Έσπασαν καρδιές στο ΟΑΚΑ. Οι πράσινοι επέστρεψαν από το -16 και πήραν την νίκη απέναντι στην Ρεάλ.
Το feeling λίγο πολύ γνωστό: απουσίες η Ρεάλ, σε καλό φεγγάρι ο Παναθηναϊκός, 18000 κόσμος στο ΟΑΚΑ, γιορτινό κλίμα. Ήταν κάτι παραπάνω από δεδομένο ότι κάτι θα στράβωνε σε όλη αυτή την περιρρέουσα ατμόσφαιρα που υπήρχε από άκρη σε άκρη μέσα στο γήπεδο. Όταν όλες οι προβλέψεις πάνε περίπατο και τελικά μια θεωρητικά εύκολη (κατά τον κόσμο) βραδιά εξελίσσεται σε θρίλερ... Ε ακριβώς αυτό παρακολουθήσαμε στην χθεσινή αναμέτρηση, είχε όμως αίσιο τέλος για το τριφύλλι αφού στο κρίσιμο σημείο βρήκε το σου του Παππά και τις ελεύθερες βολές του Γκιστ για να κρατήσει ανέπαφη την έδρα του.
Το ματς κάλλιστα μπορεί να χωριστεί σε 2 κομμάτια. Στο πρώτο ημίχρονο και στο δεύτερο. Στα πρώτα 20 λεπτά η Ρεάλ έκανε ότι ήθελε την άμυνα του Παναθηναϊκού. Δεν είναι καθόλου τυχαίοι οι 54 πόντοι που πέτυχε σε αυτό το διάστημα, όπως άλλωστε και οι 40 που είχε φτάσει στο 13ο λεπτό του αγώνα. Η άμυνα των πρασίνων ήταν εκτός τόπου και χρόνου και όλα τα αστέρια της βασίλισσας σούταραν με άνεση και ελευθερία από κάθε σημείο του γηπέδου. Ακόμα και οι φωνές του Πασκουάλ είτε στα time out είτε κατά την διάρκεια του αγώνα, δεν ήταν ικανές για να ξυπνήσουν την ομάδα και απολύτως φυσιολογικά η Ρεάλ πήγε στα αποδυτήρια με 14 πόντους μπροστά (40-54).
Το τσιπάκι άλλαξε στο δεύτερο ημίχρονο και ο Παναθηναϊκός έβαλε την καλή του «φορεσιά». Η άμυνα σκλήρυνε, το rotation μίκρυνε, o Ρίβερς πήρε μπρος και στο 27' το ματς είχε έρθει τούμπα. Το τρίποντο του Σίνγκλετον έγραψε το 60-61 και από κει και πέρα είδαμε ένα πραγματικό ντέρμπι. ΤΟ τριφύλλι πλησίαζε στο σκορ, δεν μπορούσε να προσπεράσει όμως και η Ρεάλ έβρισκε τους τρόπους να διατηρεί προβάδισμα 2 έως 5 πόντων. Εντέλει η λύτρωση και το «προσπέρασμα» ήρθε στο 36' από το τρίποντο του Ρίβερς (75-73), ενώ ο Γκιστ έδωσε αέρα 4 πόντων ένα λεπτό αργότερα. Η Ρεάλ κατάφερε να προσπεράσει, ωστόσο το τρίποντο του Παππά στα 22'' πριν την λήξη έβαλε τον ΠΑΟ μπροστά με 80-78. Ντόνσιτς και Γκιστ ήταν εύστοχοι από την γραμμή των βολών (82-80), το τρίποντο νίκης του Τόμπκινς δεν βρήκε στόχο και έτσι οι πράσινοι έφτασαν στο 6-3 στην φετινή διοργάνωση.
Όλα είναι θέμα ενέργειας
Για την εικόνα που έδειξε ο Παναθηναϊκός στην χθεσινή αναμέτρηση μπορούμε να πούμε αρκετά πράγματα. Ωστόσο το κοινό σημείο που δίνει τις νίκες είτε φέρνει ήττες είναι η ενέργεια. Χτες οι πράσινοι εμφάνισαν δύο πρόσωπα τα οποία μπορούν να αναλυθούν με διάφορους τρόπους. Η εικόνα του πρώτου ημιχρόνου ήταν αποκαρδιωτική. Καμία αμυντική προσήλωση, καθόλου καθαρό μυαλό και καθόλου ενέργεια. Τα σφάλματα της αμυντικής λειτουργίας ήταν τρανταχτά.
