Από την κόλαση στον παράδεισο δια χειρός Ρίβερς οι Πράσινοι.
Ας ξεκινήσω το σχόλιο για το ντέρμπι με μια παραδοχή. Είναι άκρως υποτιμητικό για το ίδιο το ελληνικό πρωτάθλημα να μην υπάρχει η προνοητικότητα να μπει ένας κλειδάριθμος στην κλήρωση στον Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, ώστε να μην χρειάζεται να δώσουν ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι στην αρχή της σεζόν και μάλιστα κεκλεισμένων των θυρών. Για το δεύτερο ευθύνεται μόνο ο Ολυμπιακός, αλλά αυτό είναι μια άλλη εντελώς κουβέντα. Θεωρητικά ένα από τα μεγάλα ντέρμπι της Ευρώπης, διεξάχθηκε χωρίς κόσμο και με τις 2 ομάδες εμφανώς ανέτοιμες. Ο ΕΣΑΚΕ βγάζει τα μάτια του μόνος του αφού θα μπορούσε να πράξει όπως άλλες ομοσπονδίες μπάσκετ και να βάλει τα ντέρμπι αργότερα μέσα στη σεζόν, ώστε ο κόσμος να παρακολουθήσει ένα κανονικό ντέρμπι. Βέβαια δεν μπορούμε να περιμένουμε πολλά από έναν οργανισμό που η προχειρότητα φάνηκε ακόμα και στην κλήρωση, που έβγαιναν νούμερα και έλεγαν διάλεξε άλλο γιατί αυτό έχει ήδη βγει. Αλλά ας πάμε παρακάτω, στον αγώνα μας.
Σίγουρα αυτό που παρακολουθήσαμε δεν ήταν ένα κανονικό δείγμα των ομάδων. Και οι 2 είχαν απουσίες, ο Ολυμπιακός σαφώς πιο σημαντικές, και οι 2 δεν έχουν ακόμα βρει την χημεία τους, αλλά ούτε βρίσκονται ακόμα σε κατάλληλο επίπεδο ετοιμότητας ενόψει της δύσκολης αγωνιστικής περιόδου. Ο Ολυμπιακός χωρίς Σπανούλη και Ρόμπερτς έχασε αρκετή από την δύναμη πυρός του, ενώ οι μεταγραφές δεν έχουν μπει εντελώς στην φιλοσοφία του Σφαιρόπουλου. Από την άλλη ο Πασκουάλ είδε τους νέους παίκτες να μην έχουν σημαντικό ρόλο στην έκβαση του αγώνα. Δείγματα έλλειψης χημείας αφού με εξαίρεση τον Μακλίν και τον Αντετοκούνμπο (ίσως και λίγο τον Τόμπσον) κανείς από τους 12 νέους παίκτες δεν αποτέλεσε είτε σημείο αναφοράς, είτε έστω να είχε καθοριστική συμμετοχή στην εξέλιξη του αγώνα. Δείγμα του πόσο πρώιμα είναι τα συμπεράσματα που κατά κόρον βγαίνουν από το πρωί δεξιά και αριστερά.
Στα δικά μας, του Παναθηναϊκού, πιστεύω πως ο Πασκουάλ ήταν αρκετός τυχερός για έναν πολύ σημαντικό λόγο. Ο κορμός που έμεινε από την περσινή χρονιά έχει αναπτύξει την χημεία που χρειάζεται ώστε ακόμα και σε μέτρια μέρα, να εμφανίζεται στο παρκέ αρκετά ανταγωνιστικός. Καλάθης, Γκιστ, Ρίβερς και Σίνγκλετον στα κρίσιμα σημεία βγήκαν μπροστά, έβγαλαν άμυνες και ενέργεια, έβαλαν τα σουτ και κατάφεραν να κερδίσουν το παιχνίδι. Ειδικά ο «αρχηγός» των Πράσινων ήταν απολαυστικός συνεισφέροντας σε όλους τους τομείς του αγώνα, είτε έπρεπε να σκοράρει και να οργανώσει, είτε έπρεπε να αμυνθεί και να κλέψει μπάλες. Η στατιστική του έγραψε 14 πόντους, 8 ριμπάουντ, 7 ασίστ και 3 κλεψίματα. Ο Νικ συνεχίζει να βρίσκεται σε mood Ευρωμπάσκετ και προσθέτει ακόμα μία ηγετική εμφάνιση, στο τελευταίο εξαιρετικό του δίμηνο. Το αρχηγός μπήκε σε εισαγωγικά, αφού μπορεί να μην έχει τον τυπικό ρόλο έπειτα από την καθαίρεσή του, ωστόσο όλοι γνωρίζουν ποιος είναι ο πραγματικός αρχηγός της ομάδας είτε μέσα είτε έξω από το παρκέ.
