Το πήγε όπως ήθελε, δεν το τελείωσε όταν έπρεπε και πόνεσε στο τέλος. Τα επιθετικά ριμπάουντ του Βέσελι έκριναν τον αγώνα.
Θα μπορούσε να πάρει ένα μεγάλο διπλό μέσα στην έδρα της Φενέρ; Ναι. Δεν το πήρε όμως χάνοντας παράλληλα και την διαφορά πόντων από το πρώτο ματς και έτσι ο Παναθηναϊκός έμεινε με το να βαράει το κεφάλι του στον τοίχο για την πολύ μεγάλη χαμένη ευκαιρία που είχε να αφήσει πίσω του τους Τούρκους. Ίσως μετά από αρκετό καιρό να είδαμε την ομάδα να έχει μόνο ένα πλάνο, τον Γκιστ να κινείται στα πολύ ρηχά και τον Καλάθη να μην πατάει στο παρκέ με την αυτοπεποίθηση των προηγούμενων αγώνων. Όπως και να έχει το τριφύλλι παρά την καλή προσπάθεια που έκανε, έφτασε κοντά ωστόσο θα γυρίσει στην Αθήνα με άδεια τα χέρια και προφανώς πολύ κουρασμένος. Ο Βέσελι και τα επιθετικά του ριμπάουντ ήταν ουσιαστικά αυτά που έδωσαν την νίκη στους γηπεδούχους και στέρησαν από τον Πασκουάλ και τους παίκτες του ένα σημαντικό διπλό.
Μόνο με αμυντικούς προσδιορισμούς και οι 2 ομάδες
Αυτό που παρακολουθήσαμε από τις δύο ομάδες στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα ήταν μια συνεχόμενη αλληλοεξόντωση. Σκληρές άμυνες και πολλές επαφές στα όρια του φάουλ, ωραίες καλύψεις και αλλαγές, άμεσες προσαρμογές στα εκάστοτε δεδομένα. Ούτε η Φενέρ ούτε ο Παναθηναϊκός επέτρεπαν στον αντίπαλό τους να τρέξουν στον αιφνιδιασμό, με αποτέλεσμα να δούμε για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα set παιχνίδι. Οι Τούρκοι επέλεξαν να τοποθετήσουν την μπάλα μέσα στο ζωγραφιστό ενώ οι πράσινοι αναλώθηκαν στο να εκτελούν κατά πολύ μεγάλο ποσοστό από την γραμμή του τριπόντου. Μάλιστα είναι χαρακτηριστικό πως οι παίκτες του Πασκουάλ στο ημίχρονο είχαν εκτελέσει πολλά περισσότερα τρίποντα (6/17) από ότι δίποντα (5/11) σε αντίθεση με τα νούμερα της Φενέρ που ήταν 12/21 δίποντα και 3/9 τρίποντα.
Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς είδε τους παίκτες του συνολικά σε όλο το ματς επιθετικά να μην πατάνε πολύ καλά. Ωστόσο κατάφερε να βάλει δύσκολα στον Παναθηναϊκό με το σχήμα που επέλεξε ώστε να χτίσει το αγώνα. Βέσελι και Τόμπσον βρέθηκαν συγχρόνως στα παρκέ και δημιούργησαν αρκετά προβλήματα στην πράσινη άμυνα. Πολλές συνεργασίες high-low, χτύπημα στα miss match και προσπάθειες από κοντινή απόσταση. Παράλληλα η κυκλοφορία των Τούρκων γινόταν αρκετά γρήγορα με αποτέλεσμα όταν το τριφύλλι έκλεινε αποτελεσματικά το δίδυμο των ψηλών η μπάλα κυκλοφορούσε ταχύτατα και η Φενέρ έβρισκε ελεύθερα σουτ. Φυσικά η παραπάνω λειτουργία των γηπεδούχων δεν σημαίνει ότι έφερνε και σκορ αφού αρκετές προσπάθειες έβρισκαν σίδερο.
