Σε έναν αγώνα διαφήμιση, σε ένα ματς που δεν ήθελες να τελειώσει, ο Παναθηναϊκός κέρδισε στην δεύτερη παράταση το Λαύριο.
Ομολογώ ότι έχω παρακολουθήσει φέτος το Λαύριο όσο έχω δει και τον Παναθηναϊκό. Σίγουρα την σημερινή αναμέτρηση την περίμενα πως και πως και μπορώ να πω πως ήμουν αρκετά υποψιασμένος για την έκβαση του αγώνα. Πίστευα ότι η ομάδα του κόουτς Σερέλη θα βάλει δύσκολα στους πράσινους για παραπάνω λόγους από τον προφανή. Πέρα λοιπόν ότι το ρόστερ που διαθέτει είναι εξαιρετικό και είμαι σε θέση να γνωρίζω πως η λειτουργία του συλλόγου είναι κάτι παραπάνω από άψογη, ο Παναθηναϊκός θα ήταν κουρασμένος και θα ήθελε να κάνει μια κάποια συντήρηση δυνάμεων ενόψει Ζαλκίρις. Αλλά όχι αυτό που παρακολούθησα δεν το περίμενα. Το Λαύριο με θάμπωσε, ο αγώνας δεν ήθελα να τελειώσει και το σκορ που πήγε τόσο ψηλά ήταν η αποθέωση της επίθεσης.
Άλλωστε δεν ήταν λόγω παρατάσεων τόσο υψηλή η συγκομιδή πόντων αφού η κανονική περίοδος έληξε 98-98. Το Λαύριο είχε στα χέρια του τον αγώνα αφού προηγήθηκε με 5 πόντους σε ένα αρκετά κρίσιμο σημείο, όμως ο Παναθηναϊκός βρήκε τα ψυχικά αποθέματα και το έφεραν στα ίσα. Στην δεύτερη παράταση ο Γκιστ έδωσε την διαφορά, η ομάδα την κράτησε και τελικά παρά τις τρομερές προσπάθειες των φιλοξενούμενων το τριφύλλι παρέμεινε αήττητο και το Λαύριο έχασε την ευκαιρία να μείνει μόνο στην δεύτερη θέση. Πάντως για το Λαύριο μένουν μόνο χαμόγελα αφού είναι ίσως η μοναδική ομάδα του ελληνικού πρωταθλήματος που έχει κοιτάξει στα μάτια τον Παναθηναϊκό, έχει καταφέρει να βάλει έστω και για 3 περιόδους δύσκολα στον Ολυμπιακό και η ποιότητά του είναι εμφανής. Μόνο χαμόγελα λοιπόν για την προσπάθεια του κόουτς Σερέλη και της διοίκησης του Λαυρίου.
Νομίζω είναι περιττή η όποια ανάλυση για το τεχνικό κομμάτι της αναμέτρησης, αφού δεν έδωσα καμία σημασία μπροστά στο θέαμα που παρακολουθούσα. Θα μιλήσω αρχικά μόνο για τους παίκτες του Λαυρίου. Συνολικά η ομάδα έχει πετύχει διάνα στις επιλογές. Ο Μακένζι Μουρ είναι κόσμημα για το ελληνικό πρωτάθλημα. Είναι παίκτης ορχήστρα. Όχι δεν περίμενα να τον δω απέναντι στον Παναθηναϊκό, τον έχω δει σε αρκετούς ακόμα αγώνες. Είναι go to guy παίκτης, που μπορεί να σκοράρει, να μαρκάρει, να πασάρει και να δημιουργήσει αλλά και να αμυνθεί. Είναι από τις περιπτώσεις που σίγουρα θα πρέπει να υπάρχει στο μπλοκάκι ενός σκάουτερ. Και επειδή εδώ στην Ελλάδα μπάζουμε στο συγκεκριμένο κομμάτι, ελπίζω οι μεγάλοι να μην περιμένουν να έρθει η χ Μπασκόνια να τον ανακαλύψει και να λέμε πάλι «μα τον είχαμε μέσα στα πόδια μας, γιατί δεν τον βρήκαμε». Άλλωστε εδώ στο badbasket.gr η περίπτωση του Μακένζι Μουρ έχει ήδη απασχολήσει από πέρσι. Ορίστε και το scout report από τον Χρήστο Τσουβάλα. Φέτος κάνει step up. Αυτό είναι δεδομένο. Το θέμα είναι αν θα ξυπνήσουν εδώ οι «μεγάλοι»...
