Σε ματς ακατάλληλο για καρδιακούς το buzzer beater του Παππά έδωσε την νίκη στους πράσινους.
Για το φιλμ του αγώνα που συνήθως γράφουμε 2-3 παραγράφους δεν νομίζω ότι χρειάζεται να γράψω πάρα πολλά. Τα περισσότερα άλλωστε θα αναλυθούν παρακάτω οπότε θα υπάρχει η εικόνα τους αγώνα. Στο μεγαλύτερο μέρος της αναμέτρησης η Φενέρ ήταν μπροστά στο σκορ και η απειλή του Παναθηναϊκού έφτανε πάντα ως το καλάθι. Ευκαιρίες για προσπέρασμα νωρίτερα από το καλάθι και φάουλ του Παππά για το 67-66 υπήρχαν αρκετές, όμως στο κρίσιμο σημείο δηλαδή στην επίθεση οι πράσινοι δεν ήταν εύστοχοι. Εντέλει το τρίποντο του Έλληνα sg μόλις 1.2 για την λήξη έδωσε το ροζ φύλλο αγώνα στον ΠΑΟ. Στο πρώτο ημίχρονο η Φενέρ κυριαρχούσε στο παρκέ με κύριο εκφραστή τον Γουοναμέικερ, όμως στο δεύτερο η άμυνα του Παναθηναϊκού έσφιξε και δυσκόλεψε τις επιθετικές συνεργασίες της τούρκικης ομάδας. Έτσι φτάσαμε στα τελευταία δευτερόλεπτα, σε ένα δραματικό φινάλε που είχε ευτυχή κατάληξη για τους γηπεδούχους.
Τρελός Παππάς
Και τις τάπες του έφαγε και τα lay up του έχασε και το ξύλο του έφαγε και τα λάθη του έκανε. Ωστόσο ήταν εκεί όταν η ομάδα κόλλησε, όταν χρειάστηκε κάποιος να πάρει το τελευταίο σουτ. Ο Νίκος Παππάς ζήτησε την μπάλα για να πάρει την ευθύνη και δικαιώθηκε. Το τρίποντο που πετυχαίνει στα τελευταία δευτερόλεπτα ήταν αυτό που έδωσε την νίκη ανάσα στους πράσινους διατηρώντας τους σε μια φυσιολογική θέση για το δύσκολο πρόγραμμα που είχαν τις 4 πρώτες αγωνιστικές. Ο Νίκος Παππάς πέτυχε 24 πόντους με τους 18 να είναι στο δεύτερο ημίχρονο και τους 9 στην τελευταία περίοδο και μάλιστα να είναι οι 9 τελευταίοι πόντοι του τριφυλλιού.
Σίγουρα η ομάδα προσπαθεί να δομηθεί πάνω σε συγκεκριμένες αρχές, με αυτοματισμούς και συνεργασίες, ωστόσο όσο ακόμα αυτό δεν είναι εφικτό (για πολλούς λόγους) χρειάζεται να υπάρχει και το ένστικτο. Ο Παππάς διαθέτει το επιθετικό ταλέντο και το ένστικτο του σκόρερ όσο κανένας άλλος στην ομάδα. Χτες θύμισε Μάικ Τζέιμς και ήταν ο βασικός υπαίτιος της νίκης των πρασίνων. Ωστόσο δεν ξεχώρισε μόνο για το σκορ του και κατά την προσωπική μου γνώμη θα ήταν άδικο να σταθεί κάποιος μόνο στο τρίποντο. Αμυντικά ήταν εξαιρετικός, έκλεψε εντυπωσιακά μια μπάλα προς το τέλος τους αγώνα, την ώρα που η ομάδα προσπαθούσε να καβαλήσει την Φενέρ. Στις αλλαγές ήταν ταχύς και δεν άφηνε το σκριν να τον κρατήσει πίσω, ενώ και στις προσωπικές μονομαχίες δυσκόλεψε όσους παίκτες του αντιπάλου μάρκαρε. Συμμετείχε ενεργά στην εκπληκτική άμυνα του δευτέρου ημιχρόνου που δέχτηκε μόλις 24 πόντους από την Φενέρ.
Τακτικά-Άτακτα
Το πρώτο ημίχρονο μπορεί να χαρακτηριστεί πολύ μέτριο για τον Παναθηναϊκό. Βασικές δυσλειτουργίες σε βασικούς τομείς κυριότερα στην άμυνα. Η Φενέρ προσπάθησε να περάσει την μπάλα στο ζωγραφιστό ώστε να εκμεταλλευτεί το γεγονός ότι αυτή την περίοδο ο εξάστερος έχει μόλις 2 αξιόπιστους σέντερ και αυτούς όχι και στα καλύτερά τους. Ο Βουγιούκας δεν μπήκε καν στην φιλοσοφία του αγώνα, ο Όγκαστ έδειχνε χαμένος στις αλλαγές και στα μαρκαρίσματα και ο Γκάμπριελ μπορεί να έδωσε ανάσα με ένα εύστοχο τρίποντο αλλά στην άμυνα ήταν πληγή. Έτσι η ευθύνη πήγε στους Γκιστ και Σίνγκλετον, αφού ο Πασκουάλ δεν χρησιμοποίησε καθόλου τον Θανάση Αντετοκούμπο.