Από την άλλη οι παίκτες του Πασκουάλ σπατάλησαν ένα ολόκληρο ημίχρονο χωρίς να βρουν τον κατάλληλο τρόπο να επιτεθούν. Η βασική απειλή ήταν από την γραμμή του τριπόντου με την στατιστική να γράφει σε κάποιο σημείο 4 εκτελεσμένα δίποντα και 11 τρίποντα. Όμως η τακτική που ακολούθησαν δεν ήταν εντελώς λανθασμένη αφού το μεγαλύτερο ποσοστό των προσπαθειών από τα 6.75 ήταν ελεύθερα. Η κυκλοφορία της μπάλας ήταν εξαιρετική, οι αποστάσεις σωστές και τα συστήματα που έστηνε ο Καλάθης έβγαζαν σχεδόν πάντα κάποιον πράσινο ελεύθερο. Μπορεί το λίγο πάνω από 30% ποσοστό της ομάδας στο ημίχρονο να είναι σχετικά υποφερτό ωστόσο, η εικόνα που σχηματίστηκε ήταν πως αν υπήρχε μια στοιχειωδώς μεγαλύτερη ευστοχία, το τριφύλλι θα μπορούσε να είχε ξεφύγει από νωρίς στο σκορ. Από τους 30 πόντους στο ημίχρονο οι 18 από Σίνγκλετον και Καλάθη, ενώ σε ένα ακόμα στατιστικό οι 18 από τους 30 ήρθαν από τα 6.75. Τα 5 δίποντα που πέτυχε ο Παναθηναϊκός καταδεικνύουν την δυσκολία της ομάδας να βρει τρόπο να επιτεθεί μέσα από την ρακέτα.
Φυσικά σε αυτό το κομμάτι μπορούμε να αναφέρουμε την εξαιρετική δουλειά που έκανε στην άμυνα η Φενέρ. Οι δίδυμοι πύργοι που άφησε σχεδόν σε όλο το πρώτο ημίχρονο ο Ομπράντοβιτς, αλλά και το ύψος που είχε σχεδόν όλη η 5άδα της, δεν επέτρεπε σε κανέναν παίκτη του Παναθηναϊκού είτε να πάει σε προσωπική ενέργεια είναι να κυνηγήσει κάποιο miss match. Φυσικά οι Βέσελι και Τόμπσον με την εξαιρετική τους άμυνα μέσα στο ζωγραφιστό δεν επέτρεψαν στα όπλα του Παναθηναϊκού να πάρουν προσπάθειες από κοντινή απόσταση. Ο Γκιστ με εξαίρεση 2 άστοχες εκτελεσμένες βολές δεν κατάφερε να βρει σκορ στα πρώτα 20 λεπτά, ενώ ο Σίνγκλετον δεν μπορούσε να μπει προς τα μέσα και οι 9 πόντοι προήλθαν από εύστοχα τρίποντα. Είναι πολύ χαρακτηριστική η επιλογή του Πασκουάλ να ρίξει πιο άμεσα από το αναμενόμενο τον Παππά στο παρκέ, μήπως με την ικανότητα που έχει στο 1vs1 μπορέσει να τρυπήσει την άμυνα των Τούρκων, ωστόσο και αυτός αναλώθηκε στο να κρατάει την μπάλα αρκετά στα χέρια του χωρίς να μπορεί να βρει διάδρομο και να εκτελεί πίσω από τα 6.75.
Στην επανάληψη οι πράσινοι άλλαξαν την λογική των επιθέσεών τους και για αυτό μπόρεσαν και ξεκόλλησαν από το μονοδιάστατο παιχνίδι πίσω από τα 6.75. Ο Καλάθης μπόρεσε να συνεργαστεί και με τον Γκιστ, αλλά και με τον Παππά με αποτέλεσμα την επίτευξη εύκολων πόντων. Η Φενέρ συνέχιζε στο ίδιο μοτίβο, περισσότερο με τον Βέσελι αυτή τη φορά και λιγότερο με τον Τόμπσον, ωστόσο η αμυντική προσήλωση των παικτών του Πασκουάλ ήταν τέτοια που δεν τους άφησε να πετύχουν εύκολους πόντους. Στην ουσία ο Παναθηναϊκός εξορθολόγισε το παιχνίδι του φέρνοντάς το εντελώς στα μέτρα του, την ώρα που οι Τούρκοι αδυνατούσαν να εξασφαλίσουν μια διαφορά. Άλλωστε αυτό φαίνεται και από τους πόντους που πέτυχαν σε τρίτη περίοδο. Με 8 λεπτά να έχουν περάσει η Φενέρ είχε πετύχει μόλις 6 πόντους, ενώ ο Παναθηναϊκός είχε φτάσει τους 16.
