Τι πήγε στραβά με τους Lakers του 2004;
Τι μπορεί να συμβεί αν φέρουμε τέσσερις παίκτες που είχαν κατά μέσο όρο περισσότερους από 20 πόντους ανά παιχνίδι την προηγούμενη σεζόν στην ίδια ομάδα; Αυτή η απίστευτη ερώτηση, αυτό το τρελό σενάριο μπορεί να απαντηθεί από τους Λιμνανθρώπους του 2004... Μια από τις πιο λαμπερές ομάδες αλλά και απογοητεύσεις παράλληλα στην ιστορία του NBA. Η απάντηση στο «γιατί» αυτή η ομάδα απέτυχε είναι περίπλοκη, διότι είναι ένας συνδυασμός διαφόρων παραγόντων. Μερικοί μπορούν να κατηγορήσουν την κακοτυχία, άλλοι μπορούν να ρίξουν το φταίξιμο στις συγκρούσεις προσωπικοτήτων ή ακόμη και στην παρακμή της επίδοσης κάποιων λόγω ηλικίας. Ας προσπαθήσουμε να ρίξουμε μια πιο λεπτομερή ματιά στους «Super Lakers», την πρώτη και μια από τις κορυφαίες super-teams στην ιστορία...
Η ηχηρές αφίξεις των Payton και Malone...
Οι Lakers έχοντας αποτύχει την προηγούμενη σεζόν να κατακτήσουν τον τίτλο για τέταρτη φορά στην σειρά, αφού αποκλείστηκαν στον δεύτερο γύρο από τους Spurs (που εν τέλει τους πήραν και τα σκήπτρα το 2003), έκαναν κάτι το οποίο φάνταζε αδιανόητο -όπως άλλωστε ομολογεί και ο GM τους Mitch Kupchak. Κατάφεραν να φέρουν στο LA τους ελεύθερους Malone και Payton, ώστε να μεγιστοποιήσουν τις πιθανότητές τους για την κατάκτηση ενός ακόμη πρωταθλήματος. Αξιοσημείωτο αποτελεί το γεγονός πως αμφότεροι οι δύο αστέρες δέχτηκαν μια γενναία περικοπή στις απολαβές τους, για να χωρέσουν και οι δύο στο περιορισμένο salary-cup των Lakers. Αυτό, βέβαια, συνέβη, διότι και ο Malone και ο Payton ερχόμενοι στην California στο κλείσιμο της καριέρας τους ευελπιστούσαν να κατακτήσουν την μοναδική ηχηρή διάκριση που έλειπε από την συλλογή τους...ένα δακτυλίδι. Ένα δακτυλίδι, το οποίο έμοιαζε φυσικό επακόλουθο για αυτούς τους γεμάτους αίγλη και υπέρ-οπλισμένους Λιμνανθρώπους...
O Payton την προηγούμενη χρονιά στα 34 του είχε κατά μέσο όρο 20.4 πόντους ανά παιχνίδι. Ο Malone από την άλλη είχε 20.6 πόντους ανά παιχνίδι στα 39 του (!). Ας αντιληφθούμε πόσο εξωπραγματικοί είναι οι 20 πόντοι ανά παιχνίδι για έναν 39χρόνο, ο οποίος, παρεμπιπτόντως, έλαβε μέρος και σε 81 παιχνίδια εκείνη την σεζόν (!). Φυσικά όταν ήρθαν στο LA για να αποτελέσουν την τρίτη και την τέταρτη επιλογή πίσω από τους Bryant και O'Neal κάνεις δεν απαιτούσε και δεν περίμενε από αυτούς να διατηρήσουν αυτά τα υψηλά νούμερα. Αμφότεροι κλήθηκαν να έχουν λιγότερο την μπάλα στα χέρια τους και να παίρνουν λιγότερες προσπάθειες πάνω τους, έτσι οι μέσοι όροι τους έπεσαν στους 14.6 και 13.2 πόντους ανά παιχνίδι αντίστοιχα.
Malone out!
