Ένατη νίκη για τους πράσινους στην Ευρωλίγκα αυτή τη φορά χωρίς τον ηγέτη τους.
Ομολογώ ότι ήμουν περίεργος να δω τι εικόνα θα παρουσιάσει η ομάδα χωρίς την παρουσία του ηγέτη της στο παρκέ. Μόνο τα στατιστικά του Καλάθη να έβλεπε κανείς θα καταλάβαινε πως τα πάντα περνάνε από τα χέρια του και η συνολική λειτουργία των συστημάτων βασίζεται στην οξυδέρκειά του. Και είναι λογικό να υπάρχει αυτή η περιέργεια όταν απέναντι στον Παναθηναϊκό θα ήταν μια ομάδα που δεν την λες και τρομερή, αλλά διαθέτει στο ρόστερ της παίκτες που είναι άκρως επικίνδυνοι και με έντονο επιθετικό πλουραλισμό. Παρόλα αυτά το τριφύλλι βρήκε τις λύσεις στο πρόβλημα Καλάθη και είχε ένα σχετικά εύκολο βράδυ. Τουλάχιστον κύλησε πιο εύκολα από το αναμενόμενο.
Ο Λεκαβίτσιους ήταν εκείνος ο οποίος ανέλαβε να αποβάλλει το όποιο άγχος υπήρχε στην ομάδα και στον κόσμο, αφού στο πρώτο ημίχρονο απέναντι στην Μακάμπι είχε 5/5 σουτ, οργανώνοντας υποφερτά την ομάδα. Οι πράσινοι είχαν από την πρώτη στιγμή τα ηνία του αγώνα και κατάφερναν να πάρουν σχετικά καλές διαφορές της τάξης των 6 με 8 πόντων. Ωστόσο οι Ισραηλινοί με τον καυτό Κόουλ έβρισκαν τα σουτ για να μειώσουν και να φέρουν το παιχνίδι είτε στην ισοπαλία είτε στο καλάθι. Το 49-43 του ημιχρόνου άφηνε μια περίεργη αίσθηση, αφού αγωνιστικά ο Παναθηναϊκός έμοιαζε ανώτερος, αλλά η Μακάμπι χωρίς να κάνει κάτι συγκλονιστικό, έμενε στον αγώνα.
Στην επανάληψη το τέμπο του αγώνα έπεσε, το τριφύλλι προσπάθησε να κόψει τον ρυθμό του αντιπάλου του, πήγε το ματς στα μέτρα του και κατάφερε να εξασφαλίσει από νωρίς διαφορά άνω των δέκα πόντων. Στην εξίσωση μπήκε και ο Ντένμον, ο οποίος εμφανίστηκε ξανά μετά από καιρό, δίνοντας λύσεις σε σημείο που ο Παναθηναϊκός απειλούταν. Η διαφορά έφτασε ακόμα και τους 16 πόντους και τελικά σταθεροποιήθηκε στους 13 για το τελικό 89-76 που ήταν και η 9η φετινή νίκη της ομάδας, διατηρώντας φυσικά το εντός έδρας αήττητο.
Spacing αγάπη μου..
Τα δεδομένα με την απουσία του Καλάθη ήταν λίγο πολύ γνωστά. Το θέμα ήταν λοιπόν πως θα βρει τρόπο ο Πασκουάλ να καλύψει το κενό του και να κάνει την απουσία του να φανεί όσο το δυνατόν λιγότερο. Και στο επιθετικό κομμάτι το κατάφερε σε ένα μεγάλο ποσοστό. Είδε να βγαίνουν μπροστά παίκτες που είχαν εντελώς συμπληρωματικό ρόλο στις προηγούμενες αναμετρήσεις, αλλά και να αποδίδουν καλύτερα παίκτες-κλειδιά όπως ο Σίνγκλετον. Στο πρώτο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός σκόραρε 49 πόντους και μοίρασε 10 ασίστ. Τα νούμερα αυτά πιθανά να μην τα έχουμε δει ούτε και με τον Καλάθη ενεργό και σίγουρα είναι κάτι το οποίο σε κάνει να θέλεις να ψάξεις τους λόγους που η απόδοση ήταν σε τόσο υψηλό επίπεδο.