Το ματς ξεκίνησε όπως όλα τα άλλα. Θανάσης πάνω στον star του αντιπάλου με σκοπό να τον βγάλει εκτός ρυθμού, Λοτζέσκι στα φτερά και Καλάθης να οργανώνει. Επιθετικά τα πρώτα 4 λεπτά δεν ήταν άσχημα. Ο Λοτζέσκι είχε ήδη προλάβει να εκτελέσει 2/2 τρίποντα και 1/1 δίποντα έχοντας πετύχει όλους τους πόντους της ομάδας του. Το τρίτο φάουλ του Αντετοκούνμπο και η αναγκαστική αλλαγή που έγινε για να προστατευτεί ήταν το σημείο που άλλαξε την ψυχολογία της Ρεάλ. Οι Ισπανοί ξεκίνησαν να συνεργάζονται πιο ομαλά και έβρισκαν πολλά ελεύθερα σουτ. Παράλληλα ο διάδρομος του ζωγραφιστού ήταν ορθάνοιχτος με τον Γιούστα και τον Ταβάρες να πετυχαίνουν εύκολους πόντους. Ακόμα και η πιεστική άμυνα με παγίδες πάνω στον Ντόνσιτς δεν απέδωσε αφού ο Σλοβένος στο πρώτο δεκάλεπτο είχε πετύχει 10 πόντους.
28 πόντους στην πρώτη περίοδο και 26 στην δεύτερη για την Ρεάλ. Αυτή ακριβώς είναι η αμυντική εικόνα των πράσινων. Σύνολο 54 πόντοι. Η επιλογή του Πασκουάλ ήταν αρχικά πιεστικό μαρκάρισμα στον Ντόνσιτς από τον Θανάση με παγίδες είτε από τον Καλάθη είτε από το αντίστοιχα ψηλό στις αλλαγές. Στην αρχή αυτό λειτούργησε ωστόσο η οξυδέρκεια του Σλοβένου είναι τέτοια που βρήκε την λύση. Σε πολλές περιπτώσεις η μπάλα έφευγε από τα χέρια του πριν την παγίδα. Οι πράσινες περιστροφές ήταν αργές και η Ρεάλ έβρισκε συνεχώς ξεμαρκάριστα σουτ. Η αποτυχία αυτής της αμυντικής επιλογής έδωσε την θέση του στο απλό αλλά πιεστικό μαρκάρισμα του «μικρού» αλλά και πάλι το αποτέλεσμα ήταν ίδιο. Γρήγορη κίνηση της μπάλας, δυνατά κοψίματα από τους παίκτες της Ρεάλ. Ο Παναθηναϊκός πιθανά να μην περίμενε τέτοια αντίδραση από τους Ισπανούς και μάλλον χάλασε το μυαλό του. Η ίδια εικόνα κράτησε για όλο το πρώτο 20λεπτο, με την Ρεάλ να πετυχαίνει πολλά και εύκολα καλάθια φτάνοντας του 54 πόντους. Ακόμα μία φορά που το τριφύλλι δέχεται τόσους πόντους εντός έδρας στο ημίχρονο και είναι κάτι το οποίο τόνισε και ο Πασκουάλ στην συνέντευξη τύπου.
Ο Καταλανός προπονητής προσπάθησε να αλλάξει την εικόνα αυτή κατά την διάρκεια του αγώνα ωστόσο ότι και αν δοκίμασε δεν του βγήκε. Καλάθης και Σίνγκλετον έδειχναν να μην είναι συγκεντρωμένοι ούτε στην άμυνα αλλά ούτε και στην επίθεση, την θέση τους πήραν οι Βουγιούκας και Λεκαβίτσιους στο παρκέ, όπου και αυτοί δεν μπόρεσαν να ελέγξουν τον μαδριλένικο ρυθμό. Αν κάτι έπρεπε να αλλάξει ήταν ο ρυθμός. Παρακολουθούσα τον Λάσο στον πάγκα έπειτα από κάθε καλάθι που δεχόταν η ομάδα του να κουνάει τα χέρια του προς τους παίκτες του, για να κάνουν γρήγορη επαναφορά και να τρέξουν στο γήπεδο. Ήταν ολοφάνερο πως ο ρυθμός αυτός ευνοούσε ξεκάθαρα την Ρεάλ, ο Λάσο το είχε μυριστεί και δεν άφηνε τους παίκτες του να μειώσουν το tempo. Αντίθετα ο Πασκουάλ θεωρώ πως προσπάθησε να ακολουθήσει αυτόν τον ρυθμό και την πάτησε. Το πόσο κακό ήταν το πρώτο ημίχρονο για τους γηπεδούχους φαίνεται ξεκάθαρα από ένα και μόνο κομμάτι της στατιστικής, από τα ριμπάουντ. Η εικόνα ήταν τραγική και τα νούμερα ήταν 8 ριμπάουντ για τον Παναθηναϊκό και 20 για την Ρεάλ σε 20 αγωνιστικά λεπτά.
