Ήρθε η ώρα για τη νέα γενιά του Άρη να πάρει την ευκαιρία της.
Πριν την διετία διοίκησης Λάσκαρη, ο Άρης αντιμετώπισε πολλά οικονομικά προβλήματα, αναγκάστηκε να ξεπουλήσει σημαντικά κομμάτια του αγωνιστικού του πλάνου, όπως τον Μποχωρίδη, και δεν είχε παρά ελάχιστη διαπραγματευτική δύναμη για να κρατήσει παίκτες κορμού τους οποίους ήθελε, πχ Αθηναίου. Ωστόσο, εκείνη η ομάδα έδειξε σοβαρότητα, ανοίχτηκε μέχρι εκεί που έφταναν τα οικονομικά δεδομένα των ανθρώπων που την στήριζαν και η διοίκηση Αρβανίτη προετοίμασε τον σύλλογο όσο το δυνατό καλύτερα ώστε να καταφέρει να περάσει στα χέρια ενός εύπορου επενδυτή που θα έφερνε καλύτερες μέρες. Η οικογένεια Λάσκαρη έδωσε στον κόσμο όραμα, αποκατέστησε το όνομα του Άρη στην αγορά και έστησε σοβαρές ομάδες, εντός παρκέ, που είχαν πλέον αγωνιστικούς στόχους. Φέτος τα πράγματα ήταν κάπως διαφορετικά, με τον Νίκο Λάσκαρη να μένει για καιρό μακριά από την Θεσσαλονίκη και να μην μπορεί να στηρίξει οικονομικά την ΚΑΕ και έτσι σιγά σιγά το οικοδόμημα που είχε χτιστεί, σχεδόν κατέρρευσε. Ο ερχομός του coach Γιαννάκη αναπτέρωσε κάπως το ηθικό του κόσμου, ωστόσο νομίζω πως ο Δράκος έχει πάρει ένα τεράστιο ρίσκο. Τα μέχρι στιγμής δεδομένα μιλάνε για άρνηση των ατζέντηδων μέχρι και να μιλήσουν με τον Άρη αν δεν αποκατασταθεί το status στην αγορά, το οποίο γίνεται μόνο με χρήματα, και έτσι ο coach παραμένει σε αναμμένα κάρβουνα τουλάχιστον μέχρι να υπάρξουν κάποια πρώτα έσοδα και πληρωμές. Η γνώμη μου είναι πως πρέπει άμεσα να συμφωνηθούν πολύ συγκεκριμένα πράγματα με τον Δράκο, και αυτή τη φορά δεν μιλάω απλά για χρονοδιαγράμματα πληρωμών και κάπως μειωμένο μπάτζετ. Το κλειδί είναι η αποκατάσταση του ονόματος και του κύρους της ΚΑΕ Άρης στον χώρο, και η βιωσιμότητα της εταιρείας μέσα από τα πραγματικά της έσοδα.
Ξεκινώντας λοιπόν το πλάνο της σεζόν 2017/2018, η εταιρεία ξεκινάει τουλάχιστον από το μείον 1,5εκ ευρώ, σύνολο των περσινών οφειλών και των δόσεων προς δημόσιο και πιστωτές για την χρονιά που μας έρχεται. Αυτό το ποσό πρέπει να καλυφθεί σε δόσεις μέχρι τον επόμενο Ιούνιο για να μπορέσουμε πάλι να μιλάμε για μια σχεδόν καθαρή ΚΑΕ, βιώσιμη και με μελλοντικό πλάνο. Όπως ανέφερα στο άρθρο μου στις 29 Ιουνίου, το ταβάνι των εσόδων της ομάδας μαζί με αυξημένα έσοδα από χορηγίες και τηλεοπτικό συμβόλαιο, μπορούν ίσως να φτάσουν λίγο πιο πάνω από το 1,5εκ ευρώ. Αυτό σημαίνει πως είτε ο Άρης θα συνεχίσει να δημιουργεί χρέη, πράγμα που απαγορεύεται να γίνει, είτε το αγωνιστικό μπάτζετ θα είναι πολύ μικρότερο από την σεζόν 2014/2015, πρώτη χρονιά του Πρίφτη στον Άρη, το οποίο έφτασε στις 350χιλ ευρώ. Θα μου πείτε και τι έγινε, τότε ο Άρης κέρδισε δύο φορές στην κανονική περίοδο των συμπολίτη ΠΑΟΚ, βγήκε 4ος και κέρδισε μέχρι και τον Ολυμπιακό στο τρίτο παιχνίδι της ημιτελικής φάσης. Οπότε και λίγο χαμηλότερα πάλι θα αντέξουμε. Δεν είναι ακριβώς έτσι όμως. Εκείνη την σεζόν ο coach Πρίφτης ευτύχησε να έχει στο ρόστερ του ένα τρομερό Βεζένκοφ που αμειβόταν πολύ χαμηλότερα από την πραγματική του αξία, πράγμα που φάνηκε το αμέσως επόμενο καλοκαίρι. Οπότε φέτος με τόσο χαμηλό μπάτζετ μπορεί να υπάρξει κίνδυνος μέχρι και για την είσοδο στα playoffs.