Άλλωστε ο Καλάθης συμμετείχε καθοριστικά στις πιο κρίσιμες φάσεις των τελευταίων λεπτών, με το κλέψιμο στην κρίσιμη επίθεση του Ολυμπιακού, αλλά και την ασίστ στον Γκιστ για το +3 λίγα δεύτερα πριν το τέλος. Και τώρα που είπα Γκιστ, ο Αμερικάνος ήταν από τους πρωταγωνιστές της ομάδας και ένας πυλώνας που μπορεί να επενδύσει πάνω του ο Πασκουάλ. Δείχνει να βρίσκεται σε αρκετά καλή κατάσταση μετά τους τραυματισμούς που τον ταλαιπώρησαν, έχει ανακτήσει την αθλητικότητα που έλειψε την περσινή σεζόν, ενώ στο κρίσιμο σημείο ήταν και αρκετά εύστοχος στις βολές, δίνοντας εντέλει την νίκη στον Παναθηναϊκό. Αμυντικά αντιμετώπισε κάποια προβλήματα είτε απέναντι στον Μιλουτίνοφ είτε στον Μακλίν, ωστόσο η ευθύνη πρέπει να αποδοθεί στην συνολική αμυντική λειτουργία της ομάδας, αφού σε πολλές φάσεις δεν πήγε καλά.
Όταν η ομάδα βρέθηκε 9 πόντους πίσω, ο Πασκουάλ εμπιστεύτηκε την περσινή ομάδα. Και φυσικά δικαιώθηκε. Ο Ρίβερς βγήκε και πάλι μπροστά και με 2 τρίποντα κατάφερε να βάλει και πάλι τον Παναθηναϊκό στην διεκδίκηση του αγώνα, ενώ και ο Σίνγκλετον νωρίτερα σκόραρε σε μια γενικά προσωπική κακή επιθετική μέρα. Ο KC πάντως διατήρησε την ψυχραιμία του στο κρίσιμο σημείο και έκανε αυτό για το οποίο πληρώνεται. Όπως σωστά διάβασα σε κάποιο σχόλιο μέσα στο facebook, ο Ρίβερς που ήταν ένας απλός ρολίστας στην Ρεάλ, στον Παναθηναϊκό έχει εξελίξει την προσωπικότητά του και δείχνει να μπορεί να βγει μπροστά και να τραβήξει από τον χέρι και την υπόλοιπη ομάδα. Από την άλλη ο Σίνγκλετον μπορεί επιθετικά να μην τράβηξε, ωστόσο αμυντικά ήταν αρκετά σημαντικός. Έδωσε μάχες, πήρε ριμπάουντ και δεν άφησε εύκολα καλάθια στους αντιπάλους. Φυσικά η αποστολή του να περιορίσει τον Πρίντεζη πήγε καλά, με τον Αμερικάνο να έχει πάντα ένα χέρι πάνω στον Έλληνα forward πριν πάρει την μπάλα, ενώ όταν την έπαιρνε κολλούσε το σώμα του πάνω του ώστε να μην τον αφήσει να πετύχει κάποιο εύκολο σουτ. Ως εκεί όμως.
Και πάμε στα σημαντικά. Μια τέτοια εμφάνιση του Παναθηναϊκού δεν μπορεί να χαρακτηριστεί καλή. Εντάξει ναι ήρθε η νίκη μέσα στο ΣΕΦ, ωστόσο το τριφύλλι φαίνεται να θέλει αρκετή δουλειά ακόμα. Ίσως χρειάζονται και αγώνες στα πόδια των παικτών για να βρεθούν καλύτερα, ωστόσο για την περίοδο που βρισκόμαστε, μόλις λίγες μέρες πριν την έναρξη των υποχρεώσεων στην Ευρωλίγκα, η χημεία δεν είναι ακόμα στο επίπεδο που πρέπει. Τα βασικά σημεία που εντόπισα δυσλειτουργίες ήταν κατά βάση αμυντικά.