Beast mode
Για να κερδίσει ο Παναθηναϊκός έπρεπε να αλλάξουν πολλά πράγματα. Αλλά το κυριότερο ήταν να μην πέσει στο τρυπάκι της Ρεάλ και συνεχίσει να ακολουθεί τον δικό της ρυθμό. Στο ΟΑΚΑ τουλάχιστον το τριφύλλι πρέπει να κρατάει αυτό την μπαγκέτα του αγώνα και να δίνει αυτό το ρυθμό. Αυτό και έκανε λοιπόν. Το rotation μίκρυνε (Λεκαβίτσιους. Βουγιούκας, Αντετοκούνμπο δεν χρησιμοποιήθηκαν ξανά, απλά ο Θανάσης μπήκε ξανά στο τελευταίο λεπτό με handball mode αλλαγές για την άμυνα) και ο Πασκουάλ εμπιστεύτηκε ξανά τους σταρ του. Πιεστική άμυνα στην πάσα και άρνηση σε κάθε προσπάθειά της ήταν το πρώτο που δοκιμάστηκε και απέδωσε. Η Ρεάλ πέτυχε το πρώτο καλάθι της επανάληψης, ωστόσο από εκείνο το σημείο και έπειτα οι Πράσινοι έτρεξαν σερί 13-0 μειώνοντας στο καλάθι.
Το ματς είχε γυρίσει τούμπα και ο Παναθηναϊκός το είχε φέρει στα μέτρα του. Όπως ανάφερα και πιο πάνω όλα είναι θέμα ενέργειας. Μέσω της πιεστικής άμυνα οι παίκτες του Πασκουάλ κατάφεραν να γυρίσουν έναν αγώνα 16 πόντων σε λιγότερο από ένα δεκάλεπτο. Η ενέργεια που βγήκε στο πίσω κομμάτι του παρκέ έδωσε τον ρυθμό που απαιτούσε ο αγώνας ώστε να καλυφθεί η διαφορά. Οι πράσινοι έτρεξαν στο γήπεδο, βρέθηκαν αρκετές φορές σε καταστάσεις transition η μπάλα κινήθηκε πιο γρήγορα και βγήκαν πολλά ελεύθερα σουτ. Παράλληλα βελτίωσαν ένα κομμάτι που υπήρχε σημαντικό πρόβλημα στο πρώτο ημίχρονο, αυτό του ριμπάουντ. Η στατιστική στο τέλος έδειξε τα ριμπάουντ να είναι ισορροπημένα: 33 για τον ΠΑΟ, 35 για την Ρεάλ.
Στην ανατροπή βασικό ρόλο είχε ο Γκιστ. Ο Αμερικάνος forward του τριφυλλιού, ανέβασε κατακόρυφα την απόδοσή του στο δεύτερο ημίχρονο και ήταν παντού. Στις προσωπικές μονομαχίες μέσα στην ρακέτα ήταν απροσπέλαστος, στις αλλαγές και τα close out ήταν ταχύτατος και δυσκόλευε κάθε ισπανική προσπάθεια, ενώ για ακόμα μία φορά στις αλλαγές που τον έβρισκαν απέναντι στους κοντούς της Ρεάλ ήταν απολαυστικός, αφού ούτε ο Ντόνσιστς ούτε ο Καμπάτσο ούτε ο Κάρολ και ο Κοζέρ δεν βρήκαν σουτ που να μην παρενοχληθεί από το 4άρι του τριφυλλιού. Ο Γκιστ βρίσκεται σε εξαιρετική φόρμα το τελευταίο διάστημα, δείχνει να βρίσκει τον παλιό καλό του εαυτό, γίνεται και πάλι ένας από τους καλύτερους αμυντικούς της λίγκας και δυσκολεύει την ζωή κάθε αντίπαλου. Η άμυνά του πλησιάζει τα στάνταρ των προηγούμενων ετών, ενώ και επιθετικά φαίνεται να ανεβαίνει. Δεν βρήκε τα ελεύθερα σουτ των προηγούμενων αγώνων, όμως οι τοποθετήσεις του στο ζωγραφιστό του επιτρέπουν να εξασφαλίσει δεύτερες ευκαιρίες και εύκολους πόντους. Χτες είχε 7 ριμπάουντ με τα 5 να είναι επιθετικά.
