Μα δεν ήρθε η καταστροφή του μπάσκετ;

Γύρω γύρω όλοι και στην μέση οι πρωταγωνιστές.

Πως και πως περίμενα να δω την καταστροφή του μπάσκετ την Παρασκευή αλλά φευ. Οι εκτιμήσεις όλων των μπασκετάνθρωπων για ολική διάλυση του αθλήματος, αλλά και η προσμονή των Φιμπαίων για ξεβράκωμα της Ευρωλίγκας μάλλον πήρε αναβολή. Όλα τα τέρατα που διαβάσαμε μέχρι και τους πρώτους προκριματικούς αγώνες των Εθνικών μάλλον πήγαν περίπατο αφού και οι 2 διοργανώσεις έγιναν και μύτη δεν άνοιξε και συμπεράσματα βγήκαν.

Τι συμπεράσματα; Υπομονή λίγο για να δούμε μερικές παραδοχές. Σε προηγούμενα κείμενα είχα κάνει σαφή την άποψή μου. Δεν παίρνω κανενός το μέρος, δεν είμαι με καμία από τις 2 εταιρίες που θέλουν το «καλό» του μπάσκετ. Και μιας και είπα εταιρίες... Ένας αναγνώστης είχε κάνει ένα σχόλιο σε ένα κείμενό μου τονίζοντάς μου ότι η FIBA δεν είναι εταιρία. Προφανώς και γνωρίζω ότι δεν είναι εταιρία. Την βάφτισα έτσι γιατί λειτουργεί ως τέτοια. Αν πάρουμε από την αρχή όλη την ιστορία η FIBA ξεκίνησε την «ανάπτυξη» του αθλήματος προτείνοντας κλειστά συμβόλαια στους λεγόμενους μεγάλους συλλόγους της Ευρώπης για τους πάρει με το μέρος τους. Ότι δηλαδή κάνει και η Ευρωλίγκα. Άρα εταιρία.

Επανέρχομαι στις παραδοχές. Αν ήθελαν και οι δύο «εταιρίες» το καλό του μπάσκετ θα είχαν βρει λύση. Δεν θα υπήρχε αμετακίνητη στάση έστω και σε μία από τις δύο. Στην μέση βρίσκονται οι παίκτες οι οποίοι έχουν κάθε δίκιο με το μέρος τους ότι και αν επιλέξουν να κάνουν. Είτε επιλέξουν να συμμετέχουν στην Εθνική είτε όχι. Καλοί και σωστοί οι παίκτες του Παναθηναϊκού που θα παίξουν στα προκριματικά, το ίδιο καλοί και σωστοί οι παίκτες του Ολυμπιακού που επέλεξαν να μην κατέβουν. Δεν φταίνε αυτοί πως να το κάνουμε. Δυστυχώς δεν έχουν την ελεύθερη βούληση και στην δύσκολη θέση τους έχει βάλει αυτή η Ευρωλίγκα με την FIBA. Και μιας και δεν προβλέπονται τιμωρίες (προβλέπονται αλλά ποιος θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου) αφού ούτε η Ευρωλίγκα μπορεί να απαγορεύσει αλλά ούτε και η FIBA να υποχρεώσει, να σηκώσουν χέρι πόσοι ήταν εκείνοι που πίστεψαν πως η επιλογή Λαμόνικα στο ΠΑΟ-Ρεάλ ήταν ένα είδους τιμωρίας για το τριφύλλι που έδωσε παίκτες; Εντέλει διαψεύστηκαν πολλοί (και γω το σκέφτηκα φυσικά) στο δεύτερο ημίχρονο τουλάχιστον. 

Γενικά το βρίσκω λίγο αστείο όλο αυτό που γίνεται. Ένα απλό παράδειγμα είναι το εξής. Η επιλογή του ΠΑΟ να ενισχύσουν οι παίκτες του την εθνική προκάλεσε ένα άνευ λόγου και αιτίας παραλήρημα. Τι για τον καημένο τον Σκουρτόπουλο διαβάσαμε που θα έχει δύσκολο έργο να κόψει παίκτες, τι για τους παίκτες που θα στεναχωρηθούν επειδή θα ματώσουν στον πρώτο αγώνα και θα κοπούν στον δεύτερο, τι για ξεχείλωμα της ομάδας (όταν βέβαια αποθεώνεται παράλληλα η 40άδα του Κολέ στην Γαλλία). Στο αντίθετο άκρο για την ίδια είδηση διαβάσαμε πόσο κακοί είναι οι παίκτες του Ολυμπιακού που δεν ακολουθούν το παράδειγμα των πράσινων συναθλητών τους, πόσο αδικαιολόγητοι είναι κλπ κλπ. Αστεία πράγματα. Βρήκαμε παπά να θάψουμε 5-6 τώρα που γυρίζει. Αντί λοιπόν να αποδοθούν τα του καίσαρος τω καίσαρι, τα ακούν οι παίκτες. Οι οποίοι και στην τελική είναι και οι μόνοι που δεν φταίνε.