Στην ουσία η μαγική λέξη είναι το spacing. Με τον Λεκαβίτσιους στο παρκέ και την παράλληλη συμμετοχή παικτών που μπορούν να εκτελέσουν, η Μακάμπι δεν είχε την επιλογή να «δώσει» κάποια σουτ, όπως πιθανά θα έκανε αν υπήρχε στο παρκέ ο Νικ. Είναι ευλογία να έχεις παράλληλα μέσα στην 5άδα, 5 παίκτες που είναι τόσο αξιόπιστοι σουτέρ. Και ο Λιθουανός και ο Σίνγκλετον και ο Γκιστ και ο Ρίβερς με τον Λοτζέσκι είναι παίκτες που σουτάρουν με αρκετά υψηλά ποσοστά ευστοχία από την γραμμή του τριπόντου, οπότε για τον Σπάχια ήταν δίκοπο μαχαίρι να επιλέξει να αφήσει κάποια σουτ. Άλλωστε το 50% του ημιχρόνου από τα 6.75 ήταν χαρακτηριστικό της αντικειμενικής αμυντικής δυσκολίας της Μακάμπι. Οι 49 πόντοι ήρθαν σχεδόν φυσιολογικά για το τριφύλλι, που βρήκε στο πρόσωπο του Λεκαβίτσιους, το σκορ που έχασε από τον Νικ. Παράλληλα ο Γκιστ ήταν και πάλι αξιόπιστος αφού όταν η μπάλα ακουμπούσε πάνω του, είτε κατέληγε στο καλάθι είτε σε ασίστ.
Όσο αφορά την δημιουργία του ημιχρόνου, αυτή μοιράστηκε. Είδαμε τους Παππά και Γκιστ να έχουν από 3 ασίστ και τους Ρίβερς και Λεκαβίτσιους από 2. Αν κάτι προκαλεί εντύπωση είναι η επίδοση του Αμερικάνου σέντερ, ο οποίος δεν μας έχει συνηθίσει στο μοίρασμα του παιχνιδιού. Ωστόσο εδώ επανέρχομαι στο πιο σημαντικό κομμάτι της επιθετικής λειτουργίας του Παναθηναϊκού, το spacing. Στην κατάσταση που είναι φέτος ο Γκιστ δεν αφήνει πολλά περιθώρια στον αντίπαλό του, για να του δώσει κάποιες προσπάθειες. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα χτες, όταν η μπάλα ακουμπούσε πάνω να έχει αρκετές επιλογές για 2 λόγους: 1) γιατί δεν τον άφηναν ποτέ αμαρκάριστο είτε έβγαινε στο τρίποντο είτε παίρνοντας την μπάλα για να ποστάρει και 2) γιατί πολλές φορές βρέθηκε δεύτερος παίκτης πάνω του. Με βάση τον δεύτερο λόγο ο Γκιστ είχε το καθαρό μυαλό να σπάσει την μπάλα προς τα έξω στον ελεύθερο παίκτη και να έρθει σκορ για την ομάδα. Η πρώτη του ασίστ είναι ελεύθερο τρίποντο του Λέκα, η δεύτερη ασίστ στον Αντετοκούμπο που δεν πέτυχε καλάθι αλλά κέρδισε φάουλ ευστοχώντας σε 1/2 βολές και η τρίτη στον Ρίβερς που και πάλι εκτέλεσε ελεύθερος.
Το καλό λοιπόν που βγήκε από την απουσία του Καλάθη είναι ότι η ομάδα μπορεί να βγάλει αντίδραση και να βρει τα στοιχεία που της λείπουν από την λειτουργία του συνόλου. Το spacing είναι το κέρδος, καθώς και φάνηκε να έχει δουλευτεί σημαντικά για το συγκεκριμένο αγώνα από τον Τσάβι Πασκουάλ. Στο δεύτερο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός επέλεξε να έχει αυτός τα ηνία του αγώνα. Έβαλε στοπ στον ξέφρενο ρυθμό που προσπάθησε να δώσει από το πρώτο μέρος η Μακάμπι. Και η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω πόσο εύκολα θα εξελισσόταν η βραδιά αν τυχόν και στην επανάληψη το κυριότερο στοιχείο του αγώνα ήταν το ατού των Ισραηλινών. Οι πράσινοι σωστά έριξαν το τέμπο, πήγαν σε πιο οργανωμένες επιθέσεις, έδωσαν λιγότερους χώρους στους αντιπάλους για αιφνιδιασμό. Ακόμα και όταν η Μακάμπι έδωσε τέμπο στον αγώνα και βρήκε 4-6 εύκολους πόντους ο Πασκουάλ σε έξαλλη κατάσταση κάλεσε time out ζητώντας από τους παίκτες του να καλμάρουν και να κρατήσουν τον ρυθμό σε ήπια επίπεδα, τρέχοντας όποτε έβρισκε κενό γήπεδο. Σε αυτό φυσικά συνετέλεσε και η εξαιρετική δουλειά που έκαναν Γκιστ και Σίνγκλετον στον τομέα τον ριμπάουντ, όπου μάζεψαν μαζί 20 (από 10 ο καθένας τους) από τα 39 της ομάδας.
