Κόλαση-Παράδεισος: Μια ανακοίνωση δρόμος

Τιμωρία, δημοψήφισμα, μεταγραφές, από όλα έχει ο μπαξές...

Έκατσε η σκόνη για την ώρα και τώρα μπορούμε να τα συζητήσουμε πιο ήρεμα. Είναι μια καθαρά προσωπική επιλογή να μην γράψω κάτι όλο αυτό το διάστημα για τα δρώμενα στον Παναθηναϊκό. Άλλωστε όταν επηρεάζεσαι είτε αρνητικά είτε θετικά με κάτι, οι σκέψεις που κάνεις βασίζονται στο συναίσθημα και αν προσπαθούσα να τις αποτυπώσω σε κείμενο το πιθανότερο θα ήταν να έγραφα χοντράδες για το όλο θέμα. Τώρα όμως μπορούμε με ηρεμία να εξετάσουμε ότι ζήσαμε εδώ και κάμποσες μέρες, είτε για το θέμα της τιμωρίας, είτε για το θέμα τους δημοψηφίσματος αλλά κυρίως για τις 2 νέες μεταγραφές. Mike James και Adreian Payne λοιπόν στα πράσινα και αυτομάτως οι απαιτήσεις μεγαλώνουν. Ας τα δούμε όμως ένα ένα.

Βαριά προσωπική τιμωρία και πόκερ...Σκληρό πόκερ (το χρονικό του πολέμου)

Να θεωρήσουμε δεδομένη την τιμωρία του Δημήτρη Γιαννακόπουλου και να μην το αναλύσουμε. Την τιμωρία την βρίσκω πολύ βαριά και καθαρά εκδικητική. Είναι γνωστό άλλωστε ότι οι δύο πλευρές δεν έχουν και τις καλύτερες σχέσεις. Υπάρχουν στο διαδίκτυο κείμενα που απεικονίζουν πλήρως τις διαφορές που τους χωρίζουν όλα αυτά τα χρόνια, ακόμα και πριν την ανάληψη της ΚΑΕ από τον τωρινό πρόεδρο. Τελευταίο φανερό κεφάλαιο στην κόντρα τους, ήταν η επιλογή του Παναθηναϊκού να δώσει παίκτες στα «παράθυρα» της FIBA για τις εθνικές ομάδες. Η διαιτησία είναι ένα ακόμα κομμάτι για το οποίο φωνάζει το τριφύλλι. Και δεν είναι η μόνη ομάδα βέβαια αφού γενικότερα οι διαιτησίες που παρακολουθούμε φέτος στο σύνολο της διοργάνωσης είναι από μέτριες ως κακές και οι περισσότεροι σύλλογοι έχουν παράπονα. Και κάπως έτσι φτάσαμε στην έκρηξη.

Και η σκληρή παρτίδα πόκερ ξεκίνησε. Η αντίδραση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου ήταν εκρηκτική. Αποχώρηση από την διοργάνωση, σκληρή ρητορική και διενέργεια δημοψηφίσματος με ένα πολύ ιδιαίτερο δίλημμα. Η Ευρωλίγκα μέσω του Μπερτομέου ανέφερε το εξής: «Ευρωλίγκα χωρίς Παναθηναϊκό δεν γίνεται αλλά και Παναθηναϊκός χωρίς Ευρωλίγκα δεν γίνεται. Ωστόσο χρειάζεται συμμόρφωση στους κανονισμούς». Ακολούθησε αίτηση αναβολής της ποινής η οποία δεν έγινε δεκτή και η Ευρωλίγκα πέρασε στην επίθεση στέλνοντας στις ομάδες την ποινή του προέδρου του Παναθηναϊκού με επισυναπτώμενη την φωτογραφία του. Από την πλευρά του ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, ανήγγειλε την επίσπευση του δημοψηφίσματος και την άμεση πραγματοποίηση του αποτελέσματος και δεν πήγε στον αγώνα με την Μπασκόνια. Ο αγώνας με τους Βάσκους ήταν ένα άτυπο συλλαλητήριο που έδειξε προς πάσα κατεύθυνση ότι η ομάδα είναι συσπειρωμένη. Παίκτες και προπονητής (συγκλονιστικός Πασκουάλ) πήραν το μέρος του προέδρου, ο κόσμος έδειξε την προτίμησή του. Τελευταίο για την ώρα επεισόδιο ήταν η νέα ανακοίνωση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου που απέσυρε το δημοψήφισμα, έριξε τους τόνους, μαλάκωσε την ρητορική του και πέταξε το μπαλάκι στην άλλη πλευρά.

