Παναθηναϊκός Superfoods-Ολυμπιακός 71-58: Εμφατικά το 2-2, στο ΣΕΦ κρίνεται ο τίτλος

Τελικών των τελικών στο ΣΕΦ αφού ο Παναθηναϊκός έφερε την σειρά στο 2-2 κερδίζοντας με 71-58.

Και τώρα το ΣΕΦ. Ο Παναθηναϊκός έφερε στα ίσια την σειρά με τον Ολυμπιακό έπειτα από την επικράτησή του στο ΟΑΚΑ με 71-58. Με πολλά προβλήματα εκατέρωθεν (Καλάθης-Μπουρούσης-Γκριν, Παπανικολάου) οι δύο ομάδες πάλεψαν, ωστόσο ο Ολυμπιακός έδειξε να μην μπορεί να αντεπεξέλθει στην ενέργεια που έβγαλαν οι πράσινοι στο παρκέ και ουσιαστικά η αναμέτρηση είχε κριθεί από το τρίτο δεκάλεπτο όταν η διαφορά έφτασε τους 20 πόντους. Εξαιρετικός ο Καλάθης που έπαιζε εμπύρετος, άξιοι συμπαραστάτες Τζέιμς, Σίνγκλετον και Γκιστ, ενώ από το κόκκινο στρατόπεδο μόνο ο Γκριν προσπάθησε να σώσει τα προσχήματα σε μια πολύ κακή συνολικά βραδιά.

To Ματς

Με τον Τζέιμς στην βασική 5άδα και με δίδυμο ψηλών τους Γκιστ-Σίνγκλετον, αλλά και 3άρι τον Γκάμπριελ, ο Πασκουάλ με δεδομένα τα προβλήματα, έδωσε άκρως αθλητική όψη στον Παναθηναϊκό στην αρχή του αγώνα. Η επιλογή αυτή δικαίωσε τον κόουτς του ΠΑΟ μιας και οι παίκτες έβγαλαν αρκετή ενέργεια πιέζοντας ασφυκτικά τους παίκτες του Ολυμπιακού. Από την άλλη οι Ερυθρόλευκοι προσπάθησαν με κάθε τρόπο να μεταφέρουν την μπάλα προς το καλάθι κυρίως μετά την είσοδο του Μιλουτίνοφ, ο οποίος πήρε την θέση του βασικού Μπιρτς πριν καν συμπληρωθούν 2 λεπτά αγώνα. Με το σκορ στο 15-11 με τους 10 από τους 15 πόντους του τριφυλλιού να είναι από βολές, στην αναμέτρηση πέρασε και ο Νικ Καλάθης, ο οποίος με τρίποντο διαμόρφωσε το 18-11 της πρώτης περιόδου. Και οι δύο ομάδες ήταν αρκετά άστοχες, με τον Ολυμπιακό να αστοχεί σε εξ'επαφής καλάθια έχοντας 4/11 ενώ ο Παναθηναϊκός από την άλλη 3/13 αφού το πρώτο 7λεπτο συνοδεύτηκε από καταιγισμό τριπόντων από Γκιστ, Φελντίν, Τζέιμς, Γκάμπριελ και Καλάθη.