Μπαίνοντας στην τελική ευθεία του ο αγώνας ο Ομπράντοβιτς σκλήρυνε ακόμα περισσότερο την άμυνά του, κάνοντας αδύνατο για το τριφύλλι να πετύχει εύκολο πόντο. Άλλωστε σε μόλις 2 αγωνιστικά λεπτά είχε κάνει ήδη 4 ομαδικά φάουλ, ενώ συμπλήρωσε τα 4 μόλις στο 4ο λεπτό του δεκαλέπτου. Ο Βέσελι ήταν ουσιαστικά αυτός που σκότωσε τον Παναθηναϊκό, αφού με τον όγκο του και τις τοποθετήσεις του κατάφερνε και να μην δεχτεί πόντο αλλά και να εξασφαλίσει στο πιο κρίσιμο σημείο του αγώνα αρκετά επιθετικά ριμπάουντ. Και όταν σε ένα τόσο κλειστό παιχνίδι με τόσο χαμηλό σκορ, ο αντίπαλος βρίσκει δεύτερες επιθέσεις σίγουρα θα αποβούν κάποιες από αυτές μοιραίες. Ο Πασκουάλ προσπάθησε να βρει λύση στο συγκεκριμένο πρόβλημα. Στην αρχή (έστω και για ξεκούραση του Γκιστ) ο Βουγιούκας ήταν αυτός που μάρκαρε τον Τσέχο, ωστόσο έχασε 2 αμυντικά ριμπάουντ. Στην συνέχεια επιστρατεύτηκε και πάλι ο Γκιστ που όμως είχε το ίδιο αποτέλεσμα. Ο μόνος που μπόρεσε να πάρει εύκολο το αμυντικό ριμπάουντ (και το φάουλ) ήταν ο Αντετοκούνμπο, ο οποίος ωστόσο δεν μπορούσε να παραμείνει στο παρκέ αφού η ομάδα κυνηγούσε στο σκορ και ο Τσάβι ήθελε κάποιον πιο αξιόπιστο επιθετικά.
Έμεινε από καύσιμα
Η τάπα του Βέσελι στον Παππά σε αιφνιδιασμό (που όμως δεν ήταν τάπα), η πετυχημένη άμυνα του Γκιστ που πάτησε γραμμή (που όμως δεν πάτησε) και το επιθετικό ριμπάουντ περίπου 1 λεπτό πριν την λήξη που κατέληξε στα χέρια του Ντίξον ήταν θεωρώ τα σημεία κλειδιά που ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε στην Πόλη. Ειδικά η τελευταία φάση ήταν αυτή που είχε την μεγαλύτερη φθορά για τους πράσινους αφού με το σκορ στο 61-60, ο Αμερικάνος εξασφάλισε έξτρα επίθεση που εντέλει κατέληξε και πάλι σε επιθετικό ριμπάουντ και καλάθι του Γουοναμέικερ για το 63-60 με 40'' να απομένουν. Στο πιο κρίσιμο σημείο του αγώνα οι παίκτες του Πασκουάλ έδειξαν να έχουν έλλειψη ενέργειας και συγκέντρωσης που ήταν λογικό και επόμενο από την στιγμή που η 5άδα που βρισκόταν στο παρκέ είχε σχεδόν όλη κοντά στα 30 αγωνιστικά λεπτά: Σίνγκλετον 36, Γκιστ 28, Καλάθης 31, Ρίβερς 28.
Πηγαίνοντας ακόμα πιο πίσω στην αναμέτρηση μπορούμε να δούμε την ξεκάθαρη στόχευση του Ζέλικο Ομπράντοβιτς στην αντιμετώπιση της επίθεσης των πρασίνων. Ο Σέρβος ενώ όλοι περίμεναν να αντιμετωπίσει τον Καλάθη under και να του δώσει τα σουτ, επέλεξε να τον μαρκάρει στενά έχοντας ως στόχο την αποκοπή της δημιουργίας του και της συνεργασίας του με τον Γκιστ. Οι παίκτες της Φενέρ το κατάφεραν στον μέγιστο βαθμό αφού Καλάθης και Γκιστ συνεργάστηκαν ελάχιστα με μόλις ένα επιτυχημένο pick and roll. Αυτή η επιτυχία ήρθε λόγω των ψηλών σχημάτων που επέλεξε ο Ζοτς συμπληρώνοντας δίπλα τους με εξαίρεση τον pg, κορμιά όπως ο Ντατόμε, ο Γκούντουριτς και ο Μέλι, που έχουν το ύψος να κρύψουν τις πάσες. Ο Παναθηναϊκός λοιπόν είχε την ευκαιρία να κερδίσει τον αγώνα με τον δικό του χαρακτηριστικό τρόπο. Με τρίποντη εκτέλεση. Η Φενέρ του έκοψε το ζωγραφιστό, του έδωσε τα σουτ, όμως οι πράσινοι δεν εκτέλεσαν σωστά. Η αλήθεια είναι πως σε έναν αγώνα όπως αυτός, η έλλειψη του Λοτζέσκι φάνηκε πολύ περισσότερο από όσο θα έπρεπε, την ώρα που ο Ρίβερς συνεχίζει να έχει δυσκολίες στο σκοράρισμα.
