Η «κοιλιά» των αιωνίων: Παναθηναϊκός

Αναλύουμε την αγωνιστική πτώση του Παναθηναϊκού. Νίκησε στο ντέρμπι, ωστόσο η απόδοσή του δεν έπεισε.

Για τον αγώνα ειλικρινά θέλω να γράψω όσο το δυνατόν λιγότερα μπορώ. Γνώμη μου ότι ήταν ένα από τα πιο αδιάφορα ντέρμπι όλων των εποχών ανάμεσα σε 2 ομάδες που έχουν τα ξεχωριστά τους θέματα. Ξεκάθαρα βαθμολογικά αδιάφορο αφού τα πάντα έχουν κριθεί όσον αφορά την Α1. Ωστόσο μεγαλύτερη ουσία από την τεχνική ή τακτική ανάλυση του αγώνα είναι να δούμε τα φεγγάρια που βρίσκονται οι δύο ομάδες. Αν όμως έπρεπε να κρατήσω ντε και καλά κάτι από τις 2 ομάδες έπειτα από αυτή την αναμέτρηση είναι για τον μεν Παναθηναϊκό η παρουσία των Λεκαβίτσιους Βουγιούκα και Μήτογλου και για τον Ολυμπιακό σίγουρα η εξαιρετική αμυντική αντιμετώπιση του αγώνα στο πρώτο μισό. Επαναλαμβάνω πάντως πως ήταν τόσο κακός ο αγώνας και παράλληλα τόσο αδιάφορος που γνώμη μου είναι ότι δεν γίνεται κάποιος να σταθεί στην χθεσινή εικόνα και να βγάλει συμπεράσματα. Χρήσιμο θα ήταν να δούμε τους λόγους που οι δύο ομάδες παρουσιάζουν αυτή την εικόνα το τελευταίο διάστημα και να προσπαθήσουμε να δούμε τι θα μπορούσαν να κάνουν ώστε να επιλύσουν τα όποια προβλήματά τους.

*Το κείμενο βγαίνει πολύ μεγαλύτερο από ότι είχα υπολογίσει οπότε θα το σπάσω σε 2 μέρη. Ένα για τον ΠΑΟ και θα ακολουθήσει λίγο αργότερα ένα για τον ΟΣΦΠ. 

Συνέχεια στην μετριότητα.

Ξεκινάω με τους πράσινους. Χτες στο πρώτο ημίχρονο ίσως παρακολούθησα τον χειρότερο φετινό Παναθηναϊκό. Δεν υπήρχε καμία στόχευση, οι παίκτες ταλαιπωρούσαν συνεχώς την μπάλα, η ομάδα αναλώθηκε σε προσωπικές ενέργειες, δεν βγήκε καθόλου ενέργεια, τεράστια έλλειψη συγκέντρωσης, συνεχιζόμενη αστοχία σε βολές και σουτ. Γενικά είναι τιμητικοί οι 30 πόντοι ημιχρόνου  με βάση την παραπάνω εικόνα. Στην επανάληψη ο Πασκουάλ πήγε την αναμέτρηση πιο στοχευμένα, πόνταρε κατά βάση στην αφύπνιση του Ρίβερς, του έδωσε την μπάλα και με 16 πόντους κατά βάση από 1vs1 απέναντι είτε στον Παπανικολάου είτε στον Μακλίν που ήταν φορτωμένος με φάουλ, έδινε συνεχώς λύσεις στο τριφύλλι. Επίσης μπήκε στην εξίσωση και ο Μήτογλου ο οποίος έδειξε τρομερή ωριμότητα τα σχεδόν 8 λεπτά που αγωνίστηκε. Έβαλε 7 πόντους με ένα τρίποντο και 2 καλάθια έπειτα από ωραίες συνεργασίες, πόσταρε εξαιρετικά τον Ουίλτζερ, ενώ αμύνθηκε εξίσου καλά όταν χρειάστηκε να μαρκάρει ακόμα και τον Σπανούλη. Η είσοδος του Γκιστ το τελευταίο κομμάτι του αγώνα δυνάμωσε ακόμα περισσότερο την άμυνα, ο Λεκαβίτσιους έδωσε σημαντικές βοήθειες με τα κοψίματά του στο ζωγραφιστό και κάπως έτσι οι Πράσινοι πήραν την νίκη.