Το δεύτερο δεκάλεπτο ήταν σαφώς πιο ποιοτικό από το πρώτο. Ο Ολυμπιακός με σερί 6-0 μείωσε στον πόντο όμως η απάντηση ήρθε από τον Ρίβερς με τρίποντο. Ο Καλάθης συνέχισε να δίνει ρυθμό στους πράσινους διαμορφώνοντας το 26-20 έχοντας 7 προσωπικούς πόντους σε εκείνο το σημείο. Οι ερυθρόλευκοι έδειχναν να μην έχουν ψυχραιμία στο παιχνίδι τους και έκαναν το ένα λάθος μετά το άλλο με αποτέλεσμα οι γηπεδούχοι να φτάσουν στο +8 (30-22). Λίγο αργότερα υπήρξε ένταση και λογομαχία ανάμεσα σε Σπανούλη και Παππά, με τον δεύτερο να πανηγυρίζει τα βήματα που δόθηκαν στον αντίπαλο αρχηγό και τον Kill Bill να ζητάει το λόγο. Η κατάσταση εκτονώθηκε άμεσα και ο Καλάθης συνέχισε να πρωταγωνιστεί εντός παρκέ. Με τρίποντο και ασίστ στον Γκιστ ανέβασε την διαφορά στους 9 (35-26), ενώ ακόμα μια ασίστ στον Σίνγκλετον κράτησε την διαφορά στα ίδια επίπεδα. Οι βολές του Τζέιμς διαμόρφωσαν το σκορ ημιχρόνου που ήταν 39-28. Η διαφορά ήταν δίκαιη αν δει κάποιος τα λάθη, με τον Ολυμπιακό να έχει 12 και τον ΠΑΟ μόλις 3!!!

Η τρίτη περίοδος ξεκίνησε πιο ορθολογικά για τους γηπεδούχους με τους κόκκινους να μειώνουν στους 9 χάρη σε 2/3 βολές του Παπανικολάου. Ο Γκιστ που ήταν σαφώς ανεβασμένος σε σχέση με τις προηγούμενες αναμετρήσεις ανέβασε τον δείκτη του σκορ για πρώτη φορά στους 13 με κάρφωμα. Τα καρφώματα συνεχίστηκαν για του Πράσινους που έβρισκαν ανοιχτούς διαδρόμους στο ζωγραφιστό και το σκορ είχε εκτοξευτεί στους 20 πόντους. Μάλιστα η διαφορά έφτασε και τους 21, όπου λίγο πριν την λήξη της περιόδου με εύστοχη βολή του Γκριν έπειτα από τεχνική ποινή στον Τζέιμς, έπεσε στους 20, 59-39 σκορ που ήταν και το αποτέλεσμα του δεκαλέπτου. Στα τελευταία δέκα λεπτά υπήρξε παραδοχή αποτελέσματος και από τις 2 ομάδες, ο Σφαιρόπουλος δεν χρησιμοποίησε καθόλου Πρίντεζη και Σπανούλη ενόψει game 5 και οι επιθέσεις των δύο ομάδων δεν ήταν ιδαιτέρως σωστές. Οι Ερυθρόλευκοι κατάφεραν και μείωσαν την διαφορά ως και τους 13, όπου έμεινε και ως το τέλος, με το τελικό αποτέλεσμα να είναι 71-58 για τους γηπεδούχους.

«Αρρωστημένος» Καλάθης. Θεριό ανήμερο ο Γκιστ

Όταν διάβασα νωρίς το πρωί πως ο Καλάθης ήταν κλινήρης και το πιθανότερο ήταν να μην αγωνιστεί, είναι η αλήθεια πως ήμουν πολύ ανήσυχος για την έκβαση του αγώνα. Ναι δεν έχω εμπιστοσύνη σε κάποιον άλλο να έχει την μπαγκέτα στα χέρια του και να οργανώνει τις επιθέσεις. Άλλωστε όλη την φετινή σεζόν όταν βλέπαμε την μπάλα στα χέρια του Τζέιμς, τις περισσότερες φορές κατέληγαν είτε σε προσωπική ενέργεια, είτε σε σκοτωμένη επίθεση. Αν το συνδύαζα κιόλας με την υποτιθέμενη έλλειψη και του Μπουρούση, τότε αυτομάτως ήταν off δύο παίκτες οι οποίοι είναι οι μοναδικοί (ασχέτως απόδοσης) που μπορούν να παίξουν έστω και λίγο set παιχνίδι. Στο μυαλό μου λοιπόν σχεδίασα την τακτική χωρίς αυτούς τους 2 και είδα μπροστά μου πολύ αθλητικότηκα και ενέργεια μεν, αλλά τρίποντο και ένστικτο δε. Δεν θα μπορούσα λοιπόν να είμαι έστω και λίγο αισιόδοξος από την αρχή του αγώνα.