Όταν βελτιώθηκε η άμυνα στην επανάληψη ήρθε η νίκη
Πάντως ενώ όλοι περίμεναν πως η απουσία του Νικ θα φανεί στο δημιουργικό μέρος, η πραγματική πληγή είναι η αμυντική, κυρίως σε καταστάσεις αιφνιδιασμού και όχι τόσο στο set παιχνίδι. Οι ασίστ που μοίρασαν οι πράσινοι ήταν 17, κοντά στο μέσο όρο της ομάδας, ωστόσο η έλλειψη της πολύ καλής άμυνας του Καλάθη, η πίεσή του στα αντίπαλα γκαρντ, αλλά και οι σωστές τοποθετήσεις του ήταν αυτό που δυσκόλεψε την ομάδα. Οι 43 πόντοι της Μακάμπι είναι μεν μεγάλη συγκομιδή, ωστόσο το κακό για τον Παναθηναϊκό ήταν πως αρκετοί από αυτούς ήταν στο transition και με ελεύθερα σουτ από μέση και μακρινή απόσταση. Δεν υπήρχε το γνωστό hustle του Νικ ώστε κάποιο από τα γκαρντ της Μακάμπι να μην μπορέσει να βρει σκορ. Ο Λεκαβίτσιους είναι μεν ταχύς, αλλά το κορμί και το ύψος του είναι αυτά που τον κάνουν μέτριο αμυντικό, όσο και αν προσπαθεί. Επίσης με τον Γκιστ και τον Σίνγκλετον στο πρώτο μέρος να προσπαθούν να προστατευτούν από τα φάουλ για το κλείσιμο του αγώνα, η άμυνα της ομάδας έγινε ακόμα περισσότερο ευάλωτη.
Στην επανάληψη οι δύο Αμερικάνοι ψηλοί του ΠΑΟ, πέρα από τις σωστές τοποθετήσεις στις αλλαγές, έβαλαν και τα κορμιά τους να αμυνθούν και η κατάληξη ήταν και οι δύο να κάνουν double double me 14 πόντους και 10 ριμπάουντ ο Σίνγκλετον και 15 πόντους και 10 ριμπάουντ ο Γκιστ. Η παρουσία και των δύο ήταν καταλυτικός παράγοντας για την έκβαση της αναμέτρησης αφού όσο η Μακάμπι προσπαθούσε να περάσει την μπάλα μέσα στο καλάθι, τόσο έβρισκε τοίχο και αλλοιωμένες προσπάθειες από τους πύργους του Πασκουάλ. Στην πολύ καλή άμυνα του β΄ημιχρόνου προστέθηκε και ο Ντένμον, ο οποίος ενώ δεν ξεκίνησε καλά, βρήκε στην επανάληψη τα ψυχικά αποθέματα να βγει μπροστά και να κάνει και αυτός το δικό του step up. Μέσω λοιπόν των καλών τοποθετήσεων και της πολύ καλής άμυνας είτε στους κοντούς είτε στις αλλαγές πάνω στους ψηλούς, ο Μάρκους μπόρεσε να ανέβει ψυχολογικά και να ευστοχήσει σε δύσκολα σουτ στο κλείσιμο του αγώνα. Μάλιστα δικό του σουτ κατάφερε να κόψει τον ρυθμό της Μακάμπι που είχε αρχίσει να κατεβάζει σταδιακά την διαφορά κάτω από διψήφια νούμερα.
Συμπερασματικά από την εικόνα της ομάδας αλλά και από την στατιστική απεικόνιση είδαμε τον Παναθηναϊκό να αντιδρά σωστά στην απουσία του Καλάθη. Ξέρω πολλοί θα πουν ότι ήταν εντός έδρας αγώνας απέναντι σε μια ομάδα που παίζει κάτι σαν μπάσκετ, όμως το τεστ ακόμα και έτσι οι πράσινοι το περνάνε. Όλη η αναμέτρηση έχει το όνομα του Πασκουάλ πάνω της, αφού ο Ισπανός προπονητής είναι ξεκάθαρο πως προετοίμασε ολόσωστα την ομάδα για τον συγκεκριμένο αγώνα. Ζήτησε συγκεκριμένα πράγματα και πήρε πολλά περισσότερα. Είδε τον Σίνγκλετον να κάνει ξανά μετά από καιρό ένα πολύ καλό παιχνίδι (23 PIR), τον Γκιστ να συνεχίζει να εντυπωσιάζει (21 PIR), τον Ρίβερς να βγάζει στόφα ηγέτη (19 PIR), τον Λεκαβίτσιους να μπαίνει έστω και για λίγο στα παπούτσια του Καλάθη (15 PIR) και τον Παππά να συνεχίζει να είναι clutch (2 buzzer beater 11PIR). Συνολικά 5 παίκτες της ομάδας έγραψαν διψήφιο νούμερο στο ranking στοιχείο που δείχνει ότι υπάρχει η θέληση και η πίστη για ακόμα καλύτερη συνέχεια.