Οι loaded «Super Lakers» ξεκίνησαν την σεζόν όπως έκλεισαν και την off-season και όπως όλοι με ανυπομονησία περίμεναν...εντυπωσιακά. Είχαν ρεκόρ 19-5 όταν η ατυχία τους κτύπησε την πόρτα... Όταν, στον 25ο αγώνα τους, ο Karl Malone υπέστη ένα τραυματισμό στο δεξί του γόνατο, ο οποίος θα τον κρατούσε εκτός παρκέ για τουλάχιστον 2 μήνες. Αυτός ο τραυματισμός δεν λάβωσε τον Karl μόνο σωματικά, αλλά κυρίως τον ισοπέδωσε ψυχολογικά. Ο Malone παρόλο τα 40 του χρόνια πότε δεν είχε τραυματιστεί σοβαρά, ποτέ δεν είχε χάσει περισσότερα από 2 ματς την σεζόν - όσο οξύμωρο και αν ακούγεται και επομένως είναι εύλογο αυτή η ατυχία να του φάνταζε, ως το τέλος του κόσμου. O Payton χαρακτηριστικά είχε δηλώσει: «Ο Karl δεν είχε τραυματιστεί ποτέ στην καριέρα του και αυτός ήταν ένας σοβαρότατος τραυματισμός, τον οποίο δεν μπορούσε να διαχειριστεί. Δεν είχε χάσει πότε στην ζωή του τόσα πολλά παιχνίδια».
Όταν μιλάμε για τους Lakers του 2004 τείνουμε να ξεχνάμε πόσο σημαντικός ήταν ο Karl για την ομάδα. Αναμφισβήτητα ήταν στην καλύτερη η τρίτη επιλογή και στα χαρτιά οι 13 πόντοι ανά παιχνίδι δεν φαντάζουν αναντικατάστατη συνεισφορά. Όμως, όλα αυτά δεν λαμβάνουν υπόψη τον ηγετικό του ρόλο εντός και εκτός παρκέ. Για τον ρόλο του εκτός παρκέ ο Walton, που τότε ήταν rookie είχε τα εξής να πει: «Ο Karl ήταν ο καλύτερος συμπαίκτης που θα μπορούσα ποτέ να έχω. Ήταν αστείος, εργατικός, ήθελε το καλό της ομάδας, συμβούλευε τους νεότερους και έκανε παρέα με όλους ανεξαιρέτως ηλικίας. Όταν χτύπησε...το να μην τον έχουμε κοντά μας ήταν πληγή...μπορούσες να καταλάβεις πως κάτι έλλειπε». Για τον ρόλο του εντός των τεσσάρων γραμμών ο Payton είχε να πει: «Ξαφνικά ο Karl χτύπησε. Κοντρόλαρε την επίθεση μας, έτρεχε το τρίγωνο κάνοντας όλους μας να νιώθουμε πιο άνετα και ειδικά εμένα». Το γεγονός πως οι ασίστ ήταν το μόνο κομμάτι της στατιστικής που δεν έπεσε, μαρτυρά πως ήταν περισσότερο επικεντρωμένος στο να πασάρει την κατάλληλη στιγμή στους συμπαίκτες του τρέχοντας σωστά το φημισμένο τρίγωνο, παρά στο να παίρνει προσωπικές προσπάθειες.
Οι δίκες του Kobe...
Ενώ ο Malone ήταν τραυματίας ο Kobe είχε μεγάλα μπλεξίματα -και είχε πρόσφατα χειρουργηθεί. Οι λεπτομέρειες αυτής της υπόθεσης μπορεί να γίνουν γραφικές και περίπλοκες, οπότε θα προσπαθήσουμε να μείνουμε σε κάποια γεγονότα -αν θέλετε μπορείτε ελεύθερα να γκουγκλάρετε περισσότερα για αυτή την ιστορία. Στα 24 του ο Bryant γνώρισε μια 19χρονη κοπέλα σε ένα ξενοδοχείο του Κολοράντο. Εκείνο το βράδυ συνευρέθηκε μαζί της στο δωμάτιο της και την επόμενη μέρα η 19χρονη κατάγγειλε τον Kobe για σεξουαλική παρενόχληση. Ο Bryant από την μεριά του ισχυρίζεται πως δεν έκανε τίποτα χωρίς την συγκατάθεση της κοπέλας, αλλά όπως και να έχει μάλλον ποτέ δεν θα μάθουμε τι πραγματικά συνέβη. Αυτό που ξέρουμε, όμως, είναι πως αυτή η υπόθεση ήταν ένα από τα πιο καταστροφικά σκάνδαλα για ολόκληρο το NBA. Τότε ο Kobe ήταν το χρυσό παιδί της λίγκας και ένας από τους πιο πολυδιαφημισμένους αθλητές. Εταιρίες που με υπερηφάνεια είχαν υπογράψει συμφωνίες με τον Kobe, πλέον δεν ήθελαν να έχουν καμιά σχέση μαζί του. Κάπως έτσι, σχεδόν μέσα σε μια νύχτα ο Bryant έχασε πλουσιοπάροχα συμβόλαια από τα McDonald's και τη Nutella.
