Νίκησε μεν αλλά δέχτηκε τεράστιο πλήγμα ο Παναθηναϊκός με τον τραυματισμό του Καλάθη.
Είναι κάποιοι αγώνες οι οποίοι είναι πέρα για πέρα αδιάφοροι. Από την εξέλιξή τους ως και το τελικό τους αποτέλεσμα το οποίο έρχεται συχνά πυκνά σβηστά. Αν περιμέναμε τον αγώνα με την Αρμάνι για να βγάλουμε συμπεράσματα για τον χθεσινό Παναθηναϊκό τότε σίγουρα κάναμε λάθος αφού ο αγώνας κύλησε χαλαρά στο μεγαλύτερο μέρος του. Οι στιγμές που ξεχώρισαν κατά το μεγαλύτερο μέρος τους ήταν εξωαγωνιστικές και όχι τόσο αγωνιστικές. Φαίνεται πως οι Πράσινοι περνάνε μια μικρή περίοδο στασιμότητας στην αγωνιστική τους άνοδο, ωστόσο ακόμα δεν κοστίζει. Πλέον όμως τα δεδομένα είναι διαφορετικά αφού για τους επόμενους 2 αγώνες τουλάχιστον η ομάδα θα πορευτεί χωρίς τον πραγματικό της ηγέτη, τον Νικ Καλάθη. Ας τα πάρουμε από την αρχή.
Όπως και στους προηγούμενους 2 εντός έδρας αγώνες τους, οι Πράσινοι συνέχισαν στο ίδιο μοτίβο και σε αυτόν. Με την Ρεάλ το ημίχρονο ήταν διπλό, με την Μάλαγα το ημίχρονο ήταν και αυτό διπλό και χτες με την Αρμάνι οι δύο ομάδες πήγαν στα αποδυτήρια με τους Ιταλούς μπροστά. To 39-41 με βάση την εικόνα των δύο ομάδων ήταν απόλυτα δικαιολογημένο αφού λίγο οι κακές αμυντικές αντιδράσεις των παικτών του Πασκουάλ, λίγο η δυστοκία στην επίθεση και σε συνδυασμό με τα μεγάλα σουτ που βρήκε η Αρμάνι αλλά και την υπεροπλία της μέσα στο ζωγραφιστό ήταν η πραγματική εικόνα του αγώνα. Η διαφορά θα μπορούσε να ήταν μεγαλύτερη αν οι Παππάς και Ρίβερς στο τελευταίο 4λεπτο της δεύτερης περιόδου δεν έπαιρναν την κατάσταση στα χέρια τους, όπου με συνεχόμενα τρίποντα (5/6 ο Ρίβερς και 15 πόντοι, 7 πόντους στο ημίχρονο ο Παππάς) έριξαν την διαφορά από τους 12 στους 2.
Στην επανάληψη μπήκαν και άλλα δεδομένα στον αγώνα που τον έκαναν σαφώς πιο ενδιαφέρον. Το dogfight του Θίοντορ με τους παίκτες του ΠΑΟ συνεχίστηκε (στο τέλος τους δευτέρου δεκαλέπτου μανούριασαν ο Σίνγκλετον με τον Θίοντορ και δέχτηκαν από ένα αντιαθλητικό φάουλ) και αυτή τη φορά τα νεύρα ήταν με τον Καλάθη. Λίγο αργότερα ο εμφανώς νευριασμένος Τζακ Σπάροου του Σέτον Χoλ (μεγάλε John Eternity με τα παρατσούκλια σου) δέχτηκε τεχνική ποινή για flopping και αποβλήθηκε από την αναμέτρηση αλλάζοντας τις ισορροπίες των δύο ομάδων. Οι ισορροπίες επανήλθαν με τον τραυματισμό του Νικ Καλάθη στον ώμο, ωστόσο το τριφύλλι είχε καταφέρει να γυρίσει το ματς και να βρίσκεται μπροστά με 9. Ο ηγέτης του Παναθηναϊκόυ δεν αγωνίστηκε ξανά ως το τέλος αφού αποκόμισε σοβαρό όπως φαίνεται πρόβλημα στον ώμο, όμως η εικόνα της ομάδας δεν άλλαξε και το τελικό 80-72 ήρθε με τους Ρίβερς, Γκάμπριελ και Λοτζέσκι να βγαίνουν μπροστά και να δίνουν την νίκη στην ομάδα τους.