Υπάρχον ρόστερ
Πάμε λοιπόν στο καθαρά αγωνιστικό. Μάλλον ήρθε η ώρα ο Άρης να στηριχθεί στη νέα γενιά αθλητών και να τους βάλει κατευθείαν στα βαθιά. Η τετράδα των Φλιώνη, Δίπλαρου, Χρηστίδη και Τάταρη έχουν επιλεγεί στην 12αδα της Εθνικής Νέων Ανδρών για το Ευρωπαϊκό τουρνουά στην Κρήτη. Ο Φλιώνης είναι πιο μπροστά σε θέμα εμπειριών και νομίζω πως θα πρέπει να πάρει πολύ χρόνο και πιθανότατα πρωταγωνιστικό ρόλο στην ομάδα. Το αγωνιστικό θράσος του Δίπλαρου και η ενέργεια την οποία βγάζει πιστεύω πως μπορεί να υπερκαλύψει την έλλειψη εμπειριών στην Α1 και στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Τα συμβόλαια των δύο pg της ομάδας εκπνέουν το επόμενο καλοκαίρι και θα πρέπει να αρχίσουν σύντομα συζητήσεις για τις επεκτάσεις. Ο Βασίλης Χρηστίδης έχει το ανάστημα και τις κινήσεις για να βοηθήσει ενεργά τη νέα ομάδα του Παναγιώτη Γιαννάκη. Υπολείπεται κάπως σε αθλητικότητα, πράγμα που του στοιχίζει στην άμυνα και στην αποτελεσματικότητα με την οποία πηγαίνει στο ριμπάουντ, ωστόσο κερδίζοντας εμπειρίες θα γίνει όλο και καλύτερος. Ο Διονύσης Τάταρης από την άλλη είναι αρκετά πιο πίσω από τους άλλους τρεις. Στην πραγματικότητα ίσως είναι ένα ερωτηματικό για την 12αδα και μπορεί να του κάνει καλό ακόμα ένας δανεισμός σε ομάδα που μπορεί να τον πιστέψει και να τον δουλέψει. Από εκεί και πέρα ο Πουλιανίτης έχει εμπειρίες Α1 και θα βοηθήσει σίγουρα τόσο με την αθλητικότητά του όσο και με την αμυντική του προσήλωση. Ο Καλαϊτζάκης έχει περίσσιο ταλέντο, ωστόσο είναι ακόμα αρκετά άπειρος και ανέτοιμος σωματικά ώστε να αντεπεξέλθει στις δυσκολίες της Α1. Γνώμη μου είναι πως ο παίκτης πρέπει να παραμείνει και να δουλευτεί σωστά από το τεχνικό τιμ. Θα υπάρξουν ευκαιρίες να τον δούμε μέσα στη χρονιά, δύσκολα όμως να έχει σταθερή θέση στην 12αδα του Άρη την επόμενη σεζόν.
