Ο απολογισμός της πορείας της Γαλλίας στο Ευρωμπάσκετ 2017 και η επόμενη μέρα

Απολογισμός της πορείας της Γαλλίας στο Ευρωμπάσκετ

Του Νίκου Ψηλόπουλου

Η ροή του Ευρωμπάσκετ 2017 συνεχίζεται, καθώς έχουμε φτάσει λίγες μέρες πριν τους προημιτελικούς. Οχτώ ομάδες θα διεκδικήσουν το βαρύτιμο τρόπαιο του τουρνουά, χωρίς, ωστόσο, να βρίσκεται μέσα σε αυτές η Εθνική Ομάδα της Γαλλίας. Οι «τρικολόρ» πραγματοποίησαν μια απογοητευτική εμφάνιση στο Ευρωμπάσκετ, γνωρίζοντας την ήττα από την Γερμανία στον πρώτο νοκ άουτ αγώνα στη φάση των 16. Για να καταλάβουμε το μέγεθος της αποτυχίας, φτάνει να κάνουμε μια αναδρομή στα πρόσφατα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και να παρατηρήσουμε ότι η Γαλλία κατέλαβε την πρώτη και την τρίτη θέση το 2013 και το 2015 αντίστοιχα, ενώ την τελευταία φορά που συνέβη να μη βρεθεί στην οχτάδα ήταν ο μακρινό 1997!

Προβλήματα από την αρχή

Η Γαλλία ήταν πάντα μια ομάδα με ταχυδύναμη ,σκληρότητα και, κυρίως, αποτελεσματικότητα ακόμα και σε μη παραγωγικούς  για αυτήν αγώνες. Ωστόσο, η απόφαση των Ζελαμπάλ, Πιετρούς και, φυσικά, Τόνι Πάρκερ να σταματήσουν την καριέρα τους εθνικό επίπεδο έβαλε την εθνική ομάδα σε μια διαδικασία αποσύνθεσης και σε μια μεταβατική περίοδο, στην οποία η «Γαλλία του Τόνι Πάρκερ και των άλλων» έδινε τη θέση της σε μια νέα ομάδα. Συν αυτοίς, καίριο πλήγμα για τον coach Κολέ αποτέλεσε η απόφαση των δύο σούπερσταρ Μπατούμ και Γκομπέρ να μην ενισχύσουν την χώρα τους. Παρόλα αυτά, οι «bleues» παρέμειναν ένα από τα μεγάλα φαβορί για μετάλλιο παρά την ασταθή εμφάνιση που έδειχναν στα φιλικά, δίνοντας στους «μπασκετόφιλους» Γάλλους τροφή για προβληματισμούς. Παρά τα πολλά φιλικά που έδωσαν, οι Γάλλοι έδειχναν να μην «πατούν καλά στο παρκέ» και να τους λείπει η ομοιογένεια, η ομαδικότητα καθώς και η επιβλητικότητα κόντρα σε υποδεέστερες, θεωρητικά, ομάδες.

Όμιλος

Η αρχή στις επίσημες υποχρεώσεις για την Εθνική Γαλλίας κατέληξε σε «τραγωδία» εναντίον των μαχητικότατων και γηπεδούχων Φινλανδών, αφού κατάφερε να χάσει τη διψήφια διαφορά που είχε δημιουργήσει και, εν τέλει, να ηττηθεί στην παράταση. Η Γαλλία έδειξε έντονα σημάδια αστάθειας σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, στηριζόμενη μονάχα στο ατομικό ταλέντο και στην ποιότητα των ικανότατων Ντε Κολό και Φουρνιέ. Η νίκη επί της Ελλάδας ήταν απλά «βάλσαμο» στις ήδη ανοιχτές πληγές των «τρικολόρ» οι οποίοι όμως δεν κατάφεραν να διατηρήσουν την υπέρ τους διαφορά ως το τέλος δίχως να αγχωθούν. Η έλλειψη συνοχής και σαφούς αγωνιστικού πλάνου φάνηκε και στο ματς με την Πολωνία, με τους Γάλλους τελικά να επικρατούν καθαρά λόγω της ποιότητας των παικτών, εντυπωσιάζοντας και πάλι αρνητικά. «Το κερασάκι στην τούρτα» στον όμιλο του Ελσίνκι ήρθε στο, κατά τ’άλλα, ματς πρωτιάς κόντρα στους Σλοβένους, όπου επήλθε ο διασυρμός για την ομάδα του Κολέ χτυπώντας για πολλοστή φορά το «καμπανάκι» ενόψει της συνέχειας στα νοκ άουτ.