Γενικά μετά από τέτοιες αναμετρήσεις που κινούνται στα όρια του βαρετού ή του αδιάφορου αδυνατώ να μπω στην διαδικασία να τις αναλύσω τακτικά. Σίγουρα υπήρχαν σημεία στα οποία οι πράσινοι έδειξαν αδυναμίες, όπως το pnr το οποίο ο Πιανιτζάνι με τους Γκουντάιτις και Ταρζέφσκι το αντιμετώπισε εξαιρετικά και αποτελεσματικά, την αδυναμία του Λεκαβίτσιους να γίνει ο δεύτερος δημιουργός πίσω από τον Νικ ακόμα και όταν τραυματίστηκε, την για ακόμα μία φορά μέτρια εμφάνιση του Σίγνκλετον, τις βολές που και πάλι το 60% φαίνεται να είναι ο κανόνας φέτος και όχι η εξαίρεση, και φυσικά την προφανή έλλειψη κορμιού πίσω από τον Γκιστ στην ρακέτα όταν αυτός λείπει. Υπήρχαν σίγουρα σημεία λοιπόν τα οποία χρίζουν βελτίωσης, ωστόσο αυτό που μένει από τον συγκεκριμένο αγώνα είναι ο τραυματισμός του Καλάθη.
Ο Καλάθης είναι καταρχήν ο φυσικός ηγέτης της ομάδας. Είναι ο παίκτης που έχει την μεγαλύτερη επιρροή στο παιχνίδι της ομάδας του. Από αυτόν ξεκινούν τα πάντα. Και κακά τα ψέμματα είναι το Α και το Ω του Παναθηναϊκού. Μπορεί οι πρώτες εκτιμήσεις των γιατρών να μην μιλούν για κάτι σοβαρό και να είναι σχετικά τυχερός μέσα στην ατυχία του, ωστόσο το δεδομένο είναι ένα. Τα επόμενα 2 παιχνίδια (για αρχή και βλέπουμε) θα βρουν το τριφύλλι χωρίς τον αρχηγό του στην 12άδα. Η εκτίμηση μιλάει για 10 μέρες off ωστόσο επειδή είναι ύπουλο το σημείο καλό θα ήταν να κρατάμε ακόμα μικρό καλάθι. Σε αυτές τις 10 μέρες που θα λείψει η συγκυρία φέρνει διπλή αγωνιστική για την ομάδα, με αρχή την Τρίτη εντός έδρας με την Μακάμπι του 7-5 και μετέπειτα την Πέμπτη στην Σερβία με τον Ερυθρό Αστέρα. Δύο αγώνες που η ομάδα αν ήταν πλήρης θα διεκδικούσε το 2/2 αλλά η απουσία του Νικ αλλάζει εντελώς τα δεδομένα.
Είναι λίγο αχαρτογράφητα τα νερά της ομάδας χωρίς τον Καλάθη. Παραπάνω ανέφερα πως είναι ο παίκτης με την μεγαλύτερη επιρροή στην ομάδα του. Τι σημαίνει αυτό; Με βάση την στατιστική ανάλυση που κάνει ασταμάτητα ο Αντρέας Χριστοφόρου στο badbasket μπορούμε να διακρίνουμε αρκετά πράγματα.
Στην βασική τους ανάλυση τα νούμερα του Καλάθη λένε τα εξής:
*O Παναθηναϊκός έχει 16 ασίστ μ.ο ανά αγώνα και ο Καλάθης έχει 7.9 ασίστ ανά αγώνα. Περίπου το 50% της δημιουργίας της ομάδας.
