθανο και όπως λέω εδώ και χρόνια η απόσταση της κάθε ομάδας από το F4 είναι μια εκτός έδρας νίκη. Αν το τριφύλλι πάρει μια νίκη στην Μαδρίτη θα βρίσκεται στο Βελιγράδι. Αν όχι θα το δει και πάλι από την τηλεόραση. Είναι τόσο απλό. Όχι εύκολο απλό. Ωστόσο αν ο Πασκουάλ καταφέρει και συμμαζέψει αυτά που ανέφερα στα παραπάνω bulletts η ομάδα θα έχει τις πιθανότητές της. Πάντως την κατάλληλη περίοδο η ομάδα έκλεισε την σεζόν με 3 εκτός έδρας νίκες...Αναμονή αντιπάλου λοιπόν και τα ξαναλέμε τότε.