Η παραπάνω φωτογραφία σίγουρα φαίνεται και ίσως είναι περίεργη, γιατί αυτοί οι 5 παίκτες που πριν μόλις 3 χρόνια επάνδρωναν μια από τις καλύτερες ομάδες που είχε συναντήσει ποτέ η Ατλάντα, σήμερα αγωνίζονται όλοι σε διαφορετικές πολιτείες...
Τη σεζόν 2014-2015, οι Hawks κέρδισαν επάξια το ρόλο της πιο αναπάντεχης έκπληξης, που δεν ταρακούνησε μόνο τα λιμνάζοντα νερά της δυτικής περιφέρειας αλλά και ολόκληρου του μπασκετικού πλανήτη και χάρισε στην ομάδα της Ατλάντα την αμέριστη συμπάθεια των απανταχού φιλάθλων. Αλλά δυστυχώς στο κλείσιμο της χρονιάς εξελίχθηκαν σε μια τεράστια και οδυνηρή απογοήτευση. Αυτή είναι η ιστορία των καλύτερων Hawks των τελευταίων 40 χρόνων -τουλάχιστον...
Τι είχαν υλοποιήσει την προηγούμενη σεζόν (2013-2014);
Στην κανονική περίοδο είχαν σημειώσει το ρεκόρ των 38 νικών και 44 ηττών και είχαν καταφέρει να εισέλθουν στα play-offs κατακτώντας την 8η θέση της Ανατολής. Στην συνέχεια όμως, αποκλείστηκαν από τους Pacers (3-4) στο πρώτο κιόλας γύρο. Το καλοκαίρι έχασαν τον καλύτερο παίκτη από τον πάγκο τους, τον Lou Williams και τον αντικατέστησαν με τον Kent Bazemore. Δεν χαίρει αμφιβολίας, λοιπόν, πως λίγοι ή καλύτερα κανένας δεν περίμενε πως αυτή η ομάδα θα έφτανε στο σημείο να πετύχει 60 νίκες την επόμενη σεζόν(!).
To milestone των 60 νικών από τους «Spurs της Ανατολής»!
Οι 60 νίκες στη regular season ανέκαθεν λογίζονταν, ως ένας στόχος ορόσημο για τις κορυφαίες ομάδες της λίγκας και αξίζει να σημειωθεί, πως μόνο 75 φορές στην ιστορία του NBA έχει παρατηρηθεί κάποια ομάδα να τις σημειώνει. Μια από αυτές τις φορές ήταν το 2015 και μια από αυτές τις ομάδες ήταν οι Hawks. Όμως, δεν ήταν μόνο οι 60 νίκες που κατέστησαν την ομάδα της Ατλάντα τόσο προσφιλή και αγαπητή στους ουδέτερους, αλλά ο τρόπος με τον οποίο σημείωσαν τις 60 νίκες. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι πρωταθλητές της τότε προηγούμενης σεζόν ήταν οι Spurs, οι οποίοι κυριάρχησαν επιδεικνύοντας ένα απίστευτο ball-movement, ατελείωτες επιλογές από τον πάγκο, τέλεια shoot-selection και γενικότερα μια εξωπραγματική αρμονία. Όλα αυτά ήταν νωπά στην μνήμη του μέσου φιλάθλου και πραγματοποιήθηκαν ξανά στην ανατολική περιφέρεια αυτή την φορά, με τους Hawks να είναι οι αυτουργοί παίρνοντας το προσωνύμιο των «Spurs of the East»... Οι Hawks ήταν δεύτεροι σε ολόκληρη την λίγκα σε ασίστ και σε ποσοστό εύστοχων τριπόντων και επικρατούσαν των αντιπάλων τους όπως άρμοζε στους «κλώνους των Σπιρουνιών»... Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως ο προπονητής τους, Mike Budenholzer είχε μελετήσει για πολλά χρόνια το μπάσκετ μαζί με τον Popovic ως βοηθός του στο San Antonio.
H «απαρατήρητη» απουσία κάποιου superstar...
