Ο Oxonian σχολιάζει την επικαιρότητα του Άρη.
Οι γιορτές τελείωσαν και μαζί τους πιθανότατα κάθε υπερβολικό σενάριο το οποίο ήθελε τον Άρη να παλεύει μέχρι τέλους για τη σωτηρία του. Τα δύο παιχνίδια κόντρα στους ουραγούς της Α1, Τρίκαλα και Πανιώνιο, έδειξαν ξεκάθαρα πως παρά τις πολλές οικονομικές δυσκολίες και τα λάθη στον αρχικό αγωνιστικό σχεδιασμό, το ρόστερ του Άρη παραμένει ποιοτικό, τουλάχιστον σε σχέση με τις μισές και παραπάνω ομάδες της κατηγορίας.
Το παιχνίδι στο κλειστό του Αρτάκης εξελίχθηκε σε ροντέο, και όταν η ομάδα του Γιαννάκη επέστρεψε από το αρχικό -12, έβαλε από νωρίς τις βάσεις για μία άνετη επικράτηση. Βέβαια η νίκη ήταν αγχώδης, όχι τόσο γιατί οι γηπεδούχοι παρουσιάστηκαν βελτιωμένοι σε σχέση με προηγούμενους αγώνες, αλλά γιατί η διαιτησία μπέρδεψε τις δύο ομάδες, με την ομάδα του Γιαννάκη να έχει δικαιολογημένα παράπονα καθώς από το πρώτο λεπτό φάνηκαν οι διαθέσεις της τριάδας, υποδεικνύοντας στον αρχηγό του Άρη και έναν από τους καλύτερους αμυντικούς των κιτρίνων, δύο ανύπαρκτα φάουλ. Από εκείνο το σημείο σφυρίχτηκε κάθε επαφή από τη μία πλευρά, πράγμα που δεν έγινε από την άλλη, με τον Άρη να έχει Τσαϊρέλη και Μάρας φορτωμένους με φάουλ από πολύ νωρίς. Τελικά ο αγώνας κρίθηκε από την επίθεση, με τον Λευτέρη Μποχωρίδη να πραγματοποιεί εξαιρετική εμφάνιση, ίσως την καλύτερη μέχρι στιγμής στην καριέρα του. Ο πρώην γκαρντ του Παναθηναϊκού φαίνεται πως έχει ήδη βρει τα πατήματά του και είναι έτοιμος να αποδείξει το γιατί οι πράσινοι δαπάνησαν περισσότερα από 300χιλ Ευρώ για να τον πάρουν στο ΟΑΚΑ.
Η επόμενη δυάδα αγώνων στην Α1 βρίσκει την ομάδα του Δράκου να κοντράρεται με δύο διεκδικητές των θέσεων 5-8. Έπειτα από το ταξίδι στην Νέα Σμύρνη και μετά τη στάση στην Γαλλία, όπου οι κίτρινοι αντιμετωπίζουν το βράδυ της Τρίτης την Ναντέρ, η ομάδα του Δράκου θα κοιτάξει νοτιότερα ταξιδεύοντας στην Κρήτη για να τεθεί αντιμέτωπη με το Ρέθυμνο του Νίκου Βετούλα, με τον πρώτο γύρο της διοργάνωσης να κλείνει με εντός έδρας παιχνίδι του Άρη κόντρα στον Κολοσσό του Λυκογιάννη. Οι δύο αγώνες θα μας δείξουν το που πραγματικά μπορεί να στοχεύσει αγωνιστικά ο φετινός Άρης. Η λογική λέει πως τα συνεχόμενα ταξίδια και το δύσκολο παιχνίδι κόντρα στους Γάλλους θα αφήσει τους Θεσσαλονικείς με χαμηλά επίπεδα ενέργειας και το ταξίδι στην Κρήτη δεν θα είναι ρόδινο. Το Ρέθυμνο είναι μια από τις ποιοτικότερες ομάδες της Α1, στηριζόμενο κυρίως στις επιδόσεις των πολύ καλών Αμερικανών του, όπως των Μούντι και Γκούντγουιν. Ο Άρης θα έχει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αποδείξει πως έχει αφήσει πίσω του τις άσχημες εμφανίσεις και τις βαριές εκτός έδρας ήττες, χτυπώντας στα ίσια την ομάδα του Βετούλα και παίρνοντας πλεονέκτημα για ένα καλύτερο πλασάρισμα στην 6αδα. Κάτι παρόμοιο θα συμβεί και στην 13η αγωνιστική, ωστόσο αυτή τη φορά οι κίτρινοι θα επιστρέψουν στην Θεσσαλονίκη και θα υποδεχτούν τον Κολοσσό, μία ομάδα η οποία παραδοσιακά έχει προβλήματα στο Αλεξάνδρειο. Τελευταία εκτός έδρας νίκη των Ροδιτών στο Nick Galis Hall ήταν την περίοδο 2014-2015, με τον Μάικ Τζέιμς να κάνει μία φοβερή εμφάνιση και να χαρίζει το διπλό στην ομάδά του. Με δύο νίκες η ομάδα του Δράκου μπορεί να ξεφύγει μια και καλή όχι μόνο από τις ομάδες που βρίσκονται ένα σκαλί πάνω από την γραμμή του υποβιβασμού, αλλά και να δημιουργήσει μια σημαντική διαφορά με κάποιους από τους διεκδικητές των playoffs.