Η παραπάνω παράγραφος δείχνει το «παιχνίδι» των δύο πλευρών. Είναι ένα παιχνίδι τακτικής, ένα παιχνίδι πόκερ, όπου οι 2 αντίπαλοι στην αρχή έκαναν check, στην συνέχεια raise και ολοκληρώθηκε με ένα ένα all-in από πλευράς Γιαννακόπουλου. Εντέλει η παρτίδα δεν έβγαλε ακόμα νικητή αφού φαίνεται και οι 2 πλευρές να σκέφτονται τις επόμενες κινήσεις τους. Βάζουν όπως φαίνεται μια άνω τελεία στην κόντρα τους προκειμένου να βγει η σεζόν και στο τέλος να συζητήσουν ξανά ώστε να βρεθεί μια κοινή συνισταμένη συνεννόησης και να συνεχίσουν να συνεργάζονται αρμονικά. Φυσικά και ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος θέλει να σβηστεί η τιμωρία του και για αυτό έθαψε το τσεκούρι του πολέμου, έκανε ένα βήμα πίσω (αποσύροντας το δημοψήφισμα) και τώρα αναμένει της έφεση της ποινής τους.

Θεωρώ πως η Ευρωλίγκα είδε σίγουρα με καλό μάτι την «οπισθοχώρηση» του αντιπάλου της. Πλέον είναι στο χέρι της να αλλάξει την απόφαση της τιμωρίας στον πρόεδρο του Παναθηναϊκού και να συνεχίσουν οι σχέσεις των δύο πλευρών από κει που ήταν πριν το όλο θέμα. Προσωπική μου γνώμη είναι ότι ούτε τον Παναθηναϊκό συμφέρει να αποχωρήσει από την διοργάνωση, αφού δεν υπάρχει κάποια εναλλακτική μιας και το Fiba Champions League μόνο ως αστείο μπορεί να εκληφθεί, αλλά από την άλλη ούτε η Ευρωλίγκα θέλει να χάσει ένα από τα μεγαλύτερα brand name που έχει στην διοργάνωση. Δεν είναι τυχαία και τα λόγια όλων των υπολοίπων ομάδων που δήλωσαν αυτές τις μέρες πως Ευρωλίγκα χωρίς Παναθηναϊκό δεν γίνεται. Αν ο Παναθηναϊκός και ο κάθε Παναθηναϊκός έχει θέματα μπορεί εύκολα σαν μέτοχος να τα θέσει στο τραπέζι όλων των μετόχων είτε προς συζήτηση είτε προς ψήφιση. Οι 11 προνομιούχοι της διοργάνωσης είναι αυτοί που ουσιαστικά διοικούν και στην τελική αυτοί αποφασίζουν. Ωστόσο μια παρτίδα πόκερ είναι πάντα ενδιαφέρουσα και πάντα μπορεί να δείξει προθέσεις. Για την ώρα πάντως μάλλον θα κινηθούμε σε ήρεμα νερά, με την καταιγίδα να ξεσπά μάλλον μετά το τέλος της σεζόν.

Μέσα σε όλο τον χαμό Payne και James.