Ο αρχηγός Σπύρος Μούρτος έχει ενεργό συμβόλαιο, οι οικονομικές του απολαβές είναι χαμηλές οπότε λογικά θα παραμείνει. Μπορεί να παίξει και στις τρεις θέσεις της περιφέρειας και ο ρόλος του πιθανότατα θα είναι αναβαθμισμένος. Πάμε τώρα και στα δύσκολα. Τσαϊρέλης και Καββαδάς είναι δύο ποιοτικοί ψηλοί και δεν χωράει αμφιβολία πως ο Παναγιώτης Γιαννάκης επιθυμεί την παραμονή τους. Ωστόσο, η συνολική αμοιβή τους φτάνει κοντά στις 250χιλ ευρώ. Επιπλέον, και οι δύο έχουν λαμβάνειν αρκετά λεφτά από την σεζόν που πέρασε, ενώ ο Τσαϊρέλης περιμένει να εισπράξει και χρήματα από το προηγούμενο πέρασμα του από τον Άρη. Προσωπική μου άποψη είναι πως και οι δύο επιθυμούν την παραμονή τους στο ρόστερ, το φανερώνει το ότι δεν έχουν κάνει κάποια προσφυγή, ωστόσο για να γίνει κάτι τέτοιο θα πρέπει πρώτα να δεχτούν ένα σοβαρό διακανονισμό των τωρινών οφειλών και έπειτα να δεχτούν μια μεγάλη μείωση των αποδοχών τους. Οι 150χιλ του Καββαδά πρέπει να κοπούν κάτω από τη μέση, όχι πως η αξία του παίκτη δεν είναι για 150χιλ αλλά ο φετινός Άρης δεν μπορεί να δώσει τέτοια χρήματα, ενώ τα 90χιλ του Τσαϊρέλη πρέπει να μειωθούν αισθητά. Βέβαια, υπάρχει πάντα το σκεπτικό να συμφωνηθεί από τώρα επέκταση και με τους δύο για καινούρια συμβόλαια 2 και 3 χρόνων με κλιμακούμενες αποδοχές που θα φτάνουν σε ψηλά επίπεδα την τελευταία χρονιά. Δεν μπορώ να γνωρίζω αν θα τους ενδιέφερε μια τέτοια πρόταση αλλά αξίζει να γίνει η προσπάθεια.
Μεταγραφές
Όπως ανέφερα και παραπάνω, μεταγραφικά ο Άρης δεν μπορεί να κινηθεί σχεδόν καθόλου αυτή τη στιγμή. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιοι παίκτες που θα μπορούσαν να έρθουν στην ομάδα και χωρίς να έχουν οριστικοποιηθεί οι διακανονισμοί. Ο Βασίλης Μουράτος ο οποίος έμεινε ελεύθερος από τον Ολυμπιακό έχει αρκετούς μνηστήρες. Μεταξύ άλλων ο ΠΑΟΚ και το Ρέθυμνο δείχνουν να έχουν εκφράσει έντονο ενδιαφέρον για τον νεαρό γκαρντ, ο οποίος πέρσι έκανε καλή σεζόν στην Α2 και το Ψυχικό. Ο Μουράτος δεν είναι ο παίκτης που θα ενθουσιάσει με την τεχνική του κατάρτιση, το σουτ του και την οργανωτικότητά του. Ωστόσο, είναι ένας δυνατός παίκτης, αρκετά διεισδυτικός και με έφεση στο ριμπάουντ. Επίσης, παρά το 1.93μ ύψος μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο στο 1-2 όσο και στη θέση 3 σε χαμηλό σχήμα. Ειδικά στα σχήματα που προτιμάει ο Δράκος με ευέλικτο small forward. Ακόμα ένας παίκτης των μικρών Εθνικών ομάδων είναι ο Γιάννης Αγραβάνης, ο μικρός αδερφός του Δημήτρη Αγραβάνη του Ολυμπιακού. Ο αθλητής του Δούκα έχει υποστηρικτές στην Θεσσαλονίκη και παρόλο που δεν αποτελεί προτεραιότητα αυτή τη στιγμή, μια τέτοια μεταγραφή μπορεί να να λύσει μελλοντικά το πρόβλημα των κιτρίνων στην θέση 3. Ο Αγραβάνης είναι ένας αθλητικός forward με έφεση στο ανοιχτό γήπεδο. Δεν είναι έτοιμος για την Α1 αυτή τη στιγμή, ωστόσο μπορεί να δώσει συγκεκριμένες λύσεις, ειδικά κόντρα σε μη αθλητικούς forward με πιο αργά πόδια. Μια άλλη περίπτωση που συζητήθηκε είναι αυτή του Παναγιώτη Βασιλόπουλου. Ο παίκτης ενδιαφέρει τον Γιαννάκη, οι δύο άντρες