Με την αρχική 5άδα καταρχήν χάρηκα για έναν λόγο. Για την τοποθέτηση τριών ψηλών (Γκάμπριελ, Σίνγκλετον, Γκιστ) στην ίδια 5άδα. Όντως τα πρώτα λεπτά είχαν τρομερή ενέργεια, τρομερή πίεση και γρήγορες εναλλαγές για τον Παναθηναϊκό ωστόσο οι επιθέσεις κατέληγαν συνήθως σε τρίποντο, από την στιγμή που κανένας δεν μπορούσε να βρεθεί κοντά στο καλάθι. Και όμως κουτσά στραβά η ομάδα δεν έπαιξε τόσο άναρχα όσο θα περίμενα αφού ο χειριστής μετρίασε στο ξεκίνημα του ματς κατά πολύ το ένστικτό του, προσπαθώντας να παίξει ορθολογικά. Η είσοδος του Καλάθη συμμάζεψε αμέσως την ομάδα και φάνηκε ΞΕΚΑΘΑΡΑ πόσο απαραίτητος και πολύτιμος είναι ο συγκεκριμένος pg στον Παναθηναϊκό. Να είχε ακόμα έναν όλη την σεζόν δίπλα του ε;

Ο Πασκουάλ δοκίμασε πράγματα, όπως και σχεδόν σε όλους τους αγώνες, ωστόσο ήταν η πρώτη φορά που κάποιοι του το αναγνώρισαν. Η επιλογή του Γκάμπριελ στο 3 ψήλωσε απότομα την ομάδα αφαιρώντας από τον Παπανικολάου το ποστάρισμα που τόσο πετυχημένα έκανε στους προηγούμενους αγώνες απέναντι σε Καλάθη, Ρίβερς, Φελντίν και Τζέιμς που κατά διαστήματα τον αντιμετώπισαν. Παράλληλα ο Σίνγκλετον στο 4 και ο Γκιστ στο 5 έδωσαν έξτρα ταχύτητα στις αλλαγές στα σκριν αλλά και στην αντιμετώπιση κυρίως του Σπανούλη όταν ο αρχηγός του Ολυμπιακού προσπαθούσε να μπει προς την ρακέτα. Ο Σίνγκλετον ασχολήθηκε αποκλειστικά με το μαρκάρισμα των κόκκινων 4αριών κρατώντας σχετικά χαμηλά κυρίως τον Πρίντεζη. Η δύναμη του Γκιστ αλλά και η ταχύτητά του έκοψαν την φόρα στον Μιλουτίνοφ που ήταν x-factor στα 3 προηγούμενα ματς. Συνολικά η επιλογή του Πασκουάλ με το ψηλό σχήμα, την πίεση σχεδόν σε όλο το γήπεδο από την αρχή, το κλείσιμο των διαδρόμων, την πίεση στην ντρίπλα των γκαρντ αλλά και την επιθετική άμυνα που επέλεξε του βγήκε και για αυτό κέρδισε.

Ο Μιλουτίνοφ δεν μπόρεσε να κάνει την ζημιά των προηγούμενων αγώνων, ο Πρίντεζης τα βρήκε σκούρα, ο Σπανούλης κλείστηκε εξαιρετικά και απέμεινε μόνο ο Γκριν ο οποίος σε αυτή την σειρά αποδεικνύεται λίρα 100. Συνολικά ήταν ένα βράδυ όπου ο Παναθηναϊκός με την άμυνά του εξώθησε τον Ολυμπιακό να υποπέσει σε 23 συνολικά λάθη σε 40 αγωνιστικά λεπτά. Αυτό είναι ένα σοκαριστικό νούμερο που δείχνει 2 πράγματα. Πρώτο το αποτέλεσμα της πράσινης άμυνας και δεύτερον το κακό βράδυ που βρέθηκαν συνολικά οι Κόκκινοι. Τους ερυθρόλευκους τους έχουν ξαναπαίξει τέτοιες άμυνες και τόσα λάθη δεν είχαν κάνει. Οπότε είναι δεδομένη και η κακή αγωνιστική εικόνα/ανετοιμότητα/μέρα όπως θέλετε πείτε το, των φιλοξενούμενων.