Οι Πράσινοι αρκετές φορές πήγαιναν αργά πάνω στην μπάλα με αποτέλεσμα οι παίκτες του Ολυμπιακού να έχουν την ευκαιρία να εκτελέσουν ανενόχλητοι. Ειδικότερα στα close out οι παίκτες του τριφυλλιού δεν έβγαιναν να καλύψουν όσο γρήγορα χρειαζόταν την αδύνατη πλευρά. Στο πρώτο ημίχρονο τέτοια σουτ πήρε ο Τόμπσον, ο οποίος δεν ήταν εύστοχος, ενώ αντίστοιχα ίδια σουτ στην πορεία πήραν και οι Παπανικολάου, Παπαπέτρου και Μάντζαρης. Η συνολική αμυντική λειτουργία ήταν ένα κλικ πιο αργή από την επίθεση του Ολυμπιακού, ενώ οι περιστροφές αλλά και οι αλλαγές επίσης έβγαλαν προβλήματα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα από όλους το αντιμετώπισε ο Όγκαστ ο οποίος δεν μπόρεσε να μπει στην ροή του αγώνα. Αγωνίστηκε ελάχιστα για ακριβώς αυτόν τον λόγο, ενώ η τηλεόραση έπιασε τον Γκάμπριελ να του βάζει τις φωνές για κάποια κακή του τοποθέτηση. Η εμπειρία των Γκιστ και Σίνγκλετον σε αυτόν τον τομέα ήταν που έσωσε την παρτίδα. Για τον Βουγιούκα και τις αμυντικές του αδυναμίες το γνωρίζαμε. Οπότε στον χθεσινό αγώνα τις είδαμε και πάλι.
Το ματσάρισμά του με τον Μακλίν ήταν εντελώς λάθος, αφού ο Έλληνας σέντερ δεν τον προλάβαινε όσο και αν προσπαθούσε. Γενικά ο Ίαν δεν πήγε καλά χθες και προφανώς χρειάζεται χρόνο. Πάντως για να είμαι δίκαιος ο Μακλίν έκανε εξαιρετική εμφάνιση και κανείς πράσινος δεν μπόρεσε να τον σταματήσει. Είναι διαφορετικός ψηλός από τους προκατόχους του και εδώ η ομάδα πιάστηκε αδιάβαστη. Γενικά και οι προσωπικές άμυνες κάποιων παικτών δεν πήγαν καλά και σε αυτή την κατηγορία μπαίνει και πάλι ο Όγκαστ. Έχει το κορμί και την δύναμη να ματσάρει τους αντιπάλους του ωστόσο η ξεκάθαρη έλλειψη εμπειρίας είναι αυτή που τον κάνει να χάνεται στα μαρκαρίσματα και να μην είναι αποτελεσματικός. Στην άμυνα μόνο οι Γκιστ, Καλάθης και Σίνγκλετον πήγαν καλά, με τους δύο τελευταίους ωστόσο να υποπίπτουν σε κάποια ατομικά λάθη.
Στο επιθετικό κομμάτι η στόχευση της ομάδας φαίνεται πως θα είναι το transition και οι γρήγορες επιθέσεις. Υπάρχει η διάθεση να τρέξει και όποτε το έκανε χτες έφερε αποτέλεσμα. Όταν δεν προλάβαινε να βγει ο αιφνιδιασμός, η ομάδα πήγαινε στο set παιχνίδι. Σε αυτό θα πρέπει να προσπαθήσει αρκετά περισσότερο. Υπήρξαν στιγμές που η μπάλα κολλούσε και η ομάδα θύμιζε κάτι από τα περσινά, δηλαδή παίκτες να πηγαίνουν σε αρκετές 1vs1 προσπάθειες, ή σε επιθέσεις στα τελειώματα του χρόνου των 24''. Φαινόταν όμως ξεκάθαρα πως υπήρχε περισσότερη στόχευση, παρά ένστικτο και σίγουρα είναι η έλλειψη χημείας αυτή που δεν άφηνε να ολοκληρωθεί το σύστημα που επιχειρούσε η ομάδα. Επίσης οι κατ΄ανάγκη playmaker Παππάς και Ντένμον δεν πήγαν ιδιαιτέρως καλά, με την απουσία του Λεκαβίτσιους να είναι εμφανή, ακόμα και ας μην τον έχουμε δει ακόμα να αγωνίζεται.