Σας είπα είναι λίγα αυτά που μπορώ να πως για την αγωνιστική εικόνα του τριφυλλιού. Αυτό όμως που έχει αξία να δούμε είναι την γενική εικόνα του τελευταίου διαστήματος. Ο Παναθηναϊκός λοιπόν αναμφίβολα παρουσιάζει μια αγωνιστική κάμψη. Βλέπουμε παίκτες οι οποίοι έχουν βαριά πόδια, είναι ένα κλικ πιο αργοί (στην περίπτωση Σίνγκλετον ίσως και 2 κλικ), να υπάρχει έλλειψη ενέργειας και φυσικά αστοχία από την περιφέρεια. Ο λόγος είναι χιλιοειπωμένος. Ο Πασκουάλ χρησιμοποιεί ένα πολύ συγκεκριμένο αριθμό παικτών, που έχουν στα τελευταία ματς κοντά στα 30 λεπτά μ.ο συμμετοχής. Ειδικά η 5άδα Καλάθης, Ρίβερς, Γκιστ, Παππάς και Σίνγκλετον μοιάζουν εντελώς ξεζουμισμένοι και στην χθεσινή αναμέτρηση με τον Ολυμπιακό οι 4 από τους 5 δεν είχαν καλή απόδοση. Ειδικά οι Καλάθης, Σίνγκλετον και Παππάς ήταν αρκετά κακοί, ο Γκιστ διακρίθηκε αμυντικά ενώ ο Ρίβερς φάνηκε να ξεμπουκώνει στο δεύτερο ημίχρονο. Η επιλογή λοιπόν του Ισπανού κόουτς να στηριχτεί πάνω σε αυτούς τους 5, έχει επιφέρει φυσιολογική κούραση και όχι κοιλιά.

Από κει και πέρα παίκτες ρολίστες στην ομάδα υπάρχουν, ωστόσο κανείς δεν έχει σταθεροποιήσει την απόδοσή του. Ο Λεκαβίτσιους κάνει καλά παιχνίδια όπως χτες, ωστόσο κάνει και άσχημα. Έχει το ντεσαβαντάζ του ύψους όπου οι αντίπαλες άμυνες τον καταπίνουν, ενώ κάποιες φορές διακρίνω και έλλειψη σιγουριάς ειδικά όταν πηγαίνει προς τα μέσα. Ο Θανάσης είναι ένας energize bunny γενικά, ωστόσο επιθετικά δεν μπορεί να προσφέρει αν δεν παίξει πάνω από την στεφάνη. Δεν αποδίδει και αμυντικά σωστά ειδικά στο κομμάτι των αλλαγών. Ο Ντένμον είναι ένας παίκτης καθαρά ψυχολογίας οπότε η αγωνιστική του μετάπτωση εξηγείται, ενώ ο Βουγιούκας είναι υπερτίμιος μεν για περιορισμένο χρόνο δε. Και μένουμε στο τέλος με τις περιπτώσεις Όγκαστ και Γκάμπριελ όπου ειδικά για τον δεύτερο απαιτείται ξεχωριστή παράγραφος. Για τον πρώτο είναι φανερό πως δεν έχει ακόμα την οξυδέρκεια και την εμπειρία της ανάγνωσης των καταστάσεων και φυσιολογικά δεν τον εμπιστεύεται ο Τσάβι. Τις κινήσεις τις έχει, έχει βελτιώσει το pnr του, ωστόσο χάνεται στις αλλαγές, κάνει εύκολα φάουλ και δεν διαθέτει το κατάλληλο σώμα να κοντράρει αντίστοιχους αθλητικούς ψηλούς.