γνωρίζονται από την Εθνική ομάδα και από τον Ολυμπιακό. Ο αθλητής αντιμετώπισε πολλά προβλήματα τραυματισμών στην καριέρα του και πλέον είναι σε θέση να αγωνιστεί μόνο στην θέση 4. Για μένα αυτό το όνομα δεν πρέπει να υπάρχει καν στη λίστα, ειδικά σε περίπτωση που παραμείνει κάτοικος NGH ο Μιχάλης Τσαϊρέλης. Στην απευκτέα περίπτωση που ο Θεσσαλονικιός forward αποφασίσει να φύγει από την ομάδα, ίσως μπορούμε να μιλήσουμε για την προοπτική του Πελοποννήσιου αθλητή, με την προϋπόθεση πάντα πως η μισθοδοσία του θα είναι αρκετά χαμηλή. Ιδανικά στο 4 θα ήθελα τον Τσαϊρέλη βασικό και κάποιον ευέλικτο forward με έφεση στο τρίποντο για αλλαγή του. Ο Μήτογλου θα ήταν μια καλή λύση, είτε ως μόνιμος κάτοικος NGH, είτε ως πώληση των δικαιωμάτων του σε ομάδα των Αθηνών και επιστροφή με μονοετή δανεισμό.
Το αγωνιστικό πλάνο μου προϋποθέτει πως θα δοθεί πρωταγωνιστικός ρόλος στους νέους της ομάδας, οι οποίοι θα πλαισιωθούν από 2-3 πιο έμπειρους Έλληνες και 3-4 Αμερικάνους οι οποίοι θα είναι μεν στοιχήματα, λόγω οικονομικών συγκυριών, αλλά θα αποκτηθούν για να δώσουν κάτι εξτρά στο σκοράρισμα και στην οργάνωση. Η αλήθεια είναι πως δεν είμαι ειδικώς σε scouting, ωστόσο υπάρχουν κάποιοι παίκτες που θεωρώ πως είναι στα οικονομικά δεδομένα του φετινού Άρη και μπορούν να ανταποκριθούν στα θέλω της ομάδας. Με εμπειρία από την Α1 θα ήθελα να δω στην Θεσσαλονίκη τους Melsan Basabe (C) και Shannon Scott (PG), που πέρασαν πέρσι από τη Λευκάδα, τον Robert Arnold (SF) που πέρασε από το Ρέθυμνο και τους Darrin Govens (PG) και Damian Hollis (PF) που έχουν περάσει στο παρελθόν από Ίκαρο και Ρέθυμνο αντίστοιχα, όπως και έναν παλιό γνώριμο της ομάδας επί εποχή Βαγγέλη Αλεξανδρή, τον Sam Muldrow (C). Ακόμα μια επιλογή για την γραμμή των ψηλών θα μπορούσε να είναι ο Keith Wright ο οποίος πέρσι αγωνίστηκε στους Westchester Knicks της Αναπτυξιακής Λίγκας, ενώ ένας forward εξελίξιμος με καλά τελειώματα και αξιόλογο τρίποντο είναι ο Jordan Loveridge ο οποίος έχει εμπειρία από το Fiba Europe Cup.
Βέβαια ο Δράκος έχει τον πρώτο λόγο σε αυτό το θέμα. Το μόνο που μπορούμε να ελπίζουμε είναι να δούμε μια ομάδα η οποία θα παίζει για τον κόσμο της, παίκτες που θα διεκδικούν κάθε κατοχή και θα δίνουν τα πάντα για τη νίκη. Ο Γιαννάκης είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να μπορέσει να δημιουργήσει μια νεανική ομάδα και μπορεί να ξαναδώσει όραμα στον κόσμο. Ένας Άρης καθαρός από το βραχνά του 99, με τον Γιαννάκη προπονητή και με καλή νέα γενιά αθλητών είναι σίγουρο πως θα συσπειρώσει τον κόσμο και θα κάνει ευκολότερη τη ζωή του Νίκου Λάσκαρη ως προς την εύρεση χορηγιών και οικονομικών πόρων για το μέλλον. Συνεχίζουμε να στηρίζουμε τη διοίκηση Λάσκαρη και θα το κάνουμε για όσο καιρό ακόμα μπορεί η οικογένεια να ασχοληθεί με τα κοινά της ομάδας. Ωστόσο, όπως είπε και ο Δράκος, ο Άρης δεν μπορεί να έχει ως στόχο την τετράδα και πρέπει να επιστρέψει σύντομα στις επιτυχίες. Φέτος υπάρχουν άλλες προτεραιότητες, πρώτα ρύθμιση των προβλημάτων και έπειτα δημιουργία νεανικού κορμού.