Η τριάδα λοιπόν Καλάθης-Ρίβερς-Γκιστ ήταν η βασική απειλή της Ρεάλ. Ο Γκιστ όπως ανέφερα και παραπάνω ήταν μια ομάδα μόνος του στη άμυνα, ο Καλάθης έτρεχε το γήπεδο και έβρισκε πάντα την σωστή πάσα (8 ασίστ) στον ελεύθερο παίκτη. Ο Ρίβερς ήταν εκείνος που δεχόταν τις περισσότερες φάσεις και μετά από τον αγώνα στο ΣΕΦ ήρθε η σειρά του να κρίνει μια αναμέτρηση. Στο ημίχρονο η στατιστική του έλεγε 4 πόντοι με 0/4 τρίποντα. Εντέλει τελείωσε την αναμέτρηση πετυχαίνοντας στο δεύτερο ημίχρονο ακόμα 16 πόντους, ευστοχώντας σε 4 τρίποντα. Είναι ο καθαρός σουτέρ της ομάδας. Παραδείγματος χάρην ο Ντένμον είναι παίκτης ψυχολογίας. Με την Κίμκι ευστόχησε στο πρώτο και είχε έπειτα 7/9. Χτες ο Ρίβερς είχε 0/4, ευστόχησε σε ένα λίγο αργότερα (1/5) και τελείωσε με 4/11. Αυτό δείχνει ξεκάθαρα ότι δεν τον επηρεάζει τίποτα στο σουτ του, δεν φοβάται να πάρει προσπάθειες και τα εύστοχα σουτ θα έρθουν.
Αξίζει να αναφερθούμε και στον Νίκο Παππά ο οποίος με τα γρήγορα φάουλ που έκανε στο ματς δεν βρήκε ρυθμό και παρακολούθησε μεγάλη διάρκεια του αγώνα από τον πάγκο. Όσο παίκτης ψυχολογίας είναι άλλο τόσο κρύο αίμα έχει. Το τρίποντο ειδικά που πετυχαίνει στα 22 δευτερόλεπτα πριν την λήξη είναι σουτ σε κατάσταση trantision* είναι μαχαιριά για την Ρεάλ και τεράστια ψυχολογία για το τριφύλλι. Είναι ένας ακόμα αγώνας που ο Παππάς το παίρνει πάνω του και δεν φοβάται. Στατιστικά φέτος έχει 2/3 (Φενέρ, Ρεάλ, και ατύχησε με Μπασκόνια) και φαίνεται να εξελίσσεται στον clutch παίκτη που ψάχνει ο Παναθηναϊκός στην μετά Διαμαντίδη εποχή.
*(σε μια φάση που υπό κανονικές συνθήκες είναι λάθος, αφού ο Σίνγκλετον κλέβει από τον Ντόνσιτς στα 25 δεύτερα για την λήξη με το σκορ στο 77-78 για την Ρεάλ, τρέχει το γήπεδο με την μπάλα στα χέρια και δίνει πάσα στον Παππά για ελεύθερο μεν αλλά όχι «στημένο» και ο Νίκος εκτελεί στα 22''. Το τρίποντο μπήκε ωστόσο υπήρχε μια ολόκληρη επίθεση για το τριφύλλι που θα μπορούσε να την κάνει οργανωμένα, εξαντλώντας παράλληλα τον χρόνο ή αφήνοντας λιγότερο χρόνο στην Ρεάλ. Αν δεν έμπαινε το τρίποντο το πιθανότερο σενάριο θα έλεγα ότι ηταν για φάουλ στους παίκτες της Ρεάλ και ελεύθερες βολές για το +3 της βασίλισσας και μετά θα πηγαίναμε σε πολύπλοκες καταστάσεις με τον Παναθηναϊκό να ψάχνει και πάλι τρίποντο.)
Τα κακώς κείμενα...