Επέβαλε τον ρυθμό του, προδόθηκε στο ζωγραφιστό
Ο Πασκουάλ θεωρώ ότι χειρίστηκε άψογα την αναμέτρηση. Πήγε τον αγώνα ακριβώς εκεί που τον ήθελε. Επέλεξε να μην δώσει γρήγορο ρυθμό σε μια ομάδα που εύκολα σε σκοτώνει αν βρει χώρο, πήγε σε αργό τέμπο και σε σετ επιθέσεις δίνοντας τεράστια έμφαση στην άμυνά του. Είναι σίγουρα παράσημο για το τριφύλλι να κρατάει την τούρκικη ομάδα στους 67 πόντους. Ο Ισπανός τεχνικός κατάφερε να φέρει τον αγώνα στα μέτρα του και μάλιστα να μπορέσει να τον χτυπήσει ως το τέλος παίζοντας ακριβώς έτσι όπως έχει χτίσει την φετινή ομάδα. Όμως δεν πήρε ιδιαίτερα πράγματα από το πάγκο του, με αποτέλεσμα στο τέλος οι παίκτες να σκάσουν. Οι 2 ψηλοί αγωνίστηκαν 67 από τα 80 λεπτά της θέσης τους, ενώ Γκάμπριελ και Βουγιούκας πήραν τα υπόλοιπα 13, με τον Όγκαστ να γράφει ένα ακόμα DNP. Είναι δεδομένο πως με 2 παίκτες οι θέσεις 4 και 5 δεν βγαίνουν από την στιγμή που δεν υπάρχει εμπιστοσύνη σε κανέναν από τους υπόλοιπους 3 παίκτες ώστε να παίρνουν σημαντικά λεπτά. Τα 13 λεπτά των KG και Ίαν ιδανικά θα έπρεπε να τα παίρνει ένας μόνο παίκτης, ενώ ο άλλος να βρίσκει ακόμα 8-10 λεπτά ώστε οι 2 βασικοί να μην σκάνε. Αυτό είναι το βασικότερο πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπίσει ο Παναθηναϊκός και ελπίζω να ισχύουν τα δημοσιεύματα ότι η ομάδα έχει τα ραντάρ της ανοιχτά για περιπτώσεις σέντερ.
Πάντως η εικόνα που παρουσίασε το τριφύλλι στην Τουρκία, σε έδρα που έχει γνωρίσει διασυρμούς, ξεκάθαρα πιστώνεται στον Πασκουάλ. Ο τεχνικός της ομάδας έχει καταφέρει να δημιουργήσει μια ομάδα με αρχή μέση και τέλος, με καθαρές στοχεύσεις και σωστό μπάσκετ. Ακόμα και το μονοδιάστατο παιχνίδι τριπόντων του πρώτου ημιχρόνου, δεν ήταν επιτηδευμένο, αφού τα περισσότερα σουτ που εκτελέστηκαν ήταν ελεύθερα. Δεν ξέρω προπονητή που να λέει σε παίκτη αν είσαι ελεύθερος μην πάρεις το σουτ. Πέτυχε η επιλογή να πάει χαμηλά το σκορ, πέτυχε η στόχευσή του να βγάλει εκτός δημιουργίας τους Σλούκα και Γουοναμέικερ. Υπό αυτό το πρίσμα η παρουσία της ομάδας στην Τουρκία κρίνεται πετυχημένη. Για μένα αυτή η εμφάνιση είναι ένα βήμα παραπάνω από αυτό που παρουσίασε στις αρχές της φετινής σεζόν και φυσικά στις εκτός έδρας αναμετρήσεις που έδωσε τα τελευταία χρόνια. Ελπίζω απλά να συνεχίζει η ομάδα να παρουσιάζει αυτό το πρόσωπο στις εκτός έδρας αναμετρήσεις. Μια ήττα πάντα πονάει, ωστόσο δεν θα πω ποτέ ότι ήταν ήττα σαν νίκη. Όμως ήττα από ήττα έχει διαφορά, και η χθεσινή ήταν από εκείνες που σε στεναχωρούν τόσο πολύ αλλά παράλληλα σε κάνουν να έχεις και μια θετική αύρα για το μέλλον.