*Έχει το μεγαλύτερο συνολικό PIR από όλο το ρόστερ (207 PIR), με δεύτερο τον Γκιστ με 143 PIR.
*Είναι δεύτερος ριμπάουντερ της ομάδας με 3.6 μ.ο ανά παιχνίδι πίσω μόνο από τον Γκιστ (4.5 μ.ο)
Στην προηγμένη ανάλυση των στατιστικών παρατηρούμε επίσης τα εξής:
*Πρώτος σε USG με 28,2% στον Παναθηναϊκό και 3ος στο σύνολο των παικτών της Ευρωλίγκας πίσω από τον Ντόνσιτς (30,3%) και Γκριν (29,8%)
*Πρώτος στην κατηγορία AST% σε όλη την διοργάνωση πόσο μάλλον στον Παναθηναϊκό με 58%
*Το PER του είναι 22,1 και φυσικά στην ομάδα του είναι το μεγαλύτερο ενώ συνολικά στην διοργάνωση είναι 9ος.
(Η σύγκριση στα προηγμένα στατιστικά έχει γίνει με τις εξής προϋποθέσεις: 1) Να έχουν αγωνιστεί και στα 12 παιχνίδια της Ευρωλίγκας και 2) να έχει χρόνο συμμετοχής άνω των 20 λεπτών.
Για επεξήγηση των προηγμένων στατιστικών μπείτε εδώ ενώ για τα μέχρι τώρα ατομικά στατιστικά των παικτών της Ευρωλίγκας μπείτε εδώ.)
Από τα παραπάνω νούμερα είναι καταφανέστατη πόσο μεγάλη επιρροή έχει στο σύνολο της λειτουργίας του Παναθηναϊκού ο Νικ. Είναι ξεκάθαρο πως η δημιουργία αυτόματα πέφτει κατά 50%. Και δεν είναι μόνο οι ασίστ που βγάζει στους συμπαίκτες του, αλλά και η αποτελεσματική λειτουργία των play της ομάδας. Άλλωστε η όλη επιθετική λειτουργία του τριφυλλιού στηρίζεται στην σωστή πάσα, στον σωστό χρόνο και στην διορατικότητα που έχει ο Καλάθης στο παιχνίδι του. Όταν είναι καλά, όλη η ομάδα αποδίδει εξαιρετικά, ενώ έχουμε δει τόσα χρόνια με τα μάτια μας, όταν ο Καλαθης είναι ντεφορμέ όλη η ομάδα να αποδίδει κάτω του αναμενόμενου.
Και δεν είναι μόνο η επίθεση που θα μπερδευτεί με την έλλειψη του Νικ, αλλά και η άμυνα, αφού πρόκειται ίσως για τον καλύτερο αμυντικό γκαρντ που υπάρχει στην διοργάνωση, αναλαμβάνοντας πάντα τον πιο επικίνδυνο αντίπαλο παίκτη. Παράλληλα συμμετέχει ενεργά στην εξασφάλιση του αμυντικού ριμπάουντ, ενώ αμύνεται εξίσου αποτελεσματικά και στους αντίπαλους ψηλούς όταν μετά τις αλλαγές βρίσκεται σε miss match. Το έδειξε και χτες απέναντι στην Αρμάνι όταν χρειάστηκε να μαρκάρει είτε τον Ταρζέφσκι είτε τον Γκουντάιτις και με κόπο κατάφερνε να βρίσκεται μπροστά τους δυσκολεύοντας την πάσα προς αυτούς.