Και μιας και ανέφερα τον Παππά, σήμερα μαθεύτηκε ότι χτες αγωνίστηκε άρρωστος και με πυρετό, ενώ και η τελευταία εξέλιξη είναι ότι δεν θα αγωνιστεί στο Βελιγράδι απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα. Ομολογώ πως μου κίνησε λίγο την περιέργεια ο τρόπος που ο Πασκουάλ χειρίστηκε τον Νίκο στην χθεσινή αναμέτρηση, αφού ενώ συνήθως είναι ο τύπος που κλείνει τους αγώνες, προτιμήθηκε ο Ντένμον αντί αυτού. Το χα στο μυαλό και το γυρόφερνα αλλά σήμερα ξεδιάλυνε. Η επιδείνωση της υγείας του λοιπόν θα στερήσει ακόμα ένα γκαρντ από την ομάδα κόντρα σε έναν αντίπαλο που θα μπορούσε να πάρει το διπλό. Δεν λέω ότι δεν θα το πάρει, όμως με τα νέα δεδομένα αυτό είναι ακόμα πιο δύσκολο. Ο Ερυθρός Αστέρας δεν διαθέτει την ποιότητα άλλων ετών, παρόλα αυτά έχει πάρει φέτος αρκετά σημαντικά αποτελέσματα που καθιστούν έτσι και αλλιώς δύσκολη την αποστολή της ελληνικής ομάδας.
Οι πράσινοι πλέον καλούνται να τα βγάλουν πέρα σε μία αρκετά δύσκολη έδρα. Προσωπικά διαφωνώ με τις «καυτές» ατμόσφαιρες και τα «παίζει μπάλα τώρα το γήπεδο». Άλλωστε για τον Παναθηναϊκό ποια έδρα είναι πιο δύσκολη; Το ΣΕΦ ή το Βελιγράδι; Όλα είναι θέμα συγκέντρωσης. Το τριφύλλι πρέπει να μπει στην αναμέτρηση φουλ συγκεντρωμένο, να παίξει σωστή άμυνα πάνω στον Ρότσεστι, να γίνει κυρίαρχος στον τομέα των ριμπάουντ και να είναι στοιχειωδώς εύστοχος στην επίθεσή του. Ειδικά όμως τα κομμάτια που αφορούν την άμυνα είναι must. Επιθετικές επιλογές υπάρχουν αφού αρκετοί παίκτες μπορούν να βγουν μπροστά. Ίσως φυσικά για να αντεπεξέλθει η ομάδα σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία με 2 γκαρντ off, θα έπρεπε να υπάρξει ακόμα πιο σφιχτό rotation ώστε να βρουν ρυθμό οι παίκτες που πρέπει. Όπως και να έχει είτε κλείσει θετικά είτε αρνητικά η εβδομάδα, το πρόσημο για μένα είναι θετικό. Η πρώτη εικόνα της ομάδας χωρίς τον καλύτερό της παίκτη ήταν άκρως θετική.
ΥΓ: Το επόμενο ματς θα είναι ακόμα πιο σημαντικό crash test για το πως θα παρουσιαστεί η ομάδα χωρίς τον Καλάθη. Στο εντός πήγε καλά. Στα εκτός που έτσι και αλλιώς η εικόνα που παρουσιάζει δεν είναι και η καλύτερη, θα δούμε που βαδίζουμε.
ΥΓ2: Το rotation στους ψηλούς δείχνει ξεκάθαρα πως η ομάδα χρειάζεται μεταγραφή στην θέση. Πόσο θα αντέξουν Σίνγκλετον και Γκιστ; Ελπίζω να μην χρειαστεί να μάθουμε. Γκάμπριελ, Όγκαστ και Βουγιούκας δεν βοηθούν, ο καθένας για τους δικούς τους λόγους. Οπότε άμεσα μεταγραφή στο 5.
ΥΓ3: Ο Ντένμον συνεχίζει να στηρίζεται από τον Τσάβι και καλά κάνει. Άμα λέει ο Ισπανός ότι ο Αμερικάνος γκαρντ διαθέτει την ποιότητα για την ομάδα, εμένα μου περισσεύει. Χτες πάντως ενώ δεν ξεκίνησε καλά, τελείωσε τον αγώνα ιδανικά. Άμα αποβάλλει και το στρες ίσως και να δούμε τις πραγματικές του δυνατότητες.
COMMENTS