Ομολογώ πως αυτό το διάστημα του μένουμε-φεύγουμε, η ψυχολογία μου δεν ήταν στα καλύτερά της. Μπορεί από πρώτη στιγμή να έλεγα πως όλο αυτό είναι παιχνίδια εξουσίας, αλλά και πάλι επηρεαζόμουν. Και δεν μπόρεσα να χαρώ όσο ήθελα την πρώτη χρονικά μεταγραφή του Payne, η οποία έγινε εν μέσω του χαμού. Ωστόσο χάρηκα και με το παραπάνω την ανακοίνωση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου που έκλεινε με την μεταγραφή του Mike James στην ομάδα. Πέρα από το γεγονός πως όλη η υπόλοιπη ανακοίνωση ήταν εξαιρετική και to the point το κλείσιμό της ήταν το κερασάκι στην τούρτα κάνοντας κάθε Παναθηναϊκό αυτόματα πιο ήσυχο αλλά και πιο απαιτητικό για την συνέχεια. James και Payne λοιπόν προστέθηκαν στο ρόστερ και πάμε να δούμε πλέον το αγωνιστικό κομμάτι, το οποίο προτιμώ από το εξωαγωνιστικό...

Adreian Payne

Ο Αμερικάνος F/C λοιπόν ήρθε επιτέλους στον Παναθηναϊκό που φώναζε εδώ και πάρα πολύ καιρό (για να μην πω από την αρχή της σεζόν) πως έχει την ανάγκη ενός ακόμα κορμιού, ενός ακόμα παίκτη που θα μπορεί να προσφέρει αγωνιστικά λεπτά και φυσικά να ξεκουράσει τους Γκιστ και Σίνγκλετον που έκαναν υπερωρίες στο παρκέ εδώ και αρκετά μεγάλο διάστημα. Το έχω αναφέρει πάρα πολλές φορές ότι η ομάδα έπαιζε με 2,5 ψηλούς και ο μισός ήταν ο Βουγιούκας, αφού έχουμε πει ότι είναι εξαιρετικός αλλά για συγκεκριμένο χρόνο συμμετοχής και απέναντι σε συγκεκριμένους αντίπαλους ψηλούς. Ο Όγκαστ είχα γράψει από την πρώτη μέρα απόκτησής του ότι θέλει δουλειά και να τον περιμένουμε από Φλεβάρη και μετά. Ωστόσο ενώ στην Α1 που παίρνει χρόνο δείχνει να έχει κάνει ένα βήμα μπροστά, στην Ευρωλίγκα είναι κακός. Δεν είναι θέμα απόδοσης, είναι θέμα αντίληψης. Και ακόμα το παιχνίδι ο ομογενής ψηλός δεν το έχει καταλάβει. Από την άλλη υπάρχει και ο Γκάμπριελ ο οποίος θεωρώ πως δεν έχει αποδώσει αυτά που θέλει η ομάδα. Καλός με την Μπασκόνια και αυτός που γύρισε τον διακόπτη, ωστόσο θυμάται κανείς άλλο πρόσφατο καλό του ματς στην Ευρωλίγκα; Δεν έχει τον όγκο για να μπει στην ρακέτα, παίζει κατά κύριο λόγο μακρυά από το ζωγραφιστό και η εκτέλεσή του δεν είναι σταθερή. Είναι μάλλον περισσότερο ένα 3άρι σε σώμα 4αριού οπότε εντός ρακέτας δεν μπορεί να βοηθήσει.

Έτσι με την απόκτηση ενός παίκτη που έχει και τον όγκο και το ύψος και το παιχνίδι εντός ρακέτας ο Παναθηναϊκός μπάλωσε μια τρύπα που υπήρχε πολύ καιρό, και που την χτυπούσαν όλοι οι αντίπαλοί του. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι αυτόματα το τριφύλλι έλυσε τα προβλήματά του, αφού μιλάμε για έναν παίκτη που έρχεται για πρώτη φορά στην Ευρώπη και ο χρόνος προσαρμογής είναι το βασικό. Ωστόσο διαβάζοντας τα scout reports για τον Payne συγκράτησα μερικά πράγματα που θα μπορούν να βοηθήσουν άμεσα ή και να σε κάψουν ως ένα βαθμό. Χαρακτηρίζεται ως μαχητής και ως παίκτης που θα ρίξει το σώμα του για να προστατέψει την μπάλα. Αυτή η μαχητικότητα λείπει από την ομάδα αφού μόνο στον Γκιστ βλέπουμε αυτά τα χαρακτηριστικά. Επίσης φαίνεται να παίζει εξίσου καλά και το pick n roll αλλά και το pick n pop, δύο από τα βασικά συστήματα που παίζει φέτος ο Παναθηναϊκός. Το σουτάκι του είναι δουλεμένο και τουλάχιστον από τα βίντεο δείχνει να το προτιμά. Το κορμί του είναι δουλεμένο σωστά και του αρέσουν οι επαφές και ενώ δεν είναι αυθεντικός rim protector σίγουρα μπορεί να δώσει πολλά στον τομέα αυτό. Ανησυχώ κατά βάση για τις περιστροφές του στην άμυνα όπως και για την ταχύτητα που θα κάνει τις αλλαγές στα μαρκαρίσματα. Είναι NBA material και δεν έχει δουλέψει αρκετά σε αυτόν τον τομέα. Ωστόσο τώρα βοηθάει η διακοπή και τα εντατικά μαθήματα του Τσάβι ελπίζω να πιάσουν τόπο.