Φάκελος ρόστερ και ενίσχυση
Αρκετές είναι οι αλλαγές των τελευταίων βδομάδων στο κίτρινο στρατόπεδο, με τον χορό των αποχωρήσεων να ξεκινάει με την τριάδα Βον-Πέτγουεϊ-Μόραντ, οι οποίοι είτε δεν ταίριαξαν είτε δεν είχαν την κατάλληλη ποιότητα για να ανταποκριθούν στις προσδοκίες του Άρη. Από εκεί και πέρα, είδαμε ακόμα δύο Αμερικανούς να αποχωρούν, με τους Μπένσον και Γουίβερ να βρίσκουν ομάδες και να αποτελούν επίσημα παρελθόν. Σε επίπεδο προσθηκών, πρώτη και σημαντικότερη ήταν αυτή του Λευτέρη Μποχωρίδη, ενός παιδιού που έβαλε την καριέρα του και την αγάπη του για τον σύλλογο πάνω από το τωρινό οικονομικό συμφέρον. Ο παίκτης ήδη δείχνει ηγετικές τάσεις και έχει αναλάβει διπλό ρόλο, αυτό του σκόρερ αλλά και κάποιες φορές δημιουργού για την κιτρινόμαυρη επίθεση. Αυτή τη στιγμή και με τον Αθηναίου εκτός λόγω τραυματισμού, ο Άρης δείχνει να λειτουργεί καλύτερα επιθετικά, με την back court του να έχει συγκεκριμένες επιλογές, οι οποίες όμως δείχνουν καλό πρόσωπο στα τελευταία παιχνίδια. Η γνώμη μου από την αρχή της σεζόν ήταν πως η ομάδα χρειάζεται ένα ακόμα pg ο οποίος θα έκανε αρκετά καλά τα βασικά στις δύο άκριες του παρκέ. Η μεταγραφή αυτή δεν έγινε, με τους Φλιώνη και Πουλιανίτη να αρπάζουν τις ευκαιρίες, ο πρώτος κόντρα στον Πανιώνιο και ο δεύτερος κόντρα στις Νύμπουρκ και Τρίκαλα, και να αποδεικνύουν πως αξίζει η επένδυση στα πρόσωπά τους. Η είσοδος του Γιάννη Αθηναίου, πιθανότατα όχι στην Γαλλία αλλά κατευθείαν κόντρα στο Ρέθυμνο, θα φέρει τον Γιαννάκη σε ένα μεγάλο δίλημμα. Αυτό του να μειώσει γενικά τον χρόνο του πρώην ερυθρόλευκου, με τα λεπτά να μοιράζονται κυρίως στους δύο νεαρούς αλλά και τον Μπελ (περισσότερο έρχεται πίσω από τον Μποχωρίδη), ή να δώσει αγωνιστικά λεπτά στον εορτάζοντα σήμερα, Αθηναίου, περιμένοντας τον να βρει ρυθμό και μαζί με τον Μποχωρίδη να ηγηθούν της back court. Αυτό είναι κάτι που θα αποφασιστεί από τον ίδιο τον Δράκο και εγώ το μόνο που έχω να πω είναι πως κάθε Έλληνας παίκτης του ρόστερ αποτελεί περιουσιακό στοιχείο της ΚΑΕ και πρέπει να προσεχθεί ώστε να χτιστεί ένας σωστός ελληνικός κορμός.