Στο επιθετικό κομμάτι για τους πράσινους υπήρχε συνεχείς κίνηση με αποτέλεσμα να υπάρχουν αρκετοί διάδρομοι προς το καλάθι. Η είσοδος του Καλάθη έδωσε πνοή στην ομάδα με συνεχόμενα p&r με τον Γκιστ αλλά και τον Μπουρούση αυτή την φορά να τα αξιοποιούν. Η απομόνωση του Έλληνα ψηλού επίσης πέτυχε αφού στις προσπάθειες που επιχείρησε οι περισσότερες είτε κατέληξαν σε φάουλ είτε σε καλάθι του ίδιου. Στα φτερά βοήθησε σημαντικά Γκάμπριελ, την ώρα που ο Ρίβερς δεν βρέθηκε σε καλό βράδυ. Ωστόσο Σίνγκλετον και Τζέιμς έδωσαν το κάτι παραπάνω σημειώνοντας το μεγαλύτερο PIR της ομάδας έχοντας και οι δύο 19. Εξαιρετική δουλειά και από τον Γκιστ που μπόρεσε μετά από αρκετό καιρό να συνεργαστεί σχεδόν άψογα με τον Καλάθη. Πάντως οι Πράσινοι δεν ήταν ιδιαίτερα εύστοχοι από μακρυά ωστόσο δεν τους στοίχισε.

Χωρίς ενέργεια και μυαλό

Από την πλευρά του Ολυμπιακού παρατήρησα ότι παρατηρούσα και στα 4 προηγούμενα ματς. Έλλειψη ενέργειας, φρεσκάδας και αρκετή κούραση. Αυτή την φορά έδειχναν όμως να μην έχουν μπει καν στην φιλοσοφία του αγώνα. Φαινόταν το μυαλό να είναι στο 5ο ματς από το δεύτερο κιόλας δεκάλεπτο. Και όχι δεν το λέω λόγω των λαθών που έκανε η ομάδα, απλά είδα πολλές επιθέσεις οι οποίες δεν είχαν κανένα απολύτως πλάνο ή στόχο. Είδα πολλές φορές να παίρνει ένας παίκτης την μπάλα και να πηγαίνει μόνος ως το καλάθι χωρίς να κοιτάξει να πασάρει. Και εντάξει Γκριν και Σπανούλης που έχουν το συγκεκριμένο ρεπερτόριο θα το καταλάβαινα. Αλλά όταν βλέπω τον Παπανικολάου και τον Μάντζαρη να το κάνουν τότε σίγουρα κάτι δεν λειτουργεί. Δύο παίκτες που είναι εξαιρετικοί σε άλλα πράγματα, μπήκαν στην διαδικασία να πάνε σε προσωπικές ενέργειες έχοντας πολύ ώρα την μπάλα στα χέρια τους και χωρίς να αλλάξουν πάσα έφαγαν τα μούτρα τους.

Στο άλλο κομμάτι που υστέρησε ο Ολυμπιακός ήταν θεωρώ η επιμονή στον Μιλουτίνοφ. Ο Σέρβος είναι καλύτερος «κόκκινος» των τελικών και έχει κρίνει σημαντικά τους 3 προηγούμενους αγώνες. Ωστόσο χτες δεν του βγήκε το παιχνίδι. Ο κόουτς Σφαιρόπουλος επέμεινε αρκετή ώρα στον Μιλουτίνοφ παρόλο που έβρισκε συνεχώς τοίχο. Αυτή τη φορά δεν είχε να αντιμετωπίσει και στις 2 πλευρές του γηπέδου τον Μπουρούση, είχε όμως 2 αθλητικούς ψηλούς που του δημιούργησαν πολλά προβλήματα. Ο Μπιρτς δείχνει να βρίσκεται σε εντελώς διαφορετικό γήπεδο και όχι στο ΟΑΚΑ ή στο ΣΕΦ, ενώ ο Γιανγκ είχε πολύ καλή απόδοση και ίσως θα έπρεπε να στηριχτεί λίγο περισσότερο (να πάρει περισσότερο χρόνο) στο χθεσινό ματς. Συνολικά είναι μια εμφάνιση που θα πρέπει να ξεχαστεί σύντομα από παίκτες και προπονητές.