Πάντως όπως και να έχει όσο και να αναλύσω το πόσο σημαντικός παίκτης είναι για αυτόν τον Παναθηναϊκό ο Νικ Καλάθης στο μόνο που πρέπει πλέον να σταθούμε είναι στην πραγματικότητα. Και αυτή είναι ότι στο πιο κρίσιμο σημείο της διοργάνωσης, με το τριφύλλι να βρίσκεται εντός 4άδας και να ακολουθούν 2 πολύ σημαντικές αναμετρήσεις την ίδια εβδομάδα, θα χρειαστεί να αγωνιστεί χωρίς τον ηγέτη του. Από δω και πέρα τα πάντα βρίσκονται στα χέρια του Πασκουάλ όπου θα πρέπει να βρει έναν τρόπο να αξιοποιήσει τους υπόλοιπους παίκτες προκειμένου να καλύψει τα στοιχεία που θα λείψουν από όλη την λειτουργία της ομάδας. Το timing είναι αρκετά κακό αφού οι πιθανότητες αυτή τη στιγμή ήταν με το μέρος του Παναθηναϊκού για το 2/3 στους 3 τελευταίους αγώνες, που στο τελείωμα του πρώτου γύρου θα τον έβρισκε στις πάνω θέσεις της βαθμολογίας
Στα του αγώνα με την Αρμάνι τώρα για να επανέλθουμε και στα αγωνιστικά, η ομάδα φαίνεται να μην μαθαίνει από τα λάθη της. Για ακόμα ένα παιχνίδι μπήκε νωχελικά, βρέθηκε πάλι να κυνηγά το σκορ και χρειάστηκαν έστω και νωρίς μερικά μεγάλα σουτ για να μπει στην διεκδίκησή του. Τείνει να γίνει κανόνας στα ματς που δίνει η ομάδα να πετάει ένα ημίχρονο χωρίς κανέναν λόγο και αιτία. Κακή αμυντική προσήλωση, κακές επιστροφές, κακές αλλαγές και καθόλου ρυθμός. Ακόμα ο Παναθηναϊκός δεν το έχει πληρώσει αλλά έτσι όπως πάει το πράγμα όταν βρει μια πιο οργανωμένη ομάδα από την Αρμάνι ή την Μάλαγα, το πιθανότερο είναι στοιχίσει. Ο Πασκουάλ πρέπει να βρει έναν τρόπο να βάζει τους παίκτες με το μαχαίρι στα δόντια από το πρώτο λεπτό, όπως στον αγώνα με την Κίμκι. Αλλιώς με βάση τον νόμο των πιθανοτήτων κάποια στιγμή θα έρθει η στραβή.
Αν πρέπει να κρατήσω κάτι από το χθεσινό αγώνα σίγουρα θα ήταν η εμφάνιση του «σβηστού» έως μέτριου Καλάθη. Σε τέτοιο μέτριο βράδυ ο ομογενής γκαρντ κατάφερε να έχει 9 πόντους, 4 κλεψίματα και 12 ασίστ και βρέθηκε λίγες στιγμές πριν ακόμα ένα double double που αν δεν τραυματιζόταν θα το είχε πετύχει. Κρατάω ακόμα την εμφάνιση του Νίκου Παππά ο οποίος δείχνει ότι έχει αρχίσει να σταθεροποιεί την απόδοσή του, παίρνοντας παραπάνω πρωτοβουλίες αλλά και χρόνο συμμετοχής από τον κόουτς (πήρε τον χρόνο του Ντένμον ο οποίος δεν έπαιξε, ενώ τώρα με τον τραυματισμό του Καλάθη θα κληθεί να αναλάβει ηγετικό ρόλο). Η απόδοση του Ρίβερς (20 πόντοι, 6/9 τρίποντα) είναι από εκείνες που λες πως ο Αμερικάνος θα είναι από τους παίκτες που όταν χρειαστεί θα γίνει ο ηγέτης σου και θα μπορείς να στηριχτείς πάνω του. Επίσης και ο Γκιστ έπειτα από 2 μέτριους αγώνες επέστρεψε στα καλά του στάνταρ και αμυντικά και επιθετικά, ενώ και ο Λοτζέσκι έδειξε για πρώτη φορά να νοιώθει άνετα στον ρόλο του, να μην κομπλάρει. Αν παρατηρήσουμε τους τελευταίες αγώνες του ΠΑΟ η πρώτη επίθεση της ομάδας είναι πάνω στον Αμερικανοβέλγο forward, ο οποίος βρίσκει ελεύθερο σουτ και συνήθως ευστοχεί.