Ο Τσάβι Πασκουάλ επέλεξε να πάει αυτή τη φορά σε ένα πιο διευρυμένο rotation. Χρησιμοποιήθηκαν 11 παίκτες (ο Μήτογλου ήταν DNP) και αυτό ίσως να μην έδωσε σε κάποιους παίκτες τον ρυθμό που χρειαζόντουσαν για να αποδώσουν. Ωστόσο σε αυτό ίσως τον ώθησε η κακή ή χλιαρή απόδοση κάποιων παικτών. Ο Γκάμπριελ δεν μπορώ ακόμα να χαρακτηρίσω αν ήταν κακός ή σχετικά χρήσιμος στον αγώνα. Σίγουρα δεν ήταν πληγή ούτε στην άμυνα, αλλά ούτε στην επίθεση όπου πήρε μετρημένα σουτ. Ωστόσο δεν μπορεί σίγουρα να χαρακτηριστεί καλή εμφάνιση. Ο Όγκαστ δεν μπήκε στον ματς, ο Ντένμον δεν είχε την εικόνα που έδειξε στα φιλικά. Είναι σίγουρο ότι ο Αμερικάνος γκαρντ μπορεί να δώσει πράγματα ωστόσο όπως φάνηκε θέλει χρόνο γιατί χτες ήταν αρκετά μπλοκαρισμένος. Ο Λοτζέσκι πήρε κάποια σουτ και συμμετείχε στην ολική επαναφορά από το -9, όμως ο κόουτς περιμένει σίγουρα περισσότερα. Τέλος ο Αντετοκούνμπο ήταν αρκετά καλός όση ώρα αγωνίστηκε, πήγε καλά στην άμυνα, ακόμα και όταν ύστερα από αλλαγές βρέθηκε πάνω στον Μιλουτίνοφ, ενώ ευστόχησε σε ένα τρίποντο ενώ συμμετείχε και στα ριμπάουντ.
Στους τομείς που παρατηρήθηκε πρόβλημα στα φιλικά, η ομάδα τουλάχιστον έδειξε να βελτιώνεται. Ιδιαίτερα στα ριμπάουντ, όπου υπήρξαν σωστά block out και παρά την διαφορά των +8 σκουπιδιών για τον Ολυμπιακό αυτό δεν φάνηκε στην ροή του αγώνα. Όπως και να χει όμως από την θέση 5 μέσα στο ζωγραφιστό ο Παναθηναϊκός δεν πήρε πολλά πράγματα, αφού Βουγιούκας και Όγκαστ δεν βοήθησαν σχεδόν καθόλου. Στον άλλο τομέα που υπήρξε βελτίωση ήταν το mentality. Στα φιλικά είδαμε την ομάδα να προηγείται σχεδόν σε όλη την διάρκεια του αγώνα και στα τελευταία λεπτά να τα κάνει μαντάρα. Τώρα είδαμε το αντίθετο. Οι πράσινοι κατάφεραν να γυρίσουν από το -9, με στοχευμένες επιθέσεις, παίζοντας εξαιρετική άμυνα και βάζοντας κρίσιμα σουτ. Αυτό σίγουρα θα δώσει περισσότερη αυτοπεποίθηση στους παίκτες και σίγουρα είναι ένα βήμα προς την πρόοδο της ομάδας. Πάντως αν θα έπρεπε από κάτι να είναι ευχαριστημένος ο Πασκουάλ είναι από τις συνεργασίες του Καλάθη με τους ψηλούς που δείχνουν να βρίσκονται με κλειστά μάτια.
Ένα γενικό συμπέρασμα για τον Παναθηναϊκό είναι πως ακόμα δεν είναι έτοιμος, ωστόσο φαίνεται να έχει ποιότητα και με τις συνεχείς υποχρεώσεις αν βρει ρυθμό θα αποδώσει ωραίο μπάσκετ. Οι καινούριοι παίκτες ακόμα δεν έχουν βρει ρυθμό, οι παλιοί για την ώρα βγαίνουν μπροστά και σώσουν την κατάσταση. Σίγουρα όπως προείπα δεν είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα για καμία από τις δύο ομάδες αυτός ο αγώνας και το πιο σίγουρο είναι ότι δεν μας κάνει σοφότερους. Τις αδυναμίες που περιμέναμε τις είδαμε, τα βαριά πόδια τα είδαμε, τα λάθη τα είδαμε. Ο καιρός είναι σύμμαχος και έχω την πεποίθηση ότι φέτος θα δούμε ωραία πράγματα και ωραίες συνεργασίες.
Α! Η τετράδα που καθάρισε την νίκη ήταν ο Καλάθης, ο Γκιστ, ο Σίνγκλετον και ο Ρίβερς. Η... περίφημη τετράδα της Μόσχας.
COMMENTS