Όσον αφορά τους Lakers, τώρα, αυτή η σκοτεινή ιστορία όπως ήταν φυσικό επηρέασε και αυτούς. Εξαιτίας των δικαστηρίων σχετικά με την υπόθεση, ο Kobe ήταν υποχρεωμένος να πετάει συνέχεια στο Κολοράντο και αμέσως μετά να επιστρέφει στις αγωνιστικές του υποχρεώσεις. Όλο αυτό το «πήγαινε-έλα» σίγουρα επηρέασε την απόδοση του σε κάποιους αγώνες και σίγουρα αποσταθεροποίησε τη συνοχή της ομάδας. Μάλιστα πριν από πολλά παιχνίδια ο ίδιος ο Phil Jackson δεν γνώριζε αν ο Kobe θα προλάβαινε να επιστρέψει εγκαίρως από το Κολοράντο, ώστε να είναι διαθέσιμος. Τα media, από τη μεριά τους έκαναν τα πράγματα χειρότερα, καθώς όσες φορές κάλυπταν τους Lakers, ασχολιόντουσαν σχεδόν αποκλειστικά με τα δικαστήρια του Kobe. «Δεν μπορείς να συγκρίνεις το άγχος της δίκης με τίποτα άλλο. Το ένα είναι η ζωή, η πραγματική ζωή και το άλλο είναι ένα παιχνίδι. Το μπάσκετ ήταν μια απόδραση, μια εξιλέωση για μένα» αυτά είχε να πει ο Bryant όσον αφορά την πίεση, που καλούταν να επωμιστεί. Αλλά -ευτυχώς ή δυστυχώς- κάποιοι ρεπόρτερ λέγετε, πως άκουσαν τον Kobe να λέει σε κάποιους ντετέκτιβ στο Κολοράντο: «Έπρεπε να έχω κάνει ό,τι κάνει και ο Shaq...o Shaq θα πλήρωνε τις γυναίκες του, για να μην πουν τίποτα». Ο Bryant ισχυριζόταν πως ο O'Neal είχε ήδη πληρώσει ακόμη και ένα εκατομμύριο για καταστάσεις σαν και αυτή...
Shaq VS Kobe...The DUO is OVER!
Όταν τα media δεν ασχολιόντουσαν με τις δίκες του Kobe, η διαμάχη του με τον Shaq έμπαινε στο κέντρο της προσοχής. Το άλλοτε ασταμάτητο duo, το οποίο τόσο αβίαστα κυριαρχούσε στην καλύτερη λίγκα του κόσμου, φέρνοντας συνεχόμενα δακτυλίδια στο LA, φαινόταν σιγά-σιγά να καταρρέει. Είναι γεγονός πως από την αρχή κιόλας της συνύπαρξής τους στους Lakers είχαν μικρές ή μεγάλες διαφορές, όμως την σεζόν 2003-04 τα πράγματα βγήκαν εκτός ορίων. Αμφότεροι οι δυο αστέρες έστρεφαν πυρά ο ένας στον άλλο με δημόσιες δηλώσεις, οι οποίες είχαν να κάνουν με το ποιος είναι ο ηγέτης της ομάδας, με το ποιος ήταν ο καταλυτικός παράγοντας που έφερε τους Payton-Malone στο LA και πολλά άλλα. Ακόμη ο Kobe κατηγορούσε τον Shaq για το ότι ήταν ο μοναδικός που δεν τον στήριξε καθόλου κατά την διάρκεια των δικαστηρίων. Επίσης, αναφερόμενος στον O'Neal έλεγε πως δεν είναι ηγέτης κάποιος που παρακαλάει για ένα νέο συμβόλαιο με αυξημένες απολαβές, ενώ έχει στην ομάδα του δυο μελλοντικούς Hall-of-Famers ουσιαστικά τζάμπα. Είναι αλήθεια πως ο O'Neal πίεζε τους ιθύνοντες των Lakers για να του φέρουν στο τραπέζι ένα νέο συμβόλαιο. Το αποκορύφωμα ήταν όταν ο Shaq απείλησε να σκοτώσει τον Kobe και οι ψυχραιμότεροι επενέβησαν για να τον σταματήσουν. Λαμβάνοντας υπόψη όλα αυτά -και την φυγή του coach Jackson το καλοκαίρι- είναι εύλογο το γιατί ο O'Neal έφυγε για το Miami το καλοκαίρι του 2004. Oύτως ή άλλως αν δεν έφευγε ο Shaq θα έφευγε o Κοbe, για να μπορέσει να αποδείξει πως είναι σε θέσει να κάνει σπουδαία πράγματα, χωρίς τον O'Neal. Όπως και να έχει, ένα από τα μεγαλύτερα αναπάντητα σενάρια στην ιστορία του NBA θα παραμείνει το τι θα μπορούσε ακόμη να καταφέρει αυτό το duo αν δεν έσπαγε...