Θα ήθελα να μην μπω σε μικροπολιτικά παιχνίδια, αλλά υπάρχει κάποιος που πιστεύει στην ελεύθερη βούληση και των πράσινων και των κόκκινων παικτών; Δηλαδή οι Μάντζαρης, Παπαπέτρου, Παπανικολάου, Πρίντεζης, Στρέλνιεκς, Μιλουτίνοφ, Καλάθης, Βουγιούκας, Αντετοκούνμπο, Μήτογλου, επέλεξαν μόνοι τους τι θα κάνουν και τι όχι; Ή μήπως ακολούθησαν εντολές; Και επειδή η απάντηση είναι προφανέστατη θεωρώ γελοίο να κατηγορεί κάποιος έστω και για το παραμικρό τους παίκτες. Και αν το κάνει τότε μάλλον δεν έχει ιδέα τι γίνεται. Ή καλύτερα δεν θέλει να μιλήσει για την ταμπακιέρα.

Σε γενικά συμπεράσματα από τα «παράθυρα» τώρα. Από τον αγώνα της εθνικής στην Βρετανία τι συμπέρασμα βγήκε; Δεν μιλάω για το αγωνιστικό προφανώς. Τα εξήγησε ωραία ο Κωνσταντίνος στο κείμενό του για τον αγώνα. Μιλάω για τα παραλειπόμενα. Την ίδια ώρα λοιπόν στο ΟΑΚΑ έπαιζε ο Παναθηναϊκός με την Ρεάλ και είχε 18.000 κόσμο. Η Ελλάδα έπαιζε στο Λέστερ σε ένα γήπεδο 2.000 θέσεων με το μεγαλύτερο ποσοστό του κόσμου να αποτελείται από Έλληνες. Παράλληλα από την μετάδοση (επειδή ήμουν στο ΟΑΚΑ είδα μόνο την παράταση) των αγαπημένων μας sportscaster ακούσαμε αρκετές φορές παράπονα για την στατιστική και τα λάθη τους. Ο Μπουρούσης τελικά πόσους πόντους έβαλε; Οι στατιστικές είχαν τεράστια απόκλιση μεταξύ τους. Και επίσης ένας επίσημος αγώνας της Εθνικής θα γίνει στα Δύο Αοράκια με χωρητικότητα 5.000 θέσεων. 

Από όλες τις υπόλοιπες αναμετρήσεις των προκριματικών τι ενδιαφέρον είχαμε; Μεγάλη προσέλευση σε ηπείρους που δεν τις λες μπασκετικές, τον αγώνα Πουέρτο Ρίκο-ΗΠΑ να γίνεται στο Ορλάντο και στην Ευρώπη απολύτως τίποτα. Ελάχιστα στάδια γεμάτα (ίσως ο αγώνας της Τουρκίας-Λετονίας είχε την μεγαλύτερη προσέλευση), με το κακό να είναι η μικρής χωρητικότητας επιλογή σταδίων, όπως το «κλειστό γυμναστήριο του Λέστερ». Παραδείγματα όπως τα βρήκα στο ίντερνετ: Τσεχία-Ισλανδία 2900 εισιτήρια σε γήπεδο 10000, Βέλγιο-Γαλλία 3100 σε γήπεδο 5200, Πολωνία-Ουγγαρία 4200 σε γήπεδο 8600, Σερβία-Αυστρία 4200 σε γήπεδο 5800.

