Ελλάδα-Μεγάλη Βρετανία 92-64: Δεύτερο δείγμα θετικό, ακολουθεί η Σερβία

Ακόμα μια εύκολη επικράτηση για την Ελλάδα αυτή τη φορά απέναντι στην Μεγάλη Βρετανία.

Αν απέναντι στην Ρουμανία οι απαιτήσεις δεν ήταν ιδιαίτερες μιας και η δυναμικότητα του αντιπάλου δεν προσφερόταν για συμπεράσματα, ο αγώνας με την Μεγάλη Βρετανία ήταν ένα κλικ πιο δυνατός για να δούμε μερικά πράγματα. Ακόμα μια εύκολη νίκη ήρθε, ωστόσο δεν ξέρω κατά πόσο βοηθάει στην εξαγωγή ικανοποιητικής κριτικής, αφού και πάλι η ομάδα αγωνίστηκε χωρίς τον Γιάννη Αντετοκούμπο. Θα συνεχίσω να τονίζω πως όσο δεν αγωνίζεται ο σταρ των Bucks, ότι εικόνα και να βλέπουμε, θα είναι διαφορετική όταν θα συμμετέχει ο Γιάννης.

Ήδη είδαμε κάποια πράγματα που πιστεύω πως θα συμμαζευτούν όταν ο Αντετοκούμπο μπει στην 5άδα ή θα βρεθεί σε θέση να αγωνιστεί. Οι Βρετανοί, που παραδοσιακά δεν φημίζονται για το επίπεδο του μπάσκετ στην χώρα τους, εμφανίστηκαν αρκετά αθλητικοί και κινητικοί. Δεν θα κρίνω την άμυνά τους γιατί είχε πάρα πολλές αδυναμίες, ωστόσο επιθετικά έβαλαν αρκετές φορές δύσκολα στους παίκτες του Κώστα Μίσσα. Τα γκαρντ της ήταν πολύ κινητικά, προσπαθούσαν κατά βάση με την ταχύτητά τους να επιτεθούν και βρέθηκαν αρκετές φορές να κάνουν περιπάτους μέσα στο ζωγραφιστό. Αυτό δημιούργησε μια αρρυθμία στην αμυντική λειτουργία της ομάδας, ωστόσο οι παίκτες της Ελλάδας αντεπεξήλθαν. 

Στο σημείο όμως που παίρνουμε αρνητικό βαθμό είναι στα ριμπάουντ. Έχοντας το ύψος (Πρίντεζης, Παπαγιάννης, Μπουρούσης, Αντετοκούμπο, Παπανικολάου, Αγραβάνη) η ομάδα κατάφερε σε όλο το ματς να μαζέψει λιγότερα ριμπάουντ από έναν αδύναμο αντίπαλο. Και αν το πρόβλημα δεν εντοπίζεται τόσο στην συγκομιδή, εκείνο που χτύπησε άσχημα ήταν τα χαμένα επιθετικά ριμπάουντ και η ευκολία που πήγαινε η μπάλα στα χέρια των Βρετανών. Οι αντίπαλοί μας μέτρησαν 18 επιθετικά ριμπάουντ, δηλαδή 18 νέα έξτρα 14 δευτερόλεπτα επίθεσης. Αυτό με έναν τόσο αδύναμο αντίπαλο προφανώς και δεν αποτελεί πρόβλημα ωστόσο αν δεν ήταν φιλικός αγώνας και η ομάδα είχε να αντιμετωπίσει πχ την Γαλλία που διαθέτει εξίσου και περισσότερο αθλητικούς και παιγμένους παίκτες θα είχαμε σημαντικό πρόβλημα. Σε αυτό το κομμάτι μόνο όταν χρησιμοποιήθηκε ο Θανάσης Αντετοκούμπο, ο οποίος πίεσε λίγο περισσότερο τους αντιπάλους του αλλά συμμετείχε ενεργά στην συγκομιδή χαμένων σουτ, βελτιώθηκε η κατάσταση. Αλλά όταν βλέπεις τα νούμερα σε πιάνει ένα άγχος: Ελλάδα 33 ριμπάουντ-6 επιθετικά-27 αμυντικά, Μεγάλη Βρετανία 43 ριμπάουντ-18 επιθετικά-25 αμυντικά.

Παπαγιάννης και Μπουρούσης που κατά κύριο λόγο αγωνίστηκαν στην θέση του σέντερ (βρέθηκε και για λίγο ο Αγραβάνης και για μερικές στιγμές και ο Πρίντεζης) δεν μπόρεσαν να ακολουθήσουν σε ταχύτητα τα γκαρντ των Βρετανών που έκοβαν συνεχώς μέσα στην ρακέτα, με αποτέλεσμα να υπάρχει απορρύθμιση της αμυντικής μας λειτουργίας. Δεν προλάβαιναν να επιστρέψουν έγκαιρα στην θέση τους και αυτό έδινε στους Βρετανούς το ένα κλικ που χρειαζόντουσαν ώστε να πηδήξουν πιο γρήγορα για το ριμπάουντ. Σαφώς και στο τουρνουά του Ευρωμπάσκετ δεν θα υπάρχουν τόσο αθλητικοί παίκτες, ωστόσο θα πρέπει να δουλευτεί αυτή η αδυναμία που παρουσιάζει η ομάδα. 