Ο Βέσελι κατά κύριο λόγο και ο Τόμπσον κατά δεύτερο, πήραν πολλές μπάλες στα χέρια τους από τους κοντούς της Φενέρ και η τελική τους ενέργεια ήταν είτε να πάνε σε προσωπική ενέργεια, είτε να βρουν την έξτρα πάσα μετά το double team πάνω τους. Ειδικότερα στην έξτρα πάσα ο Παναθηναϊκός τα βρήκε μπαστούνια αφού τα close out του δεν ήταν τα ενδεδειγμένα. Δέχτηκε πολλά καλάθια από μακρινή και μέση απόσταση από τους Γουοναμέικερ, Ντατόμε και Μέλι, τα οποία ήταν μαχαιριά στην συνολική αμυντική λειτουργία, αφού στο πρώτο κομμάτι της άμυνας, η αντιμετώπιση ήταν σχετικά σωστή, στο δεύτερο όμως ήταν ημιτελής και αργή. Το πρόβλημα παρατηρήθηκε όταν στην 5άδα ήταν ο Λοτζέσκι, ο οποίος μέχρι και αυτή την περίοδο δείχνει να ψάχνεται, αφού ακόμα δεν έχει την ταχύτητα να καλύψει τα φτερά έπειτα από την έξτρα πάσα.
Για να βελτιωθεί όλο αυτό το δυνατό πρόβλημα που έβαλε ο Ομπράντοβιτς στον Παναθηναϊκο, ο Πασκουάλ επέλεξε άλλη τακτική στο δεύτερο ημίχρονο. Έκανε 2 βασικά πράγματα. Πρώτον μετά τα σκριν είπε στους παίκτες να αλλάζουν τα μαρκαρίσματα και δεύτερον πρόσθεσε πίεση στα γκαρντ της Φενέρ. Ήταν φανερό πως στο πρώτο ημίχρονο πόνεσε αρκετά η δημιουργία των κοντών, που δεν είχαν κανένα απολύτως πρόβλημα να στείλουν την μπάλα στο 4 ή το 5. Έτσι τα γκαρντ του Παναθηναϊκού πίεσαν ψηλά τους Γουοναμέικερ και Σλούκα (ο Γκούντουριτς τα έκανε θάλασσα όσο αγωνίστηκε και κάθισε γρήγορα στον πάγκο), πίεσαν επιθετικά και πάνω στην τρίπλα, άλλαζαν στα σκριν (συνεχώς ο Σίνγκλετον ή ο Γκιστ ή αργότερα ο Θανάσης έβγαιναν πάνω σε Σλούκα και Γουοναμέικερ χωρίς να τους αφήνουν να πάρουν διάδρομο ή να περάσουν εύκολη πάσα στον ψηλό) με αποτέλεσμα να κόψει την δημιουργία τους. Αυτή η αλλαγή στην αντιμετώπιση τους σε σχέση με το πρώτο ημίχρονο είχε ως αποτέλεσμα ο Παναθηναϊκός να δεχτεί 20 λιγότερους πόντους (α ημιχ 44, β ημίχ. 24).
Κάποιος θα πει και γιατί δεν το έκανε από το πρώτο κιόλας ημίχρονο. Η απάντηση είναι πως αυτή την περίοδο δεν μπορεί να το κάνει. Στο πρώτο μέρος ο Πασκουάλ ήθελε να έχει διευρυμένο rotation ώστε στο κλείσιμο του αγώνα να μπορεί να έχει ξεκούραστους παίκτες. Στο δεύτερο ημίχρονο με εξαίρεση τον Λεκαβίτσιους και τον Θανάση (7 λεπτά) και ελάχιστα τον Λοτζέσκι, το rotation περιορίστηκε στους 8 παίκτες. Καλάθης, Παππάς, Γκιστ, Σίνγκλετον και Ρίβερς ήταν αυτοί που τράβηξαν το κουπί και φαίνεται και από τους χρόνους τους. Το κοινό σημείο; Ότι ήταν μέλη της ομάδας και πέρσι. Αυτόματα γίνεται αντιληπτό πως το επίπεδο χημείας δεν είναι το επιθυμητό, από την άλλη όμως δεν γίνεται 5 παίκτες να παίζουν 40 λεπτά. Οπότε ανοιχτό rotation στην αρχή, κλειστό και μετρημένο στο τέλος. Μέχρι να βρεθεί η χημεία, ο ρυθμός και ενέργεια που απαιτεί ο Πασκουάλ από τους παίκτες του, η εικόνα θα είναι πάνω κάτω αυτή.