Τώρα το 5ο ματς είναι μια διαφορετική υπόθεση. Καταρχήν γίνεται στο ΣΕΦ οπότε το φαβορί είναι ξεκάθαρο. Η παραδοχή από τα περισσότερα ΜΜΕ ότι ο ΠΑΟ είναι και στα 4 ματς της σειράς καλύτερος εμένα προσωπικά δεν μου λέει τίποτα. Αν ήταν τόσο καλύτερος όσο λένε η σειρά θα είχε λήξει 3-0 και θα ήταν από την Κυριακή πρωταθλητής. Ένας αγώνας λοιπόν είναι. Τελευταίος κιόλας για την σεζόν. Όσο σε κακή κατάσταση και αν εμφανίζεται στην σειρά ο Ολυμπιακός είμαι 100% σίγουρος ότι θα δώσει παραπάνω από το 100% που έχει. Καμία κούραση δεν παίζει ρόλο και κανένα αποτέλεσμα. Ούτε καν ότι ο Καλάθης έπαιξε 27 λεπτά και ο Σπανούλης 21 είναι άξιο αναφοράς. Είναι σαν να βρισκόμαστε στο 0-0. Ο Παναθηναϊκός έχει σταθερά ανοδική απόδοση από αγώνα σε αγώνα ωστόσο για να φύγει με το διπλό από το ΣΕΦ θα πρέπει να συνεχίσει να έχει ανοδική απόδοση. Αυτό που είδαμε στο ΟΑΚΑ ίσως να μην αρκεί για να φύγει πρωταθλητής. Όπως και να έχει όμως σίγουρα αναμένεται να είναι ένας εξαιρετικά δυνατός και φορτισμένος τελικός.

ΥΓ: Trash talking της πλάκας λέω εγώ. Αν κατέβουμε οι συντάκτες του badbasket.gr να παίξουμε μεταξύ μας μπάσκετ στα ανοιχτά, όλο και κάτι θα ειπωθεί και θα παρεξηγηθούμε/τσακωθούμε. Είναι δυνατόν να μην υπάρχουν τέτοια πράγματα στο επαγγελματικό επίπεδο σε αγώνα που κρίνει το πρωτάθλημα; Ή μήπως είναι η πρώτη φορά; Ας είμαστε λίγο σοβαροί. Νομίζω ότι τα ΜΜΕ τα μεγεθύνουν την κατάσταση και γίνεται για λαϊκή κατανάλωση. Μέσα στην ένταση του αγώνα και ο Σπανούλης θα πει κάτι, και ο Διαμαντίδης έχει πει. Είναι δυνατόν να κρίνονται αθλητές (Παππάς, Σπανούλης) για το ήθος ή την αξία τους επειδή είχαν μια κοκορομαχία; Όσο για την σκόνη με το «ρατσιστικό» σχόλιο του Σπανούλη... Προσωπικά λίγο με νοιάζει αν το είπε ή όχι. Δεν κάνει μια φράση ρατσιστή κάποιον άνθρωπο. Η στάση ζωής και η φιλοσοφία του τον κάνει. Δεν πιστεύω ότι το είπε αλλά και να το πε μένω στα λόγια του Γκιστ: «Δεν έγινε απολύτως τίποτα». Ας μην ψάχνουμε φαντάσματα γιατί στο τέλος εμείς θα είμαστε οι πίθηκοι...