Όλη αυτή πάντως η αδυναμία για το ριμπάουντ είναι δεδομένο πως θα μαζευτεί και θα διορθωθεί μόλις ο Γιάννης Αντετοκούμπο γίνει και πάλι διαθέσιμος για να αγωνιστεί. Το ύψος του, το άλμα του και η φυσική του παρουσία είναι ικανά για να μην αφήσουν τους αντιπάλους ανενόχλητους στο ριμπάουντ. Τα block out και η δύναμή του θα δώσουν έξτρα δυναμική στην ελληνική άμυνα, που πιθανά να μην δίνει καν το δικαίωμα στον αντίπαλο να επιτεθεί σωστά ώστε να φτάσει μέχρι το σημείο διεκδίκησης του «σκουπιδιού». Ο Γιάννης είναι το σημαντικότερο γρανάζι της ομάδας, ο ρόλος του θεωρώ πως θα είναι ηγετικός (και ελπίζω να μην το φοβηθεί ούτε ο ίδιος αλλά ούτε και ο Μίσσας, όπως έκανε ο Κατσικάρης) και σε άμυνα και σε επίθεση, οι συνεργασίες που θα γίνουν θα είναι διαφορετικές και για αυτό επιμένω πως ότι βλέπουμε ή έχουμε δει στα δύο αυτά φιλικά δεν θα έχει πολύ σχέση με την ομάδα που θα έχει στην 5άδα της τον Αντετοκούμπο.

Ωστόσο μπορώ να παρατηρήσω μερικά ακόμα πράγματα. Η πρόσληψη των βοηθών Παναγιωτόπουλου (Παναθηναϊκός) και Γεραγωτέλη (Ολυμπιακός) είχε ως στόχο, όπως άλλωστε είχε πρόσφατα δηλώσει και ο Μίσσας, την αποφυγή τεράστιων τακτικών προπονήσεων αφού το μεγαλύτερο ποσοστό των παικτών αγωνιζόντουσαν στους 2 μεγάλους. Αυτό το είδαμε και χτες. Σε αρκετά σημεία του αγώνα υπήρχαν συγκεκριμένες στοχεύσεις. Μία που παρατήρησα ήταν όταν ταυτόχρονα στο παρκέ βρισκόταν Καλάθης, Παππάς, Μπουρούσης, όπου η μπάλα έπειτα από αλλαγές και κοψίματα παικτών έβγαινε στο πλάι στον Μπουρούση, ώστε να παίξει με πλάτη τον αντίπαλο ψηλό. Σύστημα το οποίο είδαμε να συμβαίνει πολύ συχνά στον φετινό Παναθηναϊκό. Ενώ 2 ακόμα γνώριμα συστήματα που υπέπεσαν στην αντίληψή μου, ήταν η απομόνωση του Πρίντεζη όπου έπαιρνε την μπάλα κοντά στην baseline για να επιτεθεί, αλλά και το παιχνίδι με πλάτη που δοκιμάστηκε με τον Παπανικολάου. Είναι απολύτως λογικό να μην βγουν οι παίκτες από κάποιες πεπατημένες, ωστόσο μένει να δούμε πως θα λειτουργήσουν με τον Αντετοκούμπο στην 5άδα.

Και μερικές γενικές παρατηρήσεις. Στον αγώνα με την Ρουμανία το δίδυμο στα γκαρντ ήταν Σλούκας-Παππάς ενώ χτες ξεκίνησε Καλάθης-Παππάς. Όταν χρειάστηκε να παίξουν μαζί ο Σλούκας με τον Παππάς, ο Μίσσας έδειξε εκνευρισμένος από την αμυντική συμπεριφορά του παίκτη της Φενέρ και πέρασε 2 φάσεις έπειτα τον Καλάθη στην θέση του. Και σε δεύτερο συνεχόμενο αγώνα ο Μάντζαρης φάνηκε να υπολογίζεται ως 4η επιλογή στα γκαρντ. Χτες έδειξε προβλήματα στον χειρισμό της μπάλας, ενώ δεν μπόρεσε να μοιράσει σωστά το παιχνίδι. Ο Μάντζαρης καλείται να βγει από την «φόρμα» και τις λειτουργίες του Ολυμπιακού και αυτό φαίνεται να του δημιουργεί πρόβλημα. Πάντως ο 28χρονος γκαρντ θα μπορούσε σαν off ball να λειτουργήσει άψογα καθώς όπως σωστά παρατήρησε σε προηγούμενο άρθρο ο Αντρέας Χριστοφόρου, αν παίξει ως shooting guard και χωρίς να χρειάζεται να κατεβάζει την μπάλα, σαν spot shooter μπορεί να είναι αποτελεσματικός.