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά οι role-players όχι απλώς δεν βοηθούσαν,
αλλά -κατά αρκετούς- επιδείνωναν την κατάσταση. Ο Rick Fox βρισκόταν στην δύση της
καριέρας του και προσπαθούσε να αναρρώσει από ένα σοβαρό τραυματισμό, που είχε
υποστεί την προηγούμενη χρονιά. Όμως, θα τον αδικούσαμε αν δεν τονίζαμε
πως ήθελε πάση θυσία να αποτελέσει μέλος αυτού του συνόλου, ακόμη και να
ρίσκαρε να τραυματιστεί ξανά, γιατί πίστευε πως αυτό που έπαιρνε σάρκα
και οστά στο LA ήταν μοναδικό. Ο Fisher, από την άλλη μεριά, όπως και
παραδέχεται δεν μπορούσε να χωνέψει πως πλέον ήταν η δεύτερη επιλογή
πίσω από τον Payton και επιπροσθέτως εκείνη την χρονιά έληγε το
συμβόλαιό του.
Φαίνεται πως τότε σχεδόν όλοι στους Λιμνανθρώπους πάλευαν για τη δικιά τους προσωπική μάχη και όχι για τη μάχη μέσα στα παρκέ, για χάρη της οποίας -στην τελική- γίνανε ομάδα. Βασικά ποια ομάδα; Ακόμη και αυτό είναι σε θέση να τεθεί υπό διαπραγμάτευση. Χαρακτηριστικά είναι τα εξής λόγια του Fisher: «Ήμασταν ένα σύνολο από ολοκληρωμένες και πολύ επιτυχημένες μονάδες. Παρόλο που είχαμε ένα καλό κορμό και κάποιους παίκτες που ήταν ήδη εκεί για κάποια χρόνια...δεν ήμασταν ομάδα...».
Η αναζωπύρωση του ενθουσιασμού...
Όπως και να έχει, κατά την απουσία του Malone οι Lakers σημείωσαν 22 νίκες και 17 ήττες και όταν ο Karl επέστρεψε η ομάδα του Jackson έκλεισε την κανονική περίοδο με 14 νίκες και 4 ήττες. Στο πρώτο γύρο των play-off απέκλεισαν τους Rockets και στο δεύτερο γύρο πέταξαν εκτός συνέχειας τους πρωταθλητές της περασμένης χρονιάς Spurs σε 6 παιχνίδια. Στο τελικό της δυτικής περιφέρειας συνάντησαν τους Timberwolves, οι οποίοι είχαν ως ηγέτη τον MVP της χρονιάς Kevin Garnett και επικράτησαν σε 6 ματς, περνώντας στους τελικούς. Έχοντας αποκλείσει δύο σπουδαίες ομάδες, υπήρχε μεγάλη αυτοπεποίθηση στο στρατόπεδο των Lakers για την κατάκτηση ενός ακόμη τίτλου με τους φιλάθλους και τα media να τους θεωρούν τα ακλόνητα φαβορί απέναντι στους Pistons. Όμως, στα επόμενα πέντε παιχνίδια έπεσαν οι τίτλοι τέλους για τη δυναστεία των Λιμνανθρώπων...
Γιατί οι Pistons επικράτησαν;
Shaq plan
Οι Pistons είχαν ένα πλάνο για να περιορίσουν τον O'Neal. Τις περισσότερες φορές άφηναν τον Ben Wallace να τον παίξει άμυνα 1-1, μερικές φορές έστελναν τον Racheed Wallace για double-team με το που ο Shaq έπαιρνε την μπάλα. Όταν ο Wallace ήταν στον πάγκο o Campbell αναλάμβανε τον Shaq, κάνοντας του συχνά φάουλ, άλλωστε ο O'Neal από την γραμμή των βολών δεν τρόμαζε κανέναν. Ο Ben Wallace κλήθηκε να κρατήσει τον Shaq μακριά από το καλάθι για όσο περισσότερο μπορούσε και κατά πάσα πιθανότητα ήταν ο μόνος στον κόσμο που μπορούσε να το υλοποιήσει, αφού ήταν σε άριστη φυσική κατάσταση και είχε αγωνιστικό εγωισμό. Βέβαια, ο O'Neal δεν περιορίστηκε τελείως, αλλά σίγουρα ήταν λιγότερο κυρίαρχος από ότι ήταν στους προηγούμενους τελικούς.