Mike James

Η φημολογία για μεταγραφή του Αμερικάνου sg ξεκίνησε ακόμα και πριν υπογράψει στους Pelicans. Άργησε περίπου ένα μήνα ωστόσο πλέον ο James ανήκει στον Παναθηναϊκό (μένει απλά η ανακοίνωση αφού έμεινε και τυπικά ελεύθερος από την Νέα Ορλεάνη). Να ομολογήσω κάτι. Προσωπικά μιλώντας δεν είμαι fan του συγκεκριμένου παίκτη. Γενικότερα δεν μου αρέσουν οι παίκτες που κοιτάνε κατά βάση το πως να σκοράρουν, Langford, Goudelock, Pargo, Weems, James πχ.  Έχω μεγαλώσει με Διαμαντίδη αφού. Ωστόσο δεν μπορώ παρά να μην αναγνωρίσω την αξία του. Απλά μου αρέσει άλλου είδους μπάσκετ. Κλείνει η παρένθεση και συνεχίζω. Στο τριφύλλι όπως και στις θέσεις των ψηλών έτσι και στους κοντούς έχουν θέματα. Καλάθης και Παππάς είναι οι σταθερές φέτος και οι Denmon και Lekavicis οι ρολίστες. Όμως οι δύο τελευταίοι δεν έχουν σταθερή απόδοση. Ειδικότερα ο Denmon έχει πάρει πολλές ευκαιρίες και δεν έχει αποδείξει ότι μπορεί να φοράει την φανέλα του Παναθηναϊκού. Αποκτήθηκε όχι σαν αντι-James αλλά ούτε και σαν αντι-Feldeine, αλλά για να μπορεί να δώσει το πολύ καλό σουτ που διαθέτει όταν του ζητηθεί. Ωστόσο αυτό το έχουμε δει στα φιλικά αλλά και σε μετρημένους στα δάχτυλα του ενός χεριού επίσημους αγώνες. Από την άλλη ο Λιθουανός είναι πιο σταθερός, έχει δώσει και νίκες στην ομάδα, ωστόσο το ύψος του δεν βοηθάει και πολλές φορές τον καταπίνουν οι αντίπαλοι. Έτσι ο Τσάβι πολλές φορές φέτος ανέβαζε είτε τον Ρίβερς είτε τον Λοτζέσκι στο 2 ώστε να καλύψει το κενό ύψους αλλά και σουτ που υπήρχε.

Οπότε και εκεί η μεταγραφή ήταν αναγκαία αφού με 3 γκαρντ η χρονιά δεν βγαίνει. Στο μυαλό μου ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν έναν ρολίστα που να μπορεί να δίνει σταθερό σκορ, και να καλύπτει επάξια ένα κομμάτι των ασίστ του Καλάθη όταν εκείνος θα βρισκόταν στον πάγκο. Ωστόσο δεν προέκυψε ρολίστας αλλά παίκτης-πρωταγωνιστής. Είναι γεγονός πως όταν σου δίνεται η ευκαιρία να πάρεις έναν παίκτη με τα στοιχεία του James απλά τον παίρνεις. Δεν θα κάτσω να αναλύσω πέρα από επιγραμματικά τι θα φέρει ο Mike στην ομάδα: instant score, τρίποντο, διείσδυση, ταχύτητα, αθλητικότητα, 1vs1 παιχνίδι και το στοιχείο του απρόβλεπτου. Σημαντικό ακόμα στοιχείο και οι 3 ασίστ μ.ο στην περσινή Ευρωλίγκα. Οι προβληματισμοί μου φυσικά έχουν να κάνουν με την ανακατανομή των ρόλων. Ήδη ο Παππάς μίλησε εντελώς χιουμοριστικά για πείνα, ενώ βλέπω να μειώνεται ο χρόνος του Lekavicius αλλά και να εξαλείφεται ο χρόνος του Denmon. Όσο για τον χρόνο του Νικ; Δεν πιστεύω ότι θα αλλάξει πολύ από αυτόν που ήδη παίρνει. Ίσως λίγο λιγότερο.