Τώρα που ανέφερα by the way τον Λοτζέσκι, θα χρησιμοποιήσω την απάντηση του στους δημοσιογράφους σαν δική μου απάντηση προς όλους αυτούς που συνεχίζουν να κατηγορούν τον Πασκουάλ και τον Παναθηναϊκό για εντελώς μονοδιάστατο παιχνίδι: «Σουτάρουμε πολλά τρίποντα γιατί μπορούμε».
Το μπαλάκι της συνέχειας του Παναθηναϊκού στην διοργάνωση πλέον περνάει στα χέρια του Πασκουαλ. Είναι αυτός που θα πρέπει να βρει τρόπο να καλύψει το μεγάλο κενό που αφήνει ο τραυματισμός του Νικ Καλάθη. Είναι δεδομένο πως η 3άδα των γκαρντ (Παππάς, Λεκαβίτσιους και Ντένμον) θα έχουν αναβαθμισμένο ρόλο. Ειδικά για τον Ντένμον είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία να αποδείξει ότι αξίζει να αγωνίζεται για τον σύλλογο, γιατί με τα μέχρι τώρα δεδομένα το μέλλον του προβλεπόταν δυσοίωνο. Ευκαιρία πάντως είναι και για τον Λιθουανό να κάνει καλούς αγώνες, αφού το καλό του πρόσωπο έχουμε να το δούμε από το ΣΕΦ. Επίσης με εξαίρεση τα γκαρντ προβλέπω ότι θα δούμε κι άλλα τρικ από τον Ισπανό τεχνικό, όπως για παράδειγμα τον Λοτζέσκι να παίζει περισσότερη ώρα στο 2 ή ακόμα και τον Ρίβερς να παίρνει αρκετό χρόνο σε αυτή τη θέση. Ο Πασκουάλ έχει μια ειδική αποστολή για τους επόμενους 2 αγώνες και πρέπει να δούμε πως θα την βγάλει εις πέρας.
Η εβδομάδα που έρχεται φέρνει διπλή αγωνιστική. Αρχή γίνεται την Τρίτη απέναντι στην Μακάμπι στο ΟΑΚΑ. Μια αναμέτρηση που είναι περιττό να αναφέρω πόσο σημαντικό είναι να έρθει το ροζ φύλλο αγώνα. Οι Ισραηλινοί πατάνε καλύτερα στην φετινή διοργάνωση, βρίσκονται μόλις μια νίκη πίσω από τον Παναθηναϊκό και σίγουρα δεν έρχονται για τουρισμό. Η ομάδα πρέπει να σφίξει τα δόντια και να κάνει αυτό που πρέπει, ώστε την Πέμπτη να ταξιδέψει σχετικά πιο ήσυχη στην Σερβία για τον δύσκολο αγώνα με τον Ερυθρό Αστέρα. Μπορεί οι Σέρβοι να μην έχουν την ποιότητα των προηγούμενων ετών, ωστόσο τις ζημιές του τις έχουν κάνει (Ρεάλ και Βαλένθια) και χρειάζεται έξτρα προσοχή. Άλλωστε και η έδρα τους δεν είναι ποτέ φιλική απέναντι στον Παναθηναϊκό. Τόσο καιρό οι περισσότεροι φίλαθλοι αναρωτιόντουσαν πως θα ήταν η ζωή χωρίς τον Καλάθη. Ε τώρα θα απαντηθούν όλα τα ερωτήματα.