Ο τραυματισμός του Malone
Ήδη έχουμε αναφέρει πως η απουσία του Malone κατά την regular-season λόγω τραυματισμού ήταν ένα σοβαρό πρόβλημα για τους Lakers. Δυστυχώς για την ομάδα από το LA, ο Karl έπαιξε λαβωμένος σε όλη την σειρά των τελικών, μέχρι και το τρίτο ματς έπαιζε μόλις 20 λεπτά κατά μέσο όρο και μετά το τέταρτο παιχνίδι ήταν υπερβολικά τραυματισμένος για να παίξει στο πέμπτο παιχνίδι. Αντιμετωπίζοντας μια τόσο καλή άμυνα όσο εκείνη των Pistons, οι Lakers χρειάζονταν όσα περισσότερα όπλα μπορούσαν να έχουν και ειδικά τον Malone...
Kobe's poor shot selection
Ο Kobe σε αυτή την σειρά σούταρε με 38.1% ποσοστό ευστοχίας και ένας λόγος που αυτό συνέβη ήταν η εξαιρετική άμυνα του νεαρού Prince, η οποία ωθούσε τον Bryant σε δύσκολες προσπάθειες. Επιπλέον, ο Kobe έδειχνε να αρνείται να συνεργαστεί με τον O'Neal με ό,τι αυτό συνεπάγεται... Η διαμάχη τους είχε αρχίσει να επηρεάζει και την ομάδα τους εντός των τεσσάρων γραμμών.
Έλλειψη επιλογών
Χωρίς τον Malone οι Lakers δεν είχαν κάποιον ηγέτη πέρα από τον Kobe και τον Shaq. Ο υποτιθέμενος τέταρτος αστέρας ο Payton έπαιρνε μόνο 6 προσπάθειες ανά παιχνίδι. Oι Rush και Fisher είχαν ποσοστό ευστοχίας μικρότερο από το 40% καθ όλη την διάρκεια των play-offs και ο Fox είχε μεγαλώσει πολύ. Δεν ήταν μόνο οι αστέρες λιγότερο αποτελεσματικοί από αυτό που τους είχαμε συνηθίσει, αλλά και όλο το «σύστημα υποστήριξης» ήταν τελείως απογοητευτικό.
Κακή άμυνα των Lakers
Κανένας εκτός από τον Kobe δεν μπορούσε να παίξει αποτελεσματικά άμυνα στα ίσια. Ο παίκτης που ήταν κάποτε γνωστός ως ο «Glove» είχε πέσει πολύ στην άμυνα ως ένας 35χρονος πλέον. Ούτε αυτός, ούτε ο Fisher μπόρεσε να σταματήσει τον Billups -ο οποίος κέρδισε το βραβείο του MVP των τελικών. Επίσης, οι Pistons αντιλήφθηκαν πως οι Lakers στηρίζονταν στον Shaq για την άμυνα του ζωγραφιστού, έτσι τον ανάγκαζαν με high pick & roll να βγαίνει ψηλά για να παρενοχλήσει pull-ups και έτσι μπορούσαν να εκμεταλλευτούν τα αργά του πόδια.
«Αυτή ήταν η καλύτερη ομάδα για την οποία έχω παίξει.(...) Αν είχα μια
ευχή, θα ευχόμουν να είχαμε πάρει αυτούς τους τύπους (Payton, Μalone)
μερικά χρόνια νωρίτερα.(...) Μακάρι να τους είχαμε πάρει πριν το τέλος των καλύτερών τους χρόνων. Πιστεύω θα μπορούσαμε να είχαμε
νικήσει σε εκείνη τη σειρά.(...)» Aυτά είχε να πει ο Shaq σε
μεταγενέστερη δήλωσή του για εκείνους τους «Super Lakers», για τους
οποίους δεν πήγε ένα αλλά πολλά πράγματα στραβά...
ωραίο άρθρο!
ΑπάντησηΔιαγραφή