Απέναντι στην Γερμανία

Στο πρώτο ματς νοκ άουτ, οι Γάλλοι καλούνταν να αντιμετωπίσουν τους φιλόδοξους Γερμανούς του Σρέντερ και του Τάις. Στο πρώτο διάστημα του παιχνιδιού, οι «bleues» φέρονταν να είχαν μάθει από τις μέτριες εμφανίσεις στον όμιλο και μπήκαν δυνατά, επιβεβαιώνοντας τον τίτλο του φαβορί, προηγούμενοι ακόμα και με δέκα πόντους. Παρόλα αυτά, στο δεύτερο ημίχρονο η γαλλική επίθεση περνούσε «κρίση» και παρά το εκκωφαντικό 1/9 των Γερμανών από τα 6.75, το παιχνίδι παρέμενε ντέρμπι. Και όταν τα «Πάντσερ» ξεκίνησαν να βλέπουν το καλάθι σαν… βαρέλι, η πλάστιγγα έγειρε προς αυτούς και παρά την μυθική εμφάνιση του Φουρνιέ, δεν απέφυγαν την ήττα.  Οι Γάλλοι πλήρωσαν την έλλειψη χαρακτήρα, κάτι για το οποίο φημίζονταν τα τελευταία χρόνια, με αγχωτικές επιθέσεις δίχως υπομονή στο δεύτερο μέρος με τα αστέρια της, πλην του Φουρνιέ, να «σιωπούν», καταδικάζοντας την ομάδα σε ήττα. Αμυντικά, η αποκλειστική προσήλωση στον Σρέντερ άφηνε το πεδίο ανοιχτό στους υπόλοιπους Γερμανούς να σουτάρουν από μέση και μακρινή απόσταση, έπειτα από απλές περιστροφές, καθώς και στον Τάις να «οργώνει» τη γαλλική ρακέτα. Όταν το ποσοστό στα τρίποντα άρχισε να ανεβαίνει απότομα, οι Γάλλοι άρχισαν να τα χάνουν και να ξεχνούν το όποιο πλάνο είχε προετοιμάσει ο Κολέ και να παίζουν αποπροσανατολισμένα σε μια απέλπιδα προσπάθεια για νίκη. Φυσικά, χωρίς αποτέλεσμα.

Λίγοι οι Ντε Κολό, Ερτέλ, ασταθείς οι Λοβέρν, Σεραφέν

Η Γαλλία, παρά τις απουσίες, είχε παίκτες διεθνούς φήμης και βεληνεκούς, πλούσιους σε ατομικό ταλέντο και ποιότητα κι έναν έμπειρο προπονητή. Όμως, το μεγαλύτερο στοιχείο που στερήθηκε η Γαλλία ήταν η εκμετάλλευση αυτών των σταρ με σωστό τρόπο, δίνοντας υπερβολικά πολλές ελευθερίες σε παίκτες όπως ο Φουρνιέ κι ο Λοβέρν, μη δίνοντας, έτσι, δυνατότητες για ορθολογική ανάπτυξη στο παιχνίδι της ομάδας. Η ανάμειξη των «Ευρωπαίων»   γκαρντ Ντε Κολό, Ντιό, Ερτέλ με τους NBAers ψηλούς Ντιαό, Λοβέρν και Σεραφέν (θα τον βοηθήσει αρκετά η επιστροφή του στην Μπαρτσελόνα) δεν απέδωσε τα μέγιστα με τις συνεργασίες στο high-low να είναι μηδαμινές και τα πικ εν ρολ γίνονταν μονάχα προς όφελος των γκαρντ, οι οποίοι περισσότερο κοιτούσαν να ψάξουν τη διείσδυση ή το σουτ και λιγότερο να εκμεταλλευτούν τα «ψηλά κορμιά» των συμπαικτών τους.   Παρά την αδιαμφισβήτητη προσφορά του στα ματς, σε γενικό πλαίσιο, ο Νάντο Ντε Κολό κατηγορήθηκε ότι δεν συνέβαλλε τα μέγιστα την ύστατη στιγμή, όταν η μπάλα «έκαιγε» ενώ αντίθετα ο Ερτέλ αποδείχθηκε παίκτης κλάσης αλλά υπό συνθήκες και ανάλογα τη διάθεση του, κάτι που είχε δείξει και στην Εφές φέτος. Ντιό και Βέστερμαν ξεχώρισαν, φέτος, στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, ωστόσο η απειρία τους από διεθνείς διοργανώσεις με το εθνόσημο έγινε ιδιαίτερα αισθητή. Όσον αφορά τους ψηλούς, η εμπειρία του Ντιαό δεν στάθηκε αρκετή για να γίνει «αρχηγός» στο ζωγραφιστό ενώ ο Λοβέρν (βασικός) κι ο Σεραφέν (μπακ-απ του Λοβέρν) έδειξαν κάποιες εξάψεις σε σκορ, άμυνα και ριμπάουντ, χωρίς, όμως, να αποτελέσουν τα «φόβητρα» που απαιτούσε ο Κολέ για τους αντίπαλους γκαρντ που επιχειρούσαν μπασίματα.