Νίξον, Ουίγκινς, Λάμπ, Μέιερ, Γκρέι επίσης είναι εξαιρετικοί. Πόσο μπορεί να αδικήσει κάποιος εκείνο το post της σελίδας μας (που τότε τα ακούσαμε αρκετά κιόλας) που είχε γίνει στην αρχή της σεζόν, ότι το Λαύριο διαθέτει καλύτερους ξένους από τον Άρη ή τον ΠΑΟΚ παραδείγματος χάρην; Πρέπει να καταλάβουμε πως η κριτική γίνεται πάντα καλοπροαίρετα. Η κριτική από το δικό μας site γίνεται αφού πρώτα έχουμε δει τα στοιχεία των παικτών που παίρνει κάθε ομάδα, τα πλεονεκτήματα και τα προτερήματά τους. Τους ξεσκονίζουμε έστω και σε πρώιμο στάδιο, κάνουμε το δικό μας «scouting» και μετά μιλάμε. Και μετά από ένα δείγμα 13 αγώνων μπορούμε να πούμε με σιγουριά πως το Λαύριο έχει όντως τους καλύτερους ξένους και φυσικά εξαιρετική λειτουργία. Προσωπικά βλέπω το Λαύριο σαν μια ομάδα μοντέλο, ομάδα παράδειγμα για τις υπόλοιπες. Μπορώ με επιχειρήματα να αναλύσω γιατί πχ η ομάδα του κόουτς Σερέλη λειτουργεί καλύτερα από την ΑΕΚ... Η όλη ουσία είναι το πλάνο. Και το πλάνο του Λαυρίου είναι υποδειγματικό.
Έπιασα τον εαυτό μου να θέλει να νικήσει το Λαύριο, να τσαντίζομαι στα βήματα που δόθηκαν στον Ουίγκινς και να καταλαβαίνω την απογοήτευση του πάγκου στο συγκεκριμένο σφύριγμα των διαιτητών. Είχα παρασυρθεί ομολογώ από αυτό που έβλεπα και η εικόνα της ομάδας από την Λαυρεωτική με είχε κάνει να χαμογελώ. Δεν είναι άλλωστε και συχνά φαινόμενα, μια ομάδα να υψώνει τέτοιο ανάστημα στον Παναθηναϊκό, ούτε ένας αγώνας να είναι ρεσιτάλ επιθετικών αρετών. Αν με ρώταγες εκείνη την στιγμή πιθανά να σου έλεγα πως ας πάει και σε 6η παράταση. Κάπου εκεί βέβαια σκεφτόμουν λογικά και έφερνα στο μυαλό μου το χαμόγελο της Colgate που θα είχε η φάτσα του Σάρας παρακολουθώντας τον αγώνα από το σπίτι του στην Λιθουανία. Όποτε ξέφευγα και απολάμβανα αμέσως ο Σάρας επανερχόταν μπροστά μου και προσγειωνόμουν. Τελική η δεύτερη παράταση ήταν και οι τελευταίες στιγμές του αγώνα. Δεν έχει σημασία ότι το Λαύριο έχασε. Στην ουσία κέρδισε κάτι πολύ σημαντικό. Να γεμίσει χαμόγελα το κόσμο. Άλλωστε και ο κόουτς Σερέλης στις δηλώσεις του στον ΟΤΕ tv με χαμόγελο ήταν και φαινόταν φουσκωμένος από περηφάνια για το δημιούργημά του. Αυτή δεν είναι η ουσία;
Να μιλήσω τώρα και για τον ΠΑΟ. Σίγουρα όπως προανέφερα περίμενα να είναι δύσκολη η σημερινή αναμέτρηση. Περίμενα η ενέργεια να είναι στο ναδίρ, να αντιμετωπίσει συγκεκριμένα θέματα ιδιαίτερα στο κομμάτι της άμυνας, αλλά πίστευα πως θα έκανε έστω και ένα μικρό μπαμ θα έπαιρνε ένα προβάδισμα (όπως και πήρε) θα εξασφάλιζε την νίκη και θα έκανε διαχείριση δυνάμεων ενόψει Ζαλγκίρις. Την διαφορά την πήρε ωστόσο το Λαύριο βρήκε τα αποθέματα να το γυρίσει. Τα πλάνα που είχε ο Πασκουάλ πήγαν περίπατο, το άγχος και η κούραση βγήκαν μπροστά, ο αγώνας πήγε σε 2 παρατάσεις και τώρα στο πράσινο στρατόπεδο πρέπει να υπάρχει μια σχετική κατήφεια. Σίγουρα ο προβληματισμός πρέπει να είναι έντονος αφού μόλις σε 3 ημέρες ακολουθεί ένα εξαιρετικά δύσκολο παιχνίδια απέναντι στην Ζαλγκίρις. Και τον Παναθηναϊκό δεν τον παίρνει να κάνει μια 3η συνεχόμενη ήττα.