Άντε να συμφωνήσω ότι η FIBA νοιάζεται περισσότερο από την Ευρωλίγκα για το καλό του μπάσκετ. Ωστόσο τι ακριβώς κέρδισε αυτή την στιγμή; Υποτίμησε το ίδιο το προϊόν ή το αναβάθμισε; Γνώμη μου είναι ότι η επιμονή της σε αυτά τα προκριματικά είναι μια τεράστια τρύπα στο νερό. Πέτυχε να έχει άδεια γήπεδα ενώ η Ευρωλίγκα είχε γεμάτα, πέτυχε να βρει ελάχιστους παίκτες να πάνε κόντρα στις ομάδες τους, πέτυχε να μην γεμίσει μικρά γήπεδα και φυσικά να αδιαφορήσει ένα μεγάλο μέρος του κόσμου αλλά και των media για την συγκεκριμένη διοργάνωση. Διάβασα κάπου (ειλικρινά δεν θυμάμαι που) ότι έπαιζε ο ΠΑΟ με την Ρεάλ και η Ελλάδα με την Βρετανία και τα media είχαν πρώτο θέμα τον Παναθηναϊκό, δεύτερο κάτι ποδοσφαιρικό και αμέσως πιο κάτω την νίκη της Ελλάδας με την Βρετανία.

Το πόσο άσχημα νοιώθω να μπαίνουν όλα αυτά πάνω από την εθνική ομάδα είναι περιττό να το πω. Ωστόσο δεν ήταν αναμενόμενο; Όπως σωστά έγραψε ο Πάνος στο twitter αυτή η ομάδα, αυτοί οι παίκτες που απαρτίζουν την ομάδα της Ελλάδας είναι αρκετά συμπαθής. Προσωπικά μου είναι περισσότερο συμπαθής και από την κανονική εθνική. Φταίνε τα media που δεν την προβάλουν; Ή μήπως δεν πουλάει όσο πουλάει ένας αγώνας Παναθηναϊκού-Ρεάλ; Ο κόσμος σε τι θα δώσει κλικ; Κάπως έτσι η νίκη της ειδικής εθνικής μας θάφτηκε και ξεπεράστηκε σχετικά γρήγορα. Δεν αξίζει κάτι τέτοιο σε καμία ομάδα, δεν αξίζει να μπαίνει σε διαδικασία επιλογής. Και όμως τα τζιμάνια του μπάσκετ κατάφεραν να το κάνουν και αυτό.

Και θα το φωνάζω όσο περισσότερο μπορώ. Δεν είναι οι εθνικές το θέμα. Το βασικό ζητούμενο της FIBA είναι να πάρει τα ηνία του μπάσκετ. Να πάρει τα ηνία των μεγάλων ευρωπαϊκών συλλόγων και να ξαποστείλει την Ευρωλίγκα και δυστυχώς ως μέσο πίεσης χρησιμοποιεί την αγάπη των μπασκετόφιλων και των αθλητών για την χώρα τους. Και στην πρώτη της προσπάθεια στέφθηκε με πλήρη αποτυχία. Μπορεί στόχος της (για να μπούμε και στο ζουμί) να είναι η δίκαιη κατανομή θέσεων στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης με την συμμετοχή όλως των πρωταθλητών και όχι με κλειστά συμβόλαια, ωστόσο εκεί που θέλει να πατήσει δεν έχει υπόβαθρο.

Αν μια χώρα δεν είναι μπασκετική δεν πρόκειται να γίνει. Είναι τόσο απλό. Το μπάσκετ δεν είναι και το πιο διαδεδομένο άθλημα σε αρκετές χώρες. Στην Σκανδιναβία δεν είναι καν το δεύτερο σε δημοτικότητα άθλημα, σε άλλες χώρες το handball, το rugby, το volleyball είναι περισσότερο διαδεδομένα αθλήματα. Την πρωτοκαθεδρία φυσικά έχει το ποδόσφαιρο με το μπάσκετ να έρχεται σχεδόν πάντα δεύτερο (ίσως με εξαίρεση την Λιθουανία και την Σερβία) σε κάποιες χώρες και να βρίσκεται σε χαμηλότερες θέσεις στο μεγαλύτερο ποσοστό τους. Οπότε δεν μπορεί να στηριχθεί ένα ολόκληρο μοντέλο διοργάνωσης πάνω στο ποδοσφαιρικό μοντέλο. Δεν είναι υλοποιήσιμο και όσο προσπαθούν να το υλοποιήσουν τόσο θα βρίσκουν σε τοίχους, όπως χαμηλή προσέλευση, επιλογή αθλητών να μην αγωνιστούν στις εθνικές κλπ κλπ.