Η μεταγραφή του Προύιτ κυριολεκτικά με έκανε να αναρωτηθώ για το αν υπάρχει πλάνο στην Θεσσαλονίκη. Προσωπικά περίμενα πρώτα μία προσθήκη κοντά στο καλάθι, και σε δεύτερο βαθμό έναν ακόμη forward που θα δώσει περαιτέρω αθλητικότητα στην front line του Δράκου. Αντ΄αυτού, κάτοικος Θεσσαλονίκης έγινε ο Αμερικάνος γκαρντ-φόργουορντ, σε καμία περίπτωση δε λογίζεται ως 4αρι, ο οποίος ξεκίνησε φουριόζος και στα δύο πρώτα παιχνίδια έχει βοηθήσει σημαντικά σε εκτέλεση, κυρίως περιμετρικά των 6,75, δημιουργία και ριμπάουντ. Το πακέτο του πρώην παίκτη της Σιαλουάι σε συνάρτησή με τις χαμηλές οικονομικές απαιτήσεις του, καθιστούν αυτή την κίνηση ως πετυχημένη, αν και είναι πολύ νωρίς για να προεξοφλήσουμε. Ο παίκτης δείχνει πως έχει πολύ όρεξη για μπάσκετ και έχει ήδη δεθεί με την ομάδα, πράγμα που φαίνεται τόσο από τις δηλώσεις του για τον κόσμο έπειτα από το ντεμπούτο του κόντρα στα Τρίκαλα, όσο και από το πάθος που έβγαλε μετά από εύστοχο τρίποντο του στο τελευταίο δεκάλεπτο στο Αρτάκης. Οι ρόλοι στην θέση 3 είναι πλέον ξεκάθαροι, με τον Γιαννάκη να μοιράζει την θέση στον επιθετικογενή Προύιτ και τον βελτιωμένο στα τελευταία παιχνίδια Σπύρο Μούρτο. Ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος, ο οποίος μπορεί να δώσει βοήθειες στο 3, αγωνίζεται φέτος μόνο στο 4, αφού ο έτερος power forward, Τσαϊρέλης, κάνει εξαιρετική σεζόν αγωνιζόμενος κυρίως σε θέση 5. Η προσθήκη του Μάρας είναι και αυτή ποιοτική, ωστόσο ο παίκτης είναι λιγότερο αθλητικός από τον Μπένσον και προσωπικά το βλέπω σαν υποβάθμιση της θέσης. Το mid-range σουτ του Μαυροβούνιου είναι αξιόπιστο, όπως είναι και οι κινήσεις του στο χαμηλό ποστ, ωστόσο το πρόβλημα ίσως υπάρξει στην άμυνα, καθώς ο Μάρας δείχνει να έχει αρκετά πρόβλημα στην αντιμετώπιση του pick and roll και κόντρα σε αθλητικότερους ψηλούς.
Σε αυτό το σημείο της σεζόν θα πρέπει να υπάρξει μια απόφαση του τεχνικού τιμ και του διοικητικού ηγέτη της ΚΑΕ, Νίκου Λάσκαρη, για το αν η ομάδα θα πρέπει να στοχεύσει σε ένα καλό πλασάρισμα στην βαθμολογία, ή να συνεχίσει ως έχει έχοντας ως ταβάνι την 6η θέση. Η μείωση του αρχικού προϋπολογισμού είναι σημαντική και οι αλλαγές προσώπων μέχρι στιγμής φαίνονται να λειτουργούν. Ωστόσο, το κενό στο 4 είναι υπαρκτό και εκεί ο Άρης χρειάζεται ένα ακόμα κορμί, περισσότερο αθλητή που να ξέρει τα βασικά του μπάσκετ και να μπορεί να μαρκάρει τις θέσεις 4 και 5, παρά ποιοτικό φόργουορντ ο οποίος Γενάρη μήνα στοιχίζει πολλά. Οι κίτρινοι πρέπει να ψάξουν για έναν παίκτη με τα χαρακτηριστικά του Πέτγουεϊ, ο οποίος θα δώσει ανάσες στον Παναγιώτη Βασιλόπουλο που φέτος έχει από τους μεγαλύτερους μέσους όρους σε χρόνο συμμετοχής. Βασική προϋπόθεση κατά τη γνώμη μου είναι να έχει γρήγορα πόδια και αθλητικό πακέτο το οποίο θα του επιτρέπει να παίζει και τις δύο θέσεις των ψηλών, έφεση στο ριμπάουντ και ιδανικά ευχέρεια στο να απειλήσει έξω από τα 6,75, με ποσοστά τουλάχιστον στα ίδια επίπεδα με τον Βασιλόπουλο, ώστε να τραβήξει τους προσωπικούς του αντιπάλους εκτός ρακέτας και να βρεθούν χώροι για κοψίματα των Μπελ και Μποχωρίδη και 1-on-1 καταστάσεις με Τσαϊρέλη, Μάρας και Χρηστίδη.