Πλέον η αναμέτρηση με τους Λιθουανούς αλλάζει χαρακτήρα. Αν εξαιρέσουμε την πολύ καλή εικόνα που βγάζουν οι παίκτες του Σάρας πρέπει να δούμε πλέον το στρατόπεδο του τριφυλλιού. Ας δούμε μερικά νούμερα: την Τετάρτη αγώνας με την Φενέρ στην Τουρκία...Καλάθης 32 λεπτά, Σίνγκλετον 37 λεπτά, Γκιστ 29 λεπτά, Ρίβερς 29 λεπτά, Παππάς 20 λεπτά. Παρασκευή αγώνας με την ΤΣΣΚΑ στο ΟΑΚΑ...Σίνγκλετον 31 λεπτά, Ρίβερς 25 λεπτά, Γκιστ 34 λεπτά, Παππάς 20 λεπτά, Καλάθης 37 λεπτά. Σήμερα με το Λαύριο.. Καλάθης 33 λεπτά, Ρίβερς 34 λεπτά, Γκιστ 35 λεπτά, Παππάς 30 λεπτά, Σίνγκλετον 35 λεπτά. Συνολικά στα 120 λεπτά που παίχτηκαν στις 3 τελευταίες αναμετρήσεις του Παναθηναϊκού η βασική 5άδα της ομάδας είχε τον Καλάθη να παίζει 102 λεπτά, τον Παππά 70, τον Σίνγκλετον 103, τον Γκιστ 98 και τον Ρίβερς επίσης 98. Σε διάστημα λοιπόν 6 ημερολογιακών ημερών οι παραπάνω παίκτες έχουν λιώσει μέσα στο παρκέ, σε αγώνες που απαιτούσαν τρομερή ένταση.
Είναι απόλυτα λοιπό φυσιολογικό να μην προλάβει η ομάδα να ανακτήσεις τις δυνάμεις της μέχρι και την Πέμπτη. Εκτός και αν φυσικά για τις 2 επόμενες ημέρες είναι αραχτοί στα κρεβάτια τους, ή μέσα σε ένα τζακούζι ή απλά κάνοντας αποθεραπεία. Αλλιώς δεν βλέπω τρόπο η ενέργεια της ομάδας να είναι η κατάλληλη για έναν αγώνα Ευρωλίγκας. Και η Ζαλγκίρις δεν είναι μια τυχαία ομάδα. Είναι ίσως η έκπληξη της φετινής διοργάνωσης, με ένα ρόστερ που αγωνιστική την αγωνιστική κάνεις υπερβάσεις και δίκαια βρίσκεται στις πρώτες θέσεις. Οπότε με τέτοια καταπόνηση που υπάρχει στον Παναθηναϊκό θα πρέπει τώρα η ελληνική ομάδα να υπερβεί τον εαυτό της και να μπορέσει να αντεπεξέλθει.
Ίσως βέβαια να ήταν διαφορετική η κατάσταση αν ο Πασκουάλ κατάφερνε να πάρει περισσότερα από τον πάγκο του. Η λογική αλλαγή του Γκάμπριελ με τον Λοτζέσκι για την Α1, παρόλο που έχει νόημα για να βρει ο Αμερικάνος forward αγωνιστικό ρυθμό, στην ουσία δεν έδωσε το κάτι έξτρα σήμερα στην ομάδα. Εντάξει τα 18 λεπτά που πήρε είναι αρκετά για το 40λεπτο, αλλά για το 50λεπτο είναι μάλλον λίγα. Στην ουσία σήμερα δεν βρήκα καμία λογική στην υπέρ-χρησιμοποίηση των βασικών παικτών. Άντε και έχανε ο Παναθηναϊκός από το Λαύριο. Θα άλλαζε κάτι; Αν τα βάλουμε λογικά τα πράγματα σε μια σειρά θα δούμε ότι στην ουσία το πλεονέκτημα έδρας δεν θα χανόταν. Αυτή δεν είναι η ουσία; Άντε και θα υπήρχε και γκρίνια από τους γνωστούς αγνώστους που βρίσκουν ακόμα και σε νίκες να ξεσπαθώσουν. Ωστόσο σήμερα στον βωμό της νίκης χάθηκε τόση ενέργεια, χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία ξεκούρασης, χάθηκε μια ευκαιρία να βγουν μπροστά παίκτες πέρα από τους 7-8 που έχει το ροτέισον της ομάδας.
Είναι πλέον καίριο η ομάδα να μαζέψει ότι ενέργεια έχει και να την βγάλει στον αγώνα με την Ζαλγκίρις. Μάλιστα ακολουθεί και ντέρμπι για την Α1 με τον Ολυμπιακό 4 μέρες μετά, οπότε ξεκούραση δεν προβλέπεται. Προσωπικά είμαι προβληματισμένος όχι από την εικόνα που παρουσιάζει το σύνολο, αλλά από την συνεχόμενη καταπόνηση των παικτών. Ο πάγκος είναι πιο αναγκαίος από ποτέ και πρέπει να βγει μπροστά. Θεωρώ πως πρέπει άμεσα ο Πασκουάλ να βγάλει τον λαγό από το καπέλο και να εμφανίσει κι άλλους παίκτες. Αλλιώς τα πράγματα θα είναι αρκετά δύσκολα. Δεν την παίρνει την ομάδα να κάνει ακόμα μία ήττα γιατί θα είναι δεδομένο πως και θα μπλέξει σε σενάρια πρόκρισης αλλά θα υπάρξει και μεγάλη γκρίνια. Και θα είναι κρίμα ότι καλό έχει χτιστεί αυτή τη χρονιά να χαλάσει μέσα σε μόλις μία εβδομάδα όχι εξαιτίας κακών εμφανίσεων. Αλλά λόγω των χαμηλών αποθεμάτων ενέργειας. Τζακούζι, μασάζ και χαλάρωμα λοιπόν άμεσα.
COMMENTS