Οι Hawks είχαν 14 παίκτες που έπαιζαν κατά μέσο όρο περισσότερο από 10 λεπτά ανά παιχνίδι, πράγμα πολύ σπάνιο για επιτυχημένες ομάδες. Επίσης, όπως και η ομάδα του San Antonio δεν είχαν κάποιον superstar. Κανείς δεν έπαιρνε περισσότερες από 13 προσπάθειες ανά παιχνίδι. Αναντίρρητα είναι πολύ δύσκολο να καταδείξουμε ποιος ήταν ο καλύτερος παίκτης τους. Για κάποιους μπορεί να ήταν ο Millsap, που ήταν και ο πρώτος σκόρερ τους με 16.7 PPG. Για άλλους μπορεί να ήταν ο Horford που είχε 15.2 PPG και ήταν ο κορυφαίος αμυντικός τους. Άλλοι, πάλι, θα μπορούσαν να ισχυριστούν πως ο καλύτερος ήταν ο Teague που είχε 15 PPG & 7 APG, ενώ είχε επωμιστεί τα περισσότερα καθήκοντα του χειρισμού της μπάλας. Τέλος, αν ρωτάγαμε τις αντίπαλες ομάδες, μπορεί να μας έλεγαν πως ο Korver ήταν ο καλύτερος τους παίκτης, γιατί εκείνη την χρονιά ήταν πάρα πολύ καυτός από το τρίποντο. Όπως και να έχει η βασική τους πεντάδα ολοκληρωνόταν από τον Carroll, ο οποίος αποδείχθηκε πως είναι ένας ποιοτικός 3&D παίκτης. Στον πάγκο, τώρα, είχαν το ανερχόμενο αστέρι Schroder, τον γνώριμο μας Antic, τον νεοφερμένο Bazemore, τον έμπειρο Sefolosha, τον αθλητικό Scott, τον βετεράνο Brand και τρεις shooters, τους Muscala, Jenkins και Mack.
Εκείνη την χρονιά η ομάδα της Ατλάντα είχε την τύχη να δει 4 παίκτες της να λαμβάνουν μέρος στο All Star game. Αυτοί ήταν οι Korver, Milsap, Horford και Teague. Οφείλουμε να τονίσουμε πως στην ιστορία του NBA μέχρι και σήμερα μόλις άλλες 8 ομάδες είχαν την τιμή να εκπροσωπούνται στο All Star από 4 παίκτες. Oι Celtics του 1962 (Russell, Heinsohn, Jones, Cousy), οι Celtics του 1975 (White, Silas, Cowens, Havlicek), οι 76ers του 1983 (Erving, Malone, Cheeks, Toney), οι Lakers του 1998 (Bryant, Jones, O'Neal, Van Exel), οι Pistons του 2006 (Billups, Hamilton, Ben Wallace, Rasheed Wallace), οι Celtics του 2011 (Rondo, Allen, Pierce, Garnett) και οι Warriors του '17 μαζί με τους φετινούς (Curry, Green, Durant, Thompson).
Οι υψηλές προσδοκίες πριν το jump-ball των play-off...
Όπως πάντα υπήρχαν και οι haters που ασκούσαν κριτική στους Hawks, όμως οι περισσότεροι από τους φιλάθλους και τα media ήταν κάτι παραπάνω από ευγενικά προσκείμενοι σε αυτή την μεγάλη έκπληξη της λίγκας. Αυτό συνέβη, διότι οι Hawks ήταν συμπαθητικοί, έπαιζαν μπάσκετ με τον σωστό τρόπο και ήταν αλτρουιστές. Αν λάβουμε υπόψη, λοιπόν, το γεγονός ότι στην ανατολική περιφέρεια δεν υπήρχε και μεγάλος ανταγωνισμός, είναι εύκολο να αντιληφθούμε πόσο μεγάλες ήταν οι προσδοκίες για τους Hawks στα play-off. Το '15 ήταν η πρώτη χρόνια που οι Cavs παρουσίασαν στα παρκέ την big3 των Lebron, Irving, Love και δυσκολευόντουσαν αφάνταστα στην κανονική περίοδο, αφού υπήρχε έλλειψη χημείας στο παρκέ και έξω-αγωνιστικά θέματα. Πέρα από τους Cavs δεν υπήρχε κάτι στην ανατολή που να αποτελούσε φόβητρο ή πόσο μάλλον ανυπέρβλητο τροχοπέδη για την ομάδα του Mike Budenholzer. Επιπλέον, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που πίστευαν πως οι Hawks -οι Spurs της Ανατολής- θα μπορούσαν να νικήσουν την ομάδα του Lebron σε μια σειρά παιχνιδιών, όπως είχαν κάνει και οι Spurs ένα χρόνο πριν. Άλλα όταν τα play-off άρχισαν αυτές οι προσδοκίες ξεκίνησαν σταδιακά να καταρρίπτονται...
Το απογοητευτικό κλείσιμο της χρονιάς...