Στην βασική τους ανάλυση τα νούμερα του Καλάθη λένε τα εξής:
*O Παναθηναϊκός έχει 16 ασίστ μ.ο ανά αγώνα και ο Καλάθης έχει 7.9 ασίστ ανά αγώνα. Περίπου το 50% της δημιουργίας της ομάδας.
*Έχει το μεγαλύτερο συνολικό PIR από όλο το ρόστερ (207 PIR), με δεύτερο τον Γκιστ με 143 PIR.
*Είναι δεύτερος ριμπάουντερ της ομάδας με 3.6 μ.ο ανά παιχνίδι πίσω μόνο από τον Γκιστ (4.5 μ.ο)
Στην προηγμένη ανάλυση των στατιστικών παρατηρούμε επίσης τα εξής:
*Πρώτος σε USG με 28,2% στον Παναθηναϊκό και 3ος στο σύνολο των παικτών της Ευρωλίγκας πίσω από τον Ντόνσιτς (30,3%) και Γκριν (29,8%)
*Πρώτος στην κατηγορία AST% σε όλη την διοργάνωση πόσο μάλλον στον Παναθηναϊκό με 58%
*Το PER του είναι 22,1 και φυσικά στην ομάδα του είναι το μεγαλύτερο ενώ συνολικά στην διοργάνωση είναι 9ος.
(Η σύγκριση στα προηγμένα στατιστικά έχει γίνει με τις εξής προϋποθέσεις: 1) Να έχουν αγωνιστεί και στα 12 παιχνίδια της Ευρωλίγκας και 2) να έχει χρόνο συμμετοχής άνω των 20 λεπτών.
Για επεξήγηση των προηγμένων στατιστικών μπείτε εδώ ενώ για τα μέχρι τώρα ατομικά στατιστικά των παικτών της Ευρωλίγκας μπείτε εδώ.)
Από τα παραπάνω νούμερα είναι καταφανέστατη πόσο μεγάλη επιρροή έχει στο σύνολο της λειτουργίας του Παναθηναϊκού ο Νικ. Είναι ξεκάθαρο πως η δημιουργία αυτόματα πέφτει κατά 50%. Και δεν είναι μόνο οι ασίστ που βγάζει στους συμπαίκτες του, αλλά και η αποτελεσματική λειτουργία των play της ομάδας. Άλλωστε η όλη επιθετική λειτουργία του τριφυλλιού στηρίζεται στην σωστή πάσα, στον σωστό χρόνο και στην διορατικότητα που έχει ο Καλάθης στο παιχνίδι του. Όταν είναι καλά, όλη η ομάδα αποδίδει εξαιρετικά, ενώ έχουμε δει τόσα χρόνια με τα μάτια μας, όταν ο Καλαθης είναι ντεφορμέ όλη η ομάδα να αποδίδει κάτω του αναμενόμενου.
Και δεν είναι μόνο η επίθεση που θα μπερδευτεί με την έλλειψη του Νικ, αλλά και η άμυνα, αφού πρόκειται ίσως για τον καλύτερο αμυντικό γκαρντ που υπάρχει στην διοργάνωση, αναλαμβάνοντας πάντα τον πιο επικίνδυνο αντίπαλο παίκτη. Παράλληλα συμμετέχει ενεργά στην εξασφάλιση του αμυντικού ριμπάουντ, ενώ αμύνεται εξίσου αποτελεσματικά και στους αντίπαλους ψηλούς όταν μετά τις αλλαγές βρίσκεται σε miss match. Το έδειξε και χτες απέναντι στην Αρμάνι όταν χρειάστηκε να μαρκάρει είτε τον Ταρζέφσκι είτε τον Γκουντάιτις και με κόπο κατάφερνε να βρίσκεται μπροστά τους δυσκολεύοντας την πάσα προς αυτούς.