Για την άμυνα και το κακό της πρόσωπο στο πρώτο ημίχρονο τα αναλύσαμε στην αρχή του σχολίου. Υπάρχουν ωστόσο 2-3 ακόμα σημεία τα οποία χρίζουν βελτίωσης:
*Στο πρώτο ημίχρονο μία ο Σίνγκλετον και μία ο Καλάθης έβγαλαν εκτός εαυτού τον Πασκουάλ. Ήταν σε δύο περιπτώσεις όπου η άμυνα βγήκε αλλά η επιλογή στην επίθεση ήταν εντελώς βεβιασμένη με εκτέλεση τριπόντου στο transition.
*Στο δεύτερο ημίχρονο και ενώ το momentum ήταν πράσινο, οι επιθετικές επιλογές ήταν κακές. Με το σκορ ισόπαλο 77-77, η ομάδα πάει σε αργή επίθεση (σωστά) αλλά δεν υπάρχει καμία κίνηση και στα 4 δεύτερα ο Καλάθης κάνει διείσδυση, δεν μπορεί να βρει διάδρομο και πετάει την μπάλα στον Σίνγκλετον ο οποίος εκτελεί στην λήξη του χρόνου άστοχα.
*Το σκορ γίνεται 77-78 και ο Παναθηναϊκός έχει ολόκληρη οργανωμένη επίθεση με 65 δευτερόλεπτα να μένουν στο ρολόι. Η επίθεση εκτελείται στα 10'' με τον Καλάθη να αστοχεί σε floater.
*Για το εύστοχο τρίποντο του Παππά ανέλυσα πιο πάνω. Κλέψιμο, κατέβασμα μπάλας από Σίνγκλετον και τρίποντο στο transition. Το τρίποντο μπήκε ωστόσο το ρίσκο ήταν τεράστιο.
*Time out από Πασκουάλ στο 80-80 με 17'' στο ρολόι. Επαναφορά της μπάλας από την πλάγια γραμμή, ο Καλάθης δυσκολεύεται να την βάλει στο παρκέ, αναγκαστική πάσα ρίσκου πριν τον κίνδυνο της παράβασης των 5 δευτερολέπτων στον Γκιστ, κερδίζει φάουλ ο Αμερικάνος. Ο Γκιστ κάνει 2/2 βολές δίνοντας την νίκη στους πράσινους, αλλά η μπάλα ακούμπησε τα χέρια του με δυσκολία, όπως επίσης η μπάλα πήγε στα χέρια παίκτη που είναι ασταθής με τις βολές.
*Τελευταία φάση του αγώνα με επίθεση της Ρεάλ, ο Σίνγκλετον αργεί να πάει στον Τόμπκινς, ο οποίος εκτελεί νικητήριο τρίποντο υπό καλές προϋποθέσεις. Το καλάθι δεν μπήκε και ο Παναθηναϊκός πήρε την νίκη.
Οι παραπάνω είναι 6 φάσεις που δείχνουν συγκεκριμένα πράγματα. Καταρχήν η φάση του πρώτου ημιχρόνου ήταν όλη η εικόνα του Παναθηναϊκού στα πρώτα 20 λεπτά. Προσπαθούσε μέσω της άμυνάς του να βρει επιθετικό ρυθμό αλλά οι επιλογές των παικτών ήταν βεβιασμένες. Ο Πασκουάλ ζητούσε ηρεμία από τους παίκτες του, αλλά εκείνοι ακολουθούσαν το ένστικτό τους θέλοντας βιαστικά να μπουν ξανά στην διεκδίκηση του ματς. Η επιβολή ρυθμού είναι μεν σημαντική ωστόσο για να έρθει πρέπει να υπάρχει καθαρό μυαλό. Στο ημίχρονο το μυαλό καθάρισε, η ομάδα πήρε μπρος και ανέκαμψε. Το πόσο ήθελαν οι παίκτες να μπουν από νωρίς στον δικό τους ρυθμό φαίνεται ξεκάθαρα από τις αντιδράσεις τους στο δεύτερο ημίχρονο, όπου αρκετές φορές οι Καλάθης, Γκιστ, Παππάς και Γκάμπριελ έπειτα από επιτυχημένες προσπάθειες γύρισαν προς τον κόσμο θέλοντας να τον βάλουν και αυτόν στην εξίσωση.