Οι ρολίστες κι ο Φουρνιέ

Ο Εβάν Φουρνιέ ήταν ο πολυτιμότερος παίκτης της γαλλικής ομάδας, έχοντας 15.8 πόντους μέσο όρο και παίρνοντας τα «δύσκολα» σουτ στα κρίσιμα σημεία των παιχνιδιών. Προερχόμενος από μια πολύ καλή σεζόν με τους Ορλάντο Μάτζικ, λειτούργησε σαν σκόρερ αλλά και σαν συνδετικός κρίκος ανάμεσα σε ψηλούς και γκαρντ, σε έναν ρόλο πάντως που δεν ανταποκρίθηκε πλήρως. Πήγαινε πολύ σε ατομικές προσπάθειες και συχνά δικαιωνόταν αλλά υπήρξαν στιγμές που ο «μπασκετικός» εγωισμός του δεν τον άφηνε να έχει καθαρό μυαλό, παίρνοντας κάποιες εξεζητημένες προσπάθειες. Χαρακτηριστική ήταν η αποβολή του στο ματς με την Σλοβενία λόγω του θυμού του.  Από τους ρολίστες της ομάδας, ξεχώρισε ο Λαμπειρί αγωνιζόμενος αναπάντεχα για 17.3 λεπτά προσφέροντας κάτι περισσότερο από αυτό που ανέμενε ο Κολέ όταν το συμπεριελάμβανε στην τελική 12άδα. Αναπάντεχη ήταν και η σχετικά μικρή συμμετοχή του νέου παίκτη της Τσσκα Μόσχας Βέστερμαν, ο οποίος δεν βρήκε τη θέση που περίμενε στο ροτέισον της Γαλλίας και έμεινε στα χαμηλά. Συμπληρωματικό χαρακτήρα είχε και η συμμετοχή των Τουπάν και Πουαριέ. Παράλληλα, ο Τζάκσον φάνηκε ανέτοιμος και δεν παρουσιάστηκε έτοιμος να δώσει ουσιαστικές ανάσες στους Ερτέλ και Ντε Κολό.  Αξίζει να σημειώσουμε ότι πέρα από το ματς της Ισλανδίας, δεν υπήρχε δυνατότητα για εκτεταμένο ροτέισον και ξεκούραση για τους βασικούς της ομάδας αφού όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια κρίθηκαν στην τελευταία περίοδο.

Στατιστικά

Η επόμενη μέρα

Ασφαλώς και καμία ομάδα δεν διαλύθηκε ή έχασε την αίγλη της από μια μόνο αποτυχία. Αντικειμενικά και ρεαλιστικά, η φετινή πορεία αποτελεί μία άσχημη ανάμνηση για τους «τρικολόρ», οι οποίοι καλούνται να ανανεωθούν σαν ομάδα σε νοοτροπία και σε τρόπο παιχνιδιού και να βασιστούν στους ποιοτικότατους παίκτες που διαθέτουν. Η συνοχή πρέπει να επανέλθει στο γαλλικό στρατόπεδο καθώς και καλύτερη ανακατανομή των ρόλων, με ή χωρίς την παρουσία του αρχηγού Ντιαό και των NBAers)  ώστε να παρουσιαστούν δυνατότεροι στο παγκόσμιο κύπελλο του 2019. Η πορεία αυτή πρέπει να θεωρηθεί σαν μάθημα για το γαλλικό μπάσκετ ώστε να διορθωθούν τα όποια λάθη έγιναν πριν και κατά τη διάρκεια του τουρνουά, και οι «bleues” να επανέλθουν δυναμικά στην ελίτ του μπάσκετ και στο δρόμο των επιτυχιών.