Ο Μίσσας ακόμα δοκιμάζει πράγματα και είναι λογικό να ψάχνεται για την δυάδα που θα διαχειρίζεται την λειτουργία της ομάδας. Η λογική του Σλούκας-Καλάθης έχει βάση, όμως έχει τα συν και τα πλην της. Με δεδομένη την παρουσία του Γιάννη στην 5άδα καλείται να βρεθεί μια λύση για το μέτριο σουτ των Καλάθη/Αντετοκούμπο. Με τον Σλούκα μέσα αλλά και τον Παπανικολάου, χρειάζεται απλά μια συνεχής κίνηση ώστε να μπορεί να βγει η έξτρα πάσα χωρίς να κολλάει η μπάλα ούτε στα χέρια του Γιάννη ούτε του Καλάθη και να επιδίδονται σε μακρινά σουτ, όπως είδαμε πέρσι απέναντι στους Κροάτες. Δεν πρέπει οι 2 τους να μένουν κολλημένοι σε μια γωνία ή απλά να περιμένουν την πάσα. Η συνεχής κίνηση θα βγάλει πάσα για κάποιον από τον Σλούκα/Παπανικολάου που είναι οι 2 καλύτεροι σουτέρ της ομάδας. Αρκεί φυσικά να αξιοποιήσουν ότι ευκαιρία τους παρουσιαστεί. Πάντως ο Αντετοκούμπο έχει βελτιώσει σε σχέση με το προηγούμενο τουρνουά το σουτ του και θεωρώ πως δεν θα δούμε ξανά την εικόνα που είχαμε δει παλιότερα. 

Ο Αγραβάνης δείχνει να έχει πλεονέκτημα έναντι του Μπόγρη που θεωρητικά διεκδικεί την τελευταία θέση μαζί του. Χτες ήταν θετικός, με πολύ καλές αμυντικές τοποθετήσεις αλλά και σωστές επιθετικές επιλογές. Το ότι μπορεί να αγωνιστεί σε 2 θέσεις του δίνει ξεκάθαρο προβάδισμα για να είναι στην 12άδα, την ώρα που το παιχνίδι του νέου σέντερ του Ολυμπιακού είναι αρκετά μονοδιάστατο και τα στοιχεία αυτά μπορείς να τα πάρεις από Μπουρούση και Παπαγιάννη. Για τον σέντερ των Κινγκς αυτό που έχω να παρατηρήσω είναι ότι η βελτίωσή του φαίνεται ξεκάθαρα. Προσπαθεί φυσικά ακόμα να μάθει την θέση, παρατήρησα μερικά κολλήματα σε φάσεις που πιο έμπειροι σέντερ θα λειτουργούσαν αυτοματοποιημένα, ωστόσο το χουκ του μπορεί να γίνει σημαντική απειλή. Του λείπει βέβαια η εμπειρία και ίσως αυτό να παίξει ρόλο. Τέλος είχα για πρώτη φορά την τύχη να δω τον Μήτογλου να αγωνίζεται (δεν έχω δει αγώνα του Wake Forest παρά μόνο μερικά highlights που για μένα δεν είναι δείγμα). Πήρε ένα pick and pop με τον Μάντζαρη και ευστόχησε στο σουτ, κάρφωσε, και πήρε φάουλ (1/2 βολές) έπειτα από προσπάθεια να παίξει 1vs1 με τον αντίπαλό του. Ο Μήτογλου μπορεί να γίνει στέλεχος της Εθνικής στο μέλλον καθώς ξεκάθαρα έχει προσόντα. Χρειάζεται να δουλέψει αρκετά, να δυναμώσει περισσότερο και φυσικά να αντιληφθεί περισσότερο το άθλημα. Όπως και να έχει η πρώτη μου εικόνα του σε αγώνα ήταν αρκετά θετική.

Τέλος λοιπόν το τουρνούα της Πάτρας με ιδανικό ξεμούδιασμα για την Εθνική Ελλάδος. Η εικόνα της ήταν ικανοποιητική παρά το χαμηλό επίπεδο αντιπάλων που επιλέχθηκαν. Ο κόουτς δοκίμασε συστήματα και πρόσωπα και η εικόνα αρχίζει σιγά σιγά να σχηματίζεται. Η γεύση που μένει είναι ότι η φετινή ομάδα έχει ταλέντο και θέληση, έχει καλούς παίκτες σε όλες τις θέσεις και όλοι μπορούν να δώσουν λύσεις. Δείγμα θετικό λοιπόν και πάμε στο επόμενο. Συνέχεια τώρα στις 11/8 στην Σερβία με αντίπαλο τους Σέρβους και τους Μαυροβούνιους. Το επίπεδο ανεβαίνει, θεωρητικά ο Αντετοκούμπο υπολογίζεται οπότε αναμένεται να βγάλουμε πιο σωστά συμπεράσματα ειδικά απέναντι στην Σερβία που είναι ένα από τα φαβορί για την κατάκτηση του χρυσού στο Ευρωμπάσκετ. Η Ελλάδα θα βρει απέναντί της τον Μπογκντάνοβιτς τον Τεοντόσιτς τον Κάλινιτς, παίκτες του υψηλότερου επιπέδου. Σημαντική αναμέτρηση για την εξαγωγή πιο ασφαλών συμπερασμάτων.