Παναθηναϊκός: Η «τέχνη» της προσαρμογής

Ευφυΐα είναι η ικανότητα να προσαρμόζεσαι στις αλλαγές

Το απόλυτο καλά κρατεί στο ΟΑΚΑ για το τριφύλλι αφού ούτε και η Μπαρτσελόνα κατάφερε να σπάσει την έδρα του Παναθηναϊκού, έστω και αν έφτασε αρκετά κοντά. Το ματς «μύριζε» γκέλα για να είμαι ειλικρινής όλες αυτές τις μέρες. Ίσως να επηρεάστηκα από την εικόνα των Καταλανών απέναντι στην ΤΣΣΚΑ, ή και την χαλαρότητα των πράσινων απέναντι στην Εφές, όμως σίγουρα δεν περίμενα εύκολο βράδυ. Ωστόσο φρόντισε ο Νικ Καλάθης να απλοποιήσει την όλη κατάσταση και με την μαεστρική του καθοδήγηση στο δεύτερο ημίχρονο έβαλε τις βάσεις για το 9/9, το οποίο σφραγίστηκε από τον Νίκο Παππά που με 15 πόντους στην 4η περίοδο έβαλε τέλος στις ελπίδες της Μπαρτσελόνα για αποτέλεσμα.

Αιφνιδίασε η Μπάρτσα

Η αντιμετώπιση του αγώνα από την Μπαρτσελόνα ήταν στο πρώτο ημίχρονο εξαιρετική. Έχοντας διαβάσει και το αμυντικό και το επιθετικό παιχνίδι των αντιπάλων της κατάφερε να πετύχει 2 πολύ σημαντικά πράγματα. Πρώτον να αξιοποιήσει την αναφορά του Τόμιτς μέσα στο ζωγραφιστό και δεύτερον να καταφέρει να κόψει τα play που έστηναν οι παίκτες του Πασκουάλ. Αν τα πάρουμε ως ξεχωριστά στοιχεία, θα δούμε τα εξής. Στην επίθεσή τους οι Καταλανοί εκμεταλλεύτηκαν άψογα τον Κροάτη σέντερ, τοποθετώντας τον στην καρδιά του ζωγραφιστού, έχοντας συνήθως miss match με κάποιον κοντό των πρασίνων. Το τριφύλλι επέλεξε να παίξει με αλλαγές σε όλα τα screen κατάσταση την οποία χτύπησε ο Σίτο Αλόνσο. Ο Τόμιτς λοιπόν βρέθηκε αρκετές φορές αντιμέτωπος με κάποιον κοντό και η αποστολή του ήταν σχετικά εύκολη. Κέρδισε φάουλ, εκτέλεσε βολές και πέτυχε καλάθια. Ειδικά στο πρώτο ημίχρονο οι βοήθειες αργούσαν να φτάσουν πάνω του με εύστοχο αποτέλεσμα για την ομάδα του. Ακόμα όμως και όταν είτε ο Σίνγκλετον είτε ο Γκιστ κατέφθαναν σε βοήθεια ο Κροάτης σέντερ είχε την οξυδέρκεια να πασάρει προς τα έξω. Το αποτέλεσμα ήταν το 5/10 τρίποντα της Μπαρτσελόνα στο ημίχρονο.

Στο κομμάτι που αφορά την αμυντική λειτουργία των παικτών του Σίτο Αλόνσο, επέλεξαν να αντιμετωπίσουν επιθετικά το τριφύλλι. Είναι χαρακτηριστικό πως στα πρώτα 20 λεπτά του αγώνα οι παίκτες του Πασκουάλ βρήκαν μεν 11 προσπάθειες για 3 πόντους ωστόσο ευστόχησαν σε μόλις 1. Ήταν τόσο καλές οι αλληλοκαλύψεις, οι αλλαγές και οι περιστροφές των Ισπανών που οι πράσινοι έδειχναν να μην μπορούν να βρουν τα ελεύθερα σουτ που συνήθιζαν να παίρνουν οι Λοτζέσκι και Ρίβερς. Όταν ο κόουτς του τριφυλλιού προσπάθησε να περάσει την μπάλα προς το καλάθι, είτε δίνοντας την μπάλα στον Παππά για προσωπικές ενέργειες είτε προσπαθώντας να ποστάρει κάποιον από τους ψηλούς, η Μπαρτσελόνα είχε και πάλι σωστή αντίδραση παίζοντας αρκετά συμπαγή άμυνα και στο ζωγραφιστό. Ο Παναθηναϊκός παρόλα αυτά και παρά τα δύσκολα tasks που του έβαλε η αντίπαλός του κατάφερε να βρεθεί μπροστά στο σκορ στο ημίχρονο ενώ έχανε μέχρι και 7. Η εικόνα του αγώνα ως και εκείνη την στιγμή δεν ήταν για να βρίσκονται οι γηπεδούχοι μπροστά στο σκορ. Ωστόσο ο Τσάβι ανακατεύοντας την τράπουλα στην άμυνα κατάφερε να ξυπνήσει την ομάδα. Η πίεση έφερε κλεψίματα και τα κλεψίματα transition με αποτέλεσμα η ομάδα να βρει ανοιχτό γήπεδο, να τρέξει και να ανατρέψει το εις βάρος της σκορ.