Πάντως όπως και να έχει όσο και να αναλύσω το πόσο σημαντικός παίκτης είναι για αυτόν τον Παναθηναϊκό ο Νικ Καλάθης στο μόνο που πρέπει πλέον να σταθούμε είναι στην πραγματικότητα. Και αυτή είναι ότι στο πιο κρίσιμο σημείο της διοργάνωσης, με το τριφύλλι να βρίσκεται εντός 4άδας και να ακολουθούν 2 πολύ σημαντικές αναμετρήσεις την ίδια εβδομάδα, θα χρειαστεί να αγωνιστεί χωρίς τον ηγέτη του. Από δω και πέρα τα πάντα βρίσκονται στα χέρια του Πασκουάλ όπου θα πρέπει να βρει έναν τρόπο να αξιοποιήσει τους υπόλοιπους παίκτες προκειμένου να καλύψει τα στοιχεία που θα λείψουν από όλη την λειτουργία της ομάδας. Το timing είναι αρκετά κακό αφού οι πιθανότητες αυτή τη στιγμή ήταν με το μέρος του Παναθηναϊκού για το 2/3 στους 3 τελευταίους αγώνες, που στο τελείωμα του πρώτου γύρου θα τον έβρισκε στις πάνω θέσεις της βαθμολογίας
Στα του αγώνα με την Αρμάνι τώρα για να επανέλθουμε και στα αγωνιστικά, η ομάδα φαίνεται να μην μαθαίνει από τα λάθη της. Για ακόμα ένα παιχνίδι μπήκε νωχελικά, βρέθηκε πάλι να κυνηγά το σκορ και χρειάστηκαν έστω και νωρίς μερικά μεγάλα σουτ για να μπει στην διεκδίκησή του. Τείνει να γίνει κανόνας στα ματς που δίνει η ομάδα να πετάει ένα ημίχρονο χωρίς κανέναν λόγο και αιτία. Κακή αμυντική προσήλωση, κακές επιστροφές, κακές αλλαγές και καθόλου ρυθμός. Ακόμα ο Παναθηναϊκός δεν το έχει πληρώσει αλλά έτσι όπως πάει το πράγμα όταν βρει μια πιο οργανωμένη ομάδα από την Αρμάνι ή την Μάλαγα, το πιθανότερο είναι στοιχίσει. Ο Πασκουάλ πρέπει να βρει έναν τρόπο να βάζει τους παίκτες με το μαχαίρι στα δόντια από το πρώτο λεπτό, όπως στον αγώνα με την Κίμκι. Αλλιώς με βάση τον νόμο των πιθανοτήτων κάποια στιγμή θα έρθει η στραβή.
Αν πρέπει να κρατήσω κάτι από το χθεσινό αγώνα σίγουρα θα ήταν η εμφάνιση του «σβηστού» έως μέτριου Καλάθη. Σε τέτοιο μέτριο βράδυ ο ομογενής γκαρντ κατάφερε να έχει 9 πόντους, 4 κλεψίματα και 12 ασίστ και βρέθηκε λίγες στιγμές πριν ακόμα ένα double double που αν δεν τραυματιζόταν θα το είχε πετύχει. Κρατάω ακόμα την εμφάνιση του Νίκου Παππά ο οποίος δείχνει ότι έχει αρχίσει να σταθεροποιεί την απόδοσή του, παίρνοντας παραπάνω πρωτοβουλίες αλλά και χρόνο συμμετοχής από τον κόουτς (πήρε τον χρόνο του Ντένμον ο οποίος δεν έπαιξε, ενώ τώρα με τον τραυματισμό του Καλάθη θα κληθεί να αναλάβει ηγετικό ρόλο). Η απόδοση του Ρίβερς (20 πόντοι, 6/9 τρίποντα) είναι από εκείνες που λες πως ο Αμερικάνος θα είναι από τους παίκτες που όταν χρειαστεί θα γίνει ο ηγέτης σου και θα μπορείς να στηριχτείς πάνω του. Επίσης και ο Γκιστ έπειτα από 2 μέτριους αγώνες επέστρεψε στα καλά του στάνταρ και αμυντικά και επιθετικά, ενώ και ο Λοτζέσκι έδειξε για πρώτη φορά να νοιώθει άνετα στον ρόλο του, να μην κομπλάρει. Αν παρατηρήσουμε τους τελευταίες αγώνες του ΠΑΟ η πρώτη επίθεση της ομάδας είναι πάνω στον Αμερικανοβέλγο forward, ο οποίος βρίσκει ελεύθερο σουτ και συνήθως ευστοχεί.