Υ.Γ: Βασίλη Σίμτσακ, ψυχάρα, σε ευχαριστούμε για όλα. Χρόνια είχα να δω αθλητή να παίζει με τόσο πάθος. Δεν λέω αντίο λέω μόνο εις το επανιδείν. Ελπίζω κάποια μέρα να επιστρέψεις στον Άρη από ένα άλλο πόστο. Καλή επιτυχία στην συνέχεια της καριέρας σου.
Μεταγραφές
Όπως ανέφερα και παραπάνω, μεταγραφικά ο Άρης δεν μπορεί να κινηθεί σχεδόν καθόλου αυτή τη στιγμή. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιοι παίκτες που θα μπορούσαν να έρθουν στην ομάδα και χωρίς να έχουν οριστικοποιηθεί οι διακανονισμοί. Ο Βασίλης Μουράτος ο οποίος έμεινε ελεύθερος από τον Ολυμπιακό έχει αρκετούς μνηστήρες. Μεταξύ άλλων ο ΠΑΟΚ και το Ρέθυμνο δείχνουν να έχουν εκφράσει έντονο ενδιαφέρον για τον νεαρό γκαρντ, ο οποίος πέρσι έκανε καλή σεζόν στην Α2 και το Ψυχικό. Ο Μουράτος δεν είναι ο παίκτης που θα ενθουσιάσει με την τεχνική του κατάρτιση, το σουτ του και την οργανωτικότητά του. Ωστόσο, είναι ένας δυνατός παίκτης, αρκετά διεισδυτικός και με έφεση στο ριμπάουντ. Επίσης, παρά το 1.93μ ύψος μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο στο 1-2 όσο και στη θέση 3 σε χαμηλό σχήμα. Ειδικά στα σχήματα που προτιμάει ο Δράκος με ευέλικτο small forward. Ακόμα ένας παίκτης των μικρών Εθνικών ομάδων είναι ο Γιάννης Αγραβάνης, ο μικρός αδερφός του Δημήτρη Αγραβάνη του Ολυμπιακού. Ο αθλητής του Δούκα έχει υποστηρικτές στην Θεσσαλονίκη και παρόλο που δεν αποτελεί προτεραιότητα αυτή τη στιγμή, μια τέτοια μεταγραφή μπορεί να να λύσει μελλοντικά το πρόβλημα των κιτρίνων στην θέση 3. Ο Αγραβάνης είναι ένας αθλητικός forward με έφεση στο ανοιχτό γήπεδο. Δεν είναι έτοιμος για την Α1 αυτή τη στιγμή, ωστόσο μπορεί να δώσει συγκεκριμένες λύσεις, ειδικά κόντρα σε μη αθλητικούς forward με πιο αργά πόδια. Μια άλλη περίπτωση που συζητήθηκε είναι αυτή του Παναγιώτη Βασιλόπουλου. Ο παίκτης ενδιαφέρει τον Γιαννάκη, οι δύο άντρες γνωρίζονται από την Εθνική ομάδα και από τον Ολυμπιακό. Ο αθλητής αντιμετώπισε πολλά προβλήματα τραυματισμών στην καριέρα του και πλέον είναι σε θέση να αγωνιστεί μόνο στην θέση 4. Για μένα αυτό το όνομα δεν πρέπει να υπάρχει καν στη λίστα, ειδικά σε περίπτωση που παραμείνει κάτοικος NGH ο Μιχάλης Τσαϊρέλης. Στην απευκτέα περίπτωση που ο Θεσσαλονικιός forward αποφασίσει να φύγει από την ομάδα, ίσως μπορούμε να μιλήσουμε για την προοπτική του Πελοποννήσιου αθλητή, με την προϋπόθεση πάντα πως η μισθοδοσία του θα είναι αρκετά χαμηλή. Ιδανικά στο 4 θα ήθελα τον Τσαϊρέλη βασικό και κάποιον ευέλικτο forward με έφεση στο τρίποντο για αλλαγή του. Ο Μήτογλου θα ήταν μια καλή λύση, είτε ως μόνιμος κάτοικος NGH, είτε ως πώληση των δικαιωμάτων του σε ομάδα των Αθηνών και επιστροφή με μονοετή δανεισμό.