Η ομάδα της Ατλάντα χρειάστηκε 6 παιχνίδια για να αποκλείσει τους Nets που είχαν μπει στα play-off από το παράθυρο τερματίζοντας 8οι στην κανονική περίοδο. Γεγονός που ήταν κάπως απογοητευτικό, γιατί ήταν σχεδόν δεδομένο πως μια ομάδα που σημείωσε 60 νίκες θα σκούπιζε εύκολα τον πρώτο γύρο. Στον δεύτερο γύρο συνάντησαν τους Wizards, οι οποίοι νίκησαν στο πρώτο παιχνίδι όμως είδαν τον Wall να τραυματίζεται, πράγμα που σήμαινε πως θα τον έχαναν για ένα μεγάλο μέρος της σειράς. Οι Hawks έκαναν το 1-1 στο δεύτερο παιχνίδι, όμως ο Pierce με ένα αλησμόνητο buzzer-beater έγραψε το 2-1 για την ομάδα του. Στο τέταρτο και στο πέμπτο ματς οι Hawks επικράτησαν οριακά (2-3) και στο έκτο ακόμη πιο οριακά, αφού ένα τρίποντο του Pierce ήταν εκπρόθεσμο για ένα δέκατο του δευτερολέπτου (2-4).
Κάπως έτσι, λοιπόν, οι Hawks έφτασαν στους τελικούς της Ανατολής απέναντι στους Cavs. Θα ήταν εύλογο, αν λίγοι πόνταραν στην επικράτηση της Ατλάντα σε αυτή την σειρά, λόγω της τεράστιας δυσκολίας της να φτάσει έως εκεί. Άλλα τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Το Cleveland είχε χάσει τον Love στον πρώτο γύρο των play-offs και έχασε και τον Irving μετά το πρώτο παιχνίδι με τους Hawks, αφού διαγνώσθηκε με τενοντίτιδα στο αριστερό γόνατο, κάτι που σήμαινε πως θα μπορούσε να χάσει και όλη τη σειρά. Όλες αυτές οι αναποδιές για τους Cavs έδωσαν βάσιμες ελπίδες στους Hawks. Σίγουρα ήταν σε θέση να νικήσουν αυτή την ομάδα. Στην τελική είχαν 4 All-Star παίκτες και τον καλύτερο πάγκο στην Ανατολή και αντιμετώπιζαν μόνο έναν Lebron χωρίς κανέναν All-Star συμπαίκτη. Δυστυχώς, όμως, για τους Hawks δεν τα κατάφεραν... O Lebron τους σκούπισε σε 4 ματς κατά τα οποία είχε κατά μέσο όρο 30 πόντους, 9 ασίστς και 11 ριμπάουντς και κουβάλησε την ομάδα του στους τελικούς.
Οι απανωτές αναχωρήσεις...
Από τότε δόθηκε το εφαλτήριο έναυσμα για ένα χορό αποχωρήσεων που μοιάζει ατελείωτος... Εκείνο το καλοκαίρι (2015) ο Carroll υπέγραψε με τους Raptors. To επόμενο καλοκαίρι (2016) ο Horford υπέγραψε με τους Celtics, ο Teague έγινε trade στους Pacers και λίγους μήνες μετά ο Korver έγινε trade στους Cavs. Τέλος το καλοκαίρι που μας πέρασε ο Millsap υπέγραψε με τους Nuggets. Σήμερα, 3 χρόνια μετά, τα μοναδικά εναπομείναντα μέλη από εκείνους τους Hawks, που σημείωσαν 60 νίκες είναι οι Dennis Shroder, Kent Bazemore και Mike Muscala...
Συμπερασματικά...
- Δυστυχώς προβλέπετε -για προφανείς λόγους- πως σε μερικά χρόνια οι περισσότεροι θα αγνοούν την ύπαρξη των Hawks του 2015.
- Είναι απίστευτα δύσκολο για οποιαδήποτε ομάδα να κατακτήσει κάποιο δακτυλίδι χωρίς κάποιον superstar, που να συγκαταλέγεται στο top10 των κορυφαίων της λίγκας. Δύσκολο, αλλά όχι αδύνατο...άλλωστε το αδύνατο είναι μια τεράστια λέξη, που την χρησιμοποιούν μικροί άνθρωποι...αφού οι Pistons του 2004 και οι Spurs του 2014 κατάφεραν ακριβώς αυτό. Σίγουρα, πάντως, συμβαίνει πολύ σπάνια.
- Τέλος, αν είσαι μια φιλόδοξη ομάδα της ανατολικής περιφέρειας και θέλεις να διεκδικήσεις τον τίτλο, θέλεις να φτάσεις στους τελικούς...περίμενε μέχρι ο King να αποσυρθεί...
Εξαιρετικό κείμενο.
ΑπάντησηΔιαγραφήTim#14