Τώρα που ανέφερα by the way τον Λοτζέσκι, θα χρησιμοποιήσω την απάντηση του στους δημοσιογράφους σαν δική μου απάντηση προς όλους αυτούς που συνεχίζουν να κατηγορούν τον Πασκουάλ και τον Παναθηναϊκό για εντελώς μονοδιάστατο παιχνίδι: «Σουτάρουμε πολλά τρίποντα γιατί μπορούμε».
Το μπαλάκι της συνέχειας του Παναθηναϊκού στην διοργάνωση πλέον περνάει στα χέρια του Πασκουαλ. Είναι αυτός που θα πρέπει να βρει τρόπο να καλύψει το μεγάλο κενό που αφήνει ο τραυματισμός του Νικ Καλάθη. Είναι δεδομένο πως η 3άδα των γκαρντ (Παππάς, Λεκαβίτσιους και Ντένμον) θα έχουν αναβαθμισμένο ρόλο. Ειδικά για τον Ντένμον είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία να αποδείξει ότι αξίζει να αγωνίζεται για τον σύλλογο, γιατί με τα μέχρι τώρα δεδομένα το μέλλον του προβλεπόταν δυσοίωνο. Ευκαιρία πάντως είναι και για τον Λιθουανό να κάνει καλούς αγώνες, αφού το καλό του πρόσωπο έχουμε να το δούμε από το ΣΕΦ. Επίσης με εξαίρεση τα γκαρντ προβλέπω ότι θα δούμε κι άλλα τρικ από τον Ισπανό τεχνικό, όπως για παράδειγμα τον Λοτζέσκι να παίζει περισσότερη ώρα στο 2 ή ακόμα και τον Ρίβερς να παίρνει αρκετό χρόνο σε αυτή τη θέση. Ο Πασκουάλ έχει μια ειδική αποστολή για τους επόμενους 2 αγώνες και πρέπει να δούμε πως θα την βγάλει εις πέρας.
Η εβδομάδα που έρχεται φέρνει διπλή αγωνιστική. Αρχή γίνεται την Τρίτη απέναντι στην Μακάμπι στο ΟΑΚΑ. Μια αναμέτρηση που είναι περιττό να αναφέρω πόσο σημαντικό είναι να έρθει το ροζ φύλλο αγώνα. Οι Ισραηλινοί πατάνε καλύτερα στην φετινή διοργάνωση, βρίσκονται μόλις μια νίκη πίσω από τον Παναθηναϊκό και σίγουρα δεν έρχονται για τουρισμό. Η ομάδα πρέπει να σφίξει τα δόντια και να κάνει αυτό που πρέπει, ώστε την Πέμπτη να ταξιδέψει σχετικά πιο ήσυχη στην Σερβία για τον δύσκολο αγώνα με τον Ερυθρό Αστέρα. Μπορεί οι Σέρβοι να μην έχουν την ποιότητα των προηγούμενων ετών, ωστόσο τις ζημιές του τις έχουν κάνει (Ρεάλ και Βαλένθια) και χρειάζεται έξτρα προσοχή. Άλλωστε και η έδρα τους δεν είναι ποτέ φιλική απέναντι στον Παναθηναϊκό. Τόσο καιρό οι περισσότεροι φίλαθλοι αναρωτιόντουσαν πως θα ήταν η ζωή χωρίς τον Καλάθη. Ε τώρα θα απαντηθούν όλα τα ερωτήματα.
COMMENTS