Φάκελος διοίκηση
Ο Παναγιώτης Γιαννάκης φαίνεται να έχει χάσει πλέον την εμπιστοσύνη του προς την διοίκηση, σταματώντας να λειτουργεί ως ασπίδα του Νίκου Λάσκαρη. Η οικογένεια Λάσκαρη αντιμετωπίζει διάφορα προβλήματα τόσο εντός όσο και εκτός Άρη και πλέον νομίζω πως είμαστε κοντά στην επόμενη μέρα του συλλόγου. Η οικογένεια κατέχει το 90% των μετοχών της ΚΑΕ και έτσι ελέγχει και τις τύχες της εταιρείας. Οι πολυδιαφημισμένες χορηγίες τελικά δεν ήρθαν στον Άρη, και ευτυχώς που ο μεγαλομέτοχος κατάφερε να βρει τρόπο ώστε να μπει ένα σημαντικό ποσό στην εταιρεία ώστε να πληρωθούν υποχρεώσεις του 99, διότι τώρα θα υπήρχε πολύ μεγάλο πρόβλημα. Επόμενο στοίχημα για την διοίκηση είναι οι διακανονισμοί και σταδιακή εξόφληση της περσινής ομάδας, ωστόσο όσο δεν μπαίνουν και άλλα χρήματα στα ταμεία, κάτι τέτοιο μοιάζει αδύνατο.
Από τα ρεπορτάζ προκύπτει συγκεκριμένο ενδιαφέρον για το πλειοψηφικό πακέτο της ΚΑΕ, με το σχήμα των πέντε, ανάμεσά τους στελέχοι άλλων ΚΑΕ της Α1 αλλά και πρώην χορηγοί της ομάδας, να επιθυμούν την εξαγορά του 60% της εταιρείας από τον Νίκο Λάσκαρη. Το θέμα φαίνεται να κολλάει στα χρέη αφού οι υποτιθέμενοι επενδυτές θέλουν να πάρουν στα χέρια τους μια ΚΑΕ που να μην χρωστάει πάνω από 2εκ Ευρώ, τη στιγμή που όπως προκύπτει από στοιχεία, το σημερινό χρέος είναι λίγο πάνω από τα 2,7εκ. Ωστόσο, από τη στιγμή που η οικογένεια Λάσκαρη έχει ήδη πληρώσει λίγο πάνω από 600χιλ μετά από πώληση του ακινήτου στην Μύκονο και υπάρχει όρος για αποπληρωμή άλλων 700χιλ ώστε να αναλάβει κάποιος άλλος την ομάδα, για μένα οι επίδοξοι επενδυτές είτε δεν επιθυμούν την εμπλοκή τους ώστε να βοηθήσουν, είτε απλά δεν έχουν την οικονομική ευχέρεια ώστε να τρέξουν την καθημερινότητα του Άρη. Η απόφαση είναι του ίδιου του Νίκου Λάσκαρη, ο οποίος είναι ο μόνος που μπορεί να βρει λύση στο πρόβλημα ρευστότητας.
Εν κατακλείδι, γνώμη μου είναι πως ο Άρης ήταν, είναι και θα συνεχίσει να είναι μια ομάδα ελκυστική σε κάθε είδους επενδυτή. Τα χρέη για αθλητικό σωματείο αυτού του μεγέθους δεν είναι τόσο μεγάλα και ένας άνθρωπος με χρήματα και σωστό μάνατζμεντ μπορεί να τα μηδενίσει αρκετά εύκολα. Ακόμα και σε μία χρονιά που όλα μοιάζουν πολύ δύσκολα, αχνοφαίνεται φως στο τούνελ. Ο Άρης έχει τον κόσμο του, ο οποίος μπορεί να μην είναι τόσο κοντά φέτος, αλλά όταν ένιωσε πως η ομάδα κινδυνεύει, έσπευσε να γεμίσει το Nick Galis Hall και να σπρώξει την ομάδα προς τις επιτυχίες. Ο Άρης έχει τον Δράκο του, έναν άνθρωπο που δεν είναι Άρης αλλά είναι ο Άρης. Η καρδιά, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του Αυτοκράτορα. Και τέλος, ο Άρης έχει ακόμα και φέτος έναν ποιοτικό ελληνικό κορμό, ο οποίος με σωστή διαχείριση, ανανέωση συμβολαίων και δουλειά μπορεί να έχει μέλλον.
COMMENTS