Και στην επιθετική λειτουργία του Παναθηναϊκού υπήρχε χτες πρόβλημα και αυτό οφειλόταν κατά βάση στον Νικ Καλάθη. Συνολικά ο Νικ έκανε έναν πολύ καλό αγώνα όμως έδειξε έναν σημαντικό δισταγμό όταν χρειάστηκε να περάσει την μπάλα στο ζωγραφιστό. Ίσως να έφταιγε βέβαια ότι αμυντικά εξαντλούσε μεγάλο μέρος της ενέργειάς του ώστε να είναι απροσπέλαστος, και πάλι όμως δημιουργικά (παρά τις 6 ασίστ) ήταν μάλλον average. Η επιλογή του Ομπράντοβιτς στο pick and roll του τριφυλλιού ήταν το hedge out του ψηλού. Μία ο Βέσελι, μία ο Τόμπσον ήταν σκιά του Νικ, που χάρη στα γρήγορα πόδια τους δεν τον άφηναν να ασχοληθεί με την δημιουργία. Ο Γκιστ έπειτα από τα pick n roll με τον Καλάθη βρέθηκε πολλές φορές είτε ελεύθερος περιμένοντας την alley up συνεργασία τους, είτε να τον μαρκάρει ο Σλούκας. Παρόλα αυτά ο Νικ δεν πέρασε παρά ελάχιστες φορές την μπάλα στον Γκιστ και αργοπορημένα.
Για το κατανοητό της υπόθεσης, ο Πασκουάλ επέμεινε στο ίδιο play για αρκετή ώρα και όταν είδε ότι ο Καλάθης δεν μπορούσε με τίποτα να βρει την πάσα, τον κάθισε στον πάγκο ακόμα και σε μια κρίσιμη καμπή του αγώνα βάζοντας ξανά τον Παππά να είναι δίδυμο με τον Λεκαβίτσιους, με μόλις 5 λεπτά να απομένουν. Μάλιστα για να γίνει ακόμα και πιο εμφανές το πρόβλημα του Καλάθη, η πρώτη φάση που συμμετέχει ο Λεκαβίτσιους στην δημιουργία μετά την είσοδό του στο παρκέ, είναι pick n roll με τον Γκιστ και αμέσως σκαστή πάσα στον Αμερικάνο, που όμως κόπηκε από τα πόδια παικτών της Φενέρ. Μπορεί να μην πέρασε η μπάλα όμως ο Λιθουανός διάβασε εξαιρετικά το παιχνίδι των Τούρκων και αυτό ακριβώς ήταν που ζητούσε ο Ισπανός τεχνικός από τον ομογενή γκαρντ. Ο Καλάθης είχε συνολικά 6 ασίστ κατά βάση από το transition (που ο Παναθηναϊκός έτρεξε σωστά χτες) με την μία αν θυμάμαι καλά να είναι στο set παιχνίδι.
Πάντως οι Πράσινοι αν ήταν στοιχειωδώς πιο εύστοχοι από την γραμμή των 6.75 ίσως να μην χρειαζόταν να φτάσουμε στο buzzer beater του Παππά. Ειδικά αν αναλογιστεί κανείς πως το δίδυμο Ρίβερς-Σίνγκλετον είχαν μαζί 1/9 (0/5 και 1/4 αντίστοιχα), τότε καταλαβαίνουμε πόσο δύσκολη ήταν η χτεσινή αναμέτρηση. Επίσης ο Ντένμον όπως και ο Γκάμπριελ έδειξαν για έναν ακόμα αγώνα πόσο εκτός κλίματος βρίσκονται. Και αν για τον πρώτο υπάρχουν δικαιολογίες (νέος στην ομάδα, πρώτη φορά σε αυτό το επίπεδο, επίπεδο χημείας χαμηλό) για τον δεύτερο δεν μπορώ να καταλάβω πως παρουσιάζεται τόσο μέτριος. Ξέρουμε τι παίκτης είναι ο Κένι, ωστόσο μετά από 4 αγώνες μου μοιάζει σαν παραφωνία ή σαν παίκτης που περισσεύει στο ρόστερ, αφού πραγματικά δεν έχω καταλάβει που βοηθάει. Στο 4 έχει τρανταχτές αμυντικές αδυναμίες λόγω κορμιού και στο 3 που μπορεί λόγω σουτ να απειλήσει είναι ασταθέστατος. Χτες έβαλε το πρώτο και στα επόμενα 2 που εκτέλεσε ίσα που έφτασαν στο ταμπλό. Δίκαια δεν αγωνίστηκε στο δεύτερο ημίχρονο.