Το πιο σημαντικό για μένα όμως με την μεταγραφή του James είναι να μην δούμε τις περσινές παθογένειες. Δεν θα ήθελα με τίποτα να δω ξανά τον Καλάθη να στήνεται στις γωνίες και να περιμένει πάσα για να σουτάρει, όπως δεν θα ήθελα να δω κατάχρηση τρίπλας. Σίγουρα απεύχομαι να δω τον Νικ να περνάει ξανά περίοδο ντεφορμαρίσματος ειδικά τώρα που πλησιάζουμε στα κρίσιμα. Φέτος ο Παναθηναϊκός δεν παίζει το άναρχο μπάσκετ που παρακολουθήσαμε πέρσι. Η ομάδα έχει πλάνο, έχει συγκεκριμένες σταθερές και ελπίζω ο κάθε νέος παίκτης (πόσο μάλλον o James) να προσαρμοστεί στην λειτουργία του συνόλου και όχι το αντίθετο. Η διακοπή που υπάρχει αυτή την περίοδο έρχεται σαν θείο δώρο στην ομάδα. Πάνω στην ώρα που είχε αρχίσει να βγάζει κούραση, αλλά πάνω ακριβώς στην ώρα για να προσαρμοστούν οι νέες προσθήκες. Ειδικότερα ο Payne αφού ο James έρχεται σε οικείο περιβάλλον που έχει αφήσει μόνο φίλους.

Από δω και πέρα όλα είναι στο χέρι του Πασκουάλ. Ο Ισπανός προπονητής έχει να διαχειριστεί ένα ρόστερ με 16 παίκτες που όλοι μπορούν να έχουν θέση στην 12άδα. Παράλληλα το ρόστερ έχει 9 ξένους κάτι το οποίο προσωπικά με προβληματίζει. Βέβαια γνωρίζουμε ότι ο Καταλανός κόουτς από την θητεία του στην Μπαρτσελόνα συνήθιζε να έχει αρκετά μεγάλο ρόστερ και πολλές φορές κάποιοι ξένοι έμεναν εκτός. Ωστόσο εδώ στην Ελλάδα δεν το έχουμε συνηθίσει και μας φαίνεται περίεργο. Μέχρι στιγμής πάντως δεν έχει ακουστεί ότι κάποιος θα αποχωρήσει αλλά είναι πασιφανές πως ο Denmon δύσκολα θα βρίσκει χρόνο συμμετοχής. Παράλληλα πρέπει να δούμε και τι συμβαίνει με την περίπτωση του Lojeski αφού για ένα απλό αιμάτωμα κοντεύει να κλείσει μήνα εκτός δράσης. Όπως και να έχει το ρόστερ πλέον είναι γεμάτο, ο Πασκουάλ θα αποκτήσει τρομερό πονοκέφαλο για την διαχείρισή του, όμως ο κόουτς του Παναθηναϊκού με την στάση του έχει αποδείξει ότι μπορεί να τα φέρει εις πέρας. Το μόνο που μένει είναι να δούμε πως θα παρουσιαστεί η ομάδα στο παρκέ...

ΥΓ: Τα λόγια του Πασκουάλ στην συνέντευξη τύπου μετά τον αγώνα με την Μπασκόνια, είναι ακριβώς αυτά που ήθελε να ακούσει κάποιος Παναθηναϊκός.