Οι υπόλοιπες 5 φάσεις βρίσκονται στο τελευταίο λεπτό του αγώνα, σε ένα σημείο όπου το τριφύλλι είχε το momentum και προσπάθησε 3 φορές να καθαρίσει νωρίτερα την νίκη. Γρήγορες και άστοχες επιθέσεις από Καλάθη και Σίνγκλετον ενώ και ο χρόνος επίθεσης του εύστοχου τριπόντου του Παππά για το 80-78 ήταν μόλις 5 δευτερόλεπτα. Επίσης είδαμε δυσκολία στην επαναφορά της μπάλας ενώ και μάλλον κακή αμυντική αντίδραση στο τελευταίο σουτ της Ρεάλ. Διέκρινα μια σχετική έλλειψη διαύγειας στο τελευταίο λεπτό, ωστόσο η ομάδα δεν αυτοκτόνησε. Οι επιλογές που έκανε ο Παναθηναϊκός σε αυτό το κομμάτι του αγώνα προσωπικά πιστεύω ότι ήταν κακές και σίγουρα θα πρέπει να δουλευτεί το κλείσιμο των αγώνων. Ήδη ένα διπλό χάθηκε από τέτοιες επιλογές στην Μπασκόνια και σίγουρα θα χαθούν κι άλλα αν δεν βελτιωθεί η ομάδα σε αυτό το σημείο.
Βατό το πρόγραμμα
Από δω και πέρα ακολουθούν ακόμα 4 αγώνες οι οποίοι είναι στα μέτρα του τριφυλλιού. Επόμενη αναμέτρηση είναι με τη Μάλαγα στο ΟΑΚΑ, ενώ ακολουθεί η σκληροτράχηλη Ζαλγκίρις στο Κάουνας. Στην συνέχεια και ως και την 13η αγωνιστική η ομάδα έχει ακόμα 2 εντός έδρας με την Βαλένθια και την Μακάμπι. Ο πρώτος γύρος κλείνει με 2 εκτός στον Ερυθρό Αστέρα και στο Μιλάνο με την Αρμάνι, δύο έδρες που δεν τρομάζουν. Το φεγγάρι της ομάδας είναι καλό, η νίκη επί της Ρεάλ ήταν η 4η συνεχόμενη και το ρεκόρ 6-3 τοποθετεί την ομάδα στις 4 πρώτες θέσεις του πίνακα.
Αν κάτι προσφέρουν τέτοιου είδους νίκες όπως αυτή με τους Μαδριλένους, είναι εμπιστοσύνη, πίστη στις δυνάμεις και μέταλλο. Ειδικά το τελευταίο είναι κάτι το οποίο ψάχνει να βρει ο Παναθηναϊκός για αρκετά μεγάλο διάστημα. Φέτος πάντως παίρνει καλό βαθμό σε αυτό το κομμάτι καθώς δείχνει χαρακτήρα ακόμα και όταν όλα στραβώνουν. Στην Εφές βρέθηκε να χάνει και 7 πόντους σε κρίσιμο σημείο και επανήλθε και με την Ρεάλ έχανε 16 και γύρισε το ματς. Μπορεί ο κόσμος να μην το καταλαβαίνει τόσο, ωστόσο στην ψυχοσύνθεση των παικτών αυτές οι «ανατροπές» δίνουν ένα αίσθημα υπεροχής και σιγουριάς για την ικανότητα της ομάδας. Αυτό που μένει είναι να βγει το μέταλλο και σε εκτός έδρας αναμετρήσεις. Οι νίκες σε ΣΕΦ και Τουρκία είναι προς το σωστό μονοπάτι.
ΥΓ: Στο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός είχε 1 λάθος και η Ρεάλ 7. Σκορ 40-54. Αυτό το στατιστικό είναι εντυπωσιακό. Ωστόσο αν βάλουμε δίπλα το 8-20 στα ριμπάουντ, έχουμε μια μεγάλη αλήθεια. Η ομάδα θέλει ψηλό και αυτό δεν αλλάζει. Οι νίκες δεν χρειάζεται να καπελώσουν τα προβλήματα που υπάρχουν.
ΥΓ2: Επιστρέψαμε στην προ-ΣΕΦ εποχή, όπου Βουγιούκας-Λεκαβίτσιους-Ντένμον-Όγκαστ ήταν non-factor. Από τις μεταγραφές μόνο ο Θανάσης είναι σε πολύ καλή φόρμα ενώ ο Λοτζέσκι αρχίζει να προσφέρει σταδιακά όλο και περισσότερο.
COMMENTS