Θεωρώ πως η νίκη ήταν βάλσαμο και κερδισμένος χρόνος όπως ακούστηκε και γράφτηκε παντού σήμερα. Χρόνος για να ενταχθούν κάποιοι παίκτες καλύτερα στην ομάδα, χρόνο για να δουλέψει πιο ήρεμα. Ο Λοτζέσκι και ο Ντένμον είναι 2 παίκτες που ακόμα ψάχνονται και δεν έχουν προσφέρει στην ομάδα. Ο πρώην παίκτης του Ολυμπιακού χτες δεν βοήθησε και με την είσοδό του στο παρκέ ειδικά στη τελικά ευθεία της αναμέτρησης κόντεψε να γίνει ο μοιραίος παίκτης. Έχασε τον παίκτη του, δεν πήδηξε να διώξει την μπάλα από το στεφάνι αφήνοντας τον Βέσελι ανενόχλητο να την σπρώξει στο δυχτάκι και γενικά δεν είχε καλή εικόνα. Ο Πασκουάλ περιμένει πολλά από τον Λότζο ωστόσο ξέρει ότι του χρειάζεται χρόνος.
Από την άλλη η έλλειψη ενός δυνατού κορμιού στο 5 είναι εμφανέστατη. Για διάφορους λόγους οι Σίνγκλετον και Γκιστ (αμυντικά ο ένας επιθετικά ο άλλος) δεν μπορούν να καλύψουν πλήρως το 5. Προσωπική μου γνώμη είναι ότι ο Παναθηναϊκός χρειάζεται να βγει στην αγορά και βρει έναν σέντερ τώρα που είναι νωρίς. Έναν παίκτη με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Έναν παίκτη που να παίζει πάνω από την στεφάνη, που να είναι rim protector, αθλητικός και να μπορεί να κοντράρει αντίστοιχα κορμιά όπως του Σεραφέν ή του Βέσελι και του Τόμπσον. Χωρίς να έχω κάποια πληροφόρηση θεωρώ πως ο Παναθηναϊκός βρίσκεται ήδη σε αναζήτηση ψηλού (νομίζω αναφέρθηκε και στην εκπομπή της Nova μετά τον αγώνα) και θεωρώ πως ο Γκάμπριελ βρίσκεται σε δυσμενή θέση, παρά το 3ετές που υπέγραψε. Ο καιρός θα δείξει.
Παράλληλα όμως η χθεσινή αναμέτρηση έδειξε πως ο υπάρχει ένας παίκτη στο ρόστερ που μπορεί να προκαλέσει έκρηξη ενέργειας και ενθουσιασμού στην ομάδα. Ο λόγος για τον Θανάση Αντετοκούνμπο, ο οποίος μόλις πάτησε στο παρκέ άλλαξε όλη την εικόνα του Παναθηναϊκού. Στην άμυνα ήταν ογκόλιθος και ήταν βασικό γρανάζι της εξαιρετικά πιεστικής άμυνας των δέκα τελευταίων λεπτών, στην επίθεση στα λίγα λεπτά που αγωνίστηκε πέτυχε τα καλάθια που πήρε, ευστόχησε και σε 2 βολές ενώ συμμετείχε ενεργά στα επιθετικά ριμπάουντ του τελευταίου δεκαλέπτου. Ίσως και η εικόνα του Θανάση να είναι αυτή που με κάνει να πιστεύω πως ο Γκάμπριελ βρίσκεται σε δύσκολη θέση, μιας και για την ώρα ο Έλληνας pf κάνει τα πάντα πολύ καλύτερα.
ΥΓ: H Φενέρ είναι σε περίεργη φάση αυτή την περίοδο. Έχοντας χάσει τους Ούντο και Μπογκντάνοβιτς είναι πραγματικά δύσκολο να δούμε την περσινή ομάδα. Ωστόσο το ταλέντο που έχει είναι αρκετό. Ο Γουαναμέικερ είναι αναβάθμιση, ο Μέλι το ίδιο, ο Γκιουλέρ μπορεί να μην αγωνίζεται ακόμα πολύ αλλά είναι εγγύηση στα γκαρντ. Όταν με το καλό δέσουν οι νέοι με τους παλιούς η Φενέρ θα είναι και πάλι καλή ομάδα. Όταν και ΑΝ ο Τόμπσον αρχίσει να παίζει με τους όρους του Ζοτς, τότε η Φενέρμπαχτσέ θα είναι τρομακτική.
COMMENTS