Το κλασικό καλό δεύτερο ημίχρονο

Στο δεύτερο ημίχρονο ειδικά στην αρχή του παρακολουθήσαμε ένα μικρό αντίγραφο του πρώτου ημιχρόνου. Η ισπανική ομάδα και πάλι με σφιχτή άμυνα δεν άφηνε τον Παναθηναϊκό να βρει χώρους και ελεύθερα καλάθια και μάλιστα έστω και πρόσκαιρα πήρε και πάλι προβάδισμα στο σκορ. Από κει και έπειτα όμως οι πράσινοι ανέβασαν κατακόρυφα την απόδοσή τους. Υπάρχουν αρκετοί παράγοντες που άλλαξαν ώστε να αλλάξει και η εικόνα του τριφυλλιού:

* Ο Καλάθης έτρεξε εξαιρετικά το γήπεδο, μοίρασε σωστά πάσες, σκόραρε αλλά το σημαντικότερο ήταν η πίεση που έβαζε στο κατέβασμα της μπάλας στα αντίπαλα γκαρντ. Αυτό είναι ως αποτέλεσμα ο ομογενής γκαρντ να τελειώσει την αναμέτρηση με 5 κλεψίματα.

*Ο Βουγιούκας κατάφερε μέσα σε λίγες στιγμές στο τρίτο δεκάλεπτο να ποστάρει 2 φορές εύστοχα τον αντίπαλο ψηλό ευστοχώντας, ενώ παράλληλα εξασφάλισε και επιθετικό ριμπάουντ σε κρίσιμο σημείο του αγώνα. Παράλληλα αμυντικά αντιμετώπισε με ιδιαίτερη και μεγαλύτερη (από τους άλλους ψηλούς) επιτυχία τα ποσταρίσματα των ψηλών της Μπαρτσελόνα.

*Ο Γκιστ ήταν και πάλι αμυντικός ογκόλιθος ιδιαίτερα στους κοντούς, αφού με τον Τόμιτς αντιμετώπισε αρκετά θέματα. Επιθετικά ήταν εξίσου εξαιρετικός αφού συνεργαζόταν άψογα με τα γκαρντ της ομάδας και αξιοποιούσε τις ασίστ, ενώ με follow καρφώματα εξασφάλιζε και επιθετικό ριμπάουντ και σκορ.

*Ο Νίκος Παππάς ήταν άποντος και σχετικά αρνητικός στο πρώτο κομμάτι του αγώνα που χρησιμοποιήθηκε. Ωστόσο στην 4η περίοδο ήταν εκείνος που με 15 πόντους, εκμεταλλευόμενος απόλυτα την επιλογή του Αλόνσο να ρίξει πάνω του τον Ναβάρο, εξανέμισε όλες τις ελπίδες της Μπαρτσελόνα για διπλό.

Συνολικά ο Παναθηναϊκός όσο περνούσε η ώρα διάβαζε όλο και καλύτερα την αναμέτρηση και φυσικά εξελισσόταν ο ίδιος μέσα σε αυτή. Παρά το γεγονός πως η αστοχία από τα 6.75 συνέχιζε να υπάρχει, βρέθηκαν λύσεις για σκορ μέσα από το ζωγραφιστό. Ωστόσο όλα οφείλονται στην άμυνα από την οποία η ομάδα βρήκε την ενέργεια και την ψυχολογία που έψαχνε. Τα νούμερα είναι αδιάψευστος μάρτυρας για τα πεπραγμένα. Οι πράσινοι ανάγκασαν μια ομάδα που είχε την καλύτερη αναλογία ast/to (2) μέχρι στιγμής στην διοργάνωση να βγάλουν 18 ασίστ για 19 λάθη. Αυτό σημαίνει με απλά λόγια πως οι Ισπανοί δεν κατάφεραν να αξιοποιήσουν ουσιαστικά την καλή τους δημιουργία αλλά και ότι δεν κατάφεραν να αντεπεξέλθουν στην πίεση που δέχτηκαν από τους πράσινους. Τα αντίστοιχα νούμερα του Παναθηναϊκού ήταν 19 ασίστ 9 λάθη. Επίσης το γεγονός ότι οι παίκτες του Πασκουάλ έκαναν 11 κλεψίματα είναι ένα ακόμα αποδεικτικό του πόσο καλή ήταν η αμυντική αντιμετώπιση στην Μπαρτσελόνα ειδικότερα στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά και του πόσο πολύ συνέβαλε στο να τρέξει η ομάδα και να βρει ανοιχτό γήπεδο και εύκολα καλάθια.