Το αγωνιστικό πλάνο μου προϋποθέτει πως θα δοθεί πρωταγωνιστικός ρόλος στους νέους της ομάδας, οι οποίοι θα πλαισιωθούν από 2-3 πιο έμπειρους Έλληνες και 3-4 Αμερικάνους οι οποίοι θα είναι μεν στοιχήματα, λόγω οικονομικών συγκυριών, αλλά θα αποκτηθούν για να δώσουν κάτι εξτρά στο σκοράρισμα και στην οργάνωση. Η αλήθεια είναι πως δεν είμαι ειδικώς σε scouting, ωστόσο υπάρχουν κάποιοι παίκτες που θεωρώ πως είναι στα οικονομικά δεδομένα του φετινού Άρη και μπορούν να ανταποκριθούν στα θέλω της ομάδας. Με εμπειρία από την Α1 θα ήθελα να δω στην Θεσσαλονίκη τους Melsan Basabe (C) και Shannon Scott (PG), που πέρασαν πέρσι από τη Λευκάδα, τον Robert Arnold (SF) που πέρασε από το Ρέθυμνο και τους Darrin Govens (PG) και Damian Hollis (PF) που έχουν περάσει στο παρελθόν από Ίκαρο και Ρέθυμνο αντίστοιχα, όπως και έναν παλιό γνώριμο της ομάδας επί εποχή Βαγγέλη Αλεξανδρή, τον Sam Muldrow (C). Ακόμα μια επιλογή για την γραμμή των ψηλών θα μπορούσε να είναι ο Keith Wright ο οποίος πέρσι αγωνίστηκε στους Westchester Knicks της Αναπτυξιακής Λίγκας, ενώ ένας forward εξελίξιμος με καλά τελειώματα και αξιόλογο τρίποντο είναι ο Jordan Loveridge ο οποίος έχει εμπειρία από το Fiba Europe Cup.
Βέβαια ο Δράκος έχει τον πρώτο λόγο σε αυτό το θέμα. Το μόνο που μπορούμε να ελπίζουμε είναι να δούμε μια ομάδα η οποία θα παίζει για τον κόσμο της, παίκτες που θα διεκδικούν κάθε κατοχή και θα δίνουν τα πάντα για τη νίκη. Ο Γιαννάκης είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να μπορέσει να δημιουργήσει μια νεανική ομάδα και μπορεί να ξαναδώσει όραμα στον κόσμο. Ένας Άρης καθαρός από το βραχνά του 99, με τον Γιαννάκη προπονητή και με καλή νέα γενιά αθλητών είναι σίγουρο πως θα συσπειρώσει τον κόσμο και θα κάνει ευκολότερη τη ζωή του Νίκου Λάσκαρη ως προς την εύρεση χορηγιών και οικονομικών πόρων για το μέλλον. Συνεχίζουμε να στηρίζουμε τη διοίκηση Λάσκαρη και θα το κάνουμε για όσο καιρό ακόμα μπορεί η οικογένεια να ασχοληθεί με τα κοινά της ομάδας. Ωστόσο, όπως είπε και ο Δράκος, ο Άρης δεν μπορεί να έχει ως στόχο την τετράδα και πρέπει να επιστρέψει σύντομα στις επιτυχίες. Φέτος υπάρχουν άλλες προτεραιότητες, πρώτα ρύθμιση των προβλημάτων και έπειτα δημιουργία νεανικού κορμού.
Υ.Γ: Βασίλη Σίμτσακ, ψυχάρα, σε ευχαριστούμε για όλα. Χρόνια είχα να δω αθλητή να παίζει με τόσο πάθος. Δεν λέω αντίο λέω μόνο εις το επανιδείν. Ελπίζω κάποια μέρα να επιστρέψεις στον Άρη από ένα άλλο πόστο. Καλή επιτυχία στην συνέχεια της καριέρας σου.
COMMENTS