Και για να βάλουμε και το NBA στην κουβέντα, η δήλωση αξιωματούχου της FIBA ότι το NBA είναι μια άλλη διοργάνωση και δεν είναι το πρόβλημα, αλλά πρόβλημα είναι η Ευρωλίγκα που προσπαθεί να μοιάσει στο NBA, είναι το λιγότερο γελοία. Δεν μπορώ να καταλάβω τις φωνές για το καλό του μπάσκετ αλλά το NBA να μην το ακουμπάς. Δεν γίνεται να μην μπαίνει στην κουβέντα το μπάσκετ της Αμερικής, όταν στις διοργανώσεις τις FIBA έχει να δώσει παίκτες σχεδόν σε όλες τις χώρες του κόσμου. Καταρχήν στην Αμερικάνικη ομάδα και στην συνέχεια μεγάλο μέρος στην Ευρώπη αλλά και αρκετούς στον υπόλοιπο κόσμο. Είναι σαν να λες ότι αυτοί οι παίκτες δεν σε ενδιαφέρουν. Σαν να βγει ο Βασιλακόπουλος και να πει δεν μας ενδιαφέρει ο Γιάννης Αντετοκούνμπο αλλά ο Γιώργος Μπόγρης (no offence)...

Προσωπικά δεν πιστεύω λέξη από την FIBA. Δεν πιστεύω με τίποτα ότι ενδιαφέρεται αγνά και γνήσια για το καλό του μπάσκετ. Ήδη κατάφερε να δημιουργήσει παιδιά και αποπαίδια. Ήδη κατάφερε να διαχωρίσει το NBA με την Ευρώπη και να δημιουργήσει στρατόπεδα ανάμεσα σε παίκτες και ομάδες. Θα ήταν τίμιο να βγει να πει καθαρά ότι ενδιαφέρομαι να αποκτήσω ξανά αυτό που μου ανήκει: το ΜΠΑΣΚΕΤ. Όπως έχει το ποδόσφαιρο η FIFA και έχει βρει δίαυλο συνεννόησης με την UEFA. Αλλά με ψυχροπολεμικές τακτικές δεν καταφέρνει απολύτως τίποτα και ίσα ίσα ρίχνει ακόμα περισσότερο αλάτι στις πληγές του μπάσκετ. Τα «παράθυρα» δεν έδειξαν αυτό που ήθελε η FIBA δυστυχώς. Ποτέ δεν είναι αργά να παραδεχτείς το λάθος και να ξεκινήσεις από την αρχή με σωστά βήματα. Αλλά μάλλον ο εγωισμός είναι μεγαλύτερος. Θα έχει να λέει για μεγάλη νίκη των εθνικών ομάδων επειδή συμμετείχαν στην Ελλάδα 3 παίκτες του ΠΑΟ και ακόμα 5-6 στην Ευρώπη (για την Κίνα ειπώθηκε ότι μπορεί η λίγκα της να συγκριθεί με το NBA και όχι η Ευρωλίγκα, αλλά για την Κίνα δεν λένε τίποτα που επέτρεψε στον Μπουρούση να είναι παρών σε έναν αγώνα). A la carte εθνικές λοιπόν το κέρδος που θα πανηγυρίζει η FIBA. Να ευχηθώ και εις ανώτερα; Αν αυτό θεωρούν ανάπτυξη του αθλήματος ας το ευχηθώ...

ΥΓ: Φυσικά και σε χώρες που διψούν για μπάσκετ όπως στα προκριματικά της Ασίας, ή της Λατινικής Αμερικής έγινε ο κακός χαμός. Γεμάτα γήπεδα και ωραίο κλίμα. Ωστόσο αυτός είναι ο στόχος της FIBA; Μακάρι να υπήρχε ίση ανάπτυξη παντού. Γιατί ναι μεν βοηθάει η ανάπτυξη στην Ασία ή την Λατινική Αμερική, όμως το μπάσκετ στην Ευρώπη δείχνει να βουλιάζει. Ούτε θέλω να σκέφτομαι τι θα γίνει αν κάποια από τις παραδοσιακές ευρωπαϊκές δυνάμεις την πατήσει. Ακόμα και μία να μείνει εκτός θα είναι πλήγμα. Βέβαια υπάρχουν και οι wild card...