Learn to adapt

Η προσαρμογή του Παναθηναϊκού λοιπόν στα δεδομένα του εκάστοτε αγώνα τείνει να γίνει ένα από τα δυνατά του σημεία. Υπήρχαν παλαιότερα αναμετρήσεις όπου η ομάδα δυσκολευόταν να αλλάξει την τακτική της και ως εκ τούτου δυσκολευόταν και να κερδίσει. Είναι χαρακτηριστικό της χθεσινής αναμέτρησης ο τρόπος που επέλεξε να αλλάξει ο Πασκουάλ τον τρόπο επίθεσης του τριφυλλιού όταν μέσα στο παρκέ υπήρχαν για την Μπαρτσελόνα, ο Ναβάρο και ο Τόμιτς (ή ο Κλαβέρ ή ο Οριόλα) παίκτες με αργά πόδια και αντιδράσεις. Ο Τσάβι έριξε στον αγώνα τον Παππά, χαρακτηριστικό του οποίου είναι η 1vs1 επίθεση και τον ώθησε να παίξει στα πόδια τον πολύπειρο γκαρντ. Το σύστημα ήταν συγκεκριμένο: Πρώτα screen από τον κοντό, στην συνέχεια pick από τον εκάστοτε ψηλό (Γκιστ ή Σίνγκλετον) και είτε roll του ψηλού είτε προσωπική ενέργεια από τον Παππά. Με αυτόν τον τρόπο η άμυνα της Μπάρτσα ξεχαρβαλιάστηκε, ο 28χρονος γκαρντ πέτυχε 15 πόντους στην 4η περίοδο και ουσιαστικά κλείδωσε την νίκη για τους πράσινους. Αυτό είναι ένα μεγάλο credit και για τον Πασκουάλ που διέγνωσε το μειονέκτημα του αντιπάλου και το χτύπησε, αλλά και του Παππά που ήταν άκρως αποτελεσματικός.

Σαν γενικό σχόλιο αυτό που εύκολα σχολιάζεται σήμερα είναι η νίκη της ομάδας έχοντας ευστοχήσει μόλις σε 4 τρίποντα. Δεν είναι λίγοι αυτοί που κατακρίνουν την επιλογή να εκτελούνται σχεδόν 22 σουτ έξω από τα 6.75, μιλώντας για μονοδιάστατο παιχνίδι. Δεν μπορεί κάποιος να πει ότι είναι ψέμα αυτή η κριτική αλλά σίγουρα είναι η μισή αλήθεια. Ο Παναθηναϊκός σουτάρει την φετινή σεζόν στην διοργάνωση με ποσοστό της τάξης άνω του 40%. Αναμφίβολα είναι το δυνατό του σημείο αφού έχει παίκτες σε κάθε θέση που μπορούν να εκτελέσουν με πολύ καλά ποσοστά. Όμως η άλλη αλήθεια που κανείς δεν έχει γράψει είναι ότι η ομάδα πλέον έχει αποκτήσει τους αυτοματισμούς ώστε να πετύχει 84 πόντους ακόμα και σε παιχνίδι το οποίο δεν μπαίνουν τα σουτ. Το χθεσινό 29/41 δίποντα (70%) είναι μια πολύ καλή απάντηση αφού τα περισσότερα καλάθια εξ αυτών επιτεύχθηκαν είτε με στοχευμένο ποστάρισμα κάποιου παίκτη, είτε μέσω συστημάτων αλλά και του transition. Είναι η αλήθεια πως φέτος μπορούμε να δούμε το παιχνίδι του Παναθηναϊκό σε αρκετές πτυχές, ωστόσο φαίνεται να υπάρχει και η γνώση της κατάστασης στους ίδιους τους παίκτες. Χτες, με εξαίρεση τον Ρίβερς ο οποίος σούταρε (0/6) με σκοπό να βρει ψυχολογία, οι υπόλοιποι αναγνώριζαν την δυστοκία και προσάρμοζαν το παιχνίδι τους με πιο safe επιλογές.