Ο KG λοιπόν με βάση την εικόνα που είδα χτες από τον ίδιο, είναι ξεκάθαρο πως τον έχει πάρει η κάτω βόλτα. Μονίμως με το κεφάλι να κοιτάει το έδαφος, μονίμως με την απογοήτευση ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του. Είναι χαρακτηριστικές 2 σκηνές: Στην πρώτη χαμένη βολή βάζει κεφάλι κάτω και πηγαίνει προς την σέντρα, ενώ στην δεύτερη που ήταν εύστοχη κοίταξε ψηλά τον ουρανό, και την ώρα της αλλαγής του οδεύει προς τον πάγκο με σκυμμένο το κεφάλι, με τον Τσάβι να προσπαθεί να του εξηγήσει τι πήγε λάθος. Νωρίτερα ο Παναθηναϊκός είχε γυρίσει εξαιρετικά την μπάλα, η οποία έφτασε στον Γκάμπριελ, ο οποίος είχε έξτρα πάσα στον Ντένμον που θα εκτελούσε ελεύθερος, όμως εκείνος επέλεξε να εκτελέσει ο ίδιος το τρίποντο πάνω σε άμυνα του Μιλουτίνοφ και φυσικά να αστοχήσει. Γενικά μοιάζει να μην έχει καθόλου ψυχολογία πλέον, και αδυνατώ να βρω τον τρόπο που θα μπορέσει να γίνει χρήσιμος πλέον την φετινή σεζόν. Ακόμα και αμυντικά παρά τις σωστές τοποθετήσεις του, στο τέλος πάντα τα θαλασσώνει κάνοντας ανούσια φάουλ. Ναι συμφωνώ ότι βοηθάει στα αμυντικά ριμπάουντ και στα block out, ωστόσο πιάνει θέση ξένου και τα λεφτά που παίρνει είναι δυσανάλογα της προσφοράς του.

Οπότε επανερχόμαστε στο βασικό. Η frontline του ΠΑΟ αυτή τη στιγμή έχει πρόβλημα. Διαθέτει μόλις 2 αξιόπιστους ψηλούς, έναν ακόμα που είναι για περιορισμένη χρήση και ακόμα 2 που δεν προσφέρουν. Στην εξίσωση έχει μπει στους 2 τελευταίους αγώνες και ο Μήτογλου και παρά την καλή του απόδοση είναι νωρίς για συμπεράσματα. Ο Παναθηναϊκός λοιπόν χρειάζεται άμεσα έναν ακόμα ψηλό. Δεν ξέρω πως θα λέγεται και στην τελική δεν έχει σημασία το όνομα αλλά τα στοιχεία που θα φέρει. Χρειάζεται καταρχήν αξιοπιστία στην άμυνα, καλό αμυντικό ριμπάουντ, να μπορεί να παίξει σωστά το pnr και να διαθέτει όγκο ώστε να γεμίζει την ρακέτα. Με δύο η χρονιά δεν βγαίνει, και ήδη τα σημάδια κούρασης σε Γκιστ και Σίνγκλετον είναι εμφανέστατα. Ποιος θα φύγει; Όπως σωστά διάβασα θα ήταν ιδανικό να δούμε άμεσα τον «Γκιστόπουλο». Δεν θα υπάρχει η ανάγκη του έξτρα Έλληνα και ο Όγκαστ εύκολα θα μπορούσε είτε να δοθεί δανεικός είτε να φύγει. Άλλωστε δεν ξέρω σε μονοετές συμβόλαιο πόσο εύκολα μπορείς να στηριχτείς για το μέλλον.

Η άλλη λύση είναι η εύκολη. Αυτή του Γκάμπριελ που κακά τα ψέμματα δεν προσφέρει τίποτα το ιδιαίτερο. Στην θέση του ένας αθλητικός ψηλός, ιδανικά θα χρειαζόταν και ένα καλό σουτ από μέση απόσταση, αλλά ας μην τα θέλουμε όλα δικά μας. Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται άμεση ανάγκη από παίκτη στην θέση 5. Αυτό είναι κάτι που το λένε όλο και περισσότερο τώρα τελευταία και οι άνθρωποι της ομάδας, από τους δημοσιογράφους μέχρι και τον πρόεδρο που μίλησε για μεταγραφή αν και εφόσον βρεθεί παίκτης που να πληρεί τα θέλω του Τσάβι. Και η αλήθεια είναι πως το υλικό που έχει ο ΠΑΟ φέτος με την προσθήκη ενός αξιόπιστου σέντερ θα μπορεί όντως να έχει βλέψεις για F4. Και θα είναι κρίμα να χαθεί αν δεν υπάρξει μεταγραφή. Συμμερίζομαι τις φωνές για διατάραξη χημείας και κλίματος, ωστόσο ο KG είναι εκτός κλίματος εδώ και καιρό. Δεν ξέρω αν βοηθάει τα αποδυτήρια ωστόσο η ανάγκη για βοήθεια εντός παρκέ είναι πολύ πολύ μεγαλύτερη.