Θέλει το απόλυτο στην έδρα του
Παρά την ήττα αλλά και το γεγονός ότι έχασε και την διαφορά από την Φενέρ, επιμένω πως καμία θέση δεν έχει κλείσει ακόμα για την πρώτη τετράδα. Είναι αρκετά νωρίς για υπολογισμούς και τι πιο καλό παράδειγμα από την περσινή σεζόν που στο τελευταίο ουσιαστικά ματς ο Παναθηναϊκός πήρε την 4η θέση. Όπως και να έχει αν το τριφύλλι θέλει μπει στις πρώτες προνομιούχες θέσεις για τα playoff πρέπει για αρχή να διατηρήσει την έδρα του. Το 9/9 είναι εξαιρετική βάση ωστόσο χρειάζεται οπωσδήποτε το 15/15. Οι αγώνες που έχει να δώσει στο ΟΑΚΑ είναι βατοί (Ερυθρός Αστέρας, Βαλένθια), πονηροί (Μπασκόνια, Ζαλγκίρις) και δύσκολοι (ΤΣΣΚΑ, Ολυμπιακός). Αν κάποια ομάδα μπορεί λόγω ποιότητας να σπάσει την έδρα αυτή είναι η ΤΣΣΚΑ και για αυτό ο αγώνας της Παρασκευής είναι εξαιρετικά σημαντικός. Με νίκη η ομάδα συνεχίζει να διατηρεί την διαφορά της μία νίκης από τους από πάνω της, με ήττα όμως θα χρειαστεί μεγάλες εμφανίσεις και νίκες εκτός έδρας. Ακόμα και μονή αγωνιστική να είχε αυτή την εβδομάδα πάλι η αναμέτρηση απέναντι στην ρώσικη αρκούδα θα ήταν εξαιρετικά δύσκολη. Πόσο μάλλον τώρα που ο Παναθηναϊκός προέρχεται από έναν πολύ κουραστικό αγώνα στην Τουρκία και τεράστια σπατάλη ενέργειας σε αντίθεση με τους παίκτες του Ιτούδη που έρχονται Ελλάδα έπειτα από έναν υγιεινό περίπατο απέναντι στην Εφές. Αναμένω να δω τα επίπεδα ενέργειας των πράσινων που θεωρώ ότι θα κρίνουν κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό την έκβαση του αγώνα. Πάντως με δεδομένα τα 36 λεπτά του Σίνγκλετον, τα 32 του Καλάθη, τα 29 των Ρίβερς και Γκιστ, ελπίζω να υπάρχουν τα ψυχικά αποθέματα και η ενέργεια για να αντεπεξέλθουν στο ίσως πιο δύσκολο εντός έδρας ματς που έχουν να δώσουν.
ΥΓ: Σε ματς που σου δίνουν το τρίποντο που είναι το δυνατό σου σημείο φέτος, ο Λοτζέσκι είναι απών με τραυματισμό και ο Ρίβερς συνεχίζει τις κακές επιδόσεις (2/23 αν μέτρησα σωστά στους τελευταίους αγώνες). Είναι και να σε θέλει...
ΥΓ2: Ίσως ο Ίαν να μπορούσε να μείνει λίγο περισσότερο στο παρκέ, ίσως στο πρώτο ημίχρονο που η ομάδα δεν μπορούσε να μπει στην ρακέτα να χρειαζόταν να ποστάρει. Πήρε ριμπάουντ, έκλεψε, έβγαλε ασίστ και σκόραρε, ωστόσο έχασε συνεχόμενα αμυντικά ριμπάουντ και έδωσε την θέση του στον Γκιστ στο τελευταίο 4λεπτο του αγώνα. Σωστά αντικαταστάθηκε στο τέλος, θα μπορούσε ίσως να βοηθήσει στην αρχή του παιχνιδιού. Τουλάχιστον αυτή ήταν η δική οπτική στο πρώτο ημίχρονο.
COMMENTS