Κι όπου φτάσει...

Ο Παναθηναϊκός συνολικά δείχνει να έχει αρχίσει να προσαρμόζεται στις ανάγκες του κάθε αγώνα και να βγάζει αυτοματισμούς. Τείνω να συμφωνήσω σχεδόν σε απόλυτο βαθμό ότι αυτό που βλέπουμε είναι ο ορισμός της ΟΜΑΔΑΣ. Και μια ομάδα για να είναι «ομάδα» θέλει έναν άξιο προπονητή που να περνάνε τα πάντα από τα χέρια του, ηγέτη ο οποίος να σηκώνει την ομάδα στην πλάτη του, πρωταγωνιστές που να μπορούν να παρασύρουν και τους υπόλοιπους προς την νίκη, φυσικά ρολίστες που να διευκολύνουν την ομαλή λειτουργία της ομάδας αλλά το βασικότερο στοιχείο δεν είναι κάποιο από αυτό. Το κυριότερο κομμάτι που πρέπει να έχει μια πραγματική ομάδα είναι οι ρόλοι. Ο Παναθηναϊκός φέτος και μετά από πολλά χρόνια έχει συγκεκριμένους ρόλους στο παρκέ, έχει συγκεκριμένη λειτουργία. Και ναι αυτό βγαίνει προς τα έξω. Δεν είναι τυχαία τα ποσταρίσματα των παικτών στα social media (Καλάθης, Γκιστ, Λέκα, Παππάς, Ντένμον) που ίσως για πρώτη φορά είναι τόσο μαζικά και για πρώτη φορά βγάζουν αυθορμητισμό και «γούστα». Όπως και να έχει η φετινή προσπάθεια είναι εξαιρετική άσχετο με το που θα καταλήξει. Για την ώρα πάντως βγαίνει (τουλάχιστον στα μάτια μου) αυτό που φώναζα από την αρχή της σεζόν: ότι θα δούμε ωραία πράγματα φέτος.

ΥΓ: Τετάρτη με την Φενέρ και Παρασκευή με την ΤΣΣΚΑ στο ΟΑΚΑ. Πιο δύσκολη δυάδα αγώνων δεν ξέρω αν θα μπορούσε να υπάρξει. Οι πράσινοι ως εφικτό στόχο πρέπει να έχουν την διατήρηση της έδρας τους. Οδηγός για την Κωνσταντινούπολη είναι το διπλό που πήρε ο Ολυμπιακός. Στην Τουρκία τα πράγματα θα είναι σίγουρα δύσκολα, ωστόσο μια ήττα δεν είναι απαγορευτική. Μένει να δούμε αν θα παίξει και ο Βέσελι φυσικά...

ΥΓ2: Για την φημολογία και τα ποσταρίσματα στα social με τον Μάικ Τζέιμς τώρα. Δεν ξέρω πως θα καταλήξει το όλο θέμα. Ωστόσο πέρα από το γεγονός ότι η άμεση ανάγκη είναι στην θέση του ψηλού (μιας και ο Όγκαστ γράφει το ένα DNP μετά το άλλο), δεν θα ήθελα με τίποτα να δω τα εξής: την μπάλα να φεύγει από τα χέρια του Καλάθη και να τον βλέπουμε σαν πέρσι στημένο στις γωνίες να σουτάρει και να χάσει χρόνο συμμετοχής ο Παππάς. Δεν ξέρω αν θα χαλάσει την χημεία ή αν χωράει στην ομάδα. Αυτά τα ξέρει μόνο ο Τσάβι. Εγώ απλά λέω τι δεν θα ήθελα φέτος να δω είτε έρθει ο Τζέιμς είτε όχι.

ΥΓ3: Θα μπορούσα να κάνω πολλές προσωπικές αναφορές. Για τον Καλάθη, για τον Γκιστ, τον Ντένμον του πρώτου ημιχρόνου, τον Παππά της 4ης περιόδου, για τα 8 λεπτά του Βουγιούκα, για τον Σίνγκλετον που ξυπνάει και πάλι. Ωστόσο θεωρώ πως χθες ήταν μια νίκη που πάει σε όλη την ομάδα. Πόσο πολύ σημαντικό...