Παράλληλα βλέπουμε και στην λειτουργία της ομάδας να μην υπάρχει ένα συγκεκριμένο πλάνο. Αυτό έχει να κάνει ξεκάθαρα με το γεγονός ότι οι βασικοί άξονες τις ομάδας κοντεύουν να κάψουν φλάντζα. Βλέπουμε ταλαίπωρες επιθέσεις, μεγάλα διαστήματα με παίκτες απλά να κρατούν την μπάλα στα χέρια τους και να μην μπορούν να την δώσουν ή να μην μπορούν να οργανώσουν, ακόμα και να μην μπορεί να βγει όλο το σύστημα που έχει σχεδιαστεί. Εξού και τα νεύρα του Ισπανού τεχνικού. Ωστόσο δεν θεωρώ ότι είναι δυσλειτουργία ή έλλειψη χημείας. Αυτό που φαίνεται με καθαρό μάτι είναι η έλλειψη ενέργειας και η κούραση στις κινήσεις των παικτών. Και το κακό είναι ότι το πρόγραμμα δεν βοηθάει τους πράσινους ώστε να γεμίσουν τις μπαταρίες τους. Αν δεν κάνω λάθος η πρώτη μεγάλη διακοπή θα είναι εκείνο το 3ήμερο της Καθαράς Δευτέρας. Ωστόσο μέχρι τότε αργούμε ακόμα.

Με αυτά και με αυτά, είδαμε και τον πρόεδρο της ομάδας να κρατά μικρό καλάθι σε ερώτηση για το Final 4, ίσως και για πρώτη φορά. Είναι αλήθεια πως η αναμέτρηση της Παρασκευής με την Μπάμπεργκ θα κρίνει σε ένα μεγάλο βαθμό αν η ομάδα θα πάει για πλεονέκτημα ή απλά θα βρίσκεται εντός 8άδας ψάχνοντας την υπέρβαση. Με τα δεδομένα των τελευταίων αγώνων, ο Παναθηναϊκός μοιάζει ξεζουμισμένος χωρίς κουράγιο να βγάλει ποιότητα στο παρκέ. Τα ποσοστά του έχουν πέσει, η κυκλοφορία της μπάλας γίνεται και πάλι με μια ταχύτητα κάτω και σίγουρα η αποστολή στην Βαμβέργη είναι πιο δύσκολη από όσο φαντάζεται κάποιος. Άλλωστε μιλάμε για μια έδρα που καμία ομάδα δεν περνάει αέρα και από πάντα βάζει δύσκολα στο τριφύλλι. Το συμπέρασμά μου πάντως είναι το εξής: Ο Παναθηναϊκός έχει την ανάγκη από ένα αθλητικό σέντερ. Η επίλυση είναι απλή. Μια μεταγραφή. Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι η ομάδα θέλει ξεκούραση. Επίλυση δεν υπάρχει. Και τρίτον και τελευταίο το backcourt της ομάδας πρέπει να σταθεροποιήσει την απόδοσή του. Η επίλυση βρίσκεται ξεκάθαρα στα χέρια και στις προπονητικές επιλογές του Πασκουάλ. Όπως και να έχει για τους Πράσινους η συνέχεια αναμένεται δύσκολη. Το θέμα είναι να υπάρχει η υπομονή, η τύχη των αποτελεσμάτων, ώστε να χαθεί αυτή η κοιλιά που βαραίνει 2 εβδομάδες τώρα την ομάδα.